ACTIEFplus Editie 3- DONDERDAG 16 APRIL 2015
PAGINA 9
oll Rock & R t
uit Wolluk klink ! d n la r e d e N l e e h r o do ben? Arrows recht van spreken heb Of de mannen van The Shakin' atie orm es-f oldi en & roll staat de gold Dacht het wel. Na 54 jaar rock per r kee vier tot drie bühne leveren ze nog steeds als een huis. Op de n ure vier kan n eve siekers af, als het maand een daverende set klas geoud e twe van tijd respectabele leef achter elkaar. En ondanks een hine nog wel even door. mac wsdienden, stoomt de Arro
Door Maarten Liebregts
Complete rock & roll-historie Tegenwoordig zijn het twee muzikanten uit Waalwijk en twee uit Kaatsheuvel, die overigens ook weer sterke banden met het Wollukse hebben: Ton Duquesnoy, Jan van Helvoirt, Peter Verhiel en Kees van der Mee. Waalwijker Ton is niet alleen sologitarist van de band. Nee, hij verzorgt de PR, regelt de optredens, houdt de site bij, bewerkt foto's, is aanspreekpunt, kortom: d'n Duuk is de aanjager van het viertal en houdt álles bij. Het enige waar hij voor gaat is 'volle bak' spelen met The Shakin' Arrows, vanwege de passie voor de oeroude rock & roll, het fanatieke trouwe publiek en voor eigen fun.
“En het is allemaal begonnen toen ik rond 1959/1960 ging zwemmen bij Het Hoefsven, tijdens een vakantie. Daar leerde ik vier jongens kennen die aan de kant lekker aan het spelen waren in de stijl van Cliff Richard, op akoestische gitaren. Twee kerels uit Waspik, twee uit Waalwijk (van het Dr. Mollercollege). Met een beetje bluf gaf ik aan dat ik ook gitaar speelde en mee wilde doen. Ik had weliswaar thuis een akoestisch gitaartje, maar die was in een zodanige slechte staat dat ik daarmee niet voor de dag kon komen. Maar elektrisch Dat was andere koek. Met mijn eerste salaris (na de Michaël mavo) kocht ik mijn eerste elektrische gitaar en sloot me aan. We noemden ons The Hot Rock Rollers.
Roy Orbison 1987: The Shakin’ Arrows met Roy Orbison, ook in 1987.
Fats Domino 1987: The Shakin’ Arrows in een uitverkochte Maaspoort Den Bosch, met Fats Domino.
In een later stadium (1962) kocht ik een tweedehands Fender Jazzmaster die ik nog steeds in mijn bezit heb. Later bleek deze gitaar te zijn bespeeld door Indo-rocker Andy Tielman!” The Hot Rock Rollers dus. Lokaal speelde het kersverse bandje op diverse, toen populaire, songfestivals. Van Drunen tot Den Bosch en van Waalwijk tot Made. Dit kon een leuke prijs opleveren. Van een live sessie op de radio in Hilversum tot een singleopname in een studio. Eén ding: de naam liep niet echt lekker. 'We waren geen brute harde groep. We speelden voornamelijk een combinatie van Shadows-muziek en vocale rock & roll, gebaseerd op wat Indo-rockers al deden. Hot Rock waren we dus niet. Vandaar dat we uiteindelijk de door mij verzonnen naam kozen: The Shakin' Arrows, zónder 'g' achter Shakin'.
Van jaren zestig naar eind jaren zeventig De eerste succesvolle periode voor The Shakin’ Arrows lag tussen 1961 en 1966. In die periode vonden wisselingen van de wacht plaats. De broers Masseurs uit Kaatsheuvel, later bekend van The Tumbleweeds (Somewhere Between), sloten zich aan en op lokaal niveau trad de formatie regelmatig op. Rock & roll had zich gevestigd in Waalwijk en omgeving. Toen de diensttijd voor Duquesnoy aanbrak was het gedaan met de verdienstelijke optredens. Tussendoor werd er nog weleens een optreden geregeld onder de naam The Shakin’ Arrows, maar telkens in een andere bezetting. Tot het begon te kriebelen tien jaar later, om toch weer in een vaste formatie op te gaan treden. “In 1976 kende ik nog steeds veel muzikanten uit het Waalwijkse, waaronder Tiny van Oers, die er in de beginjaren óók bij was. Daarnaast was zanger Jan van Helvoirt beschikbaar, die recent uit The Playing Rockets was gestapt, die eveneens sterk leunde op het Cliff & Shadows-repertoire. Aangevuld met mijn broer Hans Duquesnoy op gitaar en drummer Gérard Velthuyzen begon The Shakin’ Arrows aan een nieuw hoofdstuk. We hadden allemaal een volle baan ernaast!”
