Τεύχος: 2ο Φεβρουάριος 2024
Σχολικό έτος: 2023-24 Έτος έκδοσης: 1ο
Αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για τη διάκριση της ομάδας της ρομποτικής του σχολείου μας “Art team” στο διαγωνισμό εκπαιδευτικής ρομποτικής Νοτίου Αιγαίου FIRST LEGO League που πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου για 3η χρονιά Καταφέραμε να προκριθούμε στις 5 καλύτερες ομάδες και έτσι να πάρουμε το εισιτήριο για τον τελικό της διοργάνωσης στη Θεσσαλονίκη 8-9 Μαρτίου 2024. Η ομάδα μας ανέλαβε να “δώσει ζωή” σε ένα έργο τέχνης του Νικηφόρου Λύτρα “Τα κάλαντα”. Επίσης δημιουργήσαμε ένα δικό μας κουκλοθέατρο με θέμα την προστασία των δασών και των ζώων του τόπου μας από τις φωτιές. Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Ειρήνη Σκούμπρου και την κ. Κάλλια Κασταμούλα που πίστεψαν τόσο πολύ σε εμάς καθώς και την κ. Ανδριοπούλου Δέσποινα, κ. Χατζηδιάκου Τσαμπίκα και την κ. Αργυρού Νίτσα, για την πολύτιμη βοήθειά τους.
Άρθρο: Art team Μπέβις Τζεστίλα, Γαβριήλ Παπαχαρίσης, Εριόν Ντόντα, Βαγγέλης Κουρτέσης, Δήμητρα Τσούλου, Μιχάλης Τσούλος, Γιώργος Υψηλάντης, Στάθης Θεοδώρου, Νίκος Μπούρας, Χαριτωμένη Χατζινίκου, Σάββας Ιωαννίδης.
Το χωριό μας οι Καλυθιές
Ρεπορτάζ: Βαγγέλης Κουρτέσης
Οι Καλυθιές βρίσκονται στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού κοντά στον όρμο Καλλιθέας και το Φαληράκι. Απέχουν περίπου 13 χλμ. νοτιοδυτικά από την πόλη της Ρόδου και ο πληθυσμός τους είναι 2.836 σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Σήμερα στις Καλυθιές βρίσκεται το κτίριο του Δημαρχείου, γραφείο των ΕΛΤΑ, πολιτιστικό κέντρο του Δήμου, 3 Νηπιαγωγεία, 2 Δημοτικά Σχολεία, 1 Γυμνάσιο, γήπεδο ποδοσφαίρου με χλοοτάπητα και το συνεταιριστικό ελαιοτριβείο στον Δήμο Ρόδου. Σήμερα στις Καλυθιές βρίσκεται το κτίριο του Δημαρχείου, γραφεία των ΕΛΤΑ, πολιτιστικό κέντρο, 3 Νηπιαγωγεία, 2 Δημοτικά σχολεία, 1 γυμνάσιο, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου με χλοοτάπητα, έναν ραδιοφωνικό σταθμό και το συνεταιριστικό ελαιοτριβείο.
Το Φαληράκι
Ρεπορτάζ: Τζεστίλα Μπέβις
Τo Φαληράκι είναι το κύριο παραθαλάσσιο χωριό στο νησί της Ρόδου και βρίσκεται στον κόλπο Φαληρακίου, στη βορειοανατολική ακτή, περίπου 14 χλμ νότια της πόλης της Ρόδου και 10 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του αεροδρομίου.
Τις τελευταίες δεκαετίες η περιοχή γνώρισε αλματώδη τουριστική ανάπτυξη. Το Φαληράκι βρίσκεται στην άλλοτε “Ζώνη της Αρχαίας Πόλης Ιαλυσού” ενώ ο κόλπος ήταν στην αρχαιότητα προνομιούχος Ναυτικός Σταθμός. Το Φαληράκι σήμερα είναι μια από τις πιο ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές του νησιού, με την καλά οργανωμένη παραλία μήκους πέντε χιλιομέτρων και με δυνατότητες φιλοξενίας και αναψυχής πάνω από 25.000 ατόμων. Στο Φαληράκι επίσης υπάρχουν εγκαταστάσεις ελλιμενισμού μικρών πλοίων και θαλάσσιων σπορ.
