leesfragment De geur van sinaasappels - Beth Kephart

B E T H

K E P H A RT

[Beth Kephart] Trajan Pro Bold 13 pt

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 3

15-10-12 12:42

© Uitgeverij Callenbach – Utrecht, 2012 www.uitgeverijcallenbach.nl Eerder uitgegeven door Philomel Books An Imprint of Penguin Group (USA) Inc. onder de titel Small Damages © 2012 © Tekst Beth Kephart Vertaling Hannie Tijman Omslagontwerp Flashworks.nl – Kampen ISBN 978 90 266 0596 3 ISBN e-book 978 90 266 0597 0 NUR 285 Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 4

15-10-12 12:42

Voor Jeremy, die eens, lang geleden, zei: Vertel het verhaal van de levenden, niet van de stervenden.

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 5

15-10-12 12:42

Door de lege poort waait de wind van de geest onophoudelijk over de doodshoofden, op zoek naar nieuwe landschappen en onbekende bestemmingen – een wind die ruikt naar babyspuug, geplet gras en kwallensluier, en de constante doop aankondigt van het pas geschapene.

Federico GarcĂ­a Lorca

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 7

15-10-12 12:42

Deel I

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 9

15-10-12 12:42

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 10

15-10-12 12:42

1

D

e straten van Sevilla zijn net zo breed als trottoirs, met steegjes die ervan af leiden. Achter in de taxi, waar ik alleen in zit, zie ik het verleden voorbijvliegen. Ik draai het vuile raampje naar beneden en steek mijn arm naar buiten. Ik strijk met 茅茅n vinger langs de afbrokkelende muren.

Raak ze voor jou aan: Hallo, Sevilla!

De oude dame in de hal bij Hotel de Plaza de Santa Isabel is de helft kleiner dan ik, als ze dat al haalt. Ze heeft olifantenbenen en draagt dikke pantykousen. Mogelijk heeft de zon haar plotsklaps wakker gemaakt toen ik de deur opendeed of misschien heeft de aanblik van mij haar verontrust. In ieder geval zit haar duidelijk iets dwars, wat het dan ook is. Zij steekt haar hand uit voor mijn aanbetaling, pakt een sleutel en smijt die op de tafel tussen ons in. Ze steekt haar kin omhoog en ik draai me om en loop de marmeren trap op waar zo veel voetstappen reeds hun sporen hebben achtergelaten v贸贸r de mijne. De trap is uitgesleten en leeg en hol.

Mijn kamer is lang en smal, als een gang die aan beide einden afgesloten is met een deur. De eerste deur brengt me vanaf de trap naar binnen, en de tweede brengt me er weer uit, langs een bed, een wc, een porseleinen wasbak, naar een hoog raam met dik glas. Buiten, drie verdiepingen lager, zit een man op een bank. Een non, en later nog een, sleept haar zwarte rokken voort over de tegels van het plein. Er staan sinaasappelbomen die scheuren maken in het beton.

11

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 11

15-10-12 12:42

‘Over vijf maanden ben je weer thuis,’ zei mijn moeder bij de terminal – twaalf uur geleden, nog maar twaalf uur geleden.

‘Vijf maanden is voorgoed,’ zei ik tegen haar.

‘Je hebt je keuzes gemaakt,’ zei ze, waarop ik antwoordde: ‘Nee.’ Want jij bent de enige voor wie ik gekozen heb.

12

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 12

15-10-12 12:42

2

A

ls ik wakker word, is de volgende dag al gekomen.

Ik kleed me aan, borstel mijn haar en sluip de trap af.

Olifantenbenen is nergens te zien. Als ik de deur opendoe, schiet een non in een flapperend zwart habijt voorbij. Ik blijf lopen, de buitenlucht in, die ruikt naar fruit en zon en de kleur blauw; in Sevilla ruikt het naar blauw. Ik loop één straat verder, en dan nog eentje, ik verdwaal en het kan me niks schelen. Later op de ochtend komt Miguel me ophalen en dan hoor ik bij hem en zijn cortijo, een eiland van stof in een land van stof – tenminste, zo heb ik erover gedroomd toen ik in het vliegtuig zat, hoog in de lucht, hoger dan vogels, boven de onmetelijk diepe Atlantische Oceaan. Miguel heeft vrienden, zei mijn moeder. Vrienden die me zullen helpen dit te vergeten.

Geloof het zelf!

‘Als paps nog leefde, zou hij dit nooit goedvinden,’ zei ik tegen mijn moeder die alles voor mij had ingepakt, alles voor mij had geregeld, dollars voor me had omgewisseld in peseta’s – zonder mij ooit één vraag te stellen. Mijn moeder, regelaar voor al uw feesten en partijen.

‘Houd jezelf niet voor de gek, Kenzie. En zit mij niet te beschuldigen. Op een dag zul je me dankbaar zijn.’

‘Het was anders toen jij naar Spanje ging,’ zei ik.

‘Ik was anders,’ zei ze. ‘Ik had verantwoordelijkheidsgevoel.’

Ik weet niet hoe laat het is – mijn horloge geeft nog steeds de Philadelphia-tijd aan en ik weet niet hoe ik dat moet om13

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 13

15-10-12 12:42

zetten. Op iedere hoek is een bar en in elke etalage hangt een dood varken aan zijn harde, zwarte sokken. Na de ham liggen verderop, op geoliede togen, stapels suikerrollen op glimmende dienbladen. Ik ruk aan een deur en loop naar binnen. Ik neem plaats bij de bar. De ober schuift een dikke porseleinen mok met koffie mijn kant uit. Ik kies een cakeje van het dienblad – een rozijnencakeje met wit glazuur en opbollende gele marmelade. Vervolgens sta ik weer buiten op straat, denkend aan jou, klein als een opgekrulde vinger en weldoorvoed.

14

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 14

15-10-12 12:42

‘Wat ga je haar vertellen?’

‘Spijt duurt een leven lang. Jij bent haar dochter.’

‘Maar Adair dan?’ zeg ik. ‘Hoe kan ik het haar vertellen? Wat zal ze doen?’

‘Adair is jong,’ zegt Estela. ‘Adair zal het overleven. Miguel zal praten met haar. En later jij zult sturen een brief aan haar, en ook een brief naar Mari. Echte brieven. Beloof je dat, Kenzie? En je moet houden je belofte.’ Zij laat mij los uit haar omhelzing en raakt met haar hand mijn gezicht aan, in een poging al mijn tranen te stelpen.

‘Jij luistert nu naar mij,’ zegt ze. ‘Jij bent nu vijf maand, bijna zes maand zwanger. Het is beter dat je gaat zo snel mogelijk naar huis.’

‘Lieve help,’ zeg ik.

‘Ik regel alles.’

‘Oké.’

‘En zeg tegen de anderen: het avondeten komt zo.’

‘Ze hebben op je gewacht,’ zeg ik. ‘De hele middag.’

‘Die luie dieven,’ zegt ze, maar ze glimlacht.

‘Ik zal je missen,’ zeg ik. ‘Ik ga jou missen en Esteban en Tierra en Los Nietos. Misschien zal ik zelfs de stieren missen.’

‘Jij weet waar wij zijn, wij zijn altijd hier. Jij kunt terugkomen. Die kamer is jouw kamer. Voor altijd.’

207

Geur_sinaasappels_KEPHART_druk1_binnenwerk_drukklaar_15-10-2012_NS.indd 207

15-10-12 12:43