Wealth (april 2025)

over het rijke leven

Wijnwalhalla

CHRISTIAN TEUNISSEN (XIOR) OVER ZIJN FABELACHTIGE WIJNKELDER IN CHÂTEAU DE VIGNÉE

Dure streken

TOPSTRIJKSTOKKEN:

60 GRAM MUZIKAAL ÉN PRIJZIG VAKWERK

Concorso d’Eleganza

OLDTIMERS SPOTTEN AAN DE VILLA D’ESTE

Proef van een belegging naar uw smaak.

Voor u samengesteld met de beste ingrediënten. Een portefeuille met de crème de la crème van wereldwijde beleggingen, voor u onafhankelijk geselecteerd met dezelfde passie en expertise als die van een topchef.

ing.be/privatebanking

Een unieke topstrijkstok is misschien de ideale belegging in turbulente tijden.

Katrien Verstraete, coördinatrice Wealth

DE KLANK VAN EEN PAARDENSTAART

Met een brede lach zwaaide

Camille Thomas haar strijkstok in de lucht na de laatste noot van het celloconcert nr. 1 van Camille Saint-Saëns dat ze onlangs in een Nederlandse concertzaal gaf. ‘Mijn toverstok’ noemt de Frans-Belgische topcelliste haar boog, uitgeleend door de Koning Boudewijnstichting. Veel kans dat de naam van de strijkstokbouwer - Sartory - u niet veel zegt, net als die van Tourte en Persoit, twee andere toppers in het bijzondere metier. Dat in tegenstelling tot de bekend in de oren klinkende namen van vioolbouwers als Stradivari, Amati of Guarneri del Gesù.

‘Het is nochtans vooral de strijkstok die het echte karakter aan de toon geeft en tekent voor de juiste muzikale resonantie’, benadrukt Pierre Guillaume van het Brusselse Maison Bernard, het artisanale walhalla voor vioolliefhebbers, in deze editie van Wealth.

De wereldwijd gerespecteerde vakman, die beroemdheden als de cellist Mischa Maisky onder zijn vrienden mag rekenen - ‘die heeft 300 strijkstokken!’ -, vertelt in geuren in kleuren hoe zo’n strijkstok gebouwd moet worden. Blijkt dat die exact 60 gram weegt, le erlijk uit het juiste hout gesneden moet zijn en vervolgens met zorg gebogen. Het haar van de strijkstok komt het best van hengsten - u leest verderop waarom - en voor één exemplaar zijn 100 à 120 haartjes nodig.

En o ja, de prijzen van topstrijkstokken gaan de jongste jaren meermaals boven 250.000 dollar. Misschien is de aankoop van zo’n boog wel een prima idee om uw beleggingsportefeuille te diversifiëren in deze turbulente tijden? Als u troost zoekt voor uw naar beneden glijdende trackers kunt u ook gewoon naar de cd’s van Camille Thomas luisteren. Een warme aanrader, weet ik uit ervaring.

INHOUD

CHRISTIAN TEUNISSEN

Hoe de Xior-CEO een fabelachtige plek maakte voor 16.000 wijnflessen P6

LUXE

VERZEKEREN

Van dinoskelet tot unieke panto els, is alles te verzekeren? P14

DURE

STRIJKSTOKKEN

De ideale boog komt tot leven in een Brussels atelier P20

CARRARA

Een visite aan het marmeren hart van Toscane P30

CONCORSO

D’ELEGANZA

Exclusief oldtimerevent, mét autogekke Belgen P38

ZEILRACE Elf Vlaamse vrouwen bereiden zich voor op de Rolex Fastnet Race P46

EXOTISCH VASTGOED

De nieuwe droombestemmingen voor vastgoedinvesteerders P54

‘Wealth’ is een uitgave van Mediafin. Bijlage bij De Tijd van 12 april 2025. Coördinatie: Katrien Verstraete, eindredactie: Wouter Kongs, vormgeving: Ilse Janssens, fotoredactie: Tim Ricour, coverbeeld: Franck Socha, hoofdredacteur: Peter De Groote, algemeen hoofdredacteur: Isabel Albers, verantwoordelijke uitgever: Peter Quaghebeur, Havenlaan 86c, bus 309, 1000 Brussel.

HOE CHRISTIAN TEUNISSEN (TOPMAN XIOR STUDENT HOUSING) DE GROOTSTE RESTAURANTKELDER VAN HET LAND UITBOUWDE

VAN OUDE BINNENKOER NAAR FABELACHTIGE WIJNKELDER

Christian Teunissen had niet de minste ervaring in de horeca. ‘En toch hebben mijn droom en mijn drive de bovenhand gehaald.’

Stel, je koopt een chateau midden in de Ardense bossen, maar je wijncollectie is veel te groot voor de kelder van het fraaie historische pand. Wat gedaan? Je graaft dan toch gewoon de hele binnenkoer uit, bouwt een ondergrondse designwijnkelder, goed voor veel meer dan 10.000 flessen, en gooit de kasseien er opnieuw bovenop. Klaar is Kees. Het brein achter dat alles? Christian Teunissen, de CEO van Xior Student Housing, de beursgenoteerde verhuurder van studentenkoten.

STÉPHANE GODFROID FOTO’S: VALENTIN BIANCHI / HANS LUCAS

De locatie: Château de Vignée in Rochefort. Vandaag oogt het domein opvallend verzorgd en piekfijn, maar eeuwen geleden was dat ongetwijfeld anders. Toen stond hier een uit de kluiten gewassen vierkantshoeve met obligate mestvaalt midden op de binnenkoer. Eind jaren 80 van de vorige eeuw werd het kasteeltje omgebouwd tot een tweesterrenhotel. Nog enkele decennia later gaf Teunissen het startsein voor een nieuwe grote transformatie.

En zo zit ik vandaag naast hem in de fenomenale en gezellige wijnkelder van het chateau met uitzicht op een eindeloze reeks exclusieve en vaak peperdure wijnen, voor een gesprek over passie en coup de foudres. Het buitenlicht valt in de kelder binnen door een immense glazen koepel, die uitmondt midden op de binnenkoer. Alle wijnen liggen veilig en wel gerangschikt, in gedempt licht en op perfecte bewaartemperatuur, in een grote cirkelstructuur rond ons. Netjes in matzwarte designrekken.

Liefde op het eerste gezicht

‘Tja, het is allemaal heel toevallig gekomen. Toen ik als jongeling opgroeide, werd thuis niet echt wijn gedronken, behalve eens een aperitie e en een glaasje aan tafel. Mijn moeder kwam uit een familie met een bouwbedrijf, mijn vader was geneesheer. Ik heb geen jeugdherinneringen aan speciale flessen of een wijnkelder thuis’, vertelt Teunissen. ‘Ik heb wijn leren kennen door ontmoetingen met collega-ondernemers. Dan zit je al eens aan tafel bij een lekker glas. Zo groeide stilaan mijn interesse.’

‘Maar mag ik eerst even wat vertellen over deze plek? Mijn echtgenote en ik, en mijn schoonbroer en schoonzus komen hier in het Château de Vignée sinds 2001. Die

eerste keer was om kerst te vieren. Mijn schoonbroer kende de regio hier al langer. Het chateau was toen een hotelletje met enkele kamers, een restaurant en een barretje. Sindsdien zijn we hier elk jaar blijven komen. De kinderen groeiden op, en we namen al gauw een paar vrienden mee.’

‘We kwamen hier zo graag dat ik met het idee speelde om het kasteel te kopen. En dat lukte: in 2016 was alles, na enkele onderhandelingen, in kannen en kruiken. We waren inmiddels emotioneel gehecht aan de charme van dit historische plekje in de Ardennen, dat ook een stuk van onze familiegeschiedenis was geworden. We genieten hier van alles: een stevige wandeling, of zelfs, zoals vandaag, typisch Belgisch regenweer.’

En dan begon meteen ook de verbouwing, want het kasteel was aan een stevige opwaardering toe. Of Teunissen niet bevreesd was om zich, naast zijn veeleisende job als topman van de ‘kotmadam van de Brusselse beurs’, ook nog eens in te laten met horeca? ‘Klopt, ik had daar niet de minste ervaring in. Toch hebben mijn droom en mijn drive de bovenhand gehaald. Ik wilde het hotel meer standing geven en een goed restaurant kunnen aanbieden. Met een nieuwe gelagzaal en een salon, om na het diner nog even te keuvelen. De bovengrondse wijnkelder, die we nog volop gebruiken, had een capaciteit van dik tweeduizend flessen.’

Gedurfd plan

‘Zo gezegd, zo gedaan. Dat was het oorspronkelijke plan. Van de ondergrondse wijnkelder, waar we nu zi en, was

Het is misschien moeilijk te geloven, maar thuis drink ik zo goed als niet. Ik vind wijn een sociaal gebeuren.

Christian Teunissen, eigenaar Château de Vignée en CEO Xior

gewoonweg geen sprake. Tot op een dag mijn goede vriend Wout Bru naar me toekomt met het voorstel om de mooie wijncollectie van zijn restaurant in het Zuid-Franse Eygalières over te kopen, zo’n drieduizend flessen. Ik heb toegehapt, en toen begon mijn wijnverhaal.’

Meteen rees een praktisch probleem, want de bovengrondse kelder was veel te klein. ‘Ik begon over een oplossing te tobben om die mooie, oude flessen binnen handbereik te houden. Ik ben dan naar mijn architect gestapt. Na een paar weken kwam hij met een geniaal, maar ook gedurfd plan. We waren sowieso van plan de binnenkoer aan te pakken, met zijn schots en scheef liggende kasseien. Zouden we die dan niet meteen helemaal uitgraven om er een ondergrondse, ronde wijnkelder onder te bouwen en de koer er weer over te construeren?’

De capaciteit van de nieuwe kelder - met ingangen aan de buitenkant en via het hotel - werd berekend op zowat 16.000 flessen. De collectie roteert en telt vandaag 12.000 à 14.000 flessen. ‘Ik denk niet dat we de 16.000 al hebben aangetikt, maar plots besef je: oei, we moeten weer bijkopen.’

De uitermate grondige renovatie, met ideeën en plannen van de Antwerpse ontwerpers WeWantMore, nam meer dan twee jaar in beslag. Teunissen tikte nog een andere wijncollectie op de kop, de kelder van De Leest in Vaassen, goed voor zowat 2.000 flessen. Het Nederlandse driesterrenrestaurant sloot in 2019. Teunissen was inmiddels dermate

Alle wijnen liggen netjes gerangschikt, in gedempt licht en op perfecte bewaartemperatuur, in matzwarte designrekken.

AARSCHOT Beets Patteet ANTWERPEN Chark BRUSSEL De Slaapadviseur EDEGEM Bedtime ESSEN Bedtime HASSELT Reyskens Slaapcomfort HEERS 2-Sleep Luxury Bedding HEIST-OP-DEN-BERG Bosmans Slaapcomfort Center HOESELT Crommen Slaapcomfort IZEGEM Top Interieur KNOKKE Chark KORTRIJK De Nachtwacht LINKEBEEK De Slaapadviseur MASSENHOVEN Top Interieur OVERIJSE De Slaapadviseur SINT-DENIJS-WESTREM Twaalf Twaalf SINT-GENESIUS-RODE Sleeping House SINTNIKLAAS Middernacht TERNAT De Slaapadviseur

Het buitenlicht valt in de kelder binnen door een immense glazen koepel, die uitmondt midden op de binnenkoer.

EEN KISTJE LIBER PATER?

DE DUURSTE WIJN

TER WERELD

Hoewel wereldberoemd is de bourgogne Romanée-Conti niet langer de duurste wijn ter wereld. Die eer is weggelegd voor Liber Pater, een bij het grote publiek nog vrij onbekende Bordelese fles. De prijs ligt op zowat 36.000 euro. Per fles, welteverstaan.

Liber Pater is het geesteskind van Loïc Pasquet. De wijnbouwer wil terugduiken in de geschiedenis, op zoek naar de originele smaken uit het 19de-eeuwse Bordeaux. Het was de tijd rond 1855, toen de historische classificatie van Bordeaux werd opgesteld, een ranking die tot op vandaag geldt.

De wijngaard ligt in Landiras, op een boogscheut van Bordeaux. De druivenrassen die Pasquet heeft aangeplant zijn voor het merendeel onbekend: naast cabernet sauvignon, merlot en petit verdot gaat het om castets, mancin, pardo e, petite vidure, tarnay, saint-macaire en carmenère.

De stokken zijn niet geënt op resistente onderstammen en staan bijzonder dicht bij elkaar geplant, goed voor zowat 20.000 stuks per hectare.

in de ban van topwijnen dat hij ook op zoek ging naar nieuwe, prestigieuze domeinen.

Tot corona alles vertraagde

‘Toen we nog maar net open waren gegaan, doemde corona op en moesten we sluiten. Niet echt een mooi moment, na zulke zware investeringen. Maar goed, de start nadien was bijzonder succesvol. Onze chef Marius Bosmans sleepte snel een Michelinster in de wacht. Op hetzelfde moment ging ook onze nieuwe general manager Elodie François aan de slag.’ Teunissen is in zijn nopjes. ‘We hebben wel wat obstakels moeten overwinnen, maar finaal zijn alle puzzelstukjes netjes in elkaar gevallen.’

De wijnmicrobe heeft Teunissen goed te pakken. ‘Met Wout Bru en andere vrienden praat ik voortdurend over bijzondere wijnen en proeven we erop los.’ Er vinden ook geregeld topwijnavonden plaats in het kasteel, waarbij chef Bosmans dan bijvoorbeeld een zevengangendiner bereidt. ‘Vanavond organiseren we met de wijnimporteur La Buena Vida een avond rond de primeurwijnen

‘In zijn restaurant Le Grand Verre in Durbuy had Marc Coucke mij, samen met een aantal andere ondernemers, uitgenodigd om de wijnmaker te ontmoeten. Daar hebben we een hele reeks van zijn cuvées kunnen proeven. Memorabel.’

In de kelder van Château de Vignée ligt dus een wel bijzonder zeldzame kist Liber Pater.

GESPONSORDE INHOUD

Familievermogen over generaties heen: het belang van planning en transparantie

Niemand wil dat gezellige momenten vol familieharmonie uitmonden in discussies over geld of het beleid in de familieonderneming. Toch kan een gebrek aan duidelijke afspraken en vermogensplanning precies tot zulke spanningen leiden. Een familiecharter en vermogensplanning is dan ook geen luxe, maar een noodzaak.

SAVE THE DATE

Family Capital Tomorrow

Noteer alvast 9 september 2025 in uw agenda. Dan vindt de eerste editie plaats van Family Capital Tomorrow: het event van De Tijd en L’Echo voor bedrijfsfamilies, family ofces en hun netwerk. Met ABN AMRO Private Banking als één van de fere partners.

CONNECT

Een heel leven lang bouwen aan een onderneming en vermogen om het vervolgens deels los te laten: het is een complexe uitdaging. Het gaat niet alleen om geld, maar ook om trots en idealen die met dat vermogen verweven zijn. Toch stellen veel ondernemers deze planning uit, vaak te lang. ‘Dat is een van de grootste valkuilen’, zegt Dieter Verbeek, executive director wealth management Flanders bij ABN AMRO Private Banking. ‘Een tijdige aanpak voorkomt onaangename verrassingen en familiale conficten.’

Vermogensplanning is geen eenmalige oefening maar een voortdurend proces. ‘Ze evolueert mee met de onderneming, de familie, het vermogen en de wetgeving. Een structuur die vandaag perfect is, kan over drie jaar achterhaald zijn’, benadrukt Verbeek. ‘Veel ondernemers proberen hun vermogensplanning en de overdracht van hun bedrijf zelf te regelen, maar dat is niet altijd de beste aanpak. Ondernemers schakelen experts in voor hun bedrijf. Ook vermogensplanning verdient die gespecialiseerde aanpak.’

HELDER OVERZICHT

De eerste stap is het in kaart brengen van alle relevante factoren: het vermogen, eventuele schriftelijke afspraken, de familiestructuur, doelstellingen en mogelijke risico’s. ‘Soms vrezen ouders voor de werkijver van hun kinderen als die weten hoeveel vermogen er is. Ook het behoud van het familievermogen en de continuïteit van het bedrijf staan vaak centraal. Wat als een kind scheidt? Wat als geen van de kinderen in het familiebedrijf wil stappen, of wat als ze allemaal dezelfde rol ambiëren?’, sluit Marleen Celen aan, director private wealth management bij ABN AMRO Private Banking. ‘Deze uitdagingen vergen tijd en maatwerk. Juridische structuren kunnen helpen om controle te behouden, terwijl transparante communicatie via bijvoorbeeld een familiecharter duidelijkheid creëert.’

biedt bedrijven, organisaties en overheden toegang tot het netwerk va n De Tijd. Om hun visie, ideeën en oplossingen te delen met de De Tijdcommunity. Buiten de verantwoordelijkheid van de redactie van De Tijd

BETREK DE VOLGENDE GENERATIE OP TIJD

Een tijdige betrokkenheid van de volgende generatie voorkomt verrassingen. ‘Families vinden fnanciële onafhankelijkheid belangrijk, maar ook dat het vermogen en het familiebedrijf in stand blijven voor volgende generaties’, zegt Celen. ‘ABN AMRO Private Banking richtte daarom samen met Solvay Business School een academie op. Hiermee ondersteunen we kinderen in hun rol binnen het familievermogen.’

‘Ook onze eigen rol is geëvolueerd van puur fnancieel naar strategisch en familiaal advies’, besluit Verbeek. ‘Wij helpen ondernemers en families om het volledige plaatje in kaart te brengen en omringen hen met experts om hun toekomstvisie doordacht vorm te geven, zowel privé als voor het bedrijf.’

