Vieworld #6 by Vieworld photo magazine

www.vieworld.pl | www.fb.com/magvieworld

11.2013

INTERViEW Jacqueline Roberts SPAIN SERiES Magdalena Chodownik POLAND

Cornel Pufan ROMANIA Camus Wyatt NEW ZEALAND Damir Matijević CROATIA Emilio Barillaro ITALY STREET Georgie Pauwels POLAND Yves Vernin FRANCE Chulsu Kim JAPAN

Editor in Chief, Photo Editor, DTP & Design ADRIAN MIRGOS Translators & Editors EWELINA STANIASZEK MICHAEL BOBOWSKI LUCAS GIERS

COVER: Jacqueline Roberts

PDF WEBSITE DONATE FACEBOOK ISSUU Photographs published on Vieworld are the property of the photographer. None of the photographs may be downloaded, stored, printed, manipulated, distributed, or used in any form without prior written permission from the copyright holder. Works published on this website are protected under domestic and international copyright laws and are not considered to be public domain. Vieworld assumes no legal liability whatsoever for the works of its contributors. Fotografie zamieszczone w Vieworld są własnością fotografów. Żadne ze zdjęć nie może być pobierane, przechowywane, drukowane, manipulowane, rozpowszechniane lub używane w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej pisemnej zgody właściciela praw autorskich. Prace publikowane na tej stronie są chronione na podstawie krajowych i międzynarodowych przepisów prawa autorskiego i nie są uważane za domeny publiczne. Vieworld nie ponosi prawnej odpowiedzialności za uczestników. Wszystkie prace przedstawione muszą mieć wyłączność o oryginalną własność uczestnika (-ów).

review SAG

Photo Equipment

street Yves series Emilio

Vernin

Barillaro THE CONFESSION OF A SHARK street Chulsu

series Camus

Wyatt WITH SILENCE

Chodownik S-21

Jerzyna Pauwels

interview Jacqueline series Cornel

86 112 130

Roberts COLLODION

148

Pufan OLD ROMANIAN VILLAGE

174

Join us best shots

40 56

MatijeviÄ&#x2021; WALLS, FLOORS, PILLARS, VAULTS...

street Georgie

Kim

series Magdalena series Damir

Street Vieworld Photography SEPTEMBER-OCTOBER

194 196

‘’We have mad access to their graphy, landsca on taking off t on their way. At priority. Our int uncomfortable

STO

ViEWORLD.pl

de the equipment for the people who need a fast and easy r photography gear when doing journalism, outdoor photoape photography, and tourism without wasting their time their backpacks and taking out their cameras while being t the same time, during the design process, comfort was our tention was to prevent users from getting tired and feeling despite many hours of carrying their full photography gear.â&#x20AC;?

ORE & FULL CATALOGUE AVAILABLE ON WWW.SAGEAR.EU

ViEWORLD.pl

SAG Adventure

REVIEW of photog

ViEWORLD.pl

e Photographer

graphic equipment

ViEWORLD.pl

So far, I have tried a few brands. A bag for a camera with attached lens has always been something that I could not suit for myself. The camera was either moving in the bag, or it would not fit inside. When I finally chose one that would fit my needs and bought it, it turned out that the rain-resistant pouch does not protect the bag on the side where there is contact between the user and the bag. What’s more, the material on that side is the thinnest. Recently, I have changed my favourite gear (Nikon D80 with Sigma 10-20) to the fullframe model Nikon D600 with Nikkor 16-35 lens. Now, there seemed to be a problem. The previous bag was too small to contain new ‘toys,’ and everything I could find on the market did not meet my requirements after my previous experiences. As a result, I have carried that gear in Lowepro Fastpack 350 (an incredible backpack of you need to carry a laptop and a few other things besides your photography gear!) for the last half year. When I began looking for a solid bag again, SAG contacted me. SAG is A Polish company from Cracow which produces equipment for the army. It has expanded its offer by a system of bags called „Adventure Photographer” dedicated to photographers. The company’s products are made in Poland and consist of the same materials that are used for the equipment that goes to Afghanistan with the Past soldiers. The whole equipment is highly customisable due to assembly of individual elements in NATO’s belt system called PALS. They offered me a bundle of a few pouches from the Adventure Photographer product line for a review which I didn’t have to give back. According to a manufacturer commenting upon the equipment from Adventure Photographer product line: We have made the equipment for the people who need an easy and fast access to photography gear in order for them to take photos in the field of journalism, outdoor photography, landscape photography, tourism so as to make them not waste their time on taking off their backpacks and taking out their cameras on their way. At the same time, during designing, comfort was our priority. Our intention was to prevent users from getting tired and feeling uncomfortable despite many hours of carrying their full photography gear. However, I was fussy about the photography bags market, and I had been waiting for the delivery with a certain prejudice as to whether it will meet my requirements. Let’s see how it goes in practise. W życiu przetestowałem kilka firm. Torba na ramię na aparat z dołączonym obiektywem zawsze była czymś czego nie mogłem dopasować. Aparat albo latał w pokrowcu, albo się nie mieścił. Kiedy już dopasowałem odpowiedni i go kupiłem okazało się, że pokrowiec przeciwdeszczowy nie chroni torby od strony człowieka a co gorsza materiał w tym miejscu w torbie jest najcieńszy. Niedawno zmieniłem stary ulubiony zestaw (Nikon D80 i Sigma 10-20) na pełnoklatkowy model Nikona D600 i obiektyw Nikkor 16-35. W tym momencie pojawił się problem. Poprzedni pokrowiec był zbyt mały by pomieścić nowe zabawki a wszystko co znalazłem na rynku po poprzednich doświadczeniach nie mogło sprostać moim wymaganiom. Z tego powodu zestaw ten przez ostatnie pół roku nosiłem w plecaku Lowepro Fastpack 350 (genialny plecak jeśli potrzebujemy mieć przy sobie laptopa i kilka rzeczy oprócz sprzętu fotograficznego!). W momencie kiedy po raz

kolejny zacząłem szukać porządnej torby na ramię, zwróciła się do mnie firma SAG. SAG to krakowska firma zajmująca się produkcją oporządzenia dla wojska, która rozszerzyła swoją ofertę o dedykowany dla fotografów system toreb „Adventure Photographer”. Produkty są szyte w Polsce z tych materiałów, co sprzęt, który jedzie z żołnierzami do Afganistanu, a jednocześnie cały system jest wysoce konfigurowalny, dzięki montażowi poszczególnych elementów w NATOwskim systemie pasów PALS. Zaoferowali mi pakiet kilku pokrowców z linii produktów Adventure Photographer do recenzji bez potrzeby zwrotu. Cytując producenta mówiącego o sprzęcie z linii Adventure Photographer: Sprzęt stworzyliśmy z myślą o ludziach, którzy potrzebują łatwego i szybkiego dostępu do sprzętu fotograficznego, na przykład przy: zdjęciach reportażowych, plenerach, fotografii krajobrazowej, turystyce, tak aby nie tracić czasu na zdejmowanie plecaka i wyciąganie aparatu na szlaku. Jednocześnie, priorytetem podczas projektowania była wygoda – tak, aby użytkownik nie odczuwał zmęczenia i dyskomfortu mimo wielu godzin noszenia pełnego zestawu fotograficznego. Będąc jednak nadal wybrednym na rynku toreb fotograficznych czekałem na przesyłkę z pewnym uprzedzeniem, czy może sprostać moim wymaganiom. Tyle w teorii a jak to się przekłada na praktykę? Przekonajmy się. Main belt This belt is my main carrying element (there is also a chest rig available, but I haven’t had the opportunity to test it.) You can attach to it each and every pouch you want. If we are using a backpack, we undo the strap from the bag and attach the bag to the belt using the PALS attachment system. Besides this unusual option, we may attach a few pouches to the flashgun, to lenses, to a phone.. Everything is attached using the PALS system or a compatible attachment system called MOLLE made by other manufacturers. The strap is made of indestructible Cordura 1100 and Polyamide straps. We do not have to worry that at some moment some of the tapes will break. The same tapes are used in hill climbing. I have never been fond of such straps because I did not understand why instead of wearing a standard belt for their trousers people wear such a wide one. Now I know! When we attach the pouches to the standard belt used for trousers, everything becomes a bit burdensome. The trousers start to hurt us and after a longer time, there are skin irritations. It would be the same case here, if it weren’t for the special boldness of the belt. I have no idea what is it made of but when touching it, it seems as if it was filled with gel or with some thick sponge. Also, the whole inside of the belt has got specially sewn channels and grid spacing, which allows better air circulation. So, are there only advantages? There are always some disadvantages.. One thing that I am not fond of is that the belt is fastened using a plastic buckle. While at first I had prejudices towards such solution, now I have a neutral opinion about it. The plastic is nothing else than Duraflex, namely another cured material used by, for instance - uniformed services. As a matter of fact, there is nothing to complain about.

ViEWORLD.pl

The buckle is 6 centimeters thick. It opens and closes with little resistance - “click!” is very loud - it seems it’s really well-made. Another advantage is the possibility of taking off the belt and lenses using one hand when having a break and the possibility to free yourself from the weigh without losing your trousers! Another interesting option of the belt is the possibility to turn it instantly around your body - it’s useful when a few pouches are attached to it, and we want to swiftly access the one just behind us in the centre. Under the PALS strap system, there is a surprise. We’ll find holes, to which we can attach leg panels, fasten them together with the backpack belt, or join the belt with bracers, what will relieve our hips. Pas główny Pas ten to główny w moim przypadku element nośny (jest jeszcze dostępny panel piersiowy, ale nie miałem okazji go dotykać). Można do niego przypiąć każdy z pokrowców na jaki przyjdzie nam ochota. Jeśli używamy w danym momencie plecaka, to odpinamy od torby pasek i przypinamy ją poprzez system mocowania pasów PALS do pasa. Poza tą niespotykaną opcją w praktyce możemy przymocować kilka pokrowców na lampę błyskową, obiektywy, telefon.. a wszystko mocowane oczywiście poprzez system PALS lub kompatybilny system mocowania MOLLE od innych producentów. Materiały z którego został wykonany pas to niezniszczalna Cordura 1100 i pasy poliamidowe. Nie ma co się martwić o to, że w którymś momencie któraś taśma się zerwie – tych samych używa się m.in. do wspinaczki skalnej. Zawsze byłem przeciwnikiem takich pasów, nie rozumiejąc dlaczego ludzie zamiast paska do spodni zakładają taki szeroki.. teraz już wiem! W momencie kiedy mocujemy pokrowce do paska od spodni staje się to nieco uciążliwe. Spodnie zaczynają nas uwierać, a po

dłuższym fotografowaniu występują podrażnienia skóry – w tym przypadku też by tak było gdyby nie specjalne pogrubienie tego pasa. Nie mam pojęcia z czego jest to wykonane, ale dotykając wydaje się jakby to było wypełnione żelem lub jakąś grubą gąbką a dodatkowo całe wnętrze pasa jest obszyte siatką dystansową zapewniając lepszą cyrkulację powietrza. No dobrze, same plusy? Zawsze musi być jakiś minus. No i jest jedna rzecz do której ja osobiście nie jestem przekonany. Pas jest zapinany przy pomocy plastikowej klamry. O ile na początku byłem do tego rozwiązania uprzedzony, to obecnie mam na ten temat neutralne zdanie. Ów plastik to nic innego jak Duraflex, czyli kolejny utwardzany materiał – takich klamr używają np. służby mundurowe. Tak naprawdę nie ma się do czego przyczepić. Klamra ma szerokość aż 6 centymetrów a także z małym oporem się zapina i otwiera - „trzask!” jest bardzo głośny – naprawdę wygląda to na kawał dobrej roboty. Dodatkowy plus za to czego mi często brakowało czyli możliwość zdjęcia pasa i obiektywów przy pomocy jednej dłoni podczas chwili przerwy i uwolnienia się od ciężaru bez utraty spodni! Innym ciekawym zastosowaniem pasa jest możliwość jego obrócenia wokół ciała w jednej chwili – przydaje się to w momencie gdy mamy podpiętych kilka pokrowców i chcemy szybko się dostać do tego założonego po środku z tyłu. Pod systemem pasów PALS czeka na nas niespodzianka. Znajdziemy tam otwory do których możemy doczepić panele udowe, spiąć go razem z pasem od plecaka czy złączyć pas z szelkami dzięki czemu odciążymy biodra.

ViEWORLD.pl

Lens pouch I got the L-size pouch, because I asked for one so that I could make Nikkor 180/2.8 lens fit inside. We can put inside a 20 centimeters lens. The design is neither good nor bad. Although there were almost no doubts regarding the belt, in this case I have some, but let’s start with the beginning. On the outside, the pouch is made of Cordura, while on the inside, the sides and the top are filled with a soft foam with a thickness of 1 cm. The bottom has been filled with a bit harder layer, which according to the manufacturer, “reduces the likelihood of damage during fall or drop.” When it comes to that, I have certain doubts. I have a very similar pouch, which I got along with Sigma lens. I think this pouch is a perfection that other companies producing “soft” pouches should strive for. The bottom is secured with a hard 2 centimeters thick foam, and the top part there is a “rubbery” foam with an opening for a lens thread. Although the opening in the pouches that are not tailor-made for a lens is not really handy, the foam on the bottom of this pouch already saved my lens at least several times. Once, the lens fell out of my hand when I was attaching it to the belt of the already mentioned trousers, and it fell around two meters down and hit a hard rock in the mountains. Every time the pouch with lens fell, it landed on the bottom - the two-centimeters thick foam did well. However, bearing in mind that the reviewed pouch will be attached to the belt made by SAG, such cases will not probably take place.

