พิม

Summer memories

ความทรงจําใน

หนารอนนน

คำนำ นัง ือเล่มนี้เป็น น นึ่งของ ิชา MD531 155

ภาพประกอบบทภาพและการาดเ ้นการ์ตูน ำ รับเ ชนิทั น์โดยมี

เนื้อ าเกี่ย กับ ค าม ัมพันธ์ของรุ่นพี่รุ่นน้องที่เกิดขึ้นใน น้าร้อนที่

พัฒนามาจาการทำงานร่ มกันกลายเป็นคามผูกพัน เริ่มเรียนรู้กัน

และกัน และแล้ ลาของค าม ุขก็ผ่านไปอย่างร ดเร็

ค าม ัมพันธ์นั้นถูก ยุดเอาไ อยู่แค่ที่ น้าร้อนนั้น และเ ลือเพียง

ค ามทรงจำใ ้นึกถึงเท่านั้น จิดาภา โชติกานต์ ผู้จัดทำ

จุดเริมต้น

12/06/20

วันรับตําแหน่ง ประธานนักเรียน

ไทปไปรับเลือกเปนประธานนักเรียน และใน

วันทีรับตําปหน่งนัน ประธานนักเรียนสุดฮตป ก่อนก็

ได้ขึนมาอวยพรแลวมีการมอบดอกไม้ “ยินดีด้วย”เสียงทุ้มทีดังขึนมาจากขางหลัง

ไทป ทําให้ไทปสะดุ้งด้ยความต กใจเล็กน้อย

"อืม" เสียงตอบกลับคน ทีเปนรุ่นพีอย่างเบาๆ

และนันก็เปนครังแรกที ทําให้ ไทปและเซนท์

ได้คุยกันครังแรก แม้จะเปนเพียงเ วลาสันๆแต่มันก็

ทําให้ทังสองได้คุยกัน

ครังหนึงในงานปจฉิม ไท ปเห็นรุ่นพีคนหนึ ง

นังทํางานอยู่คนเดีย และเข้าไปเพือช่ ว ยเหลือ ชิง

หลงเงยหน้ าขึนมามองรุ่นน้องช้าๆแล้ก้มกลับลงไป

ทํางานต่อเงียบๆ

“ให้ช่วยไหม”แม้ว่าหางเสียงของรุ่นน้องจะไม่มี

แต่ชิงหลงก็ม่าได้สนใจ

“เอาดิ กู ขีเกียจละ”ชิงหลงตอบกลับมาอย่าง

สบายๆแล้วยืนงารตรงหน้าออกไปใหไทป ทํา

ทังสองคนนังทํางานเงียบๆ โดยไม่มีใครพูด

อะไรออกมาจนกระทังงานเสร็จลง เสียงของรุ่นพีที

นอนอยู่ด้านหลังไทปเอ่ยขึน

“เพือนกูมันก็เปนหลีดกันหมด มีแต่หนีไป

ซ้อมเต้น กัน เหลือแต่กู ”เสียงนันเอ่ยออกมาอย่างตัด

พ้อ

“ชิล ก็เสร็ จละนีไง” หลังจากเสียงขแงไทป

เอ่ยขึน ก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก

ชิงหลงและไทปช่วยกันปดกวาดสถานที

ทํางานแล้วต่างก็แยกย้ายกัน กลับไป และนีก็เปน

เหตุการณ์ทีเราเจอกันครังแรกของทังสามคน ไทป

แทบนึกภาพไม่ออกว่า เราสามคนจะส นิทกันได้

อย่างไร

12/12/20

วัน สุดท้ายที เซนท์ ปฎิบั ติหน้าที

ปรธานนักเรียน

เสียงคนร้องตะโกนแสดงความยินดี มากมาย

ในวันปจฉิม หนึงในเสียงตะโกนแสดงคามยินดี นัน

ก็ถูกแทรกด้วยกรี ดในความหน้าตาดี อย่างเซนท์

และในวันนีเองก็เปนันทีเซนท์ต้องอําลาตําปหน่ง

ประธานนักเรียน และในวันนันเองไทปเองก็เพิง

ได้สังเกต่า เ ซนท์นันหน้าตาดี และฮอตมากแค่ไหน

แม้ว่าวันนีจะไม่ใช้ปปจฉิมของเ ซนท์ แต่คนใน

โรงเรียนต่างรายล้อม และให้คามสนใจกับเนท์

มากมาย

