DOEN Magazine #01 Winter 2011 Van Omme & De Groot by vanomme-degroot

nr 1

â&#x20AC;˘

w i n t e r 2 0 11

doen Het relatiemagazine dat verbindt en inspireert

BArcelona aan de

zevenhuizerplas

Jonge honden favorieten van ...

De machinist raakt op stoom

project

van der valk • Nieuwbouw hotel met 90 kamers, restaurant, vergader- en conferentieruimtes en parkeergarage • Locatie: Harderwijk • Opdrachtgever: Van Der Valk • Architect: P.A.M. Teunissen Architectenbureau, Voorschoten • Realisatie: 2009/2010

project

voorwoord

doen Waarom doen we dat? Bij deze eerste DOEN heb ik het genoegen om het voorwoord te schrijven. Terwijl ik zo naar het nog lege scherm zat te kijken, vroeg ik me af wat je hier zou willen lezen. Daarbij kwam de volgende gedachte bij me op. Ik kan me zo voorstellen dat je je afvraagt waarom wij een blad als dit maken. Is het ijdelheid? Zitten we om aandacht of werk verlegen? Hebben we geld te veel? Nee. Niets van dat alles. We willen gewoon graag aan een breder publiek laten zien waar wij anno 2011 voor staan. Ons credo was en is: wij willen, wij kunnen, wij doen. Mooie woorden. Maar hoe pakken ze in de praktijk uit? Dat laten we in dit magazine zien. En dan niet met ronkende taal of technische verhandelingen. Nee, Van Omme & De Groot doet dit op een eigen manier. Onze bestaande relaties kennen die ietwat eigenzinnige aanpak van ons wel. Al decennia lang. Ken je ons nog niet, dan is dit een mooie gelegenheid om kennis te maken. De mensen van Van Omme & De Groot zijn een mooie mix van gedreven jonge mensen en oude rotten. Voorbeelden van die jonge mensen vind je in dit magazine, in een heuse modereportage. Zo’n oudere rot kom je tegen bij de fotoreportage vanuit de bouwkraan. We doen alles. We pakken grote projecten als Newport Rotterdam-Nesselande en Centrumplan Zoetermeer-Oosterheem op. En omdat we ons nergens te groot voor voelen, pakken we ook kleinschaliger projecten op, voor onder meer Stadswonen of particuliere opdrachtgevers. Waar anderen stoppen, daar gaan wij juist verder. Dat kan, omdat we in deze wat moeilijker tijden nog altijd zeer flexibel en veerkrachtig zijn. We durven nog volop te investeren en hebben daarvoor ook de visie en de middelen. We denken dus niet in obstakels, maar in kansen en oplossingen. We zijn daarom voor gemeenten, woningbouwverenigingen en ook voor collega-projectontwikkelaars juist nú een welkome partner. Het kan toch geen toeval zijn dat Van Omme & De Groot (met haar partners) zo hoog scoort bij de prestigieuze NRW Jaarprijs 2011 voor het beste winkelcentrum. Bij maar liefst twee van de acht genomineerde projecten waren wij betrokken bij de ontwikkeling en de bouw. We zitten vol plannen. Vol energie. Dit magazine laat dat op een verrassende manier zien. Daarom DOEN we dit! Guus de Groot

doen • winter 2011

redactie

inhoud

doen

CO L O F O N Redactie

MAW© Marloes Breederveld Van Omme & De Groot Annick Baur, Marco Dijkshoorn, Guus de Groot, Olivier Hoogveld, Vincent van Valen

Eindredactie Mirca Groenen

Het relatiemagazine dat verbindt en inspireert

Vormgeving MAW© Yvonne Cup

Tekst Henk de Kleine, Jaap van Rijn

Fotografie

Marcel Bekedam, Paul de Graaff, Louis Meulstee, Jaap van Rijn

Aan dit nummer werkte mee Marcel Beijerling, Arnoud van Broekhoven, Joan Busquets, Peter van Gennip, Désirée Kuijpers, Olaf Lange, Gerard Peeman, Wil Plug, Paul Roodnat, Lucas van der Valk, Karin Yntema, Familie Zandbergen

Fotografie cover Fotografie Paul de Graaff Styling Geert-Jan Renzen Visagie Kym van der Veeke Model Nicola Dow, Max Models Assistent-fotografie Martine van Eijk, Berry Asmuss Assistent-styling Marloes van Schijndel Druk Grafisch Goed

20 26

Uitgever MAW© Van Helmontstraat 97 3029 AA Rotterdam www.metanderewoorden.nl

In opdracht van Van Omme & De Groot Heemraadssingel 223   3023 CD Rotterdam www.vanomme-degroot.nl © Auteursrecht voorbehouden Niets uit dit magazine mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of anderszins, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hierboven genoemde personen en/of bedrijven.

doen • winter 2011

30 42

36 49

Interview Lukas van der Valk en Guus de Groot 'Dit zijn dé tijden voor familiebedrijven als de onze.'

Project Barcelona aan de Zevenhuizerplas

Mode Jonge honden

Project Frigomundo de Mensen zijn rijp voor gerijpt vlees

Favorieten Van omme & de groot

Interview Peter van Gennip en Olaf Lange op de fiets pareltjes zoeken

Portret Kraanmachinist Wil Plug Je ziet nog eens wat

Project De Machinist De machinist raakt op stoom

Favorieten Stoere spullen

Eten tijd voor een ... bammetje

doen • winter 2011

interview

‘Dit zijn dÉ tijden voor familiebedrijven als de onze.’ Lukas van der Valk en zijn vrouw Hellen zorgen niet alleen goed voor de gasten en bezoekers van Van der Valk Schiphol. Lukas heeft ook 65 pony’s die in hem een toegewijde eigenaar en verzorger hebben.

Lukas van der Valk en Guus de Groot, vrienden onder elkaar Fotografie Paul de Graaff tekst henk de kleine

‘Je holt gewoon harder voor je eigen zaak.’ Dat zegt Lukas van der Valk, een van de telgen in de omvangrijke Van der Valk-dynastie. Hij praat met Guus de Groot over het bijzondere karakter van familiebedrijven. Daar kunnen de goede vrienden – ze vieren inmiddels zelfs sinterklaas met elkaar – wel iets zinnigs over zeggen. Immers, Van der Valk is al sinds 1862 actief en de geschiedenis van Van Omme & De Groot gaat terug tot 1922. ‘Mensen waarderen ons tegenwoordig meer dan ooit’, stellen de heren vast.

Lukas van der Valk en zijn vrouw Hellen zwaaien samen de scepter over Van der Valk Schiphol, langs de A4. Zelf is hij van de vierde generatie en de vijfde generatie is inmiddels ook al actief. ‘Een van onze dochters werkt hier in de bediening en drie zoons runnen al een eigen hotel.’ Bij Van der Valk gaat het al snel om grote getallen en aantallen. Dat zit blijkbaar in de genen. ‘Mijn overgrootvader had in totaal 24 kinderen’, vertelt Lukas. ‘Veertien bij zijn eerste vrouw. Toen zij overleed, trouwde hij met de huishoudster. Ze konden het zo goed met elkaar vinden dat er nog eens tien kinderen bij kwamen.’ Deze overgrootvader begon in 1862 in Voorschoten met een café: De Gouden Leeuw. De jongste zoon uit het kinderrijke gezin nam het stokje over. Deze Martinus Cornelis heeft door zijn filosofie en visie het fundament gelegd onder wat Van der Valk vandaag de dag nog steeds is. Martinus Cornelis was veel onderweg. Hij vond dat het eten dan maar matigjes was. Hij meende dat mensen bij zijn De Gouden Leeuw moesten eten als bij ‘moeder de vrouw’. Met andere woorden: kwaliteit voor een prettige prijs. Zonder poespas. Dat – plus de speeltuin – trok bezoekers. En Martinus Cornelis had nog een idee: ieder kind een eigen zaak. Dat is voor alle elf kinderen gelukt en daarmee was de basis gelegd. Anno 2010 heeft Van der Valk negentig vestigingen, waar tienduizend mensen werken. Jaarlijks brengen zo’n 11,5 miljoen mensen een bezoek aan een Van der Valk-vestiging. In totaal zijn er nu zo’n vierhonderd familieleden in de onderneming actief.

doen • winter 2011

Vriendschap en zakendoen Guus de Groot en Lukas van der Valk kennen elkaar al jaren. ‘Maar waarvan ook al weer precies, Guus?’, vraagt Lukas. Guus weet dat nog wel. ‘Via mijn vrouw. Haar bedrijf doet schoonmaakwerkzaamheden voor veel Van der Valk-vestigingen. Zo zijn wij met elkaar in contact gekomen.’ Dat geheugensteuntje doet ook bij Lukas weer een aantal bellen rinkelen. ‘Ja, ik weet het weer. De Gouden Leeuw. Dat was de eerste opdracht die Van Omme & De Groot voor Van der Valk deed. Gezien de historie van dat pand was dat nogal wat, natuurlijk. Daarmee hadden jullie wel meteen goed beet dan.’ Van het een kwam het ander. Lukas somt de diverse projecten uit het blote hoofd op: ‘Na De Gouden Leeuw kwamen het Brugrestaurant, Vianen en Nieuwerkerk aan den IJssel, daarna nieuwbouw in Nootdorp, Duiven en Harderwijk, en nu zijn ze bezig met Dordrecht. In het begin tast je nog af, dan vraag je offertes op en tegenoffertes. Op een gegeven moment laat je dat gaan. Je vertrouwt elkaar. En we leerden elkaar ook privé steeds beter kennen. Je komt bij elkaar over de vloer. Dan zijn er mensen die zeggen: “Is dat wel verstandig?” Maar ik heb eigenlijk altijd zo gewerkt, al vanaf mijn zeventiende, en ik heb er nog nooit problemen mee gehad. Zeg maar waar het op staat en wat je vindt en voelt. En ontvang dat ook als vriendschap. Een echte vriend vertelt de waarheid.’ Guus kan die bijzondere verstandhouding bevestigen: ‘Als Lukas ergens over klaagt, dan ga ik er in principe van uit dat hij gelijk heeft.

doen • winter 2011

interview

‘Ik weet dat er zakenmensen zijn die anders aankijken tegen de combinatie van vriendschap en met elkaar zakendoen.’ Ik vind het niet leuk om te horen, maar de insteek is wel meteen anders.’ Lukas ziet dat precies zo. ‘Als Guus zegt dat er in het hotel of het restaurant iets niet goed is, dan helpt hij me daarmee. Want dan moet ik blijkbaar beter opletten. Daar heb ik dan veel meer aan, want van veel mensen hoor ik het niet. Het kan dus nooit negatief zijn, maar het kan je alleen helpen.’

echt wel wat er te koop is.’ Guus nog even over deze kwestie: ‘Ik hou me ook buiten calculaties. Dat doen de jongens op kantoor.’ Lukas: ‘Iets mag gewoon kosten wat het kost. Klaar. We hebben mooie dingen gemaakt samen en we kunnen elkaar nog recht in de ogen kijken. Daar draait het toch om. Dat je het met z’n allen een beetje leuk hebt.’