The other disadvantage is the lack of comfort when it comes the use of the pouch. When you move fast with the pouch attached to the belt, it keeps hitting your thigh. After a short run, it is easy to forget. However, what if we have to run for a few hundred meters? When using a short pouch (sizes S and M), there are probably no such problems, yet in this case, when we are walking briskly, the bottom part of the pouch keeps hitting our thigh. This is really uncomfortable. I have checked this pouch both with 180mm and 35mm lenses, and regardless of the length of the lens inside, the result is the same. Nevertheless, there is a solution. There is a reasonably priced leg panel, which makes it possible for us to attach the pouch without worrying about the stiffness. It is a perfect solution when we have only one long lens, and the rest shorter lenses can be attached to the belt. I think I just

need stiffening of the back part of the pouch. Then, it would become more stable, yet at the same time the pouch would take more place in exchange. We should also add (it is a great advantage) that the pouch is zipped using a two-way failurefree fastener YKK. Pokrowiec na obiektyw Pokrowiec dostałem w rozmiarze L ponieważ poprosiłem o taki żeby móc zmieścić obiektyw N180/2.8. Do pokrowca włożymy obiektyw o długości do 20cm. Budowa nie przeraża ale też nie zachwyca. O ile do pasa nie miałem prawie zastrzeżeń o tyle w tym przypadku już mam, ale zacznijmy od początku. Od zewnątrz pokrowiec został wykonany z Cordury a od wewnątrz w ściankach bocznych i górnej posiada wypełnienie w postaci pianki o grubości 1cm, a dno zostało wypełnione nieco twardszą warstwą, która jak zapewnia producent „zmniejsza prawdopodobieństwo uszkodzeń podczas upuszczenia lub upadku”. Co do tego mam pewne wątpliwości. Mam bardzo podobny pokrowiec, który dostałem razem z obiektywem Sigma. Ten pokrowiec to jest ideał moim zdaniem na którym powinny się wzorować inne firmy produkujące „miękkie” pokrowce na obiektywy. Dno zostało zabezpieczone sztywną pianką o grubości 2cm, a w górnej części jest twarda gumowata pianka z otworem na gwint obiektywu. O ile otwór w pokrowcach nie szytych na wymiar obiektywu jest zapewne mało przydatny, o tyle pianka na dnie tego pokrowca uratowała mój obiektyw już kilkanaście razy. Raz wypadł mi z ręki w momencie przypinania do paska od sławnych spodni i poleciał około 2 metrów w dół uderzając o twardą skałę w górach. Za każdym razem jak obiektyw z pokrowcem spadał to lądował dnem do ziemi – dwucentymetrowa sztywna pianka zdała egzamin. Mając jednak na uwadze, że ten pokrowiec będzie przymocowany do pasa od firmy SAG zapewne takie przypadki nie będą się przytrafiać. Inny minus to wygoda a raczej jej brak. Podczas szybkiego przemieszczania się z pokrowcem podpiętym do pasa obija on udo. Po krótkim biegu łatwo zapomnieć, ale co jeśli mamy do przebiegnięcia kilkaset metrów? Z krótkim pokrowcem (rozmiary S, M) takich problemów zapewne nie ma, w tym jednak przypadku dolna część pokrowca uderza z każdym dynamicznym krokiem o nasze udo co sprawia duży dyskomfort. Sprawdziłem ten pokrowiec zarówno z obiektywem 180 jak również z 35mm i niezależnie od długości włożonego obiektywu efekt jest taki sam. Ale jest na to rozwiązanie: producent posiada po przystępnej cenie panel udowy, dzięki któremu możemy przymocować pokrowiec bez martwienia się o sztywność. Jest to idealne rozwiązanie jeśli mamy tylko jeden długi obiektyw, a pozostałe krótsze obiektywy przymocowujemy do pasa. Moim zdaniem brakuje mi tylko usztywnienia „pleców” pokrowca dzięki czemu zyskałby on na stabilności, ale wtedy przechowywanie pustego pokrowca zajmowałoby więcej miejsca – coś za coś. Należy dodać także (za co należy się duży plus), że pokrowiec jest zamykany na dwukierunkowy bezawaryjny suwak YKK. Flash pouch As far as stability is concerned, the pouch is similar to a lens pouch. However, in this case the pouch does not hit your thigh because the flashgun is much lighter than a lens, so we can forget about the problem. The materials that were

ViEWORLD.pl

used to make it are the same with only one difference - the sides are covered with foam that is 0,5 centimeter thick, and the top part of the pouch is Velcro-fastened. We can fit a 20 centimeters long flashgun inside, and we will still have a small reserve of space. That is interesting in the pouch is its bottom part. It is zipped using the YKK fastener, and we can put additional batteries or a lamp diffuser inside. The inside of the pouch is of course filled with foam. Pokrowiec na lampę błyskową Ze stabilnością pokrowiec jest zbliżony do pokrowca na obiektyw. Jednak w tym przypadku nie ma możliwości o obijaniu uda ponieważ lampa błyskowa jest o wiele lżejsza od obiektywu, dzięki czemu unikamy tego problemu. Materiały z których został uszyty są identyczne, z tą różnicą że w tym przypadku ścianki pokryte zostały pianką o grubości 0,5cm, a górna część jest zapinana na duży rzep. Zmieścimy tutaj lampę o długości 20cm z małym zapasem. Interesująca jest dolna część pokrowca. Jest ona zamykana przy pomocy suwaka YKK i możemy tam włożyć dodatkowe baterie lub dyfuzor od lampy, a od środka została oczywiście wypełniona także pianką.

Kieszeń na Smartfona Od zawsze kabura na telefon nie wydawała mi się potrzebna i zajmowała niepotrzebne miejsce przy pasku. Ta kieszeń jest czymś więcej i naprawdę mi się podoba! Jest idealna w momencie gdy często kucamy i wszystko co jest w kieszeniach nas uwiera. Najważniejszą rzeczą jaką posiada, a której nigdzie indziej nie widziałem, to pasek dzięki któremu wyciągniemy nasz telefon nawet będąc w grubych rękawicach. Żeby dostać się do telefonu, wystarczy odpiąć wielki rzep i pociągnąć za pasek a telefon sam wyjdzie z kieszeni ku górze! Nie, nie musimy się martwić, że wypadnie z pokrowca, ponieważ zostało to tak przemyślane, żeby część telefonu pozostała w pokrowcu nawet w momencie pociągnięcia paska do końca. Jeśli nie posiadamy silikonowego pokrowca na telefon nie musimy się martwić. Ta kieszeń dzięki dużemu zamknięciu przykrywa nasz telefon na tyle dokładnie, że podczas średniego deszczu nic się nie dostaje do telefonu, a materiał? Cały pokrowiec prócz systemu pasów jest wykonany w 100% z Cordury 1100 dzięki czemu jest solidny i wytrzymuje spory deszcz. Organizer

Smartphone pouch A phone holster has always seemed useless to me, and it took the unnecessary space by the belt. This pouch is something more, and I really like it! It is perfect for the moments when we squat and everything in our pockets chafes us. The most important feature it has, which I had not seen anywhere before, is the strap which allows us to take out our phone even while wearing thick gloves. In order to get to the phone, all we have to do is unfasten a big Velcro, pull by the strap, and the phone will easily get out of the pocket! And no, we do not have to be concerned that it will fall from the pouch. It has been designed in a way that makes part of the phone stay in the pouch even while pulling the strap all the way up. If we do not have a silicone cover for our phone, we do not have to worry. Due to the big closing, this pouch covers our phone so well that during medium rain, the phone does not get wet. When it comes to the material, the whole pouch excluding the system of straps is made of Cordura 1100; thus, it is reliable and tolerates considerable rain.

The organizer, in short - a strap that can be folded in two parts, with a system of strong rubbers for batteries and closed with a Velcro. I would lie if I wrote that it is an unnecessary gadget. We can put 8 AA batteries and two batteries for our camera. Additionally, there are sections for two SD cards. The whole pouch, as always, is of course made of Cordura 1100. We might ask ‘’why would anyone need this?’’ It is a perfect gadget for people who take lots of pictures on weddings or people who go for a week to places where there is no electricity. Someone could say that we can just keep the batteries in our pocket. Yes, we can. However, if one wants to have fast access to all three things at the same time in case of emergency, then it is an ideal solution. There are two disadvantages in case of memory cards. There seems to be no other version for CF cards (to me, it does not matter, but there are people whose cameras do not support SD cards). The second disadvantage is the size of the pockets. They could be a few millimeters tighter because without plastic ‘’wrapping’’ for a memory card, there is a risk of card falling out. The size of the whole organizer is an advantage. The organizer is handy, and it freely fits inside a pocket in trousers or inside a side pocket of SAG’s camera bag or inside any other bag or a backpack. The outer side of the organizer is an interesting addition, as it has a plush tape. Thus, we just have to buy a double-sided Velcro, and then we may

ViEWORLD.pl

dwustronnego rzepu i możemy przymocować organizer wszędzie tam gdzie jest pluszowy materiał (np. większość plecaków i toreb fotograficznych od środka jest wypełnione pluszem, więc organizer może być przymocowany na stałe bez ryzyka, że będzie uderzał o obiektywy). Cargo pocket with pouch

attach the organizer to all materials covered with plush (for instance, the majority of backpacks and photography bags have their insides covered with plush. As a result, the organizer can be permanently attached without the risk that it will hit lenses.). Organizer Organizer czyli w skrócie pasek składany na dwie części z systemem mocnych gum na baterie i zamykany rzepem. Gdybym napisał, że jest to niepotrzebny gadżet to bym skłamał. Możemy tutaj zmieścić aż 8 baterii typu AA, 2 akumulatory do naszego aparatu. Dodatkowo na jednej z trzech części są przegródki na 2 karty pamięci SD. Oczywiście całość wykonana jak zawsze z Cordury 1100. To teraz zasadnicze pytanie: po co to komu? Dla osób robiących dużo zdjęć na ślubach albo wyjeżdzających w miejsca gdzie nie ma prądu na tydzień to idealna rzecz. Ktoś by zapytał, że można przecież trzymać baterie w kieszeni – można, ale jeśli ktoś chce mieć awaryjny szybki dostęp do wszystkich 3 rzeczy na raz to jest to idealne rozwiązanie. Znalazłem 2 minusy odnośnie kart pamięci. Nie istnieje wersja dla kart CF (w moim przypadku to nie przeszkadza, ale znajdą się ludzie, których aparat nie obsługuje kart SD). Drugi minus to wielkość kieszonek, które mogłyby być o kilka milimetrów ściślejsze, ponieważ bez użycia plastikowego opakowania na kartę pamięci istnieje ryzyko wypadnięcia karty. Plusem natomiast jest wielkość całego pokrowca. Jest poręczny i mieści się swobodnie w kieszeni u spodni, czy też w kieszonce bocznej torby na aparat od SAG, jak również w każdej innej torbie lub plecaku. Ciekawym dodatkiem jest zewnętrzna strona organizera, przez której całość przebiega pluszowa taśma. Dzięki temu wystarczy dokupić kawałek

After opening it, on one of its sides, we see a pocket where we can put our organizer with batteries, a wallet, or documents. On the other side, there is a “riddle.” To be honest, for the last month - that is, since the time I got the package from SAG - I have not been able to find target use for this particular part. What we have here is a system of rubbers similar to that from the organizer. These rubbers are much bigger, and there are 9 pieces altogether. The only use that I have found, the use that can in fact be the destined one is about holding all of our cables that we have. When I put in all these cables, I found the third use. We can fit all our chargers within the space between the two parts of the gadget! Then again, someone could ask why we should buy that when we can actually keep our chargers in a carrier bag. Well, we can, but in fact we would have to keep this bag somewhere. That had always been a problem to me. I had to either leave it at home, in a hostel, or in a tent. Another way was to cram everything in combat trousers or put on my backpack and then put the chargers inside. Thanks to this use, it is possible to attach everything behind to the hip belt (in a way that will not disturb us) by using the already known PALS strap system. Another use that I came up with is to fit inside a thin rain jacket. The whole gadget is made of Cordura and is zipped with a two-way YKK fastener. The placement of strap system in front is an addition. As a result, we may attach any other pouch on the front. Kieszeń Cargo z ładownicą Po otwarciu po jednej stronie zobaczymy kieszonkę do której możemy włożyć nasz organizer z bateriami, portfel lub dokumenty. Po drugiej stronie jest zagadka. Szczerze powiedziawszy przez ostatni miesiąc – czyli od momentu kiedy dostałem pełny karton od firmy SAG – nie potrafię znaleźć docelowego przeznaczenia na to. Mamy tutaj do dyspozycji system gum podobny do tego z organizera. Gumy te są dużo większe i łącznie jest ich 9 sztuk. Jedyne zastosowanie jakie do nich znalazłem, a które faktycznie może być docelowym, jest trzymanie tam wszystkich naszych kabli jakie posiadamy. Kiedy włożyłem te wszystkie kable, znalazłem trzecie zastosowanie. W przestrzeni pomiędzy obiema częściami można zmieścić wszystkie ładowarki! I znowu ktoś mógłby powiedzieć, że po co kupować to skoro można trzymać wszystkie ładowarki w reklamówce. No właśnie można, ale tę reklamówkę musimy gdzieś przechowywać. Od zawsze to był dla mnie problem, bo musiałem kable albo zostawiać w domu, w schronisku lub w namiocie. Inna opcja to upychać na siłę po kieszeniach w bojówkach albo zakładać plecak na plecy i dopiero je chować. Dzięki temu zastosowaniu można wszystko przypiąć z tyłu do pasa biodrowego (tak żeby nam nie przeszkadzało) poprzez znany już nam system pasów PALS i odwieczny kłopot z głowy! Inne zastosowanie jakie wymyśliłem to zmieszczenie cienkiej kurtki przeciwdeszczowej. Całość oczywiście wykonana została z Cordury, a zapinana jest działającym w obu kierunkach zamkiem YKK. Dodatkiem jest umiejscowienie systemu pasów z przodu, dzięki