FAMILIEBAND ÉN ZAKELIJK

PARTNERSCHAP: HET VERHAAL VAN ZUIDNATIE

Een familiebedrijf succesvol overdragen is meer dan een fnanciële transactie – het vraagt visie en overleg. Stéphanie Feys, managing director bij Zuidnatie, deelt in Tomorrow Talks hoe zij en haar vader samen een sterke tandem vormen, met duidelijke afspraken en een familiecharter als leidraad. Zo blijven zowel de onderneming als de familiebanden gezond.

BELUISTER DE AFLEVERING

GESPONSORDE INHOUD

Marleen Celen en Dieter Verbeek, ABN AMRO Private Banking © Emy Elleboog

van Vega Sicilia, een van mijn persoonlijke favorieten. Een oud, uniek wijnhuis met een savoir-faire gestoeld op de traditie.’

‘Nog zo’n wijn die ik koester, is de Castillo Ygay van Marqués de Murrieta in Rioja. Daar word ik echt lyrisch van. Hun Ygay Gran Reserva Especial 2010 is door Wine Spectator tot beste wijn ter wereld uitgeroepen.’

Pareltjes

Een fenomenale wijnkelder uitbouwen is één ding, de collectie op peil houden een ander. ‘De primeurwijnen van topdomeinen kopen we via onze goede contacten’, zegt Teunissen. ‘We willen betrouwbare relaties opbouwen. Als doorsneeklant geraak je vaak niet aan wijnen van sommige domeinen, denk aan Le Pin. Of de topcuvées van Coche-Dury in de Bourgogne. Of Château Pétrus, Domaine de la Romanée-Conti, Château Lafite Rothschild, Opus One, om er maar een paar te noemen. We kunnen daar elk jaar wat van kopen, dat wil ik ook zo houden. Ik denk ook aan de pareltjes als de Hommage à Jacques Perrin van Beaucastel, of aan het Domaine de Trévallon. Nog zo’n coup de coeur zijn de oudere jaargangen van het Domaine de la Grange des Pères. Die zijn zo moeilijk vindbaar dat ik ze zelfs een tijdje uit de verkoop heb gehaald, want ik wist dat er echt op gejaagd werd. Het waren Bru en zijn geniale sommelier Gianluca Di Taranto die me wezen op het potentieel van die wijnhuizen.’

Bezit Teunissen ook privé een stevige wijnkelder? ‘Je zal het misschien moeilijk geloven, maar thuis drink ik zo goed als niet. Ik vind wijn een sociaal gebeuren. Als we vrienden op bezoek hebben, gaat de kurk wel van een goede fles. Maar mijn focus ligt op de wijnkelder van dit chateau hier.’

16.000

De capaciteit van de nieuwe wijnkelder bedraagt zowat 16.000 flessen.

‘Overigens’, grapt Teunissen, ‘onze vennootschap die de referentieaandeelhouder van Xior is, heet niet toevallig Aloxe. De naam is een verwijzing naar de prestigieuze wijnregio Aloxe-Corton in de Bourgogne. Bij de eerste deal over onze beursgang hebben we een fles Aloxe-Corton ontkurkt.’

Onvindbaar

Als Teunissen in binnen- of buitenland op restaurant gaat, dan duikt hij meteen in de wijnkaart. ‘Ik check snel of ze mijn

Christian Teunissen wil betrouwbare relaties opbouwen met de topdomeinen. ‘Als doorsneeklant geraak je vaak niet aan hun wijnen, denk aan Le Pin of Château Pétrus.’

favoriete wijnen hebben, maar ik heb ook steeds bijzondere aandacht voor de wijnen die ik níét op de kaart vind. Dat boeit me. Ik geef een voorbeeld: de wi e wijn van Castillo Ygay. Die hebben ze maar één keer gemaakt. Het oogstjaar was 1986 en de wijn werd gebo eld in 2014. Dat zijn bijzonder prijzige flessen, maar o zo uniek en spectaculair.’

Even snel in de wijnencyclopedie duiken: de Castillo Ygay Blanco Gran Reserva Especial is volgens alle wijncritici inderdaad een van de allerfraaiste wi e wijnen ter wereld, en zonder twijfel de allerbeste wi e wijn ooit gemaakt in Spanje. De wijn komt hoofdzakelijk van de viuradruif (97%) en een beetje malvasia (3%). De wijngaard werd aangeplant in 1945 en ligt in het hoogste deel van het landgoed Ygay, op 485 meter in de Rioja Alta. De wijn is 252 (!) maanden gerijpt in Amerikaanse eiken barriques van 225 liter en 67 maanden in betonnen tanks. In de handel prijst deze fles een eind boven 1.000 euro. Wanneer de volgende release het levenslicht ziet, is nog niet bekend.

Teunissen heeft een speciale tactiek bij een restaurantbezoek. ‘Als ik met vrienden of collega’s-zakenmensen aan tafel zit, geef ik de wijnkaart altijd aan iemand anders. Zo word ik verrast en ontdek ik nieuwe dingen. Want zelf neig ik soms te veel naar wat ik al ken. Bovendien is een wijn die ik niet ken een conversation starter.’

Een grote verrassing is dat de kelder van Château de Vignée behoorlijk wat Belgische referenties telt, voor zowel schuimwijnen als stille wijnen. ‘We hebben daar zelfs ooit een prijs voor gehad. Daar heeft onze vorige som-

We hebben obstakels moeten overwinnen, maar finaal zijn alle puzzelstukjes netjes in elkaar gevallen.

Christian Teunissen, Eigenaar Château de Vignée en CEO Xior

melier Victor Derks, nu zaalmanager bij de tweesterrenzaak Nuance, zwaar op gewerkt. Ook daar investeren we in kwaliteit.’

Dromen

In de naam van het domein Château de Vignée zit een verwijzing naar wijnranken. Is het nog een droom van Teunissen om druivelaars aan te planten? ‘Ik heb er wel al even over nagedacht’, geeft hij toe. ‘Maar ik vrees dat dat een bijzonder moeilijke business is die je moet overlaten aan specialisten. Ik heb er interesse voor, maar het ontbreekt me aan tijd. Ik heb heel veel respect voor mensen die het wel doen, en geniet dan liever van hun resultaten. (lacht)’

‘Ik droom er wel van om van ons chateau een mooi draaiend geheel te blijven maken. Met onze chef zi en we al echt op een hoog niveau, maar wie weet wordt het nog beter... Fingers crossed. Bij Gault&Millau hebben we 16/20 gehaald.’

En dan is er ook nog een nieuw project waaraan Teunissen volop wil werken: Désiré de Lille, het merk dat hij dezer dagen nieuw leven inblaast. ‘Ook dat is pure gezelligheid, maar dan rond wafels en pannenkoeken. Het kermisverhaal van weleer, waarvan de geschiedenis teruggaat tot 1903. Dat willen we op meerdere locaties een nieuw elan geven. Binnenkort moet onze flagshipstore in Antwerpen openen.’ ■

CHÂTEAU DE VIGNÉE EN RESTAURANT ARDEN

Het vijfsterrenhotel zit onder dak in een 17de-eeuwse kasteelboerderij, waarvan de eerste sporen teruggaan tot de 13de eeuw. In de Tweede Wereldoorlog deed het domein dienst als veldhospitaal. In 2001 leerde Christian Teunissen de plek kennen, toen hij er met zijn gezin verbleef tijdens de kerstperiode.

Teunissen is de CEO van het beursgenoteerde bedrijf Xior, actief in de verhuur van studentenkamers in 42 steden verdeeld over acht Europese landen. Teunissen bekleedt vandaag de 176ste plaats in de lijst van de Rijkste Belgen, met een vermogen van net boven 150 miljoen euro.

Hij kocht het hotel-restaurant in 2016 en renoveerde alles bijzonder grondig. Toen het megaproject moest openen, stak corona stokken in de wielen. ‘Was Teunissen er toen niet geweest, dan hadden we die crisis wellicht niet overleefd’, fluistert een insider.

Vandaag telt het boetiekhotel 25 kamers, met on-

der de nok een suite. In het gastronomisch restaurant Arden staat chef Marius Bosmans aan de fornuizen. Hij deed ervaring op in de sterrenzaken Hertog Jan, Boury en Nuance. Bosmans werkt streekeigen en seizoensgebonden. ‘Ik serveer het beste wat de natuur mij biedt’, zegt hij. Arden beschikt over een uit de kluiten gewassen eigen moestuin.

In 2024 beloonde Michelin Arden met een eerste ster. Gault&Millau gaf Bosmans een score van 16/20 en beloonde het kooktalent met de titel Jonge Chef van het Jaar voor Wallonië in 2024.

De nieuwe wijnkelder biedt plaats aan ongeveer 16.000 flessen. Op de kaart staan wijnen vanaf 40 tot zo’n 10.000 euro per fles. De sommelier van die wijnscha en is Alexis Danse, die geadviseerd wordt door Noël Monard.

Château de Vignée - Restaurant Arden Rue de Montainpré 27-29, Rochefort

Private Equity met een vintage touch: visie voor de toekomst

Private equity-beleggingen worden steeds populairder. Het was lange tijd het domein van grote spelers: pensioenfondsen, verzekeraars en andere institutionele investeerders. Maar tijden veranderen. Met de juiste begeleiding kunnen ook particuliere beleggers deze exclusieve wereld verkennen.

Met de zogenaamde Vintage-benadering zorgt Degroof Petercam nu voor de ideale toegang: een degelijke structuur en gediversifieerde str tegie die Private Equity toegankelijk maakt. Door een focus op de buyout sector en de samenwerking met zorgvuldig geselecteerde fondsbeheerders, willen de experten bij Degroof Petercam beleggers helpen hun kapitaal doordacht te investeren.

Maar wat maakt deze aanpak uniek? En hoe navigeren investeerders door de opportuniteiten en uitdagingen van Private Equity? We bespreken het met Bert D’Huyvetter, Head of Private Assets, en Jean-François Becu, Head of Private Equity bij Degroof Petercam.

Een gesprek over visie, de kunst van investeren met gezond verstand en een heldere blik op de toekomst.

Bert D’Huyvetter

Head of Private Assets bij Degroof Petercam

Jean-Francois Becu Head of Private Equity bij Degroof Petercam

Wat maakt de Vintage-aanpak van Degroof Petercam uniek binnen Private Equity?

Bert D’Huyvetter: Een Vintage-fonds biedt investeerders elk jaar opnieuw via één investering toegang tot een breed gespreide portefeuille van Private Equity-fondsen en dus honderden onderliggende bedrijven. Hierdoor wordt een eerste belangrijke stap gezet in risicodiversifcatie.

Jean-François Becu: Dankzij deze aanpak bouwen we een robuuste portefeuille op, waarbij we enkel samenwerken met zorgvuldig geselecteerde Private Equity-managers. Onze relaties met bestaande fondsen en de selectie van consistent presterende fondsen zijn cruciaal. Door deze strategie kunnen we een stabiele en gediversifeerde investeringsportefeuille aanbieden aan onze klanten.

Wat biedt de Vintage-aanpak aan particuliere investeerders?

B. D’H.: Een van de grootste voordelen van de Vintageaanpak is de brede spreiding over managers, regio’s, sectoren en omvang van de onderliggende bedrijven. Dit helpt om risico’s te beperken en het rendement te optimaliseren. Daarnaast krijgen particuliere beleggers via deze aanpak toegang tot fondsen die normaal alleen voor grote institutionele spelers beschikbaar zijn.

J.-F. B.: Het is wel belangrijk om te beseffen dat ook binnen de Vintage-aanpak, Private Equity een langetermijninvestering blijft. De illiquide aard van de fondsen betekent dat het essentieel is dat beleggers een lange termijnvisie hebben en een duidelijk masterplan van het vermogen. Maar door de gespreide structuur van de Vintage-aanpak is het risico beter beheerd dan bij directe investeringen in individuele Private Equity-deals.

Wat zijn de voor- en nadelen van de Vintage-aanpak?

J.-F. B.: De voordelen zijn duidelijk: brede risicospreiding, toegang tot de expertise van ervaren fondsbeheerders en een lager instapticket.

B. D’H.: Uiteraard zijn er ook nadelen aan verbonden. Allereerst moet het kapitaalsrisico worden vermeld zoals voor elke belegging in aandelen. Daarnaast blijft Private Equity een langetermijnbelegging. Het kapitaal is, weliswaar niet continu voor 100%, gemiddeld minimaal 10 jaar verankerd aan het fonds. Dit langetermijnperspectief noopt tot voorafgaande refectie. Bovendien kan de complexiteit (bijvoorbeeld niet-genoteerde bedrijven vereisen een diepgaande expertise wat betreft hun valorisatie en activiteiten) van deze activaklasse afschrikken. Daarom begeleiden wij onze klanten graag ten gronde voorafgaand aan de investeringsbeslissing.

Explore. Opportunities.

Waarom leggen jullie de focus op buyout-strategie?

B. D’H.: Private Equity is een heel breed begrip en deze fondsen staan voor vele verschillende strategieën, zoals bv. venture capital, buyout en restructuring. Wij focussen bewust op de buyout-strategie, omdat deze minder risicovol is. Fondsen die de buyout-strategie hanteren, focussen zich op bedrijven met een bewezen zakenmodel en een recurrente cashfow, waar heel vaak door een zogenaamde “buy-and-build” extra toegevoegde waarde wordt gerealiseerd.

J.-F. B.: Andere invalshoeken zijn zeker ook interessant. Maar wij zijn ervan overtuigd dat buyouts de beste risico-rendementsverhouding bieden voor onze klanten.

Hoe belangrijk is selectie binnen Private Equity?

B. D’H.: Uitermate. De selectie van de juiste Private Equity-fondsenmanagers maakt het verschil, want de dispersie van prestaties binnen Private Equity-fondsen is hoog.

J.-F. B.: We zijn de defnitie van een ‘goede huisvader’. Het klinkt misschien wat saai en belegen, maar in de snel veranderde wereld van Private Equity is dat een zegen. We analyseren niet alleen historische prestaties, maar ook de continuïteit van onder meer het team, de strategie en de operationele structuren van de geselecteerde fondsen.

Hoe beïnvloeden economische cycli de Private Equity-markt?

B. D’H.: Private Equity heeft het voordeel dat je als investeerder niet wordt blootgesteld aan de dagelijkse beursvolatiliteit. Dat betekent niet dat de investeringen van Private Equity-fondsen immuun zijn voor economische cycli, maar net omdat deze fondsen gemiddeld 5 jaar de tijd hebben om hun portefeuille samen te stellen, is de impact van economische pieken en dalen minder.

J.-F. B.: Dankzij onze Vintage aanpak wordt het risicomanagement nog versterkt: je bent geïnvesteerd in meerdere Private Equity-fondsen die allen gemiddeld 5 jaar hebben om hun portefeuille samen te stellen.

Wat zijn veelvoorkomende misvattingen over Private Equity?

B. D’H.: Dat één investering in één Private Equity-fonds, zelfs in één breed gespreid vintage Private Equity-fonds, voldoende is om het risico te controleren. Dit snijdt natuurlijk geen hout. Ook al ben je gediversifeerd over meerdere managers, regio’s en sectoren, toch ben je niet gespreid over de tijd: alle geselecteerde fondsen zullen actief zijn in het quasi-identieke tijdsperiode. Net daarom ons advies: liever meerdere kleinere investeringen gespreid over meerdere fondsen met een verschillend startjaar dan één grote investering in één Private Equity-fonds.

J.-F. B.: Een andere misvatting is dat Private Equity van nature uit risicovoller is. Natuurlijk zijn er risico’s, zoals bij elke aandeleninvestering, maar dankzij diversifcatie en de juiste selectie van beheerders, wordt dit risico gecontroleerd.

Welke boodschap willen jullie investeerders meegeven?

J.-F. B.: Geduld loont. Private Equity is geen sprint, maar een marathon. Onze Vintage-aanpak zorgt ervoor dat beleggers op een gestructureerde manier kunnen investeren zonder zich zorgen te maken over de juiste timing.

B. D’H.: En vooral: gebruik je gezond verstand. Private Equity is een commitment op de lange termijn. Een goed gespreide portefeuille en een doordachte strategie zorgen ervoor dat je de volledige waardecreatiecyclus benut.

ONTDEK ONZE VINTAGE AANPAK

Patricia Dillen en Laurent Verheyen van de luxeverzekeraar Jean Verheyen: ‘Nu en dan verzekeren we zelfs een dinosaurusskelet.’

Uw exclusieve wijnkelder beschermen tegen schade of uw unieke Magri e behoeden voor diefstal. Maar ook: een verzameling Barbie-poppen, tot zelfs de pantoffels van Nelson Mandela. U kunt het zo gek niet bedenken of het wordt verzekerd. Maar kan je werkelijk álles verzekeren? ‘Het is niet omdat je toevallig iets heel duurs hebt, dat wij het sowieso verzekeren.’

KUNT U ÁLLES VERZEKEREN? EEN INKIJK IN DE WERELD VAN LUXEVERZEKERAARS

ROBBE VAN LIER

FOTO: DEBBY TERMONIA

‘We insure the toys of the rich.’ Aan het woord is Timothy Broos (40). Hij is director Belgium voor Hiscox, een luxeverzekeraar die in 1901 in Londen de grondlegger was van de moderne kunstverzekering. Ondertussen is Hiscox uitgegroeid tot een wereldwijde nichespeler, met een omzet van 4,4 miljard euro en meer dan 3.000 werknemers. In ons land telt de groep 35 medewerkers.

