Maggezien 2024-1

MAGGEZIEN foto Karel Goossens

ALLEMAAL KNETTERGEK kwajongen werd priester

JEUGDIG ENTHOUSIASME altijd lekker druk

FILM OVER VERSLAVING transparant over drugsverleden

TROTS OP AWARD dagbesteding onderscheiden

psychose keerpunt

OPENHEID 2024-nr. 1

foto Karel Goossens

‘Ik bouw hier aan mijn toekomst’

DE MENSEN HIER ZIJN HEEL LIEF EN GOED De wieg van Nagham stond eenentwintig jaar geleden in de Syrische stad Aleppo. De vaak onveilige situaties en oorlogen in zijn land maakten dat haar vader in zijn vaderland geen toekomst zag voor hem en zijn gezin. Hij boekte voor zijn vrouw en vier kinderen een vakantie in buurland Turkije met de bedoeling niet meer terug te keren naar zijn Syrië. Het gezin met intussen vijf kinderen woont al bijna zeven jaar in Rosmalen. door Herman van Dinther Nagham (21): “Ik was elf jaar toen we uit Syrië vertrokken. Als groot gezin hadden we ook in Turkije geen rooskleurig toekomstperspectief.

Mijn vader reisde naar Nederland en vroeg asiel aan. Hij heeft in twee AZC’s gezeten en omdat hij na een tijdje in aanmerking kwam voor een woning mochten wij na anderhalf jaar ook naar Nederland gaan, waarmee we een verblijf van drie jaar in Turkije konden afsluiten.

Als echt papa’s kindje heb ik er heel veel verdriet van gehad dat ik hem zo lang niet kon zien. Ik werd er letterlijk ziek van. Ik was dan ook heel blij toen we weer als gezin herenigd konden worden. Ik ben mijn vader heel erg dankbaar dat hij op het goede moment de juiste keuzes heeft gemaakt.”

Vijfde kind Nagham Al Wafaee is nu bijna zeven jaar in Nederland en heeft intussen ook een Nederlands paspoort. Ze spreekt nagenoeg vloeiend Nederlands, het resultaat van twee jaar taalonderwijs op de internationale school ISK en de aansluitende vervolgopleidingen.

“Stapsgewijs leerde ik daar het alfabet en in het begin heel eenvoudige woordjes. Thuis spreken we Arabisch en zijn we gelovig Islamiet. Bidden doen we vooral samen thuis, mijn vader gaat wel regelmatig na zijn werk bij Post.nl naar de moskee.

Mijn moeder moest vooral in het begin heel erg wennen aan Nederland en voelde zich niet zo gelukkig. Dat veranderde toen mijn jongste broertje bijna vijf jaar geleden het kindertal in ons gezin op vijf bracht. Ik heb twee zusjes van 22 en 13 en twee broertjes van 16 en 4. Mijn vader is vijftig, mijn moeder negenendertig.

Mijn broers en zusjes spreken trouwens ook best goed Nederlands.”

Opleiding “Toen ik voor de keuze stond voor een beroepsopleiding wilde ik zorg en welzijn of de brood- en banket richting. Ik koos eerst voor zorg en welzijn en liep stage op verschillende basisscholen in Rosmalen. Maar ik wilde niet op de eerste plaats met kinderen werken maar juist iets betekenen in de zorg.

De kledingvoorschriften die in die branche

gelden botsten echter met mijn geloof en dat wilde ik niet opgeven. Ik heb wel het diploma gehaald maar koos daarna voor de brood- en banketopleiding aan het Summa College in Eindhoven, een geweldige school waar ik nu in het tweede jaar van de driejarige opleiding zit.

Ik heb daarvoor ook al heel fijne stages mogen lopen onder andere bij Bakkerij Korengoud en Jan de Groot. Ik wil me vooral verder bekwamen in banket maken, daar kan ik mijn creativiteit in kwijt. Bij de rest van mijn opleiding kom ik nog op drie verschillende stageplekken.

Ik ontwerp zelf als hobby al allerlei feesttaarten met zelfbedachte receptuur waarvoor ik zelfs al regelmatig verzoeken krijg maar dat moet ik vanwege mijn drukke school en stage en de bijbaantjes eerst bij Zeeman en nu Hema, nog beperken.”

Toekomst “Mijn ideaal is wel om ooit mijn eigen banketbakkerij te hebben. Mijn vader zou dat zeker leuk vinden. Die had het plan om in Turkije een eigen bakkerij te starten. Hij kocht daarvoor zelfs de nodige apparatuur maar de verkoper lichtte hem op door rommel te verkopen. Dat geld was hij dus kwijt net als alles wat hij eerder in Syrië had opgebouwd.

Maar goed, ik werk nu zelf aan mijn toekomst in Nederland. Ik voel me helemaal thuis, heb leuke vriendinnen en leef in een fijn gezin. Alleen het weer hier, dat vind ik minder leuk, lacht zij. Maar de mensen hier zijn leuk en lief voor mij. Ik heb nog geen vriendje en dat hoef ik voorlopig ook niet. Het is goed zo.”

foto Karel Goossens

Leeroy kan nog niet leven van zijn filmwerk

HEEL TRANSPARANT OVER DRUGSVERLEDEN Nulander Leeroy van Weert heeft samen met zijn maatje Jelmer drie jaar lang aan een film gewerkt die deels fictief maar ook deels autobiografisch is. Hij voert de hoofdpersoon Rik op in de film waarin het probleem psychose indringend in beeld wordt gebracht. In het verhaal schetst hij de nadelige verschijnselen die in zijn geval amfetamine hem bracht. door Herman van Dinther Zijn ideaal is om beroepshalve volledig in het filmvak actief te kunnen zijn, de eerste stappen in die richting heeft hij gezet. Na de nodige dips heeft hij de weg omhoog weten te vinden. Samen met drie anderen heeft hij het productiebedrijf No End Cinema opgericht.

Een concreet resultaat is met de film ‘I’m Not Mine’ te bewonderen op 21 februari om 20.00 uur in Café Kerkzicht waar Dorpsraad Nuland een voorlichtingsavond houdt over drugsgebruik.

Leeroy (31): “Ik heb heel lang in Nuland gewoond, heb daar de basisschool gedaan voordat ik naar het Mondriaan College in Oss ging. Ik voelde al snel dat ik in het creatieve werk aan de slag wilde.

Ik ging naar het SintLucas in Boxtel en studeerde daar vormgeving en kwam ook met het filmvak in aanraking. De stap naar de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht was in feite ook een logisch vervolg. Daar ben ik uiteindelijk ook afgestudeerd maar wel pas na een sombere onderbreking.”

Grote druk “Om te kunnen afstuderen in 2016 moest ik een eindexamenfilm maken. Dat gaf mij een hoop stress, mijn dagen waren te kort. Voor mij reden om amfetamine te gaan gebruiken om de dagen te verlengen en beter te kunnen presteren. Ik had wel voor ogen wat ik wilde maken namelijk een film over mensenhandel in Turkije. Het lukte om crowdfunding te realiseren, ik had de crew gevormd en was ook al op locatiebezoek geweest. Maar ik kreeg een writers block. De amfetamine bracht mij geen euforisch gevoel, integendeel, ik raakte in psychose. Ik kon totaal niet meer functioneren, het contact met de realiteit ging helemaal verloren. Ik ging me steeds meer isoleren, normaal doen lukte niet meer.

Opname Mijn omgeving wilde dat ik me liet opnemen maar voor mij voelde dat als het opgeven van mijn vrijheid. Tegelijkertijd besefte ik dat wanneer ik niet geholpen wilde worden ik de mensen om mij heen zou verliezen. Ik ging akkoord met opname bij het GGZ in Eindhoven waar ik ongeveer een maand ben geweest. Ik heb al bij al twee jaar een periode gekend dat het heel slecht ging vooral omdat ik psychotisch was en suïcidaal. Maar ik ben enorm geholpen door

de mensen van het GGZ, zij zorgden ervoor dat ik weer grip kreeg op mijn leven. Mijn ouders, broers en vrienden hebben mij ook geweldig gesteund, daar ben ik hen dankbaar voor. Zij hebben mij door nooit aflatende steun en warmte fantastisch weer op de been geholpen en gehouden. Dat was heel belangrijk op momenten dat ik het alleen niet kon.”

Weer naar HKU “Na deze moeilijke periode voor mij en ook mijn omgeving pakte ik mijn studie aan de HKU weer op om alsnog af te studeren als filmmaker. Ik besprak met mijn goede vriend Jelmer het plan om een film te maken over drugsgebruik. Dat kun je alleen met hulp van het Filmfonds wanneer je een erkend productiehuis bent of dat je met een eindexamenfilm bent afgestudeerd. Omdat wij de aanvrage deden in de coronatijd werd er wat soepeler met de voorwaarden omgegaan en kregen we groen licht voor ons script. We schetsen in de film de gemoedstoestand van Rik de nacht voordat hij zich laat opnemen. We brengen zijn strijd om zijn moeilijkheden uit de weg te gaan indringend in beeld. Om een extra dimensie toe te voegen hebben we Rik een mes in de hand gegeven, om de relatie met zijn sociale omgeving op scherp te zetten. Dat maakt indruk en veroorzaakt angstgevoelens bij mensen die zich afvragen of hij gevaarlijk is.”

Steun “Ons project is financieel dus gesteund door het Filmfonds maar ook door het Fonds voor de Kunsten in Amsterdam, de gemeente Den Bosch en door het Wijk- buurt- en dorpsbudget Nuland waar destijds wijkmanager Rutger Janssens zich sterk voor heeft gemaakt. Zijn opvolger Koen van Empel omarmt ons project ook en dat is van belang om het bereik van onze film te vergroten.

De opnamen vonden plaats in Den Bosch en Nuland dus daar is al volop over gepraat.