ViEWORLD.pl

czemu możemy przymocować jakikolwiek inny pokrowiec od frontu. Camera bag We have a choice of two sizes of the bag. In the smaller bag, we will fit a full-frame camera with an 11 centimeters long lens attached. In the bigger bag (which I got), we will additionally fit a grip attached to a camera (Nikon D600 and 16-35 lens fit inside without any problem, even with a tulip lens hood attached to the lens.) All sides are made with a resilient foam, which is 1 centimeter thick (the material seems to be of much better quality than the one used in the lens pouch). Furthermore, the interior is lined with a soft material that protects the screen of our camera or our uncovered lens against scratches. At our disposal, we also have two compartments fixed on a Velcro for a better stability for the camera - in the upper part, the compartments consist of easily organisable parts that make the camera fit better inside. Thus, the camera is more stable. We close the bag using a two-step protection. First, we use the two-way YKK fastener. Then, we lower the flap and close the bag with a buckle made of Duraflex. It looks and “sounds” really decently. On the one hand, this protection guards perfectly from external conditions. On the other hand, however, it does not allow to open the bag and take out the camera very fast. We can forget about taking out the camera within a fraction of a second, yet we may also feel safe that no one is going to take our camera out from the bag without being noticed.

the bottom covered with a strap system, which allows us to attach an additional lens or a flash to the bag. Moreover, we can attach a tripod to the bottom! Nowadays, what is most important while choosing a bag is to look for one that has a rain cover. This could be a disadvantage of this bag that might have made me forget about it, but nothing like that actually happened. The manufacturer sewn the rain cover into the bag. All the three pockets along with the flap are edged inside with a rain cover hood! In the beginning, I mentioned that my last bag had a cover that could be put on, but it did not protect the bag on the side where there is contact with the body. Due to the use of Cordura 1100, I do not worry so much about getting soaked. That is because the material itself has higher rain resistance. Also, if we attach the bag to the hip belt using the PALS system, the bag will also be protected against water because the belt has an edging made of rubber! Most importantly, what makes this bag better than majority of other bags that I have seen is the shoulder strap attached to it with bold place. It is 57 centimeters long and 7 centimeters wide. The most important detail here is that it has the same filling as the hip belt. It is soft and hard at the same time. Thus, we do not have to worry about skin irritation on the neck or on the shoulder when we are carrying three kilograms of gear. Another interesting solution is the use of a rotary latch, which allows for a better access to the bag and bag is made of Duraflex - why had I not seen such a solution before?

The flap has a free space between two layers of Cordura. Therefore, we can roll a jacket or a thin sweatshirt and put it there. The bag contains three pockets. The two side pockets are flat and can hold, for example, the organizer with batteries. There is also one pocket in the front of the bag, which is closed with a rigid Velcro and can hold visiting cards or a lens lid. This pocket has an additional protection. In order to get to the pocket, one has to use the already mentioned buckle. Besides the back part, the bag also has two sides and

ViEWORLD.pl

Torba na aparat

Conclusion

Do wyboru mamy dwie wielkości torby. W mniejszą zmieścimy aparat pełnoklatkowy z podłączonym obiektywem długości do 11cm. W większą (którą dostałem) dodatkowo zmieścimy grip podłączony do aparatu (Nikon D600 i obiektyw 16-35 wchodzą bez problemu nawet z nakręconym tulipanem do obiektywu). Wszystkie ściany zostały wykonane ze sprężystej gąbki o grubości 1cm (materiał wydaje się dużo lepszej jakości niż ten użyty w pokrowcu na obiektyw). Ponadto całe wnętrze jest pokryte miękkim pluszowym materiałem zapewniającym brak możliwości na zarysowanie ekranu naszego aparatu lub niezakrytego obiektywu. Do dyspozycji mamy także dwie przegródki mocowane na rzep do utworzenia lepszej stabilności aparatu – w górnej części posiadają łamane części dzięki czemu aparat leży dużo stabilniej. Torbę zamykamy podwójnym zabezpieczeniem. Najpierw używając dwukierunkowego suwaka YKK, a następnie po opuszczeniu klapy używając zatrzasku wykonanego z Duraflex – naprawdę wygląda i „brzmi” on solidnie. Te zabezpieczenia z jednej strony doskonale chronią przed zewnętrznymi warunkami, ale z drugiej strony nie pozwala nam na bardzo szybkie otworzenie i wyjęcie aparatu – możemy zapomnieć o wyjmowaniu aparatu w ułamku sekundy, ale także możemy być bezpieczni, że nikt nam nie wyjmie aparatu z torby nie będąc przez nas zauważonym.

The Adventure Photographer product line is an interesting solution. Will I use each of these gadgets in the future? I think now I can adapt the amount of the necessary pouches to the requirements of a commission without worrying about how to plan the amount of space in a backpack or in a big shoulder bag, which I have been using for the last three years. The company’s products have their advantages and disadvantages.

Klapa posiada przelot pomiędzy dwiema warstwami Cordury – dzięki temu możemy zwinąć i włożyć tutaj kurtkę albo cienką bluzę. Torba posiada 3 kieszenie. Dwie boczne niezapinane do których zmieścimy np. organizer z bateriami. I jedną od frontu zapinaną sztywnym rzepem w której zmieścimy wizytówki lub dekielek od obiektywu. Kieszeń ta ma dodatkowe zabezpieczenie, ponieważ żeby się do niej dostać, najpierw musimy użyć wspomnianego zatrzasku. Torba prócz tylnej części posiada też oba boki i dół pokryty systemem pasów dzięki czemu możemy przymocować do samej torby dodatkowy obiektyw lub lampę błyskową, a od dołu możemy przymocować np. statyw! Najważniejsze w naszych czasach przy wyborze powinno być szukanie takiej torby, która posiada pokrowiec przeciwdeszczowy. I to mógłby być minus dla tej torby przekreślający ją w moich oczach, ale tak się nie stało. Producent bowiem pokrowiec przeciwdeszczowy wszył w torbę. Wszystkie 3 kieszenie i klapa są obszyte wewnątrz kapturem przeciwdeszczowym! Na wstępie wspominałem, że moja poprzednia torba posiadała zakładany pokrowiec, ale nie chronił on pokrowca od strony zetknięcia się z ciałem. Dzięki zastosowaniu Cordury 1100 nie martwię się już aż tak bardzo o przemakalność, bo sam ten materiał ma podwyższoną odporność na deszcz. Dodatkowo jeśli torbę poprzez system PALS podepniemy do pasa biodrowego, będzie ona zabezpieczona przed wodą, bo pas posiada także gumowe obszycie chroniące przed wodą! Najważniejszym co wywyższa tę torbę ponad większość, które widziałem to przymocowany do niej pas naramienny z pogrubieniem o długości 57cm i szerokości 7cm. Najważniejszą rzeczą tutaj jest to samo wypełnienie co w przypadku pasa biodrowego. Jest ono miękkie ale jednocześnie twarde. Dzięki temu gdy nosimy na ramieniu 3kg sprzętu, nie musimy się martwić o podrażnienia skóry na szyi lub ramieniu. Innym ciekawym rozwiązaniem jest użycie obrotowych zatrzasków dzięki czemu poprawiony jest o wiele dostęp do torby, a wykonany oczywiście z Duraflex – dlaczego nigdy wcześniej nie widziałem takiego rozwiązania?

The possibility of “connecting” all the products together surprised me the most. Personally, I think that lens pouches (especially L and XL sizes) should be better refined in terms of comfort of use, and the organizer should be available with a zipper closure. What I miss the most is taped seams, especially by the zip fasteners. This problem was solved only in case of the shoulder bag due to placing of the zip fastener under the rain resistant flap, yet it is not the case with the lens pouch. The flash pouch is very handy, but the Velcro closure makes it easy for a few raindrops to get to the flash. The prices are quite steep. You can buy cheaper products, but you can also buy more expensive. Products made by SAG have a lifetime warranty, which means that we buy a product that will last for many years. Cordura 1100 is a material that is resistant to all kinds of damage, and the strap system makes it possible for us to choose, match, and use products made by other manufacturers. Moreover, the company offers product varieties that will suit individual needs of the customers. It even offers making products which are not included in the offer! Personally, I would like to have a backpack like the one offered by SAG. This bag offers everything I need (I recommend reading about it on the website because the backpack provides many interesting solutions so characteristic for SAG). The only thing I would change about the backpack is that I would increase its capacity twice due to my height... Konkluzja Linia produktów Adventure Photographer to ciekawe rozwiązanie. Czy będę z każdej z tych rzeczy używał w przyszłości? Myślę, że mogę dopasować teraz ilość potrzebnych pokrowców do wymagań zlecenia, nie martwiąc się o to jak rozplanować miejsce w plecaku lub w wielkiej torbie na ramię z której przez ostatnie 3 lata także często korzystałem. Firma uzyskała ode mnie dużo plusów za interesujące rozwiązania, ale znalazłem też minusy. Najbardziej zaskoczyła mnie możliwość połączenia wszystkich produktów ze sobą. Moim zdaniem pokrowce na obiektywy (a szczególnie rozmiar L i XL) powinny być lepiej dopracowane pod kątem wygody dla użytkowania, a organizer mimo wszystko powinien być też dostępny w opcji zamykania na suwak. Najważniejsza rzecz jakiej mi brakuje to klejonych szwów szczególnie przy suwakach. Jedynie przy torbie na ramię ten problem został usunięty, dzięki schowaniu suwaka pod odporną na deszcz klapą, ale np. w pokrowcu na obiektyw tej przyjemności już nie mamy. Pokrowiec na lampę jest bardzo poręczny ale zamknięcie na rzep sprawia, że wystarczy kilka kropel deszczu żeby dostała się woda do naszej lampy błyskowej. Ceny są dosyć

ViEWORLD.pl

wygórowane. Można kupić tańsze produkty, ale można też droższe. Produkty od firmy SAG mają dożywotnią gwarancję co oznacza, że tak naprawdę kupujemy produkt na wiele lat. Cordura 1100 to materiał, który jest bardzo odporny na wszelkie uszkodzenia, a system pasów sprawia, że dopasujemy produkty od wielu innych producentów. Ponadto firma oferuje możliwość wykonania specjalnych urozmaiceń pod indywidualne zgłoszenia, a nawet wykonanie produktów których nie ma w ofercie! Osobiście chciałbym jeszcze taki plecak jaki oferuje firma SAG. Ten plecak ma wszystko czego potrzebuję (polecam o nim poczytać na stronie, bo posiada wiele ciekawych rozwiązań jak to na SAG przystało). Jedyne co bym zmienił, to powiększył jego pojemność dwukrotnie dla siebie z uwagi na mój wzrost..

Adrian Mirgos

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Yves Vernin

STREET PHOTOGRAPHY [FRANCE]

ViEWORLD.pl

I live in Marseille and I’m 47 years old. I am a doctor (specialized in public health) and an ethnologist, but I work as a general practitioner in a village near Marseille. When I do not work or take photos, I listen to a lot of music, especially classical music. I don’t know if my interest in music influences my photography, but it certainly reflects my tastes. I am drawn to complex structures (both in music and photography). I do not know if there is a relation between the music and the photo, but I believe that many photographers whom I admire were music lovers. (In any case, photograph musicians is very formative). Mam 47 lat I mieszkam w Marsylii. Jestem doktorem (specjalizuję się w zdrowiu publicznym) i etnologiem, ale pracuję jako internista w wiosce niedaleko Marsylii. Kiedy nie pracuję i nie robię zdjęć słucham muzyki, a zwłaszcza muzyki klasycznej. Nie wiem czy moje zainteresowanie muzyką ma wpływ na moją fotografię, ale na pewno odzwierciedla moje gusta. Moją uwagę zwracają złożone struktury (zarówno w muzyce jak i w fotografii). Nie wiem, czy jest jakiś związek pomiędzy muzyką i fotografią, ale wierzę, że wielu fotografów których podziwiam było miłośnikami muzyki. (W każdym razie, muzyka i fotografia bardzo kształcą).

