VEEL BUURTGENOTEN OP DE REÜNIE
ROMEO & JULIA 2.0 VAN STICHTING NOGALWIEDUS
ALLERZIELEN & ALLERHEILIGEN
Pagina
Pagina
Pagina
11
Optiek Czyzewski heeft OOG voor HOREN
21
23
• Star geregistreerd • Hoorprof gecertificeerd Chaamseweg 74, Baarle-Nassau, T. 013-5078792
Ons Weekblad 109 e jaargang
NR. 5449 - Week 44 Vrijdag 31 oktober 2014
“Hoe stiller je werkt, hoe meer je kunt doen”
Zuster Anita Murmans vierde 50 jaar professiefeest Op 29 oktober 1962 beloofde zuster Anita Murmans dat zij zich zou verbinden aan de orde van de zusters Dominicanessen in Voorschoten. Zij had daar tijdens haar tijd als postulant en novice goed over nagedacht. Bij de kleine professie verbind je je voor drie jaar aan de orde, en na twee jaar voor het leven. Pas op 24-jarige leeftijd trad ze in, na eerst gestudeerd te hebben aan de kweekschool in Limburg. Ze wilde graag in het onderwijs blijven werken en koos daarom voor deze religieuze orde. Na haar professie werd ze aangesteld op een school in Schiedam waar ze twee jaar werkte. Daarna werd ze uitgezonden naar Baarle-Nassau waar ze de rest van haar leven zou doorbrengen en waar ze nu nog steeds woont. Hier vierde ze ook op zaterdag 25 oktober haar 50-jarig kloosterjubileum met haar familie, tijdens een dankviering in de kerk. Op 29 oktober viert ze het feest met haar medezusters in Voorschoten. “De zusters Dominicanessen zaten in de kleinste dorpen en plekjes in het onderwijs” vertelt zuster Anita, die op 23 juli 1938 in Beesel het levenslicht zag als Annie Murmans waar zij opgroeide in een gezin van 14 kinderen. “Later heeft er een centralisering plaatsgevonden in de steden.” Voor haar als meisje uit het verre Limburg was het wel een overgang naar een school in een achterstandswijk in Schiedam. “Daar zijn mijn ogen open gegaan” meldt ze glimlachend. Haar keuze voor het kloosterleven had ook een basis in haar werk voor het Marialegioen, waar zij zag dat je met een groep meer kunt doen dan alleen.
rug naar het moederhuis. Zuster Anita en zuster Cherubine bleven in het dorp wonen, want zij werkten er nog. In 1999 stopte zuster Anita, na 33 jaar, met haar onderwijstaak in Baarle; zuster Cherubine was eerder al gestopt. Samen richtten ze zich op allerlei andere taken in de maatschappij, vrijwilligerswerk, dood- en rouwverwerking. Zuster Anita volgde cursussen en studeerde aan de universiteit in Utrecht en Nijmegen. “Ik heb hier altijd heel fijn gewerkt, daar ben ik dankbaar voor. Nu werk ik nog op oproep. Hoe stiller je werkt, hoe meer je kan doen.”
STOPPEN
Vrienden hadden de voordeur van het huis van zuster Anita feestelijk versierd met een gouden boog.
GESCHOVEN In 1964 kwam ze naar Baarle-Nassau. “In augustus was er altijd een soort retraite, een kapittel waar werd gesproken over beleid voor het komend jaar en waar werd geschoven. Zuster Raphael die in Baarle werkte aan de Maria Regina basisschool ging naar de Antillen en ik nam haar plaats in. Zuster Mariëtte was directeur van de school. Ik heb aan de derde klas lesgegeven en aan de zesdeklas, maar het langs aan de eerste klas, dat is nu groep 3. Dat vond ik heel fijn, je hebt een goed contact
met de ouders, kunt ze helemaal inleiden in het leersysteem.”
