«ο καραγκιοζησ μασ» αριθμός τεύχους 106 νοέμβρης 2016

Όσο με θάβουνε, εγώ θα φυτρώνω

Μηνιάτικη ηλεκτρονική έκδοση του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών Περίοδος Γ’ Τεύχος 106 Νοέμβριος 2016

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ Γράφει ο Παναγιώτης Κεΐσογλου

Τιμή σε κείνους που στη ζωή τους… όρισαν να φυλάττουν Θερμοπύλες…

Συμπληρώνονται, φέτος, 43 χρόνια από την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο ελληνικός λαός, με μπροστάρη τη νεολαία, έσπασε το γύψο, που οι δικτάτορες έβαλαν στην Ελλάδα, τον Απρίλη του ’67. Το κυρίαρχο σύνθημα ΨΩΜΙΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, αλλά και η απαίτηση για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, κωδικοποίησαν τις διεκδικήσεις και τα οράματα του ελληνικού λαού. Οι νεκροί του Πολυτεχνείου έγιναν «το λίπασμα της λευτεριάς», συνεχιστές της θυσίας του Γρηγόρη Λαμπράκη και του Σωτήρη Πέτρουλα, στο βωμό του αγώνα για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Η εξέγερση σηματοδότησε την «αρχή του τέλους» της ξενοκίνητης χούντας και, αναμφισβήτητα, υπήρξε η πιο φωτεινή πράξη αντίστασης, σε μια σκοτεινή επταετία, για τον τόπο. Η 17η Νοέμβρη του 1973 δεν αποτελεί, απλώς, ένα χρονικό ορόσημο, αλλά, πολύ περισσότερο, ένα διαχρονικό σύμβολο διεκδικήσεων του νεολαιίστικου και του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο. Οι αγώνες της δεκαετίας του ’60 ενάντια στο κράτος και το παρακράτος της Δεξιάς, αλλά και η άνοιξη της Πράγας και ο γαλλικός Μάης του ’68, είναι οι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας μαζικών διεκδικήσεων των λαών, για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.

Η γενιά του πολυτεχνείου και η αμφισβήτηση

Αν υπάρχει μια γενιά αμφιλεγόμενη, πολυσυζητημένη και από πολλούς χαρακτηριζόμενη ως υπερεκτιμημένη, είναι σίγουρα αυτή του Πολυτεχνείου. Πέρα, όμως, από την καθαρά υποκειμενική απόδοση ενός χαρακτηρισμού, υφίσταται ένα γεγονός αντικειμενικό και αναμφισβήτητο με τεράστια σημασία: Είναι η γενιά που καθόρισε την πορεία και την τύχη της μεταπολιτευτικής Ελλάδος. Και

Μηνιάτικη ηλεκτρονική έκδοση του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών Τζωρτζ 6 Αθήνα 106 77

Διόρθωση κειμένων: Θωμάς Αθ. Αγραφιώτης Εξώφυλλο: Πάνος Καπετανίδης

ΕΚΔΟΤΗΣ: Πάνος Β. Καπετανίδης Τηλέφωνο: 210 46 16 664

Σελίδα

2

Κατέβασε το καταστατικό του Σωματείου μ ε έ να “ κ λ ι κ ” ! http://www.karagkiozis.com/somateio/

αυτός, ακριβώς, είναι ο θρίαμβος και το αμάρτημά της ταυτόχρονα. Τον άδολο αγώνα του φοιτητικού κινήματος, ως πράξη αντίστασης και προσπάθεια κατάρρευσης ενός λαομίσητου πολιτικού καθεστώτος, δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει κανείς, πώς θα μπορούσε άλλωστε; Ούτε το γενικότερο κλίμα απαξίας απέναντι στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, ούτε ο εκφυλισμός αυτού μπορούν να επισκιάσουν τη μεγάλη συνεισφορά του κινήματος, για την πτώση της δικτατορίας. Και όποιος, ορμώμενος από τις άστοχες πολιτικές κινήσεις και μόδες των τελευταίων μηνών, νοσταλγεί αυτήν τη μαύρη περίοδο και όλους τους εθνικοπαράφρονες εκφραστές της, είναι επιεικώς ανιστόρητος, επικίνδυνος και σπιλώνει τον αγώνα αυτών, που μόχθησαν για τα κεκτημένα όλων. Η μετέπειτα πολιτική πορεία και επιλογές όσων συμμετείχαν, όμως, σε αυτόν τον αγώνα, τους οποίους, το πέρασμα του χρόνου, κατάφερε να ξεγυμνώσει, φανερώνοντας το πραγματικό τους ποιόν, είναι αντικείμενο άξιο σχολιασμού και κριτικής μελέτης. Από τα πέντε, μέχρι, τουλάχιστον, και τα δεκαοκτώ, ένα κακοστημένο εκπαιδευτικό σύστημα μάς βομβαρδίζει, ανελέητα, με έννοιες συνταγματικά κατοχυρωμένες μεν, ουτοπικές δε, όπως δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, ελευθερία, ισότητα. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας (αν και, πολλές φορές, τούτα τα δύο τυχαίνει να μην συμβαδίζουν), βιωματικά και εμπειρικά, αποδεικνύεται, περίτρανα, ότι εφαρμογή όλων των παραπάνω δεν υφίσταται, και εδώ ακριβώς -στο ανεφάρμοστο- έγκειται η ασαφής, αόριστη και ουτοπική τους φύση. Μόνο που, στην προκειμένη περίπτωση, δεν πρόκειται για την κατάρρευση του μύθου περί Άγιου Βασίλη αλλά για κάτι βαθύτερο, που στοιχίζει κάτι παραπάνω, από μία στιγμιαία παιδική απογοήτευση. Όλα τα ανωτέρω δεν είναι άσχετα με το θέμα, το οποίο πραγματεύομαι. Αντιθέτως, αν το καλοσκεφθεί κανείς, για αυτά τα ιδανικά χάθηκαν ψυχές, που δεν νοιάστηκαν για καμία υστεροφημία, απλά κάηκαν από τη φωτιά του ονείρου, στο οποίο πίστεψαν. Ψυχές, που διαδήλωναν ειρηνικά στα κιγκλιδώματα, την ώρα που ένα τανκ γκρέμιζε την πόρτα. Και έφυγαν τόσο αθόρυβα, από την πίσω πόρτα, σαν να μην ήθελαν να ενοχλήσουν την ιστορία, που αδιάκοπα συνέχισε να γράφει τις σελίδες της, όπως τη βολεύει. Άλλωστε, οι πραγματικοί ήρωες κρύβονται, ενσυνείδητα ταπεινά, στις κρυφές σελίδες της ιστορίας, σε αυτές με τα ψιλά γράμματα. Στα παράθυρα και τις τηλεοράσεις, βρίσκονται μόνο οι κακές τους απομιμήσεις. Αυτές οι κακές απομιμήσεις επωμίστηκαν όλην τη δόξα. Και μετατρέποντας, την ιερή ιδέα του πολυτεχνείου σε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, μεταλλάχθηκαν σε αρχιπολιτικάντηδες διαρκούς θητείας, την τελευταία τριακονταετία. Οι εναπομείναντες αυτοί είναι οι δήμιοι πολλών μετέπειτα γενεών.

Σελίδα

3

Το απωθημένο φαίνεται να λειτούργησε λίγο παραπάνω στην περίπτωσή τους και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, βιάστηκαν και παρερμηνεύτηκαν οι εύθραυστες έννοιες της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Νομοτελειακά, βέβαια, το πέρας του χρόνου επιφέρει ένα σχετικό συμβιβασμό. Ξεθωριάζει η ζωντάνια κι ενέργεια του νιάτου, αυτό είναι ανθρώπινο, κατανοητό και μη κατακριτέο. Αντιθέτως, προκλητικό είναι το γεγονός πως η ιστορία, δυστυχώς, δεν διδάσκει, αλλά συνεχίζει, αδιάλειπτα, τον κύκλο της, για τον απλούστατο λόγο ότι παραποιείται, πλάθεται και χρησιμοποιείται σαν ένα κομμάτι πλαστελίνης. Ανεξαρτήτως των συνθηκών, κάθε γενιά κρίνεται από τις πράξεις της, που επιπλέον είναι και μη αναστρέψιμες. Ανέκαθεν η πράξη προηγείται της ουσίας και υπάρχει η δυνατότητα, ατομικά και συλλογικά, να πράξουμε, μην παραλείποντας να σκεφτούμε το μη αναστρέψιμο των συνεπειών τους. Κατανοώντας αυτήν τη μεγάλη αλήθεια, αυτομάτως, αποκτάται ένα εφόδιο ζωτικής σημασίας, για τη δύσκολη νέα πορεία. Πορεία της οποίας θα ηγείται ένα μεγάλο outsider: Η γενιά των τετρακοσίων ή τριακοσίων ευρώ, της ανεργίας, της απάθειας, της αποβλάκωσης ή του facebook. Αλλά, αν θέλετε την άποψή μου, δεν υπάρχει καταλληλότερος χαρακτηρισμός από αυτόν της πλέον παρεξηγημένης γενιάς που καλείται να ξεπλύνει της αμαρτίες μιας άλλης, ιστορικής μεν, αμφιβόλου προσφοράς δε, αυτής του Πολυτεχνείου.