Samen met Jean Verheyen, een onderdeel van AXA, verdelen de twee zowat het volledige segment van luxeverzekeringen in ons land. Jean Verheyen inde vorig jaar 80 miljoen euro aan premies, waarvan 80 procent in de tak Transport en 20 procent in Kunst & Patrimonium. De verzekeraar heeft 45 mensen in dienst en 1.500 makelaars bieden verzekeringen van Jean Verheyen aan. Ook de wealth-afdelingen van grote banken en verzekeraars komen met niet-alledaagse verzoeken terecht bij luxeverzekeraars als Hiscox en Jean Verheyen.

Hun klantenbestand zagen ze de voorbije jaren fors wijzigen. ‘Vroeger had je meer old money clients: de goede huisvader met een familiecollectie die overgaat van vader op zoon’, zegt Laurent Verheyen (45), de CEO van Jean Verheyen. ‘Meer en meer zien we ook andere profielen: new money, high net worth individuals. Dat zijn jonge verzamelaars die met moderne kunst bezig zijn. Maar ook millennials die speculeren en investe-

ren om hun portefeuille te diversifiëren, in de hoop op een hoger rendement. Zij investeren niet alleen in kunst, maar ook in horloges - heel trendy momenteel - of topwijn of exclusieve handtassen. Het zijn vaak moeilijkere klanten, omdat ze bij een kleine schade meteen de totale waarde vergoed willen. Terwijl de klassieke kunstverzamelaars vooral hun collectie willen beschermen.’

Aanpak op maat

Wie bij een luxeverzekeraar gaat, kan rekenen op een persoonlijke aanpak. ‘We doen een bezoek om de risico’s vast te stellen en schrijven een polis op maat’, zegt

Patricia Dillen (50), hoofd Kunst & Patrimonium bij Jean Verheyen. Dat bezoek is er niet alleen om de te verzekeren items te aanschouwen, maar ook om te zien hoe ze worden bijgehouden. ‘Wij geven advies over hoe je kunstwerken het best bewaart. Soms plaatsen mensen een kunstwerk te dicht bij een raam, waardoor verkleuring dreigt.’

Tegelijk leggen de verzekeraars op hoe een item beveiligd moet worden. ‘Bij de meeste woningen die we verzekeren, is een alarm met doorschakeling naar een meldkamer verplicht’, stelt Broos. ‘In kastelen zijn brandmelders dan weer opgelegd. Maar alles hangt af van wat we precies verzekeren. Voor juwelen bepalen we bijvoorbeeld het type kluis waarin ze bewaard moeten worden en de weerstandsnorm.’

Onze sector is fraudegevoelig. In dat opzicht is het belangrijker te weten wíé we verzekeren dan wat.

Laurent Verheyen, CEO luxeverzekeraar Jean Verheyen

De vaakst verzekerde items zijn kunstvoorwerpen, juwelen, verzamelingen, pleziervaartuigen, oldtimers, wijn en horloges. De waardering is niet altijd evident. ‘Als het om een recente aankoop gaat, kan je daarop voortgaan. Maar als je geen idee hebt van wat iets waard is, wordt het moeilijk’, zegt Verheyen. ‘Ooit kregen we het verzoek om pantoffels van Nelson Mandela, de eerste gekleurde president van Zuid-Afrika, te verzekeren. Die

waren erg duur verkocht op een veiling, maar dat zijn en blijven ‘maar’ pantoffels. Dan is de vraag voor hoeveel we dat gaan verzekeren’, zegt Dillen.

‘In complexe gevallen doe je een beroep op experts, naslagwerken of voorbeelden uit het verleden’, zegt Verheyen. ‘Is het voor ons moeilijk de waarde vast te leggen, zoals bij een postzegelverzameling, dan kloppen we aan bij gespecialiseerde verenigingen. Die kunnen ons al veel wijzer maken’, klinkt het bij Hiscox. ‘Authenticiteit is cruciaal’, zegt Verheyen. ‘Daarom zijn echtheidscertificaten zo belangrijk. Het is aan de klant om dat te bewijzen.’

Bewijslast

Een luxeverzekeringspolis gaat uit van de ‘aangenomen waarde’, het bedrag waarvoor de verzekeraar en de klant overeenkomen dat het voorwerp gedekt is. ‘Die waarde ligt vast’, stelt Broos. ‘Daarom raden we klanten aan om de drie tot vijf jaar een herevaluatie van hun kunstcollectie te doen. Zeker hedendaagse kunst kan sterk stijgen of dalen in waarde.’ De dekking gebeurt via een polis alle risico. ‘Daarin is per definitie alles gedekt, behalve wat specifiek is uitgesloten’, zegt Dillen. ‘De bewijslast ligt bij de maatschappij, niet bij de klant. Dat is het omgekeerde van een klassieke verzekeringspolis. Het vaakst moeten we tussenkomen voor accidentele breuk. Zeker voor kunst is dat de belangrijkste factor, want in tegenstelling tot wat men misschien denkt, komt kunstdiefstal weinig voor.’

Hoeveel iemand kwijt is voor de dekking van zijn dierbaarste bezit,

Typisch geldt een jaarlijkse premie van 0,25 procent op het verzekerde kapitaal, dus 250 euro om voorwerpen ter waarde van 100.000 euro te dekken.

Patricia Dillen, hoofd Kunst & Patrimonium bij Jean Verheyen

hangt af van de waarde. ‘Typisch geldt een premie van 0,25 procent op het verzekerde kapitaal, dus een premie van 250 euro voor 100.000 euro’, zegt Dillen. ‘Alles hangt af van het risico’, legt Broos uit. ‘Juwelen verzekeren is duurder dan kunst. Hoewel de waarde van kunstwerken gemiddeld hoger ligt dan die van juwelen, is het risico - bijvoorbeeld op diefstalhoger bij juwelen.’

Levensstijl

‘Iemand met een juwelencollectie van een kwart miljoen euro draagt misschien dagelijks een Rolex van 20.000 euro of een halske ing van 40.000 euro’, zegt Broos. ‘We gaan die juwelen niet alleen dekken als ze thuis in Fort Knox liggen. We dekken de levensstijl van die mensen. Een kunstcollectie die altijd ter plaatse blijft in de beste omstandigheden is ook goedkoper dan een reizende tentoonstelling. Omdat de kans dat er iets mee gebeurt groter is. Sommige van onze klanten betalen 150 euro per jaar, anderen 50.000 euro. Alles hangt af van wat je verzekert, hoe je het gebruikt en wat het risico is.’ Hoewel de luxeverzekeraars zich voornamelijk toeleggen op kunst, juwelen en oldtimers, wil dat niet

zeggen dat ze niets anders verzekeren. ‘We bekijken kunst in de breedste zin van het woord’, zegt Broos. ‘Om het even wat je wil verzekeren en wat voor jou een waarde heeft. Dat hoeft niet altijd een miljoenencollectie te zijn. Je kunt het zo gek niet bedenken. Wij hebben klanten met een pijpenverzameling of een collectie sigarenbandjes. Ooit kregen we de vraag om een collectie trapornamenten te verzekeren. Is dat soort zaken veel waard? Misschien niet financieel, maar voor die mensen kunnen ze wel kostbaar zijn. Zolang ze er een verzekeringspremie voor betalen, kan het van alles zijn. Al kun je je afvragen of het economisch interessant is een premie te betalen voor iets wat in geld weinig waard is.’

Kun je dan werkelijk alles verzekeren?

‘Alles durf ik niet te zeggen. Maar wel heel veel’, zegt Verheyen. ‘We hebben sigarenen whiskyverzamelingen in portefeuille, maar ook horloges, wijn of handtassen. Eigenlijk alle mogelijke collectibles. We verzekeren ook een verzameling Barbiepoppen in originele verpakking. We hebben een klant die spullen van James Bond verzamelt. Nu en dan duikt zelfs een dinosaurusskelet op.’

Hans Vanaken

‘We kunnen alles verzekeren dat uitgedrukt kan worden in monetaire waarde’, zegt Broos. ‘Maar het is niet omdat je toevallig iets heel duurs hebt, dat we het sowieso verzekeren. Ooit kregen we de vraag om een Picasso van 50 miljoen euro te dekken, maar die persoon kon niet zeggen waar dat stuk vandaan kwam. Het was onduidelijk hoe het gefinancierd was. Dan blijven we ervan af, want er is geen vertrouwen. We willen niet met malafide personen geassocieerd worden. Het is een fraudegevoelige sector. In dat opzicht is het belangrijker te weten wíé we verzekeren dan wat.’

En wat als Rafael Nadal z’n tennisarm wil verzekeren? Of een topmodel haar benen wil beschermen? ‘We kunnen beide verzekeren, maar wel via het hoofdkantoor in Londen’, zegt Broos. ‘Zulke zaken worden doorgaans door verschillende verzekeraars gedekt, tot ze aan 120 procent dekking zi en - om te vermijden dat al het risico bij één verzekeraar ligt. In België hebben we zulke vragen nog niet gehad, maar het kan. Als Rode Duivel en drievoudig Gouden Schoen-winnaar Hans Vanaken bij ons komt aankloppen, zullen we hem zeker voorthelpen’, lacht Broos.

Halske ingen en andere juwelen horen bij de vaakst verzekerde items. © BLOOMBERG

‘Mijn vader zei altijd: beter zijn dan je concurrenten is niet moeilijk, zorg gewoon dat je service beter is’. Met deze flosofe in gedachten richtte Pieter Van Neste 23 jaar geleden mee Truncus op. Inmiddels zijn er zo’n 75 family ofceklanten, met een gemiddeld belegbaar vermogen van 50 miljoen euro, aangevuld met zo’n 350 vermogensbeheerklanten die bij Truncus terechtkunnen vanaf 1 miljoen euro belegbaar vermogen.

‘Ons motto is: maak vandaag een klant die ook over twintig jaar nog bij ons is, zodat we ook voor de volgende generatie kunnen werken.’

PIETER VAN NESTE managing partner

Truncus

Op die manier groeide het multifamily ofce uit tot het grootste van België. Hoewel Truncus sinds 2014 ook vermogensbeheer aanbiedt, ontstond Truncus niet vanuit ‘een bank’, maar vanuit diepgaande expertise in accountancy en fscaliteit.

‘We deden meer dan tien jaar niets anders dan vermogens in kaart brengen, ze fscaal optimaliseren en families begeleiden bij hun estate planning’, zegt Van Neste. ‘Dit fduciaire en fscale DNA is nog steeds het fundament van alles wat we doen. Truncus Vermogensbeheer is dan ook gebouwd op generaties ervaring.’

GESPONSORDE INHOUD

Wat weten 75 vermogende families dat u nog niet weet?

Wat gebeurt er als accountants in plaats van bankiers uw vermogen beheren? Bij Truncus, opgericht vanuit fscale expertise, resulteert dit in een fundamenteel andere aanpak. Het verklaart waarom 75 families met een gemiddeld vermogen van 50 miljoen euro hun kapitaal aan hen toevertrouwen.

CONNECT biedt bedrijven, organisaties en overheden toegang

Pieter Van Neste en Stefaan Vanden Berghe van Truncus. © Emy Elleboog

tot het netwerk va n De Tijd. Om hun visie, ideeën en oplossingen te delen met de De Tijdcommunity. Buiten de verantwoordelijkheid van de redactie van De Tijd

VERMOGENSADVIES MET EEN

FIDUCIAIRE BRIL

Een voorbeeld maakt dat duidelijk. ‘Verschillende van onze klanten willen graag een inkomen uit hun vermogen. Een bankier zal hoogstwaarschijnlijk adviseren om zoveel mogelijk van dat vermogen te beleggen en regelmatig wat beleggingen te verkopen om inkomen te creëren. Slim gezien van de bank, want dat brengt ook het meeste op voor de bank’, zegt Van Neste.

‘Afhankelijk van hun risico-appetijt adviseren wij onze klanten een andere weg te kiezen. Bijvoorbeeld drie jaar aan leefgeld apart zetten op termijnrekeningen met verschillende vervaldata. Dit kost niets aan bancaire vergoedingen en zorgt ervoor dat klanten minder snel in paniek raken bij marktschommelingen omdat ze voldoende cash aan de zijlijn hebben. Tegelijk kunnen ze het deel van het vermogen dat ze willen beleggen dynamischer inzetten en zo een hoger rendement nastreven’, legt Van Neste uit.

‘Onze klanten werken met meerdere banken in binnen- en buitenland. Dat levert ons heel wat informatie op over de prestaties van diverse beheerders en geeft ons een diepgaand inzicht in wat wel en niet werkt in de beleggingswereld.’

STEFAAN VANDEN BERGHE CEO Truncus

‘Dát is voor ons onafhankelijkheid: adviseren wat goed is voor de klant, ook al is dat niet fnancieel interessant voor ons. Al onze medewerkers weten dat ze klanten

met een open vizier moeten helpen, en niet met het doel om zoveel mogelijk geld per jaar binnen te halen. Ons motto is: maak vandaag een klant die ook over twintig jaar nog bij ons is, zodat we ook voor de volgende generatie kunnen werken.’

EERST LUISTEREN

‘We starten altijd met te luisteren naar de doelstellingen van onze klanten - je hebt niet voor niets twee ogen, twee oren en slechts één mond’, sluit Stefaan Vanden Berghe aan, CEO bij Truncus.

‘Of iemand nu 1 miljoen of 50 miljoen euro bezit, in de doelstellingen zit meestal een rode lijn: het vermogen beschermen, laten aangroeien en zo optimaal mogelijk overdragen aan de volgende generaties. De ene klant beoogt met zijn beleggingen misschien een jaarlijks rendement van 10 procent, een andere is blij als hij de infatie kan kloppen, weer een andere wil vooral ethisch beleggen: het zijn verschillen maar de basisdoelstellingen van families lopen vaak gelijk.’

Dankzij de jarenlange ervaring in family ofcediensten, verwierf Truncus een diepgaand inzicht in wat wel en niet werkt binnen de beleggingswereld. ‘Dit inzicht komt voort uit een unieke positie: onze klanten werken met meerdere banken in binnen- en buitenland, wat ons heel wat informatie oplevert over de prestaties van diverse beheerders’, vervolgt Vanden Berghe.

‘Door al die tijd over de schouders mee te kijken, hebben we tonnen kennis en ervaring opgedaan. Kennis en ervaring die we sinds 2014 zelf in ons eigen vermogensbeheer toepassen.’

OP DE RADAR VAN BANKEN EN VERZEKERAARS

Truncus ontwikkelde de voorbije jaren een reeks aan fondsen met uiteenlopende

beleggingsstrategieën, waaronder ook private equity/debt. De resultaten zijn opvallend goed.

‘Onze (zeer) dynamische portefeuille heeft de voorbije vijf jaar de MSCI World index verslagen’, zegt Van Neste. Toch blijft hij bescheiden. ’90 procent van het rendement wordt bepaald door de markt zelf. De resterende 10 procent wordt bepaald door ons proces: hoe we aandelen, obligaties en fondsen selecteren.’

Dit verklaart ook waarom Truncus steeds meer de aandacht trekt van institutionele partijen. ‘We merken dat banken interesse krijgen om onze producten te verdelen vanwege onze sterke trackrecord. Dat zien we als een mooie erkenning vanuit de sector’, zegt Vanden Berghe.

NIET ALLEEN VOOR SUPERVERMOGENDEN

Tot slot benadrukt Pieter Van Neste dat Truncus er niet alleen is voor supervermogenden. ‘Wij zijn er niet alleen voor families met tientallen miljoenen euro’s, maar ook voor wie met minder vermogen dezelfde kwaliteit en aanpak zoekt.’

‘Mensen denken dat wij er alleen zijn voor families met een vermogen van minstens 25 miljoen euro. Dat klopt niet. Wij bieden ook vermogensbeheer aan, en dat kan al vanaf 1 miljoen euro.’

En die wijsheid van zijn vader? ‘Betere service betekent meer dan alleen rendement: het draait om een vast aanspreekpunt, continuïteit en bereikbaarheid. Klinkt vanzelfsprekend, maar blijkt in de praktijk vaak het verschil te maken. Hoeveel mensen kennen nog het rechtstreekse nummer van hun fnancieel adviseur? En als ze bellen, wordt er dan echt opgenomen? Bij Truncus wel.’

DE GEHEIME STREKEN VAN PEPERDURE STRIJKSTOKKEN

WAAROM PRAAT ELKE MELOMAAN OVER VIOLEN EN CELLI, MAAR BIJNA NOOIT OVER DE STRI JKSTOK?

Pierre Guillaume van Maison Bernard was tot voor kort de enige strijkstokmaker in ons land. Hij wordt wereldwijd gerespecteerd om zijn expertise.

Camille Thomas, een celliste van absolute wereldklasse, speelt op een Stradivari uit 1730. Van de Koning Boudewijnstichting gebruikt ze een unieke strijkstok van de Franse bouwer Eugène Sartory. U onbekend, zegt u? Op een veiling in New York werd een van zijn strijkstokken afgehamerd op 83.500 euro. En dat is verre van een record. Prijzen richting 380.000 euro zijn geen verrassing. Een wonderlijke duik in de wereld van de strijkstok, én hun bouwers.

STÉPHANE GODFROID

FOTO’S: KRISTOF VADINO

Of het nu de viooleditie van de Koningin Elisabethwedstrijd vorig jaar was of een uniek celloconcert, steeds wordt met lovende woorden over de bouwers van die strijkinstrumenten gepraat. Ronkende namen als Antonio Stradivari, Nicolò Amati, Giuseppe Antonio Guarneri del Gesù passeren dan het defilé. Maar over de strijkstokken blijft het oorverdovend stil.

‘Je hebt gelijk, de bouwers van strijkstokken blijven zwaar onderbelicht en dus zo goed als onbekend’, lacht Pierre Guillaume van Maison Bernard, een magische plek op een boogscheut van het Brusselse conservatorium. Het atelier gespecialiseerd in strijkinstrumenten werd in 1868 opgericht in Luik, verhuisde later naar Brussel en wordt al meer dan drie decennia geleid door de strijkstokkenbouwer Guillaume en de vioolbouwer Jan Strick.