BLURB FACEBOOK

ViEWORLD.pl

Shooting the street, right next to my door, it’s perhaps seeing what I am the only one to see – that the mundane can in fact be extraordinary. I cannot cheat; I have to do with what’s there outside. The most beautiful light is the one given to us, and I have learned to recognize its beauty. To me, a good image starts with the right composition, but needs a particular light as well to really captivate me. As a photographer, I am particularly attracted by wide angles. I have grown to believe that bad images stem from being too far from the subject… By choosing wide angles, I am the one creating my image, whereas a telephoto lens would only provide me with detailed scenes that I wouldn’t control. Then, I need to find that decisive moment, which will bring a human touch to the geometry and the light. Coming closer to a stranger, capturing his expression right when his face lightens up, and bringing him to the center of the stage, that’s when photography becomes a sort of drug to me. Robienie zdjęć na ulicy tuż obok mojego domu jest być może sposobem na dostrzeżenie tego, co tylko ja jestem w stanie zobaczyć – że to, co przyziemne, w rzeczywistości może być niezwykłe. Nie mogę oszukiwać. Musi mi wystarczyć to, co jest tam na zewnątrz. Najpiękniejszym światłem jest to, które zostało nam dane, a ja nauczyłem się doceniać jego piękno. Według mnie, dobre zdjęcie składa się z odpowiedniej kompozycji, ale aby mnie urzec, potrzebuje również szczególnego światła. Jako fotograf jestem szczególnie zainteresowany szerokim kątem. Dojrzałem do tego, by móc stwierdzić, że słabe zdjęcia wynikają z tego, że są robione zbyt daleko od fotografowanego

ViEWORLD.pl

obiektu... Decydując się na szeroki kąt, to ja tworzę moje zdjęcie, podczas gdy teleobiektyw zapewniłby mi jedynie szczegółowe sceny, których nie mógłbym kontrolować. Następnie muszę wyczuć ten decydujący moment, który nada geometrii i światłu nutę człowieczeństwa. Fotografia staje się dla mnie pewnego rodzaju narkotykiem w momencie gdy podchodzę bliżej do nieznajomego, uchwycam jego wyraz twarzy gdy ta staje się pogodna i gdy umiejscawiam go w centrum sceny. Today, I feel that everyone is equipped to produce good street photography: one just needs a mobile phone. But it remains to be seen whether or not it is legitimate to capture a moment in the life of a stranger. This is my belief that to take legitimate street images, these images need to have a universal appeal. Making people look beautiful is not my goal; my images are only testimonies of their humanity. Street photography shouldn’t be a theft, but the acceptation of a gift. Simple images rarely attract my attention, I like photographs that are able to organize the chaos – photos where my eyes need to analyze the various components and planes to understand the whole. Alex Webb, Constantine Manos, Ray Metzker and Raghu Ray have had an important impact on my work, for their ability to make sense out of the chaos, in a complex, but beautiful manner. Wydaje mi się, że dziś każdy jest właściwie wyposażony, aby robić dobre zdjęcia na potrzeby fotografii ulicznej. Wystarczy telefon komórkowy. Jednak okaże się czy zasadnym jest uchwycić moment z życia nieznajomego. Uważam, że aby

zrobić prawdziwe zdjęcia reprezentujące fotografię uliczną, te zdjęcia muszą mieć uniwersalny wdzięk. Sprawienie, aby ludzie wyglądali pięknie nie jest moim celem. Moje zdjęcia są tylko świadectwem ich człowieczeństwa. Fotografia uliczna nie powinna być kradzieżą, ale akceptacją daru. Proste zdjęcia rzadko kiedy zwracają moją uwagę. Lubię zdjęcia, które są w stanie zorganizować chaos, które sprawiają, że moje oczy muszą analizować różne elementy i płaszczyzny, aby zrozumieć całość. Alex Webb, Constantine Manos, Ray Metzker i Raghu Ray mają duży wpływ na moją pracę ze względu na ich zdolność do rozumienia chaosu w skomplikowany, ale piękny sposób. Why have I decided to do street photography? I think it is quite useless or even dangerous to try to understand what motivates us. It is a bit like with a love story. When one begins to approach love rationally, it means that it is the end of love. I started street photography as a teenager. Today, it is difficult for me to recall what I had expected, but the fact is that I began medical studies by telling myself that if I had wanted to travel and photograph people, I would have had something to offer in exchange. I thought that photographing strangers was a sort of interference or theft, and I had to offer something in exchange, some compensation for “damages.” Medical science seems to be a gift, which one may offer everywhere. Thus, at the beginning of my studies, I ceased to do photography. Dlaczego zająłem sie fotografią uliczną? Wydaje mi się, że staranie się zrozumieć, co nas motywuje

ViEWORLD.pl

jest dość bezużyteczne, a wręcz niebezpieczne. To trochę tak jak historia z miłością. Gdy zaczyna się podchodzić racjonalnie do miłości, oznacza to, że jest to już koniec miłości. Zająłem się fotografią uliczną jako nastolatek. Trudno jest mi dziś przypomnieć sobie czego tak naprawdę się spodziewałem, ale faktem jest, że rozpocząłem studia medyczne mówiąc sobie, że gdybym chciał podróżować i fotografować ludzi, to musiałem mieć do zaoferowania coś w zamian. Gdyż uznałem, że fotografowanie obcych ludzi było rodzajem ingerencji lub kradzieży i musiałam być w stanie im coś zaoferować, jakąś rekompensatę za moje „szkody”. Medycyna wydaje się być darem, który można zaoferować wszędzie. Z tego powodu porzuciłem fotografię na początku moich studiów.

cheat. We must manage with what we have. The best light is the one we have, and we have to be content with it and appreciate its beauty. I need to find that decisive moment, come closer to a stranger, and capture his expression right when his face lightens up. Bringing him to the center of the stage, that’s when photography becomes a sort of drug to me.

I bought my first digital camera in 2010 in order to illustrate what I used to write to my girlfriend. We would write to each other every day, and I wanted my words – just like my photos to capture the moment that sheds light on the banality of everyday life. I am not interested in photographing unique events. I like to photograph what is around me while I am strolling and, as Cartier-Bresson used to say, to “traverse sidewalks.” I do not consider myself a “peeper.” (One of many reasons why doing street photography with telephoto lens seems to be nonsense is that the photographer should interact with the environment. Besides, such photo is usually not particularly interesting graphically.) What motivates me to photograph scenes on the streets is the possibility to observe what only I can see and to admire what is cliché. We cannot

ViEWORLD.pl

DONATE TO US! > H O S T I N G <

Our View World is growing and the number of PDF downloads increases every month. Soon, we will have to buy more storage space on our server.

Data as of before the publication of the fourth issue (20.07) < Disk Storage < Monthly Bandwidth

As well as the electricity bills are high and Iâ&#x20AC;&#x2122;m still unemployed..

fb.com/magvieworld

ViEWORLD.pl

Every cent is important to us. Just click on the PAYPAL word below to donate:

PAYPAL Thank you for your help!

www.vieworld.pl

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Emilio Barillaro

The confession of a shark [Italy] 42

ViEWORLD.pl

Born in 1980, Emilio Barillaro is a street photographer currently based in Roma (Italy). He is mostly self-taught, but he also attended some workshops with Alex Coghe and Joel Meyerowitz. He is part of SPontanea, the Italian street photography collective. Emilio Barillaro was awarded with an honorable mention at the International Photography Awards (IPA) 2013. He also boasts excellent results in prestigious street photography contests such as the Leica Talent and Urban. His work has been published in various magazines and books. Emilio Barillaro urodził się w roku 1980. Jest fotografem ulicznym i przebywa obecnie w Rzymie, we Włoszech. Jest głównie samoukiem, ale uczęszczał również na warsztaty z Alexem Coghem i Joelem Meyerowitzem. Jest członkiem włoskiej społeczności fotografów ulicznych Spontanea. Emilio Barillaro został nagrodzony honorowym wyróżnieniem na International Photography Awards (IPA) w roku 2013. Szczyci się również wybitnymi wynikami w prestiżowych konkursach fotografii ulicznej takich jak the Leica Talent oraz Urban. Jego prace były publikowane w różnych magazynach i książkach.

WEBSITE SPONTANEA

ViEWORLD.pl

The confession of a shark I was going to spend my summer holidays between Calabria and Santorini, far from the chaos of the city and the greyness of the streets. So, I thought it would be interesting to try a street photography approach in an unusual and more difficult environment – underwater. So I bought an HP waterproof camera on Amazon for just 59 euros. The idea was to create a story where a shark and its potential victims would be the protagonists. So I tried to show the feeling of peace and tranquility of the people who normally enjoy the sea, but at the same time I tried to induce a feeling of tension in the viewer, a feeling leading him or her to a scream, “Look out! There’s a shark! Wyznanie rekina Miałem zamiar spędzić moje letnie wakacje między Kalabrią i Santorini, z dala od zgiełku miast i szarości ulic. Pomyślałem, że interesującym byłoby spróbowanie podejścia wykorzystywanego w fotografii ulicznej w nietypowym i bardziej wymagającym otoczeniu – pod wodą. Tak więc kupiłem wodoszczelny aparat HP na Amazon za jedyne 59 euro. Chodziło o to, aby stworzyć opowieść, w której rekin i jego potencjalne ofiary byłyby bohaterami. Starałem się więc ukazać uczucie spokoju w ludziach, którzy zwykle lubią spędzać czas na morzu, a tym samym próbowałem wywołać w obserwatorze uczucie napięcia zmuszające go do krzyku: „Uważaj! Tam jest rekin!”.

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Chulsu Kim

STREET PHOTOGRAPHY [JAPAN] ViEWORLD.pl

ViEWORLD.pl

I was born in 1981, and I live in Tokyo, Japan. I began taking photos two years ago, when I encountered IGapp. I have been shooting photos only in the street, and I have specialized in street photography. I think about the way I photograph to produce good-quality images. I continue to take street photography earnestly by discarding the halfbaked concepts. Urodziłem się w roku 1981 i mieszkam w Tokio, w Japonii. Zacząłem robić zdjęcia dwa lata temu, kiedy zetknąłem się z IGapp. Do tej pory robiłem zdjęcia jedynie na ulicy i wyspecjalizowałem się w fotografii ulicznej. Myślę o sposobie w jaki fotografuję, aby robić zdjęcia dobrej jakości. Podchodzę do fotografii ulicznej poważnie i odrzucam nieprzemyślane pomysły.

FLICKR

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Camus Wyatt

With Silence [New Zealand] 72

ViEWORLD.pl

I am a twenty-six year old New Zealand photographer. I photograph whatever interests me, whatever is thought provoking, or whatever I stumble across. My photographs are a reaction, and I try to reach the somewhat utopian goal of seeing without pre-conceived notions. Around six years ago, studying history and politics and not long out of high school, I found myself increasingly interested in the photojournalism images accompanying the studies of events ranging from the Vietnam War, to the 1930’s Depression, the Spanish Civil War, to 1950’s France. This lead to what has, in hindsight, been a non-stop interest and learning experience in photography. Coming from something of a journalism and photography family, my interest in photojournalism has firmly stayed, with the addition of street photography, a documentary-type genre closely linked to photojournalism in many ways. I began, like many shooters, to take photos images of things which interested me around where I lived. After research, I picked up a Pentax K10D kit as my first camera gear, which led me to the use of Pentax. A shot with the first kit lens picked me up a national under-25 award, and a portfolio created with the same little lens gained me a substantial grant for emerging New Zealand photographers. I now own far too many of the books of photos that got me into photography, especially loving the work of Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, James Nachtwey, Ernst Haas, Robert Doisneau, Sebastiao Salgado, and Andreas Feininger.

i nauki polityczne, stawałem się coraz bardziej zainteresowany zdjęciami fotoreporterskimi towarzyszącymi pracom o tematyce związanej z wydarzeniami dotyczącym Wojny w Wietnamie, Wielkiego Kryzysu z lat trzydziestych XIX w., hiszpańskiej wojny domowej, oraz Francji z lat 50 XIX w. Z perspektywy czasu widzę, że doprowadziło to do utrzymania mojego ciągłego zainteresowania i do zmotywowania mnie do nauki w dziedzinie fotografii. Ponieważ pochodzę z rodziny, która ma w sobie coś zarówno z dziennikarstwa jak i z fotografii, moje zainteresowanie fotoreporterstwem i fotografią uliczne sprawiło, że moja fotografia pozostała gatunkiem zbliżonym do dokumentu, który jest pod wieloma względami blisko zwiazany z fotoreporterstwem. Podobnie jak wielu fotografów, zacząłem robić zdjęcia tego, co interesowało mnie w okolicy mojego miejsca zamieszkania. Po zrobieniu rozeznania, jako mój pierwszy sprzęt wybrałem zestaw z aparatem Pentax K10D. Dzięki temu zacząłem korzystać z Pentaxa. Zdjęcie zrobione pierwszym obiektywem „kitowym” zapewniło mi nagrodę w krajowym konkursie dla fotografów poniżej 25 roku życia, a portfolio stworzone przy pomocy tego samego małego obiektywu sprawiło, że uzyskałem pokaźną dotację dla początkujących fotografów z Nowej Zelandii. Obecnie posiadam wręcz za dużo książek, dzięki którym zainteresowałem się fotografią. W szczególności uwielbiam prace: Roberta Capy, Henri’ego Cartiera-Bressona, Jamesa Nachtwey’a, Ernsta Haasa, Roberta Doisneau, Sebastiao Salgado i Andreasa Feiningera.

Jestem fotografem, mam 26 lat i pochodzę z Nowej Zelandii. Fotografuję wszystko co mnie interesuje, inspiruje i co tylko napotkam. Moje zdjęcia są reakcją. Staram się osiągnąć nieco utopijny cel polegający na rozwinięciu umiejętności postrzegania bez przyjętych z góry poglądów. Około sześć lat temu, wkrótce po skończeniu szkoły średniej, a także gdy studiowałem historię

These images represent some kind of a take on still-life, all photographed in New Zealand (with one exception, from Australia), 2009-2013. Te fotografie przedstawiają pewne podejście do martwej natury, sfotografowanej w całości w Nowej Zelandii (z jednym wyjątkiem z Australii), 2009-2013.

WEBSITE FACEBOOK

ViEWORLD.pl

DONATE TO US!

> E X H I B I T I O N <

Something special! For a long time now we have been thinking about holding a big exhibition in 2014 with selected contributors from all issues. To make it happen, we need to find sponsors, grants, and donations to make: - prints - posters - exhibition catalogs We are also looking for galleries in Europe in order to realize the exhibition one by one in several countries. We are also thinking about holding and exhibition on other continents, but sending the photos there will be much more expensive. To achieve this, we would need: - a courier company - galleries

fb.com/magvieworld

ViEWORLD.pl

Every cent is important to us. Just click on the PAYPAL word below to donate:

PAYPAL Also, if you know how to help us with finding a printing house, galleries, couriers, or you have a totally new idea, email us at:

ADRIAN.MIRGOS@GMAIL.COM Thank you for your help!

www.vieworld.pl

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Magdalena Chodownik S-21 [Poland]

ViEWORLD.pl

Magdalena Chodownik born in Milanówek, Poland. Reporter, photoreporter and researcher. She studied Theatre Studies at the University Paris VIII (France), Philosophy at the Catholic Univerisity in Lublin (Poland) and Mass Communication at the Ramkhamhaeng University (Thailand). She was a scholarship holder at the University of Vienna (Austria) where she studied foreign languages, literature, photography and theater. She has participated in photography courses and workshops in Poland and in France. Interested in modern history and its relationship/reference with the present (particularly interested in the (post) communist world), today’s conflicts, social issues and also in the traditions and folklore. Magdalena Chodownik urodziła się w Milanówku (PL). Reporter, fotograf i badacz. Studiowała na teoretyczno -praktycznym wydziale teatru na Uniwersytecie Paryż VIII (Francja), Filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (Polska) i Komunikację Masową na Uniwersytecie Ramkhamhaeng (Tajlandia). Stypendystka Uniwersytetu Wiedeńskiego (Austria), gdzie studiowała języki obce, literaturę, fotografię i teatr. Uczestniczka warsztatów i kursów fotograficznych w Polsce i Francji. Interesuje się historią nowożytną i jej wpływem na czasy współczesne ( (post)komunistyczny świat należy do jej głównego kręgu zainteresowań), a także aktualnymi konfliktami na świecie, kwestiami społecznymi oraz obyczajami i folklorem.