Τα μηνύματα του σήμερα

Σήμερα, τα μηνύματα εκείνων των εξεγέρσεων δεν μπορούν και δεν πρέπει να περιορίζονται σε επετειακές εκδηλώσεις και σε μια ξύλινη «αγωνιστική» ρητορική. Η μονόπλευρη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, με γνώμονα τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών, επιτείνει την ύπαρξη ενός κόσμου με διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετικές αφετηρίες. Η ειρήνη, η δημοκρατία και οι ατομικές ελευθερίες καταστρατηγούνται, άλλοτε απροκάλυπτα και άλλοτε συγκαλυμμένα, με «παγκοσμιοποιημένες προπαγάνδες». Η παιδεία, η εργασία, η κοινωνία γενικότερα, δέχονται επίθεση και υπόκεινται στις λογικές των μονόδρομων του νεοφιλελευθερισμού. Στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού και της «παγκοσμιοποίησης», προβάλλει η ανάγκη της παγκόσμιας αφύπνισης των νεανικών συνειδήσεων και η ανάγκη αγώνα για δημόσια αγαθά στην υπηρεσία των πολλών, αυτοδιάθεση των λαών, εκδημοκρατισμό και ειρηνική συνύπαρξη.

Σελίδα

4

Γενική Συνέλευση

και Αρχαιρεσίες στο Σωματείου

Σάββατο 26 Νοέμβρη Η τακτική Γενική Συνέλευση του Σωματείου μας θα γίνει το Σάββατο 26 Νοέμβρη 2016 και ώρα 10:00 π. μ.. Στην ίδια Γ.Σ. θα διεξαχθούν και οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη πενταμελούς Διοικητικού Συμβουλίου και τριμελούς Ελεγκτικής Επιτροπής, σύμφωνα με τις διατάξεις του καταστατικού. Η ψηφοφορία θα αρχίσει στις 12:00 το μεσημέρι και θα διαρκέσει μέχρι τη 1:00 μ. μ.. Για τη συμμετοχή τους στις παραπάνω αρχαιρεσίες, θα πρέπει όσοι προσέλθουν να είναι μέλη του Σωματείου δύο μήνες πριν από την ημερομηνία της Γ.Σ. και να είναι ΤΑΜΕΙΑΚΑ ΕΝΤΑΞΕΙ. Ταμειακά εντάξει τα μέλη (που δεν θα είναι υποψήφιοι) μπορούν να γίνουν και την ίδια μέρα της Γ.Σ.. Υποψηφιότητες: Στην ίδια Γ.Σ., θα γίνει και η εκλογή Καλλιτεχνικού Διευθυντή και 6αμελούς καλλιτεχνικού Συμβουλίου της Εθνικής Σκηνής Θεάτρου Σκιών, σύμφωνα πάλι με το καταστατικό και με τις ίδιες προϋποθέσεις, που ισχύουν και για τους υποψήφιους του Διοικητικού Συμβουλίου. Για την θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή, απαιτείται ο υποψήφιος να είναι «καραγκιοζοπαίχτης» εγνωσμένου κύρους. Σε περίπτωση που δεν δηλώσουν υποψήφιοι, η ψηφοφορία θα αναβληθεί για την επόμενη Γενική Συνέλευση. Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να καταθέσουν την αίτησή τους, με e-mail, στο: somateiokaragkiozh@gmail.com (από αρχές Νοέμβρη, μέχρι την Δευτέρα 21 Νοέμβρη, ώρα 12 μ. μ.). Απαραίτητη προϋπόθεση, ο υποψήφιος να είναι ΤΑΜΕΙΑΚΑ ΕΝΤΑΞΕΙ. Όσων οι αιτήσεις εγγραφής έχουν εγκριθεί, αλλά δεν έχουν καταβάλει το δικαίωμα εγγραφής, δεν θεωρούνται μέλη μέχρι την εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης, είτε στην Τράπεζα, είτε πριν την Γενική Συνέλευση. ΠΛΗΡΩΜΕΣ στο λογαριασμό του Σωματείου μας: Τράπεζα Eurobank, αριθμός λογαριασμού: 026.0062.17.0200632294 IBAN: GR0802600620000170200632294

Σελίδα

5

ΘΕΜΑΤΑ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ: • 1) Απολογισμός Δ. Σ. και Κ.Σ. για τη χρήση, που έληξε.

• 2) Έκθεση ελεγκτικής επιτροπής, για τη διαχείριση του Δ.Σ., από την προηγούμενη περίοδο.

• 3) Απαλλαγή Δ.Σ., από κάθε ευθύνη.

• 4) Προϋπολογισμός δαπανών Διοικητικού και Καλλιτεχνικού Συμβουλίου και προγραμματισμός δράσης για τη νέα περίοδο.

• 5) Προτάσεις και εισηγήσεις μελών.

• 7) Εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής, για τη διεξαγωγή ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΩΝ για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου.

• 7) ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ (περίπου, από ώρα 12.00) για την ανάδειξη νέου 5μελούς Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς και νέας 3μελούς Ελεγκτικής Επιτροπής, καθώς και εκλογή Καλλιτεχνικού Διευθυντή και εξαμελούς καλλιτεχνικού Συμβουλίου της Εθνικής Σκηνής Θεάτρου Σκιών.

Το περιοδικό “Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΜΑΣ” ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ! Γράψτε μας:

Άρθρα Ειδήσεις σχετικές με το Θέατρο Σκιών Σχόλια Παρατηρήσεις

Σελίδα

6

Στείλτε μας:

Σκιτσάκια Σχέδια από πρωτότυπες φιγούρες Καραγκιοζοκόμικ Σχετικά σταυρόλεξα

Εξετάσεις στο Σωματείο μας Πέμπτη 1 Δεκέμβρη 2016 Η επιτροπή Κρίσεως Καραγκιοζοπαίχτη του Σωματείου μας θα συγκληθεί και πάλι την Πέμπτη 1 Δεκέμβρη 2016 και ώρα 8 μ.μ. στην σκηνή του εργαστηρίου του “Θιάσου Αθανασίου” (Πλάτωνος 7, Μοσχάτο), ύστερα από αίτηση του μέλους μας Τάσου Τσώνη για να παρακολουθήσει και να κρίνει, την αρτιότητά της δουλειάς του. Μέχρι και την ημερομηνία των εξετάσεων μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή και άλλοι ενδιαφερόμενοι. Απαραίτητη προϋπόθεση, και αυτοί να είναι μέλη του Σωματείου και να έχουν πληρώσει τις συνδρομές τους μέχρι και τον Δεκέμβρη του 2016. Η επιτροπή θα αποτελείται από τους: Μίμη Μάνο (Αθανασίου), Γιάννη Αθανασίου, Πάνο Καπετανίδη, Τάκη Κωστιδάκη και Αντώνη Παντιώρα. Αναπληρωματικά μέλος: Τάκης Βαμβακίδης. Θα κρίνουν τον υποψήφιο Καραγκιοζοπαίχτη με βάση σχετικό άρθρο του καταστατικού, στην καλλιτεχνική δεξιοτεχνία, καθώς και την άρθρωση, ορθοφωνία και μιμητική ικανότητα του υποψήφιου Καραγκιοζοπαίχτη. Ο κάθε κρινόμενος

θα παίξει ορισμένες εικόνες από παράσταση με τις φιγούρες και τα σκηνικά του. Στις εικόνες θα παρουσιάσει: α) σύντομους διάλογους των βασικών τύπων, β) μια συνομιλία με γυναικείο πρόσωπο και γ) έναν ακόμα διάλογο που να περιλαμβάνει ξιφομαχία.

Ο κρινόμενος θα πρέπει επίσης να επιδείξει στην επιτροπή, φωτογραφίες της σκηνής του, να ενημερώσει για τα ηχητικά που χρησιμοποιεί καθώς και για ό,τι άλλο θεωρεί ότι θα βοηθήσει την επιτροπή να σχηματίσει την καλύτερη εικόνα γι’ αυτόν. Η σχετική έγκριση ή απόρριψη αποφασίζεται από την επιτροπή με σχετική πλειοψηφία, ενώ θα τηρηθούν πρακτικά.