Guillaume wordt als expert wereldwijd gerespecteerd om zijn technische én uitgebreide historische kennis over strijkstokken. Begin volgend jaar verschijnt van hem

Echt geniale musici praten vaker over hun strijkstok dan over hun viool of cello.

Pierre Guillaume, strijkstokkenbouwer

een lijvig boek. De prijs van zijn handgemaakte bogen varieert, afhankelijk van de afwerking. Een veilingrecord voor een van zijn strijkstokken voor cello bedraagt 8.600 euro. Tot voor kort was hij de enige strijkstokmaker in ons land. Pas recent vestigde een van zijn assistenten zich als startend zelfstandige met een atelier. Ter vergelijking: Frankrijk telt een veertigtal strijkstokbouwers.

Pierre Guillaume ontvangt me in zijn atelier, dat regelrecht uit de 19de eeuw lijkt te komen. Dat verwondert niet, want hij genoot zijn opleiding tot ‘archetier’ - een prachtig woord voor strijkstokbouwer - in het Franse Mirecourt in de Vogezen, al een paar eeuwen zowat het heiligdom voor de traditionele bouw van strijkstokken.

‘Tja, het grote publiek ziet vooral het instrument, de viool of de cello, en niet de strijkstok. Maar het valt me op dat echt geniale musici vaker over hun strijkstok praten dan over hun viool of cello. Want voor alle duidelijkheid: het is vooral de strijkstok die het echte karakter aan de toon geeft!’

‘Wist je dat een strijkstok ook gepersonaliseerd kan worden?’, zegt Guillaume. ‘Vioolvirtuozen als Yehudi Menuhin, Eugène Ysaÿe en Arthur Grumiaux lieten hun eigen strijkstokken vervaardigen. Dat draagt bij tot hun typische speelstijl en klankkleur.’

Weggegooid

De geschiedenis van die strijkstokken gaat bijna drie eeuwen terug. ‘De bouw van strijkstokken begon rond 1740 à 1750 met de gerenommeerde bouwer François Xavier Tourte’, vertelt Guillaume. ‘Wat ervoor komt, behoort voor mij tot de prehistorie van de strijkstok.’ Voordien bestond het beroep van strijkstokkenbouwer niet en werden de bogen door de vioolbouwer zelf vervaardigd. Soms werd de strijkstok zelfs gewoon weggegooid als hij versleten was en vervangen door een nieuw exemplaar. Vanaf het midden van de 18de eeuw evolueerde de strijkstok vrij snel, en al rond 1760 werd een vijsje aangebracht waarmee het paardenhaar kon worden opgespan-

In een strijkstok voor een viool zi en 100 à 120 paardenstaartharen. Beroepsmusici laten om de zes maanden nieuwe paardenharen monteren.

nen. Door de jaren heen werd de vorm van de strijkstok geoptimaliseerd om kracht en elasticiteit te combineren. Dat leidde tot een betere balans en de mogelijkheid om subtieler muziek te maken, met meer variatie in toonvorming en een grotere expressie en dynamiek. Frankrijk groeide uit tot het historische centrum van de strijkstokkenbouw, met Mirecourt en Parijs als speerpunten. ‘Het is opvallend dat de topkwaliteit van bogen uit Frankrijk komt, terwijl de topkwaliteit van de instrumenten in Italië te vinden is’, merkt Guillaume op. Het was de bogenbouwer Tourte die oordeelde dat pernambukhout optimaal was voor een strijkstok. Dat hout komt van de brazielboom - het land Brazilië dankt zijn naam aan dat hou ype. Eeuwenlang werd ook de purperen kleurstof uit het hout gebruikt, nadat het geweekt werd in water. Dat purper bleek een moeilijk te bekomen pigment, dat vooral synoniem stond met

Een kwaliteitsstrijkstok kan een verstandige investering zijn voor het muzikale spel én voor de portemonnee.

rijkdom. Vandaag staat brazielhout op de CITES-lijst van beschermde houtsoorten en is het uiterst zeldzaam.

Geen knoop of barst

Een strijkstok moet extreem precies gemaakt worden, beklemtoont Guillaume, en elk onderdeel speelt een grote rol. ‘Eerst moet het pernambukhout drie à vier jaar drogen. Brazilië verbiedt inmiddels de export van onbewerkt brazielhout, om de tewerkstelling ter plaatse te beschermen. Het hout komt hier dus verzaagd aan, en dan is het aan ons om het te keuren. Het moet werkelijk perfect zijn, zonder de minste knoop of barst. Er is dus veel afval.’

‘Dan begint het werk aan de stok. We buigen het hout in een klein vlammetje. Vergelijk het met Thonetstoelen, waar het hout onder stoom gebogen wordt. Wij doen dat le erlijk ín de vlam. Een strijkstok buigen duurt zo’n

‘PRIJZEN

VAN

TOPSTRIJKSTOKKEN

ZULLEN BLIJVEN STIJGEN’

IIn Amsterdam huist het Nederlandse Nationaal Muziekinstrumenten Fonds (NMF). Die stichting geeft muziekstudenten en professionele musici een passend instrument in bruikleen. De collectie, een van de grootste in Europa, telt ruim 500 instrumenten en 250 strijkstokken ter waarde van ruim 43 miljoen euro. Ze bevat zowel oude als nieuwbouwinstrumenten. Op dit moment spelen zowat 430 musici op een instrument van het NMF. De stichting garandeert niet alleen de optimale bewaring van instrumenten, maar laat ook restauraties uitvoeren. Het NMF was onlangs een fortepiano van Pleyel uit 1843 op het spoor gekomen in België en liet het waardevolle instrument restaureren. Eind februari werd de Pleyel ingespeeld.

De muzikale missie van het NMF is mogelijk dankzij de steun van vele donateurs. De stichting ontvangt geen subsidies. 90 procent van de middelen komt van particulieren en particuliere fondsen, 10 procent is afkomstig van de bijdrage van musici.

Frits Schu e is verantwoordelijk voor de collectie, die ook tal van bogen van de beste bouwers omvat. Alleen al bij de strijkinstrumenten en -stokken gaat het om ruim 250 overleden en hedendaagse bouwers. Grote namen zijn de leden van de familie Tourte. François Xavier Tourte wordt beschouwd als een van de meest legendarische strijkstokkenmakers. Ook bogen van Eugène Sartory zi en in de collectie.

Schu e geeft geen details over de prijzen van de collectie van het NMF, maar hij kent de markt goed. ‘Vioolstrijkstokken van Jean Pierre Marie Persoit in goede staat komen bijvoorbeeld zelden voor minder dan 100.000 dollar op de markt’, zegt hij. ‘Volgens de website Neuetaxe (die de verkoop op veilingen en in de professionele handel volgt, red.) waren in 2022 prijzen gangbaar van minimaal 100.000 dollar voor een stok met nikkelen montuur, tot 260.000 dollar voor een stok met goudmontuur. Vandaag liggen die prijzen naar verwachting nog hoger.’

Het gewicht van een vioolstrijkstok moet precies 60 gram bedragen.

vijf uur. Dat gebeurt puur op het gevoel en met het oog als richtlijn. Het is een metier dat je pas na jaren onder de knie krijgt.’

Paardenstaart

Na het hout komt het paardenhaar. ‘De legende wil dat enkel de staart van hengsten wordt gebruikt’, zegt Guillaume. ‘Maar vaak gaat het om een mengeling van hengsten- en merriehaar. Een feit is wel dat een merrie op haar staart urineert, waardoor het haar van minderwaardige kwaliteit kan zijn. We houden ook rekening met de diameter van de haren. Paarden uit warme regio’s hebben veel fijnere staartharen. De beste haren komen uit Mongolië en Rusland. Weet je, voor een kilogram kwaliteitshaar betaal je al snel 5.000 euro. Ook hier praten we opnieuw over gesofisticeerd en streng gesorteerd materiaal. In een strijkstok voor een viool zi en 100 à 120 haartjes, en een beroepsmusicus laat zowat om de zes maanden nieuwe paardenharen monteren. De paardenharen moeten regelmatig ingewreven worden met colofonium, een destillaat van hars van de dennenboom. De wijze van destilleren beïnvloedt mede de speeleigenschappen. ‘Als het paardenhaar droog over de vioolsnaren wordt geschuurd, komt er geen klank’, demonstreert Guillaume.

Nog een weetje: het totale gewicht van een vioolstrijkstok moet precies 60 gram bedragen. Als de stok 62 gram weegt, zal de muzikant hem als zwaar ervaren, en onder de 60 gram voelt hij te licht aan. De densiteit van het hout is dus primordiaal.

Paniek tijdens Elisabethwedstrijd

Guillaume diept een anekdote op over een van de kandidaten van het Elisabethconcours 2022, dat jaar voor cello. ‘De bijzondere jonge musici, zonder veel ervaring, die

Een strijkstok buigen duurt zo’n vijf uur, puur op het gevoel. Het is een metier dat je pas na jaren onder de knie krijgt.

Pierre Guillaume, strijkstokkenbouwer

deelnemen aan de wedstrijd komen hier wel eens binnen omdat hun viool of cello een probleempje heeft. Op een dag stormde de Zuid-Koreaanse Hayoung Choi mijn atelier binnen om de paardenharen van haar strijkstok te laten vervangen. Ik leende haar meteen een van mijn eigen strijkstokken zodat ze die dag verder kon studeren. Een dag later keerde ze terug met de vraag of ze die geleende strijkstok mocht houden. Een paar minuten later stelde ze een tweede vraag: of ik nog andere strijkstokken had en of ze die ook kon uitproberen?’

‘Dat was een bijzonder intelligente ingeving van haar’, lacht Guillaume. ‘Het meisje is hier de hele namiddag gebleven, ze heeft niet minder dan 15 strijkstokken

GESPONSORDE INHOUD

België is prachtig, maar uw private equity verdient de wereld

Waarom beperken tot de Belgische markt als de hele wereld openstaat voor private equity investeringen?

Sinds 2018 haalde Integra al 650 miljoen euro op voor hun globale private equity fondsen. Hun derde internationale fonds bouwt verder op het succes.

Private equity (PE) is voor veel vermogende Belgen de groeimotor van hun portefeuille. Alleen kleuren die investeringen vaak exclusief Belgisch of Europees. ‘Daarmee loopt u een concentratierisico’, zegt Johan Heirbrandt, medeoprichter en partner bij Integra.

‘Diversificatie is een van de fundamenten van beleggen, en dat geldt evengoed voor private equity. Door internationaal te investeren, dekt u zich beter in tegen geopolitieke en economische ontwikkelingen die één land of regio kunnen treffen. Elke regio heeft ook unieke troeven: de VS heeft sterk ontwikkelde kapitaalmarkten, een innovatieve cultuur en goedkope energie. Europa blinkt uit in nichemanufacturing en geschoolde arbeidskrachten. En Azië profi teert van een ontluikende middenklasse. Ze verdienen allemaal een plek in een gespreide portefeuille.’

‘Diversificatie is een van de fundamenten van beleggen, en dat geldt evengoed voor private equity.’

JOHAN HEIRBRANDT

medeoprichter en partner bij Integra

BELGISCHE PIONIER IN INTERNATIONALE PRIVATE EQUITY

Sinds de oprichting in 2018 haalde Integra 650 miljoen euro op bij zo’n 400 ondernemers, family offices en institutionele investeerders. Na een eerste internationaal PE-fonds in 2018 (een Belgische primeur) en een tweede in 2022, lanceerde de Belgische marktleider nu zijn derde PE-fonds.

‘Daarvoor is in enkele maanden al 140 miljoen euro opgehaald’, zegt Heirbrandt. ‘Met dat kapitaal bouwen we opnieuw een fonds uit dat investeert in twintig PE-fondsen, aangevuld met een twintigtal co-investeringen. Dat zijn

rechtstreekse participaties in bedrijven die al in het portfolio van de subfondsen zitten. We alloceren ongeveer 45 procent aan Noord-Amerika, eenzelfde percentage in Europa en de rest aan Azië.’

Integra richt zich niet op venture capital. ‘We investeren alleen in stabiele, winstgevende bedrijven met positieve cashflow en recurrente omzet’, benadrukt Heirbrandt. ‘Het gaat om bedrijven die een slag groter zijn dan de doorsnee Belgische kmo. En dat in uiteenlopende sectoren: van technologie en consumentengoederen tot gezondheidszorg en packaging. Weer omwille van diversificatie.’

INVESTEREN ZONDER ROMPSLOMP

Wie zelf gediversifieerd in PE wil investeren, krijgt heel wat huiswerk op het bord. Ontzorging is dan ook een belangrijke troef van Integra. ‘Wil u zelf gediversifieerd in PE investeren, dan heeft u niet alleen heel veel kapitaal nodig, maar heeft u ook per jaar tientallen tot honderden kapitaaltransacties te verwerken. En dat vaak in verschillende jurisdicties en valuta’, zegt Delphine Vanderlinden, finance manager bij Integra.

‘Wij maken het onze investeerders makkelijk door slechts tweetot driemaal per jaar geld op te vragen. Investeerders kunnen ook hun participaties eenvoudig opvolgen via een beveiligd portaal en krijgen een duidelijke rapportering. Twee- tot driemaal per jaar organiseren we investeringsvergaderingen en onze deur, hier in Zwijnaarde, staat altijd open.’

SAVE THE DATE - Family Capital Tomorrow

Family Capital

CONNECT

biedt bedrijven, organisaties en overheden toegang tot het netwerk va n

De Tijd. Om hun visie, ideeën en oplossingen te delen met de De Tijdcommunity. Buiten de verantwoordelijkheid van de redactie van De Tijd

Noteer alvast 9 september 2025 in uw agenda. Dan vindt de eerste editie plaats van Family Capital Tomorrow: het event van De Tijd en L’Echo voor bedrijfsfamilies, family offices en hun netwerk. Met Integra als één van de fiere partners.

GESPONSORDE INHOUD

Johan Heirbrandt en Delphine Vanderlinden van Integra. © Emy Elleboog

getest. Finaal koos ze een van mijn eigen strijkstokken uit, en ze won de wedstrijd con brio! Hayoung Choi speelt extreem goed, maar dankzij die strijkstok die zo goed bij haar paste, heeft ze haar prestatie nog kunnen verfijnen.’

‘Die jonge musici hebben nooit de weelde gehad om met diverse strijkstokken te spelen’, zegt Guillaume. ‘Je zal het niet geloven, mijn goede vriend Mischa Maisky (wereldberoemde cellist, red.) heeft zowat 300 strijkstokken thuis. De man wil absoluut al het mogelijke proberen om de allerbeste sound uit zijn instrument te krijgen. In de praktijk gebruikt hij een vijftal strijkstokken, in functie van het repertoire dat hij speelt. Een andere stok voor Dvořák dan voor Vivaldi of voor Haydn. Een ander voorbeeld is de topviolist Leonidas Kavakos, die onlangs vioolconcerto’s van Bach opnam. Hij heeft maanden gezocht tot hij de juiste strijkstok vond. Kavakos experimenteerde met barokke en klassieke strijkstokken en gebruikte uiteindelijk een strijkstok die is gemodelleerd naar een exemplaar van François Tourte uit het begin van de 19de eeuw, samen met zijn Willemo e Stradivarius uit 1734. Het is echt wel de strijkstok die tekent voor de juiste muzikale resonantie.’

Prima investering

Een kwaliteitsstrijkstok kan een verstandige investering zijn voor het muzikale spel én voor de portemonnee. Insiders merken op dat het aantal goed bewaarde klassieke strijkstokken sneller afneemt dan het aantal instrumenten, wat de waarde een boost geeft.

‘Een oude strijkstok verliest niet aan kwaliteit als hij goed wordt onderhouden. Neem Sartory, die overleden is in 1946. Doorsnee halen zijn strijkstokken prijzen rond 60.000 euro. Als we bij vroegere boogbouwers snuisteren, stijgt de prijs vaak exponentieel.’ Ter illustratie: een laat-18de-eeuwse strijkstok van François Xavier Tourte werd in 2015 afgehamerd op 277.000 euro.

Bij het buitengaan haast Guillaume zich nog om ons te wijzen op vervalsingen van topstrijkstokken. ‘Steeds meer word ik in de arm genomen als expert om de correcte origine van bogen vast te stellen. Ik ben net terug van een paar weken Japan, met die specifieke opdracht. Net zoals bij topwijnen doet de naam van de bouwer verkopen. En mijn naam, sorry om het zo onbescheiden te zeggen, klinkt niet slecht in het wereldje. Kijk eens hier.’ Hij toont me een foto van een strijkstok met zijn signatuur erop. ‘En toch heb ik die strijkstok nooit gemaakt. Straf hé.’ ■

CAMILLE THOMAS:

‘MIJN STRIJKSTOK IS ALS EEN TOVERSTOK’

De celliste Camille Thomas, geboren in Parijs in 1988 van Belgische ouders, begon haar muziekstudies op de cello op haar vierde. Toen ze als kind de cellosuites van Bach, uitgevoerd door Pablo Casals hoorde, wist ze: dat wil ik ook doen. Vandaag behoort ze tot de absolute wereldtop.

Een klein decennium geleden bespeelde ze een Ferdinand Gagliano-cello uit 1788, beschikbaar gesteld door wijnicoon Bernard Magrez van Château Pape Clement. ‘Op een dag mocht ik van een mecenas een boog van Persoit gebruiken. Dat voelde zo goddelijk aan dat die cello meteen de allure van een Stradivarius kreeg. Het is echt opmerkelijk wat zo’n strijkstok doet.’

