Help, mijn vrouw komt uit de kast Erik Reissenweber

Omslag-VUDK-nieuw

11-02-2014

16:29

Pagina 1

Er gaat geen dag voorbij dat ik me niet afvraag of ik anders had moeten kiezen in mijn leven. Of misschien ook wel niet, hoewel weinig mannen kunnen zeggen dat de vrouw waarmee ze twee kinderen hebben onverwacht een andere seksuele geaardheid kreeg…

Erik Reissenweber

Mijn vrouw komt uit de kast

Wil je iemands leven begrijpen, dan kun je het hele verhaal maar beter uit de eerste hand horen, zonder lange beschouwingen, verklaringen en correcties achteraf. Een verhaal van dag tot dag, met veel absurde wendingen en zo puur mogelijk.

HELP!

O

p een familiefeestje vroeg mijn tante hoe het ging. ‘Je bent gescheiden, hebt mooie kinderen, een ruim huis, praat me eens bij.’ Ik wilde niets liever op dat moment, maar mijn verhaal is lang en complex. ‘Ik zou er een boek over kunnen schrijven, tante.’ En dat is precies wat ik deed.

En wat zich verder voordeed mag ook wel opmerkelijk worden genoemd. Een leven langs de rand, met veel rock ’n roll en experimenten met vrouwen en de liefde in de zoektocht naar een nieuw bestaan.

I S B N 978-90-389-2401-4

9

789038 924014

Erik Reissenweber

Ik ben niet bang voor een oordeel. Ik ben er inmiddels wel achter dat er geen goed of fout bestaat. Ieder doet wat ie denkt dat het beste is. Soms botst wat we doen met wat een ander wil, maar soms moet je keuzes maken. Oké, een beetje vaag… Lees nou maar.

ELMAR ELMAR

HELP!

Mijn vrouw komt uit de kast

EEN GESCHEIDEN VADER OVER MANISCHE RELATIES, FAMILIERECHT EN UITSPATTINGEN IN DE SINGLES SCENE

22.

Seks in alle soorten en maten Boukje was een geval apart. Afkomstig uit het noorden van het land, goed opgeleid, lang blond haar, helderblauwe ogen, lang slank lijf en zelfbewuste houding in alles wat ze deed, ze wist wat ze waard was. Dat was geen scharrel, maar een good friend with benefits. Die bleef ik minstens een jaar regelmatig zien. De vonk sloeg over tijdens een etentje toen we elkaar beter wilden leren kennen, nadat we drie minuten met elkaar hadden gesproken bij een speeddate sessie. Het etentje begon nauwelijks ge誰nspireerd, maar naarmate we meer van elkaar wisten en we elkaar eens goed in de ogen keken besloten we in de nacht naar haar huis te lopen. Via haar bank belandden we naakt in haar bed. Deze keer niet al direct stomende seks, maar masseren, strelen, knuffelen, praten en zoenen. Boukje was een bijzonder exemplaar.

We waren altijd open en eerlijk naar elkaar. Van verliefdheid was geen sprake. Wel fijn gezelschap. Aantrekkingskracht. Genot. Ze genoot van me. En daar genoot ik van. Met haar verfijnde ik mijn tongtechniek, waar ze gegarandeerd een hoogtepunt mee bereikte, ook al duurde dat soms zo lang dat ik af en toe kramp in mijn kaak kreeg. We bespraken allerlei zaken die ons bezighielden, ze wist van Liesbeth, ze wist van Rosita en van mijn kinderen, maar het maakte haar niet veel uit.

Jenneke had er om mijn verleden een punt achter gezet, Boukje vond het allemaal bijzaak. Ze wilde me wel liever alleen bij haar thuis ontvangen, confrontatie met mijn kinderen ging ze uit de weg. In een aantal opzichten voelde ik me haar gigolo en dat gaf me ook wel een goed gevoel. Soms smste ze me diep in de nacht dat ze me wilde en dan fietste ik langs enkele grachten naar haar toe en vervulde mijn plicht. Ze was lief voor me, maar ik kon me geen leven met haar voorstellen. We hebben het wel enkele keren geprobeerd. Zo gingen we naar een festival in de stad. Maar het voelde allemaal wat onwennig. Geforceerd. Zodra we weer vol gas gaven in bed viel die spanning weg en voelde het goed. Dit was wat we met elkaar hadden en waarom ook niet.

Ze wilde niet weten wat ik verder uitspookte. We waren niet exclusief voor elkaar. Dat eiste ze niet van me. Ik kwam wel te weten dat zij er geen andere scharrels op na hield. Ik kan datzelfde niet zeggen.

