V.
B Ö L Ü M
"ŞEHİD · YAVRULARI TÜRK ÇOCUKLARI" NIN KURTARICI VE TERBİYECİSİ "YETİMLER - BABASI KAZIM KARABEKİR PAŞA"
A) GİRiŞ Konuya, bu Büyük Kahramanın, Nisan 1 9,20'de (TBMM açıl madan), Erzurum'da 14 1 s. halinde baskısı biten, ''Teşkilat, Teftiş ve Tenlcidler" adlı son bölümü de (s. 142- 1 56) bir hafta sonra Mayısta ek lenen, ünlü "Öğüdlerim" kitabında yazdıklarını aktararak, başlıyalım: "Niçin Yazdım? " (Önsöz)
"Ana ve babalarını Umı2mi Harb in herhangi bir here ü nıercin de (her şeyi all-üsl etmesinde) kaybetmiş, binlerce yetim ve kimsesiz '
masumları, Erzurum'un şefkat göğsüne sığınmış buldum. Ancak, çıp lak ve sefil" Bu yavrucuklar, benim için pek de yabancı değildi. 12 Mart 1918' de Erzurum'un Ermeni koatilleri elinden kurtarılışında,
birçoklarını şuradan-buradan kıntarm ış; ve biçareciklerin, Tanrının rahmetine kavuşan ana ve babacıklannın, kanlı manzaralarını da gör müştüm. Dünya Savaşı'nın acılarından daha üzücü ve daha dayanıl maz olarak geçen, (30 Ekim 1918'de Mondros'ta imzaladığımız) Mütareke adı alundaki günler ise, herkesten çok, bu vasiye muhtaç yavrucuklar için, korkunç bir yıkım idi. 3 Mayıs 1919'da Erzurum'un Onheşinci Kolordu Kumandanlığı'nı üzerime aldığım zaman, bu za vallıların soluk benizleri, dolcuna/cJı bakışları, beni, büyük ve kutlu bir vazifeye çağırdı: Bu masumlara, Baba olmak"!
1 54