We gaan ervan uit dat er op 21 februari veel belangstelling is, Jelmer en ik zijn er als regisseurs ook om een toelichting te geven. We hebben de film om te beginnen aangemeld bij een vijftal festivals in de hoop dat die door de selectie komt want we willen natuurlijk dat mensen de film ook echt gaan zien.”

foto Karel Goossens

‘Lang getwijfeld maar het Limburgse gevoel overwint uiteindelijk’

LIMBURG BLIJFT TREKKEN AAN YVONNE Yvonne Vleeshouwers is sinds jaar en dag een bekend gezicht in Rosmalen. Door haar functie als notaris bij Hoffspoor Notarissen komt zij met heel veel mensen in contact. Maar zij is ook nogal sociaal georiënteerd en heeft daardoor een heel breed netwerk opgebouwd. Yvonne (52) is geboren in het Limburgse Sittard waar zij tot haar zeventiende heeft gewoond. Het Limburgse bloed is steeds door haar aderen blijven stromen en trekt haar alsnog terug naar die gezellige provincie. door Herman van Dinther “Ik heb indertijd bewust gekozen om Sittard achter mij te laten en me voor studie en werk op andere delen van Nederland te richten. Maar Limburg is mij altijd blijven trekken, het carnaval in Sittard bijvoorbeeld sla ik echt niet over. Ik heb er ook nog steeds veel vrienden en familie.

Ook mijn moeder woont er nog dus ik kom nog regelmatig in dat mooie stukje Nederland. Ik ben ook weleens jaloers op collega’s die hier echt geboren en getogen zijn die vertrouwd zijn met het verleden en heden van Rosmalen en hier geworteld zijn. Ik hoop dat in Sittard ook weer te vinden.

Rosmalen Ik woon met mijn gezin al heel wat jaren in Rosmalen en voel me hier ook helemaal op mijn gemak. Maar af en toe kiemde er toch in de verte de gedachte om terug te keren naar Limburg. Niet om er te gaan wonen want we zijn in Rosmalen letterlijk helemaal ingeburgerd en dat willen we niet meer inwisselen. Bovendien heeft mijn man Charles hier ook zijn werk bij Vluchtelingenwerk en onze kinderen zijn hier gewend, dus daar is geen discussie over.

Daarnaast ben ik dit jaar gestart met het Sociaal Notariaat bij Wijkplein de Kiek in Den Bosch.

Dat blijkt aan een behoefte te voldoen en dat project laat ik niet in de steek.”

Mailtje “Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje van de zus van een oud-klasgenoot die ook in het notariswezen actief is. Die vroeg mij of ik in mijn netwerk eens wilde rondneuzen omdat zij een vacature kregen. Dat zette mij ongemerkt aan het denken. Wat als ik zelf eens die overstap zou wagen. Ik begaf me op een lijdensweg van twijfels want ik ben partner in een geweldig kantoor met ruim dertig collega’s. De vacature waar in Sittard sprake van was ging om een kleiner kantoor met ruim tien medewerkers.

Hoffspoor heb ik met Pieter Heeringa en eerder Piet Hein Peters opgebouwd.”

Sint Joep In het begin stond ik met onze kraam op het KOM-festival om reclame te maken voor

ons kantoor. Nou, in Sittard hebben ze op 19 maart de traditionele Sint Joepmarkt, voor alle Sittardenaren een feestdag met tal van activiteiten. Dus wie weet sta ik daar dan ook om te werken aan de uitbouw van mijn nieuwe kantoor”, lacht zij met de van haar bekende blosjes op de wangen.

Afscheid “Samen met collega’s hebben we in Rosmalen een fijn en goed kantoor opgebouwd waar ik met veel verdriet afscheid van neem.

Ik heb echt dubbele gevoelens wat dit betreft.

Ik kijk uit naar het werken in Limburg maar ik zie enorm op tegen het verlies van mijn kantoor in Rosmalen. Een andere consequentie die daar verband mee houdt is, dat ik ook de dag dat ik doceer op het HAN-college in Arnhem Nijmegen ga opgeven. Ik moet straks toch al veel reizen en wat dat betreft moet ik lastige keuzes maken.”

‘Het sociaal notariaat waar ik mee van start ben gegaan geef ik niet op, dat blijf ik doen’ Van Brabant naar Limburg “Op 28 maart is hier mijn laatste werkdag en dan houden we een afscheidsreceptie op kantoor.

Mensen kunnen dan ook kennismaken met mijn collega’s en met Kika Ham – van Herpen, die mij gaat opvolgen. Daarna ga ik een dag of tien een vriendin opzoeken in Mexico. Zij heeft long Covid en kan zelf niet reizen helaas. Aansluitend ga ik een pelgrimstocht maken van drie weken en loop ik van Rosmalen naar het Limburgse Visé, daarmee neem ik lopend letterlijk afscheid van mijn werk in Brabant. Vervolgens heb ik nog wat tijd tot ik op 1 juni in Sittard aan de slag ga.

Dat wordt de zolder opruimen denk ik”, besluit Yvonne met een twinkeling in haar ogen.

foto Karel Goossens

Wijn, cocktails en heerlijke borrelbites

BAR 1862 BIEDT ULTIEME ERVARING Bent u op zoek naar een buitengewone plek om te ontspannen en te genieten van heerlijke drankjes in Nuland? Zoek niet verder! Bar1862 in Van der Valk Hotel Nuland is dé bestemming voor iedereen die op zoek is naar de perfecte combinatie van stijl, sfeer en smaak. Of u nu op zoek bent naar heerlijke cocktail, een goed glas wijn of een plank vol lekkere borrelbites. Bij Bar1862, de Gouden Leeuw, bent u aan het juiste adres. door Joost van den Akker De naam van de familie van der Valk is onlosmakend verbonden met Nuland sinds Gerrit er in 1968 het eerste motel opende.

Het bedrijf is door kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen uitgebouwd tot het grootste horeca concern van Nederland.

Inmiddels is de dagelijkse leiding van Van der Valk Hotel Nuland– s’-Hertogenbosch in handen van Gerrit’s kleindochter; Wendy van der Valk.

Om in te spelen op de wensen en behoeftes van de gasten is het hotel door Wendy geheel vernieuwd en klaar voor de toekomst. Het restaurant is vernoemd naar Gerrit en ook is er een mooie schildering terug te vinden in het hotel. Zijn vrouw Toos wordt geëerd met een heerlijk exclusief drankje. Het vernieuwde Van der Valk Hotel Nuland– s’-Hertogenbosch is nog steeds het kroonjuweel van de horecadinastie en een regelrechte parel waar Nuland trots op kan zijn Gouden Leeuw Toch gaat de geschiedenis van de horecafamilie verder terug dan Nuland. Al in 1862 opende Nicolaas van der Valk ‘De Gouden Leeuw’ het eerste hotel van Van der Valk. De lobbybar, het bruisende hart van Van der Valk Hotel Nuland – s’-Hertogenbosch. Heeft daarom de naam Bar186 D Gouden Leeuw gekregen.

Deze stijlvolle en modern ingerichte bar is de ideale plek om tot rust te komen na een lange werkdag, samen met vrienden of familie te genieten van een verfrissende cocktail of romantisch te borrelen.

Ultieme beleving Bij Bar1862 in Van der Valk Hotel Nuland – s’Hertogenbosch draait alles om jouw ultieme ervaring. Of je nu op zoek bent naar een plek om tot rust te komen na een lange dag, een gezellige avond met vrienden wilt beleven, of een speciale gelegenheid wilt vieren, ze hebben alles wat je nodig hebt.

Stap binnen in het verbluffende interieur van Bar1862 en laat u verrassen door de prachtige inrichting van deze moderne maar sfeervolle hotelbar. Neem plaats op één van de moderne barstoelen aan de bar, het prachtige middelpunt van de bar en geniet van het bijzondere

interieur. In deze bijzondere hotelbar zorgen zwarte en gouden accenten voor een sfeervolle en chique sfeer. De perfecte locatie om te genieten van een ongedwongen borrel.

Wijn, cocktails,borrelbites Bent u op zoek naar een heerlijke cocktail of een goede borrelplank? Dan bent u bij Bar1862 aan het juiste adres. Met een kaart vol met klassieke cocktails en afwisselende borrelbites is er voor iedere gelegenheid een perfect hapje en drankje te vinden.

De enthousiaste barkeepers maken graag de lekkerste cocktails voor u klaar. Wat dacht u van één van de klassiekers zoals de verfrissende Mojito, de zomerse Aperol Sprits of de populaire Pornstar Martini? Of probeer iets anders en kies één van David’s specials, zoals Dave’s Signature, de Men’s Dram of de Smoked Old Fasion, die hij vol enthousiasme aan u presenteert.

Met de heerlijke oesters, de spicy tuna roll of de klassieke bitterballen maakt u de borrel helemaal compleet.

Iets te vieren?

Is er binnenkort iemand jarig? Bestaat de zaak 50 jaar? Of staat er binnenkort een familieborrel op de planning? Bij Van der Valk Hotel Nuland – s’-Hertogenbosch is het ook mogelijk om Bar1862 exclusief te boeken voor een privé feest.

Daarnaast blijft Van der Valk Hotel Nuland natuurlijk ook het adres voor vergaderingen. energieke congressen, (inter-) actieve incentives, gezellige hotelfeesten en business festivals. Met 12 zalen en een uitstekende bereikbaarheid is Van der Valk Hotel Nuland ‘s-Hertogenbosch de ideale locatie voor uw bijeenkomst. De faciliteiten in het nieuwe hoofdgebouw bieden plaats aan gezelschappen van 2 tot 1500 personen. De zalen zijn sfeervol ingericht en voorzien van moderne audiovisuele apparatuur.

De enthousiaste medewerkers bespreken graag met u de mogelijkheden. Neem contact op via: sales@nuland.valk.com of 073 534 25 34.

Bar1862 is geoepend van donderdag tot en met zondag van 17:00 uur tot 23:00 uur (maandag t/m woensdag gesloten)

Kom langs voor een vrijblijvend gesprek De Driesprong 23 5241 TJ Rosmalen info@sterk-in.com +31 (0)88 400 43 43

Adviseren is kennis delen en daar zijn we ‘STERKin’.

www.sterk-in.com

UITGEKLEED Als iemand de grip verliest op zijn of haar geheugen, taal, en zelfs op maatschappelijke normen en waarden, dan staat diegene letterlijk en figuurlijk in zijn hemd. Hoe blijft iemand warm? Wie biedt die momenten van verbinding, vertrouwen en plezier in de wereld van verwachtingen, angst, onveiligheid en onvermogen?

Jacoline Goossen (Welzijnsbegeleider & miMakker) leeft zich in en doet een inspirerende poging daartoe. contact@beleefidee.nl

DOE EENS NORMAAL Vandaag kwam ik al vroeg op de ochtend meneer Terlouw tegen op de gang. Het zorgmoment was voorbij. Dat is al een hele activiteit voor hem, want hij protesteert vaak bij het aankleden. Tja, een T-shirt droeg hij altijd onder een overhemd of trui – maar vandaag de dag levert het witte katoen hem alleen maar stress op. Iets wat over zijn hoofd gaat is angstig.