λόγια για την ιστορία του
σελ.4 Ρεπορτάζ: Τζεστίλα Μπέβις , Παπαχαρίσης Γαβριήλ Η σημερινή Κοινότητα των Καλυθιών βρίσκεται στο ΒΔ τμήμα της Ρόδου. Συνορεύει με την Κοινότητα Κοσκινού, το Δήμο Ιαλυσού, την Παστίδα, τα Μαριτσά και τα Αφάντου. Η συνολική επιφάνεια και έκταση του χωριού είναι 56 τετραγωνικά χιλιόμετρα, από τα 1400 που είναι όλο το νησί μας. Κάποτε το χωριό είχε πολύ πράσινο, γεωργία και κτηνοτροφία. Τώρα έχει ξενοδοχεία πολλά και λίγη αγροτική και κτηνοτροφική ζωή.
Η παλαιότερη μαρτυρία, γραπτή και ιστορική, του ονόματος Καλυθιές αναφέρεται το 1474 και αποκαλείται Calathias και Calaties. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την προέλευση του ονόματος του χωριού Πιθανόν προέρχεται από το δέντρο Κολιπέα, δέντρο της οικογένειας των Χεδροπιδών. Το συναντάμε ως: Κολοιτέα, και Κολουτέα, αλλά και Κολοϊτέα. Από τον πληθυντικό Κολυτιές, έγινε Καλυθιές.
Ο συγγραφέας Θεόφραστος αναφέρει το δέντρο Κολυτέα, αλλά δεν ξέρουμε με βεβαιότητα πώς λέγεται σήμερα το δέντρο αυτό. Ο καθηγητής Κ. Μηνάς αναφέρει πως η αρχαία ελληνική λέξη και δέντρο Κολυτέα, είναι ο σημερινός θάμνος που οι χωρικοί ονομάζουν: αγριαρούνα, ένας θάμνος που αφθονεί στην περιοχή, με δυσάρεστη οσμή. Άλλωστε και ένας λόγος που βρίσκεται έξω από το χωριό ονομάζεται Κόλυθος και Κόλυτος. Μπορούμε, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, να πούμε πως πράγματι το χωριό πήρε το όνομα του από το φυτό ή δέντρο Κολυτέα και έτσι οφείλουμε να το γράφουμε Καλυθιές και όχι Καλλιθιές
Πηγή: Άρθρο του κ. Κ. Καντά
Πηγές Καλλιθέας. Η ιστορία πίσω από το αξιοθέατο
Ρεπορτάζ: Παναγιώτα Τσιάτη
Οι πηγές Καλλιθέας και η ιαματική τους δράση ήταν γνωστές ήδη από την περίοδο της Δωρικής Εξάπολης και τα χρόνια των Ιπποτών. Επισκέπτες συνέρρεαν από τις μικρασιατικές ακτές . Την τοποθεσία χρησιμοποίησαν οι Ιταλοί για να αποβιβαστούν στη Ρόδο το 1912 και να διεξάγουν τον αγώνα τους κατά της Τουρκοκρατίας στα Δωδεκάνησα.
Το κοκκινωπό νερό που εκτινάσσεται από έναν ιδιαίτερο, βραχώδη σχηματισμό κάπου στη μέση της αριστερής όχθης του κόλπου της Καλλιθέας είχε ήδη προσελκύσει την προσοχή των ανθρώπων στο παρελθόν. Ειδικά τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, πολλοί «ασθενείς» έφταναν με τις οικογένειες τους και έμεναν είτε σε προσωρινά καταλύματα είτε στις «κουσπές», τις φυσικές κοιλότητες των γύρω βράχων. Χριστιανοί Ορθόδοξοι, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι μαζεύονταν γαλήνια στο ήσυχο αυτό περιβάλλον.