Από παλιότερη σύγκληση της επιτροπής

Σελίδα

7

«Τα τραγούδια του Καραγκιόζη»

και η ιστορική αλήθεια

του Πάνου Καπετανίδη Παρόλο που η σημερινή ΕΡΤ, τα κανάλια των επαναλήψεων, που πληρώνουμε στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού όλοι και που έχουν ελάχιστα ποσοστά ακροαματικότητας (3,6%η ΕΡΤ1 και 1% η ΕΡΤ2- Η ΕΡΤ 3 δεν εμφανίζεται), κάποιοι θα είδαν την 3η επανάληψη της εκπομπής της ΕΡΤ1 «ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ» την Κυριακή 9/10/16, με τίτλο: «Μουσικές του Μπερντέ» (που πρωτοπροβλήθηκε, στις 21η Ιουνίου 2012, ώρα 17:00-19:00). Ο καλεσμένος της εκπομπής, Μιχάλης Ιερωνυμίδης, αναφέρθηκε στο δίσκο: «Τα τραγούδια του Καραγκιόζη». Για τη δημιουργία αυτού του δίσκου, ακούστηκαν, από μέρους του, σοβαρές ανακρίβειες και έγιναν και πολλές αποσιωπήσεις. Θα ήθελα, λοιπόν, να καταθέσω τη μαρτυρία μου, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1991, αλλά μήνες, νωρίτερα, είχε μεσολαβήσει η εγγραφή στο στούντιο «ΕΡΑ», με έξι λαϊκούς οργανοπαίχτες (από τους τελικούς εννέα). Τρεις τραγουδιστές τραγούδησαν σε αυτόν το δίσκο: Ο Θέμης και ο Σπύρος Καράμπαλης και ο Γιώργος Παπαδόπουλος. Η ιδέα της εγγραφής αυτής ήταν δικιά μου και η παραγωγή έγινε με χρήματα του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών, επειδή και εγώ ο Ο Θέμης Καράμπαλης ίδιος, αλλά και οι άλλοι, τότε, Καραγκιοζοπαίχτες– μέλη του Σωματείου, είχαμε πρόβλημα με τα μουσικά μέρη, αφού οι δίσκοι, με τους οποίους γράφαμε, τότε, κασέτες ήχου, ήταν παλιοί, παρουσίαζαν ξυσίματα και θόρυβο, το βασικότερο, όμως, ήταν ότι δεν βρίσκαμε τραγούδια για Διονύσιο, για Εβραίο, για Αμανέ και κάποια χαρακτηριστικά τραγούδια, όπως το «Βόηθα, Χριστέ και Παναγιά» του Μεγαλέξανδρου ή τον αμανέ-παράκληση στο «Μαγεμένο δέντρο». Δεν συνάντησα καμία απροθυμία από τους αδερφούς Καράμπαλη, για Ο Μιχάλης αυτήν την ηχογράφηση, όπως ειπώθηκε στην εκπομπή, επειδή αυτή θα Ιερωνυμίδης είχε αποκλειστική χρήση των συναδέλφων τους. Τόσο, δε, οι μουσικοί,

Σελίδα

8

όσο και οι τραγουδιστές δεν το είδαν ψυχρά-επαγγελματικά και στην ουσία πληρώθηκαν, συμβολικά, για την απασχόλησή τους. Ο δε μπουζουξής Βαγγέλης Δελέζιος δεν πήρε καθόλου χρήματα, εξαιτίας της προσωπικής μας παιδικής φιλίας. Μετά την εγγραφή στο στούντιο, θα ανατυπώναμε κασέτες (το πρόσφορο, τότε, μέσο) και αυτές θα διανεμόντουσαν έναντι μικρού ποσού στους καραγκιοζοπαίχτες, ίσα-ίσα, για να βγει το κόστος της ηχογράφησης. Τότε, εμφανίστηκε ο Μιχάλης Ιερωνυμίδης και μου πρότεινε αυτή η ηχογράφηση να γίνει δίσκος και έτσι να μείνουν στην ιστορία και οι αδερφοί Καράμπαλη και η όλη δουλειά, που έγινε. Έτσι, ρωτήθηκαν τόσο το Δ.Σ., όσο και οι υπόλοιποι συντελεστές. Συμφώνησαν και, έτσι, βγήκε αυτός ο δίσκος, του οποίου το πρώτο αντίτυπο υπάρχει στα γραφεία του ιστορικού μας Σωματείου. Εκ των υστέρων, μπήκαν και ομόρφυναν τη δουλειά άλλα τρία όργανα: το μαντολίνο, μια κλασική κιθάρα και ένα λαούτο. Με αυτά που ανέφερα, δεν θέλω καθόλου να μειώσω το σημαντικό ρόλο του επίτιμου μέλους του Σωματείου, Μιχάλη Ιερωνυμίδη, ο οποίος, αργότερα, επέστρεψε τα χρήματα, που έβαλε το Σωματείο, για την αρχική παραγωγή. Δεν μπορώ, όμως, να δεχτώ τη μείωση ή την αποσιώπηση της σημαντικής προσφοράς του Προέδρου και των, τότε, μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου, στην ιδέα, παραγωγή και εκτέλεση. Άλλωστε, έστω και με μικρά γράμματα, αναφέρεται, πάνω στο δίσκο και στα CD, ότι έγινε με τη «συμπαράσταση» του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών. Ας αναφερθούμε, όμως, και σε όλους τους συντελεστές, εκ των οποίων αρκετοί ήταν και μέλη του Σωματείου, μέχρι το θάνατό τους:

Τραγούδι: Θέμης και Σπύρος Καράμπαλης, Γιώργος Παπαδόπουλος Ο Σπύρος Καράμπαλης Ακορντεόν: Ευάγγελος Καλυβιώτης Βιολί: Ηλίας Φουντάτος Κιθάρα: Γιώργος Παπαδόπουλος και Αντώνης Αγάς Κλαρίνο: Κυριάκος Κωστούλας Λαούτο: Χρήστος Ζώτος Μαντολίνο: Βαγγέλης Παπαγγελίδης Μπουζούκι: Βαγγέλης Δαλέζιος Ταραμπούκα-Μουσική διεύθυνση: Θέμης Καράμπαλης

Σελίδα

9

«Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» του Θωμά Αθ. Αγραφιώτη

https://www.youtube.com/watch?v=TfenKLZXdKw Ο Καραγκιόζης και η παρουσία του στη σχολική ζωή του Δημοτικού (και εν προκειμένω του 6/θ Δημοτικού Σχολείου Καβάσιλα Ηλείας) είναι μία από τις δεκαέξι, συνολικά, θεματικές του ωριαίου ντοκυμαντέρ «Προς Καβάσιλα Ηλείας», το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε την Τρίτη 14 Ιουνίου 2016. Πρόκειται για μια σχολική δουλειά των μαθητών του χωριού, σε συνεργασία με τους δασκάλους τους. Το εν λόγω πρότζεκτ είχε ξεκινήσει, αρκετά χρόνια πριν (2010), με αφορμή την τότε ενδοσχολική διαδικασία της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων, η οποία έμεινε, τελικά, ανενεργή, από το 2015 και εξής. Η ανωτέρω διαδικασία εντασσόταν, επίσης, μέσα στα Ο Θωμάς Αθ. Αγραφιώτης πλαίσια της «Κινηματογραφικής Αγωγής» όλων των μαθητών του σχολείου, η οποία (με τη σειρά της) είχε ενταχθεί αφενός στο επίσημο πρόγραμμα της αυτοαξιολόγησης και αφετέρου στο λεγόμενο «κρυφό» αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου, καθώς ο κινηματογράφος, όπως (δυστυχώς) και πολλές άλλες τέχνες, δεν εντάσσονται, επισήμως, στα παιδαγωγικά μαθήματα της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η αρχή είχε γίνει με την προβολή κινηματογραφικών ταινιών στους μαθητές του σχολείου, με ιδιαίτερη έμφαση σε ντοκυμαντέρ ποικίλης ύλης και στις μεγάλου μήκους ασπρόμαυρες προπολεμικές ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν. Η διαδικασία αυτή κορυφώθηκε (εκτός αξιολόγησης, πια) με το γύρισμα και την προβολή του ντοκυμαντέρ «Προς Καβάσιλα Ηλείας» από τα ίδια τα παιδιά, που από ενεργητικοί (και όχι παθητικοί) θεατές, μέσα από ειδικές παιδαγωγικές παρεμβάσεις, μεταπήδησαν πίσω από την κάμερα και έγιναν τα ίδια πρωταγωνιστές και σκηνοθέτες. Ήταν τα ίδια παιδιά, που ως μαθητές της Β΄ Δημοτικού, παρακολουθούσαν, στο σχολείο, τις ταινίες του Σαρλό και ντοκιμαντέρ (με ποικίλα θέματα, όπως, π.χ., για την εορτή της 25ης Μαρτίου), για να γυρίσουν το πρώτο δικό τους ντοκυμαντέρ, ως μαθητές, πλέον, της ΣΤ΄ Δημοτικού. Από την παραπάνω παιδαγωγική διαδικασία, θα εστιάσουμε σε μια από τις δεκαέξι ενότητες του ντοκυμαντέρ, που σχετίζεται με τις παραστάσεις Θεάτρου Σκιών, που παρουσιάζει, τα τελευταία πέντε χρόνια, στο ίδιο σχολείο, ο παλαίμαχος και ντόπιος καραγκιοζοπαίχτης Γιάννης Πρωτοψάλτης. Ο Πρωτοψάλτης γεννήθηκε στα Τα Καβάσιλα και... ο κόμβος Καβάσιλα, το έτος