Dus draagt hij nu een blauw broekpak met een rits van achteren, met Happy Socks in zijn instapsandalen.

meneer Terlouw krijgt al snel slaap en zijn ogen vallen toe. Ik blijf bij hem zitten.

Als hij weer ontwaakt, geeft mijn aanwezigheid hem het vertrouwen dat er wat te doen is.

Met hernieuwde energie staat hij op en loopt aan, dwars door het restaurant van de zorgorganisatie. Als hij de tekst ‘witte en bruine bolletjes’ voorleest bij het buffet, gaat hij staan zingen. Hij uit spontaan zijn plezier over zijn opnieuw ontdekte leesvermogen. Natuurlijk doe ik met hem mee en we laten het publiek aan de tafeltjes fronsen en lachen. Voor mij en meneer Terlouw is dit het nieuwe normaal.

“En, en en, nu dan...?” komt er stotterend uit.

Enigszins ontheemd en zoekend klampt hij mij aan. Om te ontdekken wat hij zou kunnen beleven, herhaal ik zijn woorden en intonatie ervan en laat het bij mezelf naar binnen komen.

Voordat ik wat ervaar, lijkt hij zich al begrepen te voelen en zegt: “Ja, ja, dat ja...!” Na even stilstaan bij mijn gevoel, denk ik dat meneer Terlouw geen idee heeft wat hij moet doen. En dat kan ik me voorstellen, een man die zijn werk goed voor elkaar had, graag zijn feestjes vierde, voelt leegte, omdat nu niets van zijn agenda bij hem boven komt.

clicking images

Voorbij de gesloten deuren wandel ik met hem mee. Hij deelt zijn tevredenheid over wat hij ziet en bij de grote kerststal gaat hij zelfs even zitten.

Ik leg in gedachten meteen verbanden met de St. Jans-kerststal en ons bezoek met onze, toen nog jonge, kinderen die ik in de bus terug naar transferium wakker moest zien te houden.

Maar meneer Terlouw zit daarentegen voor een rommelig groen met bruin tafereel, met standbeelden die hem op geen enkele manier lijken te prikkelen. Mijn imitatie van een baby en een ezel vindt hij grappig, omdat hij ontdekt dat ik het ben die dat geluid produceer, maar

foto Karel Goossens

“Taille verdwenen – Buik(vet) gegroeid!” Herkenbaar?

Voel je je aangesproken door deze slogan? Dan is LijfStijling iets voor jou.

Je bent 50 geweest en je irriteert je steeds vaker aan jouw spiegelbeeld. Waar is die slanke taille gebleven? Het lijkt meer een “recht blok” en het lijkt of jouw buik steeds prominenter aanwezig is.

En helaas, dat lijkt niet alleen zo …. Dat is ook zo. Jouw stofwisseling verandert en jouw hormonen zijn meer aan het rommelen. Ik snap, dat je dan misschien het gevoel hebt, dat er niets meer aan te doen is en dat je maar moet accepteren dat het zo is. Je hebt immers al zoveel gedaan in jouw leven op lijngebied. Je wordt er een beetje moedeloos van.

LEES EVEN VERDER …

Ook ná jouw vijftigste is het heel goed mogelijk om 10-15-20 kilo af te vallen. Niet op dezelfde manier als je vaak in super-commercials voorbij ziet komen of zoals BN-ers dat doet. Als het zo eenvoudig was, dan was het waarschijnlijk al lang gelukt.

Totale aanpak Je hebt een totale aanpak nodig, die verder gaat dan alleen de buitenkant. En dat is nu net waar LijfStijling in gespecialiseerd is. Lekker in je vel zitten en gezond en fit oud(er) worden is meer dan alleen een paar kilo’s minder. Het heeft invloed op de manier hoe jij in het leven staat; fysiek én mentaal.

LijfStijling start aan de binnenkant, namelijk met een vitamine- en mineralencheck. Naast vitaminen en mineralen meten we ook jouw vetstofwisseling, buikvet en nog veel meer. Dit is de basis.

Zo weten we in hoeverre je in balans bent en kunnen we kijken wat voor jou het beste plan is. Wij bieden dus géén “one size fits all” programma. En dan gaan we aan de slag met een concreet plan en duidelijke doelstellingen.

Wie is LijfStijling?

LijfStijling bestaat inmiddels al bijna 15 jaar. Annemiek is destijds met haar praktijk begonnen nadat zij zelf vanaf haar 18e zo’n beetje ieder dieet had geprobeerd. Steeds met goed resultaat, maar toch steeds ook met een terugval. Zij dacht: “Dat moet anders en beter kunnen.” Hieruit is de unieke aanpak van LijfStijling ontstaan.

“We zijn een afslankpraktijk en schoonheidssalon in één. Afslanken gaat immers vaak gepaard met verslapping van de huid, ook in het gezicht. En dat wil je liever niet. Onze doelgroep is inmiddels met mij meegegroeid, -ik ben inmiddels bijna 59-, en we merken dat er juist bij mensen boven de 50 nog steeds de wil is om af te slanken en er goed uit te zien, maar dat men soms opgeeft.

Men denkt: ‘ach, het lukt toch niet meer en zo is het leven nou eenmaal na je 50e’, maar dat hoeft gelukkig helemaal niet. Er goed uitzien en je gezond voelen kan op elke leeftijd”, aldus eigenaresse Annemiek.

Zelf is zij een energieke vijftiger, die naast haar drukke praktijk, die zij samen met collega Patty runt, ook vijf kleinkinderen heeft waar zij graag tijd voor vrij maakt; op vrijdag zijn ze er allemaal tegelijk! En, net als iedereen, heeft zij ook een sociaal leven, volgt ze cursussen, en houdt ze van stijldansen, wandelen en meer! En ja, daar heb je energie voor nodig (zonder dat je hoeft te streven naar een maatje 36).

Kennismaken Wil je laagdrempelig kennismaken met LijfStijling? Meld je dan aan voor de workshop “Taille Verdwenen – Buik(vet) gegroeid op 7 februari a.s. 16.00-18.00 uur. Voor de prijs (€ 15,00) hoef je het niet te laten en dit is ook nog inclusief een persoonlijke vitamine- en mineralencheck (t.w.v. € 99,00). Aanmelden kan via 06-20299616 of marenkessel@lijfstijling.nl. Op onze website vind je meer informatie over de workshop: www.lijfstijling.nl/agenda/ Natuurlijk mag je ook een individuele afspraak plannen!

Zien we jou binnenkort?

Lijfstijling vind je aan de Provincialeweg 73 in Maren-Kessel. Tel: 06-20299616 Website: www.lijfstijling.nl.

foto Karel Goossens

‘Instinctieve keuzes leveren mij meer op dan rationele’

VAN DAKPAN NAAR VOLUMEKNOP Soms moet je in je leven proeven aan verschillende uitdagingen om op een gegeven moment te ontdekken waarin je je het lekkerst voelt. Dat geldt zeker voor Wido de Klein die sinds kort theater technicus is bij Perron-3. Muziek heeft altijd als rode draad door zijn leven gelopen dus de plek waar hij nu is beland is zeker niet gek. door Herman van Dinther Geboren in Beneden Leeuwen bezocht hij na de basisschool de middelbare school in Druten. Wido ( 44): “Op school zag ik elke dag gewoon als een dag met nieuwe verrassingen.

Mijn mentor die ik toen had adviseerde mij na het examen verder te gaan met een opleiding creatieve therapie. Ik kwam uit een kleine beschermde omgeving en had eigenlijk nog geen levenservaring opgedaan. Ik heb de opleiding drie jaar gedaan maar ben gestopt omdat het me met mijn jong ontwikkelde brein niet paste.

Ik ging werken bij een dakpannenfabriek in Deest waar ik snel carrière maakte zoals dat heet. Op mijn vierentwintigste was ik al teamleider en die verantwoordelijkheid drukte zwaar op mij.”

Muziek “Verder gaan in de muziek leek mij wel wat, ik speelde al in een band als gitarist en later als zanger. Ik schreef me in voor de Rock Academie in Tilburg maar werd er niet aangenomen.

Omdat het werken met kinderen en het overdragen van kennis mij wel interesseerde koos ik voor de Pabo in Den Bosch, waar ik in het tweede jaar mocht instromen. Ik woonde in Tilburg in een studentenhuis waar ook andere bandleden woonden, waardoor werk, muziek en studie door elkaar liepen. In 2006 ben ik afgestudeerd en heb sindsdien op verschillende scholen voor de klas gestaan. Het laatst een flinke periode op een school in Vught waar ik langzamerhand het gevoel had anders tegen onderwijs en bepaalde vakken aan te kijken. Mijn directeur, die altijd met een scherpe blik naar zijn medewerkers keek, zag dat en gaf mij de ruimte om om te schakelen. Hij liet mij voortaan de muziekles voor alle groepen verzorgen en dat beviel mij heel goed. Dat heb ik ongeveer vijf jaar gedaan maar het kostte mij veel energie.

Het plezier in lesgeven verminderde steeds meer. Ik besloot om ermee te stoppen al heb ik heel fijne herinneringen aan die tijd en aan de fonkelende ogen van enthousiaste kinderen, daar kwam ik mijn bed voor uit.”

‘Ik kon niet anders’ “Begin vorig jaar kwam er een eind aan mijn relatie, had ik het lastig in mijn werk, was druk

met mijn band en mijn eigen muziekschooltje en klapte in elkaar. Ik zat thuis en wist het even niet meer, alles was zwart. Wat nog wel lukte was wandelen.

Daarom besloot ik om het Pieterpad te gaan lopen, dat heb ik in één ruk gedaan. Gestart op 1 januari bij de Waddenzee ben ik aangekomen op de Sint Pietersberg op 27 januari. Dat was me zo goed bevallen dat ik me op 14 februari in Vessem liet afzetten bij de Pelgrimsherberg om aan de tocht naar Santiago de Compostella te beginnen. Daar kwam ik op 30 mei aan en liep dus opgeteld met het Pieterpad in die maanden zo’n drieduizend kilometer.”

‘Ik zat thuis en wist het even niet meer, alles was zwart.

