2021 Week 10 Woensdag 10 maart
96 e jaargang KOM OP AFSPRAAK SNUFFELEN BIJ STICHTING BOEK WINST
JOHN MERKUS PRESENTEERT EEN DICHTBUNDEL
WERKGROEP VROUW IN VRIJHEID: LAAT UW STEM NIET VERLOREN GAAN
FOCUSBRIEF DEMENTIE VOOR WETHOUDER ARIANE ZWARTS
3
8
10
13
MIJN VERHAAL OVER 1 JAAR CORONA
Een ongewenste gast achter de voordeur
Donderdag 27 februari 2020. Ik zit met mijn rug naar de tv een verslag over de carnavalsoptocht van Gilze te maken, wanneer de volgende zin mij meteen doet omdraaien. Minister Bruno Bruins leest een briefje voor. ‘De eerste coronapatiënt in Nederland ligt in het TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg.’ Het ETZ, het ziekenhuis waar ik werk. Ik weet dan niet dat deze boodschap zo zal ingrijpen op het jaar dat hier op volgt. DOOR: TON DE BRUYN De eerste patiënt Op de eerste maandag van maart meteen een bijeenkomst voor medewerkers. Directeur en microbioloog geven uitleg. Ze zullen later nog vaak in praatprogramma’s opduiken. Een zekere trots klinkt door de verhalen over de ontdekking heen. Iedereen dicht bij elkaar, mondkapjes niet in beeld. ‘Ja, we kunnen patiënten nog handen geven.’ Italië en China zijn nog ver weg. De standpunten wijzigen per dag, maar het is in het begin nog veel houtjes touwtjes werk. Ik heb een consult te doen op de afdeling waar patiënt nul uit Loon op Zand zich bevindt. Die ligt uiteraard in de isolatiekamer. Ik kijk met eerbied naar het waarschuwingssymbool op de deur. ‘Blij dat ik er niet binnen hoef.’ Vanaf dat moment verandert de wereld in het ziekenhuis en buiten erg snel. Eerst gaat Brabant op slot; daarna volgt Nederland. ’s Morgens op het fietspad het rijk alleen, ’s middags topdrukte, zowel op het fietspad als bij de Gamma die ik dagelijks passeer. Angst en verdriet Een andere drukte in het ziekenhuis. Binnen veranderde het snel, alle andere zorg werd afgeschaald, alles op corona gericht. De operaties stopten, poliklinieken werden afgezegd en kregen een telefonisch vervolg en een stroom van patiënten kwam binnen. Veel dokters en verpleegkundigen werden op ic en corona afdelingen ingezet. Een zoektocht naar isolatiemogelijkheden, behandelingen en erg zieke mensen met angstige en soms ook zieke familieleden. Sommigen herstelden, anderen gingen dood, een enkele keer zelfs als echtpaar, hand in hand
stervend. Erg emotioneel voor de familie aan de zijkant en voor de medewerkers van het ziekenhuis. Velen werd ook psychische begeleiding aangeboden, geleverd door maatschappelijk werk, psychologie en geestelijke verzorging. Als zorgverlener had je ook met je eigen angst te maken. Mijn werk bestond vooral uit het begeleiden van familie en patiënten. De eerste keer binnengaan bij een patient met corona was spannend. Een mondkapje was beschikbaar maar geen bril. Ik moest de isolatiejas aan die al gebruikt was door een collega. Alles vanachter vast strikken, handschoenen aan en naar binnen. Daarachter de deur was het eigenlijk gewoon. Iemand met allerlei emoties, vooral angst en onzekerheid. In gesprek, maar ook met mezelf. De eigen angst erkennen en onder controle krijgen. Goed ingepakt, dus ik kreeg het er warm van. Daarna meteen oversteken naar een patiënt die net haar man verloren had en zelf ook corona had. Luisteren, troosten en aandacht geven. Zwaar werk maar eigenlijk ook wel mooi. Een eerste golf waar in de piek een kleine 100 coronapatiënten in het ziekenhuis lagen, verspreid over afdelingen die als paddestoelen uit de grond schoten, de ic’s en zelfs een gedeelte van het ok complex dat omgebouwd was tot ic. En terwijl
”
’Life goes on’
Corona of geen corona, het leven gaat ’gewoon’ door. Zo wordt het langzaam aan