Σελίδα

10

1936. Είναι, σήμερα, ο ένας από τους τέσσερις, εν ζωή, καλλιτέχνες του Θεάτρου Σκιών, που ζουν στην Ελλάδα και γεννήθηκαν προπολεμικά (ανάμεσα, τουλάχιστον, στους 2 Παγκοσμίους Πολέμους). Ο παλιότερος είναι ο τσαριτσανιώτης Βασίλης Βασβανάς, που, φέτος τον Αύγουστο, Ο Πρωτοψάλτης παίζει... έκλεισε έναν αιώνα ζωής. Γεννήθηκε, εν μέσω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στις 6 με το παλιό ημερολόγιο/19 (με το νέο) Αυγούστου 1916. Ο Βασβανάς, του οποίου η άξια σύζυγος, Σουλτάνα, «έφυγε», τον περασμένο Δεκέμβριο, σε ηλικία 87 ετών, είναι, σαφώς, ο μακροβιότερος σκιοπαίχτης όχι μόνον της Ελλάδας, αλλά ίσως και της Ευρώπης, ίσως μάλιστα και παγκοσμίως. Ακολουθεί ο Θανάσης Σπυρόπουλος, γεννηθείς το 1931, ο προαναφερθείς Γιάννης Πρωτοψάλτης (γεννημένος το 1936) και, οριακά, ο Μίμης Μάνος, που γεννήθηκε το 1939, αναφερόμενοι, πάντα, στους Έλληνες καραγκιοζοπαίχτες, που ζούνε στη χώρα μας. Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, είναι τιμή για τα Καβάσιλα, αλλά και για το 6/θ Δημοτικό Σχολείο του χωριού, η καλλιτεχνική (και όχι μόνο) παρουσία ενός τέτοιου καραγκιοζοπαίχτη, η δράση του οποίου καταγράφηκε από τους ίδιους τους μαθητές, για τις ανάγκες του σχολικού ντοκυμαντέρ, ως ένα εκ των βασικών θεμάτων της σχολικής και πολιτιστικής καθημερινής ζωής του χωριού. Με αφορμή, λοιπόν, τη γνωστοποίηση, στο προηγούμενο τεύχος, του παραπάνω οπτικοακουστικού ντοκουμέντου, προχωρούμε, σήμερα, στην αυτόνομη παρουσίασή του, στο διαδίκτυο, και μάλιστα και με αγγλικούς υπότιτλους, ως το βασικότερο, εν προκειμένω, θέμα ενός ντοκυμαντέρ, που θα ενδιέφερε το αναγνωστικό κοινό ενός περιοδικού, σαν το δικό μας, για το Θέατρο Σκιών και τον Καραγκιόζη. Με την πρωτοβουλία των ίδιων των παιδιών, το παίξιμο του Γιάννη Πρωτοψάλτη αποθανατίστηκε, ταυτόχρονα, τόσο από μπροστά (με την κάμερα, πάνω σε τρίποδα, να τραβάει τον μπερντέ), όσο και από πίσω από το πανί, με το κινητό του μαθητή της Έκτης, Γιώργου Φωτόπουλου, να αποθανατίζει το παρασκήνιο και το πώς παίζεται ο Καραγκιόζης, σαν μια ταυτόχρονη ερμηνεία και απομυθοποίηση των μαγικών δρώμενων, που συντελούνται στο δισδιάστατο, φωτισμένο και τεντωμένο πανί. Το απόσπασμα, που παρουσιάζεται, προέρχεται από την κλασική, παραδοσιακή και λαογραφική κωμωδία: «Το στοιχειωμένο δεντρί» και ειδικότερα από τον εναρκτήριο χορό της συγκεκριμένης παράστασης. Η ταυτόχρονη παρουσίαση των δρώμενων, μπροστά και πίσω από τον μπερντέ, διανθίστηκε, πριν και μετά από την παράσταση, με μια σύντομη συνέντευξη του Πρωτοψάλτη, για το πώς έγινε καραγκιοζοπαίχτης, για τις υπόλοιπες ασχολίες του, για τη μαθητεία του στο δάσκαλό του, τον Ντίνο Θεοδωρόπουλο, αλλά και για το τι σημαίνει, για τον ίδιο, η τέχνη του Θεάτρου Σκιών. Το σύντομο αυτό αφιέρωμα κλείνει με ένα από τα πολλά μαγικά και ταχυδακτυλουργικά κόλπα, που παρουσιάζει ο Γιάννης Πρωτοψάλτης, πριν και μετά από τις παραστάσεις του. Η παρουσία του Γιάννη Πρωτοψάλτη, στο ντοκυμαντέρ «Προς Καβάσιλα Ηλείας», ολοκληρώθηκε με ένα ακόμα απόσπασμα από την παράστασή του (ο χορός του Μπαρμπαγιώργου) και μια αναφορά του ίδιου του καλλιτέχνη στο σιδηροδρομικό κόμβο των Καβασίλων, σε άλλα τμήματα της ταινίας, τα οποία θα μας απασχολήσουν, εκτός των άλλων, στα επόμενα τεύχη του μηνιαίου περιοδικού «Ο Καραγκιόζης μας».

...τα παιδιά και ο δάσκαλος χορεύουν

Σελίδα

11

Έ

νας από τους Από το περιοδικό παλιούς και καλούς καραγκιοζοπαίχτες, ό Χρήστος Χαρίδημος, ιστορεί για χάρη του «Θεάτρου», τη ζωή του στον Καραγκιόζη. Καταγράφει, πιστά, ο γιος του, καραγκιοζοπαίχτης και αυτός, Γιώργος Χαρίδημος. «Εγεννήθην, το 1895, εις Αθήνας, από γονείς Αθηναίους, εις την συνοικίαν Αγίου Παύλου, Σταθμός Λαρίσσης. Ο πατέρας μου ονομάζετο Γεώργιος Χάριτος, η μητέρα μου Αγγελική. Η οικογένειά μου αποτελείτο από τέσσερις θυγατέρες και έναν γιο, δηλαδή εμένα. Ο πάππος μου, ειργάζετο εις τα ανάκτορα επί Όθωνος ως τόμος καπνοδοχοκαθαριστής. Την εργασία του πάππου μου ανέλαβε ο πατέρας μου την εποχή του Γεωργίου Α'. Τον πατέρα μου δεν τον εγνώρισα καλά, Επιμέλεια κειμένων: διότι επέθανε νέος και με άφησε Πάνος Καπετανίδης πέντε ετών. Μετά τον θάνατον του πατρός μου διωρίσθη η μητέρα εις εργασίαν του παλατιού, ειργάσθη δε 28 έτη επί Γεωργίου Α'. Με την εργασία της μητέρας ανεθράφησαν οι αδελφές μου και εγώ. Εσπούδασε την δεύτερή μου αδελφή διδασκάλισσα και επάντρεψε όλα τα κορίτσια. Σαν μοναχογιός που ήμουν μ' αγαπούσαν πολύ. Με έστελναν σχολείο αλλά εγώ δεν επήγαινα. Δεν μου άρεσαν τα γράμματα και έμεινα τελείως αγράμματος. Βλέποντας η μητέρα μου ότι δεν ήθελα τα γράμματα με έβαλε σε τέχνη αλλά ούτε εκεί επήγαινα. Με έδερνε η μητέρα μου αλλά και πάλι δεν επήγαινα. Τότε εκατοικούσαμε εις τον Άγιον Νικόλαον Πευκακίων. Εκεί έκανε παραστάσεις ένας καραγκιοζοπαίχτης, ονομάζετο δε Χρήστος Λεβέντης, και ήτο το έτος 1910. Παρακολουθούσα τις παραστάσεις του και μου άρεσε πολύ και δεν έλειψα βραδιά. Άρχισα και εγώ να παίζω Καραγκιόζη στο σπίτι μου και να μαζεύω ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τα παιδιά της γειτονιάς και εχαιρόμουν πολύ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΟΠΑΙΧΤΗΣ γι' αυτό. Ό,τι λεπτά μου δίνανε οι αδελφές μου και ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ η μητέρα μου τα αγόραζα χαρτόνια. Είχα τη χάρη και το ταλέντο να ζωγραφίζω ωραία και δεν μου ήτο δύσκολο να ζωγραφίζω τους καραγκιόζηδες. Με τη μεγάλη μου μανία άρχισα να γίνομαι ενοχλητικός στο σπίτι διότι από το πρωί που ξυπνούσα έως το βράδυ εζωγράφιζα και εσκάλιζα καραγκιόζηδες. Το σπίτι μου είχε γίνει άνω-κάτω από χαρτόνια, σπάγκους, κόλλες, χαρτιά, ξύλα, αλευρόκολλα, που έφτιανα στους καραγκιόζηδες. Φώναζαν οι αδελφές μου, με έδερναν, μου σχίζανε τους καραγκιόζηδες, εγώ έκλαιγα ώρες πολλές και επερίμενα την μητέρα μου να σχολάσει από την εργασία της. Μόλις την έβλεπα έπεφτα στην αγκαλιά της και

ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ

ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

ΕΖΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

Σελίδα

12

της έλεγα το κακό που έπαθα, που μου έσχισαν τους καραγκιόζηδές μου. Αυτό γινότανε τακτικά. Βλέποντας η μητέρα μου το πόσο υπόφερα και τη μανία που είχα για τον Καραγκιόζη εκάλεσε τις αδελφές μου και τους είπε άλλη φορά του παιδιού δε θα του σχίσετε τους καραγκιόζηδες και δε θα τον στεναχωρέσετε! Αφήστε τον να κάνει ό,τι θέλει. Από τότε σταμάτησαν να μου σχίζουνε τους καραγκιόζηδες, είχα πλέον όλη την ελευθερία. Κι αν καμιά φορά μου έκαναν την παρατήρηση οι αδελφές μου, τις φοβέριζα ότι θα το πω της μητέρας μου. Από τότε άρχισα να παρακολουθώ τους καραγκιοζοπαίχτες στα διάφορα μέρη των Αθηνών όπου έπαιζαν. Την εποχή αυτή μόνιμα θέατρα Καραγκιόζη που υπήρχαν στην Αθήνα ήταν στη Δεξαμενή (Κολωνάκι) και ο επιχειρηματίας ονομάζετο Σωτήριος Αργυρόπουλος. Δεύτερο μόνιμο θέατρο Καραγκιόζη ήτο στο Μεγάλο Ζάππειο και ο επιχειρηματίας ελέγετο Κομητόπουλος. Δίπλα σ' αυτό άνοιξε και άλλο θέατρο Καραγκιόζη και ο επιχειρηματίας ονομάζετο Παπασπύρου, άλλο δε θέατρο Καραγκιόζη υπήρχε στη σημερινή Πισίνα των Αθηνών και ο επιχειρηματίας ελέγετο Τριβέλας. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν πολλοί καραγκιοζοπαίχτες και ήσαν περιζήτητοι για τα μόνιμα θέατρα Καραγκιόζη των Αθηνών. Οι επιχειρηματίες του Καραγκιόζη για να κλείσουν καραγκιοζοπαίχτη για το θέατρό τους είχαν αλληλογραφία και όταν συμφωνούσαν ήταν υποχρεωμένος ο επιχειρηματίας ν' αναλάβει όλα τα έξοδα μεταφοράς του και του έστελνε προκαταβολή χρηματικόν ποσόν. Στο θέατρο Καραγκιόζη της Δεξαμενής εγνώρισα τον καραγκιοζοπαίχτη Μπέκο από την Πάτρα. Ήτο βοηθός του καραγκιοζοπαίχτη Μίμαρου. Παρακολούθησα τις παραστάσεις

του, που δεν ήταν παραπάνω από δεκαπέντε. Την εποχή εκείνη όλοι οι καραγκιοζοπαίχτες δεν είχαν παραπάνω από δεκαπέντε παραστάσεις. Μετά από τον Μπέκο ήλθε στη Δεξαμενή ο καραγκιοζοπαίχτης Γιάννης Μώρος. Τον παρακολούθησα κι αυτόν. Μετά τον Μώρο παρακολούθησα στη Δεξαμενή τον καραγκιοζοπαίχτη Αντώνιο Ποριώτη. Μετά τον Ποριώτη ακολούθησε ο Ντίνος Θεοδωρόπουλος, ο όποιος και έμεινε πολλά χρόνια στη Δεξαμενή. Βλέποντας ο Ντίνος Θεοδωρόπουλος ότι ζωγράφιζα καλά τους καραγκιόζηδες με επήρε μαζί του και του έφτιαχνα τις φιγούρες και τον βοηθούσα και στις παραστάσεις που έπαιζε. Ήτο πολύ καλός καραγκιοζοπαίχτης και αγαπητός στο Αθηναϊκό κοινόν. Με το Ντίνο Θεοδωρόπουλο απόκτησα πολύ καλά την τέχνη του καραγκιοζοπαίχτη κι αποφάσισα ν' αρχίσω τις παραστάσεις μου στο Αθηναϊκό κοινόν. Για καλή μου τύχη ήλθε στη Δεξαμενή ένας θεατρώνης από τα Μέθανα, και ζητούσε από τον Ντίνο Θεοδωρόπουλο έναν καλό καραγκιοζοπαίχτη, για να δώσει παραστάσεις στο θέατρό του. Ο Θεοδωρόπουλος είπε στο θεατρώνη να πάρει εμένα. Μόλις με είδε ο θεατρώνης εγέλασε, διότι ήμουν μικρός στην ηλικία. Και λέγει στον Θεοδωρόπουλον: Μα θα μπορέσει αυτό το παιδί να παίζει Καραγκιόζη που είναι μικρός; Τότε του λέγει ο Θεοδωρόπουλος: Μπορεί να τον βλέπεις μικρό, αλλά σας εγγυούμαι εγώ ότι είναι καλός στην τέχνη. Τον έχω βάλει εγώ και έπαιξε ένα βράδυ που ήμουν αδιάθετος και τον παρακολούθησα στην παράσταση, και γι' αυτό σας εγγυούμαι. Φωνές έχει δυνατές, μίμος είναι, κινεί πολύ καλά τα πρόσωπα του Καραγκιόζη, ζωγραφίζει καλά όλα τα είδη της δουλείας μας. Κι αν θέλετε να πεισθείτε, θα τον βάλω να μιλήσει

Σελίδα

13

διάφορα πρόσωπα της δουλειάς. Εγώ εμιμήθην διάφορα πρόσωπα του Καραγκιόζη, με άκουσε ο θεατρώνης, του άρεσα και

Ο Χρήστος Χαρίδημος εσυμφωνήσαμε. Μου έδωσε την εποχή εκείνη προκαταβολή 100 δραχμές και επήγα στα Μέθανα και άρχισα τις πρώτες μου παραστάσεις. Στα Μέθανα εργάσθηκα δυο μήνες, ετελειώσανε οι παραστάσεις και ήμουν αναγκασμένος να φύγω, διότι δεν είχα άλλες παραστάσεις να συνεχίσω. Επάνω που ετοιμαζόμουν να φύγω, έφθασε ο παλαιός καραγκιοζοπαίχτης Ιωάννης Παπούλιας, ο όποιος ανέλαβε το θέατρο και έτσι έφυγα εγώ. Γύρισα στην Αθήνα και δεν βρήκα τον Ντίνο Θεοδωρόπουλο στη Δεξαμενή. Έμαθα ότι έφυγε και επήγε στην Αμερική, όπου παρέμεινε 16 έτη παίζοντας Καραγκιόζη. Τότε επήγα εις την Πλατεία Κυριακού, στο καφενείο Ιωάννου Καγκελάριου. Εσυμφώνησα να στήσουμε τη σκηνή του Καραγκιόζη στην πλατεία, αυτός να βάλει τις καρέκλες, τα τραπέζια και να πουλάει τα ποτά του, και εγώ. Για την πληρωμή μου έβγαινε ο βοηθός μου δίσκο και ό,τι κερδίζαμε. Εκείνα τα χρόνια έτσι δουλεύανε τα καφενεία που ήσαν στις πλατείες. Δεν υπήρχε εφορία, δουλεύαμε ελεύθερα. Τότε εργαζόμουν με τον τίτλο Χρήστος Χάριτος. Μια μέρα πέρασε από την Πλατεία Κυριακού ο πρώτος μου εξάδελφος, ο οποίος ονομάζετο Γεώργιος Χάριτος, και είδε το πρόγραμμα του Καραγκιόζη που έγραφε ό καραγκιοζοπαίχτης Χρήστος Χάριτος. Κατάλαβε ότι ήμουν εγώ και ήλθε και με βρήκε και μου λέγει: Δεν ντρέπεσαι να γράφεις το επίθετό μας στον Καραγκιόζη; Να ρεζιλεύεις την οικογένειά

Σελίδα

14

μας; Να αλλάξεις το επίθετο. Και εγώ, να μην του χαλάσω το χατίρι, άλλαξα το επίθετο και έβαλα Χρήστος Χαρίδημος και σήμερα γράφομαι με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Χρήστος Χαρίδημος. Τα χρόνια εκείνα η σκηνή του Καραγκιόζη αποτελείτο από τέσσερα καντρόνια των τριάμισι μέτρων, τα οποία εστήναμε όρθια, δύο τάβλες των τεσσάρων μέτρων, τις οποίες καρφώναμε τη μια στη μέση, την άλλη επάνω κατόπιν καρφώναμε το πανί, καθαρή η οθόνη ήτο ύψος 75 πόντοι και μάκρος 4 μέτρα, καλύπταμε το κάτω μέρος της σκηνής με κάμποτ, στο οποίον εζωγράφιζα διάφορες σκηνές από τον Καραγκιόζη. Τα πλάγια της σκηνής τα σκεπάζαμε με δυο μικρές κουίντες, για να κρύβουν τα καρφάκια που καρφώναμε το πανί. Στο επάνω μέρος της σκηνής έβαζα κάμποτο "αέριο" στο οποίον είχα γράψει το όνομά μου. Μέσα στη σκηνή εβάζαμε τραπέζια ή μαδέρια, για να φτάνουμε στη μέση της πρώτης τάβλας και να δουλεύουμε εύκολα και να είμαστε πιο ψηλά από τους θεατάς. Επάνω στην τάβλα εβάζαμε οκτώ λυχνάρια που τα γεμίζαμε λάδι, για να φωτίζεται το πανί. Κάθε λυχνάρι είχε δυο φυτίλια της λάμπας. Όταν παρασταίναμε, με τη ζέστη και με την αγωνία ιδρώναμε, τα δε λυχνάρια εκαπνίζανε και από την κάπνα γινόμαστε μαύροι. Πολλές φορές τα πόδια από τους καραγκιόζηδες μπερδευόντουσαν στα λυχνάρια και λαδώναμε το πανί. Μετά ανακαλύψαμε το γκάζι, βάζαμε μια σωλήνα με δώδεκα μπεκ τριών μέτρων. Στην άκρη της σωλήνας, είχαμε ένα διακόπτη και όταν θέλαμε να κάνουμε διάλειμμα ή αλλαγή σκηνικών κλείναμε το διακόπτη και έσβηνε. Και όταν αρχίζαμε, ανοίγαμε τον διακόπτη και ανάβαμε τα μπεκ. Όταν δεν βρίσκαμε γκάζι είχαμε καζανάκι ασετιλίνης και σουλήνες με μπεκ. Οι φιγούρες καραγκιόζηδες ήσαν από χαρτόνι. Το μεγαλύτερο ύψος της φιγούρας ήτο 35 πόντους, το Σεράι ήτο 60 πόντους, η παράγκα του Καραγκιόζη 25 πόντοι. Άλλα σκηνικά ήτο το σπίτι του Μπέη, τα βουνά, τα δένδρα και άλλα διάφορα. Τα σκαλίσματα της φιγούρας δεν ήτο πολλά. Σκαλίζαμε το μάτι, το αυτί, και τρία κουμπιά, τις δέναμε με σπάγκους στα πόδια και στη μέση. Το Σεράι είχε πολλά σκαλίσματα. Οι καραγκιόζηδες δεν εγυρίζανε, τους καρφώναμε με ξυλάκια και όταν φεύγανε επήγαιναν με την πλάτη πίσω. Και όταν ήθελε ο Καραγκιόζης να μιλήσει στον Μπαρμπαγιώργο ή σ' άλλη φιγούρα έγερνε