Zekerheid

Zelfde invalshoek

‘Ik weet dat er zakenmensen zijn die anders aankijken tegen de combinatie van vriendschap en met elkaar zakendoen. Jan Aalberts, de grote man achter Aalberts Industries, zei laatst nog in De Telegraaf dat hij nooit zaken zal doen met familie of vrienden. Maar ik denk: waarom zou ik bij elke opdracht steeds opnieuw het wiel uitvinden? En dan nog. Bij Van der Valk lopen tientallen projecten, ook met andere aannemers. We weten dus

Lukas van der Valk en Guus de Groot zitten ook op een ander vlak op één lijn: de manier waarop ze tegen familiebedrijven aankijken. ‘Continuïteit. Dat is het sleutelwoord’, meent Lukas. ‘Je hebt minder met passanten te maken’, vindt Guus. ‘Ik zie dat om me heen. Bij de grote samenwerkingsverbanden waar wij in zitten, ben ik na tien jaar vaak de enige die er nog in zit. Er is meer betrokkenheid, over het algemeen gesproken. En ook de medewerkers blijven langer hangen.’ ‘Grappig genoeg heeft Van der Valk bij dat laatste soms juist een zeker dilemma,’ vult Lukas aan. ‘Bij ons hoeft dat niet altijd een voordeel te zijn. In een ander bedrijf zou je sneller afscheid nemen van een minder goed functionerend managementlid. Dat ligt hier lastiger. De jarenlange kracht van onze organisatie is dat de sterken voor de zwakken zorgen. Je vangt elkaar op. Dat is voor buitenstaanders en ook aangetrouwde relaties soms wat lastiger te begrijpen. Maar er is natuurlijk ook een grens aan hoever mensen kunnen gaan, wil je ze blijven ondersteunen. Toch, het grootste goed van een familiebedrijf is verdraagzaamheid en acceptatie.’ Daar haakt Guus op aan: ‘Daar is het bij ons fout gegaan. In de jaren negentig stonden mijn neef en ik nog samen aan het roer, maar uiteindelijk hadden we toch té verschillende inzichten. Daar scheidden onze wegen en uiteindelijk zijn we daar allebei gelukkiger van geworden. Een familiebedrijf mag dus ook geen keurslijf worden.’

Opboksen

Lukas van der Valk directeur Van der Valk Schiphol - A4

doen • winter 2011

Inmiddels is Hellen, de vrouw van Lukas, aangeschoven. Zij kan de opmerking van Guus helemaal beamen: ‘Als een van onze kinderen helemaal niet in de branche wil werken, dan even goede vrienden. Maar kies je er wél voor, dan moet je het ook met hart en ziel doen. In die zin verwachten we van onze kinderen misschien wel meer dan van anderen in onze organisatie.’ ‘Dat herken ik wel’, reageert Guus op de constatering van Hellen. ‘Een vader zegt niet zo gauw dat z’n kind het goed doet. En je

voelt toch een zekere druk. Ik nam het over in een crisisperiode, in de jaren tachtig. Dan heb je het dubbel zo zwaar: én er is geen werk én je voelt dat je familie-erfenis je door de vingers glipt.’ ‘Kinderen hebben inderdaad een bijzondere positie in een familiebedrijf’, vindt ook Lukas. ‘Er wordt altijd de vergelijking gemaakt met je vader. Er wordt altijd gezegd: “Je zit er omdat je vader er zit”, ook al ben je wereldkampioen. Ook ik wilde het in m’n eerste jaren zo goed doen voor mijn vader. Ik kreeg het alleen nooit te horen, want hij had tien kinderen. Maar aan de andere kant: het hoeft ook niet zo makkelijk te zijn, ze krijgen er tenslotte veel voor terug.’

Erkenning Zowel Guus als Lukas ziet juist in deze tijden van recessie een herwaardering voor familiebedrijven en de onderliggende mentaliteit. Lukas heeft daar wel een aantal verklaringen voor. ‘Mensen lezen over beursgenoteerde ondernemingen steeds vaker dat een topbestuurder van de ene op de andere dag weg is. Een tijdje later blijkt dan ineens waarom. Dan blijkt zo’n functionaris toch niet al te nauwkeurig met de centjes te zijn omgegaan. In een familiebedrijf denk je wel drie keer na over elke euro die je uitgeeft. Het is nu eenmaal je eigen geld. Je houdt altijd in je achterhoofd dat bepaald gedrag je nog jaren kan worden nagedragen. Dat hebben wij in de jaren negentig aan den lijve ervaren, door die FIOD-affaire. Dat is ons niet in de koude kleren gaan zitten en daarna hebben we de zaken ook flink op de schop genomen. Opmerkelijk is trouwens wel dat de mensen toen bléven komen. Misschien nog wel meer dan anders. Dat zou te maken kunnen hebben met die typisch Hollandse sympathie voor de underdog. Ik weet het niet. Ik weet wel dat de gewone man en vrouw altijd erg naar oud-Hollandse bedrijven en namen trekken. Denk aan C&A, Digros, Jumbo, Bavaria. Er is een soort onderbuikgevoel bij veel mensen dat ze toch graag bij die familiebedrijven willen kopen. Er is een zekere hang naar oude waarden, traditie. Noem het maar een soort Oranjegevoel.’ Ook Guus ziet een duidelijk oplevende waardering voor familiebedrijven. ‘Wij zijn de bedrijven die nog vet op de botten hebben. Dat hebben we te danken aan ons werk van generatie op generatie. We zijn behoudender. Er is vaak ook een betere verhouding tussen vreemd en eigen vermogen. Het is allemaal veel rustiger, minder risicovol. Dat werd lange tijd als saai gezien, maar steeds meer mensen gaan daar nu de echte waarde van inzien.’ Lukas is het daar helemaal mee eens. ‘Wij komen niet zo nadrukkelijk in het nieuws. Daardoor hebben veel mensen geen idee van wat wij bijdragen aan de economie. Het zijn toch de bedrijven in het MKB die de

ruggengraat van de Nederlandse economie zijn. Maar wij doen ons werk in beslotenheid en rust. Dat geeft dus een vertekend beeld.’ Maar Guus ziet nu licht in donkere dagen: ‘Mensen krijgen ook steeds meer waardering voor de echte passie waarmee wij ons werk doen. Het komt uit onszelf. Dat vinden mensen fijn. Ik merk het ook als ik bij ons door de gangen loop. Je ruimt ook je eigen rommel op. Dat zien de medewerkers.’ Lukas: ‘Wij worden niet opgejaagd door kwartaalcijfers en beursnoteringen. Mensen zien dat wij veel geld juist weer in het bedrijf terug stoppen. En we knokken er ook hard voor dat mensen het hier naar de zin hebben. Bovendien bieden wij, Van der Valk én Van Omme & De Groot, jonge mensen een omgeving waar ze een eerlijk vak leren. Ze leren met verantwoordelijkheid omgaan. Dat levert allemaal veel goodwill op.’ Dus de heren zien de toekomst zonnig in? Zo ver wil Guus nu ook weer niet gaan. ‘Het zal zeker nog lastig worden. Maar we hebben al zo vaak ups en downs gehad. Hier gaan we zeker ook weer doorheen komen. Zoals dat bij een goed familiebedrijf hoort.’

Guus de Groot directeur Van Omme & De Groot

doen • winter 2011

project

2 0 11

BARCELONA AAN DE ZEVENHUIZERPLAS mineerd v o no

or de

Tapas proeven op het terras bij Lookies. Genieten

Fotografie Marcel bekedam, louis meulstee illustratie Joan Busquets tekst henk de kleine

van de ondergaande zon, die rood weerspiegelt in het water. Verse serranoham halen bij BBB Delicatessen. En meteen even een versgeperste Spaanse olijfolie meenemen. Een beetje rozig van de warmte

2 0 11

en de wijn weer terug naar huis slenteren. Het is een wandelingetje van hooguit honderd meter. Met de lift naar boven. Nog wat drinken op je eigen terras. Kijken naar de levendigheid daarbeneden. De surfers op het water. De mensen die, zoals de Spanjaarden zelf ook graag ’s avonds doen, nog wat langs het water flaneren. Zó heeft Busquets, de architect achter Newport Nesselande, het bedoeld. Dit is Catalonië in Zuid-Holland, Barcelona aan de rand van het Groene Hart.

doen • winter 2011

project

project The making of Newport Nesselande

• Het is 2001. Het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam (OBR) van de gemeente Rotterdam wil een woon-/winkelcentrum in Nesselande laten ontwikkelen. • Verschillende partijen worden uitgenodigd. Zij mogen elk hun visie en plannen presenteren. • In 2002 valt de keuze op het gezamenlijke plan van Van Omme & De Groot, Multi Vastgoed en Lithos. Het plan omvat een financieel kader én een planvisie voor de verdere ontwikkeling. • Speciaal voor de ontwikkeling van dit project vormen Van Omme & De Groot, Lithos bouw en AM de Newport Nesselande CV. Dit is de risicodragende ontwikkelaar voor de combinatie wonen/parkeren. • Het projectmanagement was en is in handen van Van Omme & De Groot. • Multi Vastgoed werd de risicodragende ontwikkelaar voor de combinatie winkels/parkeren. • Voor de bouw vormden Van Omme & De Groot en Lithos de bouwcombinatie Newport Nesselande VOF. Dit is de aannemer van het totale project. • De Spaanse architect Joan Busquets werd aangesteld als supervisor van de gebouwen en de openbare ruimte. • Newport Nesselande bestaat uit de drie deelprojecten Barcelona (architect Joan Busquets uit Barcelona, Spanje), Miami (architect Meyer en Van Schooten uit Amsterdam, Nederland) en Kopenhagen (architect 3xNielsen uit Århus, Denemarken). • In totaal bestaat het project uit 464 woningen, 10.000 m2 winkels en een parkeergarage voor circa 635 auto’s. • Eind 2010 is fase 1 geheel opgeleverd. Deze omvat de deelprojecten Barcelona en Miami (343 woningen, circa 9000 m2 winkels en de gehele parkeergarage). • De verkoop en realisatie van het deelproject Kopenhagen zullen starten op een nader te bepalen datum.

