Het water komt 12-12-2017_Romanserie 12-12-17 11:35 Pagina 18
2 Kerstmis. Dat betekende ook op een doordeweekse dag gewoon naar de kerk, zowel ’s morgens als ’s middags, en op tweede kerstdag alleen in de ochtend. ‘Is het echt waar dat ze bij Smit kerstversieringen hebben opgehangen?’ vroeg Tanne die morgen tijdens het ontbijt aan Mimi, en de minachtende trek om haar mond maakte al op voorhand duidelijk hoe ze dacht over dergelijke lichtzinnigheden. Die kwamen tegenwoordig echter steeds vaker voor, dat kon niemand ontkennen. Mimi hield zich veiligheidshalve op de vlakte, wijs geworden door te veel ruzies in het verleden, vaak over onbenulligheden of zaken waar ze zelf toch niets aan kon doen. ‘Ze maken zelf wat sterren en engeltjes van strohalmen. Dat vinden de kinderen leuk om te doen en het kost niets, die hangen ze in een groene tak die Antjes moeder boven het schilderij steekt,’ mompelde ze vaag, terwijl ze een hap van haar boterham met kaas nam. ‘Gaan we straks lopen naar de kerk, moe?’ Tanne schudde resoluut het hoofd. ‘Ik tenminste niet. Het is mij te ver in die kou. Ik rijd met Thomas en Tona mee.’ Dat het rijtuig niet groot genoeg was voor allemaal scheen Tanne niet te deren. De twee zoontjes van Thomas en Tona moesten waarschijnlijk zoals gewoonlijk met Mimi meelopen. Thomas had liever niet dat ze op zondag fietste. De vrouw van de paardenknecht op Landlust, die zelf een halfjaar geleden bevallen was van haar vijfde kind, zou op de kleinste letten. Soms sloeg Tona een middagdienst over en dan lette ze ook weleens op de kinderen van de knecht, zodat hij samen met zijn vrouw naar de kerk kon gaan. Mimi begon niet eens meer over de fiets. Waarom Thomas vond dat ze wel met een rijtuig naar de kerk mochten rijden, maar dat fietsen op zondag als te frivool werd beschouwd, dat snapte ze niet goed, maar ze riskeerde daar zeker geen nieuwe boze gezichten over. Nadat de tafel was afgeruimd, de vaat was gedaan en opge18