Wat nog wel lukte was wandelen’ Expositie en lezing “Je doet heel veel verschillende ervaringen op, je loopt vooral in die maanden vaak alleen en bent nooit zeker van een slaapplaats. Daarover mopperen of kniezen heeft geen zin, het is tenslotte je eigen keuze geweest om dit te doen. Al doe je dit ook niet op de bonnefooi, je bent verantwoordelijk voor je eigen lichaam.

Over mijn ervaringen richt ik vanaf 20 februari een expositie in en verzorg ik op 24 februari de presentatie ‘Ik kon niet anders’ in De Speeldoos in Vught. Een belangrijke les die ik heb geleerd is dat je instinctieve keuzes leidend zijn en juist niet de rationele. Zie www.widodeklein.nl.

Toen ik 31 mei naar huis vloog was ik helemaal opgeladen en had er zin in om nieuwe wegen in te slaan. Ik reageerde op een vacature bij Perron-3 als theater technicus. Daar werd ik aangenomen en ben daar op 6 september aan de slag gegaan. Door mijn ervaring in en met muziek beheers ik het werken met geluid wel, het ‘licht’ is nog tamelijk nieuw voor mij. Maar ik heb in mijn collega Roel van Creij een prima leermeester. Ik heb er alle vertrouwen in dat ik hier op mijn plaats zit.”

Lily Rose Elias (15) voelt zich als een vis in het water wanneer ze met haar viool in de weer is. “Zo lang ik het me kan herinneren, wil ik dit eigenlijk al bespelen“, vertelt de 3 VWO-scholiere aan het Rodenborch College. “Een jaar of tien geleden gingen we iedere Kerst naar een hotel, waar ik dan twee uur lang aandachtig luisterde naar een klassiek kerstconcert. Heel bijzonder, als klein meisje. Er was van alles; cello’s, een piano, maar zo’n viool, dát wilde ik ook.”

Zes jaar geleden werd de daad bij het woord gevoegd. “Ik volgde enkele proeflessen, maar kon niet de juiste docent vinden. Tot we bij Fiedelino, de vioolschool van Leontien Akkerman, terecht kwamen. Dat voelde direct heel fijn.” Nog altijd gaat Lily Rose iedere woensdagavond met veel plezier naar Drunen voor een privéles. “We hebben ook regelmatig een optreden, bijvoorbeeld in de Efteling, heel leuk.” Muziek heeft een prominente rol in het leven van familie Elias. “Mijn moeder speelt piano, m’n vader gitaar en mijn zusje Annabel heeft inmiddels ook mijn voorbeeld gevolgd.”

foto Karel Goossens

MIJN INSTRUMENT

Werken en Wonen in Brabant; wij zorgen voor een zachte landing Als kandidaten een nieuwe baan zoeken is hun toekomst onzeker, voor de potentiële werknemer en zeker ook voor zijn/haar familie. Goede begeleiding hierin is voor hen onmisbaar. De dienstverlening van het InpatCenter is een essentieel onderdeel van dit traject Het InpatCenter vormt een geïntegreerd onderdeel van het recruitmentproces. Wij kunnen tijdens dit traject de voordelen van het leven in Brabant toelichten aan een potentiële nieuwe werknemer. Op het moment dat recruitment met deze kandidaten gesprekken voert leggen wij tegelijkertijd ook onze dienstverlening uit.

Om die reden is het noodzakelijk om het InpatCenter in een vroeg stadium in te zetten om sollicitanten te overtuigen van datgene de nieuwe werkgever te bieden heeft. Een voorbeeld: wij kunnen vertellen over de huizenmarkt in Brabant, meer ruimte, een groter huis, gezelligheid die in de omgeving te vinden is, een baan voor de partner, een school vinden voor de

kinderen, hulp in financiële trajecten etc etc. Wij kunnen een beeld schetsen waar een toekomstige medewerker, maar ook zijn/haar partner enthousiast van wordt.

Hen schetsen dat ze in deze omgeving een fantastisch leven gaan leiden. Voor hen is dit echt een life changer.

Door onze contacten in binnen- en buitenland én onze focus juist op mensen die ‘ver’ weg wonen kunnen wij hen meenemen in ons hele traject van werving, onboarding en retentie. Wil je als werkgever succesvol zijn in werving en selectie dan is het InpatCenter absoluut onmisbaar.

Belangrijk is het comfort wat een kandidaat of gezin ervaart bij een verhuizing naar Brabant. Dat regelen wij!

•Wij ontzorgen vak professionals met hun zoektocht naar een passende, duurzame woonplek •Services: home search, onderwijs kinderen, job search voor partners, en meer!

•Doelstelling: volledige focus op hun nieuwe job, behoud van contact en retentie •Pré/onboarden nieuwe medewerkers (privé): Dit omvat het soepel laten verlopen van de overgang van (ook buitenlandse) medewerkers naar de regio, met persoonlijke begeleiding en ondersteuning.

•Behoud bestaande medewerkers: We streven naar duurzame relaties door voortdurende ondersteuning en aandacht voor de behoeften van medewerkers en hun gezinnen.

•Netwerkbijeenkomsten voor inpats: We organiseren evenementen en/of bijeenkomsten/ 1 op 1 meeting waar inpats elkaar kunnen ontmoeten en hun ervaringen kunnen delen.

Gelukkige werknemer wil meer dan baan en salaris!

•Wij geloven dat een juiste werk/privé balans van essentieel belang is voor gelukkige werknemers.

•Alhoewel de arbeidsmarkt nu heel onzeker is, zal deze situatie op enig moment achter

Werknemer Vanderlande: I asked HR whether they were providing any support, and they told me about Inpatcenter. And thank God they did.

Within 2-3 weeks, I signed a rental agreement for a house that I would never be able to find myself. Not only did Inpatcenter find a house for us, but they also offered support to find my non-Dutch husband a job to get us going with our hobbies and social life. They are still calling if we are happy and need any support. I’m so glad Vanderlande is working with Inpatcenter

Voordelen werkgevers • One-stop-shop met financiële voordelen: • Werkgevers profiteren van onze uitgebreide diensten, inclusief financiële voordelen door prijsafspraken met partners.

• Werkgevers ontvangen positieve feedback van medewerkers die onze ondersteuning hebben ervaren, wat bijdraagt aan het imago van de werkgever.

• Werknemers ervaren minder stress door onze ondersteuning bij verhuizing, wat leidt tot minder verzuim.

• Onze diensten verminderen het woon-werkverkeer, wat leidt tot meer vrije tijd voor werknemers

de rug zijn. En het is slim om je daarop voor te bereiden. Juist nu gaan mensen nadenken over wat ze nu écht belangrijk vinden in hun werk.

•InpatCenter helpt bestaande en nieuwe werknemers om dichter bij hun werk te gaan wonen. Deze barrière lossen wij samen met de (potentiële) werknemer en zijn/haar partner op door ze actief te begeleiden bij dit ingrijpende proces.

Denk aan het zoeken en kopen/huren van een woning, scholen voor de kinderen, administratieve zaken en financiële voordelen voor werknemers en wij helpen zelfs bij het zoeken van een baan voor de partner.

•Doordat medewerkers dichter bij hun werk komen wonen, zijn ze gelukkiger, neemt ziekteverzuim af en zijn ze loyaler aan hun werkgever. In combinatie met lagere kosten (reis-, retentie-, en verzuimkosten) voor de werkgever is dit een duidelijke win-win situatie voor beide partijen.

Kijk voor meer informatie op

www.inpatcenter.nl

of email naar info@inpatcenter.nl

foto Karel Goossens

Martijn verdient een centje bij voor leuke dingen

HEERLIJK JEUGDIG ENTHOUSIASME Soms kom je mensen tegen waarbij je je afvraagt waar ze de tijd en energie vandaan halen voor wat ze allemaal doen. Dat leeftijd daar niet alles mee te maken heeft bewijst Martijn de Wildt. Studeert, bespeelt meerdere instrumenten, heeft hobby’s, heeft baantjes en is vrijwilliger op momenten dat anderen ergens mee omhoog zitten. En hij woont in Rosmalen en Grave. door Herman van Dinther Martijn (16): “Ik woon een deel van de tijd bij mijn vader Patrick in Grave en sinds ruim zeven jaar met mijn moeder Renske met haar vriend Maarten in Rosmalen. Ik zat op de basisschool Sparrenbos in groep zeven en acht en op dit moment in de examenklas Havo op het Rodenborch-College. Mijn ideaal is om na de Havo een tussenjaar te doen om me voor te bereiden op het conservatorium. Mijn passie is muziek maken en ik wil uiteindelijk graag uitvoerend muzikant worden. Mocht dat niet lukken dat wil ik me verder bekwamen als geluid- en lichttechnicus.”

Perron-3 “Ik zit al sinds mijn zevende op drumles bij een docent in Oss en ben daar nog steeds bij dezelfde docent. Sinds een tijdje ben ik aangesloten bij Harmonie Orkest St. Cecilia in Rosmalen. We hebben pas geleden nog een geweldig concert gegeven met Shaffy en Brass.

De theaterzaal van Perron-3 zat helemaal vol.

Perron-3 is voor mij overigens wel een beetje bekend terrein. Waar nodig spring ik soms bij met de opbouw van decors en techniek.

Een paar maanden geleden heb ik me met plezier dienstbaar gemaakt bij Young Talent Event in Perron-3 dat door Thuis in Rosmalen werd georganiseerd in samenwerking met het Rodenborch-College. De voorrondes van dat evenement waren bij ons op school waar ik ook ben bijgesprongen met de techniek.”

Buitenschoolse activiteiten “Ik ben ook actief in de Buitenschoolse Activiteiten Commissie waar per jaar een keer of vijftien een beroep op wordt gedaan. Dan worden we bijvoorbeeld ingezet bij het versieren van de ruimtes zoals bij de diploma uitreiking.

Daar hebben we met drieën 2300 ballonnen voor opgeblazen. Dat blazen doen we met een pompje natuurlijk maar knoopjes leggen bij zo’n aantal, nou dat voel je wel”, lacht hij.

“Voor mij voelt het Rodenborch-College als een warm bad ook omdat ik zo van muziek hou.

In de blazersklas van Marion Zwanenberg heb ik trompet leren spelen. De stoeltjes waar we toen op zaten zijn er nog en noemen we als blijk van leuke herinnering nog steeds Marion’s stoeltjes. Bij musicals op school doe ik ook mee

in het orkest. Ach, muziek zat al heel jong in mijn bloed. Mijn moeder speelt fluit en mijn vader trompet. Met hem doe ik ook regelmatig duetten, het gevoel om samen muziek te maken is het fijnste dat er is.”

