Gemeentelijk arbeidsloket: tewerkstellingsmotor voor langdurig werklozen
•
Jean-Luc Vanraes wil in Brussel één loket per gemeente voor werkzoekenden en werkgevers
December 2007 Afbeelding cover uit “De Liberale Syndicalist�, augustus 1949 Brochure: open VLD-fractie , Brussels Hoofdstedelijk Parlement Lombardstraat 57 1005 Brussel Tel: 02/549.66.60 Fax: 02/549.65.92 info@vldbrussel.be www.vldbrussel.be
Ukkel, 3 december 2007 Moeten we wachten op een staatshervorming om het Brussels probleem van langdurige werkloosheid aan te pakken. Neen. Mijn voorstel is simpel. Het berust op een afspraak tussen de gemeenten, de OCMW’s en het gewest. Het vergt wel politieke moed. 1. We maken geen onderscheid meer tussen leefloontrekkers en langdurige werklozen. 2. We zorgen voor éénzelfde opleidings- en plaatsingstraject en een intensieve en persoonlijke begeleiding voor beide groepen op gemeentelijk niveau. Jean-Luc Vanraes OCMW-voorzitter - Ukkel Fractievoorzitter open VLD - Brussels Parlement
De langdurige werkloze is van de arbeidsmarkt vervreemd Teneinde langdurig werkzoekenden sterker te activeren en beter voor te bereiden op de noden van de arbeidsmarkt, voorzag het federaal regeerakkoord in de afschaffing van de stempelcontrole en een meer actieve arbeidsbemiddeling en persoonlijke begeleiding van moeilijk te plaatsen werkzoekenden in samenspraak met de gewesten. De arbeidsmarktsituatie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is in dit opzicht jammer genoeg eveneens problematisch. Van de bijna 100.000 werkzoekenden zijn er meer dan 43.000 langdurig werkloos: ze zijn namelijk langer dan 2 jaar werkzoekend. Het is niet gemakkelijk om dergelijke profielen terug in het arbeidscircuit te integreren. Dit vraagt immers een individuele, intensieve en kordate begeleiding van deze personen. Een taak die zeker niet onderschat mag worden gezien de arbeidsintensiteit en dus de energie die de begeleider erin steekt.
Mensen die minstens twee jaar werkloos zijn, hebben immers dikwijls diverse problemen van allerlei aard, gelijkaardig aan deze van de leefloner: financieel, medisch, psychologisch‌ Bovendien hebben de meesten moeite met regelmaat en dus vooral met de werkuren van het reguliere arbeidscircuit. Ze zijn in meerdere of mindere mate van de arbeidsmarkt vervreemd. Voor deze groep werkzoekenden volstaat een gewone beroepsopleiding niet!
Van centralisatie naar "Lokale werkwinkels" en "missions locales" Om dit te boven te komen hebben velen een individuele en intensieve begeleiding nodig. Via begeleiding moeten eerst de nodige voorwaarden geschapen worden die arbeid mogelijk maken. Dit wil zeggen: eerst en vooral aandacht voor alle problemen van de langdurige werkloze.
Binnen Actiris bestaat er een hele waaier van begeleidings- en socioprofessionele inschakelingsmaatregelen. Het is echter duidelijk dat Actiris en haar geaccrediteerde partners deze coachingstaak, waar principieel iedereen van de 43.000 langdurige werkzoekenden recht op heeft, niet alleen aankan.
Open VLD-Brussel juicht dan ook het recente initiatief van de Minister voor Tewerkstelling, Cerexhe toe. Met zijn ontwerp van ordonnantie geeft hij een eerste aanzet om de lokale werkwinkels en “missions locales” te laten samenwerken met Actiris. Hij kiest voor decentralisatie van de begeleiding voor werklozen.
Ter verduidelijking: - Actiris stelt één tewerkstellingsconsulent aan per 378 werkzoekenden. - De Forem één per 295 - De VDAB één per 146 werkzoekenden. De VDAB heeft bovendien een afzonderlijke regeling voor de begeleiding van langdurig werklozen. Per 97 langdurige werkzoekenden is er één consulent. De lijst van langdurige werkzoekenden blijft in het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest ook maar aangroeien, ondanks de lichtjes verbeterende werkloosheidscijfers van de laatste maanden, die dus vooral betrekking hebben op de niet langdurige werklozen.
