Unitas Presentatiegids "De Roodbroek" Seizoen 2020/2021

De Roodbroek

Presentatiegids seizoen 2020 - 2021

MACHINEFABRIEK

In onze machinefabriek verrichten we uiteenlopende assemblage-, montageen constructiewerkzaamheden.

Vanaf enkele stuks tot grotere aantallen. Een van onze specialiteiten is het assembleren van rolstoelen en fietsen.

Van Nunen is dé specialist op het gebied van op maat gemaakte handbikes. Daarnaast hebben in samenwerking met TNS revalidatieservice we 4 verschillende typen roelstoelen ontwikkeld. Dit zijn ADL (algemeen gebruik) en sportrolstoelen.

HANDWERK VAN A TOT Z

Heeft u maatwerk op het gebied van draai-, frees- en slijpwerkzaamheden? Dan bent u bij ons aan het juiste adres. Wilt u een offerte van ons ontvangen of wilt u ons bedrijf bezoeken? Neem dan contact met ons op.

Vol trots mag ik een nieuw fenomeen binnen unitas introduceren:

De Roodbroek. Onze presentatiegids met prachtige verhalen en foto’s bij de start van het nieuwe seizoen. Een brede weerspiegeling van Unitas, waarin veel facetten van onze prachtige vereniging aan bod komen, die samen de eenheid vormen waarvoor Unitas staat.

We zijn altijd al een van de grootste en meest gerenommeerde sportverenigingen in Gorinchem geweest. Met de recente promotie naar de derde divisie van Unitas zondag 1 is een lang gekoesterde wens in vervulling gegaan: Unitas is terug in de top van het Nederlands amateurvoetbal! Een prachtig resultaat voor de club en voor de hele stad.

Maar Unitas bloeit op vele fronten meer. We hebben er in het nieuwe seizoen een sterk damesteam bij en een meisjes onder 19-elftal dat zelfs op het hoogste niveau van Nederland speelt. Het plan voor een nieuw kleedkamercomplex ligt klaar, Unitas zaterdag 1 is ambitieus en de jeugdopleiding bulkt van het talent en plezier. En dan is er nog ons G-team dat al meer dan 25 jaar met volle teugen van alle trainingen en wedstrijden geniet. We zijn er trots op.

Het gaat Unitas voor de wind en dat willen we graag met iedereen in Gorinchem delen met deze prachtige presentatiegids. Veel leesplezier toegewenst en, ondanks alle ‘perikelen’, geniet met volle teugen van het komende seizoen.

Ik kijk ernaar uit!

Digerto Biemans Voorzitter Gvv Unitas

‘Ik hoop dat mijn moeder een paar maanden kan komen’

Het is alweer zijn zesde seizoen op Molenvliet. Na keeper Ruud Verberkinmiddels een goede vriend geworden - heeft Kibrom de meeste dienstjaren in de selectie van Unitas-zondag. Na de veelbesproken landing van het voormalige nationale elftal van Eritrea in Gorinchem in 2014 had hij zijn voetbalthuis in zijn nieuwe woonplaats rap gevonden.

,,We zijn in 2015 bij Unitas komen trainen’’, zo kijkt hij kort terug, in vlekkeloos Nederlands overigens. ,,Ik heb wel een keer, helemaal in het begin, met Stedoco gesproken, maar ik koos liever voor Unitas. Ik ben de enige van de jongens uit Eritrea die daarna steeds gebleven is. Ik heb het hier naar mijn zin, ik heb hier vrienden gemaakt; waarom zou ik dan ergens anders naartoe willen? Ik ben weleens gevraagd, maar ik heb een andere club nooit het idee gegeven dat ik hier weg wilde. Unitas voelt als thuis.’’

Paspoort

Twee dagen na dit gesprek, dat plaatsvindt midden in de stevige hittegolf van augustus, is Mo Kibrom naast Gorcumer ook officieel Nederlander geworden. Hij heeft zijn paspoort mogen ophalen, een kleine zes jaar dus nadat het Eritrese voetbalelftal na een lange reis via Oeganda en Roemenië in Gorinchem terechtkwam. Hij volgde een intensieve taalcursus en heeft een vaste baan bij de Stichting Gorinchemse Sportaccommodaties als beheerder van sporthal De Oosterbliek.

Eritrea mag hij niet meer in na zijn vlucht. Zijn familie zag hij al acht jaar niet meer. Telefonisch contact heeft hij wel, maar videogesprekken met Eritrea zitten er niet in. Nu hij Nederlander geworden is, is het in principe wel moge-

Speler Unitas zondag

‘Unitas voelt als thuis’

Hij is een van de steunpilaren onder het Unitas-succes van de laatste jaren. Mo Kibrom is een elegante mannetjesputter in de hechte defensie: sterk, snel en goed aan de bal bovendien. De stopper uit Eritrea is een echte Unitasser geworden.

lijk om familie te laten overkomen voor een vakantie. ,,Ik hoop dat mijn moeder een paar maanden kan komen. Wonen in een ander land is op zich geen probleem; het maakt voor jou waarschijnlijk ook niet uit of je in Nederland of Noorwegen woont, maar het gaat om je familie. Die mis je als je niet in de buurt bent.’’

kampioenschap

Unitas leverde afgelopen seizoen een prachtige prestatie als nieuwkomer in de hoofdklasse. Het werd periodekampioen en was soeverein koploper in de hoofdklasse toen het seizoen vanwege corona werd afgekapt. ,,We zaten in een flow. We wonnen alles. We dachten alleen maar aan het kampioenschap, maar de KNVB zei eerst dat er niemand omhoog en omlaag zou gaan. Dus wéér hoofdklasse… Toen ik hoorde dat er elftallen teruggetrokken zouden worden uit de divisies ben ik gaan rekenen: als er iemand zou promoveren uit de hoofdklasse zouden wij dat moeten zijn.’’

,,Ik was écht blij toen het bericht van de trainer kwam dat we toch gepromo-

veerd waren. Ja man, al het werk dat we hadden gedaan was tenminste niet voor niets geweest. Nee, we hebben het nooit echt gevierd, behalve een biertje na de training. Dat moeten we eigenlijk wel een keer doen, vooral voor de jongens die hier jaren hebben gespeeld en nu weg zijn. Stefan van Hulst, Yoesef Pyla, Fabian van Horssen, Pascal van Delden, zij verdienen zeker een feestje.’’

Mo Kibrom, hij wordt dit seizoen 28 jaar, heeft een positieve indruk gekregen van de selectie in het eerste deel van de voorbereiding, maar is realistisch. ,,We lijken er goede spelers bij te hebben, er wordt goed getraind, maar dat zegt me niet zo veel. In de wedstrijden kun je pas echt zien hoe we ervoor staan. En er zijn ook goede spelers vertrokken.’’