'Een aardig detail vind ik zelf de lichtblauwe plafonds van de balkons in het appartementengebouw Barcelona. Als je beneden loopt en je kijkt naar boven, dan zie je altijd iets van de Spaanse blauwe lucht.'

Hollandse luchten, Catalaans licht

Joan Busquets internationaal gerenommeerd Catalaans-Spaans architect en stedenbouwkundige en directeur van BAU-B. Arquitectura i Urbanisme SL te Barcelona 12

doen • winter 2011

Schilders en vormgevers zoeken altijd en overal naar de juiste sfeer. Honderden jaren geleden al kwamen buitenlandse schilders naar ons land vanwege de prachtige Hollandse luchten. Maar er waren er ook die juist uit ons land naar het zuiden trokken. Vincent van Gogh zocht het licht van Zuid-Europa. Het is alsof in Newport Nesselande deze twee bewegingen samenkomen. De veelvuldig bekroonde Catalaanse architect Joan Busquets ontwierp aan de oever van de Zevenhuizerplas een plan dat net zo goed aan de boulevard van Barcelona had kunnen staan. Wie goed kijkt, ziet in Newport Nesselande steeds meer de inspiratie uit het zuiden. Alleen al de

kade die water en oever met elkaar verbindt. Joan Busquets ontwierp geen strenge muur tussen water en land. Hij bedacht een speels geheel van trappen in wisselende vormen. Op zonnige dagen is het heerlijk om hier op je gemak wat te liggen mijmeren, met de blik over het water.

Licht ‘Ik wilde ook op andere manieren het licht uit mijn geboorteplaats Barcelona in Newport Nesselande laten schijnen’, zegt Joan Busquets. ‘De trappen, de openbare ruimte én de appartementengebouwen zijn uitgevoerd in lichte natuursteen. Zo krijgt het geheel zelfs onder het soms wat grijze Hollandse licht toch nog iets luchtigs. Het oogt allemaal wat vriendelijker. Een aardig

detail vind ik zelf de lichtblauwe plafonds van de balkons in het appartementengebouw Barcelona. Als je beneden loopt en je kijkt naar boven, dan zie je altijd iets van de Spaanse blauwe lucht. Tussen het gebouw Barcelona en Miami zijn de terrassen van brasserie Lookies. Dat hoort helemaal bij mijn idee van een compacte badplaats aan zee. Hier hoor je alles te vinden wat je nodig kunt hebben. Je wilt hier prettig wonen. Maar als je er zin in hebt, wil je ook even een hapje kunnen eten met uitzicht over het water. Je moet je gewone boodschappen en delicatessen hier ook kunnen vinden. Je wilt langs leuke winkeltjes kunnen slenteren. Een beetje kuieren over een open plein. Mensen ontmoeten. Mensen kijken. Dat doen we in Barcelona op

doen • winter 2011

project

project GENIETEN VAN HET GOEDE LEVEN, IN NEWPORT NESSELANDE

De Catalaanse architect Joan Busquets ziet in ‘zijn’ plan voor Newport Nesselande een compacte badplaats. Hij ziet hier graag wat hij thuis in Barcelona ook heeft. Wat wandelen langs de waterkant. Terrasje pikken. Ontspannen shoppen. Daarom kent Newport Nesselande allerlei leuke adresjes. Terrasje pikken, vorkje prikken Op een zonnige zomerdag een frisse rosé. Op frisse winterdagen warme chocolademelk met slagroom. Een lunch met zakenrelaties? De menukaart is om van te watertanden, met onder andere coquilles, gefrituurde geitenkaasjes of runderbouillon met ravioli van bospaddenstoelen. Maar evengoed is het hier goed ‘doorhalen’ op vrijdagavond met vrienden. Het kan allemaal, bij brasserie Lookies. Er is zelfs een aparte entresol, voor speciale gelegenheden: verjaardagen, babyshowers, bruiloften en vergaderingen. Brasserie Lookies • Maltaplein 2 • 010 - 222 39 67 Lekker dichtbij BBB Delicatessen ligt direct om de hoek van Lookies, aan het Maltaplein. BBB staat voor Boeren, Burgers en Buitenlui. Wat de Buitenlui betreft: die zijn hier ruimschoots vertegenwoordigd. Ronald en Marcel laten je – met veel enthousiasme – graag kennismaken met bijvoorbeeld de meest smaakvolle twaalf jaar oude balsamicoazijn, die door z’n leeftijd overigens stroperig en bijna zoet geworden is. ‘Kun je zo over aardbeien druppelen, dan heb je een fantastische combinatie!’ Geen zin om zelf te koken? Neem wat tapas of versgemaakte pasta mee. Een passende wijn erbij en genieten maar. En hoe zit het met de Boeren en Burgers? ‘We hebben mooie producten van lokale boeren en tuinders.’ BBB is ook hét adres voor nu eens een echt origineel culinair cadeau. BBB Delicatessen • Maltaplein 5 • 010 - 222 03 88 Grote merken voor kleine mensjes Kids aan ’t strand, op de hoek van de Siciliëboulevard, heeft alle merken waar moederharten sneller van gaan kloppen. Vingino, Retour, I Love Gorgeous, Very Important Baby, om er maar een paar te noemen. Kids aan ’t strand maakt geen deel uit van een keten, dus het aanbod is breed en origineel. De winkel is lekker fris opgezet, zodat je op je gemak alles kunt bekijken. Leuk om je eigen kind helemaal up-to-date te kleden, leuk ook voor een origineel (kraam)cadeau. Kids aan ’t strand is zeven dagen per week geopend. Kids aan het strand • Sicilieboulevard 702 • 010 - 222 36 11 De perfecte pasta, pizza en espresso L’Italiano kon zich bijna geen beter adres wensen: Siciliëboulevard 706 in Nesselande. Bijna, want de pater familias die in de keuken staat, komt van Sardinië. Zijn zoon, Ivo Sechi, heeft z’n eigen specialiteit: hij is barista. Als koffiespecialist maakt hij niet alleen de perfecte espresso of cappuccino, hij geeft ook workshops. ‘Mijn vader is heer en meester over de keuken’, zegt hij. ‘We bieden onze gasten een combinatie van klassieke en moderne Italiaanse gerechten. Het is niet echt regiogebonden, zodat we elk wat wils bieden. En natuurlijk kun je hier terecht voor die heerlijk dunne, echte Italiaanse pizza uit de steenoven.’ Aardig detail: direct naast L’Italiano zit een ijssalon. Zo kun je de Italiaanse zomervakantie op de Siciliëboulevard nog eens dunnetjes overdoen. L'Italiano • Siciliëboulevard 706 • 010 - 455 41 29

doen • winter 2011

de Ramblas ook. Daar is het flaneren zo’n beetje uitgevonden. Newport Nesselande nodigt daar ook toe uit. En wil je actief op het water worden? Er is straks van alles te doen: surfen, zeilen en zwemmen. In Newport Nesselande heb je alles bij de hand.’

Elke woning is een verhaal ‘Ik verplaats me in mensen.’ Dat zegt Désirée Kuiper van DAG Design. Zij bedacht en realiseerde in een aantal modelwoningen van Newport Nesselande de interieurs. Stuk voor stuk zijn die erg verschillend. In de ene woning is het interieur wat stemmiger, in aardetinten en rustige kleuraccenten. In een andere woning springen kleuren als roze en fel wit je tegemoet of stap je juist in een mediterrane strandsfeer. Désirée heeft daar een eenvoudige

appartementen in Miami hebben een vergelijkbare oppervlakte, maar de sfeer is volstrekt anders. In een van de woningen wanen we ons in een landelijk gelegen Frans huis, ergens in de Provence. ‘Niet één van mijn interieurs zegt iets over mijn eigen smaak’, zegt Désirée. ‘Ik laat me leiden door wat ik vind passen bij een bepaalde doelgroep, of bij mijn klanten. Ik doe twee soorten opdrachten. Deels help ik mensen bij de inrichting van hun huidige of nieuwe woning. In dat geval ken ik de mensen dus. Ik zie en hoor waar ze van houden en daar baseer ik me dan op. Bij modelwoningen als deze moet ik zelf een verhaal bedenken. Zo zou je hier kunnen bedenken dat er misschien een echtpaar van rond de vijftig jaar woont. Ze houden van het merk Rivièra Maison. Een stijl

'In de ene woning is het interieur wat stemmiger, in aardetinten en rustige kleuraccenten. In een andere woning springen kleuren als roze en fel wit je tegemoet of stap je juist in een mediterrane strandsfeer.' verklaring voor: ‘Ik leef me in degene die in zo’n appartement zou kunnen wonen in. Wat zijn dat voor mensen? Waar houden ze van? Zo kom je als het ware tot een verhaal met meubels en accessoires. Dat is mijn vak. Een leuk vak.’

met een knipoog naar vroeger, naar Frankrijk. Het is een warme, rustige en ietwat klassieke stijl. Je kunt het op allerlei manieren nog verder aankleden met bijvoorbeeld vondsten van een brocantemarkt. Of oude meubeltjes van Marktplaats, die je zelf opknapt.’