προς τα πίσω. Την εποχή αυτή οι παραστάσεις συνοδεύοντο από μπουζούκια και μάντολες. Άλλοι καραγκιοζοπαίχτες τραγουδούσαν μόνοι τους και άλλοι είχαν τραγουδιστή. Σήμερα τα εργαλεία-φιγούρες δεν είναι από χαρτόνι αλλά από δέρμα βοδινό, που κατασκευάζεται ειδική παραγγελία. Τα δέρματα γίνονται άσπρα, σαν τα τομάρια των τυμπάνων. Τότε τα παίρνουμε εμείς, ζωγραφίζουμε τα σκίτσα πού θέλουμε, τα μολυβώνομε επάνω στο τομάρι, τα κόβουμε με ειδικά κοπίδια, τα ξύνουμε με γυαλιά και όταν ξυθούν γίνονται διαφανή. Τα βάζουμε σε ίσιο μέρος με βάρος επάνω, για να γίνουν ίσια. Τότε, τα ζωγραφίζουμε με διάφορα χρώματα σινικής μελάνης και γίνονται έγχρωμα. Τα δε σκηνικά είναι από χασέδες, ζωγραφισμένα διαφανή. Η σκηνή σήμερα είναι από 6 μέτρα έως 5 και αναλόγως το χώρο κανονίζουμε και το ύψος, που δεν είναι από 1.70-1.50 παρακάτου του μέτρου. Φωτίζεται η σκηνή από ηλεκτρικό ρεύμα από 18 έως 15 λαμπτήρες των 100 κηρίων. Το μέγεθος της φιγούρας αρχίζει από ένα μέτρο και κάτω, αναλόγως τη φιγούρα. Επίσης σήμερα οι φιγούρες κινούνται, γυρίζουν, πάνε-έρχονται, εύκολα. Στην Πλατεία Κυριακού τραγουδιστή είχα τον Απόστολο Τόλια, σημερινό καραγκιοζοπαίχτη και συνταξιούχο. Ο Τόλιας ανακάλυψε τις κόπιτσες, καψούλια των παπουτσιών θυλιαστά, και πάψαμε να δένουμε τους καραγκιόζηδες με σπόγγους. Έτσι ησυχάσαμε, γιατί δεν φεύγανε τα πόδια και οι βράκες τους, επάνω στην παράσταση. Στην Πλατεία Κυριακού συνέχισα τις παραστάσεις μου με μεγάλη επιτυχία. Η μητέρα μου απορούσε τι κάνω με τον Καραγκιόζη και μια μέρα πήρε την αδελφή μου και ήλθαν στην Πλατεία Κυριακού, για να ιδούν την παράσταση. Η μητέρα μου Καραγκιόζη δεν είχε ιδεί. Τις έβαλα να καθίσουν και εγώ επήγα ν' αρχίσω την παράστασή μου. Σαν άρχισα, άκουγε τα γέλια και τα χειροκροτήματα των θεατών και έλεγε στην αδελφή μου: Πού τα έμαθε αυτά τα διαολίστηκα πράγματα και τα λέει; Και έκανε το σταυρό της. Ετελείωσα τις παραστάσεις μου στην Πλατεία Κυριακού και επήγα στη Νεάπολη Αθηνών στο καφενείο Καλλιθέα του Κωνσταντίνου Πέππα κι άρχισα τις παραστάσεις μου. Εκεί ήλθαν θεαταί οι παλαιοί καραγκιοζοπαίχτες Θεοδωρέληδες. Ήσαν δύο αδέλφια, ο ένας παράσταινε και ό άλλος τραγουδούσε. Κάθισαν στην παράσταση και στο τέλος μου συστήθηκαν και μου έδωσαν συγχαρητήρια και μου είπαν: Μπράβο και θα γίνεις πολύ καλός καραγκιοζοπαίχτης. Εκεί έπαιξα πολλές παραστάσεις και έπειτα έφυγα. Το 1916 έπαιξα στο Θησείο στην Πλατεία Πουλόπουλου. Είχα βοηθό τον Νίκα, σημερινό καραγκιοζοπαίχτη και συνταξιούχο. Τραγουδιστή είχα τον Μαργώνη. Από εκεί με επήρε ο θεατρώνης Χαύτας στο θέατρο του «Πικ-Νικ», στα Εξάρχεια, όπου είχε ναυαγήσει ο θίασος και έπαιξα εγώ Καραγκιόζη τρεις μήνες. Το 1917 στην Πλατεία Χαλανδρίου έπαιζε ο καραγκιοζοπαίχτης Κωνσταντάρας. Έπαιζε την παράσταση "Μεταμόρφωση" και εκοιμήθη το βράδυ μέσα στη σκηνή. Το πρωί που εσηκώθηκε είχε στραβώσει το στόμα του και ήλθε και με ευρήκε στο καφενείο που εσύχναζαν οι καραγκιοζοπαίχτες στο Δημοτικό θέατρο Αθηνών, σήμερον Πλατεία Κοτζιά. Μου είπε να πάω στο Χαλάνδρι να συνεχισθώ εγώ τις παραστάσεις, γιατί αυτός δεν μπορούσε. Δέχθηκα και συνέχισα εγώ τις παραστάσεις. Όταν φθάσαμε να παίξουμε τη "Μεταμόρφωση", είχα τραγουδιστή πάλι τον Τόλια, θυμηθήκαμε τον Κωνσταντάρα που στράβωσε το στόμα του και ο τραγουδιστής μου, από φόβο μην συμβεί και σ' εμάς το ίδιο, επήρε ένα καλάμι κι έφτιαξε σταυρούς και τους εκρέμασε μέσα στη σκηνή. Από εκεί

