LOSSERNAREN AAN ’T WOORD

#visitdeluttelosser

Lossernaren aan ‘t woord

Ronald Kamphuis Landschap- en natuurfotograaf

Mijn naam is Ronald Kamphuis, 52 jaar, vader van twee kids en woonachtig in Losser. In mijn vrije tijd ben ik graag buiten om te mountainbiken en er met de camera op uit te trekken. Natuurfotografie is voor mij wel meer dan een hobby geworden. Het is nu meer een passie. Landschappen in mooie (licht) situaties vastleggen of vogels en dieren in hun natuurlijke omgeving fotograferen is mijn drive en uitdaging.

Fotograferen doe ik al vanaf 1986, toen nog met diarolletjes. De militaire vliegtuigen op vliegbasis Twente en andere vliegvelden wereldwijd, daar is het mee begonnen. Door dat reizen kom je ook op en langs mooie en fotogenieke plekken. En zo is langzaam mijn interesse verschoven naar natuurfotografie, helemaal toen de meeste vliegvelden na de koude oorlog gesloten werden. Zo is ook met de jaren de waardering voor het ‘eigen’ Twentse landschap toegenomen. De Grand Canyon, Masai Mara, Serengeti en Rocky Mountains zijn allemaal indrukwekkende bestemmingen, maar nu kan ik ook net zo genieten van de Dinkel die door het Lutterzand meandert. Wat je als kleine jongen zo normaal vond tijdens de familiewandelingen, schat je nu de waarde ervan anders in. Natuurlijk komt dat ook dat je nu ouder bent, maar ook dat ik nu met andere ogen de omgeving observeer. Je gaat als fotograaf anders kijken en let op dingen die andere mensen over het hoofd zien. Dit is wel een proces dat ik door de jaren heb geleerd. Ook workshops en het kijken naar veel beelden van andere fotografen geven je inspiratie en tilt je eigen werk naar een hoger niveau. Door veel te wandelen en met de mountainbike onderweg te zijn in de eigen omgeving ontdek je weer nieuwe plekjes. Ik maak aantekeningen en leg deze vast op bijvoorbeeld Google maps om ze zo een andere keer met goede lichtomstandigheden weer te bezoeken.

Ook het vastleggen van wildlife in de buurt is gaaf om te doen. Een ree langs de bosrand of een ijsvogel op een tak boven de Dinkel, het blijft telkens een uitdaging. Ik ga altijd vroeg op pad, voor zonsopgang of tegen zonsondergang, omdat dan de lichtomstandigheden het mooist zijn en de dieren het actiefst zijn. Voor Twente- Natuurmonumenten lever ik met enige regelmaat beeldmateriaal aan van de lokale natuurgebieden het Duivelshof, Haagse Bos of het fraaie Arboretum Poort Bulten. Een van mijn favoriete plekken hier in de buurt is toch wel het Lutterzand met de fraaie heidevelden en natuurlijk de ‘Greune Stet’ , waar de Dinkel mooi door heen stroomt. Het biedt fraaie vergezichten over het landschap en hier heb je natuurlijk kans om de ijsvogel te spotten!

Truus Wijnen Gepassioneerd wandelaar én fotograaf

Verliefd op De Lutte Ze is al jaren bekend als auteur van Twentse wandelroutes, niet alleen te vinden in haar wandelgidsen, maar ook in de regionale krant Tubantia. Én ze is al vele jaren verliefd op De Lutte. Toen zich de kans voordeed er te gaan wonen greep Truus Wijnen (62) die met beide handen aan. “Geen mooiere wandelplek dan De Lutte.”

Waarom ben je zo van De Lutte gaan houden? “Je kunt er eindeloos wandelen, fietsen én fotograferen. Welke kant je ook opgaat, het is overal mooi. Richting Losser wandel je door natuurgebied Duivelshof en over de weilanden van Boer Jos. Richting Oldenzaal struin je over de landgoederen Wilmersberg, Egheria en de Tankenberg en richting Denekamp geniet je van het Lutterzand met de Dinkel. Allemaal gelegen in De Lutte en dan heb ik nog niet eens alles genoemd. Richting Duitsland ga ik ook graag. Maar dan meestal fietsen. In Bad Bentheim ben je zo. Geweldige plaats met oud kasteel. Onderweg nog even achterlangs bij de steengroeve nabij Gildehaus. Zo mooi.”

