Minder klauw, meer Aaai!
Wil je reageren op de column van Katrien? Mail naar info@kataqua.nl of via twitter @kataqua
Column K@ri L ahieu
Tijdens het luisteren naar één van de zovele webinars die worden aangeboden, drijven mijn gedachten vaak weg. Herkenbaar wellicht? Je wordt geprikkeld om na te denken en je schiet gelijk in oplossingen, ideeën, je krijgt inspiratie en blijft gemotiveerd. Dat zie ik ook als ik zelf de webinars geef: je ziet iedereen genieten, nadenken en gelijk de toepassing zoeken. Dat zit namelijk in ons. We zijn doeners, we willen voorruit en pakken aan. Helaas is het wel zo dat we het laatste jaar gedwongen werden in meer het denken en voelen. Of misschien juist niet helaas? Misschien is dit het jaar van dichter bij jezelf komen? Meer de innerlijke ik zoeken (en vinden) en er nog sterker van worden. Ik ben vast niet de enige die ziet dat er velen heel dicht bij zichzelf zijn gekomen. Karakters zijn nog zichtbaarder, er ligt meer bloot. Meer ego, meer ‘ik’. Steeds gemakkelijker laten we dingen over ons heen komen of bijten we juist meer van ons af. We nemen op wat we willen opnemen en blijven scherp in wat verder van ons af staat. Er zijn er die steeds een korter lontje hebben en er zijn er juist die het meer loslaten. Daar bovenop vinden we er allemaal iets van en dat gedeelte wordt voornamelijk geuit. We proberen de ander te overtuigen dat het niet zo is, dat het anders is of zelfs dat het anders moet of hoort. We maken ons druk… Ik heb in elk geval geleerd, zeker in de laatste maanden, dat zwijgen goud kan zijn. Het juist niet reageren op Facebookposts, want je ziet het razendsnel escaleren. Ik zie dan vaak dat iedereen in zijn eigen gedachtes vervalt en niet meer echt leest wat er staat of de boodschap er achter mist. Zoals een aantal van jullie weten ben ik bezig met het complementeren van mijn nieuwe programma ‘psychaviour’, dat zich richt op het gedrag van het denken, en niet het gedrag op zich, of het denken op zich. Dus niet de psychologie omtrent gedrag, maar juist het gedrag als gevolg van… (wie weet het?) Het is geen subjectieve aanname, maar een objectief zoeken naar het waarom achter het gedrag en het denken. Dat doe ik dan nu ook meer. Waarom zegt iemand de dingen die hij of zij zegt? Waarom stelt hij of zij die vraag? Wat staat er echt geschreven? Waar komt die sterke emotie- reactie vandaan? ‘De vraag is belangrijker dan het antwoord’, een Chinees spreekwoord dat een handige tool kan zijn in de tijden van korte lontjes en andere denkwijzen. Vraag door! Kom achter de emotie. Ga je verdiepen in wat er echt staat, of wat er echt gezegd wordt. Laat jezelf even los, kom tot jezelf! Een Embodiment AAI is: starten met ‘awareness’ (zie je het echt? Hoor je het echt? Lees je het echt?), daarna volgt ‘acceptance’ (wat die ander zegt, schrijft, is ‘zijn waarheid’, hoeft niet de jouwe te zijn, accepteer en respecteer dit) en daarna pas ‘intention’: doe er wat mee of juist niet. En als je wat doet, vraag je dan af wat je er mee wil bereiken. Heeft het zin? Help je de ander er mee? Kom je daar niet uit? Doe het dan gewoon niet en laat het los. Zet het van je af. Durf jij het zelf eerst bij jezelf te houden? Je af te vragen waarom het je zo raakt? Waarom vind jij dat geschrevene ‘onjuist’, ‘fout’, ‘belachelijk’…? Durf jij te zoeken naar waarom je dat vindt? Durf dan te reageren! Vind je dit erg filosofisch en erg diep? Bedenk dan hoe je dit in de zwemles kan doen. Bij een kind dat huilt ‘ik wil naar mama’, zeggen we vaak ‘komt goed, het is zo voorbij, voordat je het weet is de les afgelopen’. We vullen het in: kind vindt zwemles niet leuk, kan niet zonder zijn moeder, moet nog wennen. Vraag de volgende keer ‘waarom wil je naar mama?’ Dan luister je echt, hoor je het echt, beleef je wat in het hoofd van dat kind zit. Als het kind zich dan begrepen voelt, zal je merken dat het een stuk rustiger wordt en jij weer verder kunt. Geef ze die AAI (awareness, acceptance & Intention), desnoods fysiek over de bol en geniet van wat je er mee hebt bereikt. Trust me, it works!
ZWEMBADBRANCHE
23