Schoolkamp “Samen met klasgenoot Daan Verhagen heb ik een paar keer het kamp voor brugklassers georganiseerd. Wanneer zo’n weekje voorbij is dan kun je me opdweilen, dat is best inspannend. Toen Theo Baten, coördinator op onze school, tot de ontdekking kwam dat wij intussen in de examenklas zitten en dus het kamp volgend jaar niet meer organiseren dreigde hij mij een jaar te laten zitten, zoals hij gekscherend zei. Het is blijkbaar lastig om vrijwilligers te vinden voor dat soort werk.

Maar ik kan niet stilzitten, wil altijd iets om handen hebben. Zo heb ik met wat leeftijdgenoten van de muziekschool de band The Surge gevormd waarbij ik ook zing. Al kan ik dat niet, ik doe het gewoon. We hebben er met zijn zessen veel plezier in, schrijven ook wel wat eigen nummers. Ons repertoire is pop en rock maar we doen ook ‘zielige’ liedjes,” zegt hij met een knipoog.”

‘Samen muziek maken is het leukste dat er is’ Geld verdienen “Ik heb best een grote vriendengroep waar we allerlei leuke dingen mee doen zoals naar de film gaan, een escaperoom ingaan, of met een groepje naar Duitsland. Daar heb je natuurlijk wel centjes voor nodig dus ik verdien wat bij.

Sinds kort sta ik bij Meneer Dentz op vrijdag van vijf tot tien uur in de spoelkeuken. Hartstikke leuk om te doen. Vanaf februari gaat hun restaurant behalve op vrijdag en zaterdag ook op donderdag open voor diners. Dan ga ik ook op donderdag daar aan de slag.”

Duidelijk is dat Martijn bepaald geen luie jongen is. Enthousiast en ook wel bescheiden. Als hij zijn verhaal doet is er geen schijntje van pocherij te bespeuren. Gewoon een leuke actieve gast.

MAGGEZIEN ZOEKT UITBREIDING TEAM Maggezien is een vrijwilligersinitiatief dat zich ten doel stelt Rosmalen, Nuland en Vinkel en haar inwoners zo breed mogelijk te belichten in een gratis glossy uitgave. Wij willen onze groep vrijwilligers graag verbreden om ook in de toekomst een unieke eravring te kunnen blijven bieden.

Ervaring is niet vereist, enthousiasme en frisse ideeën meer dan welkom! van de redactie De inhoud van Maggezien wordt weloverwogen afgestemd op de belangen en interesses die er in de lokale samenleving leven. Het accent ligt daarbij op de maatschappelijke betekenis van de onderwerpen en de daaraan gekoppelde geïnterviewde personen. Met name is er aandacht voor de betekenis van verenigingen, ondernemingen en de daarvoor werkzame personen. Het gaat daarbij niet alleen om zinvolle vrijetijdsbesteding maar ook om het belang en de betekenis van de sociale aspecten die ten grondslag liggen aan de leefbaarheid van de samenleving en de woonomgeving. Met dit blad wil de groep lokale vrijwilligers bijdragen aan de kwaliteit van diezelfde samenleving onder meer door waarden en normen als belangrijk maatschappelijk gegeven in de artikelen waar mogelijk te verwerken en de lokale economie te ondersteunen.

Het blad wordt gerund als social enterprise, dat wil zeggen dat de stichting geen winstoogmerk heeft. Alle opbrengsten uit sponsoring en advertenties worden direct terug in het blad gestopt in de vorm van extra pagina’s.

‘Voor u, door u, over u’ is ons motto. Wij willen de volledige breedte van de gemeenschap bedienen en zouden graag zien dat onze vrijwilligersgroep daarvan zoveel mogelijk een afspiegeling is. Redactie, acquisitie en logistiek zouden daarom graag wat vers bloed willen toevoegen voor een frisse kijk en extra elan.

Voor iedereen is wel een passende taak beschikbaar, u kiest zelf wat u leuk vindt.

Doet u met ons mee? Bel eens met de redactiecoördinatie op 06-37410335 om van gedachten te wisselen. We horen graag van u!

ArtsLommelen ArtsLommelen UitvaartverzorgingUitvaartverzorging

073-6893597 06-53616114 www.artslommelen.nl regio ’s-Hertogenbosch e.o.

www.a regio ’s-Hert

samen - betrokken - respectvol -

- vertrouwen - professioneel

transparant oprecht inspirerend flexibel ken bijmet het afscheid en de uitvaart.ken Ze bij horen het afscheid er en de uitvaart. Ze horen er nemen met kinderen Afscheid nemen kinderen gewoon bijbetrokkenheid en kunnen eventueel een gewoon actieve bijrol en kunnen eventueel een actieve rol Persoonlijke

spelen. en we willen ze graag spelen. kwetsbaar en we willen Kinderen ze graag zijn kwetsbaar verzacht het Soms verloopt het leven beschermen. anders enSoms verloopt hetverdriet... leven anders en Vragen? vrijblijvend Neem contact op voor een vrijblijvend ren, soms op jonge leeftijd, worden al kinderen, ge- Vragen? soms opNeem jongecontact leeftijd,op al voor ge- een Ik verzorg gesprek. uitvaartenOok metals zorgu en aandacht. niet, of elders gesprek. verzekerd Ook als u niet, of elders verzekerd met het levenseinde.confronteerd met het levenseinde.

Wij zijn dagvan en medewerkers nacht bereikbaar. bent. Wij zijn dag en nacht bereikbaar. mmelen Uitvaartverzorging Door Samen ArtsLommelen wordenmetbent. worden eenUitvaartverzorging klein team een ongedwongen manier kinderen betrokop een ongedwongen manier betrok-

draag ik zorg voor een passend afscheid wat past bij het geleefde leven, uw wensen en budget. Neem contact op voor een vrijblijvend gesprek.

integer - luisteren - rust - met hart en ziel - onafhankelijk -

EEN GOED VOORNEMEN, EEN TESTAMENT CHECK!

Het komt wel eens voor dat mensen in het verleden een testament hebben gemaakt en daar helemaal niet meer aan denken of misschien zelfs niet meer weten dat het ooit gemaakt is. Het is nu eenmaal geregeld bij de notaris, het gaat de kast in en men denkt er verder niet meer aan.

Toch is het goed om uw testament er eens bij te halen en te bekijken of het er allemaal nog wel in staat zoals u het nu zou willen hebben.

Het testament dat eerder gemaakt is, is immers gemaakt onder de omstandigheden die toen golden. Maar in ieders leven veranderen de omstandigheden. Het kan zijn dat relaties of vriendschappen veranderen waardoor u een benoemde erfgenaam liever uit het testament schrapt. Of u krijgt kinderen of kleinkinderen of er gaan juist mensen dood. Ook wanneer u gaat scheiden kan dat een reden zijn om een testament te maken, omdat u wilt voorkomen dat uw ex-partner via uw kinderen van u erft. Of juist als één van uw kinderen gaat scheiden en u wilt voorkomen dat hun ex-partner nog iets van uw erfenis krijgt. Het testament dat u toen hebt gemaakt blijft echter geldig, ondanks de gewijzigde omstandigheden.

erfgenaam eerder komt te overlijden of de erfenis verwerpt. Dan kan er een reserveerfgenaam worden opgenomen.

Wilt u weten of uw testament nog up to date is?

Of heeft u een andere vraag over het erfrecht?

Neemt u dan contact op voor een vrijblijvend gesprek. Dit kan op ons kantoor aan de Hoff van Hollantlaan 5 in Rosmalen of op ons kantoor aan de Groote Vlietlaan 3C in Rosmalen. Ook op dinsdagavond en donderdagavond kunt u bij ons terecht.

Graag tot ziens!

Het is verstandig om ongeveer eens in de vijf jaar het testament te laten bekijken en vrijblijvend een gesprek aan te gaan. Soms is het noodzakelijk om een nieuw testament te maken. Er zijn ook situaties denkbaar waarbij het huidige testament van kracht blijft en er alleen een aanvulling wordt gemaakt. Of het huidige testament voldoet nog aan alle wensen en er is geen wijziging of aanvulling nodig. U hoeft niet naar dezelfde notaris te gaan als waar u eerder een testament liet maken.

Wij doen er alles aan om een testament toekomstbestendig te maken. Zo worden er verschillende scenario’s opgenomen in het testament, waarbij bijvoorbeeld kan worden gedacht aan wat er moet gebeuren als een

Thera van Gerven kandidaat-notaris Hoffspoor Notarissen www.hoffspoor.nl

‘Ze kunnen veel meer dan ze zelf of anderen soms denken’

ONS PLEKSKE TROTS OP GEWONNEN AWARD Ons Plekske is enorm trots op haar ontvangen INC Award. In een met honderden mensen volgepakt AFAS Theater kreeg de Vinkelse dagbesteding voor mensen met een licht verstandelijke beperking of autisme de prestigieuze prijs in de categorie Werk & Dagbesteding. “Dit is de kroon op ons werk”, aldus oprichter Luuk Broos. door Mark van der Donk Broos was met een grote groep collega’s en jongeren naar Leusden afgereisd, waar het door Jörgen Raymann gepresenteerde gala - en dan met name natuurlijk de uitverkiezing - een geweldige boost opleverde voor de Vinkelse dagbesteding. “Hier zijn we echt supertrots op.

Sinds we negen jaar geleden startten, hebben we er alles aan gedaan om de kwaliteit naar een zo hoog mogelijk niveau te tillen. We willen onze jongeren continu uit blijven dagen, ze te stimuleren hun talenten te ontdekken, die verder te ontwikkelen en zo het uiterste uit zichzelf te halen.”

Ons Plekse, een uitdagende dagbesteding voor jongeren tussen de 8 en 30 jaar, verdiende de award vanwege de manier waarop er op dagelijkse basis wordt gewerkt én de wijze waarop de jongeren door hun bezoek aan de dagbesteding met meer vertrouwen in het leven komen te staan. “Wij denken niet in beperkingen, maar in mogelijkheden”, aldus Broos, die meteen een voorbeeld noemt: “Iedere ochtend laten we de jongeren na binnenkomst eerst even acclimatiseren, maar daarna gaan we standaard het Jeugdjournaal kijken, inclusief uitgebreide nabespreking. Er wordt snel gezegd ‘dat kunnen ze niet, daar snappen ze toch niks van’, maar dat soort uitspraken is bij ons uit den boze. Wij willen het maximale uit ieder kind halen, zorgen dat ze blijven leren.”