WEBSITE BLOG

ViEWORLD.pl

Security Prison 21 (S-21) was created by the Khmer Rouge regime in a former high school called TuolSleng. Its buildings are located in the capital city of Cambodia - Phnom Penh, and are now transformed into a Museum of Genocide. S-21 made a history as one of the most brutal and tragic prisons in the world, and also became a symbol of Cambodia’s bloody regime of 1975-1979.

Więzienie Bezpieczeństwa 21 (S-21) zostało stworzone przez reżim Czerwonych Khmerów w dawnym liceum TuolSleng. Mieści się ono w stolicy Kambodży - Phnom Penh i obecnie znajduje się w nim muzeum ludobójstwa. S-21 przeszło do historii jako jedno z najbardziej brutalnych i tragicznych więzień świata, a także stało się symbolem krwawego reżimu panującego w Kambodży w latach 1975-1979.

The S-21 has gained its (bad) fame for tortures, inhuman behavior, murders that took place in the former school. Usually, prisoners of S-21 were not surviving more than three months. Once arrested, they were taken up for questioning - the brutal interrogation did not end until the accused pleaded guilty to all crimes that the Khmer Rouge attributed to him. Prisoner was also forced into naming the family members, that frequently were getting arrested soon later. This way (among others), the deadly chain of S-21 was created.

S-21 zyskało swoją (złą) sławę przez tortury, nieludzkie traktowanie i morderstwa, które miały miejsce w budynkach dawnej szkoły. Więźniowie S-21 zwykle nie przeżywali dłużej niż trzy miesiące. Raz aresztowani, byli zabierani na brutalne przesłuchania, które nie kończyły się dopóki oskarżony nie przyznał się do wszystkich przestępstw, które Czerwoni Khmerzy mu zarzucili. Więźniowie byli także zmuszani do wymieniania członków swoich rodzin, których wkrótce po tym również zatrzymywano. W ten sposób (między innymi) tworzył się zabójczy łańcuch S-21.

During the Khmer Rouge regime about 2 million people lost their lives: people were meant to build the great Democratic Kampuchea (today’s Cambodia) but instead, were dying of hunger, exhaustion, diseases, bullets... The Khmer Rouge ideology led to nothing more but a genocide.

W czasie trwania reżimu Czerwonych Khmerów życie straciło około 2 mln ludzi: ludzie, którzy mieli wspólnie budować potęgę Demokratycznej Kampuczy (dzisiejszą Kambodżę) umierali z głodu, wycieńczenia, od chorób, kul. Ideologia Czerwonych Khmerów nie prowadziła do niczego więcej poza ludobójstwem.

It is estimated that around 17,000 people entered S-21 as the “enemies of the revolution”. Only 12 of themcame out alive.

Szacuje się, że około 17 000 osób trafiło do S- 21 jako “wrogowie rewolucji”. Tylko 12 z nich przeżyło.

ViEWORLD.pl

SECURITY REGULATIONS REGULACJE BEZPIECZEŃSTWA 1. You must answer accordingly to my question. Don’t turn them away. 1. Musisz odpowiadać zgodnie z moimi pytaniami. Nie wymiguj się od nich. 2. Don’t try to hide the facts by making pretexts this and that, you are strictly __prohibited to contest me. 2. Nie próbuj ukrywać faktów wymówkami typu “to” i “tamto”, sprzeczanie się __ze mną jest zabronione. 3. Don’t be a fool for you are a chap who dare to thwart the revolution. 3. Nie bądź głupcem bo jesteś człowiekiem, który śmiał sprzeciwić się rewolucji. 4. You must immediately answer my questions without wasting time to reflect. 4. Musisz natychmiast odpowiadać na moje pytania, bez marnowania czasu na __namyślanie się. 5. Don’t tell me either about your immoralities or the essence of the revolution. 5. Nie mów mi ani o swojej niemoralności, ani o istocie rewolucji. 6. While getting lashes or electrification you must not cry at all. 6. Podczas chłosty lub porażania prądem nie możesz krzyczeć. 7. Do nothing, sit still and wait for my orders. If there is no order, keep quiet. __When I ask you to do something, you must do it right away without __protesting. 7. Nie rób nic, siedź w miejscu i czekaj na moje rozkazy. Jeśli nie ma żadnych __rozkazów, bądź cicho. Kiedy każę ci coś zrobić, masz to zrobić od razu, bez protestów. 8. Don’t make pretext about Kampuchea Krom in order to hide your secret __or traitor. 8. Nie twórz pretekstów o “Kampuchea Krom” w celu ukrycia sekretu lub zdrajcy. 9. If you don’t follow all the above rules, you shall get many lashes of electric __ wire. 9. Jeśli nie przestrzegasz wszystkich powyższych reguł, dostaniesz wiele batów _ przewodem elektrycznym. 10. If you disobey any point of my regulations you shall get either ten lashes __ or five shocks of electric discharge. 10. Jeśli sprzeciwiasz się któremukolwiek z punktów moich regulacji, dostaniesz dziesięć batów lub pięć porażeń prądem.

ViEWORLD.pl

100

ViEWORLD.pl

101

102

ViEWORLD.pl

STORIES OF PEOPLE THAT WORKED IN S-21 HISTORE LUDZI, KTÓRZY PRACOWALI W S-21 Nhem Yean, 46 years old (2002) When I worked at S-21, I did not have the motivation, but I had to, otherwise I wouldn’t live. However, no matter which option I chose, I still feared. There was nothingI could do. Nhem Yean, 46 lat (2002) Kiedy pracowałem w S- 21 nie miałem motywacji, ale musiałem [pracować], inaczej bym nie żył. Jednakże bez względu na to, którą opcję bym wybrał i tak wciąż się bałem. Nie mogłem nic zrobić. You Huy, 48 years old (2002) To tell the truth, I didn’t want to work there. I asked Son Sen if I could leave, but he refused. I was the only one who dared to do that; I finally asked because I was scared that I would be killed if I stayed on. I didn’t feel good about watching the people die one after another and the prisoners’ miserable lives. If the law then had been like the law of today, I wouldn’t be working there; I would have returned home to live with my parents. People still brand me as an S-21 worker. I shouldn’t have been one, but Duch and Ho forced me to serve at the prison. I was ordered to do this; If I had refused, they would have killed me. If I am summoned to court, I won’t hesitate to provide testimony about what I did in the prison and the reasons I did them. You Huy, 48 lat (2002) Prawdę mówiąc, nie chciałem tam pracować. Spytałem SonSena czy mogę odejść, ale on odmówił. Byłem jedynym, który odważył się to zrobić; zapytałem bo bałem się, że mnie zabiją jeśli zostanę. Nie czułem się dobrze oglądając umierających jeden po drugim ludzi i marne życie więźniów. Gdyby prawo wtedy było takie samo jak dzisiejsze prawo, nie pracowałbym tam; wróciłbym do domu, żeby mieszkać z moimi rodzicami. Ludzie wciąż patrzą na mnie jak na pracownika S-21. Nie powinienem był nim być, ale Duch i Ho zmusili mnie do służby w więzieniu. Rozkazano mi to robić; zabiliby mnie jeśli bym odmówił. Jeśli zostanę wezwany do sądu, nie zawaham się złożyć zeznań dotyczących tego, co robiłem w więzieniu i dlaczego to robiłem.

Suos Thy, 51 years old (2002) In 1976, I worked in the documentation unit of S-21. In 1981, I was imprisoned in T-3 prison of three years. I feel it is very unjust to be imprisoned while the Khmer Rouge leaders are free. The murderous regime was created by them and they must be prosecuted for this according to the law. This is for justice. I am not trying to defend myself. When I heard that the Khmer Rouge leaders said they were not aware of the existence of TuolSleng prison, I laughed in disbelief. This prison was huge, not a simple project, and its founders had to hold top positions in the revolution. Moreover, prisoners were brought in from all over the country. No one dared to arrest people in regions and bases. Only fool would believe them. These leaders are definitely lying to us. Not only me but also illiterate people do not believe them. SuosThy 51 lat (2002) W 1976 roku pracowałem w sekcji dokumentacji S- 21. W 1981 roku zostałem wtrącony do więzienia T-3 na trzy lata. Uważam za bardzo niesprawiedliwe bycie więzionym, kiedy liderzy Czerwonych Khmerów są na wolności. Morderczy reżim został stworzony przez nich i to oni muszą być za niego ścigani zgodnie z prawem. W imię sprawiedliwości. Nie staram się siebie bronić. Kiedy usłyszałem, że przywódcy Czerwonych Khmerów powiedzieli, że nie byli świadomi istnienia więzienia TuolSleng, śmiałem się z niedowierzania. Więzienie było ogromne, to nie był prosty projekt, a jego zajmowali najwyższe pozycje w rewolucji. Więźniów przywożono z całego kraju. Nikt nie odważył się aresztować ludzi w regionach i bazach. Tylko głupiec by im wierzył. Ci przywódcy zdecydowanie nas okłamują. Nie tylko ja, ale także analfabeci im nie wierzą.

ViEWORLD.pl

103

STORIES OF PEOPLE THAT DIED IN S-21 HISTORIE LUDZI, KTÓRZY ZGINĘLI W S-21 Ban Sarin, Security Chief of the North Zone

Ban Sarin, Szef ochrony Strefy Północnej.

Ban Saroeun Deputy Chief of Region 505. Told by their sister, Ban Sarun, age 54, Prey Chhor District, Kampong Cham Province

Ban Saroeun, Zastępca szefa Regionu 505. Historia opowiedziana przez ich siostrę, Ban Sarun, 54 lata, Rejon PreyChhor, Prowincja Kampong Cham

Sarin studied technology, but when the Khmer Rouge called the students to demonstrate, he went with them. He later joined the revolution as a combatant. When he visited us once, Sarin said, “Don’t be lazy. Be careful or someone will take you to be killed.” When he was arrested, the governor said that Sarin had betrayed the revolution. A few days later, they took his wife away, saying she was going to Prey Sar for re-education, but they killed her at O Trakoun pagoda.

Sarin studiował technologię, ale gdy Czerwoni Khmerzy wezwali studentów do demonstracji, poszedł wraz z innymi. Później dołączył do rewolucji jako bojownik. Gdy kiedyś nas odwiedził, powiedział: “Nie bądź leniwa. Bądź ostrożna, inaczej ktoś cię uprowadzi, by cię zabić.” Gdy został aresztowany, gubernator powiedział, że Sarin zdradził rewolucję. Kilka dni później, zabrali jego żonę mówiąc, że zostanie umieszczona w Prey Sar w ramach reedukacji, ale oni ją zabili w pagodzie O Trakoun.

Sarouen recruited Sarin and my sister Savath to the revolution. Before 1975, he was the provincial governor. I think they arrested him in 1977; some of the men who stayed with him also died. They accused him of betrayal on the battlefield. In his biography, he does not name his siblings; if he had, they would have come to kill us. They did kill his wife, son, and daughter. Later, some Khmer Rouge asked about my family and whether it was connected to the CIA or KGB. Then someone said I had higher education. So I cut my nails and worked to make my hands look rough. I kept these pictures and have given them to Sarin’s daughter Pheak so she can see the truth. Ban Sarin was arrested on October 16th, 1976, when he was 29 years old and had been in the Khmer Rouge for 15 years. His last confession was taken at TuolSleng on January 8th, 1977. Ban Saroeun was arrested on April 22nd, 1977, 14 years after he joined the revolution. His last confession was dated April 23rd. Five of the eight children in the two mens family died during the revolution, in addition to three of their spouses and ten nieces and nephews.

104

Sarouen zwerbował Sarin i moją siostrę Savath byśmy dołączyli do rewolucji. Przed 1975 r. był wojewodą. Myślę, że aresztowano go w 1977 roku. Część ludzi, którzy z nim przebywali także zmarli. Oskarżono go o zdradę na polu bitwy. W swojej biografii nie wymienia swojego rodzeństwa; jeśli by to zrobił, przyszliby nas zabić. Zabili jego żonę, syna i córkę. Niektórzy Czerwoni Khmerzy pytali mnie później o moją rodzinę i o to, czy miała ona kontakty z CIA lub KGB. Potem ktoś powiedział, że mam wyższe wykształcenie. Obcięłam więc paznokcie i pracowałam, aby moje ręce wyglądały na szorstkie. Zachowałam te zdjęcia i dałam je córce Sarin, Pheak, aby mogła zobaczyć prawdę. Ban Sarin został aresztowany 16 października 1976 roku, w wieku 29 lat. Był członkiem Czerwonych Khmerów od 15 lat. Jego ostatnie zeznanie zostało spisane w TuolSleng 8 stycznia 1977 roku. Ban Saroeun został aresztowany 22 kwietnia 1977 r., 14 lat po tym jak dołączył do rewolucji. Jego ostatnią wypowiedź spisano 23 kwietnia. Pięcioro z ośmiu dzieci z obu rodzin zmarło podczas rewolucji. Oprócz nich zginęło także troje małżonków oraz dziesięć siostrzenic i siostrzeńców.

