Τους "ξεσκίζει" ο Καθηγητής Ποινικού Δικαίου Κωνσταντίνος Βαθιώτης, και τίθεται στην διάθεση κάθε εν

Τους “ξεσκίζει” ο Καθηγητής Ποινικού Δικαίου Κωνσταντίνος Βαθιώτης, και τίθεται στην διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου εισαγγελέως. “Αστερίξ, κορωνοϊός και προορατικός προγραμματισμός” attikanea.info/τους-ξεσκίζει-ο-καθηγητής-ποινικού-δ 2 Σεπτεμβρίου 2020

*Αστερίξ, κορωνοϊός και προορατικός προγραμματισμός*

1/8

Κωνσταντίνος Βαθιώτης Στο τεύχος “ο Asterix και ο Υπεριταλικός”, το οποίο κυκλοφόρησε στην μεν γαλλική γλώσσα το 2017 υπό τον τίτλο “Astérix et la Transitalique”, στην δε ελληνική το 2018, ο συγκλητικός Λάκτους Μπιφίδους, μετά την κατηγορία που εκτόξευσε αντίπαλός του ότι «χρηματοδοτεί τα όργιά του με δημόσιους πόρους που προορίζονται για τη συντήρηση των ρωμαϊκών οδών», ανακοινώνει την διοργάνωση ενός «μοναδικού αγώνα αρμάτων», του “Υπεριταλικού”, ο οποίος «θα διασχίσει όλη τη χερσόνησο και θα είναι α ν ο ι χ τ ός για ό λ ο υ ς τους λ α ο ύ ς του κ ό σ μ ο υ». Σημειωτέον ότι στην πρώτη εικόνα της ιστορίας υπάρχει η εξής εισαγωγική αναφορά: «ΙΤΑΛΙΑ… Τι καλύτερο παράδειγμα του λαμπρού πολιτισμού της από τους υπέροχους δρόμους της, τόσο α σ φ α λ ε ί ς και τόσο ευθυγραμμισμένους, που από κάθε γωνιά του κόσμου οδηγούν στη Ρώμη…». Ο αγώνας αυτός «θα αποδείξει στον κόσμο περίτρανα την τελειότητα των ρωμαϊκών οδών». Ένας εκ των συγκλητικών λέγει στον Μπιφίδους: «Σ α τ α ν ι κ ή ιδέα αυτή η αρματοδρομία». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Καίσαρας, ο οποίος επαινεί τον Μπιφίδους για την σατανική του ιδέα, του εφιστά την προσοχή ότι «ο νικητής πρέπει να είναι απαραιτήτως Ρ ω μ α ί ο ς», διότι «δ ι α κ υ β ε ύ ε τ α ι το γόητρο της Ρώμης και η ε ν ό τ η τ α των λαών της ιταλικής χερσονήσου».