Van "Missions locales" naar één gemeentelijk loket Open VLD wenst verder te gaan dan deze eenvoudige bestuurlijke decentralisatie van ACTIRIS. Wij wensen een efficiënte en gecoördineerde aanpak, door alle lokale actoren van de gemeenten samen te brengen. De problematiek van de langdurige werkloosheid wordt immers het best lokaal aangepakt samen met de OCMW’s en hun partners ter zake. Zij staan immers het dichtst bij deze sociale
problematiek en hebben normaal de beste knowhow in huis om de langdurige werkzoekende op allerlei vlakken te begeleiden. Een knowhow die ze reeds hebben opgebouwd uit hun ervaring bij de activering van hun leefloners. OCMW's zijn het gewoon om in hun begeleiding rekening te houden met andere aspecten van de werkloosheid dan enkel de juiste opleiding en technische kennis voor een job. Zij pakken eerst en vooral het probleem van de vervreemding van de arbeidsmarkt bij werkloze leefloners aan. Het moet dan ook de bedoeling zijn dat er per gemeente één arbeidsloket komt waar zowel langdurig werkloze, leefloner als werkgever terecht kan, binnen een gemeentelijk tewerkstellingsplan. Ideaal gaan op termijn ook de verschillende socio-professionele inschakelingsprojecten (SPI), die uitgaan van de VGC en COCOF en die gericht zijn op langdurige werlozen, op in deze lokale coördinatie. Een convenant tussen de verschillende lokale actoren binnen dit gemeentelijk
arbeidsloket moet er dan voor zorgen dat zowel de langdurige werkloze als de leefloner aan dezelfde contractuele verplichtingen onderworpen zijn. Elke actor dient ook dezelfde procedureregels te volgen, gebaseerd op de federale en OCMW-wetgeving ter zake.
Geen grote hervorming: een afspraak volstaat Deze convenant tussen ACTIRIS, OCMW, Sociale cel van de gemeente moet het volgende bepalen: - het gemeentelijk loket onderschrijft een contract met elke werkzoekende die al meer dan twee jaar werkzoekende is (ongeacht of hij vergoed wordt als leefloner door het OCMW of als werkloze door de RVA); - het loket maakt een staalkaart van de bekwaamheden van de werkzoekende op; - het loket werkt een vormingstraject voor de werkzoekende uit;
- het loket werkt aan een begeleidingtraject naar werk voor de werkzoekende;
naar het OCMW, de langdurig werkzoekende via Actiris naar de RVA.
- het loket zorgt voor de opvolging van de overeenkomst.
Een activeringsbeleid heeft nooit tot doel om werkgelegenheidsstatistieken op te krikken of werkloosheidsstatistieken uit te zuiveren. De mogelijkheid van een sanctie heeft tot doel het gevoel van persoonlijke verantwoordelijkheid van iedere werkzoekende aan te scherpen.
Het loket wordt bemand door de consulenten afgevaardigd door de verschillende actoren. Om dit systeem uit te bouwen volstaat het dat het gewest, de OCMW's en de gemeenten , ieder een stukje autonomie opgeven en afspreken om naar de doelgroep van langdurige werklozen een gezamenlijk beleid op te zetten in een strak kader en daar de nodige mensen en middelen voor vrij te maken.
Sanctionering als sluitstuk van een geslaagd activeringsbeleid Even belangrijk is dat de actoren overeenkomen om bij niet naleving van het contract tussen het lokale loket en de werkzoekende, ze de werkzoekende naar zijn sanctionerend orgaan doorsturen. De leefloner
Door deze nabijheidspolitiek kan er sneller op de bal gespeeld worden in het belang van de langdurig werkzoekende zelf, waardoor hij hopelijk zo snel mogelijk uit zijn vicieuze cirkel kan gehaald worden en geactiveerd kan worden voor onze vragende arbeidsmarkt.
De nota “Gemeentelijk arbeidsloket: tewerkstellingsmotor voor langdurig werklozen” is een concreet voorstel van Jean-Luc Vanraes. In “Er is werk in Brussel” (2004) gaf Vanraes reeds de voorzet voor deze piste, samen met nog andere voorstellen om het Brussels arbeidsmarktprobleem onbevangen aan te pakken.
Een uitgave van de open VLD-fractie Brussels Hoofdstedelijk Parlement www.vldbrussel.be info@vldbrussel.be April 2005
Tekst achterflap “Er is werk in Brussel”: Brussel heeft een probleem. 20% van de actieve bevolking is werkloos. In dit gesprek wil Jean-Luc Vanraes geen mirakeloplossing voorstellen. Die bestaat niet. Maar Vanraes wil ook niet blijven klagen over het lage aantal Brusselaars dat tewerkgesteld wordt in Brussel. Als we meer Brusselaars aan de slag willen, moet er in Brussel een ondernemingsvriendelijk klimaat geschapen worden en moeten Brusselse werkzoekenden concurrentieel zijn op de arbeidsmarkt. Vanraes gaat geen thema’s uit de weg: hij pleit voor opleiding i.p.v. gesubsidieerde banen, hij praat over de langdurige werklozen, de controle op de werkwilligheid, over de rol van de BGDA en de OCMW’s, over DHL, over het “contract voor economie en werk”, over het belang van talenkennis en over het Brussels onderwijs. “Er is werk in Brussel” biedt een liberale kijk op de grootste Brusselse uitdaging voor de komende jaren: werk. Jean-Luc Vanraes is OCMW-voorzitter in de Brusselse gemeente Ukkel en fractieleider voor de VLD in het Brussels Parlement. De krant De Morgen stelde hem voor als “sociaal-liberaal met aandacht voor tewerkstelling. De Standaard voegde daar aan toe dat “hij hamerde op het falend tewerkstellingsbeleid in Brussel, lang voor de SP.a dat thema ontdekte”.