ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός ο
Για παράδειγμα στην αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα θεωρείτο κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός χρησιμοποιείτο για την στρατιωτική εκπαίδευση. Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του Αθλητισμού στο πέρασμα του
Η γενική τάση ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα να ασχολούνται με τα «λαϊκά παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως είναι η ιππασία, η ξιφασκία.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Όρος περιλαμβάνει κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην άσκηση του σώματος, στην απόκτηση φυσικών ικανοτήτων, στην δημιουργία επιδόσεων, στην ψυχαγωγία κλπ. Η λέξη παράγεται από το: άθλος = αγώνας και άθλον = βραβείο. Στους αρχαίους Έλληνες ήταν γνωστή ως ''αθλητική τέχνη''. Ο αθλητισμός είναι πανάρχαιος θεσμός των αρχαίων ελλήνων.
Στην Κρήτη, Μυκήνες, Αττική, Βοιωτία, Πελοπόννησο, Σάμο, Χίο, Θεσσαλία, Κυκλάδες κ.α. ο αθλητισμός γνώρισε μέρες δόξας και μεγαλείου. Στην Κρητομυκηναική εποχή αθλητές λειτουργοί των θεοτήτων ή διακεκριμένοι πολεμιστές συγκεντρώνονταν στην Κρήτη με σκοπό να επιδείξουν ικανότητες και δεξιότητες σε επικίνδυνα
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ;;;;;;
Οι Mινωικοί διακρίθηκαν στην τοξοβολία, ξιφομαχία, πυγμαχία και η ταυρομαχία υπήρξε εθνικό άθλημα των Κρητών. Στην Ομηρική εποχή η τέλεση αγώνων κατά την ταφή νεκρού ήταν η απαρχή των αθλητικών αγώνων των Ελλήνων, που μεταγενέστερα διοργάνωναν με την ευκαιρία οποιασδήποτε συγκέντρωσης. Κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι προκαλούσαν
ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Τα Ολύμπια ( οι Ολυμπιακοί αγώνες ) Ήταν οι σημαντικότεροι από τους πανελλήνιους αγώνες της αρχαιότητας. Ξεκίνησαν το 776 π.Χ. περίπου και τερματίστηκαν το 393 ή 394 μ.X. Τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια στην Ολυμπία. Ήταν αγώνες προς τιμή του θεού Δία και το έπαθλο ήταν ένα στεφάνι αγριελιάς, ο κότινος.
ΑΛΛΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΥΘΙΑ: Ήταν αγώνες προς τιμή του θεού Απόλλωνα. ΤΑ ΙΣΘΜΙΑ: προς τιμή του προστάτη τους, του θεού Ποσειδώνα. ΤΑ ΝΕΜΕΑ: Τιμούμενος θεός ήταν ο Δίας. ΤΑ ΗΡΑΙΑ: Αγώνες αφιερωμένοι στη θεά Ήρα.
ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ Το πένταθλο Οι δρόμοι Το άλμα (με αλτήρες) Το ακόντιο Ο δίσκος Τα ιππικά αγωνίσματα Η πάλη Η πυγμαχία Το παγκράτιο
ΤΟ ΠΕΝΤΑΘΛΟ Το πένταθλο περιλάμβανε πέντε αγωνίσματα: Το στάδιο δρόμο που ήταν και ανεξάρτητο άθλημα. Τη πάλη η οποία ήταν και αυτή ανεξάρτητο αγώνισμα. Το άλμα σε μήκος, που πιθανόν να ήταν τριπλούν. Το άλμα γινόταν με φόρα που πρέπει να ήταν καθορισμένο το μήκος της και οι άλτες κρατούσαν στα χέρια τους αλτήρες, βάρη από πέτρα ή μέταλλο, τους οποίους πιθανότατα άφηναν κατά τη
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Τα αγωνίσματα των δρόμων στα Ολύμπια ήταν τέσσερα: το στάδιο, ο δίαυλος, ο δόλιχος και ο οπλίτης δρόμος, επίσης υπήρχαν ο ίππος και η λαμπαδηδρομία.
ΔΡΟΜΟΙ
ΛΑΜΠΑΔΗΔΡΟΜΙΑ
ΑΛΜΑ ΜΕ ΑΛΤΗΡΕΣ
ΤΟ ΑΚΟΝΤΙΟ
Ο ΔΙΣΚΟΣ
Η ΠΑΛΗ Ένα από τα αρχαιότερα και δημοφιλέστερα αγωνίσματα των αρχαίων. Πάλευαν σε ένα σκαμμένο μέρος που το γέμιζαν με άμμο. Με ποιο τρόπο ακριβώς πάλευαν δεν μας είναι με ακρίβεια γνωστό.
ΠΥΓΜΑΧΙΑ Ένα σκληρό αλλά αγαπητό στην αρχαιότητα άθλημα. Οι αθλητές εδώ έδεναν με ιμάντες τα χέρια τους φτιάχνοντας έτσι ένα είδος γαντιού. Δεν υπήρχε ειδικός χώρος (ρινγκ) όπως σήμερα, οι αθλητές χωρίζονταν σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία αλλά όχι και το σωματικό βάρος όπως σήμερα,
ΠΑΓΚΡΑΤΙΟ Αγώνισμα ανεξάρτητο, συνδυασμός πάλης και πυγμαχίας, χωρίς οι αθλητές να φοράνε ιμάντες. Το πιο επικίνδυνο από τα αθλήματα.
Τα ιππικά αγωνίσματα
Τα ιππικά, ήταν τα μοναδικά αγωνίσματα οπού νικητής και ολυμπιονίκης μπορούσε να είναι γυναίκα, διότι στα αγωνίσματα αυτά, νικητής στέφονταν όχι ο αθλητής αλλά ο ιδιοκτήτης του αλόγου.