Smaken verschillen

Heftiger

Met Désirée gaan we naar een aantal woningen in de appartementencomplexen Miami en Barcelona. De

Het tweede interieur, ook in Miami, vertelt een heel ander verhaal. ‘Hier zouden wat jongere mensen kunnen

wonen’, neemt Désirée ons mee in haar fantasie. ‘Bij de keuken plakte ik een grote roze sticker op de muur, de moderne variant van het vroegere schoolbord. De opstelling is flexibel, met grote leefkussens en kleine verplaatsbare tafeltjes. Het gebruik van zwart-witfoto’s en chromen elementen geeft het interieur de allure van een grote stad als Miami of Barcelona.’

Buiten naar binnen halen ‘De derde modelwoning, in het appartementencomplex Barcelona, geeft het gevoel dat we in een Frans kustplaatsje beland zijn. Hier overheerst het buitenlevengevoel. Veel lichte kleuren en accessoires die je ook op een strand zou kunnen tegenkomen, zoals een grote schelp of een mooi stuk drijfhout.’ Désirée richt alle interieurs van modelwoningen in met meubels en accessoires uit eigen bezit. ‘Ik haal alles overal vandaan. Ook van ketens als Ikea of Leen Bakker, als de kwaliteit goed is en het past bij een stijl. Ik denk echter helemaal los van de grote ketens, want ik wil volop kunnen variëren. Ieder mens heeft een eigen verhaal, een eigen stijl. Sommige mensen zoeken daar nog wat naar, soms. Hen help ik dan graag om tot een mooi afgewogen interieur te komen. Geen stijlkamer waar je jezelf niet meer in herkent, maar iets waarin je je helemaal thuis voelt.’ •

doen • winter 2011

mode

PAul Roodnat

Fotografie Paul de Graaff Assistent fotografie Martine van Eijk, barry asmuss Styling Geert-Jan Renzen@faasveronique.com Assistent styling Marloes van Schijndel Visagie Kym van der Veeke tekst henk de kleine

Jonge honden

‘De stylist kwam met dezelfde schoenen aanzetten als ik zelf al aanhad. Heb ik blijkbaar een goede smaak.’ Zie daar, de 31-jarige Paul Roodnat. Mooie kop. Geef ’m een pak en een pose, en de werkvoorbereider oogt als een heerser. Sinds vier jaar bij ons. Eerst hts gedaan. Toen een jaar naar Australië. Houdt van basketbal. Fitness. En z’n vriendin. Deelt met haar z’n huis op het Noordereiland: ‘Het mooiste stukje van Rotterdam.’

Een beetje schuchter kwamen ze binnen, daar in de studio van fotograaf Paul de Graaff. Misschien waren ze een beetje overweldigd door het prachtige pand – de monumentale St. Joris Doele in Schiedam. Of was het de crew die zich op hen wierp? De stylist. De visagiste. De fotograaf en zijn assistenten. Onder de lampen ontdooiden ze. De metamorfose van drie werkvoorbereiders. Fotomodellen voor één dag.

Pak van Corneliani € 999,50 the Society shop, Jas € 899,50 the Society Shop, Overhemd € 129,50 the Society Shop, Schoenen € 219,90 van Bommel, Bril € 157 Ray Ban

doen • JANUARI 2011

doen • winter 2011

mode

Arnoud

Gerard

van Broekhoven

Peeman

‘Your place or mine?’ Ineens past dat soort zinnetjes bij de 27-jarige Arnoud van Broekhoven. Is dit dezelfde als onze wat ingetogen collega uit Ouddorp? Z’n slanke postuur dankt hij aan mountainbiken. En eens in de zoveel tijd de Omloop van GoereeOverflakkee: 110 kilometer wandelen, binnen 24 uur. Nog zo’n bijzondere hobby: schieten. Met de karabijn .22. Dat verklaart alles. Arnoud is dressed to kill.

De surfdude onder de werkvoorbereiders. De 28-jarige Gerard Peeman houdt de weersvoorspellingen continu in de gaten. Golfsurfen. Zeilen. Snowboarden. Zwemmen. Is Gerard een keertje niet op het water, dan verdrinkt hij – in de ogen van zijn Spaanse vriendin. Grappig detail: Gerard werkte jarenlang aan Newport Nesselande. Nota bene met uitzicht op de Zevenhuizerplas.

Overhemd € 25,95 Zara, Trui € 25,95 Zara, Pak € 755 Scapa, Sokken € 13 Effio

doen • winter 2011

Vest € 79,95 Zara, Overhemd € 100 Drykorn, Broek (onderdeel van pak) € 949 Boss selection, Sjaal € 14,95 We

doen • winter 2011

project

De mensen zijn rijp voor gerijpt vlees Fotografie Frigomundo, istockphoto tekst jaap van rijn

Ton Zandbergen kent zijn rund. Als telg uit een Leidse slagersfamilie leerde hij het vak van jongs af aan. Toen Ton op eigen benen stond, besloot hij zijn horizon te verleggen. Hij ervoer tijdens reizen dat er veel meer te koop was dan vlees van Nederlandse koeien. Hij bouwde een buurtslagerij uit tot een van Europa’s modernste importbedrijven van kwaliteitsvlees.

doen • winter 2011

project

project ‘Vanaf mijn veertiende heb ik in de slagerij van mijn vader gewerkt. Hij was een zelfslachtende slager en maakte ook veel vleeswaren. Zo’n slagerij is een ideale plek om het vak te leren. Het werk fascineerde me. Ik zat al snel met mijn vingers in het vlees. Er gebeurde altijd wel iets waar je wat van kon opsteken. Dan kocht mijn vader een oude vette melkkoe in Friesland, een blaarkop. Zo’n Nederlands ras dat door de Amerikaanse Frisian Holsteiners uit de polders is verdrongen. Sterke en mooie beesten, maar ja, ze geven minder melk dan Holsteiners. Dan is het snel met je gebeurd, als melkkoe. Uit die blaarkop kwam een knoert van een lende. Die lieten we zeker zes weken rijpen, daar hadden we klanten voor. Het vlees smaakte geweldig, ik zal het nooit vergeten. Kwalitatief hoogwaardig vlees is gelukkig steeds beter te verkrijgen. Tegenwoordig kan de consument ook in de supermarkt terecht voor een mooie biefstuk of entrecote.’

Marmering ‘Ik besloot destijds verder te kijken dan Nederland, want in ons land komt het vlees meestal van melkkoeien, niet van vleeskoeien. Vleeskoeien fok je puur voor het vlees. Dat kan bij de meeste Nederlandse rassen niet. Als je niet-vleesrassen energierijke voeding geeft, zullen ze voornamelijk vet opbouwen op de spier. Dekvet of intermusculair vet noemen we dat.

Leefomstandigheden ‘De kwaliteit van vlees uit landen als Argentinië, Uruguay en de Verenigde Staten is constant hoog. De runderen kunnen lekker in kuddes grazen op de graslanden en pampa’s. Maar de kwaliteit wordt niet alleen bepaald door de leefomstandigheden. Ook het ras, het voer, de marmeringsgraad van het vlees en de rijping hebben een grote invloed. Het vlees dat we importeren uit de Verenigde Staten komt van Angus-runderen, afstammelingen van het Schotse Aberdeen Angus-ras. Het vlees van deze dieren is prachtig gemarmerd en bijzonder mals. Het vet geeft veel smaak af tijdens het bakken en voorkomt dat het vlees droog wordt. Je kunt als consument ook in Europa goed vlees kopen, maar niet in de hoeveelheden en van de constante kwaliteit die de vleeslanden bieden. Je hebt in Europa simpelweg te weinig ruimte voor een vergelijkbare vleesindustrie. Wil je in Europa dezelfde hoeveelheden inkopen, dan komen de dieren van vele boerderijen. Zo is het moeilijker om een constante premiumkwaliteit te garanderen. De Amerikanen bijvoorbeeld houden grote kuddes waarvan de runderen allemaal dezelfde raskenmerken en leeftijd hebben. Ze zorgen dat de dieren niet gestrest raken. Belangrijk, want stress beïnvloedt de vleeskwaliteit negatief.’

‘Kwalitatief hoogwaardig vlees is gelukkig steeds beter te verkrijgen. Tegenwoordig kan de consument ook in de supermarkt terecht voor een mooie biefstuk of entrecote.’ Echter, vetopbouw in de spier, het intramusculaire vet, is het meest wenselijk: vetaders die door de spier lopen. Ik raakte in het buitenland gefascineerd door het met vetaders gemarmerde vlees. Na bezoeken aan de Verenigde Staten en Zuid-Amerika besloot ik de hoogste kwaliteit vlees te gaan importeren. Dat bleek een goede zet te zijn, gezien de Europese behoefte aan kwalitatief hoogwaardig vlees. Een ander voordeel van topvlees uit vleeslanden is de traceerbaarheid. Ik weet altijd precies waar het vlees vandaan komt en onder welke omstandigheden de runderen zijn opgegroeid.’

doen • winter 2011

Nat of droog?

