happy birthday usm TEXT. NICOLE ERINI (nicole.erini@urbanstylemag.gr)
Λοιπόν είναι 3 το πρωί, κάνει ψοφόκρυο, εγώ και το laptop μου είμαστε ανάμεσα σε στίβες από ρούχα, βιβλία, CD (ναι, υπάρχουν ακόμα), κούτες και διάφορα αντικείμενα αγνώστου ταυτότητας ή χρήσιμότητας που κανείς δεν ξέρει γιατί αποτελούν ιδιοκτησία μου (ένα σιδεροπρίονο ας πούμε, γιατί υπάρχει στην κουζίνα μου ένας Θεός το ξέρει). Μέχρι αύριο έχω να μετακομίσω ένα σκασμό πράγματα που δεν χρειάζομαι (κι ένα σκύλο), να βρω ένα καναπέ για το σπίτι που αφήνω (τον παλιό τον έφαγε ο σκύλος), να πάω να δω γιατί μου ήρθε η ΔΕΗ 650 ευρώ (αν αυτό ισχύει θα πουλήσω νεφρό-μαλλί-ωάριο για να ζήσουμε εγώ κι ο σκύλος) και να αρχίσω μαθήματα σε ένα ΤΕΙ που, μεταξύ μας, δεν άλλαξε και το ρου της Ιστορίας με την ύπαρξή του. Θυμάμαι όταν πρωτοάρχισα να δουλεύω στο UrbanStyleMag 8 μήνες πριν, πάλι ένα με το laptop και το χαμό τριγύρω (προφανέστα δεν τό ‘χω με την τάξη), με παρόμοια δράματα να έχω σαν δικαιολογίες για να πελαγώνω (καύσωνας, εξεταστική, αφραγκίες, μοναξιές, τα γνωστά) , η δουλειά της μεταφράστριας κειμένων με ξύπνησε και αποδείχθηκε αυτό που λέμε “dream job”. Δεν είναι τόσο η –ομολογουμένως υπέροχη- αισθητική του περιοδικού που κρατά αμείωτο τον ενθουσιασμό μου, ούτε το ότι μπορούν πλέον να ξεσαλώνουν ελεύθερα τα grammar nazi ένστικτά μου, όσο οι άνθρωποι που γνώρισα, είτε «ζωντανά», είτε μέσω των κειμένων τους. Γιατί πίνουμε καφέ στο Skype και μέχρι να πατήσω end call μού’χει φτιάξει η μέρα. Γιατί μεταφράζω συνεντεύξεις ανθρώπων που ήξερα μόνο μέσα από τη μουσική τους και έχει τεράστιο ενδιαφέρον να συνδέεις τους ήχους με τις ιστορίες. Γιατί είναι σαν ένα ασταμάτητο φροντιστήριο Αγγλικών (εντάξει ο καθένας με τα βίτσια του). Κυρίως όμως, γιατί ό,τι κάνουμε όλοι μας εδώ το κάνουμε με κίνητρο αυτή την καύλα για δημιουργία και για εξέλιξη που –πρέπει να- χαρακτηρίζει τους ανθρώπους ανεξάρτητα από την εποχή τους και τα φαινόμενα αυτής. Αυτό το «ΘΕΛΩ να κάνω κάτι». Όχι οτιδήποτε, αλλά κάτι. Και γιατί ρε γαμώτο καμία κρίση και κανένα προσωπικό δράμα δε θα μπλοκάρει την καύλα αυτή.
140 URBANSTYLEMAG
Το UrbanStyleMag eίναι το μοναδικό πράγμα στο οποίο βάζω προσπάθεια και υπάρχει ένα νόημα, ένα αποτέλεσμα, ένας ξεκάθαρος σκοπός και κάποια τάξη. Είναι το μοναδικό πράγμα που δε χωράει τη Drama Queen που ζει μέσα μου, αυτή που πελαγώνει με μια μετακόμιση, ένα λογαριασμό της ΔΕΗ, ένα σκύλο που τρώει έπιπλα κι ένα ΤΕΙ που σχετίζεται με τη γνώση όσο κι ο Luciano με την Πάολα. Μου υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχουν αρνητικές καταστάσεις, μόνο αρνητικές στάσεις. Η επιτυχία του μου αποδεικνύει ότι πάει καλά αυτό στο οποίο δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, ότι το χαμό γύρω μας εμείς τον φτιάχνουμε και εμείς τον ξε-φτιάχνουμε. Και ακόμα και αν ο χαμός επικρατεί, πάντα μπορούμε να δημιουργούμε μέσα από αυτόν. Εύχομαι στο UrbanStyleMag να παραμείνει αυθόρμητο, αυθεντικό, δημιουργικό, επιτυχημένο. Να συνεχίσει να μας φτιάχνει τη διάθεση και να σκοτώνει τις Drama Queens που φυτρώνουν μέσα μας :-D