Toch is hij niet bang om zijn ambities uit te spreken, ook in de derde divisie. ,,We willen in het linkerrijtje eindigen, dus in de top tien. Maar mijn doel is nog iets hoger. Ik hoop op de top vijf en stiekem een periode.’’ Lachend: ,,Maar dat is mijn doel hè. Misschien vinden anderen dat iets te optimistisch.’’

Speler Unitas zaterdag 1

De zaterdagtak van Unitas is voorzien van nieuw elan. Met Othman Bouchaten als nieuwe coach en een aantal nieuwe spelers hoopt Unitas het verschil tussen de zaterdag (vierde klasse) en zondag (Derde Divisie) de komende jaren te verkleinen. Een missie waar de achttienjarige Daan Goes een belangrijke rol in kan spelen.

Optie 1: Unitas-zondag, met de kans om veel op de bank te zitten in de Derde Divisie?

Optie 2: Unitas-zaterdag in de vierde klasse?

Optie 3: Een andere club die qua niveau tussen beide Unitas-ploegen in zit?

Zo zag het keuzemenu er deze zomer uit voor Daan Goes. De jongeling had er ook de nodige kopzorgen over. Hoewel Daan al meetrainde bij de zondagploeg van Jeroen van Bezouwen rekende hij nog niet op een basisplaats in de Derde Divisie. De eerste optie viel dus vrij snel weg. Daan wilde immers wél aan spelen toekomen.

Het is een lastig dilemma voor jonge Unitas-spelers die nog nét niet klaar zijn voor het niveau van de zondagtak, maar eigenlijk wel hoger willen spelen dan de vierde klasse. Daan koos uiteindelijk voor een langer verblijf op Sportpark Molenvliet. ,,Owen Verduijn heeft daar een belangrijke rol in gespeeld. Hij zat in hetzelfde schuitje als ik. We wilden allebei in een eerste elftal spelen”, vertelt Goes. Een aantal jongens met wie hij in de jeugdelftallen voetbalde bij Schelluinen en GJS speelt namelijk elders ook in eerste elftallen. ,,In een eerste elftal spelen vind ik een hele eer. Alles wordt voor je geregeld. De ballen worden zelfs voor je opgepompt. Je hoeft ze alleen zelf nog maar in een zak te doen, haha.”

Hoewel Goes dus ook voor een overstap naar een andere vereniging had kunnen kiezen, koos hij voor Unitas-zaterdag. ,,Dat ik bij de zondagtak kon

blijven meetrainen, gaf wel de doorslag. Dat is écht een hoog niveau. Hoger kan bijna niet”, verklaart Daan, die op zijn zeventiende debuteerde bij het eerste elftal op zaterdag en ook op zondag bijna zijn competitiedebuut mocht maken. ,,Ik mocht een keer warmlopen. Ik dacht ‘nu gaat het gebeuren’. Ik zou als extra aanvaller erin komen, maar tien minuten voor tijd maakte volgens mij Pascal van Delden de gelijkmaker.”

Bij het zaterdagteam maakte hij dus wel al zijn minuten. ,,In het seizoen 2018/2019 zat ik al een half seizoen bij het zaterdagteam. Toen degradeerden we uit de derde klasse. Afgelopen seizoen ben ik gewoon nog in de JO19-1 gaan spelen. Vlak voordat het coronavirus uitbrak, speelde ik ook een paar keer mee bij de zaterdagtak, waar Othman inmiddels trainer was geworden. Maar daarna stopte het voetballen natuurlijk.”

Komend seizoen speelt Daan zijn wedstrijden op zaterdag, maar traint hij mee met de zondagtak. ,,Ik zat al in de poule van talenten die meetrainden met de zondag. De trainers geven aan potentie in mij te zien. Ik weet nog wel dat het echt niet goed ging toen ik er voor het eerst bij kwam. Hardere passes, sneller handelen, betere aannames: alles was moeilijker. Daardoor ging ik meer op safe spelen. Ik gaf simpele balletjes breed bijvoorbeeld. Terwijl ik in de jeugdteams juist veel diepte- en steekpasses geef. Ik kan aanvallers goed voor de keepers zetten en ben zelf ook altijd kalm voor het doel. Ik moet bij de zondag dus meer laten zien dat ik durf, maar dat heeft met vertrouwen te maken. Dat komt vanzelf.”

,,Maar”, zo zegt Daan. ,,Meetrainen bij de zondag is heel leerzaam, maar uiteindelijk wil je in het weekend wel laten zien wat je doordeweeks leert. Dit is dus een mooie oplossing. Toen ik begon te twijfelen, wist ik trouwens ook nog niet dat de zaterdagtak zo’n impuls zou krijgen van nieuwe spelers. We hebben nu echt een leuk team staan. De as is helemaal nieuw: Owen op doel, Gordillio Clemens achterin, ik op het middenveld en Charu (Tesfalem Tekle Tinsue) is een heel goede spits. Meteen promoveren zou mooi zijn.”

Perfecte voorbeeld

Want dat is het grote doel: de zaterdagtak hogerop helpen, zodat jeugdspelers via de zaterdagtak de stap naar de zondagtak kunnen maken. Daan moet daarvoor het perfecte voorbeeld gaan vormen. ,,Ik heb veel met de club gesproken. Het is niet zo dat ze nu een goed verhaal tegen me vertellen en ik mee mag trainen met de zondag om me alleen maar bij de club te houden. Ze willen me echt opleiden om over een paar jaar op zondag in het eerste elftal te staan.”

Dat is dan ook hét grote doel voor Daan: ,,Als ik op zondag in het eerste sta, heb ik mijn doel gehaald. Hoger is er bijna niet. Hopelijk lukt het volgend seizoen al om de stap te maken, maar ik weet niet of dat realistisch is. Mijn fysiek is mijn grote verbeterpunt. Op de training sta ik vaak tegen Achraf Chentouf. Die is drie keer zo sterk, haha. Maar goed, dit wordt ook pas mijn eerste seizoen als speler van de senioren. Eerst maar eens promoveren met de zaterdag.”

Een nieuwe voetbalwereld gaat open voor Sanne Brand

Met een voetballende moeder én een voetballende vader was het voor Sanne wel duidelijk welke sport zij zou gaan beoefenen. Waar haar vader door een blessure snel moest stoppen bij Groot-Ammers, daar speelde haar moeder liefst 25 jaar in het eerste elftal van Noordeloos. ,,Ze hadden wel maar één elftal hoor, maar toch”, zegt Sanne lachend. ,,We waren vroeger áltijd op het voetbalveld. Als klein meisje ging ik al mee de kleedkamer in. Dat was toen hartstikke leuk natuurlijk. Ik wilde daardoor ook graag voetballen.”

Ze begon tussen de jongens van Meerkerk, waarna ze op haar twaalfde naar de meisjesacademie van SteDoCo ging. Op haar veertiende maakte ze zelfs al haar debuut in het eerste elftal, waarin ze ruim dertien jaar zou blijven spelen. Tót dit seizoen dus, waarin ze Unitas met haar ervaring omhoog wil helpen. Want voetbalervaring, die heeft ze meer dan genoeg.

