Status prawny eksperta w postępowaniu rekrutacyjnym na studia wyższe
postępowania rekrutacyjnego lub sporządzenie protokołu w formie szczątkowej, co nie pozwala na weryfikację (przez organ wyższej instancji czy sąd administracyjny) przebiegu jednego z etapów postępowania rekrutacyjnego [zobacz: wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 378/13, CBOSA]. Istotnym dla niniejszego opracowania zagadnieniem jest kwestia związania organu opinią biegłego. W omawianych wyżej przypadkach idzie o związanie komisji rekrutacyjnej oceną dokonaną przez członków komisji egzaminacyjnej. Na płaszczyźnie k.p.a. odpowiedź wydaje się jednoznaczna – zgodnie z art. 80 k.p.a. organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Ustawodawca przyjął zatem koncepcję oparcia postępowania dowodowego na zasadzie swobodnej oceny dowodów, co wyklucza bezkrytyczną afirmację przez organ poglądu wyrażonego przez biegłego [zob. Świda-Łagiewska, Zasada swobodnej oceny…]. Specyfika obszaru prawa nauki nie pozwala jednak na tak kategoryczną reakcję na pytanie o związanie komisji rekrutacyjnej opinią eksperta uczestniczącego w pracach komisji egzaminacyjnej powołanej do przeprowadzenia dodatkowych egzaminów wstępnych na studia wyższe. Zadania nie ułatwiają również rozbieżności interpretacyjne w judykaturze sądów administracyjnych [zob. Jakubowski, Eksperci w prawie nauki…; Masternak i Szalewska, Rola eksperta…]. Z jednej strony można by wskazać na dwa orzeczenia WSA w Warszawie w sprawie stypendiów ministra za wybitne osiągnięcia dla studentów, w których stwierdzono, że minister jest związany oceną dokonaną przez zespół ekspercki przygotowujący listę rankingową wniosków stypendialnych [wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1205/13, CBOSA; wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1087/13, CBOSA], z drugiej strony zaś należy przywołać stanowisko WSA w Warszawie zaprezentowane w wyroku z 5 listopada 2013 r., które zasadza się na przekonaniu o niezwiązaniu ministra sporządzoną przez zespół ekspercki listą rankingową [wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1086/13, CBOSA], oraz wyrok NSA z dnia 2 lipca 2014 r., który definitywnie rozstrzygnął sporne zagadnienie [wyrok NSA z dnia 2 lipca 2014 r., sygn. akt I OSK 565/14, CBOSA]. W wyroku tym NSA stwierdził, że „skoro […] ocena osiągnięć jest niezależną oceną ekspercką i opiera się na porównywaniu osiągnięć studentów danego kierunku i ich wartościowaniu zgodnie z kryteriami przyjętymi [w akcie prawa wewnętrznego wydanego przez organ – przyp. P.B.], to minister w uzasadnieniu wydanej przez siebie 31