SABİR RÜSTEMHANLI
Bir Gün Dağa Geldim
Bir gün dağa geldim dağ düşünüyordu. Üstüne çökmüşdü dumanlı keder. Boyuna ne kadar öğünçler dedim, Halını bozmadı bir zerre kadar. Taşların buz gibi soğuktu yüzü Gamdan tutulmuşdu kaynağın gözü Oba yollarını ayrılık üzür. Sevgim gecikmişdi, gelişim heder... Yollar intizarda, gökler kövrekdi, Söz desen bulutlar hönkürecekdi. Ocaklar yerine yanan çiçekdi, Çehlimsiz, çığırsız çemen teze ter. . . 210