ViEWORLD.pl

ImSakhan, Member, Region 42, North Zone. Told by ImSakhan’s niece, SokRany, age 47, SreySanthor District, Kampong Cham Province My aunt met KoyThuon when she was a student and he was a teacher. Thuon was a very popular man who always smiled. When he visited home, he gave things to our family, like clothes and watches, so that we could have a better standard of living. Sakhan was the same. When they arrested Thuon, they accused him of being immoral, saying he had over 100 women. At first I didn’t believe them, but later I didn’t know. They also stripped him of his rank and made him resign, saying he was CIA. The Khmer Rouge announced his arrest at a meeting. I heard they wanted to arrest his relatives, too, so I was afraid. After that, the Khmer Rouge asked me how I felt about having an uncle in the CIA. So I blamed Thuon and cursed him. When Thuon’s daughter Min heard that her Father had been arrested, her face fell and she could not sleep. She said she didn’t know if Thuon had betrayed her. After that, they told her she would be moving to another place. Sakhan was arrested a little later. Because she was pregnant, the Angkar waited to do this until after the baby was born. People said the Khmer Rouge had a one-inch thick dossier on her. All seven of her children were killed. KoyThuon joined the revolution in the 1950s and was arrested on January 25th, 1977. He left over 700 pages of confessions at S-21; the last one was dated April 3rd. ImSakhan was arrested in the North Zone on February 8th, 1977. Her 32-page confession was marked by Duch, the head of S-21.

ImSakhan, Region 42, Strefa Północna. Historia opowiedziana przez siostrzenicę Im Sakhan, SokRany, 47 lat, Rejon SreySanthor, Prowincja Kampong Cham Moja ciotka poznała KoyThuon kiedy była uczennicą, a on nauczycielem. Thuon był bardzo popularnym i zawsze uśmiechniętym człowiekiem. Kiedy odwiedzał [nasz] dom, dawał naszej rodzinie rzeczy takie jak ubrania i zegarki, żebyśmy mogli wieść życie na wyższym poziomie. Sakhan była taka sama. Kiedy aresztowano Thuon, oskarżono go o bycie niemoralnym mówiąc, że miał ponad 100 kobiet. Na początku im nie wierzyłam, ale później sama już nie wiedziałam. Pozbawiono go również stopnia i kazano zrezygnować, mówiąc, że był z CIA. Czerwoni Khmerzy ogłosili wiadomość o jego aresztowaniu na spotkaniu . Usłyszałam, że chcieli także aresztować jego krewnych dlatego żyłam w strachu. Później Czerwoni Khmerzy zapytali mnie, jak się czułam mając wujka w CIA. Obwiniłam więc Thuon i przeklęłam go. Gdy córka Thuon - Min - usłyszała, że jej ojciec został aresztowany, jej twarz opadła i nie była w stanie spać. Wyznała, że nie wiedziała czy Thuon ją oszukał. Później powiedzieli jej, że zostanie przeniesiona w inne miejsce. Sakhan została aresztowana trochę później. Ponieważ była w ciąży, Angkar [Czerwoni Khmerzy - przyp.] czekał aż urodzi dziecko. Ludzie mówili, że Czerwoni Khmerzy mieli na nią aktówkę o grubości jednego cala. Wszystkie z jej siedmiorga dzieci zostało zabitych. KoyThuon dołączył do rewolucji w 1950 roku i został aresztowany 25 stycznia 1977 roku. W S-21 pozostało po nim ponad 700 stron zeznań, ostatnie datowane jest na 3 kwietnia. Im Sakhan została aresztowana 8 lutego 1977 roku w Strefie Północnej. Jej 32 stronnicowe zostało oznaczone przez szefa S-21, Ducha.

The prison regulations and the Cambodians’ statements derive from the Cambodian Documentation Center and were used with the Center’s permission. Regulamin więzienny i wypowiedzi Kambodżan pochodzą ze zbiorów Kambodżańskiego Centrum Dokumentacji i zostały wykorzystane za ich zgodą.

ViEWORLD.pl

105

106

ViEWORLD.pl

107

108

ViEWORLD.pl

109

110

ViEWORLD.pl

111

112

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

113

Damir MatijeviÄ&#x2021;

Walls, Floors, Pillars, Vaults... [CROATIA]

114

ViEWORLD.pl

115

116

ViEWORLD.pl

I was born in 1970 in Offenbach in Germany. I have been living in Zagreb, Croatia, since 1975. My educational background is in mechanical engineering. I graduated Faculty of Mechanical Engineering and Naval Architecture in 1996 in Zagreb, Croatia. I have always had a passion for art, especially in photography. Since 2013, I am a member of the Croatian Association of Artists (HDLU). Urodziłem się w roku 1970 w Offenbach, w Niemczech. Od roku 1975 mieszkam w Zagrzebiu, w Chorwacji. Jestem wykształcony w dziedzinie budowy maszyn. Ukończyłem budownictwo okrętowe i budowę maszyn w roku 1996 w Zagrzebiu. Moją pasją od zawsze była sztuka, zwłaszcza w fotografii. Od roku 2013 jestem członkiem Chorwackiego Związku Artystów (Croatian Association of Artists (HDLU)). I have been photographing for twenty years, especially intensively for the last four years. For me, photography is a melody of light and soul. It is an evidence of a singular moment in time and space, where we find our own reflections. Often, in contemplation of my surroundings, I find myself seeking a deeper meaning. Recognizing the intimately whispering interplay of my soul’s vibrating with the space around me, my soul is forced to express itself through images. This is how I discovered photography; as an outer reflection of my soul’s inner vibration. We live in a very hectic (busy) time, and I am trying to get away from the noise of everyday life. I am attracted to places where time has left traces, but I also try to depict everyday places as if I saw them for the first time, so my intention is to offer people to see and feel the beauty of what attracted me in the moment of the shooting. Fotografuję od dwudziestu lat, a szczególnie intensywnie od czterech. Fotografia jest dla mnie melodią światła i duszy. Jest dowodem istnienia pojedyńczego momentu w czasie i przestrzeni, w którym odnajdujemy nasze własne odbicia. Często poszukuję głębszego sensu, gdy kontempluję moje otoczenie. Dostrzegając zmysłową grę pomiędzy drżeniem mojej duszy a przestrzenią wokół mnie, moja dusza jest zmuszona do tego, aby wyrazić się poprzez zdjęcia. W ten właśnie sposób poznałem fotografię jako zewnętrzne odbicie wewnętrznego drgania mojej duszy. Żyjemy w bardzo szalonym tempie. Staram się uciec przed hałasem codziennego życia. Przyciągają mnie miejsca, w których czas pozostawił ślady, ale staram się również ukazać miejsca codziennego użytku tak, jakbym widział je poraz pierwszy. Moją intencją jest zaoferowanie ludziom możliwości zobaczenia i poczucia piękna tego, co zwróciło moją uwagę w momencie gdy robiłem zdjęcie.

ViEWORLD.pl

WEBSITE

117

118

ViEWORLD.pl

119

120

ViEWORLD.pl

121

122

ViEWORLD.pl

Walls, Floors, Pillars, Vaults... The photos were taken in Dalmatia, a region with a typical Mediterranean atmosphere with the structures of the old architecture, narrow and steep streets, the smell of the Mediterranean... Here, time seems to have stopped, and the traces of the past are all around me. No hustle and bustle of modern metropolises. At a first glance, I was delighted by Dalmatia, and I come back there every summer during the holidays.. I often roam places on the coast of Dalmatia, which allows my senses to come alive and my camera to catch details that illuminate light lines of force and its magical game of light and shadow. These photographs become my little meditation... I have opted for the classic analogue black and white photography that gives more freedom to the observer for creating his or her interpretation of the images and emotions within. Ściany, podłogi, filary, sklepienia... Zdjęcia te zostały zrobione w Dalmacji, w regionie o typowym śródziemnomorskim klimacie, z konstrukcjami w charakterze starej architektury, z wąskimi i stromymi ulicami, o charakterystycznym śródziemnomorskim zapachu. Wydaje się, że czas się tu zatrzymał, a ślady przeszłości są wszędzie wokół mnie. Nie ma tu zgiełku współczesnych metropolii. Byłem zachwycony Dalmacją od pierszego wejrzenia i wracam tam każdego lata w wakacje. Często przemierzam okolice wybrzeża Dalmacji. Pobudza to moje zmysły i sprawia, że mój aparat wychwytuje detale takie jak np. magiczną grę świateł i cieni. Te fotografie stają się moją małą medytacją... Zająłem się klasyczną, analogową czarnobiałą fotografią, która daje obserwatorowi więcej swobody w interpretacji zdjęć i emocji w nich zawartych.

ViEWORLD.pl

123

124

ViEWORLD.pl

125

126

ViEWORLD.pl

127

128

ViEWORLD.pl

129

130

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

131

Georgie Jerzyna Pauwels STREET PHOTOGRAPHY [Poland]

132

ViEWORLD.pl

133

134

ViEWORLD.pl

My name is Georgie Jerzyna Pauwels I was born in Poznan/Poland. I live for over 30 years outside of Poland, the longest time period in Germany and USA. I am Computer Scientist and live in Wuppertal in Germany. I photograph since my childhood but about two years I do intensively street photography. I attended to workshops with Thomas Leuthard and Eric Kim, where I received many valuable tips and contacts with other street photographers. Nazywam się Georgie Jerzyna Pauwels urodziłam się w Poznaniu/Polska. Mieszkam od ponad 30 lat poza Polską, najdłuższy okres czasu w Niemczech i USA. Jestem informatykiem i mieszkam w Wuppertalu w Niemczech. Fotografuję od dziecka, ale jakieś dwa lata robię intensywnie fotografię uliczną. Brałam udział w warsztatach z Thomasem Leuthard i Eric Kim, gdzie otrzymałam wiele cennych porad i kontaktów z innymi fotografami.

WEBSITE FACEBOOK

ViEWORLD.pl

135

136

ViEWORLD.pl

137

138

ViEWORLD.pl

139

140

ViEWORLD.pl

141

142

ViEWORLD.pl

I love to travel and I travel a lot, I like the action on the streets, moods, hectic and loneliness. I am trying to show this in my pictures. I edit my pictures minimal, I prefer to go with my camera outside, instead sitting in front of a computer. I am pragmatic and I try out different cameras, but the camera is not the most important. I have DSRL but prefer using small, unremarkable and good cameras. Currently I am on the streets with a Olympus OMD E-M5 and with a Fujifilm X20. Small cameras fit into every handbag, are discreet and the photographer is not noticed and can photograph in peace. Uwielbiam podróżować i dużo podróżuję, lubię akcję na ulicach, nastroje, gorączkowść i samotność. Staram się pokazać to w moich zdjęciach. Edytuję zdjęcia minimalnie, wolę wyjść w plener z moim aparatem fotograficznym, a nie siedzieć przed komputerem. Jestem pragmatyczna i próbuję różne kamery, ale aparat nie jest najważniejszy. Mam DSRL ale wolą używać małe i dobre kamery. Obecnie jestem na ulicach z Olympus E-M5 i OMD z X20 Fujifilm. Małe aparaty pasują do każdej torebki, są dyskretne i fotograf nie jest zauważony i może fotografować w spokoju. I like simplicity, clean lines and structures. I do not like overloaded images but efficiency and clarity. I think that is related to my profession. In many of my images you see one or a few people, because the loneliness in the urban world touches me the most. I travel a lot and of course the pictures that I have made in India or Southeast Asia are different, more dynamic and multi-level, because the streets and the mood there are different to the streets in Europe Street photography teaches me to have patience, to observe, to increase my surroundings more accurately and to master the unexpected. I have presented my work

at the New Art Association in Wuppertal, at a street photography exhibition in Beirut and I was a part of Art Project „Honsberg GroßARTig“ in Remscheid/ Germany. My photos were already published in various magazines in Germany, Portugal, Poland and USA. My wish for the future is more contacts with other street photographers and more cooperation instead of competition. Lubię prostotę, czyste linie i struktury. Nie lubię przeciążonych obrazów, ale za to wydajność i przejrzystość. Ja sądzę, że jest związane z moim zawodem. W wielu moich zdjęć można zobaczyć jedną lub kilka osób, bo samotność w miejskim świecie dotyka mnie najbardziej. Dużo podróżuję i oczywiście zdjęcia zrobione w Indiach czy Azji Południowo-Wschodniej są inne, bardziej dynamiczne i wielopoziomowe, bo ulice i nastroje są zupełnie inne, jak na ulicach w Europie ulicza fotografia uczy mnie cierpliwości, obserwacji, analizowania otoczenia dokładniej i opanowania sytuacji nieoczekiwanych. I przedstawiłam moje zdjęcia w New Art Association w Wuppertalu, na wystawie fotografii ulicznej w Bejrucie i byłam częścią projektu “Honsberg GroßARTig” w Remscheid/Niemcy. Moje zdjęcia były publikowane w różnych czasopismach w Niemcach, Portugali, Polsce i USA. Moim życzeniem na przyszłość jest więcej kontaktów z innymi fotografami i więcej współpracy a nie konkurencji.

ViEWORLD.pl

143

144

ViEWORLD.pl

145

146

ViEWORLD.pl

147

148

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

149

150

ViEWORLD.pl

Jacqueline Roberts Collodion [SPAIN]

ViEWORLD.pl

151

152

ViEWORLD.pl

Jacqueline Roberts is Spanish and was born in Paris in 1969. She graduated in Political Sciences and worked for international organisations before turning to photography. Her award-winning photographs have been featured on the covers of photography magazines, books, and music albums. Jacqueline is a self-taught photographer, who works with large format cameras using mainly film and early photographic processes. She has published two books with Edition Galerie Vevais, within the collector’s series “Werkdruck,” and she is currently working on her third monograph “Kindred Spirits”, which is to be published in 2013. Jacqueline Roberts jest hiszpanką urodzoną w Paryżu w roku 1969. Ukończyła nauki polityczne i zanim zajęła się fotografią, pracowała dla międzynarodowych organizacji. Jej nagradzane fotografie były zamieszczane na okładkach magazynów poświęconych fotografii, na okładkach książek oraz na albumach muzycznych. Jacqueline jest fotografem samoukiem. Pracuje z wielkoformatowymi aparatami, korzysta głównie z kliszy i stosuje wczesne metody fotograficzne. Do tej pory opublikowała dwie książki z edycji Galerie Vevais, w serii kolekcjonerskiej ,,Werkdruck’’, a obecnie pracuje nad swoją trzecią monografią ,,Kindred Spirits”, która zostanie wydana w roku 2013.

