Een portret van een 'doorsnee' Reelander

Tekst en foto Coby Janssen

Als iemand zich veel herinnert van de wijk zoals het vroeger was dan is het Marijke van Willigen wel. Elke dag loopt ze met haar hond Nardia, een 7-jarige Tibetaanse spaniël, door de wijk. Ik loop een rondje met haar mee.

Marijke is geboren in het Land van Valk, onderdeel van het Reeland, en wel op de Dubbeldamseweg zuid. Daar is ze ook opgegroeid. Na een kort uitstapje naar Crabbehof kwam ze weer terug en ging in 1990 wonen in de Heysterbachstraat samen met haar man Gijs den Hollander. Hun huis hebben ze ‘Windhoek’ genoemd: een combinatie van eerste letters van de achternamen en het feit dat zowel de wind als de hoek een rol speelt. Dat merk je direct als je de deur opent. Marijke heeft veel jaren in het Gemeenteziekenhuis (het huidige Albert Schweitzer) gewerkt in de operatiekamer. Ze vertelt met veel melancholie hoe gezellig het vroeger in de wijk was. “Het is ongelofelijk dat al die winkels in deze wijk zijn verdwenen. Slagers, groentewinkels, bakkers, sigarenwinkels noem maar op! Hoek Romboutslaan/ Dubbeldamseweg Zuid was wijnwinkel Hellebreker gevestigd en mocht je wijn proeven voor je het kocht. Op de plaats van het ‘Witte huis’ waarin verpleeghuis Norma zit, was een fietsenwinkel.” Bij de Oudelandstraat stopt ze even en wijst: ”Kijk hier zit nu een kapper. Vroeger zat daar Garsthagen, die is er nog maar dan in Dubbeldam. De kleuterschool waarop ik vroeger zat, is nu kinderdagverblijf ‘Sam Sam’. Nog wel dezelfde branche, gelukkig. De patatzaak van Huug Spuug, wie kent hem niet, is ook weg. Dat pand doet dienst als woonhuis, misschien wel meerdere. Kruidenierswinkels als ‘4=6’ op de Herradesstraat en op de Reeweg zijn opgevolgd door de Plus. Eigenlijk is de sigarenwinkel van Ted Boogers, nu ook gestopt, nog het langste leven beschoren. En ja, er zat zelfs een TBC-centrum in de Jan Ligthartlaan op de plaats waar nu Jubal repeteert.” Marijke verzucht nogmaals hoe jammer dat is: al die veranderingen. Ook vindt ze dat de sociale omgang wat minder is, maar dat is de tijdgeest. Mensen werken veel en zijn meer met hun eigen omgeving bezig en als er al gedeeld wordt is het op Social Media. “Het is verder een hele fijne wijk om te wonen. Ik wandel graag in de natuur en maak veel foto’s. Dat is een van mijn vele hobby’s. Naast fotografie speel ik piano, ik leer Engels via Duo Lingo op de computer (is leuk hoor!), los kruiswoordpuzzels op en handwerk. Ik ga graag naar het theater maar dat komt later weer net als de avondvierdaagse. Die liep ik altijd met de hond. Nu ga ik wel als vrijwilliger wekelijks met de hond naar Het Parkhuis dat wil zeggen: de hond is vrijwilliger als aaihond. De bewoners vinden het geweldig en de hond…ook,” sluit ze haar verhaal af als we weer bij de Windhoek aankomen.