Σελίδα

15

επήγα στρατιώτης. Στο στρατό έπαιζα Καραγκιόζη για την ψυχαγωγία του στρατού. Μόλις απελύθην το 1920 από το στρατό έπαιζα στο Πασαλιμάνι, στην πλατεία, στο θέατρο που έπαιζε η Παντομίμαο επιχειρηματίας ονομάζετο Γεώργιος Στακάς. Άρχισα τις παραστάσεις μου. Το θέατρο αυτό ήτο εκεί που είναι σήμερα το καφενείο Δημ. Κουτσαύτη. Φεύγοντας από το Πασαλιμάνι έπαιξα στο Παγκράτι, στο θέατρο του Ζουρόπουλου. Την εποχή αυτή ο Μόλλας έπαιζε στο Ζάππειο, στο θέατρο Παπασπύρου. Στο θέατρο του Κομητόπουλου, πάλι στο Ζάππειο, έπαιζε ο Ποριώτης. Στην Πισίνα Αθηνών έπαιζε ο Ρούλιας. Σε μια μάνδρα, στον Άγιο Νικόλαο της Νεαπόλεως Αθηνών, έπαιζε ο Μανωλόπουλος. Στο σταθμό Πελοποννήσου, στο θέατρο Μπαρμπαλιά, έπαιζε ο Χαρίλαος. Στο Γκαζοχώρι ο Σμπώρος. Στη μπουκάλα, ο παλαιός Ρήγας. Στην Οδό Λιοσίων, καφενείον Κων. Παλιάτσου, έπαιζε ο Δημ. Μπολντώκ. Πλατεία Κουμουνδούρου έπαιζε ο Δημ. Λάτσας. Πλατεία Θησείου έπαιζαν Θανάσης Φωτεινός, Θανάσης Δεδούσαρος κι ο Θόδωρος Μπόντζας. Στις κολώνες του Ολυμπίου Διός ο Σωτηρόπουλος. Στο Σύνταγμα, αφετηρία λεωφορείων Αθηνών-Πειραιώς, οι Θεοδωρέληδες. Στην Πάτρα έπαιζε ο Μίμαρος, ο Αγαπητός, ο Βουτσινάς, ο Μπέκος και ο Πάγκαλος. Στην Καλαμάτα ο Γιάννης Πρεβεζάνος, και στον Πύργο ο Σπανός. Στη Λάρισα, ο Χρήστος Βενέκας, Αγιομαυρίτης, Γερολυμάτος. Από το Παγκράτι επήγα στο Μικρό Ζάππειο, σταθμό Λαρίσσης, στο θέατρο Διονυσίου Σταμοπούλου. Δούλεψα δύο έτη, Είχα βοηθό τον Μιλτιάδη Λάμπρο- γεννηθείς εις Αθήνας, ήτο ο καλύτερος βοηθός και μεγάλος σκαλιστής στις φιγούρες. Εργάσθηκε μαζί μου 25 χρόνια και πέθανε στα χέρια μου. Τραγουδιστή είχα το Μάρκο Μανάβη. Την εποχή αυτή, είχα προχωρήσει στο επάγγελμα, είχα γίνει αρεστός και αγαπητός στο Αθηναϊκό κοινό. Από τότε άρχισα να πλουταίνω τα σκηνικά και τα εργαλεία μου. Τότε, ο καραγκιοζοπαίχτης Κελαρινόπουλος εμπνεύσθηκε να γυρίζουν οι καραγκιόζηδες και κατασκεύασε από τενεκεδάκι σούστες, σαν μεντρεσέδες. Σαν το είδα, το ετελειοποίησα εγώ. Τα ωραιότερα σκηνικά, διαφημιστικά, φιγούρες και όλα τα εργαλεία της τέχνης, τα έχω παρουσιάσει εγώ, διότι όπως είπαμε ζωγραφίζω πολύ καλά. Από το Μικρό Ζάππειο έφυγα γιατί εσκάφθηκε ο δρόμος, για να γίνει άσφαλτος και έτσι ήταν αδύνατο να κυκλοφορήσει ο κόσμος. Έφυγα και επήγα τέρμα Αχαρνών, στο θέατρο Κωνσταντίνου Περίχαρου. Εκεί εργάσθηκα πολύ καλά μια θερινή σαιζόν. Το 1924 ήλθε και με πήρε ο Θεατρώνης Χρήστος. Μουστάκας στην Κηφισιά, πλησίον στον Πλάτανο. Εδούλεψα εκεί δύο χρόνια πολύ καλά. Εκεί εγεννήθη ο γιος μου, ο Γιώργος Χαρίδημος, σημερινός καραγκιοζοπαίχτης, συνεχιστής της τέχνης μου. Ενθυμούμαι, ένα βράδυ που έπαιζα εκεί την παράσταση «Η γέννηση του Κολλητηριού», σύμπτωσις, εμπήκε η γυναίκα μου, στη σκηνή με το γιο μου. Χρειάσθηκα να κλάψει το Κολλητήρι που εγεννήθη και σκέφθηκα να πάρω το γιο μου να τον τσιμπήσω, για να κλάψει. Ο γιος μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ εφώναζα με τον Καραγκιόζη. Κούνα μωρή το παιδί, θα σκάσει από τα κλάματα! Το κοινόν κατάλαβε ότι έκλαιγε ο γιος μου και εγέλασε πολύ. Η γυναίκα μου έλεγε: Πω! πω! τι έκανες; Πώς θα βγω έξω, που ντρέπομαι το κοινόν; Έφυγα από την Κηφισιά και επήγε ο Σωτήριος

Σελίδα

16

Σπαθάρης. Την άλλη χρονιά εδούλεψα στο Σταθμό Μαρουσίου, στην Πλατεία. Τραγουδιστή είχα τον Κωνσταντίνο Μαργώνη. Εδούλεψα πολύ καλά όλη τη σαιζόν. Εκεί εγνώρισα, που ήλθε θεατής, τον παλαιό καραγκιοζοπαίχτη Σωτήριο Βασιλιά. Έφυγα από το Μαρούσι και επήγα στο θέατρο Απόλλων, σημερινό "Περοκέ" και εδούλεψα όλη τη σαιζόν με πάρα πολλή δουλειά. Φεύγοντας από το "Περοκέ" ήλθε θεατρώνης από την Πάτρα και με επήρε στο θέατρο του Σταυριανού στα Ψηλά Αλώνια. Την εποχή αυτή, έπαιζαν στα γύρω Πατρών ο Σωτηρόπουλος, και ο Βασίλης Αγαπητός έπαιζε στου Μαρούδα. Στην Πάτρα άρεσα πάρα πολύ και επαρουσίασα νέες παραστάσεις, δυο τελάρα πανιά, για να γίνονται αυτόματες αλλαγές, τα οποία είχα ιδεί στην Θεσσαλονίκη από τον καραγκιοζοπαίχτη Χαρίλαο, επιστρέφοντας από παραστάσεις που είχα δώσει στην Λήμνο, και τα επαρουσίασα εγώ και στην Αθήνα. Επαρουσίασα στην Πάτρα "αποθεώσεις" τον Αθανάσιον Διάκο, τον Μάρκο Μπότσαρη, νέες κωμωδίες δικές μου, νέες παραστάσεις δικές μου και πολλά άλλα στην τέχνη επάνω, τα οποία ήταν όλα άγνωστα εις την Πάτρα. Άρεσαν πολύ εις το κοινόν και εργάσθηκα όλη τη σαιζόν πάρα πολύ καλά και κάθε βράδυ οι καραγκιοζοπαίχτες των Πατρών με παρακολουθούσαν στις παραστάσεις μου και μου έδιδαν συγχαρητήρια. Τραγουδιστή είχα τον Σωτήριο Καπρούλια. Πολύ καλός τραγουδιστής, εργάσθηκε μαζί μου 15 χρόνια και πάντα βοηθός μου ο Μιλτιάδης Λάμπρου. Από την Πάτρα επήγα τουρνέ. Επήγα στα Λεχαινά, Αμαλιάδα, Γαστούνη. Από εκεί εφύγαμε και επήγαμε Ναύπακτο, δώσαμε πολλές παραστάσεις Σάλωνα, Ιτέα και έπειτα εγυρίσαμε στην Αθήνα. Στην Αθήνα έλαβα ένα γράμμα από το Λουτράκι, από το κέντρο «Αύρα». Επήγα και εργάσθηκα όλη τη σαιζόν πολύ καλά. Εκεί επαρουσίασα την παράσταση "Ο βομβαρδισμός του Καραγκιόζη". Στο φινάλε της παραστάσεως, που γίνεται ο βομβαρδισμός, ο Καραγκιόζης φεύγει από τη σκηνή και τον παρουσίασα στη θάλασσα σε μια βάρκα, από τα οπίσθια των θεατών. Ξαφνικά, οι θεαταί γύρισαν και τον είδαν στη θάλασσα και έκανε μεγάλη εντύπωση πώς επαρουσιάσθη στη θάλασσα. Από το Λουτράκι έπαιξα στην Χαλκίδα, στην Στυλίδα, Λαμία, Λειβαδιά, Θήβα με βοηθό τον Κωνσταντίνο Μάνον, σημερινόν καραγκιοζοπαίχτην. Επέστρεψα στην Αθήνα και έδωσα κατά σειράν παραστάσεις στα Πατήσια, στους Ποδαράδες, στον Άγιο Παντελεήμωνα, Γκαζοχώρι, τέρμα Λεωφόρου Αλεξάνδρας, Σταθμός Πελοποννήσου, στο θέατρο του Μπαρμπαλιά. Όλον το χειμώνα έπαιζα στην οδό Αθηνάς, έναντι παλαιού Ηλεκτρικού Σταθμού, δίπλα στον κινηματογράφον «Ελλάς», ήτο υπόγειον, θεατρώνης ήτο ο Ιωάννης Γαλιλαίας. Εργάσθηκα και στο θέατρον Κουλουφάκου, όπισθεν Δημαρχίας Αθηνών, μαζί με τον συνάδελφόν μου Γεώργιον Κουτσούρη. Έπαιξα και στο θέατρο Γώγου. Μόνιμο θέατρο Καραγκιόζη χειμερινό ήτο το υπόγειον του Γαλιλαία. Εκεί εργάσθηκαν πολλά χρόνια ο Αντώνιος Μόλλας και ο Δημήτριος Μανωλόπουλος και εγώ ο Χαρίδημος. Είχα προτάσεις και από το εξωτερικό, από την Αμερική, από την Αστόρια, στο κέντρον Ζάππειον Παβίλειον, από την Αίγυπτο και από την Κύπρο. Δεν επήγα, διότι οι δουλειές μου εδώ επήγαιναν πολύ καλά. Εργάσθηκα όπισθεν της Ακροπόλεως και σ' όλες τις συνοικίες των Αθηνών. Από τότε κατέβηκα στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι, στο παλαιό θέατρο του Διονυσιάδη, που είναι σήμερον ο κινηματογράφος «Σπλέντιτ». Εργάσθηκα όλη τη θερινή σαιζόν. Τότε, στον Πειραιά έπαιζαν οι καραγκιοζοπαίχτες: Απέναντι στον