In Nederland verstaat men onder ‘vers’ vlees meestal vlees dat afkomstig is van een koe of stier die binnen een week na de slacht geconsumeerd wordt. Dit vlees heeft nauwelijks de kans gehad om te rijpen en heeft daardoor weinig smaak. De processen die tijdens de rijping plaatsvinden, maken gerijpt vlees malser en smaakvoller dan het zogenaamde ‘verse’ vlees. Er zijn twee methoden van rijping van vlees: nat of droog. Bij de natte methode rijpt het vlees gedurende de tijd dat het zich in de vacuümverpakking bevindt. De optimale rijpingstemperatuur is 0 ˚C. De droge rijping vindt plaats in een koelcel met een ventilator die koude lucht van tussen de 0 tot maximaal 2 ˚C in beweging houdt. Ook wordt de ideale luchtvochtigheid bewaakt. Door blootstelling aan de luchtcirculatie verkleurt het vlees en droogt het iets in. Deze plekken worden bij verkoop van het vlees afgesneden. Rijpen kan alleen met goed vlees dat weinig vocht bevat. Je kunt vacuüm gerijpt vlees ook droog laten narijpen. Droog gerijpt vlees heeft een diepere smaak dan vacuüm gerijpt vlees, maar het is een beduidend arbeidsintensiever proces en daardoor erg kostbaar. Een mooi stukje vlees weten te bemachtigen? Dan staat of valt de eetsensatie met de bereiding van het product. Een ovenbereiding is een goede techniek om het vlees tot zijn recht te laten komen. Verwarm de oven voor op 100 ˚C. Bestrooi het vlees aan beide zijden met grof zeezout en zwarte peper uit de molen. Schroei het vlees aan beide zijden dicht, reken op maximaal twee minuten per zijde. Haal het vlees uit de pan en steek een vleesthermometer in het midden van het vlees. Zet het vlees in de oven. Haal het vlees uit de oven als de thermometer een kerntemperatuur van 55 ˚C aangeeft (48 ˚C als je rood vlees wilt). Laat voor het aansnijden het vlees een paar minuten buiten de oven rusten.

deren. De bouw van een voor ons zo belangrijk gebouw vertrouw ik alleen aan een professionele partij toe. Van Omme & De Groot is al twintig jaar een zeer goede relatie en de passie die ik voor vlees heb, hebben zij voor bouwen.’

Waardering gerijpt vlees ‘We zijn een van de grootste importeurs van premiumvlees in Europa. Wij kennen van elke streek de voorkeuren voor bepaalde vleesdelen. De “bite” van een ossenhaas is niet dezelfde als die van een entrecote of ribeye. Nederlanders stellen qua bestedingen doorgaans andere prioriteiten dan bijvoorbeeld Italianen of Fransen en geven over het algemeen minder geld aan eten uit. Tijdens vakanties en zakenreizen leren we de kwaliteit van het eten in de Zuid-Europese landen waarderen. Vooral mensen die wat te besteden hebben, vragen dankzij hun ervaringen vaker om beter vlees. Daar spelen wij op in met onder meer de import van premiumkwaliteitsvlees van Herford-runderen uit Uruguay dat minimaal 28 dagen rijpt. Albert Heijn legt dit vlees in de schappen. Dat supermarkten inmiddels gerijpt vlees aanbieden, vind ik als vakman een mooie ontwikkeling. Ik hoop dat we aan de vooravond staan van de waardering van een mooi stuk gerijpt vlees. Je mes af en toe in een prachtige entrecote kunnen zetten, zo’n ervaring gun ik iedereen.’ •

Duurzaamheid ‘Ik begrijp de Europese boeren die zich verzetten tegen vleesimporten. Het gaat om hun boterham. Vaak worden milieuargumenten gebruikt om de import ter discussie te stellen: het kost veel brandstof om het vlees te verschepen. Wie zich echter in de materie verdiept, ontdekt dat Europa te weinig ruimte biedt om voldoende energierijk krachtvoer te verbouwen. We ontkomen er dus niet aan om granen te importeren uit onder meer de Verenigde Staten. Om een kilo vlees te produceren heb je een veelvoud in gewicht aan importvoeders nodig. Vergelijk je het energieverbruik van het voertransport met dat van het vlees-

transport, dan rijzen de twijfels. Daarnaast speelt waterverbruik een belangrijke rol. Veel Europese landen hebben inmiddels zomers last van watertekorten. Daar is in de dunbevolkte gebieden in de vleeslanden geen sprake van. Ook in ons vak draait het om details. Alles moet kloppen, vanaf de boer die de runderen houdt en afmest, de slachterij, de koelingsystemen en de reis over zee tot aan de overslag in de Rotterdamse haven en de opslag in onze koel- en vrieshuizen in Zoeterwoude. Daarom hebben we Frigomundo laten bouwen. Ik kan met al deze faciliteiten de kwaliteit van het vlees garan-

Frigomundo, een van de modernste koel-/vrieshuizen van West-Europa: • 15.000 m2 koel-/vrieshuis • 1000 m2 kantoren • Zoeterwoude • Architect: P.A.M. Teunissen te Voorschoten • Oplevering: 2007

doen • winter 2011

project

Hoge Schie

mineerd v o no

• 92 koop- en huurappartementen, winkelcentrum en ondergrondse parkeergarage • Locatie: Burgemeester Baumannlaan, Rotterdam • Opdrachtgever: eigen ontwikkeling i.s.m. ASR Vastgoedontwikkeling • Architect: 01-10 Architecten, Rotterdam • Realisatie: 2009/2010

mineerd v o o n

2 0 11

doen • winter 2011

Favorie ten

favorie ten

Contract getekend Fotografie Paul de Graaff tekst jaap van rijn

De favorieten van

van omme & de groot Waar kan een bouwer niet buiten? Gereedschap, computers, bouwmateriaal en bouwmaterieel, steigers, hijskranen, voorzitter Eelco Brinkman, grond, zzp'ers, uitvoerders en huizenkopers, om maar eens wat bekende zaken te noemen. Ze vormen de zuurstof voor een bouwproject. Al die spullen en mensen krijgen genoeg aandacht. Het leek ons een leuk idee om onbekende maar onmisbare grootheden op een voetstuk te plaatsen. Want onze trouwe Bic balpen en het pannenbier horen net zo bij het werk als de boormachine en de rolmaat.

Wijzigingen, aanpassingen, overleg Meisterstuck Diamond, Black Resin & Platinum € 750 mont blanc

doen • winter 2011

balpen € 0,75 bic

doen • winter 2011

favorie ten

Klus voorbereid

Start bouw: proost!

favorie ten

Aan de slag Hoogste punt bereikt: pannenbier!

van Bommel Schoenen € 219,95 Groen schoenen, nieuwerkerk A/d ijssel

doen • winter 2011

Grisport werkschoen 703 € 79 grisport.nl

laphroaig Scotch whisky € 39,95 gall & Gall

Grolsch premium pilsener € 0,96 albert heijn

doen • winter 2011

interview

op de fiets pareltjes zoeken Fotografie Paul de Graaff tekst henk de kleine

Achteraf lijkt het zo logisch. Maar het is de grote kunst om het vóóraf te zien. We hebben het over fraaie monumentale panden in Rotterdam, waar na renovatie weer in gewoond en gewerkt kan worden. Een afgebrande kerk uit 1882. Een wat ontzield handelsgebouw van vlak na de oorlog. Afgebladderde herenhuizen. Zieltogende pakhuizen, zusterhuizen of kantoorgebouwen. Van die panden die eerst vooral in de weg leken te staan. Waar iedereen met een grote boog omheen ging. Totdat het oog van de mensen bij Stadswonen erop viel. Zij zagen de mogelijkheden. Keken door de scheuren en de barsten heen. Belden Van Omme & De Groot. En zo is al menig Rotterdams pareltje opgepoetst.

doen • winter 2011

interview

'Naarmate je langer kijkt, meer mooie details.'

Peter van Gennip projectleider Stadswonen

doen • JANUARI 2011

zie je steeds

Gek van oude gebouwen

Een parelketting dwars door de stad

‘Ik ben gek van oude gebouwen’, zegt Peter van Gennip, projectleider bij Stadswonen. We treffen elkaar in het nieuwe hoofdkantoor aan de Goudsesingel. ‘Je zou ’t nu niet meer zeggen’, vertelt hij, ‘maar voordat wij hierin trokken, zag het er hier niet meer uit. Een deel van dit gebouw bestaat uit een aantal loodsen. In een ander deel zaten vroeger al kantoren. Dit hele pand is vlak na de oorlog hier neergezet en het is echt een authentiek Wederopbouw-monument, het kleine broertje van het Groothandelsgebouw bij het Centraal Station. Naarmate je langer kijkt, zie je steeds meer mooie details. De manier waarop de betonnen constructie zichtbaar is gehouden. De hekjes langs de galerijen van de hoogbouw aan de achterzijde, bij de ingang aan het Achterklooster. Dat lijkt net de buitenkant van een cruiseschip. We ontdekten dit pand zoals we eigenlijk zoveel van onze gebouwen ontdekken. Fietsend, door de stad. Je kijkt wat rond. Dan valt je oog ergens op. Je gaat rekenen. Puzzelen. Passen en meten. Zo hebben we bij Stadswonen nu al tientallen objecten in ons bezit. Allemaal weer in oude glorie hersteld en alles verhuurd aan studenten.’

Puntegale, het oude belastingkantoor aan de ‘Pluk-me-kaalstraat’. Het vroegere GEB-gebouw in Hoboken. Herenhuizen in de Kortenaerstraat. De voormalige rooms-katholieke kerk van de Heilige Verlosser aan de Goudse Rijweg. Caland I en II in het Scheepvaartkwartier. Het historische pand Elisabethhof in Kralingen. Ze zijn allemaal in handen van Stadswonen. Verder lijken ze niets met elkaar te maken te hebben. Maar dat is schijn, legt Peter van Gennip uit. Hij pakt de kaart van Rotterdam erbij. Met zijn vinger trekt hij een lijn van de Erasmus Universiteit bij Kralingen naar de Coolhaven, van oost naar west. ‘Dit is de lijn waarlangs wij werken. We noemen het de KennisAs. Het is precies de lijn waarlangs ook de metro loopt, vanaf de halte Kralingse Zoom naar halte Coolhaven. Langs die lijn dwars door de stad verwerven we oude panden en die herstellen we. We brengen ze terug in oude staat, en vaak zelfs nog beter dan dat. Ze voldoen aan de modernste eisen. We doen trouwens ook aan nieuwbouw. Zo ontstaat een lange ketting van huisvesting voor studenten. Dat is op veel manieren belangrijk. Aan de ene kant blijft zo heel veel erfgoed voor de stad bewaard. Aan de andere kant bouwen we zo mee aan Rotterdam als studentenstad. Er zijn hier iets van 60.000 studenten. Als die hier komen én blij-

Olaf Lange commercieel directeur Van Omme & De Groot

doen • winter 2011

interview

ven wonen, dan heb je een bruisende stad. Oude stukken stad komen weer tot leven. Dat is wel het aardige: juist met historische gebouwen houden we de stad jong.’

