Απ´εκεί η πεζοπορία και η αναρρίχηση έχουν προτεραιότητα. ‘’Σε όλη τη διαδρομή θαυμάζουμε το πυκνό δάσος από έλατα που μας περιτριγυρίζει και μετά από 20 λεπτά αρχίζουμε να περπατάμε σε χωματόδρομο. Σύντομα τον εγκαταλείπουμε για να ακολουθήσουμε το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στη Βαθειά Λάκκα.
ΛΙΜΝΙΑ ΕΠΟΧΙΚΑ Ή ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΕΛΙΚΩΝΑΣ, ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ (πηγές: σταχυολόγηση απο http://partetavouna.blogspot.com, http://forum.snowreport.gr, http://www.oreivatikoskiriakiou.gr, Παπαδοπουλου, 1990 -Δελτ. Γεωλ., Εταιρ., ΧΧΙ,61-70, Μορφογεννητική μελέτη της πόλγης του Ελικώνα, http://www.oiti.gr). Στον Ελικώνα (κορυφή +1748μ.), σε μικρό οροπέδιο και σε υψόμετρο περίπου +850 μέτρων, στο χωριό Ελικώνας (παλαιότερα Ζερίκι), νοτιοδυτικά της κορυφής Παλιοβούνα, ανάμεσα στο ελατοδάσος,
σχηματίζεται την άνοιξη μια εποχική λίμνη που ξεδιψά τα ζώα στη νότια άνυδρη πλευρά του βουνού. Η ευκολότερη πρόσβαση στην περιοχή γίνεται από τη Λειβαδιά προς Αράχοβα, με κατεύθυνση το χωριό Αγία Άννα και λίγο βορειότερα φτάνουμε στο χωριό Ελικώνα. Εξάλλου, στη διαδρομή από την Κοιλάδα των Μουσών, κατευθυνόμενοι προς το χωριό Πόλιανη, φθάνουμε στο Ξηρόρεμα και πεζοπορώντας δίπλα και μέσα στο ποτάμι, βλέπουμε μικρούς καταρράκτες, πολλές μικρές λίμνες και τελικά φτάνουμε στην πηγή Αράπη. Το χωριό περιβάλλεται από πυκνό ελατοδάσος, ενώ μια μικρή λιμνούλα και καταπράσινα ορεινά λιβάδια καλωσορίζουν τους επισκέπτες. Και από ένα άλλο οδοιπορικό προς το λιμνίο του Ελικώνα, διαβάζουμε. ‘’Με ορειβατικό σύλλογο της Αθήνας περπατήσαμε ένα μικρό τμήμα του Ελικώνα. Ξεκινήσαμε από ένα σημείο το βουνού με την ονομασία Λούτσα Τζαβέλα, που είναι εποχικό λιμνίο, λίγο έξω από το χωριό Ζερίκι ή Ελικώνας, πιάσαμε την τρίτη ψηλότερη κορυφή του Ελικώνα, τη Μεγάλη Λούτσα (+1 548 μέτρα) και έπειτα κατηφορίσαμε στο Κυριάκι (720 μέτρα). Η διαδρομή στο 75% ήταν μέσα στο έλατα τα οποία σταματούσαν λίγο πριν την κορυφή, κοντά στα +1500 μέτρα και συνέχιζαν μέχρι 100-150 μέτρα υψομετρική πριν το Κυριάκι. Υπέροχος πραγματικά ο Ελικώνας, ειδικά η κορυφή της Μεγάλης Λούτσας (εποχικό λιμνίο) είναι το καλύτερο σημείο του βουνού, πολύ πυκνό δάσος εντελώς παρθένο. Αποτελεί μια εκτεταμένη κορυφή 3-3,5 χλμ μήκους, με υψόμετρο πάνω από τα +1500 μέτρα σε όλο το μήκος της. Αυτή η κορυφή ίσως δέχεται από τα μεγαλύτερα ποσά χιονιού στο βουνό λόγω του βόρειου προσανατολισμού και του μεγάλου και για αρκετά χλμ μήκους της. Άλλωστε στα ριζά αυτής της κορυφής στον οικισμό του Ελικώνα συντηρείτε για 4-5 μήνες εποχική λίμνη. Όπως έχουμε ξαναπεί, οι βόρειες από τις νότιες πλαγιές του βουνού δεν έχουν εντελώς καμία σχέση. Αν το νότιο τμήμα έχει 20 εκατ., βροχόπτωση ή χιονόπτωση, το βόρειο μπορεί να έχει πάνω από το 1 μέτρο. Όσο για την ομιχλοβροχή στο βουνό με καιρό βόρειου ρεύματος πρέπει να προσφέρει πολλά mm νερό στο βουνό. Πολύ ευεργετικό φαινόμενο, διότι όλο αυτό το νερό απορροφιέται αργά από το βουνό. Τα χιόνια στο βουνό είναι πολλά.
Θ. Σ., Κουσουρής
-- Οι μικρές Λίμνες στην Ελλάδα --
‘’ εικόνες και περιηγήσεις’’
150