2/8

Ήδη προτού ο Οβελίξ μάθει για την ανακοινωθείσα αρματοδρομία, η χειρομάντισσα Σίβυλλα προφητεύει ότι θα κουβαλά πάνω του ένα πολύ βαρύ φορτίο. Ειδικότερα, «βλέπει ένα ωραίο φτερωτό άρμα» και ότι «τον κουβαλάνε, τον επευφημούν, τον στέφουν πρωταθλητή». Όταν ο Οβελίξ αποφασίζει να αγοράσει επί πιστώσει ένα υπέροχο φτερωτό σπορ μοντέλο γαλατικής κατασκευής, έρχονται στο μυαλό του τα λόγια της Σίβυλλας, αλλά ο Πανοραμίξ τον επαναφέρει στην τάξη, λέγοντάς του «Όχι, Όχι! Δ ε ν πρέπει να π ι σ τ ε ύ ο υ μ ε στις π ρ ο φ η τ ε ί ε ς». Κατά την φάση συγκέντρωσης και παρουσίασης των αρμάτων που θα συμμετάσχουν στον αγώνα, εμφανίζεται αίφνης το φαβορί της αναμέτρησης. Σήμερα, εν έτει 2020, στην εποχή της κορωνοϊκής πανδημίας, το όνομά του α ν α τ ρ ι χ ι ά ζ ε ι. Ο συγκλητικός τον παρουσιάζει με τα ακόλουθα λόγια: «Και ιδού το φαβορί μας που έρχεται κατευθείαν από τη Ρώμη! Ο πρωταθλητής με τις MCDLXii νίκες, ο αποκαλούμενος “μ α σ κ ο φ ό ρ ο ς ηνίοχος”, ο μεγάλος κορονοϊούς και ο πιστός του, ο β ά κ ι λ ο υ ς». Το φαβορί αυτό είναι στην πραγματικότητα ο Τέστους Στερόνε, πρόσωπο βαλτό από τον Καίσαρα! Ακολούθως, κηρύσσεται η έναρξη του μεγάλου υπεριταλικού αγώνα και το πλήθος ζητωκραυγάζει “ΚΟΡΟΝΟΪΟΥΣ – ΚΟΡΟΝΟΪΟΥΣ – ΚΟΡΟΝΟΪΟΥΣ”. Μάλιστα, ο ανυποψίαστος Οβελίξ θαυμάζει το χ α μ ό γ ε λ ο του μασκοφόρου κορονοϊού, αλλά ο Αστερίξ αντιδρά, λέγοντάς του ότι «είναι μάσκα», υπονοώντας ότι μια μάσκα εξ ορισμού δεν μπορεί να χαμογελά! Ένας υπεραναλυτικός αναγνώστης που θα θελήσει να συνδέσει το ανωτέρω τεύχος του Asterix με την σημερινή πραγματικότητα, δεν θα δυσκολευτεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, όπως στην περίπτωση της κινηματογραφικής ταινίας “Contagion”, έτσι και σε αυτό το τεύχος παρέχεται η ισχυρή εντύπωση ότι υλοποιείται το φαινόμενο του “προορατικού π ρ ο γ ρ α μ μ α τ ι σ μ ο ύ” (“predictive programming”). Η αποκωδικοποίηση της περιγραφόμενης ιστορίας μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο δύναται να βασισθεί στον εξής συνειρμό: Η σ α τ α ν ι κ ή ιδέα της “σ τ η μ έ ν η ς αρματοδρομίας” που διοργανώνεται από τον Μπιφίδους προκειμένου να αποδειχθεί η οδική 3/8

α σ φ ά λ ε ι α των ιταλικών δρόμων, θα μπορούσε να παραλληλισθεί με τον σημερινό, εξίσου σ α τ α ν ι κ ό “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού” (sic), ο οποίος, αντιστοίχως, διεξάγεται χάριν της δημόσιας υ γ ε ί α ς και, εν τέλει, της δημόσιας α σ φ ά λ ε ι α ς που δ ι α κ υ β ε ύ ε τ α ι από την μετάδοση του κ ο ρ ω ν ο ϊ ο ύ· Προσοχή: όπως το όνομα του συνηνιόχου του Ρωμαίου κορονοϊού, δηλ. ο βάκιλους, παραπέμπει σε ιό, έτσι και το όνομα του εν λόγω συγκλητικού παραπέμπει σε βακτήριο: σύμφωνα με την πληροφορία που δίδει η wikipedia, “Bifidobacterium is a genus of gram-positive, nonmotile, often branched anaerobic bacteria”. Δεδομένου δε ότι η αρματοδρομία είναι σημαδεμένη λόγω και της συμμετοχής του Τέστους Στερόνε (το όνομα αυτό είναι προφανές ότι παραπέμπει στην ορμόνη τεστοστερόνη, η οποία έχει ανδρογενετικές ή αναβολικές ιδιότητες: χορηγείται σε εκείνους που έχουν χαμηλά επίπεδα, όπως οι ηλικιωμένοι, ή σε αθλητές που θέλουν να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους) που εξυπηρετεί τα σχέδια του Καίσαρα και ο οποίος έχει φροντίσει να κρύψει το πρόσωπό του φορώντας μάσκα, ο αναγνώστης με μεγάλη δυσκολία αντιστέκεται στον πειρασμό να προβληματισθεί ποιος μπορεί να είναι ο σημερινός Καίσαρας που κρύβεται πίσω από την υγειονομική κρίση του 2020 και θέλει οπωσδήποτε να βγει ν ι κ η τ ή ς στην διοργανωθείσα σατανική αρματοδρομία, χρησιμοποιώντας, βεβαίως, α θ έ μ ι τ α μέσα: όπως επισημαινει ο Αστερίξ, ο Ρωμαίος έ κ λ ε ψ ε ήδη κατά την εκκίνηση· ο δε συνηνίοχος του κορονοϊού γυρίζει κάποια στιγμή προς τους οπαδούς του και τους λέει: «τους τη φ έ ρ α μ ε χοντρά, άντε, μ α σ τ ί γ ω ν ε!». Χωρίς να πρέπει να υποβαθμισθεί ο συσχετισμός που αναδύεται με αφορμή την ως άνω προτροπή για δυνατότερο μαστίγωμα των αλόγων, τα οποία σέρνουν το άρμα του κορονοϊού, ώστε αυτά να αναπτύξουν νικητήρια ταχύτητα (άραγε, δεν είναι αλήθεια ότι οι πολίτες των μ α σ τ ι ζ ό μ ε ν ω ν από την υγειονομική κρίση χωρών μ α σ τ ι γ ώ ν ο ν τ α ι επί επτάμηνο από τους υγειονομικούς και κρατικούς διαχειριστές τους;), καταλυτικής σημασίας είναι η χρήση της μ ά σ κ α ς από τον βαλτό Τέστους Στερόνε: Πρόκειται για στοιχείο που την δεδομένη χρονική στιγμή, κατά την οποία ο κόσμος έχει διχοτομηθεί σε φανατικούς υ π ε ρ μ ά χ ο υ ς και φανατικούς α ρ ν η τ έ ς της μασκοφορίας –οι μεν πρώτοι θεωρούν ότι η μάσκα είναι “θείο δώρο”, οι δε δεύτεροι ότι είναι “πράγμα του διαβόλου”–, προκαλεί έντονη 4/8