••• Ik ging over tot het organiseren van feesten. Mijn eigen muziek kunnen draaien, goedkoper drank inschenken dan in de rest van de stad, met vrienden, bekenden en vage bekenden losbandig feesten in een pand aan een gracht in de binnenstad. Iedereen die er kwam was ruimdenkend en gewillig. Niet per se de mooiste mensen, niet per se de jongste. Maar de mooiste mensen laten zich minder makkelijk gaan en de jongste weten nog niet wat ze willen. Deze doelgroep bood een ruime hoeveelheid nieuwe mogelijkheden. En naarmate de alcohol op dergelijke feesten langer vloeide en de avond veranderde in nacht en de nacht in vroege uurtjes bleek er steeds meer mogelijk. Pijpbeurt achter de draaitafel, neuksessie in het drankhok en een trio op het toilet, het gebeurde en we feestten achteloos verder. En als er een keer op zo’n feest niets gebeurde was het ook goed.

Boukje had geen bezwaar tegen andere speelvriendinnetjes. Cup E wilde niets weten over andere vriendinnen toen ik erover begon, ze had zelf ook onenightstands, zei ze. En Martine wil ook niets weten over anderen en laat me vrij. Toch kan ik zo ook niet lang doorgaan. Op een dag roep ik een verkeerde naam in bed. Of staan er twee tegelijk op de stoep. Ze kunnen wel ruimdenkend overkomen, maar waarschijnlijk willen vrouwen toch liever het gevoel hebben de enige te zijn. Ze vragen me weleens naar andere vrouwen. Hoe die zijn in bed. Daar heeft een vrouw doorgaans geen ervaring mee. Ik kan vergelijken, zij niet. Ik moet keuzes maken. Wie weet lag ik de afgelopen tijd soms weer in bed naast rammelende eierstokken. Het is mooi geweest.

••• Ik bezocht de huisarts. Omdat ik sta ingeschreven bij een huisartsenpraktijk weet ik nooit zeker welke huisarts dienst heeft. Deze keer werd ik in mijn mouwloze oranje shirt ontvangen door een mooie, blonde huisarts, ik schat haar achter in de twintig. Vast nieuw hier.

‘Wat kan ik voor je doen?’

‘Ik wil me laten steriliseren.’ Leuk gespreksonderwerp met een vrouw.

‘Oké, dat kan. Heb je er goed over nagedacht?’

‘Ja.’ ‘Waarom wil je het?’ Ze leren in hun opleiding door te vragen.

‘Ik wil geen kinderen meer.’

‘Hebben jullie er samen goed over nagedacht?’

Ik zat daar in mijn eentje tegenover haar, maar ze droeg geen bril.

‘Nee,’ zei ik, ‘want er is geen samen. Ik ben ik.’ Ik ben dus vrijgezel. En ik vertelde haar, waarom weet ik niet, over het ongelukje met Rosita.

‘O jee, een geval van rammelende eierstokken,’ zei ze.

Jeetje, is deze situatie zó herkenbaar voor een huisarts? ‘Ja, we zeiden tijdens onze relatie dat we ’t niet wilden, maar het gebeurde toch.’

‘Oké, ja, zo gaat dat soms bij vrouwen,’ legde ze uit. Leuke begripvolle en knappe huisarts viel me op. ‘Ik had bijna zeven maanden een relatie met haar.’

‘Ja,’ zei ze, ‘het is net een verhaal dat je in de Jan of Linda zou lezen.’

‘Ja, hahaha.’ Ik lachte als een boer met kiespijn. Ik keek nog ’s goed naar haar, toen ze wat naar achter leunde om het formulier voor doorverwijzingen uit het raamvenster te pakken.

‘Hé, je bent zwanger! Gefeliciteerd!’ zei ik.

‘Ja, hahaha, maar ik ben wel gewoon getrouwd, hoor! Wat ik net zei, heeft geen betrekking op mijn situatie,’ verontschuldigde ze zich bijna. Ja, dat zou er nog ’s bij moeten komen.

‘Nou,’ zei ze, ‘het is misschien wel een compliment dat ze het kind van jou wilde.’

Ja, nou, daar ben ik erg blij mee. Daarom maak ik daar nu een einde aan.

De volgende die me dit probeert te flikken blijf ik lekker neuken en neuken en neuken en na een paar maanden zeg ik: ‘Had ik je trouwens al verteld dat ik gesteriliseerd ben?’ Dat zei ik haar niet, hoor. Dat bedacht ik op de fiets naar huis terug.

Ik kan nu de uroloog in ’t ziekenhuis bellen en direct onder ’t mes. Ga ik meteen regelen voor volgende week. Klaar ermee. Voor mij geen kinderen en risico’s meer. Ik vind ’t wel best. Ik weet dat er een kans is dat ik nog ’s een leuke jonge vriendin tegen ’t lijf loop die misschien nog kriebels heeft. Nou, sorry, dan doe je dat maar met een ander. Aan mijn lijf geen polonaise meer.