Tropenjaren Sinds de doorstart als groep is het hard gegaan. Dankzij een demo (de single Blue Arrow, door Ton Duquesnoy zelf geschreven) kon na een goede deal plots een LP worden opgenomen. DSR/Monopole Records in Den Haag heette de revivalband welkom, wat leidde tot de LP Back Again, in 1979. De cover van het album is herkenbaar: de band poseert op en rond een cabrio voor Kasteel Zuidewijn in Sprang-Capelle. De jaren tachtig brachten ‘vroeger & nu’ wel heel erg dicht bij elkaar. The Shakin’ Arrows trad op in Duitsland, België, Engeland, alle Nederlandse provincies en in alle bekende feestzalen van weleer. De rock & rollers wisselden van platenmaatschappij
Hot Rock Rollers 1961: v.l.n.r.: Ton Duquesnoy, Cees Montens, Nico Swinkels, Dré Leijtens, Tiny van Oers & Rino Pelders
Wie dacht dat de heren het de laatste vijftien jaar rustiger aan doen heeft het mis. Tiny van Oers nam in 2009 samen met Hans Duquesnoy afscheid van de band, maar bassist en zanger Kees van der Mee sloot
zich aan. Nu bestaat The Shakin’ Arrows uit vier bandleden plus vaste technici. Zelf de bus rijden doen de bandleden niet meer. Ze gaan vanuit Wolluk gezamenlijk naar de plaats waar het concert plaatsvindt. Ze lopen het podium op, pakken hun instrument en de set kan beginnen. Alles goed en wel afgestemd door hulptroepen. Tiny van Oers overleed eind 2013. De band treedt in het landelijke golden oldies-circuit nog wekelijks op en op moment van schrijven genieten de vele vaste fans met band- en familieleden nog na van de trip naar Winterberg. “Daar zijn we voor het vijfde jaar naartoe geweest en in het uitverkochte hotel maakten we muziek en genoten we nog steeds intens van wat rock & roll ons al die jaren geboden heeft.” Volgens Ton Duquesnoy ligt bij leven en welzijn het einde nog ver weg. Sterker nog, Ton is druk bezig met een boek waarin dik vijftig jaar The Shakin’ Arrows uitvoerig terugkomt.
Hot Rock Rollers 1960: v.l.n.r. Rino Pelders, Ton Duquesnoy, Nico Swinkels, Cees Montens & Jan de Hont
The Shakin’ Arrows 1962: v.l.n.r.: Ton Duquesnoy, Tiny van Oers, Cees Montens, Nico Swinkels & Ad Masseurs.
(Phonogram) en moesten in 1982 de drummer vervangen. De nieuwe werd Peter Verhiel, die vandaag de dag nog steeds achter het drumstel plaatsneemt. Zijn kenmerkende builtje shag en flesje bier vlak naast hem. De band bouwde een naam op als Nederlandse Shadows en deelde het podium met niemand minder dan Fats Domino, Roy Orbison, The Everly Brothers, Andy Tielman, Albert West en Carl Mann. Daarnaast speelde de groep op eenzelfde podium met The Fortunes, The Swinging Blue Jeans, The Rubettes, Dave Dee-Dozy-Beaky-Mick & Tich, The Tremeloes, The Hollies, Gerry & the Pacemakers, The Animals en de Britse Scorpions (niet de Duitse), plus de Zweedse formatie The Spotnicks.
De jaren ’00