DICHTERBIJTULPIA
Het gedicht is de kortste weg van hart tot hart. De versvorm bestond al voordat de mensheid grote beschavingen wist op te bouwen. In gedichten kun je de basis van een cultuur terugvinden, zoals in de psalmen en in de Griekse heldendichten Ilias en Odyssee. Tulpia start deze nieuwe rubriek om via het hart te communiceren. De tweede aflevering is gewijd aan dichters afkomstig uit de bundel: Moderne Turkse poëzie. Laat ook úw dichtader rijkelijk vloeien en stuur eigen werk of dat van uw favorieten naar ons toe: redactie@tulpia.nl
MIJN UITVAART
DEZE REGEN
Zal mijn begrafenis van onze binnenplaats vertrekken? Hoe krijgen jullie mij van de derde verdieping beneden? In de lift past de kist niet, en het trappenhuis is te smal.
Deze regen… Deze regen… Deze dunner dan haar, Deze regen die zachter regent dan een kus. Deze regen… Deze regen… Wanneer deze regen op een dag ophoudt Zullen de spiegels mijn gezicht niet herkennen.
Misschien ligt de binnenplaats in de volle zon en scharrelen er duiven, misschien sneeuwt het wel en is de lucht vol kinderkreten, of misschien is het asfalt nat van de regen. En staan op de binnenplaats, net als altijd, de vuilnistonnen.
Deze regen is een draad die mijn bloed verstikt, Een mes dat pijnloos op mijn buik ligt. Deze regen zal suizen, zolang op de grond de stenen En in mij de botten het uithouden.
En als ik, volgens plaatselijk gebruik, in een open kist op de vrachtwagen wordt geladen, kan er wel eens iets op mijn voorhoofd druppelen van een duif: dat heet geluk! Of de muziek nu wel of niet komt, de kinderen komen zeker kijken, kinderen zijn altijd nieuwsgierig naar de doden. Ons keukenvenster zal me nakijken. Ons balkon, met al z’n wasgoed, zal me doorlaten. Ik heb op deze binnenplaats gelukkig geleefd, daar hebben jullie geen weet van. Buren, ik wens jullie allen een lang leven toe… Nâzım Hikmet (1901 – 1963) Vertaling: Gerjan van Schaaik
AANGEZIEN HET AVOND IS Aangezien het avond is, Vrouw noch kind naar mij verlangd, En nergens iemand mij mist, Kom, spreid mijn geheime dis, Kom, reik mij het wijnglas aan, Mijn vriend, mijn vreugde, mijn zang! Aangezien het avond is! Cahit Sıtkı Tarancı (1910 – 1956) Vertaling: Erik-Jan Zürcher
8 Tulpia / jaargang 05 / nr 18
Deze regen… deze regen… voorbij de waanzin; De duisternis, wordt niet verjaagd uit de gedachten. De bruiloft der demonen in mijn hersenen Bestaat uit water, uit stemmen, en uit nachten. Necip Fazıl Kısakürek (1905 – 1983) Vertaling: Sytske Sötemann
DE BOOM WIENS RUST VERSTOORD WORDT Vlak bij de Etliktuinen Staat een boom die ik ken Van geluk heeft hij nog nooit gehoord En dat is nou Gods werk. Hij kent de nacht en de dag De vier seizoenen, de wind, de sneeuw Hij is gek op maanlicht Maar het donker vindt hij ook niet slecht. Ik zal hem een boek geven Om zijn rust te verstoren Laat hij de liefde maar eens ontdekken Dan zou je die boom eens moeten zien. Melih Cevdet Anday (1915 – 2002) Vertaling: Erik-Jan Zürcher