Zo speelde ze met SteDoCo in de Topklasse, het hoogste niveau wat betreft vrouwenvoetbal ná de Eredivisie. Of ze dat ene stapje omhoog ooit had willen zetten? ,,We moeten wel realistisch zijn: die kwaliteiten had ik niet. Ik was eerst vrij mager dus tegen die sterke vrouwen werd ik altijd snel opzij gezet. Ik heb wel veel getraind om sterker te worden. Het scheelde dat we zo hoog speelden met SteDoCo, waardoor het vooral om voetbal draaide in plaats van fysieke kracht. Ik heb ook hartstikke mooie momenten meegemaakt bij SteDoCo: twee

Sanne Brand is een van de nieuwe gezichten bij het geheel vernieuwde dameselftal van Unitas. Met haar 28 jaar is ze de meest ervaren speelster van de groep en ze hoopt het dameselftal van Unitas met haar ervaring hogerop te kunnen helpen.

kampioenschappen bijvoorbeeld. Maar we speelden ook eens in de beker tegen AZ met Daphne Koster (139-voudig Oranje-international). We speelden best vaak tegen profclubs. Twee jaar geleden ook nog tegen FC Twente. Je liep dan alleen maar achter de bal aan, maar achteraf is het natuurlijk wel een eer om tegen zulke clubs te spelen. Sowieso die busreizen waren altijd heel gezellig: je was dan heel de dag met elkaar onderweg. Dat was uiteraard nóg leuker als je won, haha.”

Bij Unitas wachten er geen lange busreizen, maar gewoon wedstrijden in Noordeloos, Giessenburg en Asperen. ,,Er gaat een heel nieuwe voetbalwereld voor me open. Ik had bijvoorbeeld ook nog nooit tegen Unitas gespeeld. Ik vind het wel leuk. Vriendinnen van me voetballen bij Noordeloos. Mijn zusje ook, maar zij speelt in het tweede. Ik denk dus niet dat ik tegen haar zal spelen.”

Dat die nieuwe voetbalwereld voor Sanne open gaat, was mede het gevolg van het feit dat het vrouwenteam van SteDoCo ermee stopte. Na al die jaren had ze ineens geen voetbalteam meer. ,,Ik

wilde per se blijven voetballen, maar niet per se in de Topklasse. Ik woon in Gorinchem en RVVH uit Ridderkerk was dan het dichtstbij geweest. Dat hoefde van mij niet. Maar ik ben 28 jaar dus ik kan nog wel een paar jaartjes mee. Met wat meiden van zaalvoetbalvereniging ZVG/Cagemax leek het ons leuk een nieuw team te starten. Toen Kamal Ettaoufiki bij Unitas aan de slag ging, leek ons dat een leuke nieuwe uitdaging. We hebben nog wat andere meiden gevraagd en zo zit je ineens bij Unitas!”

Daar begint ze samen met haar teamgenoten komend seizoen in de derde klasse, een niveau dat Sanne eveneens niet gewend is. ,,We wilden graag tweede klasse spelen, maar dat is niet goedgekeurd. Nu gaan we gewoon de derde klasse in met een selectie van hoog niveau. Bijna alle meiden hebben wel eens tweede klasse of hoger gespeeld. Dus er is goede hoop dat we meteen naar de tweede klasse promoveren. Al moet je dat altijd maar even zien. We durven wel uit te spreken dat we kampioen moeten worden, maar we moeten het ook niet onderschatten.”

aanvoerdersband

Als oudste van een vrij jonge groep hoopt Sanne haar teamgenoten verder te helpen. De aanvoerdersband? ,,Die hoef ik niet hoor. Ik coach vanzelf vanuit mijn ervaring. Van nature was ik nooit iemand met de grootste mond of iemand die op de voorgrond trad, maar als je vijf jaar aanvoerder bent, komt dat vanzelf. Ik vond het mooi om aanvoerder te zijn bij SteDoCo, maar die band is voor mij geen ambitie. Het gaat erom dat ik de meiden coach met mijn ervaring, dat lukt zonder band ook wel.” Sanne, de laatste jaren uitgegroeid tot betrouwbare verdedigster, ziet veel potentie in de nieuwe groep en de vraag is dan ook: waar ligt het plafond van dit Unitas? ,,Omdat we met veel meiden van ZVG zijn, zien we elkaar inmiddels minstens vier keer in de week. Daardoor word je een hecht team met elkaar en dat kan in zowel de zaal als op het veld positief uitpakken. Als we dit team een paar seizoenen bij elkaar kunnen houden, kunnen we steeds hogerop raken. Iedereen is nog vrij jong dus we kunnen echt nog stapjes maken, zeker tot de eerste klasse. Als we het goed doen, trekt dat ook weer andere meiden uit de regio aan. Dat zou ik wel mooi vinden. De Topklasse? Nee, dat hoeft niet. De eerste klasse zou ook al heel mooi zijn.”

‘Unitas speelt in de top van Nederlandshet Amateurvoetbal.

Daar wil je zakelijk toch wel bij betrokken zijn?..’

Interesse? Het zal u verrassen wat wij onze sponsors kunnen bieden als topamateurclub. Graag vertellen wij u alles over Unitas en onze nieuwe plannen en ambities. We hopen daar zoveel mogelijk partijen uit de stad en de regio bij te betrekken. Wilt u meer informatie? Stuur dan een mail naar: sponsorcommissie@gvvunitas.nl

Unitas topclub met ambities!

Jurriaan Krielaart en Edward Verduijn

Een lekker potje voetballen, maar wel op z’n Unitas’. Dat is zomeravondvoetbal bij Unitas. We spreken met initiatiefnemers Jurriaan Krielaart en Edward Verduijn. Zij vertellen wat het zomeravondvoetbal bij Unitas typisch Unitas maakt.

Jongens, meisjes, mannen, vrouwen, jong, oud: alles staat in een kringetje om Jurriaan heen. De veertig tot vijftig aanwezige voetballers en voetbalsters worden keurig verdeeld in teams van zeven of acht.

Wat ooit begon als ‘wat bekenden die met elkaar een potje gingen voetballen’ is uitgegroeid tot een avond waarop allerlei Unitas-leden én niet-leden elkaar ontmoeten om met elkaar een balletje te trappen. ,,We begonnen, zeker wel twintig jaar geleden, héél klein. Stonden we vier tegen vier een balletje te trappen bij Buiten de Waterpoort”, weet Edward nog.

Jurriaan verklaart het ontstaan van het doorvoetballen in de zomer: ,,Als je voetbalt bij een vereniging, voetbal je eigenlijk van oktober tot en met april. Zodra het mooi weer wordt, ligt het voetbal eruit. Toen dachten we: ‘Goh, nu met mooi weer vinden we het eigenlijk ook wel leuk om met elkaar te voetballen en een biertje met elkaar te drinken.’ Met mensen die daar plezier in hadden, speelden we een partijtje. Best fanatiek hoor. Er kwamen ook jongens van GJS en SVW meedoen, die in de zomer ook gewoon door wilden.” Edward knikt: ,,Inderdaad, we gingen een potje voetballen en wie aan wilde sluiten, die sloot aan.”

