2021 Week 21 Woensdag 26 mei
96 e jaargang PARTICIPATIELOKET GESTART OP AZC PRINSENBOSCH
JAC VAN LEIJSEN BENOEMD ALS ERELID VAN FA RIJEN
10
10
s vacatuergeio in de r
DEZE WEEK:
VACATURES
JURERING IS GESTART: TROTS OP MIJN VOORTUIN
12-20
24
Dat loonstrookje is TERMINAAL ZIEKE BIANCA LAAT EEN HERINNERINGSBANKJE PLAATSEN IN NATUURGEBIED DE LEEMPUTTEN niet allesbepalend
’Ik ben een grote bofkont in de liefde’ Wat maakt van jouw baan een droombaan? (foto: Unsplash)
In de vroege avond na een regenachtige vrijdag maakt Jacomijn Dijkers foto’s van Bas en Bianca van den Broek-Sijtsma bij het herdenkingsbankje dat sinds enkele weken in het bos van boswachterij Dorst staat. Jacomijn: “Ik rijd iedere morgen over de Oosterhoutse weg en zie het bankje staan aan de rand van de hei.” Op het bankje zit een metalen plaatje geschroefd met de tekst: “For Bas who loves this forest, from Bianca who will always be there beside him”. We spraken Bianca over het bankje en het achterliggende verhaal. DOOR: WERNER VAN LOOY Bianca ontmoette Bas in de kroeg in Tilburg. “Ik was negentien jaar oud en eigenlijk best wel verlegen. De hele avond keken we naar elkaar, maar er gebeurde niks. Omdat mijn vriendinnen naar huis wilden ben ik op hem afgestapt.” Bianca vertelde haar vriendinnen naderhand dat het op niets was uitgelopen. “Hij zei die avond niet veel, maar de keer dat ik hem daarna zag kwam hij op mij af en hebben we de hele avond staan praten.” Bianca groeide op in Kaatsheuvel en Bas komt uit Goirle. “We wilden gaan samenwonen en in de Karel Doormanstraat in Rijen kwam een huurhuis vrij. Het beviel ons hier goed, daarom hebben we uiteindelijk een huis gekocht in Rijen.”
mor niet groot genoeg en moest haar baarmoeder alsnog verwijderd worden. “Ik heb nooit spijt gehad van die keuze, zeker nu we weten hoe het verder is gelopen.”
‘Ga vooral een opleiding volgen die een baangarantie in het verschiet stelt, zodat je financiële zekerheid hebt!’ Heel wat ouders geven zoon- of dochterlief deze tip nog altijd mee wanneer de studierichting bepaald moet worden. Uiteraard louter met goede bedoelingen, want je gunt je kind nu eenmaal het allerbeste. Maar is dat uitsluitend een goedgevulde bankrekening? Door Wiljan Broeders Natuurlijk, geld is belangrijk… laten we dat vooral niet onder stoelen of banken steken. Je hebt nu eenmaal wensen en dromen in het leven – een auto, mooi huis, liefst elk jaar op vakantie – waar als vanzelfsprekend een prijskaartje aan vast hangt. Toch is dat niet langer allesbepalend, of wordt het op zijn minst minder belangrijk.
Onderzoek Andere criteria zitten het loonstrookje namelijk op de hielen, zo heeft onderzoek* in 2018 uitgewezen. Voor 39% van de Nederlanders telt het salaris nog altijd het zwaarst, waarmee ook nu nog de nummer één positie wordt bezet. Maar wel een percentage dat het jaar daarvoor op 42 stond dus grote kans dat het inmiddels nog verder gezakt is. De gemiddelde Europeaan vindt het salaris overigens zichtbaar belangrijker, getuige de 47% die datzelfde onderzoek uitwees. Goede relatie met collega’s Zij, voor wie het salaris niet leidend was, kozen vooral voor een goede relatie met collega’s, een gezond evenwicht tussen werk en privé, waardering van de leidinggevende(n), afwisseling in de baan en flexibiliteit. Evenwicht Als deze coronatijd ons iets geleerd heeft dan is het wel dat een gezonde balans tussen werk en privé essentieel is. Want alleen dan houd je het zo lang mogelijk vol. Toch viel dat niet mee het afgelopen jaar. De oproep tot thuiswerken betekende voor velen dat twee ‘werelden’ die voorheen zichtbaar gescheiden waren nu volledig door elkaar heen gingen lopen. In plaats van om 8 uur ’s ochtends de deur uit te gaan, werd nu de laptop aan de eettafel opgestart, waren
Zoom- en Teams-meetings aan de orde van de dag en moest niet zelden ondertussen zoon- of dochterlief ook nog met het huiswerk geholpen worden. Dat evenwicht zal in de toekomst vermoedelijk alleen nog maar meer bewaakt gaan worden.
