De Barcelona-trilogie
verschijnt 5 juni
verschijnt najaar 2025 verschijnt voorjaar 2026
Het boek
Jullie weten dat de Catalaanse vrouw altijd de trouwste hoedster van ons geloof en van de tradities van ons land is geweest. Het zijn de jaren twintig van de vorige eeuw, het rumoer van de Ramblas klinkt zachtjes door het open raam naar binnen, waar de jonge Ramona, steevast bij haar koosnaampje Mundeta genoemd, deze zin in een tijdschrift leest.
Vaarwel Ramona vertelt het verhaal van een moeder, een dochter en een kleindochter.
Allemaal dragen ze dezelfde naam, ze krijgen dezelfde patriarchale denkbeelden aangeleerd, en zitten ieder gevangen in het door mannen bepaalde ideaalbeeld van de vrouw, in een hunkering naar liefde, in een politiek en religieus systeem. Intussen veranderen de tijden: de oudste Mundeta maakt mee hoe de negentiende eeuw op zijn einde loopt, haar dochter ziet hoe de Republiek wordt uitgeroepen en hoe de Burgeroorlog begint.
Voor de jongste breken de roerige jaren zestig aan. Kan zij breken met het lot van haar voormoeders?
In het eerste deel van de Barcelonatrilogie toont Montserrat Roig hoe familieleden elkaar in een wurggreep van traditionele normen houden. Dit debuut is een briljante weergave van de bourgeoisie, van conflict en oorlogsgeweld, van een wereldstad die hortend en stotend met haar tijd meegaat.
‘Roig schrijft met een onweerstaanbare levendigheid. Deze debuutroman is een genot.’
– Mario Vargas Llosa roman | oorspronkelijke titel Ramona, adéu | vertaald door Adri Boon isbn 978 94 6452 218 1 | nur 302 | paperback | 12,5 x 20 cm | 256 blz. € 24,99 | 5 juni 2025 | eisbn 978 94 6452
28 september 1898
Ik heb Tereseta uit Siurana geschreven om haar te vertellen over de schrik van laatst, toen Francisco en ik in de buurt van Vista Alegre aan het wandelen waren. Ik weet niet waarom ik ineens zin kreeg om te springen en te dansen. Het was een dwangmatig verlangen om te willen vliegen boven Barcelona, om de stad stevig te omhelzen, om haar zo mogelijk op te eten. De stad obsedeert me als ik haar zo nietig onder me zie, ik kreeg het gevoel meegevoerd te worden alsof ik door alcohol beneveld was. En Francisco, de arme man, raakte helemaal buiten adem toen ik tegen hem riep dat hij me maar moest proberen bij te houden.
‘Het zal je niet lukken!’ zei ik terwijl ik hem een aai gaf.
lawaai. Allerlei beelden kwamen en gingen, dansten om me heen, monsterlijke, wanstaltige, gedrochtelijke beelden die kreten slaakten en over de vloer kronkelden. Zo nu en dan overstemde een brul het gegil, het was de brul van een vrouw, een snerpende brul, met een geluid en een vreselijk gezicht vol kwijl kwam hij boven de rest uit, een roodkleurige dierlijke vorm met een slijmerige huid kronkelde tussen mijn lakens. Zijn ogen schuimden en zijn geschramde en bebloede neusgaten zetten uit terwijl uit zijn mond een lijkenlucht walmde. Hij had borsten en hoorns en het gezicht was dat van een vrouw en van een duivel tegelijk. Hij schreeuwde tegen me en omarmde me en ik zag mijn doden, mijn ouders, mijn opa uit Siurana, en ze zeiden tegen me dat ik een sloerie was. En het monster, half vrouw, half duivel, overdekte mijn borst met schrammen en kussen, alsof er door de hel aan me werd gezogen. Toen ik wakker werd lag het beddengoed, nat van het zweet, op de grond. Naast mij zat de huisarts, dokter Moragas, die me bevreemd aankeek. Hij kalmeerde me en ik durfde hem niet te vertellen wat ik gedroomd had. Ik schaamde me. Ik kon maar geen wijs worden uit die droom. Dokter Moragas zei dat ik geen griep of gele koorts had. Hij vertelde me wat me overkomen was: ik had een kind verloren. Daarna gaf hij me op mijn kop,
Leesclubvragen bij Vaarwel Ramona
1. Hoe verhouden de drie Mundeta’s (de Ramona’s) zich tot de mannen om hen heen?
2. Waarin verschillen de idealen van de Mundeta’s van verschillende generaties, en waarin komen ze overeen?
3. Op welke manieren proberen de Mundeta’s hun idealen te bereiken? En in hoeverre lukt dat?
4. Hoe beïnvloedt de historische context van elke generatie de persoonlijke strijd van de personages?
5. Hoe ervaren de drie Mundeta’s Barcelona – de stad waarin ze leven?
6. In hoeverre speelt het ‘Catalaanse element’ een rol in de roman?
7. Wat zou de functie kunnen zijn van de vele verwijzingen naar historische gebeurtenissen en personages?
8. Wat kun je zeggen over de opbouw en het ritme van het boek?
9. Welke opvallende/experimentele elementen kom je tegen in de vertelstijl, en wat zou van elk van deze elementen Roig’ bedoeling kunnen zijn?
10. Hoe verhouden de verschillende vertelperspectieven of stijlen zich tot de persoonlijke strijd van de personages?
Na de dood van haar moeder Judit vindt Natàlia diens dagboeken terug en ontdekt ze een nieuwe kant van haar moeder: de conventionele Judit had een zeer hechte relatie met Kati, een anarchiste en aanhanger van de Republiek. Als Natàlia leest over het verlangen van haar moeder naar vrijheid en zelfbeschikking, begint ze zich af te vragen wat haar eigen relatie voorstelt met de getrouwde Jordi, die zich niet kan en wil losmaken van zijn huwelijk.
‘Roig vangt als geen ander het gevoel van ontgoocheling bij wie heeft gestreden voor het einde van de dictatuur en nu met argwaan de toekomst beziet.’ – Financial Times
Vertaald door Adri Boon, verschijnt in het voorjaar van 2025