170
Το 1959, μία φωτογραφία του G. E. Kidder Smith παρουσιάζει μία διαστρεβλωμένη εικόνα της Villa Savoye
με ορατά τα σημάδια ερείπωσης προκειμένου να γίνει έκκληση για τη
διάσωση και διατήρηση του κτηρίου. Το 1976, ο Bernard Tschumi στο δοκίμιό του «Architecture and Transgression» αποδίδει νέο νόημα στην εικόνα της Villa Savoye παρουσιάζοντας δύο φωτογραφίες της συνοδευόμενες απόσύντομα ειρωνικά κείμενα που συνθέτουν «Διαφημίσεις Αρχιτεκτονικής». Το Barcelona Pavilion, αν και στην αρχή αγνοήθηκε από κριτικούς, ιστορικούς και αρχιτέκτονες της εποχής, αναγνωρίστηκε ως ένα από τα πιο δημοφιλή παραδείγματα μοντέρνας αρχιτεκτονικής στον κόσμο διαμέσου της αναπαραγωγής των δεκατριών φωτογραφιών του κτηρίου του 1929 που αποτέλεσαν τεκμήρια της κατασκευής. Αντίστοιχα, οι περισσότερες κριτικές και περιγραφές του έργου του Mies van der Rohe βασίστηκαν στις φωτογραφικές αναπαραστάσεις του έργου του 1929. Η εικόνα του έργου είναι σχεδόν πιο καθοριστική από το ίδιο το αναπαριστώμενο και αυτό γίνεται αντιληπτό ιδιαίτερα κατά την απουσία της υλικής υπόστασης του κτηρίου το διάστημα μεταξύ 1930 και 1986. Τέλος, δέχτηκε πληθώρα κριτικών και ερμηνειών και η εικόνα του αναπαράχθηκε συχνά από αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες. Η εγκατάσταση που πραγματοποιεί το γραφείο OMA, το 1985, στην έκθεση Triennale αποτελεί μία δημοφιλή αναπαραγωγή της εικόνας του Barcelona Pavilion και μία ερμηνευτική επαναδημιουργία του Pavilion. Το Pruitt-Igoe αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό έργο που επιβιώνει μόνο σε φωτογραφίες με την εικόνα της κατεδάφισής του να αποτελεί μία εικόνα - σύμβολο για μία σειρά από συζητήσεις στην αρχιτεκτονική. Η ερμηνεία του έργου Pruitt-Igoe έχει ταυτιστεί με την εικόνα της κατεδάφισής του και την κριτική του Charles Jencks αναφορικά με την αποτυχία του μοντερνισμού στην πρόσφατη ιστορία της αμερικανικής αρχιτεκτονικής. Η αναδημοσίευση της εικόνας του έργου κατά τη διαδικασία της κατεδάφισης αποτέλεσε οπτικό τεκμήριο ως μέρος της κριτικής και προπαγάνδας της μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής κατά του μοντέρνου κινήματος. Η εικόνα του Fun Palace αναπαράχθηκε ως πρότυπο μίας νέας αρχιτεκτονικής και παράδειγμα μίας διαδικασίας σχεδιασμού που βασίζεται σε ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο διαλόγου που διαμορφώθηκε κατά τη δεκαετία του 1960. Διαδίδεται ευρέως εκείνη την εποχή και αναπαράγεται από αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες που διερευνούσαν όμοια οράματα της εποχής όπως οι Archigram. Επιπλέον, το Fun Palace ως εικόνα μιάς διαδραστικής αρχιτεκτονικής επηρέασε στην ενσωμάτωση της τεχνολογίας και της κυβερνητικής στην αρχιτεκτονική. Η αναπαραγωγή της εικόνας των παραπάνω αρχιτεκτονικών έργων επηρέασε σημαντικά την αρχιτεκτονική και οδήγησε στη δημιουργία αντιγράφων τους μέσω της κατασκευής όμοιων αρχιτεκτονικών έργων ή έργων που ενσωμάτωσαν πολλά στοιχεία τους.