VOL Het klooster aan de Rector van den Broekstraat was erg vol en dat was voor de zusters Anita en Cherubine, die allebei lesgaven, aanleiding om het klooster te verlaten en aan het Julianahof een woning te betrekken. Ze konden het samen erg goed vinden en goed met elkaar praten. In 1989 verlieten de zusters Dominicanessen het klooster in Baarle en gingen de laatste zes zusters te-
Toen het slechter ging met de gezondheid van haar medezuster trok zuster Anita zich terug uit een aantal vrijwilligerstaken. Zo stopte zij met haar werk voor Kerk en Toerisme, een werkgroep die bijvoorbeeld het campingpastoraat regelt. “Zes jaar ben ik mantelzorger geweest. Je kiest voor dat wat het dichtste bij je staat.” Zuster Cherubine is inmiddels overleden; zuster Anita woont nu alleen in het huis aan de Wolvespoor. Ze is nog lid van de cliëntenraad van Janshove en actief in rouwbegeleiding. In 2003 werden zij en zuster Cherubine koninklijk onderscheiden voor hun vele verdiensten voor de Baarlese samenleving. “Daar was ik helemaal door overdonderd, dat bedenk je bij een ander, maar niet dat je dat zelf krijgt. Mijn familie heeft het ook heel fijn gevonden. Wij werken niet voor de waardering.” Haar familie in Limburg was en is nog steeds heel belangrijk voor zuster Anita en was dat ook voor medezuster Cherubine, die in het warme Limburgse gezin als dochter werd opgenomen.
FEEST Vijftig jaar lid van de orde der Dominicanessen kon natuurlijk niet zomaar voorbij gaan. Het gouden professiefeest werd op zaterdag 25 oktober in de Onze Lieve Vrouw van Bijstandkerk gevierd. “De dankviering heb ik zelf gemaakt, samen met het koor en pastoor De Bont, dat is het voornaamste deel voor mij”, legt ze uit. Van het feest daarna bij De
PORT BETAALD BAARLE-NASSAU
België- Belgique PB 2380 Ravels 1 BC 9516
Zuster Anita werd de naam van Annie Murmans uit Beesel, bij haar intrede in het klooster van de zusters Dominicanessen. Kneut in Ulicoten heeft ze ook echt genoten vertelt ze enkele dagen nadien. De kerk was prachtig versierd, het koor zong heel mooi. Pastoor De Bont memoreerde in zijn preek: “net als Dominicus wilt u blijheid brengen in het leven van mensen door het te vertellen dat wij ons veilig mogen weten in Zijn nabijheid.” Zuster Anita koos voor het evangelie voor de viering van het gouden jubileum onder andere de woorden: “zet voort wat ik begonnen ben, leef voor elkaar.”
TOEKOMST Over haar toekomst, eventueel teruggaan naar het moederhuis, daarover denkt ze niet te veel na. “Ik kom er regelmatig, rijd nog zelf, heb veel contact. “ Misschien overste worden in de toekomst? “Ik wilde nooit de hoofdakte opleiding doen, geen hoofd zijn. Dat heb ik nooit geambieerd. Ik kies voor nabijheid van mensen, daar wil ik alle tijd voor hebben, daar laat ik alles voor vallen.” Op school werkte ze zo ook altijd en daar kijkt ze met veel plezier op terug. “Dat neemt niemand je meer af. Ik leef bij de dag en het jaar. Wat de toekomst zal brengen, dat weet niemand. We hebben het goed hier, vrijheid, vrede, we komen niks tekort. Ik heb geen wensen, dat ik nog lang dit werk mag blijven doen, in goede gezondheid, dat is het enige wat telt.” (Jeanny Wouters)
Theater Den Heuvel Alphen MICHELINE ZINGT CHANSONS SFEERVOL, WARM 6 NOVEMBER
www.denheuvel.org T. 013-508 1608
Extra geld verdienen? Zie pagina 5
NOVEMBER-ACTIE BIJ AANKOOP VAN EEN DAMESTAS: EEN PORTEMONNEE
-50%
Des. Geeraertsstr. 8, Baarle-Nassau Telefoon: 013-507 9039 Geopend: di. + do. t/m zondag: 10.00-17.00 uur
DEZE WEEK:
In Chaam
Diamanten Bruidspaar Janus en To Geerts-Roelen De grote familie Geerts gaat op zaterdag 1 november opnieuw feesten ter gelegenheid van een 60-jaar huwelijksfeest, de derde diamanten bruiloft in de familie Geerts, het vorig jaar broer Jan met Jo, ook in Chaam, en zus Jo met Janus Gooijers in Canada, dat kunnen toch niet veel families nadoen.