Το 1928, ανατέθηκε στον Πιέτρο Λομπάρντι, έναν αρχιτέκτονα ευρείας αναγνώρισης στη Ρόδο, το έργο του σχεδιασμού των κτιρίων που θα αποτελούν το συγκρότημα. Ο Αρμάντο Μπερναμπίντη, σημαντικός αρχιτέκτονας, ανέλαβε τις διακοσμητικές εργασίες, με πλήρες σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον, δημιούργησε γαλάζιες γραμμές και απαλά κυκλικά μοτίβα σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Το χαρακτηριστικό επίθετο που αποδόθηκε στις Πηγές ήταν «Βασιλικό», προκειμένου να υποδηλωθεί το μεγαλείο τους, ενώ ο ίδιος ο Ιταλός Βασιλιάς, Βιτόριο Εμμανουέλε, τίμησε την τελετή εγκαινίασης του χωριού με την παρουσία του, η οποία γιορτάστηκε την 1η Ιουλίου του 1929.
Ωστόσο, στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι Πηγές Καλλιθέας οδηγήθηκαν στην παρακμή. Οι Γερμανοί είχαν μετατρέψει το συγκρότημα σε σωφρονιστήριο. Τα συρματοπλέγματα και τα ναρκοπέδια είχαν μεταμορφώσει το κάποτε εντυπωσιακό σπα σε ένα απογοητευτικό θέαμα.Το 1948, όταν η Ρόδος πέρασε σε ελληνική κυριαρχία τα λουτρά συνέχισαν να λειτουργούν μέχρι το 1967, οπότε και η λειτουργία διακόπηκε, καθώς όπως και άλλα κτίρια της Ιταλοκρατίας υπενθύμιζαν στους κατοίκους τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και την Κατοχή. Το 1985 το συγκρότημα χαρακτηρίστηκε έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία επειδή παρουσιάζει εξαιρετικό αρχιτεκτονικό και μορφολογικό ενδιαφέρον. Το 1999 ο δήμος Καλλιθέας ξεκίνησε τις νομικές διαδικασίες ώστε τα λουτρά να επαναλειτουργήσουν. Αρχικά επιδιορθώθηκε η πύλη εισόδου. Το 2005 άρχισε η σταδιακή αποκατάσταση, με πρώτη μεγάλη ροτόντα. Οι εργασίες αποκατάστασης ολοκληρώθηκαν το 2007, χρονιά στην οποία και τα λουτρά επαναλειτούργησαν. Τη λειτουργία ανέλαβε ο δήμος Καλλιθέας για 25 χρόνια, αρχίζοντας το 2001. Το υπουργείο τουρισμού τελικά εμπιστεύτηκε τη λειτουργία των λουτρών στον δήμο το 2011.
Οι Πηγές Καλλιθέας σήμερα
Σήμερα, η περιοχή των Πηγών της Καλλιθέας είναι εντυπωσιακή με τα πλήρως ανακαινισμένα κτίρια του συγκροτήματος φιλοξενούν χιλιάδες επισκέπτες όλων των εθνικοτήτων, χωρών και πολιτισμών, όπως παλιά. Αποτελεί ένα μοναδικό περιβάλλον για εταιρικές διοργανώσεις όλων των τύπων, ένα εξαιρετικό μέρος φιλοξενίας συνεδρίων, ένα μυθικό πλαίσιο για κοινωνικές εκδηλώσεις και το ιδανικό μέρος για να συγκεντρώνονται επισκέπτες ανά πάσα στιγμή, ακόμη και στην καρδιά του χειμώνα!
Οι Πηγές Καλλιθέας στις ταινίες
Ρεπορτάζ: Αντζελίνα Πασά
Από την εποχή της ιταλικής κυριαρχίας, η «Καλλιθέα» συχνά εμφανιζόταν σε ειδησεογραφικά κλιπ ειδήσεων που παρήγαγαν Ιταλοί κάμεραμαν, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν στη Ρόδο. Το 1948, ο Μιχαήλ Γκαζιάδης, ένας από τους πρωτοπόρους στην παραγωγή ταινιών στην Ελλάδα, έφτασε στη Ρόδο για τα γυρίσματα της ταινίας «Άννα Ροδίτη», που χαρακτηρίζεται ρητά από τους παραγωγούς της ως «Φόρος τιμής στο Μαρτύριο των ανθρώπων της Δωδεκανήσου».
Κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής των Ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών, στη δεκαετία του '60, πολλές εγχώριες παραγωγές επέλεξαν την τοποθεσία των Πηγών ως φυσικό πλατό. «Το Δόλωμα»
με πρωταγωνιστές την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Αλέκο Αλεξανδράκη (1964 - Σκηνοθέτης: Αλέκος Σακελλάριος), άφησαν ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ελληνική συλλογική μνήμη. Ο Γιουλ Μπράινερ ήρθε στο νησί για να πρωταγωνιστήσει στο «Surprise Package», μια κωμωδία του 1960 σε σκηνοθεσία του Στάνλει Ντόνεν. Το 1979, ο Ρότζερ Μουρ, η Τέλη Σαβάλλας, ο Ντέιβιντ Νίβεν και η Κλόντια Καρντινάλε έφτασαν στη Ρόδο για τα γυρίσματα του «Απόδραση στην Αθήνα», σε σκηνοθεσία του Τζορτζ Κοσμάτος, ενός Ελληνοαμερικανού σκηνοθέτη που επέλεξε την τοποθεσία των Πηγών της Καλλιθέας για πολλές και εκτεταμένες σκηνές στην ταινία του. Οι Πηγές αποτέλεσαν στο παρελθόν το σκηνικό για μια ακόμη πολεμική ταινία, μια περιπέτεια με τίτλο «Τα Κανόνια του Ναβαρόνε» (1961) με πρωταγωνιστές τους Γκρέγκορι Πεκ, Ντέιβιντ Νίβεν και Άντονι Κουίν. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ για τα καλύτερα εφέ και ένα χρυσό βραβείο καλύτερης δραματικής ταινίας και καλύτερου σεναρίου.
Ρεπορτάζ: Αντζελίνα Πασσά
Φωτογραφικό υλικό: Παπαγεωργίου Αμώς
Η αλήθεια είναι πως τα ονόματα των περισσότερων από τις πανέμορφες παραλίες της Ελλάδας κρύβουν μέσα τους και κάποια ιστορία.
Η ιστορία ξεκινά το 1960, στα γυρίσματα της ταινίας (Τα κανόνια του Ναβαρόνε) όπου πρωταγωνιστούσε ο Άντονι Κουίν σε έναν όρμο. Έναν όρμο ο οποίος βρίσκεται 15 χιλιόμετρα από το κέντρο της Ρόδου και μόλις 3 χμ από το Φαληράκι. Είναι αλήθεια πως ο Άντονι Κουίν είχε βοηθήσει στην προβολή της ομορφιάς της χώρας μας μέσα από τις ταινίες του, μαγεμένος από την ομορφιά του τοπίου. Έτσι αποφάσισε να αγοράσει αυτόν τον μικρό όρμο για να δημιουργήσει εκεί έναν χώρο ξεκούρασης για ηθοποιούς και γενικότερα ανθρώπους του κινηματογράφου. Του παραχωρήθηκε η έκταση για ένα συμβολικό για την εποχή εκείνη ποσό ως δείγμα αναγνώρισης της προσφοράς του. Τελικά, εξαιτίας πολλών γραφειοκρατικών προβλημάτων που προέκυψαν, η παραλία δεν περιήλθε πότε στην κυριότητα του ηθοποιού. Το γεγονός αυτό του προκάλεσε πικρία την οποία είχε μέχρι τον θάνατο του τον Ιούνιο του 2001 σε ηλικία 86 ετών. Για τους κατοίκους της Ρόδου πάντως η παραλία φέρει το όνομά του και αυτό ως γεγονός θα θυμίζει για πάντα το πέρασμα του από τα μέρη μας και το πόσο πολύ αγαπήσαμε τη χώρα μας.