Σελίδα

17

Όμιλο Ερετών ο Γεώργιος Κουτσούρης και πριν από τον Κουτσούρη ο Δεδούσαρος. Στην Φρεαττύδα, εκεί που βρίσκεται το καφενείο Φανού, στην πλατεία, έπαιζε ο Ιωάννης Μώρος. Το άλλο καλοκαίρι, έπαιξα στο θέατρο έναντι στον Όμιλο Ερετών Πασαλιμάνι. Θεατρώνης ήτο ο Χρήστος Μπόγρης. Εκεί έπαιξα μέχρι το 1933 Και από εκεί επήγα στην Πλατεία του Πασαλιμανιού, στο σημερινό θέατρο «Ολύμπια». Επιχειρηματίας ήμουν εγώ. Έπαιξα μέχρι το 1938, έφυγα και ξαναπήγα πάλι στο θέατρο έναντι Ομίλου Ερετών. Επιχειρηματίας πάλι εγώ. Το θέατρο αυτό το εργάσθηκα μέχρι που επήρα την σύνταξή μου από το Ταμείον Συντάξεως Ηθοποιών το 1949. Και το εσυνέχισε ο γιος μου, ο Γιώργος Χαρίδημος, μέχρι το 1957, που οικοδομήθηκε. Στο διάστημα της εργασίας μου, εργάσθηκα σ' όλες τις συνοικίες του Πειραιώς. Το 1944, 11 Ιανουαρίου, που έγινε ο βομβαρδισμός του Πειραιώς, εργαζόμουν στον κινηματογράφο «Ηλύσια» Πειραιώς, διότι δεν υπήρχε ηλεκτρισμός, ενώ εγώ εργαζόμουν με ασετελίνες. Με το βομβαρδισμό έφυγα και εργαζόμουν στο Μοσχάτο Αθηνών. Έδινα παραστάσεις σ' ένα καφενείο. Τότε ο Μόλλας έδινε παραστάσεις στον κινηματογράφο «Ελλάς», στην οδόν Αθηνάς. Στον κινηματογράφο "Αθηναϊκόν", όπισθεν Δημαρχίας Αθηνών, ειργάζετο ο Δημήτριος Μανωλόπουλος. Τότε με εκάλεσε ο Μόλλας και μου είπε να δίνουμε παραστάσεις μαζί στον κινηματογράφο «Ελλάς». Συνεργασθήκαμε και εργασθήκαμε πολύ καλά, με τραγουδιστή τον Τάκη Μελλίδη, σημερινό καραγκιοζοπαίχτη, και με βοηθό τον Εμμανουήλ Ματζουράνη, σημερινό καραγκιοζοπαίχτη και συνταξιούχο. Τότε, θυμάμαι, εβάλαμε εγώ και ο Μόλλας το γιο μου Γιώργο Χαρίδημο να δώσει μία παράσταση. Πράγματι ήτο η πρώτη παράσταση του γιου μου. Τον συνεχάρη ο Μόλλας και του είπε: Μπράβο παιδί μου Γιώργο, θα γίνεις μεγάλος καραγκιοζοπαίχτης. Κι από τότε άρχισε τις παραστάσεις του κι έμεινε διάδοχός μου. Στον Πειραιά είμαι πολύ γνωστός για την τέχνη μου, διότι έπαιξα πάρα πολλά χρόνια συνέχεια. Από το θέατρό μου ψυχαγωγήθηκε όλος ο Πειραιάς και πολλοί από την Αθήνα με παρακολουθούσαν στις παραστάσεις μου. Σήμερα που γέρασα, και περπατώ, με χαιρετά όλος ο κόσμος και πολλοί μου λένε για την εποχή που τους ψυχαγωγούσα, μου θυμίζουν την εποχή της Τέχνης μου και τις μεγάλες μου επιτυχίες, που εγέμιζε το θέατρο από θεατάς, κάθε ήμερα και πολλοί έμεναν απ' έξω. Είμαι υπερήφανος για το γιο μου, που βλέπω που αγαπά πάρα πολύ την τέχνη του καραγκιοζοπαίχτη και φροντίζει να κρατήσει αυτή τη Λαϊκή Τέχνη να μη χαθεί από τον τόπο μας ύστερα από τόσα χρόνια. Κάνει μεγάλες προσπάθειες και θυσίες να παρουσιάζει κάτι καλύτερο. Κατέχει πολύ καλά τον Καραγκιόζη τον παλαιό και το σύγχρονο, διότι ήτο από πολύ μικρός μαζί μου στη σκηνή και με βοηθούσε στις παραστάσεις μου. Όταν πέθανε ό βοηθός μου Μιλτιάδης Λάμπρου, ανάλαβε αυτός βοηθός μου. Έγινε καλός σκαλιστής, έμαθε να ζωγραφίζει τις φιγούρες κ.τ.λ.. Σκηνοθέτης, μίμος, μιμείται όλους τους τύπους της δουλειάς μας, έχει δυνατές φωνές, δεν εργάζεται με μικρόφωνο, για να αποδίδει φυσικά. Είναι πολύ καλός καλλιτέχνης, εργάζεται στους κινηματογράφους και σε μεγάλα θέατρα των Αθηνών. Παρουσιάζει τον παλαιό χάρτινο Καραγκιόζη και το σύγχρονο έγχρωμο σε έκτακτες παραστάσεις, που κάνει. Το καλοκαίρι εργάζεται στον Πειραιά, σε θέατρο δικό του, στο Τέρμα της Πειραϊκής. Εύχομαι σε κάθε νέο καραγκιοζοπαίχτη να δώσει προσοχή στην Τέχνη του Καραγκιόζη, για να μη χαθεί η Τέχνη μας. Εγώ έζησα πολύ καλά με την Τέχνη, εμεγάλωσα μεγάλη οικογένεια από έξι αγόρια, πολύ ευχάριστα». Καραγκιοζοπαίχτης ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ

Σελίδα

18

Καραγκιοζο-σταυρόλεξο

ΛΥ Σ Η τ ε ύ χ ο υ ς 1 0 5

Θέλετε να συμβάλλετε στην οικονομική στήριξη

του Σωματείου; Μπορείτε να κάνετε κατάθεση στην Τράπεζα Eurobank, Αριθμός λογαριασμού: 0026.0062.17.0200632294

IBAN: GR0802600620000170200632294

Σελίδα

19

Καραγκιοζο-σταυρόλεξο τεύχους 106

ΚΑΣΙΑΝΗ

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ 6. Καραγκιοζοπαίχτης της Θεσσαλονίκης, που παρουσίασε την Κασσιανή, στην Αθήνα, το Μάιο του 2000 7. “Διά γυναικός ερρρύη τα...”

8. Ερωτεύτηκε την Κασσιανή 9. Καταριέται την Κασσιανή 11. Φέρνει, μάταια, το φόρεμα της Κασσιανής 12. Η πόλη, στην οποία παίχτηκε η “Κασσιανή”, τον Απρίλιο του 2016, από επταμελή θίασο και με διανομή ρόλων, στο Θέατρο “Αγορά”

Σελίδα

20

ΚΑΘΕΤΑ 1. “Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα...”

2. Έτσι αποκαλείται, στην “Κασσιανή”, ο γελωτοποιός Καραγκιόζης 3. Η Κασσιανή κέρδισε το χρυσό...

4. Παλιός καραγκιοζοπαίχτης, που ταυτίστηκε με το έργο “Κασσιανή” 5. Συνομιλεί, με τον Χατζηαβάτη, στην αρχή του έργου 10. “Αλλά και διά γυναικός πηγάζει τα...”

ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΜΑΣ»

Σαν σήμερα: Νοέμβριος 2011 http://www.karagkiozis.com/52_NOEMBRIS_2011.pdf

«ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ (Εκτός απροόπτων πολιτικών εξελίξεων), Σάββατο26 Νοέμβρη 2011, ώρα 10:00 π. μ.. Τα θέματα ημερήσιας διάταξης θα γνωστοποιηθούν με ταχυδρομική επιστολή προς τα μέλη» (τεύχος 52, σελ.

9). Η ανωτέρω ανακοίνωση έγινε κατά την εποχή ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, που είχαν (ως αποτέλεσμα) την πτώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Γεωργίου Παπανδρέου και την ανάδειξη μιας νέας «μεταβατικής» κυβέρνησης, με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο, στην οποία συμμετείχαν μέλη και βουλευτές της προηγούμενης κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, όπως και βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ. Οι κατοπινές πολιτικές εξελίξεις δεν επηρέασαν, τελικά, την τακτική Γενική Συνέλευση του Σωματείου, την 26η Νοέμβρη, καθώς η κυβέρνηση Παπαδήμου άντεξε για ένα, περίπου, εξάμηνο, μέχρι τις λεγόμενες «δίδυμες» εκλογές του Μάη και του Ιούνη 2012. Φέτος, 2016, η Γ.Σ. του Σωματείου θα διεξαχθεί (και πάλι) Σάββατο 26 Νοέμβρη.

Γίνε μέλος του Σωματείου, με ένα “κλικ”! Κάνοντας ηλεκτρονική αίτηση στο: http://www.karagkiozis.com/somateio/

Σελίδα

21

Του Γιώργου Βάντζου

Σελίδα

22

Σελίδα

23

Σελίδα

24