Toen Unitas in 2016 een nieuw kunstgrasveld kreeg, zagen de mannen de mogelijkheid om ‘een beetje voetballen met elkaar’ iets beter te organiseren. ,,Toen hebben we er de term ‘Zomeravondvoetbal’ aan gegeven”, vertelt Edward.

,,Waar we eerst echt een vriendenclubje hadden, werd het een verenigingsactiviteit, waarbij iedereen die in de zomer wilden voetballen aan kon sluiten.”

Zomeravondvoetbal bij Unitas was welke zomer al een plezierige gebeurtenis op Sportpark Molenvliet, maar door het coronavirus waren er de afgelopen zomer nóg meer liefhebbers om een balletje te trappen. Onder hen ook Anthon Knoot en Marloes Blom. De ene actief bij het 7 tegen 7-elftal van Unitas, de ander actief in het eerste elftal van de dames. ,,We hebben veel nieuwe meiden bij de club dus het leek ons leuk om met z’n allen eens mee te doen om de club beter te leren kennen. Dat was hartstikke leuk”, zegt Marloes. ,,Het is inderdaad altijd leuk”, zegt Anthon. ,,De jonge gasten vliegen je soms om de oren. M’n tegenstanders bij 7 tegen 7 zijn wat makkelijker te stoppen, haha. Maar we spelen allemaal met respect voor elkaar. We gaan van tevoren in een cirkel staan en om en om word je in een team ingedeeld. Daardoor zijn de teams bijna altijd even goed.”

Van zestienjarigen tot veteranen: iedereen is welkom, zo vertelt Jurriaan. ,,Edward en ik spelen bij 7 tegen 7 en in het tweede elftal op zondag. Er is veel enthousiasme in lagere elftallen, maar ook de prestatieve elftallen haken nu aan. Er hebben ook jongens van de G-elftallen meegespeeld. We proberen altijd partijen te vormen die goed met én tegen elkaar kunnen spelen. Natuurlijk is er niveauverschil tussen de verschillende spelers, maar juist dan is het de taak

aan de goede spelers om de wat minder goede spelers zó te bedienen dat je als team goed samen kunt spelen, zodat iedereen een leuke avond heeft.”

Hoewel sommige teams ruim vertegenwoordigd zijn, is het niet de bedoeling dat alle spelers van hetzelfde Unitas-team met elkaar spelen. ,,De kracht van zomeravondvoetbal is dat je niet met je eigen team speelt”, stelt Jurriaan. ,,Edward speelt bijvoorbeeld met of tegen zijn zoon Owen. Hoe vaak maak je dat mee? Het is de kracht dat je met anderen speelt dan tijdens het seizoen. En ook niet-leden zijn welkom. Hartstikke leuk toch om bijvoorbeeld je zoon, buurman of wie dan ook mee te nemen? Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.”

Marloes is het daar helemaal mee eens: ,,Toen we met de dames begonnen, hadden we een beetje uitgeteld waar we moesten staan, zodat we met elkaar in een team speelden. Nu is dat helemaal niet meer. We kennen nu in een paar weken tijd al heel veel mensen binnen de club.”

,,En dat is ook zo leuk”, zegt Edward. ,,Als nu de dames moeten spelen, ga je toch sneller eens kijken dan wanneer je de dames helemaal niet kent. Ik ga er maar even niet vanuit dat er nog iemand bij het tweede elftal op zondag komt kijken, wat ik ook niemand zou aanraden trouwens, maar het is hartstikke leuk om eens een wedstrijdje van de anderen te gaan kijken.”

Jurriaan: ,,Dat is allemaal mooie bijvangst. Het belangrijkste is een lekker potje voetbal, maar wel op z’n Unitas’. Als we hier iets doen, doe je het wel om te winnen. Dat is prettig aan het DNA van Unitas. Het is niet verplicht, iedereen moet het leuk vinden en daarom komen er geen mensen die maar wat doen. Er lopen tientallen mensen rond en die allemaal willen winnen. En na afloop? Dan drinken we een biertje en zeggen we: ‘Volgende week weer’!”

Helder, betrouwbaar en persoonlijke aanpak.

Van Leussen Van den Broek notarissen is een modern en dynamisch notariskantoor. Wij hebben ons door de jaren heen onderscheiden door efficiënte bedrijfsvoering en bieden snelle service en gedegen kwaliteit. Door strakke organisatie en uniformiteit in onze werkwijze zijn wij uitgegroeid tot een van de grootste notariskantoren in Nederland met vestigingsplaats Molenaarsgraaf.

Van Leussen Van den Broek notarissen streeft ernaar zijn cliënten niet alleen een scherp tarief, maar tevens een all-in tarief te bieden, zodat u van tevoren exact weet waar u aan toe bent, zonder verrassingen achteraf. Met deze no-nonsense aanpak geven wij de consument wat hij van een notaris verwacht, service en kwaliteit voor een nette prijs.

Gevestigd in Molenaarsgraaf Graafdijk-Oost 11a Telefoon (0184) 641 600 | info@leussenbroek.nl | www.leussenbroek.nl

7 tegen 7 al bijna twintig jaar garantie voor groot voetbalplezier

Iedere twee weken melden zeker veertig Unitassers zich voor een dik uur voetbalplezier op Sportpark Molenvliet. Ze hebben geen zin meer in de vaste competitieverplichtingen, maar willen hun onderlinge potjes voor geen goud missen. Dat is het 7 tegen 7 voetbal, al bijna twintig jaar een begrip binnen Unitas.

gaan meehelpen met de organisatie.’’ 7 tegen 7 staat open voor spelers van 35 jaar en ouder. De oudste trouwe deelnemer momenteel is 78 jaar. Dat kan prima in de voetbalvorm zonder overtredingen. Maar vergis je niet, waarschuwen Bertus en Joop: ,,Ze spelen wel om te winnen. Ze weten precies wat de uitslagen van alle wedstrijden zijn en als de teamindeling niet genoeg in evenwicht is krijgen we daar nog weleens commentaar op.’’

Professioneel

,Joop Boelen zit op de speeldagen paraat in de kantine om de 7 tegen 7-voetballers te ontvangen en de teams in te delen. Bertus Nooitrust heeft de altijd weer verrassende teamnamen bedacht en zorgt ervoor dat buiten alles geregeld is: de kleedkamers zijn ingedeeld, de ballen opgepompt en de hesjes liggen klaar.

Om half elf beginnen de wedstrijden met als voornaamste spelregel: fysiek contact is uit den boze. Geen tackles, geen geduw en getrek, gewoon lekker voetballen. Om elf uur staat de thee klaar en daarna wordt er doorgespeeld tot ongeveer half twaalf en kan de gezellige nazit beginnen in de kantine of op het terras. Pleun Rietveld staat stee-

vast achter de bar voor de drankjes na afloop.

