Timm - Begeerte.bw
12-02-2014
12:37
Pagina 13
elkaar en bleven op een paar meter afstand van elkaar staan alsof ze daarnet niet opschepper en idioot tegen elkaar hadden geschreeuwd. Dat was zijn afscheid van de stad geweest. Na drie uur – hij had het rustig aan gedaan – had hij het eiland bereikt. Op de vanuit het wad langzaam oplopende vastere grond met de zeekraal glinsterden fijne ijsrandjes. Met het droge zand onder zijn voeten volgde hij tussen het helmgras door het pad naar het duin waarop de hut stond. Een witte container met vijf ramen aan de lange kant, die ter bescherming tegen de stormvloed op een soort podium van massieve, drie meter hoge palen was geplaatst. Vanaf de door een houten hek beveiligde omloop keek hij uit over het hele eiland en kon hij het onbewoonde eiland Nigehörn zien liggen, waar behalve een paar struiken en bomen een oude, gedeeltelijk ingestorte hut stond. De eilanden waren nog van elkaar gescheiden door een brede priel, maar terwijl ze zich langzaam naar het zuidoosten verplaatsten, groeiden ze naar elkaar toe. De eilandwachter, die vooral vogelwachter was, leefde hier alleen, van maart tot eind oktober. Dit voorjaar was de al geselecteerde jonge vrouw, een zoöloge, ziek geworden, waarbij ziek een nogal eigenzinnige omschrijving was van een niet probleemloze zwangerschap. Eschenbach was gebeld door een kennis, een professor in de ornithologie die door Eschenbach een keer was geholpen met de vogeltelling. Hij had gevraagd of Eschenbach belangstelling had, omdat in aanmerking komende jonge mensen zo gauw niet konden of wilden komen, tenslotte zouden ze dan maandenlang hun partner niet kunnen zien. Hij had onmiddellijk toegezegd. 13