Blijven uitdagen Met uiteenlopende activiteiten laat Ons Plekske de jongeren groeien. “Ze kunnen veel meer dan ze zelf of anderen soms denken. Werk, sport, studie en ontspanning vormen voor ons de rode draad. De combinatie daarvan is onze kracht, waardoor we de jongeren kunnen blijven uitdagen en meer zelfvertrouwen geven. Niet alleen op ons eigen terrein, waar we een eigen fitness, keuken, tuin, paardenmanege, jungle en gameruimte hebben en uiteenlopende activiteiten als computertechniek, klussen, muziek, theater, houtbewerking aanbieden, maar ook veel buiten de deur. We gaan naar pretparken, maken veel andere uitstapjes en er zijn externe leerbedrijven als Eethuys ‘t Akkertje in Geffen, waar onze jongeren helpen met koken en bedienen, voetbalvereniging Nooit Gedacht, waar allerlei klusjes worden gedaan, en

het Jan Cunen-museum in Oss. Ook daar helpen ze mee in de horeca en begeleiden ze gasten.”

Ons Plekske is een kleinschalige organisatie.

“Bewust”, volgens Broos. “We verwelkomen iedere dag veertien of vijftien jongeren, die we daardoor veel aandacht kunnen geven. Eén op één of in groepjes van maximaal vier. Ons team wordt gevormd door specialisten. Zo hebben we een gedragsdeskundige, een orthopedisch therapeut, en een eigen studiedocent, die voorheen 25 jaar in het speciaal onderwijs werkte, tegenworrdig vast in dienst is bij Ons Plekske.”

Leerlingen die wegens teveel spanningen, agressie of een gebrek aan zelfvertrouwen even niet meer op hun plaats zijn op een Hub-school (voor kinderen met complexe ontwikkelings- en/ of gedragsproblemen) komen ook geregeld een tijdje naar Vinkel. “Om bij ons tot rust te komen en aan zichzelf te werken. Ze blijven hun studie volgen, om uiteindelijk na bijvoorbeeld een halfjaar weer terug naar school te kunnen gaan.”

Zelfvertrouwen De dagbesteding houdt met de wensen van de jongeren én zorgt voor de juiste afwisseling tussen in- en ontspanning. “We stimuleren ze een bijdrage te leveren aan het werkproces en deel uit te maken van de maatschappij. Werken motiveert, het geeft meer zelfvertrouwen.

Op een speelse en laagdrempelige manier stimuleren we ook de studiedoelen. Ze gaan vaak met kleine stapjes vooruit, maar de jongeren halen daar veel voldoening uit en vergroten er hun zelfvertrouwen mee.

Onze werkwijze is uniek en de resultaten zijn geweldig.”

Broos barst van de ideeën. Een volgend project wat hij wil oppakken is ‘Samen Scoren’, een sportevenement voor jongeren en ouderen met een beperking, die kosteloos kunnen tennissen of padellen. “Die banen liggen er overdag toch maar verlaten bij, dus hebben we vorig jaar bij LTV Berlicum zo’n dag georganiseerd. Tachtig enthousiaste deelnemers zorgden ervoor dat ik het in de toekomst landelijk willen uitrollen. Niet alleen voor beperkte mensen, maar ook voor mensen met een kleine beurs. Daarover vertel ik graag meer zodra de volgende stappen zijn gezet.”

KOKKERELLEN HET SPEL MET DE WANGETJES! Twee jaar geleden, bij het begin van mijn receptenbijdrage in Maggezien, zo rond de kerst van een 2022 heb ik een gerecht prijsgegeven over de kalfswang. Afgelopen dagen rond de kerst een aantal keren gebeld door vrienden, familie en vage kennissen om de details van dit gerecht nogmaals uit te leggen, vandaar dit receptuur…op herhaling…. En nu goed bewaren hè..

De dagen worden korter, de temperaturen dalen. De natuur wil ons iets duidelijk maken: dit is de tijd om, als het maar even kan, gas terug te nemen. Wat past beter bij een moment van bezinning dan een gerecht vol warme smaken waar je niet veel omkijken naar hebt?

Terwijl heerlijke geuren vanuit de keuken de woonkamer intrekken, gaan we gezellig de kaarsjes ontsteken en onszelf lekker met een glaasje wijn en een boek of tablet op de bank installeren. Na de feestdagen blijft het maar het bijzondere sfeertje, met ijzel, vertraagde treinen en eindeloze files, tezamen met het spel met de wangetjes maakt deze uitdaging groots.

Kalfswangen… ze zijn één bonk spier en vet: wat wil je met al dat herkauwen. Langzaam gestoofd en opgediend met een beetje vleesjus leveren ze een prima feestmaal. Dit koude voorjaar met nog een hoop ellendig weer voor de boeg staat traag eten op het menu, stoofvlees. Niet gemaakt van sukade of braadlappen: we gaan stoven met kalfswangen. Ik heb deze wangen in de restaurantkeuken bij Jacques Zegers van “De Hoppenhof” in Geldrop, (destijds een geweldig leerbedrijf met een ster van de Michelin) voor het eerst in handen gehad. Wat is dat? vroeg ik aan de chef….de chef wees naar zijn wangen.

Die mocht ik kuisen. Een hele klus, want aan kalfswangen zit me toch een partij vet en vliezen..! Ik had geen idee wat die chef ervan

gingen brouwen, maar daar kwam ik snel genoeg achter. De wang is een spier die het kalf, de koe en het varken veel gebruiken. Er zit dan ook veel bindweefsel in het vlees. Kortom, werkspul, geen biefstukje dat je aan beide zijden een hittestoot geeft en opdient. Nee, eerst aanbraden en dan langzaam stoven. Ik kreeg een paar uur later wat te proeven en was direct verkocht. Want een botermalse, vol smakende hap. Later ben ik ze weer tegengekomen in het programma: ”Herrie in de keuken” waar ik er samen met Herman den Blijker een gerecht mee heb gekookt voor mijn restaurant waar ik 16 jaren mijn lust en leven culinair heb beleefd, en dit gerecht daarna regelmatig heb verstopt in het: Wè Hedde nog?” menu. Maar let wel op!, geef de wangen de tijd om bij een lage temperatuur te garen.

Het bindweefsel wordt gelatineus, de gelatine geeft de saus een mooie binding en zorgt dat het vlees sappig blijft. Draai je het gas vol open en komt de temperatuur boven de 65 graden uit, dan zal het vlees uitdrogen. Niet doen, dus.

De wangen opdienen met de vleesjus en je bent verkocht, wedden? Ook lekker: het vlees plukken, vervolgens schijfjes van maken die je aan beide zijden op hoog vuur bakt zodat een krokant korstje ontstaat. Deze truc passen we ook toe op ossenstaart. Nog een tip: kalfswangen door de gehaktmolen (laten) halen en hamburgers van maken. Top! Zo lekker heb je ze niet eerder geproefd. Hoe komt een gewone sterveling in hemelsnaam aan kalfswangen? Door ze bij de slager te bestellen. Slager Frankie Manders van Sligro Den Bosch heeft ze volop liggen! Geloof me, wangen zijn de moeite waard. Ja, het is best eng spul, want ze snijden het vlees van de kop.

Je moet maar zo denken, malse lappies komen van de kont, alsof dat zo fris is. Een kilootje kalfswangen kost ook een stuk minder. Mooi meegenomen, toch, zo’n smaakbom in deze magere voorjaarstijden met de dure feestdagen achter de rug.

KROKANT GEBAKKEN KALFSWANG GEGAARD IN EIGEN JUS MET GEGRILDE GROENTJES

Ingrediënten 800 g kalfswang (Vraag maar om mooie niet te grote stukken) 1 wortel, in stukken gesneden

2 witte uien, in stukken gesneden 100 g knolselderij, in blokken gesneden 2 tenen knoflook, fijngesneden 300 ml rode wijn (volle lekkere!)

400 ml kalfsfond 1 blikje tomatenpuree 150 g boter Scheutje olijfolie voor de grilgroentjes en aardappel. (extra vergine) Zout Zwarte peper uit de molen Scheut mooie port 150 gram Panko (Japans broodkruim) of bloem met wat paneermeel gemengd) Bereiding Zweet de wortel, ui, knolselderij en knoflook in een pan aan in wat boter. Haal de groente uit de pan en zet de kalfswang aan op hoog vuur, zodat deze snel dichtschroeit. Voeg de groente weer toe en doe de tomatenpuree erbij. Blus af met de rode wijn en de kalfsfond. Voeg naar smaak wat zout en peper toe. Breng aan de kook en laat het vlees vervolgens 4 à 5 uur zachtjes stoven.

Haal vervolgens het vlees en de groente uit de pan en kook het vocht in tot twee derde. Pluk de kalfswang in kleine stukken en dep de stukken droog met keukenpapier. Strooi minimaal zout op de kalfswang en draai er de verse zwarte peper overheen. Paneer de kalfswangstukken in Panko (Japans broodkruim) of alternatief bloem met een beetje paneermeel en bak ze krokant in de boter. Bestrooi de garnituurgroente met wat zout en peper en gril ze met olijfolie in een koekenpan met antiaanbaklaag.

Breng de ingekookte jus op smaak indien nodig en voeg er een (klein) scheutje rode port aan toe.

Breng eerst kleine stukken gegrilde groentjes en aardappel op het bord en daarop de kalfswang bedropen met de jus en garneer af met de lange plakken gegrilde groentjes.

Smakelijk eten !

Joep van der Plas

WIJNTIP: VILLA LOREN, VALPOLICELLA DOC RIPASSO 2019 De wijn die we erbij schenken is donker en kruidig. De krachtige en fruitige smaken in de wijn passen goed bij het malse en de zacht gegaarde wangen. De stevigheid van de wijn sluit goed aan bij de structuur van het vlees.

Land: Italië Streek: Veneto Appellatie: Valpolicella DOC Classificatie: Domein: Villa Loren is toegewijd aan de variëteiten uit Veneto, dit is een zeer uitgestrekt gebied tussen Venetië en het Gardameer. waar de beroemde Amarone werd geborenen aan het omliggende Prosecco-gebied.

Er worden elegante en volle wijnen geproduceerd, deze kenmerken zijn te danken aan de combinatie van voldoende zonneschijn en de nabijheid van de Adriatische kust die zorgt voor een verfrissend briesje. Bij Villa Loren streven ze ernaar waarde te geven aan het grondgebied van Valpolicella, waar de beroemde Amarone werd geboren.