ONBEZORGDE JEUGD
STERKE GESLACHTEN Janus, rasechte Chamenaar en nog even 85 jaar, zit al te wachten, kerngezond en als een echte Geerts met pretoogjes, zoon van de alombekende pater familias Sjaan, steekt hij meteen van wal. “Ik ben geboren in de Dingemansstraat maar daar hebben wij niet lang gewoond, al na een paar maanden zijn wij verhuisd naar de Meerleseweg en daar woon ik nou bijna 85 jaar”. To, ook 85 jaar jong, heeft meegeluisterd en vertelt dat dit ook bij haar familie Roelen de tweede diamanten bruiloft is, beiden stammen dus uit sterke geslachten. To oogt nog vitaal, zij werd geboren in Meerle op het Oosteind, binnendoor naar Chaam via de Bleeke Heide was maar een boogscheut. Natuurlijk hebben ze elkaar op de
“ Meelse “ kermis voor het eerst gezien, zo ging dat vroeger nu eenmaal altijd. In Meerle zijn ze ook getrouwd en daarna ingetrokken bij vader Sjaan. “Ik heb altijd boer willen worden maar ik heb toch een jaar in de leerlooierij gewerkt in Gilze, op een gegeven moment kwam er een boerderij te koop tegenover ons en daar zijn we toen samen begonnen. Hard werken, we hadden een gemengd bedrijf met koeien, varkens en tuinbouw en wij deden alles ook altijd samen. De 4 kinderen namen we gewoon mee naar de akker, ze werden goed ingepakt en sliepen rustig in de sloot”.
De dochters Lizet en Thea knikken instemmend, Thea: “wij hebben een mooie jeugd gehad, ons moeder was er altijd voor ons”. Lizet herinnert zich uit haar jeugdjaren dat er op zondag altijd werd gewandeld, naar het Meer en natuurlijk via de Rode Vaartstraat naar de Henning waar de familie ook landbouwgrond had liggen. Een mooi gebied, kamertjes landschap naast landgoed de Hondsdonk met weilandjes, akkers, houtwallen en kleine bosjes. “Onze ouders hebben ons de liefde voor de natuur bijgebracht”. Wanneer de Hondsdonk ter sprake komt en onafscheidelijk hiermee Baron Prisse vult Janus aan, “wij hebben er grond van gepacht en wij zijn altijd prima behandeld, wij kwamen goed overeen, over “den Heer “ ,zoals de Baron steevast door de familie Geerts wordt aangeduid, wordt met respect gesproken. In tegenstelling tot zijn broers heeft Janus nooit bestuursfuncties geambieerd, “ ik had het druk genoeg met mijn eigen bedrijf “ en dan herinnert hij zich dat hij toch wel eens wat heeft geregeld, de gaten in de Rode Vaartstraat. “Ja, dat was ook wat, diepe kui-
Zie pagina 30 + 31
WONINGEN ONDER DE LOEP
Dé kunst- en klikgebittenspecialist! Alphen 013 - 508 1413 Baarle-Nassau 013 - 76 20 200 (NL) 014 - 69 80 02 (BE)
www.ubentuniek.nl len in de weg, het ging zo niet langer meer. Ik naar burgemeester Schram, hij wist ervan maar de gemeente had geen geld. Met 5 aanliggende boeren hebben we 750 gulden bij elkaar gelegd, een flink bedrag in die tijd, uiteindelijk kwam er puin van de startbaan van het vliegveld in Gilze en zo hebben we het toch mooi voor elkaar gekregen”. Dit muisje kreeg na een paar jaar nog een onverwacht staartje, vraag het maar aan Janus, hij vertelt het graag.
NIEUW-ZEELAND Diamanten bruid To heeft jaren-
lang aan yoga gedaan bij de KVO en vertelt enthousiast over de drie reizen naar hun oudste dochter Lia, die al jaren geleden is geëmigreerd naar Nieuw-Zeeland. “We waren Chaam bijna nooit uit geweest en toch zijn we gegaan, de eerste keer is Lizet meegereisd, daarna wij gewoon met zijn tweeën, prachtige, onvergetelijke reizen”. Naast tuinieren is fietsen hun beider grootste hobby, de laatste jaren wel met elektrische ondersteuning. De passie voor de fiets hebben ze ongetwijfeld overgenomen van hun oudste zoon Christiaan.
Duizenden kilometers hebben ze samen gepeddeld, regelmatig een terrasje pikken, altijd gezellig en vooral in beweging. Iedere zondag gaan ze op de fiets naar de paters in Meersel-Dreef voor de mis en daarna natuurlijk koffie met de bekende appelflap. Het ligt dan ook voor de hand dat daar op zondag 2 november om 10.30 uur een H. Mis uit Dankbaarheid wordt opgedragen. Ons Weekblad wenst het diamanten bruidspaar met hun 4 kinderen, 10 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen een onvergetelijke dag toe.