De Vijf (Zes): Mohammeds sportactiviteiten

Tekst Sylvia Korpel Foto’s Robert Kraak

Het Vogelnest en Wij voor de Jeugd organiseren drie maal per week gratis sportactiviteiten voor buurtkinderen. De groep bestaat meestal uit zo’n tien tot twintig jongens en meisjes in de leeftijd van 6 tot 14 jaar.

De ene keer gaan ze voetballen in de zaal of buiten in de voetbalkooi. Op maandag wordt er gekickbokst, wat bij de meiden erg populair is. Op donderdag gaan ze zaalvoetballen met Wij voor de Jeugd. Op vrijdag zijn er activiteiten op het Energieplein. Op een wat onstuimige en regenachtige dinsdag treffen we Mohammed, Hicham en een groep van tien jongens in De Linde, hun dinsdagse uitwijkplaats als buiten sporten geen optie is. Een geweldige oplossing maar het liefst zijn ze buiten; de ruimte is net iets te klein voor hun energie. Als een geoliede machine zetten de deelnemers, stagiair Hicham en organisator Mohammed de pingpongtafel en de maxi mens-erger-je-niet spullen klaar. Daarmee is het feest al begonnen; er wordt gekeet, gedold en gestoeid. Boven het gegier, gejoel en het regelmatige geluid van een op de grond stuiterende pingpongbal, een ontstemde piano en een mishandelde gitaar (in de ruimte staan ook instrumenten) proberen we een gesprek te voeren met Mohammed, Hicham en een aantal deelnemers.

Mohammed

Zijn hoofdtaak is bezig zijn met en bezig houden van de buurtkinderen. Daarnaast staat hij een dag per week in de Vogelnest koffiebar als buurtwerkende barista. Het doel van deze sportactiviteiten is het opvullen van hun tijd. Mohammed legt uit: “Ik ben in gesprek gegaan met de oudere generatie. Zij gaven aan dat ze vroeger niets te doen hadden en hun eigen tijd opvulden. Meestal met kattenkwaad, of erger. Ik ben zelf hier geboren en opgegroeid en ik herken me hier ook in. Ik zat in december een week in quarantaine en toen ik weer er uit kwam zeiden de kinderen ‘we hadden echt helemaal niets te doen, het was echt saai’. Ze komen ook op de vrijdag naar het Energieplein. Ik vul zo bijna hun week op; ik ben van plan om op zondag kookactiviteiten voor ze te gaan organiseren. Ik doe het met liefde en passie en heb er dus altijd zin in. Ik doe iets heel simpels maar blijkbaar is het heel belangrijk” zegt hij, bescheiden lachend. “Ik ben begin juli begonnen met deze activiteiten. Daarvoor werkte ik al als stagiair bij het Vogelnest, daarna liep ik stage bij jongerenwerk en afgelopen mei kwam deze plek vrij. Nu ben ik buurtwerker voor het Vogelnest en loop ik stage bij jongerenwerk. Ik ben bijna klaar met mijn opleiding Sociaal Cultureel Werk en dan ben ik van plan richting HBO te gaan na de zomervakantie.”

Isquiel

Izzy in het kort en de jongste vandaag. Hij is net zes geworden en heeft dat gevierd met McDonalds waar hij gek op is “McNuggets en frietjes” Geen hamburger? “Ja ook wel”. Izzy speelt liever gitaar, maar vooruit, een spelletje pingpong is ook altijd goed. Vandaag heeft hij zijn grote broer Divanio bij zich. Voetballen vindt hij het leukst, en hij vindt zelf dat hij het ook goed kan. Dan wordt het tijd voor wat afleiding, al die vragen! Vlug haalt hij de roze gitaar waar hij al eerder op gespeeld heeft en geeft een showtje. Einde interview.

Divanio

Divanio is 14 jaar en de oudere broer van Isquiel. “Ik ben vaak op dinsdag bij de sportactiviteit. Op de andere dagen heb ik school, dan haal ik het niet, en voetbaltraining. Ik kom soms ook op het Energieplein op vrijdag maar ik vind de zaal het leukste. Ik hou van voetbal en in de zaal is er geen gras waar je een sliding op kan maken.” Hij laat merken dat hij geen sliding-fan is. En later? “Ik wil misschien wel voetballer worden.”

Achmed

Achmed is een van de oudere deelnemers. Hij is 13 jaar en zit op de middelbare school in Rotterdam. Als hij eerder uit is van school dan komt hij gelijk naar de sportactiviteit, maar dat lukt niet altijd. Hij woont in de Vogelbuurt. “Ik vind eigenlijk alle sporten die we met Mohammed doen wel leuk, ook pingpong” en dat is duidelijk te zien, hij is behoorlijk fanatiek. En later? “Later wil ik taxichauffeur worden, dat lijkt me wel leuk. Dat je mensen mag vervoeren, ergens heen, beetje kletsen onderweg”.

Ayoub

Hij is een beetje schor van het schreeuwen. Ayoub woont ook in de Vogelbuurt. “Ik ben 11 jaar en ik vind sporten heel leuk. En de sfeer is heel goed. Basketbal vind ik het leukst maar pingpongen ook”. Toevallig is hij daar, zegt hij met een trotse glimlach en glimmende ogen, heel goed in. Hij zit al op voetbal. Op mijn vraag wat hij later wil worden wijst hij vol trots en ongeloof dat ik het niet gelijk snap op het logo van zijn Fly Emirates shirt. Profvoetballer dus. Robert, de fotograaf, bromt goedkeurend. Blijkbaar een goeie club…

Hicham

Hicham is de rechterhand van Mohammed. Hij loopt stage bij de koffiebar en op dinsdagmiddag bij de sportclub. Hij zit in zijn tweede jaar Sociaal Werk van het Da Vinci College. “Die opleiding past echt bij mij. Ik hou er van om met kinderen te werken en ik hou van sociale contacten, gezelligheid.” Hicham komt uit Papendrecht. “Na deze MBO-opleiding wil ik HBO gaan doen. Mijn droombaan is werken in de jeugdgevangenis. Dat lijkt me echt leuk.” En hij is sportief: “Ik doe nu zo’n zes jaar aan kickboksen, met veel plezier.” Ik wijs op de hechting in zijn wenkbrauw. Lachend vertelt hij dat hij die te danken heeft aan een scooterongeluk, niet aan een vuist of voet.