A
Portret Zijn keuze voor een studie technische natuurkunde in Enschede was niet weloverwogen, zijn aanstelling bij Hollandse Signaalapparaten in Hengelo, dat al een paar jaar Thales heet, evenmin. Desondanks brengt Adri Blokhuis (55) al een groot deel van zijn leven met veel plezier in het oosten van het land door. Ik kreeg hier een tijdelijke baan aangeboden en na 27 jaar zit ik er nog steeds, haha.’ In zijn kamer op het hoofdkantoor van Thales Nederland in Hengelo blikt Blokhuis met veel plezier terug op zijn studententijd in de jaren zeventig. Na de hbs wilde hij een technische vervolgopleiding doen, maar welke studierichting en welke universiteit kon hij moeilijk beslissen. Om het keuzemoment uit te stellen, koos de jonge Adri – zonder dat hij ooit in Enschede was geweest - voor de Technische Hogeschool Twente, omdat die als enige een algemene propedeuse aanbood. ‘Ik heb een leuke studententijd gehad. Het was in Twente wat gemoedelijker dan in de grote universiteitssteden’, stelt Blokhuis. Als jonge student woonde hij eerst aan de Campuslaan 43, maar hij verhuisde na anderhalf jaar naar een kamer in het centrum van Enschede, want ‘de campus was net een kazerne’. Uiteindelijk ging hij door in technische natuurkunde, omdat deze studie het beste aansloot bij zijn gevarieerde belangstelling. ‘Ik ben namelijk geen specialist, maar breed georiënteerd. En dat is nog steeds zo’, constateert de Thalestopman. Omdat hij zich niet wilde beperken tot een technische opleiding, deed hij naast zijn Twentse studie een kandidaats filosofie in Groningen.
Na zijn afstuderen in 1978 begon Blokhuis bij het kopieerbedrijf Océ in Venlo, gevolgd door Philips in Nijmegen. ‘De fabriek in Nijmegen was nog niet klaar. Daarom boden ze mij tijdelijk een baan aan in Hengelo. Signaal was destijds onderdeel van Philips. Dat was in 1982.’ Kennelijk beviel het, want 25 jaar later is hij er directievoorzitter. Na een technische functie was Blokhuis al steeds meer de managementkant op gegaan. Hij leidde filialen in Den Haag en Huizen en zat jarenlang voor Thales in het buitenland. Vier jaar geleden keerde hij terug naar Hengelo, waar hij verantwoordelijk werd voor de after sales service van alle marineactiviteiten. In 2007 aanvaardde hij de functie van directievoorzitter. Blokhuis omschrijft Thales, dat gespecialiseerd is in radartechnologie, als een innovatief bedrijf met een hoog kennisniveau en een grote handelsgeest. ‘Wij zijn in staat in een vijandige omgeving een wereldmarktpositie in te nemen. Op het gebied van marineradars zijn wij buiten de Verenigde Staten de grootste.’ In tegenstelling tot veel andere bedrijven in Nederland heeft Thales nog weinig last van de economische crisis. ‘De afgelopen twee jaar hebben wij veel nieuwe opdrachten binnengehaald, waardoor we extra handjes nodig hebben. Daarnaast hebben wij een behoorlijke uitstroom van gepensioneerden. We kunnen tachtig tot honderd mensen gebruiken’, vertelt de directievoorzitter, die daarbij zegt te denken aan UT-studenten. Het kan gaan om een baan, maar ook om een stage, bacheloropdracht of afstudeeropdracht. Thales heeft nauwe banden met de UT. Er zijn gezamenlijke projecten, zoals het virtual reality lab T-Xchange in UTgebouw de Horst en de leerstoel mechatronisch ontwerpen.
Tekst: Mignon van Dijk. Foto: Arjan Reef
ALUMNI MAGAZINE 68
Pleidooi voor meer Technische natuurkunde beviel Blokhuis goed. Zijn ogen twinkelen als hij terugdenkt aan het vak irreversible thermodynamics. ‘Dat was een struikelvak, waarvoor slechts tien procent van de studenten een voldoende haalde. De eerste keer was mijn score een drie. Maar voor het hertentamen kreeg ik een tien. Dat had niemand mij ooit toegedicht, ik zelf ook niet. Tien jaar later kwam ik professor Mijnlieff, die dat vak gaf, tegen in de trein en hij vertelde mij dat ik nog steeds de enige was die daarvoor een tien had gescoord.’ Blokhuis werd lid van studievereniging Arago, waarvoor hij als bestuurslid excursies organiseerde. ‘Dat was de pioniersfase van Arago. Ik hoorde bij de derde lichting van technische natuurkunde en we hadden een klein clubje van amper twintig studenten. Heel gezellig.’ Met enkele leden van Arago bracht hij destijds een bezoek aan Hollandse Signaalapparaten, in zijn herinnering een ‘stijf en behoudend bedrijf’, waar veel oudmilitairen werkten. De Hengelose firma was als toekomstige werkgever in die tijd absoluut niet populair bij studenten. Het merendeel van zijn studiegenoten koos voor een carrière bij Philips.
‘Die wisselwerking gaat wat mij betreft niet ver genoeg. Ik zou de samenwerking graag uitbreiden en meer personeel willen uitwisselen. Wij leveren al een aantal experts die buitengewoon hoogleraar zijn en er lopen hier studenten en promovendi van de universiteit rond, maar dat zou nog wel op een hoger niveau gebracht kunnen worden. Zeker op onderzoeksgebied zou de UT meer met ons samen kunnen doen dan er nu gebeurt.’ Zelf lijkt het hem ook wel wat om aan de slag te gaan bij een universiteit. ‘Ik ben nu 55 en het kabinet is bezig de pensioenleeftijd te verhogen, dus ik blijf nog wel even aan het werk. Ik zou mijn huidige functie graag nog een aantal jaren willen uitoefenen om het bedrijf verder te brengen. En daarna? Dan lijkt het me wel wat om adviesfuncties te vervullen of iets in het onderwijs te gaan doen om mijn ervaring te delen met studenten. Maar eerlijk gezegd heb ik daar nog niet echt over nagedacht.’ ■