ULUGBEY' İN HAZİNESİ J 1 69
Mirza Uluğbey' in alnındaki kırışıklıklar yığılıp, yüzü belli belirsiz gerildi. - Ejder Mağarası ! - Zekanıza hayranım üstad! - Sağolasın Ali ! Burası nereden geldi aklına? - B ir m übarek zat sebep oldu, üstad. - Hazineyi oraya sakladığını benden başka kim biliyor? - Ö ğrenciniz Miranı Çelebi .. B ir de bilirse kardeşim Kalender bi lecek . . - Mevlana Muhiddin yardım etmedi mi? - Yok . . A l i Kuşçu , yan tarafa bakıp, başını hafifçe salladı . Mevlana Muhiddin ' in evinde yaptığı görüşmeyi anlatmaya niyetlendiyse de, onu kötülemeye dili varmadı. O da bir aciz kuldu. İ yi kötü aynı yerde yirmi yıl eğitim görüp, mü derrislik yapmışlardı. Mirza Uluğbey "hının . " dedi. B ıyıklarının ucunu du dakları ile bastırıp, gözlerini yumdu ve bir an düşündükten sonra: - Oğlum Ali ! - dedi. - Görüyorsun ki, kendi milletim den, sevgili yurdum Maveraürınehir'den uzaklaştırılıp, sür güne mahkum edi lmiş bulunuyorum. Fakat Allah'ın hıfz-ı inayetine inanıyorum . Ü midimi kaybetmiş değilim; imkan olursa, ana yurduma, bu topraklara, bu illere döner geli rim .. -Uluğbey, gamlı gözlerle çevresine, arkada kalan Dı meşk bağlarına ve bulutlarla kapl ı uzak Urgut dağlarına baktı. . Sanki en sevdiği şeylerle vedalaşıyormuş gibi, uzun uzun seyretti. -Yok, şayet geri dönmek nasip olmazsa, ölünceğe kadar gurbetlerde derbeder yaşamak alnıma ya zılmışsa, niyetim İ stanbul veya Kahire medreselerinden bi rine baş koymak, kalan üç günlük ömrümü ilmi çalışmalar ve tefekkürle geçirmektir. Nasip olursa, hazırladığım risa lelerim i tamam larım. - Mirza Uluğbey ' in çehresindeki mahzunluk dağılıp, sönük yüzüne kan yürüdü. Gözleri, il.