Vandaag bespeelt Thomas de Feuermann Stradivarius uit 1730, eigendom van de Nippon Music Foundation. Haar strijkstok – ‘mijn toverstok!’

- van de hand van de Franse bouwer Eugène Sartory heeft ze in bruikleen van de Koning Boudewijnstichting. ‘Ik heb die boog zelf in Londen ontdekt’, zegt ze. ‘De stabiliteit, de kracht

en de precisie waarmee je kan spelen spraken me meteen aan. Ook de projectie van de klank, de warmte en zijn unieke klankkleur. De Sartory-boog kan zich moeiteloos aanpassen aan diverse muziekstijlen en instrumenten. Toen ik van mijn vorige cello op de Stradivarius overschakelde, zijn ze bijzonder gelukkig getrouwd, de Strad en de Sartory.’

Thomas is een emotionele en ambitieuze muzikante. ‘Ik probeer af en toe ook een hedendaagse strijkstok van topkwaliteit uit. Ik wil de bouwers van vandaag steunen, zeker in zo’n nichekunst met dat pernambukhout. Weet je, de strijkstok is bijna even belangrijk als het instrument voor het eindresultaat. Het ligt in oneindig diepe details en nuances van de muziek. Zowat het allerbelangrijkste is dat je je als muzikante op je gemak voelt met je strijkstok. En dat lukt voor mij nog steeds het best met mijn Sartory, samen met mijn Stradinou, want zo ben ik mijn cello gaan noemen. Een gezellig koosnaampje, toch? We zijn een beetje verliefd op elkaar.’

De topcelliste Camille Thomas is verliefd op haar cello van Stradivari en haar strijkstok van Eugène Sartory.

© FRANCK SOCHA

GESPONSORDE INHOUD JULIUS BAER

De belangrijkste inzichten om uw familievermogen veilig te stellen

In een wereld waarin onzekerheid steeds vaker de norm is, vraagt het beheer van een familievermogen om een gestructureerde en toekomstgerichte aanpak. Dit blijkt uit de Families-Barometer 2024, een onderzoek uitgevoerd door Bank Julius Baer in samenwerking met PwC Zwitserland. De studie omvat inzichten van meer dan 1.800 experts in vermogensbeheer, verspreid over Europa, Azië, het Midden-Oosten en Latijns-Amerika.

‘De editie van 2024 van onze Barometer toont een wereldwijde consensus over het belang van vermogensoverdracht over generaties heen, maar legt ook regionale verschillen in aanpak bloot,’ zegt Rudy Defoer, Market Head Benelux bij Julius Baer. ‘In Europa speelt family governance bijvoorbeeld een cruciale rol in de structurering van vermogen, terwijl in Latijns-Amerika de invoering van formele kaders steeds belangrijker wordt.’

FISCALE STABILITEIT

Met recente regeringswissels en fiscale hervormingen in verschillende landen en regio´s, is de impact van belastingsmaatregelen op vermogensoverdracht het meest urgente maatschappelijke thema.

GEOPOLITIEKE RISICO’S

Geopolitieke spanningen en economische onzekerheid vormen een groeiende zorg voor vermogende families. Hierdoor worden geografische diversificatie van activa en veerkrachtige investeringsstrategieën steeds

‘In Europa speelt family governance een cruciale rol in de structurering van vermogen.’

RUDY DEFOER

Market Head Benelux

Julius Baer

belangrijker om risico’s te spreiden en kapitaal te beschermen tegen externe schokken.

FAMILY GOVERNANCE EN FINANCIËLE EXPERTISE

Vermogende families leggen de focus op kapitaalaangroei, maar steeds vaker ook op het versterken van de financiële kennis van toekomstige generaties. Dit gebeurt

CONNECT biedt bedrijven, organisaties en overheden toegang tot het netwerk va n De Tijd. Om hun visie, ideeën en oplossingen te delen met de De Tijd-community Buiten de verantwoordelijkheid van de redactie van De Tijd.

onder meer door bijeenkomsten met vermogensadviseurs en beleggingsexperts. Tegelijkertijd wordt family governance veel professioneler aangepakt met beslissingen die niet alleen financieel onderbouwd zijn, maar ook in lijn liggen met de lange termijnvisie en de identiteit van de familie.

VEERKRACHTIGE EN PROACTIEVE AANPAK

De Families-Barometer 2024 bevestigt de noodzaak voor families om zich met een langetermijnvisie aan te passen aan een onzekere wereld en zich te omringen met vertrouwde adviseurs.

‘De meest vooruitziende Belgische families anticiperen op veranderingen en structureren hun vermogen op een duurzame en strategische manier die verder reikt dan de gebruikelijke economische cycli’, concludeert Defoer. ‘Effectief en eigentijds vermogensbeheer combineert investeringsprestaties met strategische planning, solide governance en een flexibele aanpak ten aanzien van geopolitieke en fiscale ontwikkelingen.’

JULIUS BAER IN CIJFERS

ï Toonaangevende Zwitserse groep voor vermogensbeheer

ï Totaal beheerd vermogen: 497 miljard CHF

ï 7500 medewerkers

ï 60 kantoren in 25 landen (oa. Luxemburg en Genève)

ï Historiek van 135 jaar (cijfers van 31.12.2024)

Ontdek hoe Julius Baer u en uw familie kan begeleiden met als leidraad: waarde creëren die verder reikt dan alleen financiële aspecten: www.juliusbaer.com BeneluxDesk@juliusbaer.com

BOLD. TIMELESS. UNIQUE.

FURNITURE SPECIALISTS

Timeless interiors, designed to be lived in. RR Interieur curates high-end furniture and bespoke design with a refined yet contemporary touch. From statement pieces to complete interior solutions, we bring spaces to life with craftsmanship, quality, and character.

SHOWROOMS

CARRARA HET MARMEREN HART VAN TOSCANE

Al eeuwenlang leveren de bergen in de buurt van Carrara een van de zuiverste en meest prestigieuze materialen die de planeet te bieden heeft: het wereldberoemde wi e marmer dat symbool is geworden van luxe en artistieke creativiteit. Niet toevallig speelt het ook een glansrol in de film ‘The Brutalist’, die begin maart drie Oscars in de wacht sleepte.

SILVIA BENEDETTI FOTO’S: SHUTTERSTOCK

Wat hebben het beursgebouw van Abu Dhabi en de wereldberoemde Pietà van Michelangelo met elkaar gemeen? Net als de moskee in het Turkmeense Gypjak, het Capitool in Washington en de majestueuze kathedraal in het centrum van Pisa? Het antwoord is te vinden in Italië, meer bepaald in de mysterieuze diepten van de Apuaanse Alpen. We reizen naar een gebied dat zich uitstrekt tussen de bergen in het noordwesten van Toscane en de Tyrreense Zee. Al sinds de oudheid wordt hier op verschillende plaatsen een natuursteen gewonnen die wereldwijd een tijdloos synoniem is geworden van elegantie: het wi e marmer van Carrara, dat algemeen wordt beschouwd als het marmer par excellence. Het wordt gebruikt om kunstwerken te creëren, maar ook in de meest prestigieuze gebouwen

ter wereld. Het kan sme eloos wit zijn, of dooraderd met een netwerk van goudkleurige of blauwe lijnen, maar er is één constante. Dit metamorfe gesteente laat zich erg moeilijk aan de aarde ontfutselen. Vandaag gebeurt dat nog in de laatste 73 groeven die in Carrara actief zijn. Op een heldere maar koude dag rijden we met een terreinwagen over smalle bergwegen, langs steile afgronden en hoog boven valleien, tot we op zo’n duizend meter hoogte bij de marmergroeven komen. Voor ons strekt zich een onwezenlijk panorama uit, haast een maanlandschap, met afwisselend open en ‘gesloten’ groeven. Die laatste zijn diep in de rotsmassa uitgegraven. Sommige liggen er al jaren verlaten bij, andere gonzen van de activiteit. Tussen de oogverblindend wi e bergwanden, die met een uiterste

precisie zijn bewerkt door vele generaties ingenieurs en arbeiders, wanen we ons omringd door schi erende kathedralen.

Overmand door emoties

‘We krijgen hier bezoekers uit de hele wereld’, vertelt onze gids, Manuela Righini, enthousiast. ‘Sommigen komen om marmer te kopen, anderen gewoon voor hun plezier, om deze ongelooflijke groeven te ontdekken. De voorbije decennia heb ik hier heel wat Italianen begeleid, maar ook toeristen en kopers uit India, China, de Verenigde Staten en zelfs de Verenigde Arabische Emiraten.’

De gesloten groeven zijn ongetwijfeld het indrukwekkendst. Diep in de buik van de berg is het niet moeilijk om zich het eenzame labeur van de mijnwerkers voor te stellen. Wanneer de ke ingzagen met

De mijnwerkers in de marmergroeven zijn even ruw en hard als de rotsblokken die ze uitzagen.

Manuela Righini, gids

diamantpunten, de graafmachines en de slijpschijven eindelijk zwijgen, daalt hier een onwerkelijke rust neer. In dit stenen labyrint, donker en vochtig en gedurende duizenden jaren uitgehold door bergwater en mensenhanden, weerklinkt dan enkel nog het gefluister van onzichtbare waterbronnen. De bezoeker voelt zich plots klein en kwetsbaar in het midden van deze overweldigende rotsmassa, maar tegelijk bevrijd van alle dagelijkse zorgen en beslommeringen.

‘Een bezoek aan een marmergroeve is een unieke initiatiereis’, verduidelijkt Gianfranco Ghisu, de directeur van een bedrijf gespecialiseerd in luxereizen in Italië.

‘Ik heb multimiljonairs gezien die de tijd en het geld hadden om de hele wereld te ontdekken, maar die overmand werden door emoties wanneer ze deze groeven in Carrara betraden.’

Voor wie op zoek is naar een unieke ervaring bieden de marmergroeven een fantastisch avontuur, maar ze vormen ook een uiterst lucratieve tak van de economie. De Italiaanse marmernijverheid omvat liefst 3.200 be-

drijven die verspreid liggen over het hele grondgebied, met 34.000 werknemers. In 2023 realiseerde de sector een omzet van 4,5 miljard euro. Zo’n 70 procent van de productie wordt uitgevoerd.

Met dank aan Napoleon

Maar er is een keerzijde. De ontginning en de bewerking van het gesteente zijn niet zonder risico’s voor mens en milieu. Met name het ‘marme ola’ vormt een bedreiging. Dat uiterst lichte en fijne marmerstof vervuilt zowel de lucht als het water. De steeds intensievere ontginning van de marmerbekkens verstoort bovendien de waterhuishouding in de ondergrond, leidt tot herhaalde overstromingen en een verlies aan biodiversiteit. Tot slot is deze natuurlijke grondstof niet onuitpu elijk, al lijkt voorlopig niemand daar echt wakker van te liggen.

‘Ach, net zoals alles heeft de wereld van het marmer een zonnige en een schaduwzijde’, filosofeert Marco Baudinelli, de directeur van de Academie voor Schone Kunsten in Carrara. ‘Het marmer blijft ontegensprekelijk de belangrijkste bron van inkomsten voor de regio.’

De Accademia Carrara werd opgericht in 1796. In de loop van de voorbije eeuwen heeft ze de beroemdste Italiaanse beeldhouwers opgeleid. Ze kende haar

3.200

De Italiaanse marmernijverheid telt liefst 3.200 bedrijven met 34.000 werknemers, samen goed voor een omzet van 4,5 miljard euro.

hoogtepunt in het begin van de 19de eeuw, dankzij de inspanningen van Elisa Bonaparte, de zus van Napoleon. ‘Het is zonder enige twijfel haar verdienste dat de school zo beroemd en prestigieus is geworden in Europa. Elisa moest er immers voor zorgen dat de Europese hoven werden overspoeld met borstbeelden van Napoleon, tot meerdere eer en glorie van haar broer. Zo heeft ze Carrara helemaal op de kaart gezet’, verklaart de directeur, niet zonder een vleugje ironie.

Vandaag vormt de academie een duizendtal binnen- en buitenlandse studenten. Die laatsten komen vooral uit China. ‘We bieden deze kunstenaars in spe de mogelijkheid om hun creatieve talenten te ontwikkelen. Ze kunnen daarbij niet alleen rekenen op onze traditionele knowhow, maar ook op de meest geavanceerde technologieën, zoals de jongste generatie beeldhouwrobots.’

Waar is de tijd dat Michelangelo uitgerekend in Carrara het perfecte blok

Het wi e marmer bracht Carrara niet alleen roem, maar ook rijkdom. Het gesteente is de trots van de plaatselijke bevolking.

De ontginning van het gesteente is niet zonder risico’s. Het uiterst lichte en fijne marmerstof vervuilt zowel de lucht als het water.

‘ALS BEELDHOUWER LUISTER IK

NEDERIG NAAR WAT HET MARMER

ME VERTELT’

Dmarmer vond om aan het einde van de 15de eeuw zijn Pietà te creëren, die nu in de Sint-Pietersbasiliek in Rome staat? De grote renaissancekunstenaar kwam hier persoonlijk het materiaal voor zijn beeldhouwwerken uitkiezen. In het juiste blok marmer kon hij naar eigen zeggen al ‘de ziel van zijn kunstwerk ontwaren’.

Met hart en ziel

Het wi e marmer bracht Carrara niet alleen roem, maar ook rijkdom. Bovendien heeft het de geschiedenis van het kleine Toscaanse stadje bepaald én is het de trots van de plaatselijke bevolking. Eeuwenlang heeft de ontginning ervan niet alleen de identiteit van de regio, maar ook het karakter van zijn bewoners gevormd. Deze steengroeven op de bergflanken, die sinds de 18de eeuw in privéhanden zi en, zijn als een tweede thuis voor een groot deel van de actieve mannen uit de stad.

‘Die mijnwerkers zijn even ruw en hard als de rotsblokken die ze uitzagen’, vertelt Manuela Righini, onze gids. ‘Ze zijn zwijgzaam en in zichzelf gekeerd, maar tegelijk ongelooflijk fier op hun stiel, die al generaties van vader op zoon wordt doorgegeven.’ Volgens haar bestaat er een diepgewortelde verbondenheid tussen deze arbeiders, die niet alleen aan hun marmer, maar ook aan hun groeve gehecht zijn. Ze hebben zelfs een eigen gebarentaal om met elkaar te communiceren tijdens hun moeilijke en gevaarlijke werk, te midden van het tumult van de vele machines. Maar bovenal zijn ze met hart en ziel verknocht aan hun stiel.

‘Ik was op een zondag in een gesloten groeve, toen ik een werfleider tegen het lijf liep’, vertelt de gids tot slot. ‘Hij voelde zich duidelijk betrapt en mompelde dat hij nog iets moest komen controleren. De realiteit was dat hij geen afscheid kon nemen van zijn werk. Deze job is voor de meeste van onze mijnwerkers een verslindende passie geworden.’

e BelgischRoemeense kunstenaar Marian Sava begrijpt perfect wat Michelangelo bedoelde wanneer die beweerde dat een blok marmer het kunstwerk als het ware al in zich heeft. ‘Ik denk maanden en soms zelfs jaren na over mijn creatief project, maar pas wanneer ik het juiste blok marmer heb gevonden, kan ik het eindelijk vormgeven en tot leven wekken’, aldus de 74-jarige kunstenaar.

Sava arriveerde in Brussel in 1985, nadat hij de toenmalige communistische dictatuur in Roemenië was ontvlucht. Hier vond hij de vrijheid om zichzelf te zijn en zijn creativiteit de vrije loop te laten. Hij studeerde af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in de hoofdstad, en werd verliefd op het zuivere en glanzende zwarte Belgische marmer. Hij heeft er tal van beeldhouwwerken mee gecreëerd. Later bezocht hij Carrara. ‘Daar ontdekte ik het wi e marmer dat zo onevenaarbaar rijk en homogeen is, en dat een ongelooflijk intens licht uitstraalt.’

Het gaf zijn verbeelding opnieuw vleugels.

‘Een blok marmer uit Carrara vertoont zoveel lagen en nuances. Het ademt een duizendjarige geschiedenis uit. Iedereen die een kunstenaarsziel heeft en dit marmer ziet, is verrast en voelt zich meteen geïnspireerd.’

‘Sava kan het gesteente doen zingen’, schreven experts. De kunstenaar heeft in zijn carrière beelden gemaakt in gips, brons, graniet, glasvezel en hout, maar marmer heeft altijd zijn voorkeur genoten. ‘Het is buitengewoon, uniek en tegelijk gevoelig en hard’, mijmert hij. ‘Als ik ermee werk, kan ik het voelen leven. Die trillingen en klanken probeer ik te respecteren wanneer ik beeldhouw. Dan luister ik nederig naar wat het marmer me vertelt.’

Sava won tal van prijzen voor zijn sculpturen. Hij stelde tentoon in Frankrijk, België, het Verenigd Koninkrijk, Oostenrijk en Duitsland.

© MARIAN SAVA

GESPONSORDE INHOUD

Juridische zekerheid op sleutelmomenten

Een vermogen opbouwen is één ding, maar het behouden en sturen voor uzelf en uw gezin is een heel ander verhaal. Plots gaat het niet meer alleen om cijfers, maar om rust, zekerheid en de juiste beslissingen op het juiste moment. ‘Met meer dan dertig jaar ervaring als advocaten in vermogensbegeleiding noemen we onszelf dan ook vermogensarchitecten. Want net zoals architecten begeleiden wij onze cliënten bij het plan of de structuur van hun vermogen, en helpen we hen bij het maken van strategische keuzes in hun leven.’ Aan het woord is Mark Delboo, advocaat en partner bij DELBOO.