WEBSITE FACEBOOK

ViEWORLD.pl

153

154

ViEWORLD.pl

Collodion series

Seria kolodion

These portraits are made using an early photographic technique known as wet collodion. This process was introduced by Frederick Scott Archer around 1850 and consists of coating a plate with collodion, sensitizing and exposing it while the collodion is still wet, hence the name. It is a rather difficult technique that requires time and commitment - you have to prepare the chemistry, cut and clean the glass, flood the plate, sensitize, develop, fix, and varnish it. But in today’s digital era, it is a pure indulgence to hold a beautifully crafted object in your hands. I started working with the collodion process in 2010. Before that, I had been shooting digital, and although I love the endless possibilities that the medium offers, I felt very strongly that I had to go back to the roots of photography. To silver and light.

Portrety te zostały zrobione przy użyciu dawnej techniki fotograficznej znanej jako mokry kolodion. Proces ten został wprowadzony przez Fredericka Scotta Archera około 1850 roku i polega na pokryciu szklanej płytki kolodionem, na uczynieniu jej czułą na światło i oświetleniu jej dopóki jest mokra – stąd właśnie pochodzi nazwa. Jest to raczej trudna technika, która wymaga czasu i zaangażowania. Należy przygotować chemikalia, uciąć i wyczyścić szkło, zalać szklaną płytkę, uczynić ją czułą na światło, przymocować i polakierować ją. W dzisiejszej cyfrowej erze, możliwość trzymania w rękach pięknego, własnoręcznie zrobionego przedmiotu jest czystą przyjemnością. Zaczęłam korzystać z procesu kolodionowego w roku 2010. Wcześniej robiłam zdjęcia cyfrowe i mimo że uwielbiam nieskończone możliwości które oferuje fotografia cyfrowa, czułam że musiałam wrócić do korzeni fotografii, do srebra i światła.

Wet collodion photography is fascinating on many levels. Each plate is unique, with all its imperfections and the serendipity that occurs in the process. I love how collodion images juxtapose past and present, bringing an ethereal dimension and timeless quality to the final photograph that is relevant to my work. Ultimately, you have to give your heart and soul for this alchemy to work. Taking photographs has become so pervasive today. We are saturated with images. As a result, they become mundane, disposable. For me, it is important that the photographic image recover its value and significance. Making an ambrotype (an image on a glass plate), turns almost into a ceremony, a ritual. People seem to grasp its unique nature that gives a sense of occasion to the whole act of photographing. The setup, the composition, the focus, the long exposures... It feels like I am holding my breath when I expose a plate... Time suspends. It is almost a solemn and meditative moment for both the sitter and the photographer, and I think this inevitably comes through in the image. Beyond the process, wet collodion has a metaphorical significance. Most of these portraits are made on glass, a medium that is fragile and that you have to handle with care, an evocative medium when it comes to photographing childhood.

Fotografia wykorzystująca mokry kolodion jest fascynująca pod wieloma względami. Każda płytka jest wyjątkowa za sprawą swoich niedoskonałości i dzieła przypadku mającego miejsce podczas procesu. Uwielbiam sposób, w jaki zdjęcia z kolodionem zestawiają ze sobą przeszłość i teraźniejszość, wnosząc eteryczny wymiar i ponadczasową jakość do końcowej fotografii, która jest istotna dla mojej pracy. Robienie zdjęć stało się dziś tak bardzo wszechobecne. Mamy przesyt zdjeć, a co za tym idzie, stają się one mało ciekawe i nie chcemy do nich wracać. Jest dla mnie ważne, aby zdjęcie odzyskało swoją wartość i znaczenie. Tworzenie ambrotypii (fotografii na szklanej płytce) staje się prawie ceremonią, swoistym rytuałem. Ludzie wydają się rozumieć jej unikatową naturę, która nadaje wyjątkowości fotografowaniu. Ustawienie, kompozycja, ostrość, długie naświetlanie... Kiedy naswietlam płytkę, czuję jakbym wstrzymywała oddech... Czas się zatrzymuje. To prawie uroczysta i pełna refleksji chwila zarówno dla modela, jak i dla fotografa i wydaje mi się, że jest to z pewnością widoczne na fotografii. Poza samym procesem, mokry kolodion ma metaforyczne znaczenie. Większość tych portretów jest robiona na szkle, na nośniku, który jest ze swojej natury słaby i kruchy, z którym należy postępować ostrożnie i który działa na wyobraźnię gdy mamy na myśli fotografowanie dzieciństwa.

ViEWORLD.pl

155

156

ViEWORLD.pl

157

158

ViEWORLD.pl

159

160

ViEWORLD.pl

Hello Jacqueline. What made you want to become a photographer? I don’t think I ever made the conscious decision of wanting to be a photographer. I took up photography probably at the busiest time in my life. I had a full time job, three-year old triplets and a husband working abroad! Photography didn’t feel like a hobby to me, something that you take up to fill your time… I didn’t have any time. I remember juggling with everyday life was tricky but photography felt liberating. I did it simply because I loved it, not expecting anything in return. I had to do it relentlessly, selfishly almost. I had to feed that right part of my brain that had been starving for too long. And I have kept doing it ever since. Witaj Jacqueline. Jak to się stało, że zostałaś fotografem? Nie jestem pewna czy kiedykolwiek podjęłam świadomą decyzję, że chcę zostać fotografem. Fotografią zajęłam się najprawdopodobniej w najbardziej pracowitym okresie mojego życia. Pracowałam na pełny etat, miałam trzyletnie trojaczki i męża pracującego za granicą! Fotografia nie wydawała się być dla mnie hobby, czymś czym starasz się wypełnić swój czas... Ja nie miałam czasu. Pamiętam, że godzenie codziennego życia z obowiązkami było trudne, ale fotografia była dla mnie swojego rodzaju odskocznią. Zajmowałam się fotografią tylko dlatego bo kochałam to robić i nie oczekiwałam niczego w zamian. Musiałam robić zdjęcia bezustannie, praktycznie sama dla siebie. Musiałam nakarmić tę część mózgu, która była głodna zbyt długo. Od tamtej pory robię to cały czas. You started with digital photography. What would have to happen to make you come back to it? When I simply feel like it. I am fascinated by images, whether they are digital, analogue or oil paintings. Photography is an intuitive process and as much as a chosen technique has to be relevant and meaningful to my work, at the end of the day it is only a medium, a vehicle that helps me to take the image in my head to my hands. Sometimes I take a shortcut, sometimes I take a detour. Zaczynałaś od fotografii cyfrowej. Co musiałoby się wydarzyć byś do niej wróciła?

obraz olejny. Fotografia jest procesem intuicyjnym i tak jak wybrana technika musi być odpowiednia i mieć sens dla mojej pracy, tak na koniec dnia jest ona tylko nośnikiem, narzędziem które pomaga mi w realizacji mojej wizji. Czasem zdarza mi się korzystać z różnych ułatwień. You are recognizable because of taking/you take photographs of children. Why them? It doesn’t matter to me whether it is a child or an adult sitting in front of me. I see a person. I love to photograph people. But what I like particularly about photographing children is their rawness, they are freshly unaware, unself-conscious. They don’t ask themselves “Do I look good?” or “Is this my good profile?”. They come as as they are. With snots, tears, scratches... and emotions. Some inevitably adopt the photo pose and cheesy smile as soon as they see the camera, but such learned behaviour says more about us than it says about them. I believe, that given half a chance, children present themselves as who they are, complex individuals. Neither the saccharine sweet mini-adult version we see in the media nor the idealised innocent childhood we, as adults, still fantasise about. As everything in life… It’s probably somewhere in between. That limbo fascinates me… Jesteś rozpoznawalna z fotografowania dzieci. Dlaczego dzieci? Nie ma dla mnie różnicy czy siedzi przede mną dziecko, czy dorosły. Ja widzę osobę. Uwielbiam fotografować ludzi. Ale to, co szczególnie lubię w fotografowaniu dzieci, to ich surowość, ich nieświadomość samych siebie. Nie zadają sobie pytań ‘’Czy dobrze wyglądam?” lub “Czy to mój dobry profil?”. Przychodzą takimi jakimi są. Ze smarkami, łzami, zadrapaniami... i emocjami. Nieuniknione jest to, że niektóre z nich widząc aparat przyjmują pozę i uśmiechają się, ale takie wyuczone zachowanie mówi więcej o nas samych niż o nich. Wierzę, że dostając pół szansy, dzieci pokazują siebie takimi jakimi są naprawdę, skomplikowanymi jednostkami. Nie są to przesłodzone mniejsze wersje dorosłych, które widzimy w mediach ani nie jest to niewinne wyidealizowane dzieciństwo, o którym my, jako dorośli, wciąż fantazjujemy. Jak to ze wszystkim w życiu bywa... Prawdopodobnie leży to gdzieś pośrodku. Ta otchłań mnie fascynuje.

Myślę, że wrócę do niej, kiedy będę miała na to ochotę. Fascynują mnie zdjęcia, niezależnie od tego, czy są one cyfrowe lub analogowe, czy jest to ViEWORLD.pl

161

Was it difficult, at first, to persuade the children to “sit tight”? I admit that doing wet plates with children is probably not the easiest route. Most of my collodion work is done with my own children, they are used to be in front the camera, they know the camera, they know how it works. They are familiar with it. But what is interesting is that having now photographed other children with this process, I have observed that their behaviour in front of an old wooden camera is totally different from that of a digital one. Taking a photograph turns almost into a ceremony, a ritual. The set-up, the composition, the focus... is all part of a magical process that captures their imagination. They seem to grasp the unique nature of collodion and that gives a sense of occasion to the whole process. There has to be a connection with the person I pho162

tograph, almost like a communion. Also and because the exposures can be very long, children seem to drift in a daydream state and on some occasions, after exposing the plate, I would need to bring them back, just like waking up a child, ever so gently. Czy było na początku trudnym zadaniem przekonać dzieci do “nie ruszać się”? Przyznaję, że robienie mokrych płytek z dziećmi nie jest rzeczą najłatwiejszą. Większość moich prac z kolodionem odbywa się z udziałem moich dzieci, które są przyzwyczajone do stania przed aparatem, znają go i wiedzą jak działa. Jest im on znany. Ciekawe jest to, że inne dzieci zachowują się zupełnie inaczej kiedy stają przed starym drewnianym aparatem i przed aparatem cyfrowym. Zrobienie zdjęcia staje się niemal ceremonią, rytuałem. Konfiguracja,

ViEWORLD.pl

kompozycja, ostrość... wszystko jest częścią magicznego procesu, który przyciąga ich wyobraźnię. Dzieci wydają się rozumieć niepowtarzalną naturę kolodionu, która nadaje poczucia wyjątkowej okazji całemu procesowi. Musi istnieć więź z osobą, której robię zdjęcie, coś na kształt wspólnoty. Również i przez to, że czas ekspozycji potrafi być bardzo długi, dzieci wydają się jakby śnić na jawie, a przy niektórych okazjach, zaraz po naświetleniu płytki, muszę sprowadzać je z powrotem, co przypomina delikatne budzenie z ich snu. Who were the people who inspired you?

ways. Very much to this day, all the paintings I saw in my youth continue to feed my imagination. Kim byli ludzie, którzy cię inspirowali? Dorastałam w Paryżu i miałam szczęście mieszkać w okolicy wielu muzeów w których spędzałam wiele godzin patrząc na obrazy. Była to sztuka dostępna w każdej chwili. Byłam zafascynowana oglądając prace mistrzów, którzy widzieli, interpretowali i przedstawiali świat na tak wiele sposobów. Do dnia dzisiejszego, wiele z obrazów które widziałam w czasach swojej młodości karmi moją wyobraźnię.

I grew up in Paris and I was lucky to live close to many museums, where I would spend hours looking at the paintings. It was art on tap. I was fascinated at the sight of these masters seeing, interpreting and presenting the world in so many different ViEWORLD.pl

163

Is the technique you use for the collodion your own technique, or did you learn it from someone?

a pure indulgence to hold a wet plate... it’s silver and light in your hands.

I remember watching a BBC documentary on the history of photography, “The Genius of Photography” and being mesmerized by the beauty of daguerreotype images. Making daguerreotypes would have been far too ambitious to start with but from that moment on, I knew I had to go back to the very roots of photography. To silver and light. I attended a workshop with Quinn Jacobson in 2010 to learn the rudiments of the wet plate process and there is a very supportive community of collodionists that help you all along with tips and advice. I mix my own chemistry, cut and prepare the glass plates, expose, develop, fix and varnish. I learn by trial and error and in my case a lot of the latter! Collodion has a unique aesthetic and although it is a difficult process, in today’s digital era it is

Technika której używasz do kolodionu jest twoją własną techniką, czy podpatrzyłaś ją u kogoś?