หลังเลิกงาน สภานักเรียนทังสองชั นปก็

ช่ววยกันเก็บ กวาดสถานที ชิงหลงลากเซนท์ มาหา

ไทปและแนะนําตัว พร้อมกับบ่นเพื อนทีไม่ช่วยงาน

บทสนทนาของทังสามคนราบรืน และลากยาวจนทัง

สามไม่รู้ตั แต่รู้ตัวอีกที ทังสามก็ มีใบหน้าทีเต็มไป

ด้วยตวามสุข

ชิงหลงลากรุ่นน้องอย่างไทปเข้ ามาร่วมกลุ่ม

และพาไปทํากิจกรรมต่างๆทีเขาไม่เค ยทํา เด็กเนิร์ด

วิชาการอย่างไทปก้ได้เปดโลกหลายอย่าง เปนต้นมา

2 Together ด้วยกัน

หลังจากงาน ปจฉิมก็เป นการเริมต้นของช่วง

ฤดูร้อน ชิงหลงทีเปนนักกี ฬาประจํา โรงเรียนก็ได้

ชวนทังเซนท์และไ ทปมาเล่นกีฬาดวยกันหลายอย่าง

และหลังจากเล่นกีฬากัน ทังสามก็จะไปกินอาหาร

เย็นด้ววยกันแทบจะทุกัน เรียกด่าพกเขาเห็นหน้า

กันแทบจะทุกวัน อาจมี บ้างทีหนึงในสามจะมีคนป วย

แต่ทังสามนันก็ดูแลกันตลอด

การใช้ชีววิตด้วยกันหล ายเดือนทําให้ความ

สัมพันของทังสามคนพัฒนาอย่างรวดเร็วและได้

เรียนรู้ ซึงกันและกันมากขึนทําให้รู้ ว่า

-แม้ว่าชิงห ลงจะเปนคนทีหน้านิงแ ต่ก็เปนคน

ทีใจดีและมีนําใ จมาก แต่ก็มักจะใช้อารมณ์ในการ

ตัดสินใจส่วนใหญ่

-เซนท์เปนคนทีหน้าตาดี และเจ้าชู้มากทีสุด

ในกลุ่ม

-ไทป เปนเด็กเนิ ร์ดทีเรียน วิชา การเก่ งแต่ก็

เล่นกีฬาเก่งด้วย แต่ไม่เคยรู้ว่าตัวเองเนิร์ด เพราะ

เพือนในห้องทุกคนเนิ ร์ดหมด เลยไม่รู้ตัว

-เซนท์ และ ไทป แม้ว่าจะตัวเล็กแต่ก็เปน

คนทีกินจุมา

-ทังสามแม้ว่าจะจะเล่นกีฬาเก่ง แต่ทังสามก็มี

กีฬาทีถนัดต่างกัน -ชิงหลง ถนัดแบดมินตันเปนพิเศษ และเคย

ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันประเภทชายเดียว

-เซนท์ ถนัดว่ายนํา และเคยแข่งได้อันดับ

สองของการแข่งขัน

-ไทป ถนัดไอซ์สเก็ต และได้รางวัลทีสามใน

การแข่งขัน

ทังสามคนเปนทังคู่ ซ้อม และโค้ชให้กันและ

กันแล้วก็มักจะให้กําลังใจกัน อยู่เสมอ

ทังคนเลยผู กพันกันมาก และรักกันเหมือนพี

น้องท้องเดียวกัน จนใครหลายๆคนมักจะเข้ าใจผิด่า

เปนพีน้องกันจริง แม้ว่าจะหน้าตาไม่ มีส่วนไหน

เหมือนกันเลยก็ตาม

3 ทุกเทศกาล

เมือเวลาผ่านไป กลายเปนว่าทุกเทศกาลทัง

สามคนจะต้อง ฉลองด้วยกันเสมอ ไม่เคยมีทีไม่ดห็น

หน้ากัน

ในวันปใหม่ทังสามคนก็ได้ไปฉลองด้วยกัน

ด้วยการตังแคมปและดู หมอกด้วยกันในเช้าของวันที 1

ของปใหม่

วันสงกรานต์ทังสามก็ได้เล่นด้วยกัน ม่าจะมี

แค่มอเตอร์ไ ซค์คันเดียว แต่ทังสามก็สนุกกันมาก

ในวันลอยกระทง ในตอน แรกชิงหลงเปนตัวว

ตังตัวตีในการไปลอยกระทง แต่ก็ถุกคนรัก ษ์โลก

