DE RODE FAMILIEDRAAD (1995)

En zo groeide ik op tot volwassene, ging werken en flink stappen met vrienden, had vele hobby’s en was creatief. Ik kreeg relaties en een vaste partner, trouwde en deed mijn best om een gelukkig leven te leiden. Een goede dochter te zijn voor mijn ouders, die na elkaar, beiden praktische zorg nodig hadden door ziekte. En ik steunde ze emotioneel, ook mijn vader die uiteindelijk aan een slangetje met zuurstof door het huis liep. Ik luisterde naar hun verhalen over leven met elkaar, zichzelf, het drama én de spijt van niet gemaakte keuzes.

Ziekte was de rode draad binnen onze familie, mijn ouders, mijn zusje, ook mijn beide grootouders waren ziek. Ik was niet anders gewend dan zieke mensen en de zorg daarvoor. Toen, op een dag, werd ook ik ziek én ik bleef praktisch en emotioneel zorgen voor mijn familie.

Diep van binnen was mijn allergrootste wens om moeder worden… …maar dat ging niet als vanzelf.

In 1995 kreeg ik na een aantal problematische en niet uitgedragen zwanger-schappen de diagnose endometriose in het Deventer Ziekenhuis! Endometriose is een SOLK-aandoening, geeft onverklaarbare lichamelijke klachten en veel pijn in buik, bekken en stuitje.

De vele bezoeken aan het ziekenhuis veranderden mijn leven en voelden als een tocht door de woestijn. Mijn conditie ging met de jaren steeds verder achteruit. Alle aandacht ging uit naar ziek zijn en op de been blijven. OVERLEVEN!

Ik ging van fulltime naar parttime werken tussen ziekte en herstel, omdat ik fysiek steeds minder kon en door de pijn een gebrek aan energie had.

Zeven buikoperaties en herstelperiodes volgden om mijn leven te verbeteren en de klachten te verminderen. Dit lukte tot op zekere hoogte en op een dag was en bleef ik zwanger!

En dat was verre van vanzelfsprekend en een regelrecht wonder te noemen…