ανησυχία στον πολίτη αναφορικά με το ποια ακριβώς είναι η διαμορφωθείσα πραγματικότητα και, ειδικότερα, από πόσες αλήθειες και πόσα ψέματα αποτελείται. Στην εδώ παρουσιαζόμενη ιστορία του Αστερίξ γίνεται αναφορά και σε μια υπόνοια παραποίησης που προκλήθηκε από μια περίεργη παράκαμψη σε ένα σημείο της διαδρομής: «πιστεύω [λέει ο Αστερίξ απευθυνόμενος στον Οβελίξ] ότι οι Ρωμαίοι π α ρ α π ο ί η σ α ν τους χ ι λ ι ο μ ε τ ρ ο δ ε ί κ τ ε ς…». Μήπως κάποιοι “προχωρημένοι” εγκέφαλοι θα τολμούσαν να σκεφθούν ότι οι “χιλιομετροδείκτες” συμβολίζουν τον αριθμό των ν ε κ ρ ώ ν και των κ ρ ο υ σ μ ά τ ω ν από την επέλαση του δικού μας κορωνοϊού; Αν, μάλιστα, συνειδητοποιήσουμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που προκαλεί η χρήση της μάσκας είναι η α π ο π ρ ο σ ω π ο π ο ί η σ η και α π ο κ τ ή ν ω σ η του ανθρώπου λόγω της αποστέρησής του από το θεμελιώδες χαρακτηριστικό γνώρισμα που τον διακρίνει από τα ζώα, δηλ. από το χ α μ ό γ ε λ ο και το γ έ λ ι ο του ως εκφραστικά μέσα επικοινωνίας με τους συνανθρώπους του, καθίσταται συγκλονιστική η επισήμανση που γίνεται προς τον Οβελίξ ότι δεν είναι δυνατόν να θαυμάζει το χαμόγελο του Ρωμαίου κορονοϊού, αφού ο τελευταίος συμμετέχει στον αγώνα ως μασκοφόρος και άρα δεν είναι νοητό να μπορεί να επιδείξει το χαμόγελό του, δηλ. είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να εκφράσει τον συναισθηματικό του κόσμο. Επιπλέον, δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι και κατά την διάρκεια της αρματοδρομίας εικονίζεται μια θαυμάστρια του μασκοφόρου κορονοϊού να αναφωνεί «μου χ α μ ο γ έ λ α σ ε, μου χ α μ ο γ έ λ α σ ε», ενώ κάποια άλλη την σιγοντάρει σχολιάζοντας «είναι πιο ό μ ο ρ φ ο ς από κοντά». Τα λόγια αυτά ίσως θυμίσουν σε κάποιους το περίφημο παιδικό π α ρ α μ ύ θ ι του Ά ν τ ε ρ σ ε ν “Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα”: Όπως στην ιστορία του Αστερίξ οι θαυμάστριες (νομίζουν ότι) βλέπουν κάτι που είναι αδύνατον να βλέπουν, σαν να υποκινούνται από την ανάγκη να υπερασπισθούν πάση θυσία μια α ν τ ι γ ε γ ο ν ι κ ά σταθεροποιημένη προσδοκία (ο όρος αυτός –γερμανιστί: “kontrafaktisch stabilisierte Erwartung”– είναι δημοφιλής στο πεδίο της κοινωνιολογίας του Δικαίου, συνδέεται δε προεχόντως με την θεωρία του Γερμανού κοινωνιολόγου Niklas Luhmann), δηλ. ότι, εις πείσμαν της πραγματικότητας, από μπροστά τους περνά ένας χαμογελαστός και όμορφος ηνίοχος, έτσι και στο παραμύθι του Άντερσεν ο κόσμος επευφημεί τον ματαιόδοξο γ υ μ ν ό αυτοκράτορα που έχει