CONNECT biedt bedrijven, organisaties en overheden toegang tot het netwerk va n De Tijd. Om hun visie, ideeën en oplossingen te delen met de De Tijdcommunity. Buiten de verantwoordelijkheid van de redactie van De Tijd

Mark Delboo en Mathieu Vancolen van advocatenkantoor DELBOO © Marco Mertens

Die strategische begeleiding situeert zich in eerste instantie uiteraard op het juridische vlak. Het kantoor, dat een twintigtal advocaten telt, bestaat uit hoogopgeleide juristen die allen een bijkomend diploma hebben. De ene is meer in burgerlijk recht gespecialiseerd, de andere in vennootschapsrecht, maar allemaal delen ze een uitstekende fscale kennis.

JURIDISCH ONDERBOUWD, STRATEGISCH DOORDACHT

‘De belangrijkste sleutelmomenten in het leven van onze cliënten — huwelijk, de uitbouw en verkoop van een onderneming, en de overdracht van vermogen — vragen om doordachte juridische begeleiding’, zegt Delboo. ‘Onze ervaring leert dat het essentieel is om eerst los van juridische en fscale overwegingen de persoonlijke wensen in kaart te brengen. Als vermogensarchitecten bouwen we dan de structuur die hier zo dicht mogelijk bij aansluit. Luisteren naar de cliënten is daarbij onze prioriteit. Hoe eenvoudig dit ook klinkt, het is met deze aanpak dat wij ons onderscheiden van veel andere spelers. We denken mee met de cliënt zonder onze eigen ideeën op te dringen.’

‘Een goed voorbereide structuur garandeert dat noodzakelijke beslissingen tijdig kunnen worden genomen zonder belangentegenstellingen of juridische complicaties.’

MARK DELBOO advocaat en partner bij DELBOO

TRANSPARANTIE EN CONTROLE ALS BASIS VAN GOED VERMOGENSBEHEER

Een vermogen duurzaam structureren is niet eenvoudig. Verschillende levensaspecten zijn vaak nauw met elkaar verbonden, daarom is een volledig en helder overzicht cruciaal.

‘Vaak betekent dit voor een cliënt dat hij of zij bepaalde keuzes moet maken, dus is het zaak hem of haar goed over de voor- en nadelen van een keuze te informeren’, legt Delboo uit. ‘De ervaring leert dat heldere verwoording van complexe materie vaak tot de beste oplossingen leidt.’

‘We proberen zaken inderdaad eenvoudig te maken, zodat onze cliënten goed begrijpen wat ze doen en tegelijk de controle over de structuren behouden. Kennis is macht en dus moet de cliënt die kennis hebben. Doe nooit iets wat je niet begrijpt, is dan ook een kerngedachte bij alles wat we de cliënten aanraden. In al onze adviezen stellen we onszelf telkens de vraag of wij in hun situatie ook zouden doen wat we aanraden. Waar mogelijk houden we de zaken eenvoudig, maar als de situatie dat vereist, ontwikkelen we uiterst uitgekiende structuren.’

ZEKERHEID IN ONZEKERE TIJDEN

Veel mensen stellen vermogensoverdracht uit. Ze leven langer en vaak op een hoge levensstandaard, waardoor het inschatten van het juiste overdrachtsmoment complex is. Delboo begrijpt dit maar al te goed. ‘De kinderen kunnen ook nog te jong zijn, of het kan nadelig zijn voor hun motivatie om te vroeg over een vermogen te beschikken. Vandaar dat vaak nog wordt gewacht met vermogen over te dragen of het bedrijf te verkopen. Wij zorgen ervoor dat, mocht het noodlot toeslaan, er snel en efciënt kan worden gehandeld.’ Een goed voorbereide structuur garandeert dat alle noodzakelijke beslissingen tijdig kunnen worden genomen zonder belangentegenstellingen of juridische complicaties, benadrukt Delboo. ‘Want sterven is uiteraard ook een key-moment in een mensenleven, en dus moet ook in dat kader alles goed gepland worden. Moet het bedrijf verkocht worden, of niet? Wie moet het in dat laatste geval leiden? Wat kan de partner, of kunnen de kinderen, beslissen? En wat als die kinderen nog te jong zijn: hoe zorg je er dan voor dat de beslissingsnemers geen belangentegenstelling hebben die nadelig kunnen zijn voor je kinderen? Ook het overdragen van het nog niet geschonken vermogen moet snel kunnen worden geregeld. De uitvoerders moeten als het ware gewoon op de knop duwen om de dingen uit te voeren, als het moet op om het even welk uur van de dag.’

‘Het is essentieel om eerst los van juridische en fscale overwegingen de persoonlijke wensen van cliënten in kaart te brengen.’

MARK DELBOO advocaat en partner bij DELBOO

ERVARING IN HET BEHEER VAN VERMOGEN EN JURIDISCHE

BIJSTAND

Als vermogensarchitect heeft DELBOO een breed zicht op hoe mensen hun vermogen beheren en uitbreiden. De organisatie adviseert over de vorm van beleggingen, overnamestructuren en manieren om controle te behouden zonder beslissingsmacht af te staan. Cliënten profteren daarbij van het uitgebreide netwerk in de markt, en de gespecialiseerde partners.

‘Hoewel we sterk de nadruk leggen op akkoorden en goed uitgewerkte contracten, belanden zelfs onze cliënten soms in een procedure’, benadrukt Delboo. ‘Het kan om vennootschapsrechtelijke kwesties tussen aandeelhouders gaan, of tussen echtgenoten in een echtscheiding of over erfenisbetwistingen. Uiteraard staan we ze ook dan bij. Wij zijn immers nog steeds advocaten, en hoewel een bemiddelde oplossing bijna altijd beter is dan een lang proces, is er voor een akkoord redelijkheid aan beide zijden nodig. Als die er bij de tegenpartij niet is, dan zal er worden geprocedeerd op het scherp van de snee. De ervaring leert dat strategische keuzes de kern van de overwinning zijn in zo’n procedure: van bij de start de juiste pionnen uitzetten, om uiteindelijk de rechter te overtuigen.’

‘Bovenal zijn we onafhankelijk’, besluit Delboo. ‘We bekijken een zaak enkel en alleen in het belang van de cliënt. Met die cliënten bouwen we een duurzame relatie uit, vaak voor vele jaren.’

HET FEEËRIEKE OLDTIMER-EVENT DAT DE HELE WERELD LOKT

Rechts: de Alfa Romeo 8C 2300 uit 1932 die vorig jaar de ‘Best of Show’-hoofdprijs won, eigendom van een telg van de Belgische TVH-familie.

Op dit moment brengen

oldtimerliefhebbers uit de hele wereld alles in gereedheid om met hun meest exclusieve klassieke wagens deel te nemen aan het Concorso d’Eleganza, dat plaatsvindt in het weekend van 23 tot 25 mei. Het feeërieke landgoed van hotel Villa d’Este in het Italiaanse Cernobbio, op de oevers van het Comomeer, is al sinds de eerste editie in 1929 de locatie voor wie houdt van dure elegantie op vier wielen.

JENS CARDINAELS FOTO’S: BLOOMBERG

Wie rond Villa d’Este kuiert, waant zich in een ander tijdperk, merkten we tijdens de vorige editie. Het statige hotel in renaissancestijl werd in 1568 door architect Pellegrino Pellegrini gebouwd en deed dienst als zomerresidentie van kardinaal Tolomeo Gallio. Nadien vertoefden er tal van adellijke families. Graaf Domenico Pino, een generaal in het leger van Napoleon, bouwde er een kleine vesting, zodat hij zijn militaire skills kon trainen. In 1815 kwam de Britse koningingemalin Caroline van Brunswijk er wonen, nadat ze vervreemd was geraakt van haar echtgenoot koning George. Zij gaf de villa de naam Villa d’Este. Na haar dood woonde de Russische keizerin Maria Fjodorovna er twee jaar.

De villa met haar mooi aangelegde tuinen en weids zicht over het Comomeer is sinds 1873 een luxehotel met 152 kamers en suites en vier privévilla’s. Het zakenblad Forbes riep Villa d’Este in 2009 uit tot het beste hotel ter wereld. De kamers die je met wat zin voor understatement als ‘gewoon’ kunt omschrijven, kosten minstens 1.100 euro per nacht. De exclusiefste suite kost 5.500 euro of meer.

Over de drempel stapten al heel wat bekende gasten. Alfred Hitchcock maakte er zijn eerste film, ‘The Pleasure Garden’. Andere passanten zijn onze koning Leopold II, modeontwerpers Ralph Lauren en Calvin Klein, auteur Mark Twain en filmtenoren als Marlene Dietrich, Mel Gibson en Woody Allen. Villa d’Este is ook

de vaste uitvalsbasis voor Bruce Springsteen wanneer hij optreedt in Italië.

En eenmaal per jaar is de locatie dus het toneel van het - ook deze keer al uitverkochte - Concorso d’Eleganza. Een eendagsticket kost 595 euro. Wie drie dagen wil blijven, is - inclusief overnachtingen en etentjes in het hotel - 10.950 euro of meer kwijt.

Traditioneel is er voor de geselecteerde wagens, naast deelname aan verschillende competities, ook de parade langs het pad tussen het hotel en het meer, met een ‘jurystop’ voor het podium voor de hotelingang. Tijdens de editie 2024 ging het om 52 oldtimers, zoals steeds erg exclusieve wagens waarvan er enkele honderden, tientallen of zelfs maar één of twee exemplaren gemaakt zijn. De ceremoniemeester spuide, gezwind wisselend tussen een keurig Brits-Engels naar een gepassioneerd Italiaans, onophoudelijk weetjes over de ene na de andere bolide. Terwijl de jury de punten noteerde, keken de gepassioneerde autoliefhebbers toe, lunchend of met een glas champagne van sponsor Pommery in de hand. Alleen klikkende smartphones deden de illusie verbleken dat we ons - afhankelijk van het koetswerk dat passeerde - in de jaren 20, 40 of 60 bevonden.

Moment de gloire

Het gros van de deelnemers beleefde ingetogen zijn moment de gloire. Enkele durvers lieten hun motor ronken of toeterden. Beide tegelijk durfden slechts weinigen. Al sloegen sommige deelnemers zonder pardon alle etique e in de wind. Zo liet de excentrieke Amerikaan Jonathan Segal in zijn zwarte Maserati duidelijk merken dat hij van het goede leven hield. Met een luid ronkende motor verscheen hij - uitbundig de armen omhoog - voor de jury met in de ene hand een glas Glenturret Triple Wood-whisky, in de andere een Padron-sigaar. Ook Bernard Hübel - een Duitser met een op zijn zachtst uitgedrukt minder aristocratisch voorkomen dan de overige deelnemers - stal even de show. Terwijl zowat alle wagens er classy en spic en span uitzagen, verscheen hij in een Alfa Romeo RL Sport uit 1922 die met zijn gehavende uiterlijk recht van het autokerkhof leek te komen. Maar aan het krachtige motorgeluid kon een

Er is minder volk op het Concorso d’Eleganza dan op andere evenementen. Daardoor kun je je tijd nemen om rustig alle wagens te bekijken.

kennersoor horen dat de mechaniek nog in zeer goede staat was. ‘Een wagen dans son jus, noemen de Fransen dit’, becommentarieerde Pierre Darge het tafereel. Darge was decennialang autojournalist voor het magazine Knack en was vorige lente al voor de zesde keer op het Concorso. ‘De Fransen houden van deze karaktervolle auto’s, maar de Amerikaanse verzamelaars gruwen ervan.’

Het gros van de bolides die we vorig jaar zagen, was eigendom van Duitse, Franse, Italiaanse of Amerikaanse collectioneurs. Toch leeft het evenement ook bij Belgische verzamelaars, weet Hendrik Béatse. Hij woonde het evenement al meermaals bij én hij adviseert Belgische verzamelaars met raad en daad. Als ‘classic and collector car agent’ zoekt Béatse in opdracht van verzamelaars naar unieke oldtimers. ‘Of omgekeerd: ik zoek een gepaste koper voor een bepaalde wagen’, zegt hij. ‘Ik verzorg ook autocollecties. Een postzegel plak je in een boek, dat je weglegt. Maar bij een oldtimercollectie komt veel kijken: onderhoud, restauratie, waardebepaling, documenteren van de historiek…’

Crème de la crème

Voor Béatse is het Concorso uniek. ‘In de hele wereld zijn er een paar evenementen

die eruit springen. Wat het Pebble Beach Concours d’Elegance is voor de Verenigde Staten, is Concorso d’Eleganza Villa d’Este voor Europa. Je vindt er de crème de la crème van de verzamelaars en de allermooiste wagens. Win je er een prijs, dan groeit je prestige en ook de waarde van je auto’s.’

Ook landgenoten hebben de weg naar het Concorso d’Eleganza gevonden, al dragen ze discretie hoog in het vaandel. ‘Ik werk voor veel collectioneurs in Oosten West-Vlaanderen. En hoe meer je naar het westen gaat, hoe groter de discretie.’ Dat merken we duidelijk: wanneer we een ondernemer contacteren die al eens op het startblad stond, geeft hij ons nul op het rekest. ‘Daar wil ik liever niet over spreken in de pers, want veel collega-ondernemers begrijpen de passie rond oldtimers niet’, zegt hij. 595

Een eendagsticket voor het al uitverkochte Concorso d’Eleganza kost 595 euro.

Béatse schrikt niet als we hem die uitspraak voorleggen. ‘Tja, dat is op veel hobby’s en passies van toepassing’, zucht hij. ‘Elke passie heeft haar aanhangers. De ene investeert duizenden euro’s in een racefiets of verzamelt kunst, de andere houdt van auto’s. Dat is eigenlijk ook een sterkte van het Concorso. Het is dé plaats waar je gelijkgezinden kunt ontmoeten en zonder schroom je passie kunt delen.’

Ondanks hun beperkte vertegenwoordiging moeten de Belgen op het Concorso niet onderdoen voor grotere naties als Duitsland of de VS. Vorig jaar won een Belgische wagen de ‘Best of Show’-hoofdprijs. Het ging om een Alfa Romeo 8C 2300 uit 1932 met een carrosserie van Figoni. Het pronkstuk werd voorgereden door de twintiger Thibault De Meester en zijn moeder Ann Thermote, een telg van de familie achter het heftruckbedrijf TVH. Via de vennootschap HM Collection verzamelen de onderneemster en haar man Bernard De Meester oldtimers. Hun zoon Thibault legt zich toe op de verzorging van de collectie.

Minder volk

Over de beweegredenen waarom zijn familie meedoet en over de collectie wil hij enkele maanden na de overwinning niets kwijt, maar hij wil wel toelichten wat voor

MEER LEVENSKWALITEIT. MEER TOEKOMST.

MEER RENDEMENT.

Investeer in de buurt met meerwaarde.

Investeer nu in de laatste grote buurtontwikkeling van Antwerpen en maximaliseer je meerwaardepotentieel.

Ontdek onze kwalitatieve (duplex)appartementen in de vernieuwde en gegeerde Slachthuisbuurt. Vraag meer informatie aan of kom eens langs!

APPARTEMENTEN TE KOOP VANAF €299.000 * * ex. btw en kosten.

INTERESSE?

03 290 88 88 • slachthuis-antwerpen.be

INFOKANTOOR: Lange Lobroekstraat 122, Antwerpen

hem en zijn familie de sterktes zijn van het Concorso d’Eleganza. ‘Ten eerste is de locatie bijzonder mooi’, zegt Thibault De Meester. ‘Ook is het een evenement en petit comité: er is minder volk op het concours dan op andere evenementen. Daardoor kun je meer je tijd nemen om rustig alle wagens te bekijken en alle info te lezen. Ook het internationale aspect spreekt aan. Je komt er verzamelaars en oldtimers uit de hele wereld tegen. Nog een sterkte: de jury is zeer bekwaam en streng. Dat laatste kan door de reputatie van het evenement en de grote kandidatenlijst. Dan kun je de lat hoog leggen.’

Ook Thierry Dehaeck is een vaste bezoeker. Hij legde ons vorig jaar vol enthousiasme uit waarom hij - drie jaar eerder - voor het eerst meedeed. ‘Dit is zonder twijfel het meest prestigieuze oldtimerevenement ter wereld, en ik bezoek er minstens zes per jaar. Ja, er is nog Pebble Beach in de VS, maar dat is met meer dan 200 auto’s veel groter.’ Met een 50-tal deelnemers is de selectie van het Concorso d’Eleganza unieker. ‘En er is natuurlijk het wonderlijke kader.’

Tot 2016 was Dehaeck CEO en eigenaar van Pidy, dat onder andere taartbodems en koekjes voor koninginnenhapjes maakt. Toen had hij geen tijd om naar Italië af te zakken. Pas vijf jaar geleden bezocht hij het evenement voor het eerst, hoewel hij zijn eerste oldtimer al kocht toen hij pas twintig was. ‘Je hebt geen tijd om naar hier te komen als je ondernemer

Of ik win of verlies, deert me niet. Voor mij draait het puur om de passie die hier in de lucht hangt.

Thierry Dehaeck, neemt voor de vierde keer deel aan de wedstrijd

bent’, knipoogt hij. Na de verkoop van zijn bedrijf smeet hij zich voluit op zijn passie. In Ieper stelt hij zijn inmiddels meer dan 50 oldtimers tentoon. Het gaat om bolides van merken als Aston Martin, Bentley, Citroën, Ferrari, Mercedes, Maserati tot Rolls-Royce, Cadillac, Jaguar en Shelby. Al is hij het fierst op zijn Citroën SMcollectie. ‘Van dat model heb ik een van de grootste verzamelingen ter wereld’, zegt Dehaeck. ‘In Frankrijk is er nog een grote collectie, maar dat is het dan.’ Dehaeck

heeft onder meer een Citroën SM Espace uit 1971, die voor het eerst verscheen op het autosalon van Parijs in 1971, een Citroën SM Mylord uit 1972 en een Citroën SM Opéra uit 1973, waarmee de Amerikaanse autoverzamelaar en Citroën SM-liefhebber Jerry Hathaway het wereldrecord voor de snelste Citroën verbrak. Twee keer werd Dehaeck al tweede in de categorie waaraan hij deelnam, telkens met een Citroën SM.