Je wordt gezien De top drie wordt gecompleteerd met ‘werkplezier’. Niet verwonderlijk natuurlijk aangezien we een aanzienlijk deel van ons leven op de werkvloer doorbrengen. Dit kan op verschillende manieren een boost krijgen. Een fijne verstandhouding met collega’s. Je hoeft geen beste vrienden te worden maar dat praatje bij het koffieapparaat wordt altijd erg op prijs gesteld. Waardering vanuit een leidinggevende zorgt er veelal ook voor dat met nog meer enthousiasme de handen uit de mouwen worden gestoken. Je wordt gezien!
Vertrouwen Bas en Bianca zijn beide sportieve hardlopers. “Ik was nog nooit in zo’n goede conditie geweest als toen ik kanker in mijn lijf bleek te hebben. Dat rijmde niet en ik moest daarna echt opnieuw vertrouwen krijgen in mijn lijf.” Drie jaar na de operatie bleek de kanker terug te zijn: “Ik kreeg chemo en werd bestraald. Daarna had ik het gevoel dat ik mijn portie wel had gehad. Het moest nu goed zijn.” In 2020 voelt ze een verdikking in haar hals. Met de oncoloog spreekt ze af om terug te komen voor onderzoek als de klier groter wordt. In juni laat ze nog snel een punctie doen voordat ze met Bas op vakantie gaat naar Noorwegen.
Zingeving Oog hebben voor jouw kwaliteiten en persoonlijke ontwikkeling stimuleren, is een ongekende, niet in geld uit te drukken motivatie voor de werknemer. Het geeft een gevoel van trots. ‘Last’ maar zeker niet ‘least’ stellen ook steeds meer mensen zichzelf de vraag ‘Doet mijn werk ertoe?’. Waar status, aanzien en geld jarenlang de toon zetten, is zingeving – mogelijk ook ingegeven door de huidige pandemie – aan een behoorlijke opmars bezig. Geld maakt niet gelukkig Alleen een goed salaris is kortom al lang niet meer zaligmakend. Geld maakt nu eenmaal niet gelukkig… hoezeer we het ook nodig hebben. Het is juist de combinatie van factoren die een baan tot ‘droombaan’ maakt! *verricht door salarisverwerker ADP, gepubliceerd op de website intermediair.nl
Noorwegen “We gaan graag naar de bergen, dat is mijn liefde en leven. Ik hoef ook geen dertig graden te hebben om een goede vakantie te hebben. In Zweden zeggen ze: er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleding.”
Bianca en Bas genietend van het moment. (Foto: Jacomijn Dijkers)
Uitstrijkje Op haar dertigste liet ze voor het eerst een uitstrijkje maken. “Er was niks aan de hand. Maar
vijf jaar later was de uitslag niet goed.” Ze moest worden geopereerd en ging daarvoor naar Nijmegen waar de operatie met on-
dersteuning van een robot werd uitgevoerd. De lymfeklieren in het bekkengebied en een deel van de baarmoederhals werd wegge-
haald. De mogelijkheid voor het krijgen van kinderen bleef open, maar na de operatie bleek de marge tussen snijgebied en tu-
Lees verder op pagina 3.