Σπήλαιο Τραουνού σελ.8
Ρεπορτάζ: Μιχάλης Σαράντης
Το σπήλαιο βρίσκεται στους νότιους πρόποδες του λόγου του Ερημόκαστρου ή Τραουνού στο βόρειο άκρο της μεγάλης παραλίας του όρμου Αφάντου. Η είσοδός του απέχει 5-6 μέτρα από τη θάλασσα και βρίσκεται στο ίδιο ύψος με την υπόλοιπη παραλία. Είναι περίπου τριγωνική , με ύψος 5 μ. και πλάτος 6μ. Το δάπεδο του σπηλαίου καλύπτεται από κροκάλες και καλύπτεται συχνά από κύματα που μεταβάλουν τη μορφολογία του. Τα τοιχώματά του είναι γκρίζος ασβεστόλιθος και, με πολλές σχισμές, χωρίς πεσμένα κομμάτια. Το σπήλαιο φωτίζεται κανονικά από τον ήλιο, εκτός από την “κρύπτη” , έναν θαλαμίσκο διαστάσεων 2Χ1, 5Χ3 μ. αθέατο από την κύρια αίθουσα. Στην είσοδο της κρύπτης βρέθηκε τον Ιανουάριο του 1996 μικρή ποσότητα guano και στο εσωτερικό της ζωντανές αράχνες και πεταλούδες. Το βάθος του σπηλαίου είναι 16,4 μέτρα, το πλάτος 9 μέτρα και η επιφάνειά του στα 90 μέτρα. Πιθανολογείται η χρήση της σπηλιάς ως «ταρσανά» για τη φύλαξη βαρκών. Άλλωστε ο ορμίσκος υπήρξε λιμάνι ίσως και από τα Μυκηναϊκά ακόμη χρόνια. Ο αρχαιολόγος Κωνσταντίνος Φωτίου θεωρεί τον όρμο αυτόν ως ένα από τα λιμάνια του δήμου με κέντρο τον Σαραντάπηχο μεταξύ Καλυθιών – Παστίδας, που πιστεύει πως ήταν η αρχαία Αχαΐα της Ρόδου. Η ονομασία Τραουνού έχει δοθεί στον όρμο και στο λόφο του Ερημόκαστρου, με το κυκλώπειο τείχος στην κορυφή και τους μυκηναϊκούς τάφους στους πρόποδες. Εδώ τοποθετείται ο αρχαίος δήμος Αστυπαλαιείς και η βυζαντινή πόλη Ερμεία ή Αρμία. Παρόμοια ονόματα συναντάμε στην Τήλο (Τραούνα) και στην Πάτμο (Ταρανήσι και Τραοβούναρο).
Σπήλαιο Αγίου Γεωργίου (Βουνί Καλυθιών) σελ. 9
Ρεπορτάζ: Γιώργος Υψηλάντης
Φωτογραφικό υλικό: Παπαγεωργίου Αμώς
Το σπήλαιο του Αγίου Γεωργίου είναι επίσης γνωστό ως σπήλαιο της Καλαμωνιάς από την ονομασία της ευρύτερης περιοχής. Οι ντόπιοι το θεωρούν μέρος ενός εκτεταμένου δικτύου που συνδέεται με κάποιο βάραθρο στην κορυφή του βουνού και βγαίνει στην απέναντι ανατολική πλευρά του. Άλλοι το θέλουν να φτάνει ως τα σπήλαια του Ερημοκάστρου. Λένε, όμως, πως αυτό είναι πολύ δύσκολο να εξακριβωθεί, καθώς όσοι προχώρησαν πέρα από κάποιο σημείο, αντιμετώπισαν αναπνευστικά προβλήματα από έλλειψη οξυγόνου.
Η θέση του σπηλαίου είναι στη Βορειοδυτική πλευρά του όρους Ψαλίδι ή Βουνί που εκτείνεται μεταξύ Καλυθιών και Αφάντου σε υψόμετρο 290 μέτρα.
Βγαίνοντας από την κοινότητα Καλυθιών προς Ψίνθο, μπαίνουμε αριστερά στα 1800 μέτρα προς το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Από εκεί βλέπουμε ψηλά στα απότομα βράχια την είσοδο του σπηλαίου να αφήνει την εντύπωση πως η πρόσβαση σε αυτήν είναι αδύνατη. Διασχίζοντας το δασύλλιο από πεύκα, πίσω από την εκκλησία υπάρχει ένα μονοπάτι, που αν και λίγο επικίνδυνο, είναι βατό.
Η είσοδός του είναι σχεδόν τριγωνική με λιθοδομή και επιχωμάτωση από την πλευρά του προθαλάμου. Οι διαστάσεις της είναι 2,3Χ2,5 μέτρα και ανοίγεται προς δυτικά. Ο προθάλαμος είναι ιδιαίτερα ευρύχωρος 14Χ7 μέτρα, ενώ το ύψος του σε μερικά σημεία φτάνει τα 10 μέτρα.