78 jaar

Begin deze eeuw liep het ledenaantal van Unitas wat terug. Samen met Rob van Noord, Fred van Oort en Koos Mensert introduceerde Bertus Nooitrust het 7 tegen 7 concept dat ze bij Neptunus in Rotterdam hadden gezien. ,,Er waren veel oudere spelers die geen zin meer hadden om iedere zondagochtend vroeg uit en thuis tegen andere clubs te spelen, maar wel onderling wilden blijven voetballen’’, vertelt Bertus. Joop Boelen speelde aanvankelijk ook mee. ,,Tot het bovenste deel van mijn pink ineens naast het onderste deel stond. Toen ben ik

Op topdagen konden ze soms zes teams vormen. Met wisselspelers en vaste scheidsrechters erbij een mooi veld vol. ,,Vier ploegen hebben we altijd wel’’, zeggen ze. ,,Een man of veertig doet dan mee.’’ Zo heeft het concept 7 tegen 7 zich al lang bewezen. Langer dan bij veel andere clubs. ,,Je moet het een beetje professioneel organiseren’’, verklaren Bertus en Joop het succes. ,,Iedereen heeft net nieuwe kleren gehad, de keepers krijgen eigen tenues en handschoenen, zelfs de scheidsrechters hebben eigen kleding. Alles ligt klaar zondagochtend, we hebben zelfs hesjes met 7 tegen 7 logo’s erop. De deelnemers worden best in de watten gelegd. Dan blijft het aantrekkelijk om mee te doen.’’

meedoen?

Nieuwe deelnemers aan 7 tegen 7 zijn altijd welkom. Voetballers vanaf 35 jaar en van alle niveaus kunnen een paar keer op proef meedoen voordat ze lid worden. Er wordt om de zondag gespeeld van september tot december en van maart tot het einde van het seizoen. Meer informatie is verkrijgbaar bij Bertus Nooitrust en Joop Boelen: 06-41 93 63 04 of 06-83 55 51 41.

‘Nu ben ik een roodbroek en daar ben ik trots op’

Als er Unitas-spelers in de krant staan, zijn dat in de regel de spelers van zondag en zaterdag 1. Maar er zijn nog zó veel Unitassers meer, die elke week fanatiek trainen en samen strijden voor mooie resultaten op de wedstrijddag. We stellen op deze pagina’s twee van onze jonge talenten aan u voor.

Fay wagenvoort

Leeftijd? 12 jaar. Woont in? Gorinchem. School? Lyceum Oudehoven. Gezin? Ik heb twee broertjes: Milan en Tayler.

Hoe lang voetbal je al? Sinds anderhalf jaar. Andere sporten? Hiervoor heb ik op paardrijden en zwemmen gezeten.

Hoe kwam je bij Unitas terecht? Mijn broertjes vertelden een keer over een wedstrijd. Toen heb ik gevraagd of ik ook eens kon komen trainen.

Elftal? MO13 1.

Positie? Centraal achterin. Sterke punten? Verdedigen. Ik ben vrij snel.

Trainer? Michel Wagenvoort.

Welke punten kunnen beter? We moeten beter de bal vragen als we vrij staan. En sowieso wat beter samenspelen. Beste medespelers? Dina en Maissa.

Hoe gaan jullie het doen dit seizoen? Als de conditie terug is bij iedereen hoop ik dat we kampioen kunnen worden. We hebben een goede ploeg.

Hoe ben je omgegaan met corona? Het is best lastig. We konden natuurlijk niet trainen. Later hebben we wel geprobeerd om af te spreken bij het veld en toch een beetje te voetballen. Ik probeer wel altijd bij anderen uit de buurt te blijven. Soms is dat lastig, maar het gaat wel.

Wat vind je leuk bij Unitas? Iedereen kent elkaar. Er hangt een hele gezellige sfeer, een warm gevoel. En ik heb hier veel vriendinnen voetballen.

Kijk je weleens bij Unitas 1? Nee, dat volg ik niet echt.

Favoriete voetbalclub? Ik kijk veel voetbal op tv, maar een favoriete club heb ik niet echt. Als ik moet kiezen zeg ik ADO Den Haag. Mijn opa komt uit Den Haag en mijn moeder is voor ADO.

Favoriete speler? Vera ten Westereind. Zij speelt bij ADO Den Haag en is heel goed. Vlak voor corona had mijn moeder kaarten gekocht om eens te gaan kijken, maar dat ging niet door. Dat was wel jammer.

Andere hobby’s? Niet echt. Ik kijk wel Netflix en ben graag buiten, maar het is vooral voetbal. Ik train twee keer in de week en heb een wedstrijd in het weekend. Droom? Ik zou heel graag rechercheur worden. En ik zou wel in een hogere klasse willen voetballen.

sem van de Velde

Leeftijd? 12 jaar.

Woont in? Gorinchem. School? De Uilenhof. Gezin? Ik heb een zus: Zoë.

Hoe lang voetbal je al? Sinds ik vier of vijf was. Ik ben in de mini’s al begonnen. Andere sporten? Ik heb gekart, maar nu voetbal ik alleen nog. Hoe kwam je bij Unitas terecht? Ik was eerst aangemeld voor het kaboutervoetbal bij GJS, maar daar hoorden we lang niks van. Daarna hebben mijn ouders het bij Unitas gevraagd en daar mocht ik meteen komen. Zo ben ik een roodbroek geworden. Daar ben ik blij mee en trots op.

Elftal? JO13 1. Positie? Keeper. Vroeger was ik verdediger, maar sinds een jaar of vier sta ik op doel. Sterke punten? Coachen en ik heb wel een goede uittrap. Trainer? Arion Bosch, Jeroen van den Dool en Noam van Wijk. En ik krijg keeperstraining van mijn vader en John van der Wal. Welke punten kunnen beter? Uitkomen en het spel neerzetten bij corners.

Beste medespeler? Sem Vink.

Hoe gaan jullie het doen dit seizoen? Goed, hoop ik. Vorig seizoen speelden we hoofdklasse, nu tweede divisie. Ik denk dat we top vijf kunnen spelen.

Hoe ben je omgegaan met corona? Ik ben veel thuis geweest, maar kon ook met vrienden spelen. Ik ben 12 jaar, dus voor mij gold de anderhalve meter nog niet. Maar ik was en desinfecteer mijn handen wel veel.

Wat vind je leuk bij Unitas? Ik heb hier veel vrienden, een leuke trainer en leuke keeperstrainingen.

Kijk je weleens bij Unitas 1? Ja, als ik niet in De Kuip ben met mijn vader. Dit seizoen zal ik wat vaker bij Unitas kijken dan bij Feyenoord waarschijnlijk.

Favoriete voetbalclub? Feyenoord.

