
1 minute read
Extra Buttered Bulb RICE
Oo PAPA, maghapong pagtitiyaga sa pagtatanim
“Huwag kang magsayang, maraming di kumakain”
Advertisement
Ngunit naisip mo ba kung bulsa nila’y may laman rin?
Sa ibang bansa, pagsasaka ay itinuro natin
Sila ngayo’y yumayabong, kumpara sa atin
Bakit mga magsasaka nila ay tila yayamanin
Ngunit salat at di pansin, dito sa bansa natin
Awa mo’y di kailangan, kundi iyong pandinig
Alam mo bang palay ay mura kung sa kanila’y bibilhin
Extra rice, binebentang bigas na sinaing
Doble ang kamahalan kumpara sa kanilang kikitain
Pakinggan mo nawa ito’ng munting tagubilin
Ubusin mo sa hapag ang aning iyong naging kanin
Isipin mo nalang bawat butil ay tig-singkong duling
At kung iyong itatapon, sila ay agrabyado rin
By: Gregorio Lugay III

I feel my fingers traveling to my throat, slowly redeeming the strips of a red bulb, and a slice of its familiar taste. I just choked. Its flavor departed like a man hanging on a rope.
My time on cutting it to pieces, and breaking its soul is now just a legend. It used to fight me with its scent, made me cry. Innocent in my eyes, but I killed it with my knife.
I must have hurt it well. It is gone now. Untouchable from my own motives and desires. So, I tried to do it to myself like walking in wires. I offered my body to the fires.
I shed my own skin like how I used to touch the onion’s skin. The color of my blood relived its memory, but I felt it sting. It must be the onion’s revengeful thing.