อย่างไทปห้ามไว้ แล้วเข้าเว็บลอยออนไลน์แต่ก็ได้

โมเมนท์ดีๆไม่ต่างจากลอยจริง ๆ เพราะความ

ประทับใจทีเกิดขึนนัน มันก็ขึนอยู่กับว่าเรา ทํากับ

ใคร

ในวันคริสมาส ตั วของเ ซนท์ทีนับถือศาสนาค

ริสก็ได้มีการเฉลิมฉลอง ด้วยการทําอาหาร และจัด

งานทีบ้านตนเอง และชวนชิงหลง แ ละไทปมา

ร่วมงาน ในวันนันเอง ทังชิงหลงและไทปก็ได้เห็นมุม

โรแมนติกทีเซนท์ได้วาดกา ร์ ดอวยพรที มีทังสามคน

อยู่ในนัน เปนครังแรกทีเซนท์แสดงความ ผูกพัน

ออกมา เพราะแม้ว่าจะเปนคนเจ้าชู้ แต่ก็ไม่เคยแสดง

คามรักเลย

รูปที ถ่ายด้วยคนอื น แต่ก็ เป นรูป

แรกที มีครบทั งสามคน เป นรูปที เราอยู่

ด้วยกัน ในงานป จฉิ มพี ม . 6 ไทป เล่นเก ม อยู่

คนเดียวแต่ก็มีเด็กเกาะเบาะมาเพิ มสองคน

ในตอนนั น ไทป เองก็ไ ม่ได้ชอบสองคนนั น

เพราะรําคาญมากกกก

รูปที สองที มีเราสามคนอ ยู่ด้วยกันใน

เฟรมเดียกัน ก็ยังคงเกิดขึยในงานป จฉิมอยู่ดี

แต่ไทป ก็แอบใจหายที ป นี เป นชิงหลงและ

เ ซ นท์ที ป จฉิม มันรู้สึกเหมือนเวลาของเรา สามคนกําลังจะหมดลง และมันก็เป นอย่างงั น

จริงๆ...

และแล้ก็เหมือนเดินทางมาถึงหน้า

สุดท้ายของหนังสือ เพราะเซนท์ทีไป

เรียนต่อทีต่างจังหวัด ทําให้ทังสามคน

ไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันบ่อยครัง

แม้กระทังงานปจฉิมของไทป เซนท์

ก็ยังมาร่วมงานไม่ได้ ในวันนัน

เปรียบเสมือนวันอําลาม.6 ไทปเองทีเปน

ประธานนักเรียของปทีแลวก็ได้ขึนมา

กล่าวอยพรเพือน และได้มีการเขียนกลอน ออกมาจากความในใจ ในตอนนันไทป

ปรฎิเสธตัวเองไม่ได้เลยว่าตัวเขาก้อดนึก

ถึงพีอีกคนไม่ได้ นําตาทีกลันไว้ในดวงตา

แดงกํามันก็ไหลออกมาแอบแก้มทังสอง

อย่างน้อยก็ยังมีพีชายอีกหนึงคนทีมาร่วมงาน

END CREDIT

ถึงแม้เราในระห่างทีเราเติบโตจะลืม

กันในบางเวลา แต่เวลาทีทังสามคน

กลับมารมตัวกันก็ยังคงคิดถึงกันและกัน

เสมอ และก็มักออกไปเล่นกีฬาด้ วยกันไม่

ต่างจากทีผ่านมา . .

“เมือเวลาผันผ่านก็เปนไปได้ยากที

คนเราจะไม่เปลียนไป แต่ความทรงจําใน หน้าร้อนันมันยังอยู่เสมอ”

ข้อมูลผู้เขียน

นาง า จิดาภา โชติกานต์

ร ประจำตั นัก ึก า 663070281-6

นัก ก า าขาเ ชนิ น์ชันปีที่ 1

คณะแพทย า ตร์

ม า ทยาลัยขอนแก่น

E-mail : jidapa cho@gmail.com

โทร : 065-236-8973

“เมือเวลาผันผ่านก็เปนไปได้

ยากทีคนเราจะไม่เปลียนไป

ความทรงจําในหน้าร้อนันมันยัง

ทีคนเราจะไม่เปลียนไปแต่ความทรงจํา ในหน้าร้อนนันมันยังอยู่เสมอ”

เสมอ ” “ เมือวันเวลาผ่านผ่านก็เป็นไปได้ทียาก