Favoriete speler? Justin Bijlow. Ja, ik let wel speciaal op de keepers. Als ik bij Feyenoord kijk, maar ook bij Unitas.

Andere hobby’s? Niet echt. Vroeger karten, maar dat doe ik niet meer.

Droom? Ik zou graag profkeeper willen worden. Het liefst bij Feyenoord en daarna bij een grote club in het buitenland, zoals Barcelona of Real Madrid. En anders word ik politieagent.

sem Van de Velde

Speler JO13 1

‘Vanzelf komt het besef dat Unitas een hele mooie vereniging is’

Wanneer wordt een sportieve hobby clubliefde? Tja. Dat is een lastige vraag om te beantwoorden, zelfs als de hele Unitasfamilie bij elkaar zit om over de club te vertellen. ,,Mijn vader en moeder zijn verenigingsmensen, ze houden van de gezelligheid langs het veld’’, zo probeert Marcel ter Wal het gevoel onder woorden te brengen. ,,Op een gegeven moment zagen andere mensen bij Unitas dat ze best vaak op de club waren. Dan word je vanzelf een keer gevraagd. Mijn ouders vinden het leuk om hun steentje bij te dragen en de club een beetje vooruit te helpen.’’

Aan het einde van het gesprek slaan ze even aan het rekenen: opa Ad en oma Nel ter Wal, zoon Marcel en dochter Monique met partners Daniëlle van Keulen en Gert-Jan Kraan en Rens en Siem, de zoons van Monique en GertJan. Ze komen aan 116 jaar gezamenlijk lidmaatschap, exclusief zeker 25 jaar lidmaatschap van de supportersvereniging van Nel. Zij werd nooit ‘officieel’ lid, maar heeft haar sporen dubbel en dwars verdiend binnen Unitas. De officiële dienstjaren zijn gedraaid door Ad (sinds 1975), Marcel (sinds 1976), Gert-Jan (sinds 1998) en door Rens. De laatste werd ruim negen jaar geleden lid, op de dag van zijn geboorte. Dat regelde Marcel voor zijn neefje, inmiddels spelend in de JO10 2.

Ze zijn er altijd geweest: échte Unitas-families die al generaties lang aan de club verbonden zijn en waaraan Unitas enorm veel te danken heeft. De familie Ter Wal is er bij uitstek zo één. Van opa en oma tot de kleinkinderen aan toe: ze hebben allemaal op hun eigen manier grote verdiensten voor de vereniging gehad.

kinderwagen

Ad ter Wal werd in 1975 op relatief late leeftijd lid van Unitas. Hij had in het verleden al eens gevoetbald bij GJS en was daarna lid geweest van PCG. Bij Unitas pikte hij het voetballen weer op. Toen Marcel een jaar later ook begon, als F-pupilletje, ontlook de Unitas-liefde binnen het gezin Ter Wal. Toen Marcels trainer Joop Snoek een keer ziek was, viel Ad in. Hij bleef de teams van zijn zoon daarna tien jaar trainen. Nel was trouw supporter langs de kant en zo werd ook Monique in de kinderwagen al meegenomen naar Unitas. ,,Niet alleen naar de wedstrijden’’, herinnert zij zich. ,,Mijn moeder zat bij de Kantinettes. Als zij bezig waren de kantine schoon te maken zat ik aan een tafel te spelen.’’

Toen Nel regelmatig op het Unitas-veld begon te komen werd ze inderdaad gevraagd voor de Kantinettes, de dames die indertijd maandelijks het clubgebouw grondig schoonmaakten. En nog altijd, zij het met een groot verschil:

,,Toen we begonnen waren we met dertig. Nu nog met vijf. De jongste is 70 jaar, de oudste 82. Nee, we kunnen dus niet meer zoveel doen als vroeger. We zouden graag nieuwe Kantinettes in de ploeg hebben, maar we vinden ze niet. Aan de kantine zelf komen wij meestal niet meer toe. Dat neemt de werkploeg van ons over.’’

werkploeg

In die werkploeg treffen we manlief aan. Ad begon ooit samen met onder anderen Marcel te klussen in de groenploeg die op dinsdagavonden in zomertijd het buitenterrein netjes hield. Daarnaast is hij een van de handige mannen uit de werkploeg die op dinsdagochtend alle voorkomende werkzaamheden uitvoert op het complex. ,,Ik ben altijd als eerste binnen. Dan zet ik vast koffie voor de mannen. We zijn met twaalf, dertien man.’’ De werkploeg had onder meer een enorm aandeel aan de recente opwaardering van het clubgebouw. ,,Vrijdagochtend zijn we er ook’’, vult

Familie ter wal Trouwe roodbroeken

hij nog aan. ,,Dan vegen we eerst de kantine schoon, na de trainingsavond.’’ Nel lacht: ,,De troep opruimen die je schoonzoon heeft gemaakt.’’

En zo komen we bij de schoonfamilie. Want alsof het zo moest zijn in de inmiddels zeer aan Unitas verknochte familie kwam Monique in 2003 thuis met de aanvoerder van Unitas. Sterker nog: Monique en Gert-Jan Kraan delen hun jubileum met de club. ,,Er was een feest bij Unitas voor het 105-jarig bestaan’’, vertelt ze. Lachend: ,,Een heel leuk feest.’’ Sinds die avond zijn ze samen. Gert-Jan was in 1998, het jaar van het eeuwfeest, bij Unitas komen voetballen. Hij stond tien jaar in de laatste linie van de zondag 1 en later nog eens zeven jaar in de zaterdag 1. Tegenwoor-

dig speelt hij zijn wedstrijden in het derde. Een echte Unitasser geworden dus, hoewel hij naar eigen zeggen niet kan tippen aan de clubliefde van zijn schoonouders en zwager. Gert-Jan behoort wel tot het exclusieve gezelschap van eigenaren van de Roodbroek. Ook Ad kreeg deze Unitas-onderscheiding al uitgereikt. Ad en Marcel zijn daarnaast Lid van Verdienste. Marcel: ,,En GertJan heeft bij zijn afscheid een zilveren schaal gekregen als blijk van waardering.’’

Rens, de zoon van Monique en GertJan, voetbalt in JO10 2. Hij is net als zijn vader voornamelijk verdedigend ingesteld en heeft opa en oma als trouwe volgers. Broertje Siem gaat dit seizoen voor het eerst uitproberen of hij ook wil voetballen. Bij Unitas, uiteraard.

archivaris

Stellen dat Unitas zijn leven is gaat te ver, maar er gaat maar zelden een dag voorbij waarop Marcel ter Wal niet actief met zijn club in de weer is. Hij is sinds 1998 archivaris van de club. De digitalisering van 123 jaar Unitas is in de afgelopen jaren een monnikenwerk geweest, maar het is nu eenmaal zijn hobby. Zelf voetbalde hij alle jeugdcategorieën door en later nog vele seizoenen in de lagere elftallen op zondag, maar de eigen voetbalschoenen zijn al lang opgeborgen. Hij is dagelijks met het archief in de weer en via de Facebookpagina van het GVV Unitas archief deelt hij regelmatig pareltjes uit de rijke clubhistorie.