σελ.10 Οι ανασκαφές στο σπήλαιο έφεραν στο φως μερικά από τα αρχαιότερα ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας στη Ρόδο. Βρέθηκε κεραμική εξ’ ολοκλήρου νεολιθική (με ελάχιστη ελληνιστική), άβαφη, έγχρωμη και γραπτή, σε μεγάλη ποικιλία σχημάτων και μοτίβων.Ακόμη βρέθηκε μεγάλος αριθμός εργαλείων από κοινή πέτρα (ψαμμίτης, ασβεστόλιθος κ.α.) από πυριτόλιθο αλλά κυρίως από οψιδιανό, προερχόμενο από τρεις διαφορετικές περιοχές (Μήλο, Γυαλί Νισύρου και κάποια περιοχή, μάλλον στη Μικρά Ασία).
Η θερμοκρασία στο εσωτερικό του σπηλαίου είναι 16-17 βαθμοί κελσίου. Περιστασιακά βρίσκουμε λίγες νυχτερίδες. Αρκετά είναι τα έντομα και οι αράχνες, συχνά τα ίχνη ποντικών, ενώ ολοφάνερη είναι η συχνή παρουσία κατσικιών στον προθάλαμο και του δύο πρώτος θαλάμους. Ο νεοσύστατος δήμος Καλλιθέας έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ανάδειξη του σπηλαίου, το οποίο όμως δεν ενδείκνυται για τη συνήθη τουριστική αξιοποίηση, καθώς λόγω της θέσης και των στενών του περασμάτων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί επισκέψιμο.
Πηγή: https://kalithies.blogspot.com/2020/04/blog-post_7.html?m=1
Ρεπορτάζ: Σταυρούλα Βακιρτζή
Φωτογραφικό υλικό: Παπαγεωργίου Αμώς
Το Ερημόκαστρο φαίνεται στην πεδιάδα του Ψαλιδόκαμπου με υψόμετρο 20 στρεμμάτων.
Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και πιο απόκρημνα υψώματα της ανατολικής πλευράς του νησιού, μαζί με τα υψώματα της Λίνδου και του Φαρακλού.
Η πρώτη αναφορά περιγραφή του αρχαιολογικού χώρου του Ερημόκαστρου έγινε από τον Guerein το 1856 ο οποίος περιγράφει τον τρόπο δόμησης του τείχους με λίθους ποικίλων διαστάσεων και σχημάτων, ενώ την ονομάζει «κυκλώπεια» λόγω του πρωτόγονου αυτού τρόπου κατασκευής. Σε άρθρο του ο Γάλλος αρχαιολόγος Ch. Tissot συμπληρώνει τις πληροφορίες για το Ερημόκαστρο, υποστηρίζοντας ότι πουθενά αλλού στο νησί δεν έχει συναντήσει ανάλογη κατασκευή παρόμοια με το Ερημόκαστρο. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, το Ερημόκαστρο μοιάζει να σηκώνεται πάνω σε διαδοχικούς ορόφους, σχηματίζοντας χώρο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αμυντικούς σκοπούς.
Το 2003 το Ερημόκαστρο κηρύχτηκε αρχαιολογικός χώρος ως φρούριο, το οποίο ανήκει στα τέλη της κλασικής και στις αρχές ελληνιστικής εποχής, σημειώνοντας την αδυναμία να χρονολογηθεί μέσω της δόμησης, η οποία είναι σε πολύ κακή κατάσταση.
Η χρονολόγηση κρίνεται αδύνατη αν και πιθανότερη κρίνουν την ελληνιστική φάση.
