Leidraad
tribuut 2
ALUMNIMAGAZINE VAN DE UNIVERSITEIT LEIDEN
NAJAAR 2015
Wim Hoppezak
‘Lakschoenen werken zó leuk, het is meteen af.’ Wim Hoppezak is 79 en werkt nog maar af en toe in de zaak die hij, samen met vrouw en kinderen, groot maakte. De enorme collectie en de combinatie van avondkleding en theaterkostuums maken het bedrijf aan de Leidse Pieterskerkgracht uniek voor Nederland. Op zijn vijftiende kwam Hoppezak al met zijn vader op Minerva, bijvoorbeeld om de Almanakcommissie en de Bijstand te kleden, of de deelnemers van het studententoneel te schminken. ‘Ik had alleen lagere school, ben zelfs twee keer blijven zitten, maar ik kon meteen goed met die studenten overweg. Sinds 1989 ben ik wapenhouder van Minerva.’ Hij leerde het vak van zijn vader, werd een steeds betere grimeur en werkte vanaf zijn veertigste onder meer veel voor de omroep. Van Dagboek van een Herdershond en Bananasplit tot het wekelijkse interview met de minister-president. ‘Van Agt, Den Uyl en Lubbers heb ik gedaan.’ Dat de kledingverhuur het vooral van studentengala’s moet hebben, is een misvatting. Ook middelbare scholen hebben tegenwoordig gala’s. Trouwens, de studenten van nu gaan na hun eerste jaar vaak over tot de aanschaf van een rokkostuum. Die huren niet meer. Maar voor huisfeesten en themafeesten komen ze gelukkig nog steeds langs. Want Hoppezak heeft behalve de avondkleding (150 rokkostuums, tientallen galajurken, jacquets en smokings) ook vele wanden vol toneelkleding en feestartikelen. Hij verhuurt bijna dagelijks de kleding voor promoties, waarbij de promovendi en de paranimfen in een rokkostuum met zwart vest moeten. ‘Net als aan de VU’, vult Hoppezaks vrouw aan. ‘De rest van het land heeft gewoon een wit vest.’ Plus lakschoenen natuurlijk.
TEKST: JOB DE KRUIFF, FOTO: HIELCO KUIPERS
2 JULI / 14.35 UUR