Marcel pikt veel wedstrijden van zaterdag 1 mee en is elke thuiswedstrijd van zondag 1 van de partij. Ook zijn ouders volgen de zondag nog altijd fanatiek. ,,Ook de derde helft’’, lacht Nel. ,,Dan heb ik een vaste plek aan de ronde tafel.’’ Daniëlle van Keulen, haar huwelijk met Marcel werd dit jaar uitgesteld door corona, is er inmiddels ook steevast bij. ,,Voordat ik een relatie kreeg met Marcel was ik nog nooit bij Unitas geweest’’, bekent ze. ,,Terwijl ik ongeveer in de achtertuin geboren ben, in de Schimmelpennincklaan. Maar ik ben trouw fan nu.’’

Nog even terugkomend op de liefde voor de club. Stel nou eens dat Marcel en Ad elders lid geworden waren, vijfenveertig jaar geleden, zouden ze zich daar dan net zo enthousiast hebben ingezet voor die vereniging. Marcel aarzelt: ,,Zoiets kun je nooit met zekerheid zeggen, maar ik denk het niet. Unitas voelt haast als een familie, dat heb je niet overal. En als je eenmaal wat langer lid bent komt vanzelf het besef dat het een hele mooie vereniging is. Zeker als je je een beetje verdiept in de historie. Dan wordt dat besef alleen maar sterker.’’

Al jaren vrijwilliger

‘Ik sta altijd paraat als er hulp nodig is bij Unitas’

Housain El Mousati kan absoluut niet stil zitten en dus steekt hij wekelijks zijn handen uit de mouwen bij Unitas. Daar voetbalt zijn zoontje Ayman in de JO11-1. Maar ook als zijn zoontje Unitas ooit zou verlaten, blijft Housain zijn vrijwillige steentje bijdragen op Sportpark Molenvliet.

,,Unitas is echt mijn club geworden”, zegt Housain, die zelf jarenlang bij SVW voetbalde, met trots. ,,Het voelt inmiddels als thuiskomen. Ik heb veel mensen leren kennen en Unitas is een heel hechte en warme club.”

Housain kwam in het warme Unitas-bad toen zijn zoontje Ayman er begon te voetballen. ,,Hij was toen pas 3,5 jaar oud. Eigenlijk mocht hij pas vanaf zijn

vijfde beginnen met voetballen, maar ik kon hem niet meer tegen houden. Hij ging altijd op straat voetballen en sinds hij kon lopen, had hij een bal aan de voet. Hij had al snel een goede trap in zijn linker. Daar was mama dan weer niet zo blij mee, want hij maakte nogal wat vazen kapot, haha.”

Housain en Ayman komen dan ook uit een echte voetbalfamilie met veel voetballende neefjes. ,,Naser El Mousati speelt bij SVW in het eerste, Ismael El Kaddouri in het eerste van Unitas zaterdag en daar is Othman Bouchaten de coach. En er zijn er nog wel een paar die voetballen. Voetbal zit er gewoon bij ons in. Op verjaardagen gaat het over niets anders.”

Zelf voetbalt Housain niet meer, maar hij houdt zich nog wel bijna dagelijks met voetbal bezig. ,,Ik sta altijd paraat als er ergens hulp nodig is”, zegt Housain. ,,Ik kan wel langs de zijlijn toekijken, maar dat is niet mijn ding. Ik ben liever een beetje bezig. Ik begon bij de JO9-1 als leider bij Romano Calor en assisteer nu Jasper van Dijk bij de JO111, waar Ayman speelt. Als ik even niets te doen heb, loop ik altijd een rondje. Dan kijk ik waar trainers of ouders hulp nodig hebben. Dat levert vaak mooie gesprekken op.”

Dat verenigingen het zo lastig hebben om vrijwilligers te vinden, vindt Housain dan ook jammer. ,,Vrijwilligers maken de club en houden de boel draaiende. Het is ook niet zo dat ik nu alleen vrijwilliger ben omdat ik hem (wijst naar zijn zoontje) naar de club moet brengen. Als hij straks zelf naar de club fietst of een keer eens naar een andere club gaat, zal ik altijd betrokken blijven bij Unitas. Ik begin in januari ook met mijn trainersopleiding, want hoewel ik zelf op tijd ben gestopt: ik ben en blijf een voetbaldier.”

Vader/zoon

Housain is zoals gezegd leider van het team van zijn zoontje, die door zijn vader liefkozend de kleine Messi wordt genoemd. ,,Hij wandelt door het veld en als de bal komt, komt hij in actie. Of ik nog wat aan hem heb meegegeven? Ja, maar dat zie ik nog niet terug, haha. Mijn techniek was niet de beste, maar ik was wel een harde werker. Dat komt misschien later wel. Ayman is sowieso beter dan ik, zijn techniek had ik niet.”

Of Ayman een beetje luistert naar zijn vader? ,,Soms wel, soms niet. Soms is het fijn dat hij tips geeft, maar soms praat hij te veel”, vertelt Ayman eerlijk. ,,Dat geeft hij dan gelukkig ook aan. Ik heb het nu losgelaten”, zegt Housain lachend over zijn zoontje, die natuurlijk maar één droomclub heeft om later voor te spelen: ,,Unitas!”

Staand hoog vlnr: Wesley Swets, Medhanie Habtemariam, Jigo Kibrom (verzorger), Marco Viveen (wedstrijd analist), Jan Kamp (materiaalman), Max Muilwijk (materiaalman), Tis van der Schuit (senior verzorger), Ansu Camara, Achraf Chentouf, Jaouad Chraou. Staand midden vlnr: Joey Lokasi, Everon Pisas, Illias Zaïmi, Jay Jay Meierdres, Maikel Nijst (video analist), Patrick van Soest (manager team), Bert Verhoef (manager bestuur), John Tilahun, Omar Boulamhayan, Ozan Cimen, Kevin Cornet. Zittend vlnr: Glenn Kools, Daniël Alexander, Ruud Verberk, Maik van den Kieboom (assistent/keeperstrainer), Jeroen van Bezouwen (hoofdtrainer), Enis Ulusan (assistenttrainer), Maikel Korebrits, Mo Kibrom, Daan Ruwaard.