Iedere donderdag van 16.00 tot 17.00 uur 1e & 3e donderdag in De Schakel Gilze 2e & 4e donderdag op ons kantoor te Rijen Mary Zeldenrustlaan 30 Rijen VOOR ALLE SPREEKUREN VAN ONZE KANTOREN:
www.dktnotarissen.nl
TILBURG | RIJEN | REESHOF | UDENHOUT
de kinderopvang, waarmee het misverstand dat kleine kinderen het niet kunnen krijgen meteen verdwenen is. 2020 ging in grote voorzichtigheid voorbij. Een stille kerst en rustige oudejaarsavond. Accepteren wordt tot kunst verheven. Afgelopen jaar verschillende keren getest en nog steeds heeft het virus mij niet te pakken gehad. Dus nu maar op naar het licht in het einde van de tunnel. Nederland, bedankt Wil je verhalen lezen over de coronatijd waarin je ervaart hoe bekende en onbekende Nederlanders veerkrachtig en solidair kunnen zijn in tijden van crisis? Lees dan het boek Nederland Bedankt. De totale opbrengst van het het boek gaat naar de stichting ZWiC. Dit is een steunfonds voor zorgverleners die langdurig ziek zijn geworden door toedoen van corona. Mijn verhaal over een bijzondere ervaring in coronatijd heeft in dit boek ook zijn plaats gevonden, dus ik beveel het van harte aan. Hoe te bestellen? Dat lees je op: https://nlbedankt.nl Correspondent Ton de Bruyn is maatschappelijk medewerker in het ETZ in Tilburg. ( Foto Jacomijn Dijkers)
het land en Duitsland. Gesloten In het ziekenhuis was beperkt bezoek mogelijk. In het verzorgingshuis waar mijn moeder verbleef was dit- zoals in alle huizen- niet aan de orde. Eigenlijk was dit zwaarder voor ons als familie, dan voor mijn moeder. Vergeetachtigheid werkte hierbij in haar voordeel. Samen met mijn dochter zochten we toenadering met muziek. Met trompet en saxofoon probeerden we de muren van Jericho te vernietigen. Dat lukte maar ten dele. Bijvangst: het bood ons de gelegenheid om nog wat muziek te maken. Ook de Schakel, ons repetitielokaal was een groot gedeelte van het jaar dicht. De harmonie
Sommigen herstelden, anderen gingen dood, een enkele keer zelfs als echtpaar, hand in hand stervend ik bij de bouwmarkten dagelijks de wachtende auto’s passeerde, een parallele werkelijkheid rond het ziekenhuis met allerlei ambulances die af- en aanreden naar ziekenhuizen in het midden en noorden van
Vraag ‘t gratis aan de notaris
weer lente en steken sneeuwklokjes, krokusjes en narcisjes al voorzichtig hun kopjes boven de
lag dus het grootste deel van het jaar stil. Het oppassen stopte, deels omdat het niet verantwoord was, deels omdat het door het vele thuiswerken niet nodig was. Geplande vakanties gingen niet door. Als troostprijs een weekje naar Duitsland waar de discipline m.b.t. mondkapjesplicht opviel. Andere angst De tweede golf kwam aanrollen, maar we werden zelf meer in beslag genomen door eigen operatie en daarna die van mijn partner. De cijfers in het ziekenhuis werden vooral in de gaten gehouden met het oog op de verdringing van de andere ( dus onze) zorg. Werken deed ik op afstand, vanuit huis. Daarmee was corona niet ver weg. Dochter en schoonzoon werden positief getest en zelfs hun dochtertje van 3 maanden werd op advies van de huisarts getest. Passende wattenstaafjes hadden ze
grond uit. Ook lammetjes zijn er al volop te bewonderen. De jonkies kijken nog even op van
niet in de teststraat van Etten-Leur, maar ze was wél positief. Opgelopen tijdens haar eerste weken op
Noot van de redactie: Verderop in deze uitgave lees je nog andere verhalen en ervaringen over het jubileum van deze ongenode en ongewenste gast.
DEZE WEEK IN UW KRANT
VACATURES IN DE REGIO
de aandacht van de fotograaf. De schapen grazen onverstoord verder, voor hen is het ’business
as usual’. Nu wij nog. Foto’s Cor de Kok