Strijkijzer

Ook dit jaar doet hij mee met een Citroën, zij het een DS. Het is geen toeval dat hij deelneemt met juist die eveneens iconische wagen - ook bekend met zijn koosnaam ‘strijkijzer’. ‘De Citroën DS wordt dit jaar 70’, zegt Dehaeck. ‘Hij werd in 1955 voorgesteld op het autosalon van Parijs. Daarom is er dit jaar op het Concorso een speciale klasse Citroën DS. Ik neem deel met mijn Citroën DS Le Caddy van de prominente Franse koetswerkbouwer Henri Chapron uit 1967.’

Dehaeck heeft alle originele documenten over de auto die de volledige geschiedenis van de bolide in kaart brengen. Chapron kocht de auto op 21 juni 1967 van Citroën en bouwde hem om tot een cabriolet met het speciale Le Caddy-koetswerk. Daarna stelde hij hem dat jaar tentoon op het autosalon van Parijs. Daar verkocht hij de auto, en na passages bij enkele eigenaars kocht Dehaeck hem in 2007. Hij liet de wagen restaureren in de geest van weleer. Het interieur werd weer aangekleed met het beige leder waarmee Chapron de wagen destijds had uitgerust. De carrosserie kreeg dezelfde tint blauw die de Franse carrossier destijds ook had gebruikt. Dehaeck nam met de wagen al deel aan een andere wedstrijd, het Concours d’Élégance in Paleis Het Loo in Nederland. Hij won de eerste prijs.

Nu beoogt hij hetzelfde op het Concorso d’Eleganza. Maar over zijn kansen om te winnen, blijft Dehaeck

Weer of geen weer, zowat alle wagens die deelnemen zien er spic en span uit.

Kloosterhof is een nieuw, kleinschalig woonconcept te midden van de iconische Antwerpse wijk Sint-Andries. Het aanbod bestaat uit hoogwaardige, riante doorzonappartementen van 161 m2 tot 180 m2 met ruimte afsluitbare terrassen van 13 m2 tot 15 m2. Hier woont u in alle luxe en uitermate toekomstgericht, dankzij het gebruik van duurzame oplossingen zoals geothermie.

Exclusieve verkoop door

stoïcijns. ‘Die kan ik pas inscha en wanneer ik ter plaatse het zestal wagens in de klasse naast de mijne zie staan. Een paar maanden voor de wedstrijd kun je de concurrentie op papier zien, maar pas als je ze in het echt ziet, weet je waar je staat.’ Vorige lente zei hij ons resoluut ‘Ik ga zeker niet winnen’, staand naast een fraaie blauwe Maserati Qua roporte AM 121 uit 1971 met een koetswerk van de firma Frua, waarvan er maar twee exemplaren bestaan.

Zes dossiers

Het deert Dehaeck niet of hij nu wint of verliest. ‘Voor mij draait het puur om de beleving en de passie die hier in de lucht hangt’, verklaarde hij. Voor hem is het ook geen kwestie van zakendoen. De aanwezige auto’s krijgen extra prestige louter door op het event te staan. Niet zelden krijgen de verzamelaars nadien een telefoon van geïnteresseerde kopers met een riant bod. Maar Dehaeck heeft zijn antwoord al klaar: ‘Ik verkoop de wagens uit mijn privécollectie niet. Ik ben er zo fier op. Mijn auto’s zijn mijn levenswerk. Ik verkoop ze alleen als ik een betere wagen vind. Oldtimers zijn mijn passie, ook vanwege het verhaal erachter. Ik heb thuis een bibliotheek met informatie over mijn wagens. Van sommige auto’s heb ik wel zes dossiers.’

Voor de aankomende editie eind mei stelde Dehaeck zich vorig jaar in september kandidaat. ‘Dan komt de jury naar jaarlijkse gewoonte voor het eerst bijeen. Ze bepaalt dan de wedstrijdcategorieën, en in functie daarvan kijk ik of ik geschikte modellen in mijn verzameling heb.’ Kandideren begint met een onlineformulier. ‘Je moet foto’s uploaden en info geven, zoals het chassis- en motornummer’, zegt Dehaeck. ‘Hoe verder je raakt in de selectie, hoe meer info ze opvragen. Pas tijdens het evenement zelf vindt een echte fysieke inspectie plaats. Soms worden auto’s dan afgekeurd, omdat ze toch niet authentiek blijken. Soms hebben eigenaars pas dan door dat ze opgelicht zijn.’

Huiswerk

Zelf maakte Dehaeck het nog niet mee. ‘Als ik een wagen koop, maak ik mijn huiswerk. Ik laat hem voor aankoop altijd inspecteren door expert Gert Beets. Als hij zegt dat de auto authentiek is, dan is dat

Wie de selectie haalt om te mogen deelnemen, wordt verondersteld op het domein te verblijven. De goedkoopste formule kost 7.625 euro.

zo. Ik laat mijn wagens ook keuren door FIVA, de wereldwijde vereniging van historische autoclubs. Hun certificaat opent ook deuren bij de jury van het Concorso.’

Je kandidaat stellen kost niets, maar wie de selectie haalt, wordt verondersteld op het domein te verblijven. ‘De verzamelaars kunnen kiezen tussen verschillende formules en kamertypes. Het goedkoopste pakket kost 7.625 euro’, zegt Marc Thiesbürger, woordvoerder bij BMW Group. De Duitse autobouwer is de eigenaar en organisator van het Concorso d’Eleganza. Al is het verre van een BMW-show. Sterker nog: er nam vorig jaar maar één BMW deel. Pi ig detail: busjes van aartsrivaal MercedesBenz brachten gasten naar de hotels in de buurt.

BMW steelt wel de show door op de vooravond van het Concorso een ‘droomwagen’ voor te stellen. Het gaat om een model dat doorgaans niet in grote volumes van de band rolt. Vorig jaar presenteerde de Duitse autobouwer de cabrio BMW Concept Skytop.

Nog geen jaar eerder begon Adrian van Hooydonk met zijn team aan het ontwerp. De Nederlander is de designdirecteur van BMW en de zustermerken Mini en Rolls-Royce. ‘We gaan de Skytop zeker niet op grote schaal produceren’, zei hij in de marge van de onthulling. ‘Misschien blijft dit het enige exemplaar, misschien maken we er nog een vijftiental. Meer zullen het er niet zijn. We hebben hem speciaal gemaakt voor dit evenement. Het is onze droom dat hij hier over 50 jaar staat als deelnemer aan het Concorso d’Eleganza Villa d’Este. ■

Deze perfect gerestaureerde Ferrari 166 MM Barche a uit 1949 is miljoenen euro’s waard.

Duinhof Noord: jouw kans om te genieten van pure rust aan de Cadzandse duinen. Ervaar de eindeloze stranden op slechts een paar stappen van jouw deur en laat je binnen verwelkomen door een uiterst hoogwaardige afwerking. Elk detail in Duinhof Noord ademt klasse uit. En jij? Jij komt er zelf ook volledig op adem. Want hier vind je niet alleen een prachtige plek om te verblijven, maar ook een nieuwe manier van leven waarbij ontspanning en elegantie hand in hand gaan.

Duinhof Noord wordt eind 2025 opgeleverd, maar gelukkig hoef je niet zo lang te wachten om het tijdloos design zelf te ervaren. Je kunt nu al ons modelappartement bezoeken en het ongeëvenaard comfort ontdekken. Neem vandaag nog contact met ons op. Ons team staat klaar om jou te laten kennismaken met de exclusieve charme van Cadzand.

Ontdek meer op duinhofnoordcadzand.nl of scan

Duinhof Noord. Jouw

unieke kans op een zeldzame plek aan de duinen.

PINK POWER ‘MEER VROUWEN IN HET ZEILEN, DAT IS ONS DOEL’

Sigrid Huyghe, gynaecologe van beroep, leidt op 26 juli als kapitein een elfkoppige vrouwelijke en Belgische bemanning in de Rolex Fastnet Race. Die voert de vloot in vijf dagen van Zuid-Engeland naar Frankrijk, via een iconische rots voor de kust van Ierland. ‘Je bereikt nooit grootse dingen door in je comfortzone te blijven.’

De Swan 46 MK II rust in Antwerpen bij de Royal Yacht Club België op het droge, gestut door ijzeren stangen en houten blokken.

RAOUL DE GROOTE

FOTO’S: KATRIJN VAN GIEL

Klimmend op een ladder stappen we drie meter hoger zijdelings - mind the gap!over op het glimmende trapje aan de achtersteven van een zeiljacht, waarop in blauwe le ers de naam van het Opwijkse bouw- en afwerkingsbedrijf Kantoff staat. De 14,35 meter lange boot rust in Antwerpen bij de Royal Yacht Club België op het droge, gestut door ijzeren stangen en houten blokken. Het is een

klassieke Swan 46 MK II, een model met een mast van 20 meter dat de Finse botenbouwer Nautor tussen 1989 en 1997 op de markt bracht. Voor het ontwerp van de gerenommeerde Argentijn Germán Frers wordt op de gespecialiseerde sites voor tweedehandsboten - afhankelijk van de opties en eventuele renovaties - gemakkelijk 200.000 euro gevraagd.

Onderaan de afgeschuurde romp is zichtbaar hoe een enorm footballvormig contragewicht de boot in het water overeind moet houden. ‘De boot kan bijna niet kapseizen. We zijn wel al eens plat gegaan omdat we te veel zeil gevoerd hadden,

maar we zijn drie keer weer rechtgekomen’, zegt Sigrid Huyghe, de kapitein. ‘Je voelt je echt wel veilig.’ Het vaartuig wordt gebruikt voor zeiltochten ten voordele van borstkankeronderzoek, maar de bemanning traint er ook mee voor de Rolex Fastnet Race eind juli. Onder het blauwe zeil, dat tijdelijk als een tent over het dek is gespannen, demonteren twee crewleden een winch, een katrol om de zeilen te hijsen. Vooraan voert iemand een reparatie uit aan de dichting van een raampje. Overal liggen opengevouwde plannen, tangen, doeken, sleutels en touwen. ‘Er gaat altijd wel iets stuk of iets heeft onderhoud nodig of moet worden vervangen. Zo’n boot intensief gebruiken kost wel wat’, zegt Huyghe. ‘Je mag rekenen dat we per jaar aan inschrijvingen voor allerlei wedstrijden, uitrusting, onderhoud, enzovoort

tussen 20.000 en 25.000 euro uitgeven, wat niet weinig is voor een hobby. Gelukkig kunnen we bij Seashop in Nieuwpoort rekenen op korting en kunnen we daar makkelijk bestellingen plaatsen bij groothandels.’ Voor de Fastnet bedraagt het inschrijvingsgeld voor een boot tussen 14 en 15 meter bijna 1.400 euro voor leden en ruim 1.800 euro voor niet-leden van de organiserende Royal Ocean Racing Club.

Huyghe kocht de boot samen met ingenieur Elke De Wi e tweedehands. ‘We wilden hem eerst aanschaffen met onze vzw Stuurvrouw, die we met een tiental andere zeilsters oprich en, maar daar zijn we na een lange vergadering van afgestapt. Bij een boot moet je continu beslissingen nemen: gaan we dit of dat onderdeel bijkopen, welke investeringen doen we? Als dat allemaal door een vergadering van een vzw moet, raken we niet vooruit, en voor de Fastnet moesten we snel kunnen schakelen. We werken dus met een kostenbijdrageformule voor de mensen die geen eigenaar zijn. Daar komt ook wat boekhouding bij kijken, maar gelukkig hebben we met Refibo een boekhoudkantoor als sponsor. (lacht)’

Benefiet met de Benefleet

Met de vzw Stuurvrouw organiseert Huyghe sinds een paar jaar het initiatief Sailing for Think Pink. Daarmee zamelen ze geld in voor de Belgische vzw die onderzoek naar borstkanker financiert en patiënten ondersteunt. Een van hun initiatieven is de Benefleet, een evenement waarbij ze tegen betaling mensen aan boord meenemen om vanuit Oostende een paar uur op de Noordzee te

Over de techniek van boten heb ik gaandeweg alles vanaf nul geleerd. Die leerschool is voor mij geweldig.

Elke De Wi e, ingenieur en mede-eigenaar van de Anne Bonny

zeilen, gevolgd door een aperitief en een diner in de Royal North Sea Yacht Club. Vorig jaar haalden ze 40.000 euro op ten voordele van Think Pink.

‘Borstkanker heeft een gigantische impact op het leven van vrouwen, hun partners en hun families’, zegt Huyghe. ‘Gelukkig is de overlevingskans vrij groot: ongeveer 95 procent van de vrouwen leeft vijf jaar na de vaststelling van borstkanker nog. Maar het blijft een impact hebben op je levenskwaliteit, dus onderzoek naar borstkanker is heel relevant. Daar willen we met onze Benefleet aan bijdragen.’

Huyghe is gynaecologe in het AZ Turnhout en verblijft een aantal maanden per jaar in het buitenland voor Artsen zonder Grenzen. Ze werkte onder andere in Haïti, Jemen, Rwanda en de Centraal-Afrikaanse Republiek. ‘De combinatie van het avontuurlijke en idealisme zit in mijn persoonlijkheid. In die in lagelonenlanden beseffen ze dat bij een zwangerschap altijd iets kan misgaan. Mensen in onze streken horen dat niet zo graag, maar een bevalling houdt risico’s in. Als arts moet je soms beslissingen nemen op stressmomenten. Dat helpt mij in het zeilen. Ik kan gefocust blijven en panikeer niet

Twee bemanningsleden van de vzw Stuurvrouw demonteren een winch om de zeilen te hijsen.

Nu instappen vanaf € 198.000*

Strategische ligging, duurzame technieken en zorgeloze verhuur.

Strategische ligging: op zo’n 15 minuten fietsen van de Dansaertstraat en de Grote Markt en toch in een rustige en groene buurt aan het Scheutbospark

Duurzaam: warmtepompen met boosters, ventilatie met warmterecuperatie, groendaken, regenwaterrecuperatie, BEN-norm (met fiscaal voordeel)

Verhuurpotentieel: krapte op de huurmarkt, nieuwbouwappartementen zijn zeer gegeerd en de huurprijzen stijgen

Zorgeloos verhuren dankzij onze verhuurdienst

Ruime keuze voor elk budget: van studio tot 3 slaapkamerappartementen en penthouses

Hart van Europa: meer dan 410.000 expats via multinationals, NAVO, ...

Inflatiebestendig: bescherm uw vermogen met een tastbare investering in vastgoed

* excl. BTW en kosten

snel. Omgekeerd doorzie ik door het teammanagement aan boord van de boot nu ook bepaalde dynamieken in mijn job als arts, in de interacties met medische teams.’

Laatste puntje vaderland

Huyghe en De Wi e bereiden zich met negen andere Belgische vrouwen voor om op 26 juli deel te nemen aan de Rolex Fastnet Race, waarvoor vijf minuten na de opening van de inschrijvingen al 420 schepen waren aangemeld. Verschillende types boten, waaronder ook trimarans, nemen deel.

De offshorerace staat bekend als een van Europa’s langste en zwaarste. ‘Je bereikt nooit grootse dingen door in je comfortzone te blijven’, zeggen de zeilsters op hun website. Twee gynaecologen, een kinesiste, drie ingenieurs, een verpleegkundige, een pilote, een logopediste die in de marketing werkt, een farmaceutisch assistente, een payrollconsulente en een changecoach - dat zijn twaalf bemanningsleden, van wie in de voorbereiding nog iemand moet afvallen.

Het parcours van de wedstrijd loopt van het ZuidEngelse Cowes via Land’s End, het uiterste westelijke punt van Engeland, naar de Fastnet Rock net onder Ierland. Dat onbewoonde rotseiland met een vuurtoren is ook bekend onder de naam Ireland’s Teardrop, omdat dat het laatste puntje van hun vaderland was dat Ierse migranten in het midden van de 19de eeuw nog konden zien toen ze naar de Verenigde Staten vertrokken.

Nadat ze bij de fotogenieke rots zijn gedraaid, wacht de zeilers door de zo goed als overwegend gunstige westenwind een relatief makkelijk traject terug langs

de Scilly-eilanden naar het Franse Cherbourg. Ze hebben dan ongeveer 695 nautische mijlen of 1.251 kilometer afgelegd in vijf dagen. Dankzij de distributeur CharlierBrabo Group (CBG) uit Aartselaar beschikken ze onderweg over voldoende conservenvoeding van Elvea, zoals de bekende tomaten, maar ook fruit en tonijn.

‘Iedereen zegt: de eerste keer meedoen aan de Fastnet is in de eerste plaats zorgen dat je aan de start kan verschijnen met een goed uitgeruste boot en bemanning, en daarna veilig de finish zien te halen. Ik zou het liefst een editie hebben met wat wind, want onze boot is zwaar en we zijn met veel aan boord. Het wordt moeilijker als er weinig wind staat. Trainingstochten over lange afstand, zoals naar Helgoland, een Duits eiland in de Noordzee, hebben me geleerd dat we goed georganiseerd zijn’, zegt Huyghe. ‘Maar na 52 uur op zee raakte de discipline wel wat zoek. Binnen was het precies nen ontploften boel. Alles was nat, iedereen was moe en we moesten voortdurend opkruisen (tegen de wind in wisselend van richting vooruitgaan, red.). Ik moet als schipper dan de teugels strakker houden.’