En dan De Lutte zelf “Voor een klein rondje stap ik de deur uit en loop ik zo het Kerkenbos in. Een groene weldaad midden in het dorp achter de kerk. Dit bos is ooit door één van de eerste pastoors van De Lutte aangekocht om er processies te kunnen houden. Aan het begin is een Lourdesgrot en heel fraai is ook de St. Jozefkapel langs het processiepad: Een kapel opgebouwd uit Bentheimerzandsteen met een dak van cortenstaal. Zeker niet onvermeld mag blijven het Arboretum Poort-Bulten, op loopafstand van het dorpsplein. Hier staan 2500 bomen en heesters uit alle werelddelen. Het historisch bomenpark is opgericht in 1917 toen de textielfamilie Gelderman opdracht aan Leonard Springer gaf het bomenpark te ontwerpen. En wat ik haast zou vergeten: onderweg even uitrusten en genieten van lekker eten en drinken, kan echt overal. Midden in het dorp is een gezellig horecaplein, maar ook langs het wandelpad is van alles te vinden; van een theeschenkerij bij PoortBulten tot een fijn paviljoen bij het Lutterzand en wat te denken van de pleisterplaats bij de Wilmersberg. De Lutte heeft zoveel moois, echt een superplek voor toeristen.” Én om te wonen.

Tessa Olde Riekerink Geboren en getogen Lutternaar

Samen met Stephan, dochtertje Dize en zoontje Len woont Tessa in De Lutte. Voordat wij kinderen kregen heb ik veel gereisd. Gegrepen door de waanzinnige landschappen, hartverwarmende ontmoetingen en bijzondere culturen. Maar Twente is de plek waar ik thuis ben. Ik hóór hier. In De Lutte geboren en in De Lutte opgegroeid. Ik leerde hier lopen en bouwde er mijn eerste hut. Ik dronk hier mijn eerste biertje en werd hier voor het eerst verliefd. En uiteindelijk kochten we hier ons huis en kregen we er kinderen, Dize (5) en Len (4).

Onze liefde voor deze omgeving proberen we over te brengen op hen. Op zondagochtend vragen ze steevast: “Gaan we nog op stap vandaag?” En dat doen we. Zo vaak mogelijk! We zijn veel in het Lutterzand te vinden. Ravotten in het zand bij de Greune Stet en koffie bij de Lutte Hutte, waar de kinderen marshmallows roosteren in het vuur. Na afloop eten we een broodje bij het Paviljoen of bij het Sterrebos in Beuningen. Beide hebben een mooi terras én een speeltuin. De gouden combinatie voor jonge gezinnen!

We lopen ook graag de zes kilometer lange ‘blauwe-pijltjes-route’ over het Duivelshof. Een geweldig mooi, afwisselend pad dat grotendeels alleen toegankelijk is voor voetgangers, ideaal als je loslopende kleuters bij je hebt. Onderweg bij het Rustpunt van boer Elderink staat koffie klaar. Tijdens het wandelen gebruiken we vaak de app Obsidentify, om namen van planten en paddenstoelen op te zoeken. De kinderen kiezen zelf altijd voor Dijk59. Vinden wij helemáál niet erg! Ze hebben er namelijk niet alleen een tot in de puntjes verzorgde speeltuin, maar ook een heerlijk terras én krabbetjes! Oh jongens, die krabbetjes!

Een ijsje halen is ook favoriet. In de zomer lopen we regelmatig het dorp in voor een ijsje van La Venezia. Of we fietsen even naar de Koale Kant in Losser, want niet alleen die naam is briljant, hun ijs is dat ook! Een ander uitje dat we allemaal erg leuk vinden is het ‘rondje Oerrr’. Het korte wandelingetje over het Egheria, dwars door het bos. Aan de grote picknicktafel bij Erve Middelkamp drinken we koffie en ranja en na afloop natuurlijk pannenkoeken bij de Stroper!