Ο αρχαιολογικός χώρος στη θέση Σαραντάπηχος, κοντά στο χωριό Καλυθιές πιστεύεται ότι αποτελεί τμήμα ακρόπολης της αρχαϊκής εποχής και υπαγόταν στην αρχαία πόλη της Ιαλυσού. Στη θέση αυτήν το 2001 έχουν βρεθεί από μαθητές και παραδοθεί στην Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων τέσσερα χάλκινα νομίσματα. Πρόκειται για χάλκινα ρωμαϊκά νομίσματα του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Β’(337-361μ.Χ), που απεικονίζουν την προτομή του και στον οπισθότυπο δύο στρατιώτες με λάβαρο. Στην περιοχή υπάρχουν πεσμένα τείχη που φανερώνουν την ύπαρξη κτισμάτων, αλλά και ένα σύστημα μεταφοράς και αποθήκευσης νερού. Ρεπορτάζ⁚Δωροθέα Κουτσάι,Λορέντο Σεφέρι.
Ρεπορτάζ: Δωροθέα Κουτσάι
Φωτογραφικό υλικό: Παπαγεωργίου Αμώς
Το εξωκλήσι της Παναγιάς Ελεούσας βρίσκεται 15 χλμ από τη Ρόδο στο βουνό των Φράγκων, δυτικά του χωριού Καλυθιές. Το εξωκλήσι είναι αφιερωμένο στην Παναγιά Ελεούσα ή αλλιώς Φιλεύσπλαχνη. Είναι πολύ δύσκολο να αναδειχθεί η θρησκευτική και πολιτιστική σημασία του γιατί παραμένει ο στρατός στον χώρο αυτό. Υπάρχει ψηλό καμπαναριό με τετράγωνη τοξωτή βάση και χειροκίνητη καμπάνα. Ο ναός είναι μονόχωρος και φέρει επικλινή στέγη με κεραμίδια. Σώζονται το ξυλόγλυπτο τέμπλο και σπαράγματα τοιχογραφιών στον νάρθηκα που χρονολογούνται από το 1781. Η Μονή σήμερα είναι διαλυμένη και φιλοξενεί έναν ηλικιωμένο μοναχό.
Ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος σελ. 14 Ρεπορτάζ: Γαβριήλ Παπαχαρίσης, Δήμητρα Τσούλου
Φωτογραφικό υλικό: Τζεστίλα Μπέβις, Ντόντα Εριόν
Ο μεταλλικός σταυρός φυλάσσεται στην εκκλησία των Καλυθιών και παρουσιάζεται κάθε χρόνο στους πιστούς για προσκύνημα, το τριήμερο του πανηγυριού 13-15 Σεπτεμβρίου. Ο μεταλλικός σταυρός χρονολογείται από τον 14Ο αιώνα, κάτι που τον καθιστά σπάνιο εκκλησιαστικό μνημείο και φανερώνει την μεγάλη ιστορία του τόπου. Στον ναό μεταμόρφωσης του Σωτήρος στις Καλυθιές φυλάσσεται σταυρός λιτανείας διαστάσεων 41χ30 εκ . Είναι κατασκευασμένος από σιδερένιο πυρήνα επενδυμένο με φύλλο επιχρυσωμένου άργυρου , το οποίο έχει υποστεί σοβαρές φθορές. Στη μία όψη παριστάνεται η σταύρωση από τα σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών σε μετάλλια, το ένα εκ των οποίων έχει χαθεί, χερουβείμ, σεραφείμ και τα κοσμικά σύμβολα του ήλιου και της σελήνης. Την άλλη όψη καταλαμβάνει η βάπτιση. Η τεχνική και τα υφολογικά γνωρίσματα του διακόσμου υποδεικνύουν μία χρονολόγηση του σταυρού περίπου τον 14ο-15ο αιώνα.
