Column
EEN GOEDE VRIEND
Een goede vriend stuurde mij vandaag met veel leedvermaak en smileys een bericht door dat op Twitziekte ‘massaal werd gedeeld’. Het betrof een rapport van Centraal Bureau voor de Statistiek waarin het kunstlandschap als volgt werd geschetst: zo'n 2% van de werkzame
beroepsbevolking is ‘kunstenaar’. Zes op de tien van hen zijn man, vaak wonend in Amsterdam en straatarm. Het rapport beschouwt ‘kunstenaars en andere werkenden met een creatief beroep’. De aanhef is Spielbergiaans sterk: ‘Nederland telt zo’n 164.000 ‘kunstenaars’ plus 263.000 werkenden met een creatief beroep’. Kedeng! Je voelt het land in een stuip schieten. Net als gasprijzen de pan uitvliegen blijkt half Nederland uitvreter te Amsterdam! Het begrip ‘kunstenaar’ loopt van ‘beeldend kunstenaars’ en schrijvers tot acteurs, architecten, decorateurs, enzovoorts. Ondergetekende is dus ‘kunstenaar’, net als de freelance vormgeefster van deze pagina’s. Daarmee bevestigt het CBS mijn pleidooi voor de appeltjes van Sabine Struycken elders in deze pagina’s. Zij is namelijk freelance en dús kunstenaar. Oh, wacht even! Stop! Nee! De appeltjes zijn tóch géén kunst! Want Struycken is succesvol. Zoals veruit de meeste kunstenaars die er sinds het millennium zijn bijgekomen is ze bovendien vrouw en woont ze niet in Amsterdam. Voldoet niet aan
het rapport: geen kunst! Rep Ringel dan? Woont ook niet in Amsterdam. Bovendien succesvol. Ken nie! Sam Drukker dan, die woont half in Amsterdam… en Barcelona! Hmmm… heeft een PA in dienst. Da’s geen kunstenaar maar een bedrijf. Bij nader inzien voldoet geen enkele kunstenaar uit deze en eerdere kunstgidsen aan het CBS-verhaal. Toch ken ik er wel een paar die aan de schets voldoen. Die zijn vaak van lichting jaren ‘50-‘60 en opgeleid in de BKR-krakerstijd, nooit geleerd op eigen benen te staan. Toen waren politici en CBS-onderzoekers ook altijd man, want vrouwen werkten toen amper. Het CBS is uiteraard ‘onafhankelijk’. De onderzoekscriteria zijn dat niet: het antwoord ligt meestal in de vraag besloten. Wie betaalt bepaalt. Een schoolvoorbeeld van geldverspilling aan bureauladerapporten, proefballonnetjes en stemmingmakerij. Het is een bekend verhaal: het zijn doorgaans mensen met een zwembad die hun onderdanen vertellen dat ze zuinig met water moeten zijn. René Seghers
Mooi oud DRIE EEUWEN TEKENINGEN UIT DE KRÖLLERMÜLLERCOLLECTIE Boven Jan van Goyen, Marktdag aan het water van een stadsgracht, 1653
Voor de tentoonstelling Mooi Oud nam het Kröller-Müller Museum een van de minst bekende onderdelen van de collectie van Helene Kröller-Müller als uitgangspunt: de drie eeuwen omspannende collectie oude tekeningen. Conservator Renske Cohen Tervaert maakte met een team van specialisten een veelzijdige selectie van honderd pareltjes. Tervaert: ‘De tekeningen uit de 16e eeuw tot de vroege 19e eeuw zijn grotendeels voor het eerst te zien.’
180
KG_2021_05 SR.indd 180
18-10-2021 23:26