Caland II back to the future Een van de vele panden waar Stadswonen en Van Omme & De Groot samenwerkten, is het voormalige pakhuis Caland II. Het ligt in wat misschien wel het mooiste stukje Rotterdam is, het Scheepvaartkwartier. Peter van Gennip en Olaf Lange fietsen er samen heen. Olaf Lange is commercieel directeur bij Van Omme & De Groot. Samen hebben ze al heel wat projecten gedaan. ‘Peter en ik kennen elkaar al een eeuwigheid!’ De heren dwalen door de oude straten van het Scheepvaartkwartier. Olaf is enthousiast. ‘Hier waart nog de geest

doen • winter 2011

van oude havenbaronnen. Weet je, waar nu auto’s staan, daar gingen in vroeger dagen de handkarren heen en weer. Die waren volgeladen met vlaszaad en andere grondstoffen. In Caland II zat toen de Rotterdamse Stoom-, rijstpel- en meelmolen. Het Scheepvaartkwartier is tijdens het bombardement op Rotterdam gespaard gebleven en het hele gebied is nu officieel beschermd stadsgezicht. En het komt hier weer tot leven.’ Peter van Gennip kijkt in het rond, zichtbaar genietend van de metamorfose die het gebied heeft ondergaan. ‘Advocaten en communicatieadviseurs hebben deze buurt ontdekt. En er wonen in Caland II nu honderden studenten. Het is in dat soort oude panden altijd weer de uitdaging om aan de nieuwste regels te voldoen. De maatvoering was toen anders. Dan mag iets niet omdat er meer lichtinval moet

zijn, of de plafondhoogte niet de juiste is. Je loopt altijd weer tegen onverwachte dingen aan. Maar dat maakt het ook wel weer leuk.’ Olaf valt hem bij: ‘Er zijn ook vakmensen bij Van Omme & De Groot die niets liever doen dan dit. Een oude trap of oude plafonds weer in ere herstellen. Dat is nog het echt klassieke handwerk. En blijkbaar doen we met z’n allen iets heel erg goed, want er is uit heel Nederland belangstelling voor.’

Byebye, donker studentenhol De meesten van ons denken bij het woord ‘studentenhuis’ vaak nog aan uitgewoonde panden waar het vooral naar verschraald bier en oude peuken ruikt. De objecten van Stadswonen staan in enorm contrast met dat beeld. Duizenden Rotterdamse studenten wonen ‘op stand’. Om dat nog maar eens te onderstrepen

'Hier waart nog de geest van oude havenbaronnen. Weet je, waar nu auto’s staan, daar gingen in vroeger dagen de handkarren heen en weer. Die waren volgeladen met vlaszaad en andere grondstoffen. In Caland II zat toen de Rotterdamse Stoom-, rijstpel- en meelmolen.' fietsen Peter van Gennip en Olaf Lange naar het mooie Elisabethhof, bij Oud Kralingen. Peter vertelt: ‘Aan de voorzijde renoveerde Van Omme & De Groot drie historische panden, aan de achterzijde werden vijftien nieuwbouwappartementen toegevoegd.’ Het resultaat mag er zijn. Hier hangen geen lappen katoen voor de ramen, die als gordijn dienen. Het ziet er allemaal even strak en helder uit. Olaf besluit de rondleiding met een vooruitblik: ‘Dit gaan we ook doen bij

ons nieuwste gezamenlijke project: vijf herenhuizen aan de Kortenaerstraat, in het centrum. De werkvoorbereiders zijn al klaar, de timmermannen, stukadoors en schilders lopen zich vast warm. Ook dat gaat weer prachtig worden.’ •

doen • winter 2011

portret

Je ziet nog eens wat

Fotografie Paul de Graaff tekst henk de kleine

doen â&#x20AC;˘ winter 2011

portret

'Ik keek zo de bruidssuite van Hotel New York in.'

doen • winter 2011

Wil Plug

Kraanmachinist ‘Wat zegt je vrouw nou ’s ochtends tegen je, als je naar het werk gaat?’ ‘Dan vraagt ze of ik het huishoudgeld wel heb overgemaakt, hahaha!’ Kraanmachinist Wil Plug babbelt er ontspannen op los, aan de voet van zijn tachtig meter hoge bouwkraan. Windkracht zeven giert door de nieuwbouw van het Zoetermeerse Oosterheem. Waar maar liefst drie eigen torenkranen van Van Omme & De Groot Materieeldienst staan opgesteld. Er wordt niet getakeld vandaag, maar we gaan wel naar boven. Wil Plug is het type aan wie je je leven wel toevertrouwt. Al 39 jaar in het vak. Heeft alles al eens gezien. Letterlijk en figuurlijk. ‘Ik zat op de Kop van Zuid in een nog veel hogere kraan. Keek ik zo de bruidssuite van Hotel New York in.’ En weer die lach. Wil Plug heeft werk waar de meesten van ons knikkende knieën van krijgen. Hij sluit het kleine liftje aan de buitenzijde van de kraan. Daar gaan we. Zoetermeer wordt Madurodam. We zien de zee. Rotterdam. De polders. Via een klein trapje bereiken we het koninkrijk van Wil Plug. Een kleine glazen cabine. Het is behaaglijk. Hier zit hij dagelijks van zeven uur ’s ochtends tot de lunch, in zijn gerieflijke fauteuil. Dan even naar beneden en hup, weer terug. Wat doe je dan als je ineens nodig moet, vragen we ons af. Wil reikt naar een leeg melkpak boven zijn hoofd. Dat is voor noodgevallen. En wat doet dat busje Zwitsal Poeder daar? ‘Dat is voor mijn schrale billetjes, haha! Nee, dat is voor de rubberranden langs het glas.’ We vragen naar het waarom van die enorme rol keukenpapier. ‘Om het glas brandschoon te houden. Anders zie je van deze hoogte niet exact wat je doet.’ Radiootje aan. Liga FruitKick en Wilhelmina-pepermuntjes onder handbereik. Wil Plug is gelukkig, in zijn propere huis in de hoogte. •

doen • winter 2011

project

riva • 9 rietgedekte watervilla’s • Locatie: Rotterdam-Nesselande, deelplan Waterwijk • Opdrachtgever: eigen ontwikkeling i.s.m. Knaap Moduulwoningen, Rotterdam • Architect: H&E Architecten, Hilversum • Realisatie: 2009/2010

doen • winter 2011

project

De Machinist

raakt op stoom Fotografie de machinist, Paul de graaff, jaap van rijn tekst Jaap van Rijn

Rotterdam dineert, ontspant, tekent, swingt, ontwerpt, drinkt, leest en werkt. Hard, uiteraard. In De Machinist. Waar leerlingen in blauwe overalls machtige dieselmotoren aan het stampen kregen, heersen nu de dubbele espresso, de Apple MacBook Air, een chef-kok en de dames van het kinderdagverblijf. Maak kennis met het Rotterdam van nu in het verstelde jasje van het Rotterdam van vroeger.

doen â&#x20AC;˘ winter 2011

project

Ooit was het Rotterdamse Coolhaveneiland een en al bedrijvigheid. In de loop der jaren trokken vele havenbedrijven, overheidsorganisaties en het conservatorium de buurt uit. Toen het belastingkantoor aan de Puntegaalstraat (plaatselijk beter bekend als de Pluk-me-kaal-straat) en de machinistenschool hun ‘poorten’ sloten, werd het tijd om de handen ineen te slaan. Het eiland stond voor de opgave zichzelf opnieuw uit te vinden. Vaarwel oude haveneconomie, welkom nieuwe kenniseconomie. De plaatselijke overheid en de wooncorporaties Stadswonen en Woonbron legden hun ambitie in een convenant vast om van het Coolhaveneiland een aantrekkelijke en creatieve stadswijk te maken.

als de Theaterschool en Zadkine Muziek een aantal panden. Uniek is het World Music and Dance Centre, het WMDC, een expertise- en opleidingscentrum en een ontmoetingsplek voor niet-westerse podiumkunsten, variërend van Argentijnse tango tot Turkse volksmuziek. Als de bal eenmaal gaat rollen, blijken steeds meer initiatieven levensvatbaar. Inmiddels brengen naast ondernemers, bestuurders en werknemers ook zo’n vijfduizend studenten en docenten hun dag in Coolhaven door. Op het eiland zijn ook vele zelfstandige ondernemers actief, vooral in de ICT- en mediasector. Wat Coolhaven ontbeerde, was een swingende horecagelegen-