Vinificatie: De wijn rijpt gedeeltelijk in roestvrijstalen vaten en gedeeltelijk in eikenhouten vaten voor 12 maanden.

Druivenras: Corvina, Rondinella, Corvinone.

Proefnotitie: Een droge en volle rode wijn, met een complex parfum van kersen, rode vruchten en specerijen.

Temperatuur: 18-20° C. Wilt u meer weten over deze wijn of andere heerlijke wijnen ga naar onderstaande website of neem contact op met info@beukenhaeghewijnen.nl

Bert van Druenen Kennedylaan 15 5242 BK Rosmalen 06-51604631 beukenhaeghewijnen.nl

foto Karel Goossens

Duiven van Jan sterk in de midfond

JE MOET HET ALLEMAAL NIET TE ZWAAR NEMEN “Van huis uit ben ik een Bossche Bol maar ik woon al bijna twaalf jaar in Rosmalen en dat bevalt mij hartstikke goed, zegt Jan van Kilsdonk. Ik heb een fijne diepe tuin waar ik genoeg ruimte heb voor mijn postduiven. De kriebels voor de duivensport kreeg ik door mijn contact met de familie Tiebosch op de Heinis waar ik graag kwam. Sinds een jaar of vijftien ben ik lid van PV De Zwaluw in Rosmalen. door Herman van Dinther Jan (62): “Ik heb zo’n vijftig jaar in Den Bosch gewoond maar in de wijk waar ik woonde moest ik op mijn tenen lopen vanwege mijn duiven.

Toen ik rond 2011 getipt werd dat dit huis in de Pastoor Hordijkstraat te koop kwam ben ik meteen in actie gekomen. Ik woon hier met heel veel plezier, het is intussen een beetje gedateerd maar ik kom er nog niet toe om het flink aan te pakken, dat komt echt nog wel een keer.

Ik heb best een drukke baan als monteur bij Brabants Isolatie Bedrijf in Berghem. Ik werk daar al dik zesendertig jaar en heb het nog steeds naar mijn zin. Ik ben gespecialiseerd in koel- en vriestechniek en warmtepompen.

Door de jaren heen is ons bedrijf flink gegroeid, intussen heb ik ongeveer dertig collega’s.

Behalve mijn werk heb ik ook mijn huishouden, kook ik graag en verzorg uiteraard mijn duiven.

Koken is echt een grote hobby van me. Zondags begin ik ’s morgens al met de voorbereidingen voor een uitgebreide maaltijd. Ik ben single zoals dat heet, mijn schoonmoeder kon namelijk geen kinderen krijgen,” zegt ie met een twinkeling in zijn ogen die bijna altijd in zijn vrolijke gezicht te zien is.

Sociaal leven “Ik heb een rijk sociaal leven met alle ruimte voor veel vrienden. Zo heb ik een trouwe vriend die elke zaterdag bij mij op de koffie komt en vooral in het seizoen ook van mijn duiven geniet.

Toen in de coronatijd de duivensport ook op zijn kont lag heb ik even overwogen om ermee te stoppen maar dat vond ik gezien de contacten dan wel weer jammer.

Eigenlijk ben ik altijd wel actief geweest met sport en vrijwilligerswerk. Ik heb een tijdje in de selectie van de voetbalclub in Haarsteeg gezeten als keeper. Daarna ging ik in de wielersport onder andere bij Antilope in Vlijmen. Daar was ik B-amateur waar vooral liefhebbers en veteranen toe behoren. Maar het was best wel pittig ook omdat ik astmatische bronchitis kreeg, reden om uiteindelijk met deze sport te stoppen.”

Basketbal “Sport heeft altijd mijn interesse gehouden, zo ging ik regelmatig naar wedstrijden van de basketbalclub die tegenwoordig Heroes heet. Omdat ik er vaak kwam werd mij op

een gegeven moment gevraagd om het zaalmanagement te doen, dan ben je een soort hoofd van de vrijwilligers. Twaalf jaar lang een heel mooie tijd maar het legde nogal druk op mij. Het was zeven dagen in de week van alles regelen en dat werd me op een gegeven moment toch teveel.

De overstap naar een andere sport, namelijk die van het duivenhouden, kwam mooi op tijd. Ik was al lid van PV De Zwaluw voordat ik in Rosmalen woonde maar kende daardoor natuurlijk al wel veel mensen. Ik kwam trouwens ook al bij Hans de Pomp toen ik een jaar of zeventien was en deed met zijn café mee aan het zomeravondvoetbal. Ik kwam en kom altijd al graag in het dorp, ik zit graag op de terrassen op De Driesprong. Ik hou van gezelschap, ik ben een gezelligheidsmens. Ik ga ook graag naar live optredens van bands, ik weet best veel van muziek. Heb in de jaren ‘80 een jaar of zes als DJ opgetreden op een camping in Sint Oedenrode.

Ik heb me niet aangemeld als deelnemer aan de muziekquiz in het Top 2000 Café van Satisfaction, maar ben er wel alle dagen geweest. Ik weet dan bijna alle antwoorden wel maar weet als ik zou deelnemen dat ik dan een black out krijg.”

‘‘Ik ben een optimistisch mens en hou van gezellige mensen’ Succes in duiven “Toen ik begon met de duiven was ik een totale leek en duurde het even voor ik de fijne kneepjes van de sport leerde. Maar intussen doe ik aardig mee met de kampoenschappen. Vooral in de midfond, dat zijn de afstanden tussen 200 en 500 kilometer, doe ik goed mee. Ik heb een paar topduiven die ervoor zorgen dat ik in een aantal categorieën tot de kampioenen hoor. Maar ik til er niet aan als het eens een weekje minder gaat.

Je ziet bij anderen soms de teleurstelling van het gezicht druipen. Daar heb ik geen last van hoor, nieuwe ronde nieuwe kansen denk ik dan maar. Je moet het gewoon allemaal niet te zwaar maken, het is maar een hobby.”

COLOFON ThuisinhetNieuws Maggezien een niet-commerciele uitgave voor u, door u, over u onder redactie van NieuwsNetwerk BV redactie@nnmedia.nl De uitgever accepteert geen aansprakelijkheid voor de inhoud van advertenties en door derden aangeleverde teksten.

Wij verzoeken u vooraf te controleren of uw materiaal daadwerkelijk rechtenvrij is. Door aanlevering verklaart inzender dat het aangeleverde materiaal vrij van rechten gebruikt kan worden en de uitgever aldus te vrijwaren van o.a. auteurs- en beeldrechtelijke aanspraken.

Wij hebben ons uiterste best gedaan alle rechthebbenden van beeldmateriaal te achterhalen.

Wanneer desondanks beeldmateriaal wordt getoond waarvan u (mede-) rechthebbende bent en voor het gebruik geen toestemming is verleend, verzoeken we met ons in contact te treden.

mag uw mooie advertentie of bedrijfsreportage ook gezien worden?

Neem dan eens vrijblijvend contact op met Karel Goossens 06-12112937 of mail ons via redactie@nnmedia.nl U zult zich verbazen over de vele mogelijkheden en de bescheiden prijzen!

doet u met ons mee?

Maggezien wordt gemaakt door een enhousiaste vrijwilligersclub. Wij willen onze horizon graag verbreden en zoeken uitbreiding voor ons team redacteuren en acquisiteurs. Een vrjijwillgersvergoeding en vergoeding van onkosten is voorzien Meer info via 06-37410335

volgende uitgave

wordt verspreid vanaf 26 februari kopij inzenden t/m 15 februari deze en alle eerdere uitgaven zijn digitaal te bekijken en te downloaden via https://issuu.com/thuisinhetnieuws © alle rechten voorbehouden 2024

Wat vindt u van ons voorstel om de hondenbelasting aan te passen Laat het ons weten via gewoongedreven@gmail.com

Dé politieke partij met extra aandacht voor het gebied aan de oostzijde van de A2.

Heb jij een vraag, een probleem, een goed idee?

Wil je een keer een vergadering van onze partij bijwonen?

Neem gerust even contact op.

‘NA VEUL REGEN WORDT HET ’N DREUGE JANUARI’

Na al die regen eind 2023 en in het begin van het nieuwe jaar werd het in de tweede week gelukkig iets droger. Dat mag ook wel want om mij heen wordt gesproken over ‘Dry January.

Als ik vervolgens vraag: “Heb jij ook al verstand van het weer?” dan wordt mij uitgelegd dat het hier een dieper gelegen sociaal en psychologisch probleem betreft.

In de euforie van Kerstmis en Nieuwjaar wordt op alles en iedereen geproost. Het glas wordt geheven aan de kerstdis bij voorgerecht en hoofdgerecht. Rode en witte wijn wisselen elkaar af en worden bij het nagerecht afgelost door een Muscat de Rivesaltes of een bekende likeur.

Mijn vader dronk altijd bier, Heineken of Drie Hoefijzers, mijn moeder mocht graag nippen aan een glaasje citroen brandewijn. Haar laatste fles staat nog bij ons in de kast. Zij is in 2008 overleden maar haar citroentje blijft een levendige herinnering. Tegenwoordig is er veel meer keuze in drankjes en beperkt men zich niet tot het drinken in het weekend.

Lekker en uitgebreid eten met de nodige alcoholische versnaperingen zorgt ervoor dat de weegschaal op 3 januari schrikreacties veroorzaakt.

Om dat unheimische gevoel te onderdrukken is ‘Dry January’ uitgevonden. Vroeger ging je in retraite voor geestelijke bezinning nu is het afkicken van een gewoonte die er ongemerkt insluipt.

Gelukkig beleef je ‘Dry January’ op basis van vrijwilligheid, een soort disciplinaire zelfkastijding. Op zich een goed idee richting carnaval. Want op zondag 11 februari wordt d’n Hoogheid ontvangen in Oeteldonk en dan is het verstandig dat je weer enkele kilootjes lichter bent. Met een nieuw en jeugdig elan kan jij je dan in het feestgedruis storten. Voor de meeste boeren en boerinnen hoort daar bier bij maar de echte feestvierders dompelen zich in ‘de liefde en de gein’ zonder daarbij alcohol nodig te hebben.

