ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ζεϊµπέκικο "Εφουµέρναµ' ένα βράδυ". Το 1934-35 ίδρυσε στην Ανάσταση του Πειραιά (στο µαγαζί του Κωνσταντόπουλου) την πρώτη λαϊκή "ορχήστρα", την περίφηµη "Πειραιώτικη κοµπανία", µε τους Ανέστο Δελιά (ή Αρτέµη), Γιώργο Aµπάτη (ή Μπάτη) και Ευστράτιο Παγιουµτζή (ή Στράτο). Άρχισε να δισκογραφεί το 1933-34 και ως πρώτος δίσκος του θεωρείται το "Καραντουζένι" της "Παρλοφόν" (Αξιοσηµείωτο είναι το ότι τότε δεν ήθελε να τραγουδήσει ο ίδιος στο δίσκο και ζήτησε επίµονα να του φέρουν τραγουδιστή, γιατί ήξερε πως δεν έχει ωραία φωνή.Όµως οι άνθρωποι της Εταιρείας επέµεναν για οικονοµικούς λόγους να τραγουδήσει αυτός τα τραγούδια του κι έτσι έκτοτε ως "ωραία φωνή" στο ρεµπέτικο καθιερώθηκε η βαθειά, τραχειά, κακόηχη φωνή του Βαµβακάρη κι όλοι οι άλλοι τραγουδιστές του είδους ώς τις µέρες µας -ακόµα και οι γυναίκες!αυτή τη φωνή προσπαθούσαν και προσπαθούν να µιµηθούν...). Κατά την "Αυτοβιογραφία" του επίσης, την εποχή εκείνη εγκατέλειψε τους τεκέδες και εµφανίστηκε σε λαϊκά κέντρα, κατά χρονολογική σειρά: στα Άσπρα Χώµατα (µε τους Στράτο και Δεληά), στο Βοτανικό (ώς τον Πόλεµο), στην Οµόνοια (επί Κατοχής) και µεταπολεµικά, στον Άγιο Παύλο Πατησίων και τελικά στις Τζιτζιφιές. Τότε όµως η σταδιοδροµία του σηµείωσε κάµψη, αναγκάζοντάς τον να σταµατήσει τις εµφανίσεις και να περιοδεύσει στην επαρχία (1954-57). Το 1958 πάσχοντας από παραµορφωτική αρθρίτιδα έπαιζε ως πλανόδιος στα ταβερνεία του Ρέντη, απλώνοντας τασάκι για φιλοδωρήµατα ...σαν ζητιάνος. Η λεγόµενη "2η καριέρα του" (που έθελξε ένα ακροατήριο φοιτητών και διανοουµένων) άρχισε το 1960 και τραγούδια του ερµηνεύθηκαν από τον Γρ. Μπιθικώτση. Επίσης επανεµφανίστηκε το καλοκαίρι του 1966 σε µπουάτ της Πλάκας, στο θέατρο "Κεντρικόν" (Δεκέµβριος 1966). Έδωσε συναυλία στο "Χίλτον" (8.5.1968) κι αργότερα έπαιξε στην Τηλεόραση και σε διάφορες µπουάτ και κουτούκια, σε µια εποχή όµως που το ρεµπέτικο ήταν και πάλι "εκτός συρµού" (στα "άουτ"...). Η τελευταία του συναυλία δόθηκε στη "Μαργώ" (9.11.1971). Τα τραγούδια του σε δίσκους ξεπερνούν τα 500 και ώς το 1955 συνέχισε να τα τραγουδάει ο ίδιος. Τα γνωστότερα: "Φραγκοσυριανή" (1936-1937, το δηµοφιλέστερο), "Μινόρε της αυγής" (λαϊκή καντάδα. Δίσκος στο όνοµα του Περιστέρη, µε τους Χατζηχρήστο, Σταµούλη