tilburgs hogeschoolblad 12 maart 1982 jaargang 19 - nummer 24
i
Geen verhoging examengelden
Bezuinigingen ontmoeten weinig poiitiei(e weerstand Het hoger onderwijs wordt in Den Haag eindelijk weer behandeld in een ontspannen sfeer. De minister voert overleg met de instellingen en hij geeft kamerleden antwoord op hun vragen. De kamerleden van verschillende partijen zijn het zelfs eens, al gebruiken ze andere formuleringen. D e V V D heeft altijd wel gezegd dat het hoger onderwijs het met minder geld kon doen, terwijl de socialisten bezuinigen met pijn in het hart. Maar gesnoeid gaat er worden. Bezuinigen, dat schept een band. Vorige week donderdag spraken de leden van de vaste Kamerkommissie voor onderwijs met minister Van Kemenade over diens plannen met het hoger onderwijs in de jaren 19831986, neergelegd in het Algemeen Financieel Schema. Dit gesprek werd algemeen gezien als een voorproefje van de behandeling van de onderwijsbegroting deze week. Alles wees erop dat het hoger onderwijs in die debatten geen belangrijke plaats zou innemen. Over een van de belangrijkste geschilpunten, de verhoging van het examengeld voor extraneï van 60 tot 120 gulden, blijken de regeringspartijen het inmiddels eens. Die verhoging gaat dit jaar niet door. Een ander heet hangijzer was de prijskompensatie. De minister heeft de kamerleden duidelijk weten te maken dat die er voor de universiteiten dit jaar niet inzit. „De instellingen kunnen desnoods personele middelen overhevelen naar .overige lasten'". De belangrijkste boodschap van het Algemeen Financieel Schema is: bezuinigen, en wel 57 miljoen gulden het volgend jaar, opklimmend tot 102 miljoen in 1986. Met die be-
dragen bleken alle grote partijen het eens. Zij waren alleen bang dat het hierbij niet zou blijven. En terecht. Het kabinet heeft bijvoorbeeld nog de Voorjaarsnota in petto met daarin nieuwe verrassingen voor alle departementen. Het CDA-lid Lansink vond dat men de instellingen dit soort onzekerheden niet kan aandoen. Hij vroeg zich ook af wat voor zin het dan nog heeft om financiële meerjarenplannen te maken. Van Kemenade verontschuldigde zich slechts. „Het regeringsbeleid voorziet in meer ombuigingen. Ik zeg niet dat er nog grote ruimte is binnen de instellingen en ik zie ook grote problemen ontstaan, m a a r ik wil mij niet nu vastleggen. Ik k a n de instellingen niet vrijwaren voor de ekonomische onzekerheden waarmee heel Nederland moet leven." Algemeen was de angst dat verschillende instellingen, nu ze zo plotseling moeten bezuinigen, zullen overgaan tot onbezonnen maatregelen waarop de overheid weinig greep heeft. Dergelijke maatregelen, antwoordde de minister, zijn onvermijdelijk. De instellingen hebben momenteel een grote mate van autonomie in het verdelen van het geld.
Studenten in de raad
Maar voor de toekomst wordt gestreefd n a a r een beleid: behoud van het onderzoek door de onderwij slast zoveel mogelijk te verlichten. Met andere woorden: meer hoorkolleges. Van Kemenade beloofde nog dit jaar het maximum aantal stafuren per student voor de verschillende studierichtingen te zullen vaststellen. De nieuwe normen zouden al in 1983 kunnen gelden. Andere maatregelen die tot duurzame besparingen moeten leiden: taakverdeling tussen de instellingen. Salarisverlagingen, ontslagen („hoop ik in 1983 zoveel mogelijk te beperken"). Bezuinigingen op studentenvoorzieningen (mensa's en sportvoorzieningen, m a a r niet de hulpverlening en studiebegeleiding). Over het hoe en wanneer beloofde Van Kemenade in de loop van dit jaar meer mededelingen te doen. Een en ander zal geschieden in goed overleg met de instellingen, want de minister voelt er niets voor de macht in eigen hand te nemen, zoals VVDlid Dees graag had gezien. „De bereidheid is groot en ik voel niets voor een wijziging bevoegdheidsverdeling. Die zou nooit vóór augustus 1983 gerealiseerd zijn, zeker niet als het demokratische aspekt gehandhaafd moet blijven." Ook overweegt het ministerie niet, zoals D'66-er Mertens vreesde, kleine instellingen op te heffen. Die zijn regionaal veel te belangrijk, en het is twijfelachtig of men daarmee veel bespaart.
Hebben studenten invloed in de Hogeschoolraad of staan ze buitenspel? Een diskussie over zin en onzin van fiet raadswerk met de acht studentenraadsleden. Tevens een oproep voor kandidaat-raadsleden, want de verkiezingen naderen. Pagina 6 en 7.
Studiefinanciering Minister Van Kemenade komt binnenkort met een wetsvoorstel voor een nieuwe studiefinanciering. Binnen de universitaire wereld oogsten de plannen! lof en kritiek. In THB een konfrontatie tussen voor- en tegenstanders: de ontwerper van het AR-voorstel prof. Van Dijck, studentendekaam Carel Nahuijs en het Hogeschoolraadslid Rik Hendriks. Zie middenpagina.
Turl(ije-motie Wat is het nut van een hogeschoolraadsmotie tegen de toestand in Turkije? Pagina 5.
Taalproblematiel( Letterenfakulteit zoekt maatschapelijke relevantie in taalonderricht aan buitenlanders. Pagina 3.
Lin T a b a k / U P / l U U
Raad bezorgd overl(waiiteitbibiiotlieel( In de Hogeschoolraadsvergadering van 4 maart jl. besprak de Raad de Beleidsnota Bibliotheek. In een zeer uitvoerige gedachtenwisseling werden veel uiteenlopende aspekten aan de orde gesteld. Hierbij bleken weinig tegenstellingen in de Raad te bestaan. Men maakte zich unaniem zorgen over de kwaliteit van de bibliotheek bij een in koopkracht teruglopend budget, en bij een vergaande verschuiving in de richting van een informatiecentrum over literatuur.
Dr- J. L. L. J. Wieërs, bibliothekaris en KvB-Nd dr. M. C. Rijk.
Die verschuiving werd op zichzelf niet als negatief beschouwd, m a a r het eigen bestand aan boeken en andere ,Informatiedragers' zal toch op peil moeten blijven. Boeken elders lenen via het Interbibliothekair Leenverkeer is niet zo'n aantrekkelijk alternatief, aldus de Raad, omdat de IBL-service de laatste tijd steeds slechter wordt, en omdat dit ook duur is (cirka ƒ40,— per uitlening). Men vond de Nota op dit verschijnt wekelijks
B
punt te optimistisch. De meeste aandacht h a d de Raad voor de procesautomatisering. Dit is de automatisering van de bestelaktiviteit en van het uitleensysteem. Men miste een duidelijke afweging van de voor- en nadelen van automatisering, en vroeg zich af of het geld dat nu voor automatisering gebruikt zou gaan worden niet beter aan boeken enz. besteed had kunnen worden. Zo schatte raadslid Horbach de vaste exploitatiekosten van auto(Vervolg op pagina 10)