5/8

ε ξ α π α τ η θ ε ί από δύο ξακουστούς ράφτες, οι οποίοι του υποσχέθηκαν ότι θα του ράψουν ένα μαγικό κοστούμι, το πιο λεπτό και πιο ανάλαφρο του κόσμου. Είναι μαγικό, διότι μένει α ό ρ α τ ο (σαν τον “αόρατο εχθρό”) στους κουτούς και στους ανάξιους. Οι δύο ράφτες κατάφεραν να απομυζήσουν τον βασιλιά, υποκρινόμενοι ότι η καθημερινή κοποιώδης εργασία τους στον αργαλειό απαιτούσε ολοένα και περισσότερο χρυσάφι· στο τέλος παρέδωσαν σε αυτόν την υποτιθέμενη μ α γ ι κ ή, καθότι α ό ρ α τ η στα μάτια των ανοήτων, φορεσιά, ενώ οι ίδιοι ενθυλάκωσαν όλο το χρυσάφι. Στην παρέλαση που ακολούθησε, παρότι ο βασιλιάς ήταν γυμνός, όσοι την παρακολουθούσαν, τον επευφημούσαν θαυμάζοντας την καινούργια του λαμπρή φορεσιά, από φ ό β ο μην τους περάσουν για κουτούς. Αντίστοιχο φαινόμενο καταγράφεται και στο έργο του Ιονέσκο “Ο Ρινόκερος”, όπου όλος ο κόσμος βλέπει ανύπαρκτους ρινόκερους, με εξαίρεση τον Μπερανζέ, ο οποίος μένει ακλόνητος μέχρι τέλους, αρνούμενος να συνθηκολογήσει και να κολλήσει και αυτός “ρινοκερίτιδα”. Εντέλει, ο λαός του βασιλέως α φ υ π ν ί σ θ η κ ε και ανέκτησε την όρασή του, όταν ένα παιδάκι αντέδρασε λέγοντας: «Μα ο αυτοκράτορας δεν φορά τίποτε. Είναι γυμνός». Η ιστορία αυτή είναι διδακτική και για έναν άλλο λόγο, ο οποίος σχετίζεται με μια θεωρία που εφαρμόζεται στο πλαίσιο του εγκλήματος της απάτης: Μολονότι δεν χωρεί αμφιβολία ότι οι δύο παγαπόντηδες ράφτες προέβησαν σε ψ ε υ δ ή παράσταση έναντι του βασιλέως, εξαιτίας της οποίας εκείνος πείσθηκε να προχωρήσει σε περιουσιακή διάθεση παραδίδοντάς τους όλο το χρυσάφι του (κατά τούτο φαίνεται ότι υπέστη περιουσιακή βλάβη, αφού επένδυσε χρυσάφι όχι σε μια αόρατη αλλά σε μια α ν ύ π α ρ κ τ η φορεσιά), με βάση την αρχή της ιδίας υπευθυνότητας (στην γλώσσα της εποχής του κορωνοϊού: με βάση την αρχή της ατομικής ευθύνης), ο βασιλιάς όφειλε να επιδείξει την στοιχειώδη σύνεση και να αντιληφθεί ότι οι ράφτες πουλούσαν “φύκια για μεταξωτές κορδέλες” (φυσικά το ίδιο ισχύει και για όλα τα έμπιστα πρόσωπα του βασιλέως –Υπουργό και αρχιστράτηγο–, τα οποία, ομοίως, πείθηκαν ότι οι ράφτες εργάζονταν σκληρά για την παράδοση της μαγικής φορεσιάς!). Ως εκ τούτου, η απώλεια της περιουσίας του βασιλέως δεν είναι έργο εξαπάτησής του από τους παμπόνηρους ράφτες αλλά προϊόν της δικής του παράλειψης να λάβει εκείνα τα στοιχειώδη μέτρα, χάρη στα οποία το 6/8