Vaarwel oude haveneconomie, welkom nieuwe kenniseconomie. Dat moest lukken. Want het Coolhaveneiland ligt ingeklemd tussen drie stedelijke gebieden met veel potentie. Hoboken, het enorme medische cluster van de Erasmus Universiteit, zal verder uitgroeien als een internationaal erkend kenniscentrum. Naast de oude havens ontwikkelt het Lloydkwartier zich als een mediawijk met aantrekkelijke faciliteiten. Daarnaast wordt veel geïnvesteerd in het aangrenzende historisch Delfshaven. De monumentale panden van Coolhaven zijn de moeite van het behouden waard, zo dachten de initiatiefnemers terecht. Deze gebouwen bleken de redding van het eiland. Een van de eerste, zichtbare investeringen was de transformatie van het belastingkantoor tot woongebouw. Daarnaast betrokken opleidingen

doen • winter 2011

heid waar deze mensen en de eilandbewoners elkaar kunnen ontmoeten. Met de komst van De Machinist in de voormalige machinistenschool is deze leemte gevuld. De gemeente Rotterdam schreef in 2005 een prijsvraag uit voor de locatie van De Machinist. De opgave was de renovatie van de machinistenschool, de inrichting van een plein aan de Coolhaven en de ontwikkeling van een woontoren. Van Omme & De Groot, Stadswonen en Woonbron wonnen de prijsvraag. Architect Theo Verstralen van Akropolis Architecten presenteerde vervolgens een aantrekkelijk ontwerp, waarbij de oorspronkelijke uitstraling van de machinistenschool behouden bleef. Van Omme & De Groot was verantwoordelijk voor de uitvoering

van dit ontwerp. De woontoren Coolhaven is nog in ontwikkeling en zal samen met een plein van stedelijke allure worden gerealiseerd. Na de renovatie moest invulling aan het gebouw worden gegeven. Leendert Steijger van MIII Architecten onderkende direct de potentie van De Machinist. Hij besloot de exploitatie op zich te nemen en maakte samen met Woonbron van De Machinist een multifunctioneel gebouw met een buurtfunctie. De Machinist is inmiddels meer dan een aantrekkelijk restaurant en een pub met leestafel. De vele lokalen zijn verhuurd aan creatieve bedrijfjes, vaak gerund door mensen die aan huis in Coolhaven werkten. De Machinist biedt ook faciliteiten als kinderopvang, een balie, vergader- en presentatieruimten en een bioscoop. Maar De Machinist wil meer zijn dan een multifunctioneel gebouw. Dat De Machinist zal uitgroeien tot een cultureel brandpunt voor Coolhaven en de stad, is geen vraag meer. Steeds meer mensen weten deze bijzondere plek te vinden. Zij ervaren dat het verleden meer een lust dan een last kan zijn. •

De Machinist is inmiddels meer dan een aantrekkelijk restaurant en een pub met leestafel.

Het ondernemersechtpaar Marcel Beijerling en Karin Yntema is de drijvende kracht achter De Machinist. Samen met architect Leendert Steijger staken ze hun eigen geld in De Machinist. Marcel kookt en Karin bestuurt. Beiden hebben veel horeca-ervaring. Karin Yntema was vanaf het prille begin betrokken bij het fameuze Hotel New York, een van de meest succesvolle en vernieuwende horecaconcepten van de afgelopen twintig jaar. Ze nam afscheid als general manager. Marcel Beijerling stond als chef-kok achter de kachel van restaurant Leipzig bij het nieuwe Luxor Theater. Waarom gaf het echtpaar zijn zekere bestaan op voor De Machinist? Een mix van gezond verstand en een goed gevoel dreef hen naar de Coolhaven. Karin Yntema werd op slag verliefd op het gebouw, maar zag ook de mogelijkheden voor een laagdrempelige kennis-, kunst- en cultuurfabriek op deze plek. Yntema wist een losse, no-nonsensesfeer te creëren. De inrichting kent trekjes van Hotel New York. Ook hier zijn tekens van het verleden op een originele wijze verwerkt in een eigentijdse inrichting. Oude machines geven het restaurant een stoere uitstraling. De menukaart sluit naadloos aan op de robuuste sfeer. Marcel Beijerling zet naast een in de mond smeltende rundersukade of een verse vis met antiboise ook het oer-Rotterdamse uierboord op tafel. Mensen uit de wijk verzorgen de bediening of staan achter het fornuis. Da’s helemaal de mentaliteit van De Machinist: op het eiland, van het eiland en voor het eiland. En voor iedereen van het vasteland. Bezoek De Machinist op een zondagmiddag en geniet van de ‘levende’ easy listening jazz van topmuzikanten. Bestel een ‘Rotterdamse tafel vol’ en ervaar het stadsleven in volle glorie.

doen • winter 2011

project

Buiten is het berekoud, maar de gasten vermaken zich met een aperitief rond het openhaardvuur.

Rotterdamse tafel vol bij De Machinist Buiten is het berekoud, maar de gasten vermaken zich met een aperitief rond het openhaardvuur. De informele sfeer en het eten van De Machinist trekken inmiddels veel liefhebbers. Chef-kok Marcel Beijerling gaat helemaal voor mooie producten. Zoals coquilles uit het Bretonse Erquy, gerijpt vlees, vis van duurzaam werkende vissers, bijvoorbeeld met de lijn gevangen zeebaars, en biologische groenten. Beijerling koopt zijn groenten bij Frank Kesteloo. Wat deze tuinder aan smaak uit de grond van het Land van Valk bij Dordrecht weet te trekken, wekt bewondering op. Proeven is geloven. Marcel Beijerling kookt deze waren met zo weinig mogelijk toevoegingen tot lekkere gerechten. Als je producten goed zijn, is vijftig procent van het werk gedaan, aldus de chef-kok. Je krijgt in De Machinist wel de spullen op je bord waar toprestaurants mee werken, maar je betaalt niet de hoge prijzen. Geen wonder dat de zaak een succes is. Wie kennis wil maken met de keuken van Marcel Beijerling bestelt een ‘Rotterdamse tafel vol’. Verwacht een tamelijk indrukwekkende selectie van gerechtjes van de kaart. Je vraagt je op een zeker moment geheid af of die man nog wat wil verdienen.

Marcel Beijerling chef-kok De Machinist

doen • winter 2011

De Machinist • www.demachinist.nl • Willem Buytewechstraat 45 • Rotterdam • 010 - 477 57 00 • info@demachinist.nl • keuken open zo-do 11.00-22.00 uur, vr-za 11.00-22.30 uur • reserveren aanbevolen

doen • winter 2011

eten

favorie ten

Stoere spullen

Tijd voor een ...

bammetje

Fotografie en tekst Jaap van Rijn

De vakmensen van Van Omme & De Groot werken met professioneel gereedschap. Dit gereedschap verlicht ook het klusleven van de serieuze doe-het-zelver. We doken de winkel van ijzerhandel Breur in, hofleverancier van Van Omme & De Groot, op zoek naar betaalbaar profgereedschap. Bij Breur kopen veel vakmensen en klussers hun spullen, omdat ze een ouderwets goed advies krijgen. Welke machines bevelen de mannen van Breur aan?

 Alleskunner Altijd lastig: een enkel tegeltje vervangen. Niet met de Fein Multimaster of de Bosch GOP 250 CE. Deze multimachines slechten een voeg zonder tegelschade te veroorzaken. Je kunt ook invallend zagen: handig bij het maken van een uitsparing in een plint of bij het passend maken van een plank laminaat die tegen de muur ligt. De machines kunnen schuren, maar niet zo goed als volbloed schuurmachines. Voor de techneuten: de machines werken met een oscillerende beweging: het zaagblaadje beweegt 20.000 keer per minuut heen en weer. Reken op € 150 inclusief blaadjes en exclusief btw. Van Omme & De Groot-klustip: met een multimachine kun je vakkundig houtrot uit een kozijn verwijderen. Schimmels veroorzaken houtrot. Je kunt niet zien hoe diep de schimmel in het kozijnhout zit. Haal daarom ook wat gezond hout weg. Maak een wigvormig gat: vanonder breder dan boven. Zo blijft de houtvuller beter zitten.

Lunchen in Rotterdam doe je bij voorkeur in eetgelegenheden die al decennia kwaliteit combineren met Rotterdamse gezelligheid. Doen selecteerde zes adressen met een hoog Rotterdam-gehalte in het DNA.

je rood b e t e i t Favor s de Groo u Gu

: iënten Ingred ht bolletje in zac • bru • uitjes ief • rosb • ei urk • aug

Coole hamer  De graaibakken van de bouwmarkten bieden voor een habbekrats klauwhamers. Je kunt met zo’n hamer best een spijker het hout in slaan. Maar zo’n ding heeft doorgaans de ergonomie van een natte krant en het uittrekken van een flinke nagel leidt vaak tot steelbreuk of een verbogen steel. Betrouwbare stelen zijn gemaakt van koolstof, hickory (notenhout) of essen. Een serieuze klauwhamer koop je voor zo'n € 15 en gaat een klusleven lang mee, zoals de uitgebalanceerde Ironside 100102. De echte gereedschapfreak kiest voor de prijzige Estwing van rond de € 60. Met deze stabiel in de hand liggende hamer moet je je best doen om de spijker mis te slaan. Van Omme & De Groot-slagtips: houd de hamer aan het einde van de steel vast en elke klap is gegarandeerd raak. Moet je extra zware klappen uitdelen, gebruik dan een moker, ook bekend als een vuist. Dit gereedschap biedt dankzij een hoger kopgewicht meer slagkracht. Een in het hout verzonken spijkerkop werkt beter af. Sla de spijker met de hamer en een drevel net iets onder het houtoppervlak.

Multizaag

 Wil je een handzaag die zonder veel moeite in het hout glijdt? Probeer dan het Bahco Handsaw System uit. De Handsaw bestaat uit een los handvat en tien zaagbladen. Klik het gewenste Superior zaagblad in het handvat en je kunt vervolgens soepel en snel door het materiaal heen zagen. De handgreep is voor rechts- en linkshandigen geschikt. Bahco ontwierp het Handsaw System in samenwerking met Nederlandse bouwers en Zweedse gereedschapontwerpers. Van Omme & De Groot-zaagtips: klem het te zagen materiaal stevig vast op de juiste werkhoogte. Zorg dat de duim van de hand waarmee je de greep vasthoudt in de richting van het zaagblad wijst. Laat het zaagblad bij de eerste paar halen door je andere duim leiden. Oefen alleen wat druk op de zaag uit als je deze naar voren duwt. Gebruik voor houtklussen een zaagblad voor hout. Pak voor bijvoorbeeld YTONG blokken (cellenbeton) een zaag met een widiavertanding.

