de dwaler
de dwaler
Het Plein Ontdoekt staat de toren er z贸 naakt besteigerd bij, dat elke keer als ik het plein kom opgelopen een zucht over mijn lippen kruipt. Niet omdat de schaamte plaats vervangt en mij de tenen ingekropen komt; de zomerjurk die dit gebouw tot goedkope sloer had opgedirkt deed pijn aan mijn vermogen de wereld zonnig in te zien en n贸g dank ik de storm die de knellende kledij met gretige vingers aan flarden heeft geklauwd. Nee, mijn zucht is van ontroering. Achter het stalen geraamte de kwetsbare stenen, als een binnenstebuiten gekeerd lichaam, het vlees van de kerk beschermd door skelet.
4
5