Cengiz Aytmatov - Gün Uzar Yüzyıl Olur

pek Jolbars bir sağda, bir solda onlara eşlik ediyor; dili bir karış dışarı sarkmış, gidenlere aldırmazmış gibi görünerek koşuyor, koşuyordu . . .

Malakumdıçap sel yatağından çıktıktan sonra ilk engelle burun buruna geldiler: Önlerinde dikenli tellerden örülmüş uzun bir çit vardı. En önde giden Yedigey telleri görür gör­ mez olduğu yerde çakıldı kaldı. Bu da nesi? Ayaklarını özen­ gilere basıp yükseldi, Boranlı Karanar'ın tepesinden sağına baktı : çit; soluna baktı : gene çit. Göz alabildiğine uzanan dikenli teller, her beş metrede bir toprağa gömülü, dört kö­ şe beton direklere birkaç sıra çakılmış olarak, geçit vermez bir engel görünümüyle bozkırı dere-tepe aşıp gidiyordu. Öy­ lesine sağlam, öylesine sarsılmaz bir görünüşü varkı ki! . .

Nerede başlayıp, nerede bittiği de belli değildi. Belki de hiçbir yerde bitmiyordu. Bundan öteye geçit yoktu. Şimdi ne yapacaklar, yolculuğu nasıl sürdürecekler, gidecekleri ye­ re nasıl varacaklardı?

Yedigey bunları düşünürken arkadaki araçlar da dur­ du. önce Sabitcan aşağı atladı, onun ardından Uzun Edilbay.

Sabitcan çite doğru elini salladı.

- Bu da nesi? Yoksa yanlış mı geldtk? diye sordu Ye­ digey'e.

- Niçin yanlış gelelim, canım? Ben bilmiyor muyum?

Ancak karşımıza bu Tanrı'nın cezası dikenli teller çıktı.

- Daha önce yok muydu bunlar?

- Yoktu ya . . .

- Peki, şimdi n e yapacağız? Nasıl gideeeğiz gömütlüğe?

Yedigey karşılık vermedi. Ne yapacaklarını kendisi de bilmiyordu. Sabitcan traktörden başını uzatmış bakan Kalı­ bek'e bağırdı : - Hey, durdursana aracı ! Ne takırdayıp duruyorsun?

Traktör sustu, arkasından yol kazma makinesi de dur­ du. Ortalık sessizleşti, sepsessiz oldu. Boranlı Yedigey deve­ sinin üstünde somurtup oturuyor, Sabitcan ile uzun Edilbay onun yanında dineliyorlar, araç sürücüleri Kalıbek ile Jumagali kıpırdamadan yerlerinde duruyorlar, rahmetli Ka­ zangap ak keçeye sarılmı ş olarak vagonda yatıyor, ayyaş gü­ veyi ise yanında sessizce bekliyordu. Bu fırsattan yararla­ nan Jolbars traktörün tekerine yanaştı, arka ayaklarından birini havaya dikip durdu.

293