vrije tijd
Karinne Ottevaere was 22 jaar lang directeur aan de Stedelijke Kunstacademie Tielt. Op 1 september gaf zij de fakkel door aan Jonas Callens, die met heel veel goesting aan zijn nieuwe functie begon. We blikken terug en kijken vooruit, samen met de twee directeurs.
Directeurswissel
Stedelijke Kunstacademie Tielt Karinne Ottevaere Omzien in verwondering >> Karinne, je begon op 1 september als directeur. Waarom koos je voor deze functie? Begin juli 1994 kregen we bericht van de toenmalige directeur Werner Lagae dat hij het volgende academiejaar niet zou terugkeren, dat hij veel zieker was dan gedacht. Het was zijn wens dat
iemand uit het bestaande lerarenkorps de fakkel zou overnemen. Niemand voelde zich echt geroepen, maar uiteindelijk viel de keuze op mij en de stad Tielt ging akkoord. Al gauw kwam het besef van de vele verantwoordelijkheden en de noodzaak van een totaal engage ment.” (Ter info: Karinne Ottevaere was de eerste vrouwelijke directeur van een academie Beeldende Kunsten in Vlaanderen). >> Werden je verwachtingen ingelost? “Het eerste jaar was er een van verkennen en verder rentenieren op de invloeden van Werner Lagae. Ik werkte in de stilte van zijn schaduw. Even later brachten zijn overlijden en dat van secretaris Jozef Lenoir het team van de academie heel dicht bij mekaar. We werkten ons te pletter, probeerden het gemis een plaats te geven. Onder het allesziende oog van oud-leerkracht Leon Van Damme die nog jaren verbonden bleef met het keramiekatelier. Het was nu mijn beurt om hout op het vuur te gooien.
18
Tielt Stadsmagazine
Inhoudelijk stonden we scherp. Ik legde mijn prioriteiten vooral op het vlak van het welbevinden van leerkrachten, leerlingen en administratief personeel. Ook de huisvesting en de accommodatie werden blijvende aandachtspunten. Ik nam tijd om contacten te leggen en te ver stevigen: onder meer met de verschillende stadsbesturen, mijn collega van de Academie Muziek en Woord en de collega's en diensthoofden, de directies van West-Vlaanderen en de culturele actoren in de regio. Ik wil hen allen uitdrukkelijk danken voor de samenwerking en de middelen die we kregen.” >> Welke accenten legde je en over welke realisaties ben je tevreden? “De zorg voor de mensen van de Kunstacademie op inhoudelijk, artistiek en materieel vlak was m'n grootste bekommernis. Luisteren, positief stimuleren en handelen stonden daarbij centraal. Verder had ik de ultieme wens om alle graden en opties samen te brengen onder één dak. Dat laatste is nog steeds een grote nood.