Zwangere pirate

Binnen in de boot smeert De Wi e een koperen verbindingsstuk van de waterleiding in met groenig vet. ‘Door de technologie die hier zit - 220 voltleidingen, hydraulische systemen, een koelinstallatie, een motor, pompen… - is dit een complexe boot om te leren kennen’, zegt De Wi e, terwijl ze haar hoofd vanuit de kastruimte onder de gootsteen opricht. ‘Ze is wel enorm praktisch. De kastjes in de badkamer bijvoorbeeld kun je met een

Een 14,35 meter lange zeilboot heeft een prijskaartje. Er gaat altijd wel iets stuk of iets heeft onderhoud nodig of moet worden vervangen. Onderaan rechts: Elke De Wi e, ingenieur en mede-eigenaar van de Anne Bonny.

Vijf minuten na de opening van de inschrijvingen voor de Rolex Fastnet Race op 26 juli waren al 420 schepen aangemeld.

Mis geen enkele kans op de beurs.

De Belegger, advies dat rendeert.

Meer dan ooit is het belangrijk om als belegger goed geïnformeerd te zijn zodat u doordachte keuzes kunt maken. De Belegger kan u daarbij helpen. Met onafhankelijk en betrouwbaar beleggingsadvies waarop u kunt bouwen.

3 MAANDEN €VOOR 3

Lees De Belegger 3 maanden voor €3*. Surf naar belegger.be/voordeel of scan de QR-code.

simpele beweging weghalen om aan de leidingen te kunnen die erachter lopen. Over de techniek van boten heb ik gaandeweg alles vanaf nul geleerd. Die leerschool is voor mij geweldig. Hierna gaat elke boot die ik tegenkom simpel zijn. (lacht)’

Hun raceproject voor de Fastnet heet Swanne Bonny, geïnspireerd door het type boot waarmee ze zeilen, een Swan, en de naam die ze het schip gaven: Anne Bonny, naar de Ierse vrouw die in de 18de eeuw van zich deed spreken als pirate op een schip met een mannelijke bemanning. Ze was een van de slechts twee vrouwen aan boord toen de opvarenden op last van een gouverneur gevangen werd genomen. Terwijl de mannen in het ruim hun roes lagen uit te slapen, waren de vrouwen de enigen die verzet hadden geboden. Tevergeefs, maar omdat ze beiden zwanger bleken, werd hún executie wel omgezet in een gevangenisstraf.

Straf verhaal

In de Rolex Fastnet Race gaan sommige deelnemers voor een goed klassement, anderen willen vooral een avontuur beleven, zoeken een uitdaging of hopen een straf verhaal te kunnen vertellen. Enkelen hebben in de eerste plaats een missie, zoals het team van de Anne Bonny. Dat wil meer vrouwen in het zeilen zien. Want hoewel België op de Olympische Spelen in het zeilen het sterkst vertegenwoordigd is bij de vrouwen, blijft het hoofdzakelijk een mannenwereld.

‘Je ziet wel meisjes meedoen aan zeilkampen, maar veel kinderen haken af, omdat ze soms schrik krijgen’, zegt Huyghe. ‘En naar pakweg het volleybal gaan is gemakkelijker dan een boot en een trailer kopen om ermee naar het water te rijden. Er zijn ook weinig mannelijke bemanningen die vrouwen meenemen aan boord. Fysiek is er zeker een verschil - al telt ons team vrouwen die op

dat vlak met mannen kunnen wedijveren - maar er zijn verschillende functies aan boord. Om te sturen bijvoorbeeld moet je niet over heel veel power beschikken. Dan gaat het meer om finesse en aandacht.’

‘In de Vendée Globe (een non-stopsolorace van Frankrijk rond de Zuidpool en terug, red.) zijn gelukkig al zes van de veertig deelnemers vrouwen, van wie er een als achtste geëindigd is. In augustus vindt in Oostende en Nieuwpoort een open Belgisch yachtingkampioenschap plaats. Een van de doelen is om daar in de teams aan 20 procent vrouwen te geraken. Onder andere om dat te stimuleren en te maken dat erover nagedacht wordt, doen we mee aan de Fastnet.’

Maar er is nog een weg af te leggen. ‘Ik heb als kind gezeild met mijn vader, ik heb zeilschool gevolgd, zelf zeillessen gegeven en al met meerdere boten gevaren. Maar bij de aankomst na onze eerste wedstrijd vorig jaar riep er een: ‘Ah, de meisjes hebben het ook gevonden!’ Tja, wat had je gedacht? Maar we schieten daar niet meer van in een kramp, het zijn meestal goedbedoelde grappen. Soms bieden ze spontaan hulp aan - wat heel fijn is - maar we vragen vooral om advies’, zegt Huyghe. ‘Dat zeggen we ook altijd: ‘Kom het niet doen, maar kom het tonen.’ Zo leren we veel meer. De meesten van ons zijn continu bezig met bijleren: meteo, navigatie, zeilen en touwen herstellen.’

In Blankenberge liet een van hen zich

Als arts moet je soms beslissingen nemen op stressmomenten. Dat helpt mij in het zeilen.

Sigrid Huyghe, Kapitein en gynaecologe

Kapitein en gynaecologe Sigrid Huyghe: ‘De combinatie van het avontuu rlijke en idealisme zit in mijn persoonlijkheid.’

bij Wi evrongel - bekend als de restaurateur van de Askoy, de vroegere boot van Jacques Brel - uitleggen hoe je zeilen en touwen herstelt. ‘Zelf verdiep ik mij in tactiek en strategie’, zegt Huyghe. ‘Bij The Magenta Project, een wereldwijd liefdadigheidsorgaan dat de aanwezigheid van vrouwen in het zeilen wil stimuleren en waarbij ik aangesloten ben, volgde ik onlangs een onlinecursus tactiek voor zeezeilen aan een Amerikaanse school.’

Roze overalls

Het magenta komt ook terug in de overall die zowel Huyghe als De Wi e aanheeft en het is de dragende kleur van hun website. ‘Ik heb vorig jaar contact opgenomen met een winkel met kleding voor landbouwers en twee roze overalls besteld’, lacht Huyghe. ‘We kregen er meteen vier, want niemand vroeg daar ooit naar, zegden ze. Ze lagen daar wellicht al heel lang op voorraad. We

lachen er tijdens onze vergaderingen vaak mee dat alles altijd in het roze is, maar die kleur werkt wel voor onze herkenbaarheid.’

Ook de start van de Rolex Fastnet Race verloopt traditiegetrouw kleurrijk en feestelijk, als was het een geboorte. ‘Elke vindt het vertrek altijd heel spannend, die gaat telkens binnen zi en’, glimlacht Huyghe. ‘Ik wil wel dat iedereen dan gefocust is. Twee mensen mogen een teken geven als er andere boten in de buurt zijn, maar de rest mag eigenlijk niet praten. Want als je dan afgeleid wordt, kun je een cruciale stuurfout maken. Je kunt je eigenlijk pas geruster voelen als we de haven uit zijn en de wijde zee op varen.’ ■

swannebonny.be sailingforthinkpink.be

Exotische oorden trekken niet langer alleen toeristen en avontuurlijke reizigers aan. Steeds meer Belgen met een baksteen in de maag laten zich bekoren door de hoge rendementen die er te rapen zijn. Canggu, Phuket of Marrakesh zijn maar enkele van de nieuwe droombestemmingen voor vastgoedinvesteerders.

DE LOKROEP VAN EXOTISCH

Bali, Thailand, Marokko, maar ook de Dominicaanse Republiek, Mauritius of Costa Rica: ze doen niet enkel de harten van vakantiegangers sneller slaan. Vandaag staan ze ook op de kaart van een aantal Belgen die hun vastgoed willen laten renderen. Hun villa of appartement ligt dan misschien wel duizenden kilometers ver weg, maar daartegenover staan jaarlijkse rendementen die kunnen oplopen tot 17 procent - zonder rekening te houden met mogelijke meerwaarden.

‘Als je die cijfers vergelijkt met de rendementen in België is de keuze snel gemaakt’, zegt Stéphane (niet zijn echte naam). Onlangs kocht hij voor 250.000

euro een nieuwbouwflat met één slaapkamer in het Thaise Phuket, met uitzicht op Kata Beach en met een rendement van 8,5 procent. Hij overweegt om er op zijn oude dag elk jaar een paar maanden te overwinteren. Voor hij met pensioen kan, is de flat elf van de twaalf maanden verhuurd. Stéphane behoudt zich het recht voor om er de resterende maand te telewerken of er zijn vakantie door te brengen.

De keuze voor deze locatie is geen toeval. Jean-Charles Bodart, de oprichter en CEO van het Naamse makelaarskantoor Secundo Atlas, had al meer dan 15 jaar ervaring met de Spaanse immobiliënsector voor hij zijn horizon verruimde. Al voor de uitbraak van de coronacrisis in 2020 besliste hij ook vastgoedmarkten buiten Europa te verkennen. ‘Wat die bestem-

mingen met elkaar gemeen hebben, is hun politieke stabiliteit en hun solide juridische en fiscale structuren. Ze zijn dus veilig om er te investeren’, onderstreept hij. ‘De meeste van die landen zijn ook lid van de OESO en hebben een dubbelbelastingverdrag ondertekend met België.’

Dat volstaat natuurlijk niet om een investering ook lucratief te maken. Andere factoren zijn de jaarlijkse toevloed van toeristen, de economische groei en de lage belastingdruk. Die zijn niet alleen belangrijk voor het rendement, maar ook voor de meerwaarde.

Hoge beze ingsgraad

Neem nu Bali, met zijn 6,3 miljoen bezoekers in 2024 en zijn landschappen om bij weg te dromen. Daar varieert het ne orendement tussen 12 en 17 procent.

MATHILDE RIDOLE

VASTGOED

Op Bali varieert het ne orendement van een vastgoedinvestering tussen 12 en 17 procent, stellen specialisten.

Te mooi om waar te zijn? Misschien toch niet. De beze ingsgraad bedraagt er zo’n 80 procent en ze is het hele jaar vrijwel stabiel. De prijs van een villa met twee slaapkamers schommelt rond 240.000 euro all-in, dus inclusief bijkomende kosten, meubilair, zwembad en dergelijke. De huurprijzen zijn vergelijkbaar met die in Europa.

In elk van de bestemmingen die Bodart heeft gekozen, effent hij het pad voor zijn potentiële investeerders. Hij contacteert ter plaatse ambassades, Kamers van Koophandel, Belgen en andere Europeanen. Hij beoordeelt de markt, bestudeert vraag en aanbod, volgt bouwwerven op, selecteert de verhuurmanager en maakt vooral een grondige analyse van de lokale wetgeving.

‘Elk land heeft zijn specifieke kenmerken. Op Bali, bijvoorbeeld, ben je maar heel zelden eigenaar van de grond waarop de woning staat Daarom is de aankoopprijs zo aantrekkelijk’, zegt Bodart. In Indonesië zijn eigendomstitels voorbehouden voor burgers met de Indonesische nationaliteit. Buitenlandse investeerders verwerven de gebruiksrechten via een ‘leasehold’, een erfpachtovereenkomst voor 50 jaar. In overleg met de Balinese eigenaar kan de erfpacht verlengd worden. Als een investeerder de meerwaarde wil realiseren, kan hij het pand verkopen voor de resterende looptijd van de erfpacht.

Als je op 12.000 kilometer afstand van je vastgoedbelegging woont, moet je het verhuurbeheer wel uit handen geven. Je kunt moeilijk naar daar reizen om een waterlek te dichten.

Mathieu, Belgische eigenaar van een villa op Bali

Het is maar een van de vele lokale eigenaardigheden waarmee potentiële buitenlandse investeerders rekening moeten houden. Andere zijn bijvoorbeeld de belasting op huurinkomsten, erfenisaspecten, aankoopkosten en een eventuele vermogenswinstbelasting. ‘Ik zoek dat allemaal uit in samenwerking met de consultancygroep EY, de Belgische belastingdienst en de lokale Kamers van Koophandel’, zegt Bodart.

Verhuurbeheer

Investeren in vastgoed op zo’n grote afstand is onhaalbaar zonder de juiste ondersteuning. ‘Een van de redenen waarom ik besliste om begin 2024 iets te kopen op Bali was de aanwezigheid van een Belgische bemiddelaar, vertelt Mathieu uit Luik, die ook onroerend goed bezit in België. Hij had een paar jaar eerder al contact gehad met de Franse projectontwikkelaar Magnitude Construction, die de villa’s ter plaatse bouwt. Pas nadat hij samen met zijn bedrijfsjurist de fiscale aspecten had besproken en twee keer naar Bali was gereisd om de vastgoedbeheerder te ontmoeten aan wie hij het verhuurbeheer zou toevertrouwen, hakte hij de knoop door. ‘Als je op 12.000 kilometer afstand van je vastgoedbelegging woont, moet je het verhuurbeheer wel uit handen geven, ook al haalt dat het rendement wat naar

240.000

Een villa met twee slaapkamers op Bali kan je kopen voor zo’n 240.000 euro all-in, dus inclusief meubilair en zwembad.

bare lokale dienstverlener te selecteren, ongeacht de bestemming. ‘Maar voor alle duidelijkheid: we zullen een investeerder nooit dwingen om in zee te gaan met die beheerder.’

Bij voorkeur nieuw vastgoed

Bodart geeft de raad om altijd te kiezen voor nieuwbouw in plaats van bestaande woningen. ‘Ik bied alleen constructies op plan aan, of panden die al in aanbouw zijn. Bestaand vastgoed is veel riskanter. In sommige landen kunnen de schulden van de vorige eigenaar die op het onroerend goed rusten, overgaan naar de koper’, waarschuwt Bodart.

omlaag’, zegt Mathieu. ‘Je kunt moeilijk naar daar reizen om een defecte koelkast te herstellen of een waterlek te dichten.’

Een van die vastgoedbeheerders is Bali Superhost, dat meer dan 400 villa’s onder zijn hoede heeft. ‘Het bedrijf heeft ervaring in de toeristische verhuursector. De aanpak is geavanceerder dan die in Europa. Bovendien omvat het verhuurbeheer een brede waaier aan diensten’, zegt Mathieu.

‘In Zuidoost-Azië heerst een echte werkcultuur’, voegt Bodart eraan toe. ‘Woningen worden er zorgvuldig beheerd. Wegens de relatief lage lonen is het rendement bijzonder aantrekkelijk. Die nauwgezetheid is typisch voor die regio. Elders is dat niet altijd het geval.’ Bodart streeft ernaar altijd een betrouw-

Secundo Atlas is niet alleen actief in Bali en Thailand, maar ook in de Dominicaanse Republiek en Costa Rica. ‘In de Dominicaanse Republiek mag je rekenen op 120.000 euro voor een appartement en 300.000 euro voor een huis. De rendementen schommelen er tussen 8 en 10 procent.’

In Costa Rica liggen de prijzen een pak hoger. ‘Dat is zowat het Zwitserland van Midden-Amerika. Het leven is er veel duurder’, verklaart Bodart. ‘Bovendien zijn vraag en aanbod er niet in evenwicht. De lokale autoriteiten willen niet betonneren. Ze houden de stranden liever ongerept en hebben respect voor de natuur. Op Costa Ricaanse stranden zul je daarom geen resorts vinden.’ De prijzen beginnen er bij 350.000 euro voor een appartement en 600.000 euro voor een huis, met rendementen van 8 à 10 procent.

Secundo Atlas biedt nu ook twee nieuwe bestemmingen aan, waarvan één dichter bij België en bovendien erg in trek: Marrakesh en Mauritius. De verwachte rendementen liggen tussen 7 en 10 procent. ■

Op Bali ben je maar heel zelden eigenaar van de grond waarop de woning staat. Daarom is de aankoopprijs zo aantrekkelijk.

Europese Wijk

AAA-locatie

In het hart van de Europese wijk, naast het Berlaymont en de Europese instellingen

250 appartementen verhuurd in de wijk aan Eurocraten, expats en young professionals

uniek project in hartje Europa

Vlakbij het historische centrum van Brussel, het Jubelpark en het Koninklijk Paleis

BEN - appartementen: zonnepanelen, warmtepomp, vloerverwarming

Unieke ligging: absolute zekerheid op meerwaarde

Ontdek hoe we een huurrendement van 15 jaar garanderen!

BTW-verlaging mogelijk naar 6%*

Unieke locatie in een historisch kader met zicht op de Botanische tuinen en de skyline van Brussel

Samenwerking met VDD Project Development

EPB A : zonnepanelen, warmtepomp en vloerverwarming

Kwaliteitshuurders: dicht bij de Madoutoren (Europese Commissie), de EUwijk en het centrum van Brussel

Centrale ligging: op wandelafstand van Brussel-Noord en Centraal, metro naast de deur, tram voor de deur

Nieuwe hotspot voor hospitality en leisure: The Hoxton, Le Zin, YUST, NOR.Brussels, Campus 44, Grand hotel Astoria, ...

*Als de voorwaarden effectief worden uitgebreid door de overheid.

www.urbicoon.be | 02/313.53.53 | info@urbicoon.be Woluwelaan 2, 1150 Sint-Pieters-Woluwe

Gebruik de slimme rendementstool

Deutsche Bank in België won twee prestigieuze prijzen tijdens de Euromoney Awards 2025 in Londen. Beide bekroningen maken deel uit van de 15 Euromoney awards die dit jaar internationaal werden behaald door de private bank van Deutsche Bank.

Zo versterkt de bank haar status als toonaangevende speler op het vlak van Private Banking en Wealth Management in België.