tilburgs hogeschoolblad 21 december 1979 jaargang 17 - nummer 17 Toen we 10 jaar geleden de drempel naar 1970 namen, deden we dat in een geest die itenmerkend was geweest voor een hele decade: overmoedig, zelfverzekerd, in de euforie van aktie en aktiemodellen. Van San Francisco tot Parijs, van Groningen tot Rome, stormde een libertijnse wind over 's werelds campussen, met de koopmansmentaliteit van 1950 was afgerekend, de kinderen van Marcuse, Coca-cola en Jack Kerouac hadden hun strijd gestredem en het puin geruimd, het individu zou nieuwe kansen krijgen in een wereld die niet meer eng-nationalistisch dacht, maar waar de dingen nu eens mondiaal werden aangepakt. Zo dienden de jaren zeventig zich aan: veelbelovend, inventief, sprankelend, bloemrijk anarchistisch. En dan was er ineens de club van Rome. En net toen men uitgelachen was om die absurde eindigheid van de groei, draaiden de OPEC-landen de oliekraan dicht. Het billengeklets verstomde, onheilsprofeten staken de vermanende vinger steeds vaker de lucht in en wij verwisselden nationaal-solidair maar vast de auto voor de fiets. Vanaf dat ogenblik, leerden wij, nog volkomen verdwaasd van de klap, leven met groeiende werkloosheid, stagflatie en recessie, met de koopkracht van Jan Modaal en het inleveren van heel Nederland. Het individu stak zijn nek niet meer uit en trok zich vereenzaamd in zichzelf terug. De maatschappijhervorming was een illusie geworden. Het was nu krisis en het moest maar eens uit zijn met de flauwe kul. De spontane wilde akties van de arbeiders namen stilletje aan af: zelfs de eens zo lastige rebellerende groep van Noordfranse slaalarbeiders schaarde zich braaf onder de hoede van de vakbond, en de laatste anarchist bekeerde zich. En nu is er bij de kinderen van 1960 die drempelvrees, want straks wordt het al 1980. De helden zijn moe en nog beduusd van de afgevlakte matheid die een hele generatie zo hardnekkig heeft aangevreten. De fantasie is zoek en de schwung is er u i t Er is twijfel, er is vervlakking en de burger loopt stuk op overgeburokratiseerde strukturen. De vraag is of de generatie van 1980 nog ooit eens aan mei 1968 toe zal zijn? Annemiek Decock
In deze donkere dagen rond Kerstmis krijgt u van de redaktie naast heel veel goede wensen ook nog wat bezinningsstof in de maag gesplitst. Hoofdbrok is het forumdebat over het Personeelsbeleid op pagina's 9 tot en met 13. Of hoe de redaktie het relaas optekende van d e salarisschalen 103 tot 154. Kommentaar van een THB-groepie: „Een zelfde diskussie met de salarisschalen 1 tot 103 zou voor de hogeschool niet alleen een besparing van ongeveer 2000 gulden opleveren maar o o k duidelijker gesprekstof." V r o u w e n w e r k aan onze hogeschool, een mini-enquête van onze feministische fraktie, vult de pagina's 6, 7 en 8, en daar tussendoor dropten wij wat konkrete sfeerstukjes over hoe hier nu écht gewerkt wordt, althans door een Cemsto-dame (pag. 6), een typiste (pag. 7), Toon Heesbeen (pag. 13), portier A d van Beers (pag. 15) en de drukkers in de hogeschooldrukkerij (pag. 17). De hogeschoolse salarisverhoudingen worden doorgelicht op pag. 15 en 17. Verder in dit nummer een gesprek met prof. Stevers (pag. 3 en 4) over zijn boek „ N a Prinsjesdag in ,De V o l k s krant'."
De redaktie hoopt dat er ook in 1980 voor iedereen een lamp blijft branden. verschijnt wekelQks