Breur Rivium, Rivium Boulevard 147, Capelle aan den IJssel. Meer informatie: www.breur.nl. 48

doen • winter 2011

eten

Lunchadre ssen me t Rot terdams ge voel

Vermeyden Wijnen & Delicatessen

➊ Bolletje Binnenweg

Tijd voor een bammetje. Waar kun je beter een goed belegd pistoletje of kadetje scoren dan bij hofleverancier Vermeyden op de Nieuwe Binnenweg? Meer dan honderd jaar geleden was Vermeyden nog een kruidenierswinkel, nu is het een van kwaliteitswaar uitpuilend delicatessenpaleis. Wat ze niet hebben, moet nog uitgevonden worden. Laat de fiets, auto of tram voor wat ze zijn en verken het volle leven van de Nieuwe Binnenweg per benenwagen. Bewonder dit langgerekte lint van wereldwinkels en eindig de inspirerende wandeling met Vermeydens fameuze Bolletje Binnenweg: een broodje belegd met puike rosbief, zilveruitjes, zure augurkjes en een gekookt ei. Vergeet niet wat boodschappen te doen: de betere Nederlandse en buitenlandse kazen en vleeswaren, exquise bonbons van Martin Spaargaren, topkoffie van The Golden Coffeebox, mooie wijnen, bijzondere theeën, wat hebben ze eigenlijk niet? Noem het: geruststellende overvloed.

Schmidt Zeevis

➋ Hoogstaande lunch

Geen zitvlees, maar toch zin in een hoogstaande vislunch? Dan is Schmidt Zeevis een van de beste adressen van de stad. Sinds Oma Schmidt bijna een eeuw geleden met deze Zeevischhandel begon, weet de zaak lekkerbekken te trekken. Stap tijdens het spitsuur naar binnen en bemachtig een staplekje aan een van de hoge tafels. Bestel een bordje oesters of neem een beste haring. Ervaar het stadse leven met een glaasje wit of bubbels onder handbereik. ‘Schmidt’ serveert de meest verse vis denkbaar, bij voorkeur afkomstig van duurzaam werkende visserijen. Neem de kabeljauw van Schmidts kibbeling. Elke kabeljauw krijgt aan boord van de kotter een eigen barcode, zodat de vis traceerbaar is. Na de lunch begrijp je die Rotterdammer die zich afvraagt – hardop, iedereen mag het horen – of er naast Schmidt nog andere serieuze viszaken bestaan. Zelf ervaren is geloven.

Stap tijdens het spitsuur naar binnen en bemachtig een staplekje aan een van de hoge tafels. Bestel een bordje oesters of neem een beste haring. Ervaar het stadse leven met een glaasje wit of bubbels onder handbereik.

• Vermeydens Wijnen & Delicatessen • Nieuwe Binnenweg 335a • Rotterdam • 010 - 476 72 77 • ma-vr 08.00-18.00 uur, za 08.00-16.00 uur

doen • winter 2011

• Schmidt’s Lunchcorner • Vasteland 60 • Rotterdam • 010 - 444 35 55 • ma-vr 09.0018.00 uur, za 09.00-16.00 uur

De Ballentent

Restaurant Old Dutch

➌ Leg neer, die bal!

Van de gehaktballen van de Ballentent word je een beetje hebberig. Ze mogen dan groot zijn uitgevallen, ze smaken voortdurend naar meer. Net zoals die perfect getapte biertjes: een fluwelige schuimkraag van altijd exact twee vingers dik bedekt het goudgele gerstenat. Kortom, de Ballentent is een gevaarlijk adres dat verleidt tot onmatigheid. En daarom alleen al een bezoekje waard. Het houten gebouwtje, ooit een douanekantoor, mag zich een der laatste havencafés noemen. De meeste zeelieden lessen tegenwoordig hun dorst in de havenbekkens dertig kilometer verderop. De vele foto’s van haventaferelen en zeeschepen plus parafernalia als reddingsboeien houden manmoedig de maritieme sfeer vast. Ondanks de afwezigheid van rauwe zeebonken floreert het café als nooit tevoren. Een gemêleerd en authentiek Rotterdams publiek zorgt voor een warme sfeer. Ze doen zich te goed aan kalfslever, uitsmijters, dagsoepen, biefstukken en de Bal der Ballen. Bezoek de doorleefde Ballentent eens op zondagmiddag, dan heerst hier het Nederlandse lied. Nestel je aan de bar naast een blondine met hoog opgestoken haar en zing uit volle borst mee. Ongesubsidieerde cultuur, het kan! Maar waar zijn de rokers eigenlijk? Die trekken buiten in een zeecontainer aan hun peukie. Het blijft Rotterdam. De Ballentent is een zaak met een ziel. Of klinkt dat onRotterdams zweverig? Dat moet dan maar. • De Ballentent • Parkkade 1 • Rotterdam • 010 - 436 04 62 • 09.00-23.00 uur

Restaurant De Engel

➍ Authentiek Rotterdams ➎ Ontploft eetcafé Geniet van de Frans klassieke keuken en beleef een enerverende lunch bomvol bijzondere smaken, begeleid door ‘levende’ pianoklanken en authentiek Rotterdams geroezemoes.

geroezemoes

Wie het luxerestaurant Old Dutch voor het eerst ontwaart, kan zich voorstellen dat deze boerderij ooit deel uitmaakte van het Land van Hoboken, een landgoed van een rijke redersfamilie. Terwijl de stad oprukte, hield Old Dutch stand. De werkelijkheid is anders en zeer Rotterdams. Old Dutch resideerde tot het bombardement als bodega aan de Coolsingel. Vooral de gegoede burgerij bezocht het etablissement. Het oude Old Dutch ging op 14 mei 1940 in vlammen op, maar herrees op 29 december 1940 als boerderij in Hoboken. Old Dutch is niets minder dan een symbool van Rotterdamse veerkracht. Niet alleen de architectuur maakt Old Dutch tot een bezienswaardigheid. Eenmaal binnen waant de bezoeker zich in de eetzaal van Jachthuis St. Hubertus op de Hoge Veluwe. Zelfs het hertengewei en de glas-in-loodramen ontbreken niet. Edelkitsch? Mooi niet: alles is al zeventig jaar zo onveranderlijk Oudhollandsch als je maar kunt wensen. Geniet van de Frans klassieke keuken en beleef een enerverende lunch bomvol bijzondere smaken, begeleid door ‘levende’ pianoklanken en authentiek Rotterdams geroezemoes.

• Restaurant Old Dutch • Rochussenstraat 20 • Rotterdam • 010 - 436 03 44 • ma-vr 11.3022.00 uur

Tussen de Rotterdamse horecamonumenten lijkt De Engel een vreemde eend in de bijt. Dit restaurant bestaat een jaar of zeventien: een jonkie vergeleken met de hier beschreven vijftigplussers. De Engel verdient een plaatsje in dit overzicht, omdat hier Rotterdamse horecageschiedenis werd geschreven. Herman den Blijker bedacht De Engel. Hoewel, bedacht ... Door geldgebrek werd het restaurant wat het nog steeds is: een ontploft eetcafé met een robuuste, losse sfeer. Herman constateerde destijds dat Rotterdam qua lekker eten te weinig bood. Een paar luxezaken en brasseries zetten iets meer dan bitterballen en biefstukken met bruine herriesaus op tafel, dan had je het wel gehad. Herman wilde zijn gasten echt eten van seizoensproducten serveren: gerijpt topvlees en bloedverse vissen. Vanaf dag één was De Engel een succes. Alhoewel Herman tegenwoordig in restaurant Las Palmas op de hypermoderne Wilhelminapier valt te bewonderen, blijft De Engel onder de bezielende leiding van Herman-smaakprotegé Lars Litz fier overeind als monument van Rotterdamse gastvrijheid.

• Restaurant De Engel • Eendrachtsweg 19 • Rotterdam • 010 - 413 82 56 • ma-vr 12.0014.00 uur & 18.00-22.00 uur, za 18.00-22.00 uur

doen • winter 2011

V e r ko opa dr e ss e n

Digit Parc Breda • 11 kantoorvilla's • 12 kantoorachtige bedrijfsgebouwen • 3 hoogwaardige bedrijfspaviljoens Albert Heijn

020 - 509 51 00

H&M

020 - 556 77 77

Boss Selection via Spice

020 - 489 10 31

Kymare via Unlimited PR

020 - 626 61 76

Breur Rivium, Capelle a/d IJssel

010 - 288 84 44

Mont Blanc

020 - 342 86 77

Conny Groenewegen via Press Only

020 - 421 12 26

Ray Ban via Azijnman Opticiens

020 - 627 08 89

Drykorn via UPR

020 - 828 81 78

Scapa via Never on Wednesday

020 - 419 75 76

Effio

010 - 425 50 05

Society Shop

020 - 305 89 89

Gall & Gall

075 - 659 91 11

Van Bommel via de Bijenkorf

0900 - 09 19

Grisport.nl

0525 - 68 14 20

020 - 626 34 52

Groen Schoenen, Nieuwerkerk a/d IJssel

0180 - 31 37 97

Zara

020 - 530 40 50

Hebben wij u met dit magazine weten te interesseren voor Van Omme & De Groot? Neem dan voor meer informatie over onze verschillende woonconcepten, mogelijkheden voor samenwerkingen, onze kantoorontwikkelingen en uiteraard onze brede kennis en ervaring op alle gebieden van ontwikkelen en bouwen contact met ons op!

Postbus 26033 3002 EA Rotterdam

Heemraadssingel 223 3023 CD Rotterdam

T 010 - 477 58 11 F 010 - 476 53 90 E info@vanomme-degroot.nl

www.vanomme-degroot.nl

• Ultramodern businesspark in parkachtige omgeving • Hét antwoord op de veranderende vraag naar bedrijfshuisvesting • Gesitueerd aan Noordelijke Randweg nabij A27 en A16 • Metrages variërend vanaf 500 m2² tot ruim 13.000 m2² • Uitgebreid dienstenpakket via Parkmanagement • Facility Point met innovatieve conferentievoorzieningen en horeca

Meer informatie op www.digitparc.com of via DTZ Zadelhoff Breda, T 076 - 520 92 09

interview

doen nr 1 •

w i n t e r 2 0 11

wij willen. wij kunnen. wij doen.

doen • JANUARI 2011