164

Pamiętam, że oglądałam dokument BBC na temat historii fotografii - “The Genius of Photography” - i zostałam zahipnotyzowana pięknem zdjęć dagerotypowych. Tworzenie dagerotypów od samego początku byłoby rzeczą zbyt ambitną, ale od tamtego momentu wiedziałam, że muszę wrócić do korzeni fotografii. Do srebra i światła. W 2010 roku uczęszczałam na warsztaty z Quinn Jacobson by nauczyć się podstaw techniki mokrej płytki i gdzie istnieje bardzo pomocna społeczność kolodonistów, która cały czas przychodzi ci z pomocą dając wskazówki i rady. Mieszam swoje własne chemikalia, tnę i przygotowuję płytki, naświetlam, wywołuję, utrwalam

ViEWORLD.pl

i lakieruję. Uczę się metodą prób i błędów, a w moim przypadku takich prób było wiele! Kolodion ma wyjątkową estetykę i pomimo że to trudny proces, w dzisiejszej cyfrowej epoce trzymanie mokrej płytki to czysta przyjemność... srebro i światło w twoich rękach. Have you tried playing around with ferrotype? Yes, sometimes I also use aluminum plates. Compare to using glass, it makes your life easier as you just have to to peel the plastic film that covers it and pour the collodion. The aluminum plates come cut to measure and ready to use, so no need to cut glass, deburr it and clean it. However, I much prefer glass. I think it’s the perfect medium for collodion. Próbowałaś zabawy z ferrotypią? Tak, czasami używam też płytek aluminiowych. W poró-

wnaniu do szkła, znacznie ułatwiają życie bo musisz tylko odkleić folię, która ją pokrywa i już można nalewać kolodium. Aluminiowe płytki przychodzą wycięte na wymiar i są od razu gotowe do użycia więc nie ma potrzeby ich cięcia, fazowania i czyszczenia tak jak to jest w przypadku szkła. Pomimo tego zdecydowanie wolę szkło. Myślę, że jest to idealny nośnik dla kolodionu. How did you feel after you had taken the first picture using the collodion technique? Ah, Ah!… I felt both elated to have an image and frustrated to have such a messy one! Co czułaś po zrobieniu pierwszego zdjęcia w technice kolodionowej? Ah, Ah!… Czułam się dumna bo otrzymałam obraz i jednocześnie sfrustrowana bo był niechlujny!

ViEWORLD.pl

165

Are you satisfied with the prints of your work (e.g. exhibitions) in comparison to the originals on the glass? What do the prints have and don’t have? It is impossible to reproduce digitally the texture, tones and depth of an ambrotype, or the way the silver on the surface reflects light. Having said that pigment prints, like any other print, if well made, can be beautiful. I am also exploring and learning other photographic printing techniques, like salt prints and platinum/palladium printing. At the moment I am making albumen prints of my wet plate work. It is a long and very time consuming process starting with beating egg whites, curing the albumen, double coating the paper, sensitizing it, contact printing the negative, developing, toning and fixing to finally waxing the print. Time is precious, as are the metals used in the process, silver and gold. Photographs are precious, as are memories. Czy jesteś zadowolona z wydruków twoich prac (np. podczas wystaw) w porównaniu do oryginałów na szkle? Co mają a czego nie mają wydruki? Odtworzenie cyfrowo tekstury, tonów i głębi ambrotypu, czy też sposobu w jaki srebro na powierzchni odbija światło jest niemożliwe. Odbitki pigmentowe, podobnie zresztą jak każda inna odbitka, jeśli są zrobione dobrze, potrafią być piękne. Szukam również i uczę się innych technik robienia odbitek fotograficznych, takich jak odbitki na papierze solnym i odbitki platynowe/palladowe. Obecnie robię odbitki albuminowe moich prac przy użyciu mokrej płytki. To bardzo długi proces, który pochłania dużo czasu. Proces ten polega na ubiciu białek jaj, osuszeniu albuminy, nałożeniu dwóch warstw na papier, uwrażliwieniu go na światło, dokonaniu odbitki stykowej negatywu, wywołaniu, stonowaniu, umocowaniu i kończy się na nawoskowaniu odbitki. Czas jest cenny, podobnie jak srebro i złoto użyte w procesie. Zdjęcia są drogocenne, tak jak i wspomnienia. Since 2009, you have started to earn significant awards... Has it changed anything in your life and your approach towards photography?

Od 2009 roku zaczęłaś otrzymywać znaczące nagrody. Czy zmieniło to cokolwiek w twoim życiu i w podejściu do fotografii? Nie, niezupełnie. Zaczęłam fotografować niemalże z rozpędu. Prawie jak Dadaista budzący się w środku nocy i notujący swoje myśli. Tak właśnie się czułam wtedy i tak czuję się dziś. Fotografuję intuicyjnie, ale celowo. Nie chciałabym tego robić w inny sposób. Wszystko inne jest przypadkowe. What do you do besides photography? I graduated in Political Sciences and worked for international organizations in the field of human rights. I am at the moment taking a longterm leave from my work at the Council of Europe to look after my family. Co robisz poza fotografią? Ukończyłam Nauki Polityczne i pracowałam dla międzynarodowych organizacji w zakresie praw człowieka. W chwili obecnej przebywam na urlopie od pracy w Radzie Europy by móc zająć się moją rodziną. You are currently working on your next book called “Kindred Spirits.” When can we expect to see it? Yes, I am currently working on my third book with the German publisher Edition Galerie Vevais. The monograph will present a selection of works from my “Kindred Spirits” series and will be presented in December in Tokyo, for my solo show at the Jiro Miura Gallery. Aktualnie pracujesz nad swoją kolejną książką zatytułowaną “Kindred Spirits”. Kiedy możemy się jej spodziewać? Tak, aktualnie pracuję nad moją trzecią książka we współpracy z niemieckim wydawcą Edition Galerie Vevais. Monografia będzie przedstawiać wybrane prace z serii “Kindred Spirits”, a sama książka będzie miała premierę w grudniu w Tokio podczas mojej wystawy w galerii Jiro Miura.

No, not really. I started photographing almost at a burst. Somehow like a Dadaist waking up in the middle of the night and jotting down their thoughts. That is the way it felt then and that is the way it still feels today. I photograph intuitively but intentionally. I wouldn’t want to do it any other way. Anything else is incidental. 166

ViEWORLD.pl

167

168

ViEWORLD.pl

169

170

ViEWORLD.pl

171

DONATE TO US!

> P L A N S

F O R

T H E

F U T U R E <

In the next issues,we would like to write some short advices, inter alia: - Photo editing and the difference between editing in case of photography and graphics. - How to build a series of more powerful photos with your favorite yet weak photo. - Describe how to edit your photographs. - How to build your PR and where to start. These and other pieces of information which you will ask for via mails will be shown in the next issues on several pages as brief information and perhaps shown in articles as well. In addition, weâ&#x20AC;&#x2122;re still wondering how to organize in 2014: - a photo contest - a thick paper version of the magazine

fb.com/magvieworld

172

ViEWORLD.pl

Every cent is important to us. Just click on the PAYPAL word below to donate:

PAYPAL If you have an idea how to help us with the thick paper version (Blurb has a very poor quality) or you have any problems or doubts that we could explain from next issues of the magazine, email us at:

ADRIAN.MIRGOS@GMAIL.COM Thank you for your help!

www.vieworld.pl

ViEWORLD.pl

173

174

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

175

176

ViEWORLD.pl

Cornel Pufan

old Romanian village [Romania] ViEWORLD.pl

177

178

ViEWORLD.pl

I was born in Craiova (Romania) in 1967. I live in a city called Drobeta-Turnu Severin. My passion for photography came bundled with the passion for the mountains and travelling. My landscapes are my moods coloured at first, more black and white later. Urodziłem się w mieście Krajowa w Rumunii w roku 1967. Obecnie mieszkam w mieście Drobeta-Turnu Severin. Moja pasja do fotografii nadeszła wraz z zamiłowaniem do gór i podróżowania. Moje pejzaże odzwierciedlają moje nastroje, z początku kolorowe, później bardziej czarno-białe. Romania is said to be a rich country with poor people. The economic crisis of the recent years in my country has resulted in a moral crisis, which exacerbated the “masters.” My photography began to be haunted by the ghosts inhabiting the houses abandoned by elders back in the times of industrialization. The story of my characters is the story of survival. Leave the kids, leave servants in the West. In an old Romanian village, there is only hope in God, now and after. O Rumunii mówi się jako o kraju bogatym, w którym żyją biedni ludzie. Kryzys gospodarczy ostatnich lat dotykający mojego kraju doprowadził do moralnego kryzysu, który osłabił „mistrzów.” Moja fotografia za-częła być nawiedzana przez duchy zamieszkujące domy opuszczone przez starszych ludzi w czasach industrializacji. Opowieść o moich postaciach mówi o przetrwaniu. Pozostaw dzieci, pozostaw sługów na zachodzie. Jedyną nadzieją małej, starej rumuńskiej wioski jest Bóg, teraz i na zawsze.

1X 500PX

ViEWORLD.pl

179

180

ViEWORLD.pl

181

182

ViEWORLD.pl

183

184

ViEWORLD.pl

185

186

ViEWORLD.pl

187

188

ViEWORLD.pl

189

190

ViEWORLD.pl

191

192

ViEWORLD.pl

193

Join! If you would like to show photos in Vieworld magazine please read rules. Every of the photographers will be presented on the website in the â&#x20AC;&#x153;Contributorsâ&#x20AC;? section and on the Facebook fanpage. Vieworld is focused mainly on street photography, documentary and photo stories presented in black and white. Vieworld is a non-profit magazine!

Please create archive rar/zip (label with your name and last name) and send us to join@vieworld.pl with content: - 10-20 photos in .jpg format and resolution 1000px in long edge (RGB), - description of the material, - your profile photo, biography (awards?) and link to your website or fanpage.

From #2 issue we need something more text with photos. We want from everyone in a few sentences (min: 10-20), in addition to the biography described his photography. Let each photographer while application will pause beside their photos.

join@vieworld.pl

194

ViEWORLD.pl

Dołącz! Jeśli chciałbyś pokazać zdjęcia w magazynie Vieworld proszę przeczytaj zasady. Każdy fotograf będzie zaprezentowany na stronie internetowej w zakładce “Contributors” i na fanpejdżu. Vieworld skupia się głównie na fotografii ulicznej, dokumentalnej i reportażowej prezentowanej w czerni i bieli. Vieworld jest magazynem non-profit!

Proszę utworzyć archiwum rar/zip (w nazwie imię i nazwisko) i prześlij je do nas join@vieworld.pl z zawartością: - 10-20 zdjęć w formacie .jpg i rozdzielczością 1000px po dłuższym boku (RGB), - opis zgłaszanego materiału, - Twoje zdjęcie profilowe, biografia (nagrody?) i link do strony lub fanpejdżu.

Od #2 numeru potrzebujemy więcej tekstu prócz fotografii. Oczekujemy od każdego, aby w kilku zdaniach (min: 10-20), w dodatku do biografii opisał swoją fotografię. Niech każdy fotograf podczas zgłoszenia zatrzyma się obok swoich zdjęć.

www.vieworld.pl/join

ViEWORLD.pl

195

We are happy to show a new section in the Vieworld! Here are the best photos in our opinion from national SVP fanpages. Photos were chosen from the last two months. - YOU upload photos to national SVP fanpage - WE select max 3 B&W photos from each fanpage LINK to guide “How to submit your photographs?” Street View Photography is a rapid growing platform for street photography which enables talents as well as newcomers to promote their work, offers a virtual space to the community and holds a continuously growing data library to inspire and introduce this art form to the public.

Z przyjemnością prezentujemy nowy dział w Vieworld! Pokazujemy tutaj naszym zdaniem najlepsze zdjęcia pochodzące z narodowych fanpejdży SVP z ostatnich dwóch miesięcy. - TY wysyłasz zdjęcia na krajowe fanpejdże SVP - MY wybieramy max 3 zdjęcia B&W z każdego fanpejdża LINK do przewodnika “Jak przesłać zdjęcia?” Street View Photography jest szybko rozwijającą się platformą dla fotografii ulicznej, która umożliwa talentom, jak również początkującym na promocję ich pracy, oferując wirtualną przestrzeń dla społeczności. Posiada stale rosnącą bibliotekę danych aby inspirować i wprowadzić tę formę sztuki do publicznej wiadomości.

196

ViEWORLD.pl

ALGERIA DEUTSCH FRANCE GREECE INDIA I TA LY MEXICO PORTUGAL ROMANIA SPAIN TA I WA N UK USA

ViEWORLD.pl

197

ALGERIA

Youcef Krache

198

ViEWORLD.pl

Yassin Belahsene

ViEWORLD.pl

199

Nadjib Benmokhtar

200

ViEWORLD.pl

DEUTSCH

Enrico Markus Essl

ViEWORLD.pl

201

Magdalena Rรถseler

202

ViEWORLD.pl

Nils Breiner

ViEWORLD.pl

203

FRANCE

Pascal Reydet

204

ViEWORLD.pl

Y Comme Icare

ViEWORLD.pl

205

GREECE

Nikos Vavdinoudis

206

ViEWORLD.pl

INDIA

Prashant Godbole

ViEWORLD.pl

207

Sung S Lee

208

ViEWORLD.pl

Gurunathan Ramakrishnan

ViEWORLD.pl

209

I TA LY

Salvatore Matarazzo

210

ViEWORLD.pl

Marco Mazzei

ViEWORLD.pl

211

MEXICO

Rodrigo Esta単ol

212

ViEWORLD.pl

PORTUGAL

Daniel Antunes

ViEWORLD.pl

213

Rui Pedro Oliveira

214

ViEWORLD.pl

André Gigante

ViEWORLD.pl

215

ROMANIA

Mirela Momanu

216

ViEWORLD.pl

Olah Laszlo Tibor

ViEWORLD.pl

217

Andrei Weingold

218

ViEWORLD.pl

SPAIN

Jose Galvez Pujol

ViEWORLD.pl

219

Eduard Frances

220

ViEWORLD.pl

Eduard Frances

ViEWORLD.pl

221

TA I WA N

Peter Wang

222

ViEWORLD.pl

Daive Lee

ViEWORLD.pl

223

Yu Hsu Chou

224

ViEWORLD.pl

Antonio Chiorazzo

ViEWORLD.pl

225

Philip Alfie Wright

226

ViEWORLD.pl

USA

David Patrick Valera

ViEWORLD.pl

227

Iryna Fedorovskaya

228

ViEWORLD.pl

Mojca Savicki

ViEWORLD.pl

229