KlPÇAK TURKLERİ / 315 rm buradaki hakimiyetinin, Moğol istilasına kadar (1241)
yani yakl�ık iki asır sürdüğünü görüyoruz. Romen ·etnik
zümresinin te§ekkülünde Kıpçakların rolü son derece bü
yük olmu§tur. XI. yüzyılın sonlarına doğru Romen toprakla rına yerle§en Kuman/Kıpçaklar
XII.
yüzyılın ilk yıllanndan
itibaren az da olsa Hıristiyanlığa girmeye başlamı§lar ve di
ğer Türk kavimlerinden farklı olarak hakimiyetlerinin sonu na doğru
(XIII. yüzyılın ba§larında)
kitle halinde Hıristiyan
lığa geçmi§lerdir. Bu bölgedeki Kıpçakların çoğunluk itiba
riyle Hıristiyan olmaları, onlar için Bağdan vilayetinin Ba
cau §ehrinde 1227-1228
masını zorunlu kılmı§tır.
ıllarında bir "Piskoposluk" kurul � 7 Ancak kurulan bu Piskoposluk,
Orta Asya'daki Nesturi ve Ortodoks Piskoposluğun aksine
Kato/ik tir.
Buna bağlı olarak Romen-Katalik misyonerler İncil'i
ve Katalik tinsel ezgilerini Türkçeye çevirirler. Böylece Ro men-Katolik olan Kıpçaklar Papalık nezdinde de kıymetli
görülür. Roma Piskoposu (Papa) Greguar'ın 1234 yılında Kumaiı/Kıpçak Piskoposuna yazdığı bir mektupta, ona "Say
�
gıdeğer Karde§im" §eklinde hitap ettiği ve aynı mektupta
Kuman Piskoposunun yoJladığı din adamlarını kabul etme
yen "ismen hıristiyan" Ulahlar'dan yakındığı tarihi kayıtlar da belirtilmektedir. Kuman Piskoposluğu daha sonralan Mo
sind tün
etnik
llarca yıkılmı§tır.348 Bu gün Romanya toprakları içeri
Dobruca'daki Müslüman Kıpçakların haricindeki bü pçak men§eli insanlar Hıristiyan olup büyük ölçüde "mliklerini kaybetmi§lerdir.
ukarıda da belirttiğimiz gibi
XI.
yüzyılın ikinci yarı
sından itibaren İtil (Ural) ve Yayık (Volga) nehirlerini ge çip Avrupa'ya gelen Kuman/Kıpçaklar, çeyrek asır içinde
Tuna'ya kadar uzandılar. 1091'de Peçenekler'den bo§alan
yeri daldurarak esas ülkesi Ukr a olan doğu Avrupa � Türk Bakanlığı'na hakim oldular. 9 Bu arada XI. yüzyılın 347
348 :w9
�4ıt"·
Guboğlu, "Romen Ulusunun Eski Türk Kavimleri ile İli§kileri Hakkında", VIII. Türk Tarih Kongresi Bildirileri, Il, .s. 769, 770; Rasonyi, Türk Devletinin Batıdiıki Varisleri... , s. 40-46.
Aygil, s. 25.
Özıuna, Devletler ve Hanedonlar, III. s. 163.