παραμύθι που του πούλησαν θα είχε ξεσκεπασθεί “στο λεπτό”, ούτως ώστε να μη μπορεί να το χάψει ούτε ένα μικρό παιδί! Υπό αυτό το πρίσμα, θα μπορούσε να υποστηριχθεί βάσιμα ότι οι κατεργάρηδες ράφτες δεν εξαπάτησαν τον βασιλιά, τον Υπουργό και τον αρχιστράτηγό του. “Ας πρόσεχαν” αυτοί που πίστεψαν το π α ι δ α ρ ι ώ δ ε ς ψέμα των κατεργάρηδων ότι είναι σε θέση να ράψουν μια φορεσιά, από το ύφασμα της οποίας θα ξεχώριζε η ήρα από το στάρι, πάει να πει: οι έξυπνοι από τους κουτούς (για την σχετική επιχειρηματολογία βλ. την μονογραφία του γράφοντος: Απάτη και Εκβίαση: Ομοιότητες – Διαφορές – Διασταυρώσεις, εκδ. Π.Ν. Σάκκουλας, Αθήνα 2014, αριθμ. περ. 355, όπου περαιτέρω παραπομπές στην υποσ. 625). Αν τα παραπάνω δεν είναι αποκυήματα της τρελής φαντασίας κάποιου υπεραναλυτικού αναγνώστη, τότε μια όχι αμελητέα νότα α ι σ ι ο δ ο ξ ί α ς προκύπτει τόσο από το τέλος του παραμυθιού του Άντερσεν όσο και από την έκβαση της αρματοδρομίας: Κάποια στιγμή, οι Αστείξ και Οβελίξ αποκαλύπτουν το αληθινό πρόσωπο που κρύβεται πίσω από την μάσκα και κερδίζουν τον αγώνα, παρότι σε αυτόν αποφάσισε να συμμετάσχει και ο ίδιος ο Καίσαρας, φορώντας την μάσκα που χρησιμοποιούσε μέχρι πριν ο Τέστους Στερόνε! Ίσως, λοιπόν, η αποκάλυψη των πραγματικών διαστάσεων της πανδημίας καθώς και του τρόπου που ξέσπασε στις αρχές του τρέχοντος έτους, γίνει με αφορμή κάποια π α ι δ ι κ ή αντίδραση (όπως δηλ. στο παραμύθι του Άντερσεν) ή με αφορμή μια οξυδερκή παρατήρηση κάποιου α γ ω ν ι σ τ ή (όπως στην Ιστορία του Αστερίξ). Αρκεί, φυσικά, και ένας μόνο αγωνιστής (πρβλ. τον Μπερανζέ στο προμνημονευθέν έργο του Ιονέσκο) για να πέσουν οι μάσκες του κορωνοϊού, διότι αντιστοίχως το σκοτάδι μπορεί να σ β ή σ ε ι και από την φλόγα ενός μόνο κεριού.

7/8

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είναι αυτονόητο ότι τίθεμαι στην διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου εισαγγελέως. Όπως έχω προαναγγείλει, θα ακολουθήσει η δημοσιοποίηση και άλλων τεκμηρίων. Ήγγικεν η ώρα να πιστοποιηθεί ότι στην Ελλάδα λειτουργεί ακόμη και η Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία. Ειδικά η δεύτερη εδώ και επτά μήνες είναι βαριά τραυματισμένη.

8/8