DIAMANTEN BRUILOFT IS ‘CLANDESTIEN’ GEVIERD
Arie en Diny de Man - Echten zijn zestig jaar getrouwd Watersnood De Watersnood van 1953 heeft op Arie diepe indruk gemaakt. Zijn beste vriend was namelijk de enige inwoner van Strijensas die destijds overleed. Hij was nog maar zeventien jaar. Arie vertelt dat ze ‘altijd samen waren’. Samen wilden ze tijdens de watersnood ook andere inwoners redden. Dat lukte, maar Arie was de enige van de twee onafscheidelijke vrienden die levend naar huis terug keerde. Zijn ouders en zijn broer en alle andere inwoners van Strijensas overleefden de Watersnood, maar zijn vriend dus niet.
Hoewel Arie en Diny de Man - Echten uit Rijen wisten dat ze op 12 april zestig jaar waren getrouwd, hadden ze er niet op gerekend dat ze uitgebreid in het zonnetje werden gezet. Ze ontvingen felicitaties van de burgemeester, van de commissaris van de Koning en zelfs van de Koning en de Koningin. Behalve deze felicitaties was er ook een familiefeest, een feest waar ze niets van af wisten. Arie en Diny waren uitgenodigd voor de verjaardag van een kleindochter. Die verjaardag bleek slechts een klein onderdeel van het echte feest: de diamanten bruiloft. DOOR BRIGITTE LAURIJSEN Clandestien. Zo noemen Arie en Diny de manier waarop hun zestigjarig huwelijksfeest is gevierd. Zelf hadden ze voor de diamanten bruiloft niets georganiseerd. Ze wisten maar al te goed dat ze niet veel gasten mochten uitnodigen. De kinderen en kleinkinderen wisten dat natuurlijk ook, maar die wilden de mijlpaal niet ongevierd voorbij laten gaan. Zoon Freddy, die in Kerk-Avezaath woont, nodigde zijn ouders uit voor het vieren van de verjaardag van een kleindochter. Het liep anders dan verwacht, waarover later meer. Even voorstellen Arie de Man is op 19 april 1935 geboren in Strijensas, een klein plaatsje aan het Hollandsch Diep. Zo klein dat de postbode aan een naam en woonplaats genoeg had. Tegenwoordig maakt Strijensas deel uit van de gemeente Hoeksche Waard. Arie was tien jaar jonger dan zijn enige broer die in de
oorlog bij de ondergrondse zat. De vader van Arie was arbeider. Diny, die aanvankelijk Everdina Echten heette, kwam in het Drenthse De Wijk ter wereld, op 28 juni 1938. Vader Echten was bakker. Diny komt uit een gezin van zeven kinderen.
De eerste ontmoeting Diny Echten en Arie de Man hebben elkaar voor het eerst ontmoet in een bus, aan het water in het uitgaanscentrum van ’s Gravendeel. ‘Down by the riverside’, zo noemen ze het eensgezind. Diny vertelt dat ze onder de indruk was van het ‘mooie kostuum’ dat Arie aan had. Arie omschrijft haar op zijn beurt als ‘leuk’. Het was overduidelijk liefde op het eerste gezicht. Een officieel aanzoek deed Arie niet. ,,Het ging in overleg, zoals we altijd alles in overleg doen’’, vertelt hij.
De oorlog Uitgebreid vertellen over de oorlog, dat waren Arie en Diny oorspronkelijk niet van plan. Toch vertelt Arie er tijdens het interview wel iets over. Onder meer over zijn broer, die bij de ondergrondse zat. ,,Eigenlijk heb ik mijn broer niet echt gekend. Hij was tien jaar ouder dan ik. Dat hij bij de ondergrondse zat, wist ik toen niet. Ik betwijfel zelfs of mijn ouders dat wisten’’, vertelt hij. Na de oorlog ging de broer van Arie bij de kustwacht en nog later bij de marine. Zelf koos Arie voor een carrière bij de Koninklijke Luchtmacht, waar hij 36 jaar heeft gewerkt.
Lees verder op pagina 3. Diny en Arie De Man - Echten vierden hun diamanten bruiloft. (deze foto: Brigitte)