Ρεπορτάζ: Λορέντο Σεφέρι
Φωτογραφικό υλικό: Παπαγεωργίου Αμώς
Στα νότια του Φαληρακιού υψώνεται ο λόφος του Προφήτη Ηλία όπου βρίσκονται δύο ιεροί ναοί. Και οι δύο έχουν σπάνιες τοιχογραφίες. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται ο Προφήτης Ηλίας με καταπληκτική θέα στο Φαληράκι, ενώ στους πρόποδες του ίδιου λόφου βρίσκεται ο Προφήτης Αμώς. Ο Προφήτης Αμώς ( από το Θεκουέ του Ισραήλ) έζησε 800 χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού και υπήρξε πατέρας του Προφήτη Ησαΐα. Σύμφωνα με την παράδοση ο Προφήτης Ηλίας, του οποίου το μοναστήρι βρισκόταν στην κορυφή του βουνού, τσακώθηκε με τον Αμώς και έριξε βράχο για να καταστρέψει το εν λόγω μοναστήρι. Ο Αμώς όμως σταμάτησε τον βράχο τρυπώντας τον. Λέγεται ότι ο βράχος αυτός διασώζεται στη πίσω πλευρά της Μονής. Από τότε, όπως λέει η παράδοση του τόπου, από αυτήν την τρύπα περνούν τα μικρά παιδιά για να ψηλώσουν. Ο ναΐσκος του Προφήτη Αμώς είναι κτισμένος πάνω σε ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής(5 ου-6ου μ.χ. αι.) και φέρει σπαράγματα τοιχογραφιών των βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων. Το μοναστηριακό συγκρότημα με τον ναό και τον περίβολο του κτίσθηκε το 1838. Η Μονή εορτάζει στις 14 Ιουνίου. Προφήτης Ηλίας
Φ Ν Σ Κ Κ Κ Ε Ν Τ Α
1.Το παραθαλάσσιο χωριό στο νησί της Ρόδου.
2.Το Φαληράκι στην αρχαιότητα ήταν…(2 λέξεις)
3.Το σπήλαιο του Αγίου Γεωργίου, αλλιώς.
4.Το φυτό από το οποίο πήρε το όνομά του το χωριό Καλυθιές
5.Οι ιαματικές πηγές…
6.Φρούριο,αρχαιολογικός χώρος, ελληνιστικής εποχής
7.Γνωστή ταινία που γυρίστηκε στις Πηγές Καλλιθέας “Τα κανόνια του...”
8.Σημαντικό σπήλαιο της περιοχής…
9. Προφήτης…
Βρείτε τις λέξεις !!!
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης
Α Μ Ω Σ Γ Π Φ Υ Ω Ο Τ Β Θ Υ
Σ Ρ Γ Λ Κ Θ Β Κ Ο Λ Υ Τ Ε Α
Φ Η Ι Κ Α Λ Α Μ Ω Ν Ι Α Σ Τ
Α Ω Φ Δ Λ Κ Γ Ο Φ Ω Ο Υ Ω Ρ
Λ Τ Τ Θ Λ Γ Τ Σ Γ Η Φ Δ Υ Α
Η Δ Η Η Ι Γ Ξ Φ Φ Θ Ψ Μ Τ Ο
Ρ Ι Φ Ξ Θ Δ Φ Ο Σ Ω Γ Δ Η Υ
Α Ο Φ Δ Ε Υ Φ Θ Ψ Θ Κ Λ Σ Ν
Κ Γ Υ Θ Α Β Τ Φ Ο Η Δ Τ Δ Ο
Ι Δ Γ Η Σ Η Λ Δ Ω Ξ Φ Τ Η Υ
Ρ Ν Α Β Α Ρ Ο Ν Ε Σ Υ Τ Ψ Λ
Γ Ε Ρ Η Μ Ο Κ Α Σ Τ Ρ Ο Σ Ι
Δ Σ Ρ Φ Θ Δ Ο Τ Ι Τ Ρ Ι Ψ Γ
Ι Ρ Γ Ι Ψ Λ Υ Ρ Ο Ψ Κ Υ Ο Θ
Βρείτε τις κρυμμένες λέξεις !!!
Επιμέλεια : Ευάγγελος Κουρτέσης
1.ΦΑΛΗΡΑΚΙ 2.ΑΜΩΣ 3.ΕΡΗΜΟΚΑΣΤΡΟ 4.ΤΡΑΟΥΝΟΥ 5.ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ 6.ΚΟΛΥΤΕΑ 7. ΚΑΛΑΜΩΝΙΑΣ 8.ΝΑΒΑΡΟΝΕ
Χορηγοί
Σαββάκης Αποστόλης Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
ΕΚΟ Κώστα Σταματία Καλυθιές Ρόδου
Φάρμα Χατζηδιάκου
Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Αντιστοιχίζω ό,τι ταιριάζει
Σπήλαιο Αγίου Γεωργίου
Λαδικό
ΠηγέςΚαλλιθέας