ya peşin ya da vadeli olarak alışverişini yapardı. Bayiler vadeleri müşterinin ödeme kabiliyetine ve gücüne göre ayarlıyordu üstelik. İlk yıllardaki bu talep, aslında son derece büyük dalgalarla oluştu. Başlangıçtaki çekingenlik kısa sürede, projeksiyonlarda bile olmayan bir talebe dönüştü. Güldür güldür, sel gibi geldi fabrikanın üzerine… “Adana’da bayi kurmanıza gerek yok, Adanalılar Texas’lılar gibidir, büyük otomobil severler, diyenlere hiç kulak asmadık, bayiliği kurduk. Bir sene sonra bütün Adana 124’le doldu!” diye hatırlıyor Gökçe Bayındır, o günleri. Ve karaborsa… Birkaç yıl mücadele edilmek zorunda kalınan bela… Otomobil o kadar değerliydi ve isteklisi o kadar çoktu ki, bu durumla ister istemez karşılaşıldı. Düşünün; iki yıl sıra beklemek zorunda olan bir müşteri… Sonra karşınıza biri dikiliyor, sıraya girmiş ve otomobili almış. Sıradaki kişi diyor ki “ben sana verdiğin parayı veriyorum, üstüne de 30 bin lira daha veriyorum, veriyor musun bana?” O da veriyor tabii ki. Sırasını satan adam, ayaküstü 30 bin lira kazanmış oluyor!.. İşte Tofaş’ın işi o talebe yetişmekti. Arzın talebe karşılık gelemediği bu süre zarfında böyle durumlar yaşandı ama yatırımların artması, atölyelerin genişlemesi, yan sanayinin gelişmesi, bayilerin sayısının da artmasıyla bunun üstesinden gelindi.
1 9 7 0 ’ L İ Y I L L A R V E “ H E R K E S İ Ç İ N O T O M O B İ L”
Solda, 50 bininci Murat 124 için yapılan tören. Fotoğrafın en solunda Bernar Nahum, yanında da Guarnero görülüyor. Altta, 1970 Türkiye Güzeli Asuman Tuğberk’e armağan edilen Murat 124.
73