Carnaval is een volksfeest voor iedereen, arm of rijk, jong of oud, dik of dun, man of vrouw en……..Hendrien is er dit schrikkeljaar bij. Gruts zal zij, als zijn huishoudster, naast Peer vaan den Muggenheuvel zitten tijdens de intocht. Da’s andere koek dan het stoppen van de sokken van De Peer, het schillen van de piepers en het voeren van de kippen……..

Het kan zo maar gebeuren dat Dry January overgaat in een Very Cold February want bijna honderd jaar geleden werd op 12 februari 1929 de Vierde Elfstedentocht verreden. Heel Holland zal juichen als we een echte winter zien met sneeuw en ijs en een strakblauwe lucht. Al die schaatsers die al jaren dromen van de Tocht der Tochten en jaar in jaar uit trainen en hopen, hopen en trainen. Het moet een zucht van verlichting zijn voor Erben Wennemars en Mark Tuitert. Eindelijk in wedstrijdverband onder het bruggetje van Bartlehiem door om uiteindelijk te finishen op de Bonkevaart in Leeuwarden. Ik hoor Wiebe Wieling al zeggen: “It giet aon!”

Peter der Kinderen

KOMEN EN GAAN..

KARELTJE KNETTER Karel Verzantvoort (75) vertrok maar liefst 64 jaar geleden uit Rosmalen. Hij emigreerde naar de andere kant van de wereld, waar hij nog altijd leeft als God in Frankrijk. Toch koestert hij de herinneringen aan zijn hometown. En andersom denken zijn generatiegenoten, die hun dorp wél trouw bleven, aan die goeie oude tijd met ‘Kareltje Knetter’ in hun midden. door Mark van der Donk Karel groeide op in een gezin met tien kinderen, aan de Nieuwendijk. Nu de (fiets)straat die het centrum met de Overlaet en in het verlengde met De Groote Wielen verbindt, thans nog het ‘einde’ van de Rosmalense dorpskern. “Ik herinner me dat mijn moeder me op 7-jarige leeftijd eindelijk alleen naar buiten liet gaan”, vertelt Karel over die periode. “Ik speelde veel

met de kinderen van de buren en werd al snel ‘Kareltje Knetter’ genoemd.”

De reden van die bijnaam laat zich raden. Als er iets gebeurde, stond Karel vooraan. “Ik weet nog goed dat er tijdens een sneeuwballengevecht een raam kapot ging. Toen de vrouw naar buiten kwam en vroeg wie dat gedaan had, was het antwoord: Kareltje Knetter. Dat was een ongeschreven wet. Ik was niet alleen de jongste, maar ook de brutaalste, waardoor alle vingers altijd direct naar mij wezen.”

Karel was niet alleen brutaal, maar ook op jonge leeftijd al een gewiekst manneke. “Ik zal je iets vertellen, een geheim tot op de dag van vandaag. Bij elke thuiswedstrijd van OJC (wat toen nog aan het einde van de Nieuwendijk voetbalde, red.) sloop ik na de rust het kassahokje binnen. Daar was uiteraard al het geld uitgehaald, maar op de bodem lag altijd voldoende wisselgeld tussen het zand om er een ijsje of twee van te kopen.”

Er komen meer anekdotes onze kant op, want als Karel eenmaal op zijn praatstoel

zit, houdt niemand hem meer stil. “Als ze met de boerenwagen naar de polder reden, hadden wij er altijd plezier in om er hooi uit te trekken. Dat gaf ik dan aan mijn vader, voor zijn zelfgekweekte konijnen. Die waren overigens heerlijk tijdens Pasen. Dan aten we paashaas, haha. Ik herinner me ook nog goed de poets die een boer me bakte. Hij had zijn boerderij achter ons op de Nieuwendijk en nodigde me uit om te helpen in de polder. Meestal gaf hij me een dozijn eieren mee naar huis, maar op een dag leerde hij me een lesje dat ik nooit meer ben vergeten. We liepen door de weilanden en sprongen over sloten, tot we bij een elektrische afrastering kwamen. Hij liet me, door de draad vast te pakken, zien dat er geen spanning op stond. Hij gaf me een hand, om me er overheen te helpen, maar ik besefte te laat dat hij rubberen laarzen aan had en ik niet… Ik kwam erachter dat ‘there ain’t no such thing as a free lunch’. Een week later, toen hij lang kwam met paard en wagen en een tank vol waterige, menselijke mest, pakte ik hem terug.

Ik verwijderde het deksel en liet zijn paarden schrikken, waardoor de helft van de mest over hem heen viel. Wie het laatst lacht, lacht het best. Hij rook een week lang net zo erg als ik, haha.”

Allemaal knettergek Vier jaar slechts mocht Rosmalen genieten van de grappen en grollen van Kareltje Knetter. “Op mijn elfde verhuisden we met ons hele gezin naar Australië, maar de daaraan voorafgaande

jaren waren gevuld met vreugde. Mijn jeugdvrienden Bert de Cort, Jos van Eerd, Jo Verhallen, Jan Hanegraaf, Sjaak de Laat, Gerry Voets, Paul van der Doelen, Frans van Venrooij, Rini van Hassel, Wim Verzantvoort, Henk van Rooij, Albert Vorstenbosch, Gidi Hanegraaf, Rien Verhallen, Cor Swanenberg en last but not least Adrie Schippers, die we nooit zullen vergeten, zeiden altijd dat we allemaal knettergek waren.

We hadden een fantastische vriendengroep op de Nieuwendijk, die ik heel erg miste toen ik naar Australië vertrok. Het heeft wel even geduurd voordat ik daar soortgelijke vrienden vond.”

‘Die Afrikaanse priester was echt een keerpunt in mijn leven’ Puzzels en kippenstront Over het leven van Karel Down Under kunnen we een boek schrijven. Hij ging er slechts twee jaar naar school en besloot daarna, ondernemend als hij was, duizend stukjespuzzels te gaan verkopen. “Die haalde ik bij het tankstation, waar iedereen die voldoende tankte er een voor 20 cent mee mocht nemen. Ik maakte de deal dat ík die korting kreeg wanneer iemand met een volle tank er geen interesse in had en verkocht ze aan de deur voor 1 dollar.

Verdiende ik in drie dagen per week meer mee dan mijn vader die zes dagen werkte.”

“All good things must come to an end”, orakelt Karel verder. “Shell stopte na een jaar met de actie, dus ging ik stront ruimen op een kippenboerderij.” Dat leverde een prima loon op, maar Karel zou Karel niet zijn als hij weer iets verzon om meer te verdienen. “Ik besloot de kippenstront in zakken te doen en te verkopen aan de Italiaanse groente- en fruitteler. Pas na drie jaar kwam de kippenhouder er achter. It was a shit of a job, but the rewards were gold.”

Het volgende baantje was tramconducteur.

“Maar dat duurde slechts een halfjaar. Ik wilde geen lid van de vakbond worden en had geen zin om boetes uit te delen aan mensen zonder vervoersbewijs.” Toch maar bij zijn vader aan de slag dus, die er een bandenservice op nahield. “Tot mijn broer Tony overleed aan leukemie. Vanaf toen ging ik de deuren langs met potten en pannen. Heb ik ook heel veel geld mee verdiend. Ik wist precies hoe ik dat aan moest pakken. Die keer toen ik er twee aan het inwerken was bijvoorbeeld. Ik klopte op de voordeur en een grote vrouw in ochtendjas deed open. Ze schreeuwde dat ze niks wilde kopen en gooide de deur hard dicht in m’n gezicht.

M’n werknemers keken me angstig aan, maar ik liep gewoon naar de achterdeur en zei, toen de vrouw weer open deed: ‘Ik hoop dat u niet zo brutaal bent als de dame aan de voorkant.’ Ze lachte, liet ons binnen, schonk koffie in, en… we verkochten haar een pannenset!”

In die tijd trouwde Karel met Margaret, waar hij vier kinderen mee kreeg. “Twee jongens en twee meisjes, waarvan er een helaas na een jaar al overleed.” Er volgden een eigen bandenhandel, die hij aan zijn oom Joop Stap verkocht, een bedden- en matrassenbedrijf én een stofferingszaak. “Toen was ik inmiddels alweer jaren gescheiden van mijn eerste vrouw, met wie ik overigens tot op de dag van vandaag goed contact heb. Ik hertrouwde met Julie.”

Door een bedrijfsongeval kwam Karel, ondanks tal van operaties, in een rolstoel terecht. “Ik was niet gelovig, maar op aandringen van mijn vrouw ging ik toch naar een bijeenkomst van een Afrikaanse priester. Die legde een hand op mijn hoofd en zei dat ik mijn korset, wat mijn rug

recht hield, af moest doen en op moest staan. Ik geloofde er niet in, maar deed wat me gevraagd werd en kon zowaar weer staan. Zonder pijn. Dat was echt een keerpunt in mijn leven.”

180 graden anders Waar Karel zijn hele leven lang zoveel mogelijk geld wilde verdienen, ging hij daar plots 180 graden anders over denken. “Alles wat ik ooit tegen de kerk had, draaide volledig om. Ik besloot me als vrijwilliger te gaan inzetten.

Samen met Julie collecteerde ik in grote winkelcentra in de regio Melbourne, waarmee we jaarlijks een half miljoen dollar ophaalden.

Liefdadigheidswerk bracht me daarna bij weeshuizen in China, de Filippijnen, Vietnam, India en El Salvador.”

Karel, die inmiddels luistert naar de naam Charlie, ontving verschillende onderscheidingen. “Zelfs van de premier van Australië. Overal probeer ik met mijn missiepartner en liefhebbende vrouw Julie het leven van kinderen beter te maken. Ons werk is honderd procent vrijwillig, maar we zijn blij en tevreden. Nu, zonder rijkdom, voel ik me rijker dan ooit met veel geld op zak.”

Eén keer keerde hij tijdelijk terug. In 2013 regelde een aantal vrienden van voorheen een reis naar Rosmalen, waar Kareltje Knetter oudklasgenoten ontmoette en zijn levensverhaal aan Rosmalense generatiegenoten vertelde.

“Daar hebben ik en Julie geweldig van genoten.

Tiny Kappen, Theo Pennings en alle mensen van Rosmalen, nogmaals bedankt voor die eeuwige herinnering.” “.”

wax-actie

tegen scherpe prijzen Dorpsstraat 16 - 5241 EC Rosmalen

Wij zijn dagelijks geopend ook op zondag van 10.00-16.00 uur kijk op google voor aangepaste openingstijden

voor u door u over u redactie@nnmedia.nl - 06-37410335