Boven vlnr: Ben Bakker (Grensrechter), Tuncay Arslan (Assistent trainer), Charu Tesfalem Tekle, Nabil Adahchour, Thom van Beek, Mickey de Ruiter, Daan Goes, Gido Rotting, Owen Verduijn Onder vlnr: Melis Kocan, Rudy Schrijver, Noam van Wijk, Ismael El Kaddouri, Othman Bouchaten (Hoofdtrainer), Gordillo Clement, Eltjo van Veen, Jimmy Vlot, Boaz Helderman

Boven: Kayla van den Boomgaard, Sanne Brand, Cindy Karsdorp, Marloes Blom, Esther Lakerveld, Denise Blom. Midden: Linde van Ree, Noël Elands, Julia de Boon, Daniëlle Kortlever, Enniah Wijers, Joy van der Elst. Onder: Mandy de Jong, Kamila, Fleur Blom, AnneFleur Straver, Michelle Wijnands, Lara de Ronde Hoofdtrainer: Kamal Ettaoufiki, Assistenttrainer: Mark Kortlever, Grensrechter(s): Jurriaan Krielaart en Laura Krielaart Verzorger: Luuk van de Laar, Vanity Barendse en Amy van Rymenant ontbreken op de foto.

en Michael Oversloot

v.o.f. ONDERHOUDSBEDRIJF Koos en Michael Oversloot Voor al uw timmerwerk in en om het huis telefoon (0183) 62 71 45 mobiel 06-51351520

Koos en Michael Oversloot Voor al uw timmerwerk in en om het huis telefoon (0183) 62 71 45 mobiel 06-51351520

al uw timmerwerk in en om het huis telefoon (0183) 62 71 45 mobiel 06-51351520

(0183) 58 15 80

Unitas Business Club

In november 1999 is door een aantal prominente Gorcumers de Unitas Business Club opgericht, ook wel UBC genoemd. Inmiddels telt de Unitas Business Club meer dan 100 leden. Dit getal en het feit dat de UBC al meer dan 20 jaar bestaat, geeft blijk van een solide basis. Dit is het bewijs, dat de UBC haar bestaansrecht al overduidelijk heeft bewezen.

Doelstellingen van de Unitas Business Club Allereerst een jaarlijkse financiële bijdrage te genereren voor de Gorcumse voetbalvereniging Unitas. Een vereniging die inmiddels al meer dan 120 jaar bestaat en sinds jaar en dag een vaste waarde is in de Gorcumse samenleving. Ten tweede wil de UBC de persoonlijke contacten en, indien mogelijk, de zakelijke belangen van haar leden bevorderen. Daarnaast wil de UBC ook een maatschappelijke bijdrage leveren door het ondersteunen met een geldbedrag van vooral plaatselijke goede doelen. Dat gebeurt één maal per jaar tijdens de zogeheten Heerenavond. Als lid van de UBC heeft u daarnaast recht op twee tribunekaarten bij de voetbalvereniging Unitas en wordt u ontvangen in de bestuurskamer.

Wilt u ook lid worden van de UBC? De contributie bedraagt € 650,– per jaar (exclusief BTW). Voor het eerste jaar betaalt u -ter kennismaking- slechts € 400.- (exclusief BTW).

Co-lidmaatschap Tevens is er een mogelijkheid van een co-lidmaatschap. De kosten voor een co-lidmaatschap bedragen € 400,– per jaar (exclusief BTW).

Via de website wordt u steeds op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen van de UBC en kunt u zich aanmelden voor tal van activiteiten. Van gezellige ledenvergadering tot Heerenavond. Van wijnreis tot Lady’s Night. Van fietstocht tot bedrijvenbezoek. Van haringparty tot eindejaarsborrel. Daarnaast worden er incidenteel nog andere activiteiten georganiseerd. Kortom, een breed scala van mogelijkheden om te genieten van uw lidmaatschap.

Contact

Unitas Business Club p/a Attema B.V. Schelluinsestraat 1, 4203 NJ GORINCHEM Telefoon (0183) 69 07 55 secretariaat@ubcgorinchem.nl www.ubcgorinchem.nl

Hoofd jeugdopleiding

de rijkdom en uitdaging van een bloeiende jeugdafdeling

Onbedaarlijk plezier op het veld en in de kleedkamer, gezonde beweging, ontluikend talent en vriendschappen voor het leven. Honderden kinderen en jongeren beoefenen hun sportieve hobby op de velden van Unitas en worden daarbij begeleid door een grote ploeg trainers en leiders. Unitas behoort volgens vakblad de Voetbaltrainer tot de beste honderd jeugdopleiders in Nederland. Eind dit jaar krijgt de jeugdopleiding bezoek van de KNVB om zijn jeugdopleiding te laten certificeren.

categorie een selectietrainer en een coördinator die het aanspreekpunt zijn voor respectievelijk alle trainers (verantwoordelijk voor alles wat óp het veld gebeurt) en alle leiders (verantwoordelijk voor alle zaken róndom het veld). Samen werken zij aan de technische, tactische en fysieke ontwikkeling van de jonge voetballers, in een vertrouwde, fijne omgeving.

Waar Unitas zich in de opleiding vooral onderscheidt, vindt Hans Bos, is de klik die de selectietrainers hebben met hun eigen leeftijdscategorie. ,,Elke leeftijd vraagt om een eigen begeleiding. Waar zijn kinderen en jongeren mee bezig? Wat moeten en willen ze leren? Met 8- of 9-jarigen ga je anders om dan met pubers. Vanuit de club kunnen we trainers leren hun trainingen voor te bereiden, maar in de omgang met je ‘eigen’ leeftijdscategorie zit de grootste winst.’’

Betrokkenheid

Veel talent loopt er zeker rond op sportpark Molenvliet. In alle leeftijdscategorieën spelen de prestatieve teams in de hoofdklasse of hoger. ,,Als je de kwaliteit afzet tegen kwantiteit doen we het echt heel goed’’, stelt Hans Bos, Hoofd Jeugdopleiding bij Unitas. ,,Daarom sta je natuurlijk ook in die top honderd.’’ Genoemde kwantiteit is Unitas’ grote rijkdom. De club bulkt van de jonge roodbroeken. De bekende piramide in de opbouw van de jeugdteams (met heel veel jonge pupillenteams aan de basis tot hooguit één elftal O19-junioren aan de top) is zelfs grotendeels verdwenen. ,,Als je kijkt naar de teams die op hele velden spelen, dus vanaf de O13, hebben we vier JO13- en JO15-elftallen, drie keer JO17 en volgend seizoen hebben we ook weer twee JO19-teams’’, weet Bos. ,,Zo dik is de spoeling nooit eerder

geweest. Alleen in de O8 en O9 is het even wat minder. Het lijkt wel of er in Gorinchem toen een korte geboortestop in de Gildenwijk is geweest. De Onder 7 en ukkies zitten wel weer bomvol.’’

gelijke aandacht

Het is rijkdom en een uitdaging tegelijk, want al die ploegen verdienen een betrokken trainer. Voor iedere voetbalvereniging is dat jaar in, jaar uit een hele puzzel. Hans Bos benadrukt daarbij dat iedere voetballer gelijke aandacht verdient, twee keer in de week een voorbereide training moet krijgen en een wedstrijd moet spelen. ,,Het maakt daarbij niet uit of je in de Onder 13-4 speelt of in de Onder 13-1’’, is hij stellig. ,,Dat zijn voor iedereen de voorwaarden om je écht lid van een voetbalclub te voelen.’’ Bij Unitas staan er ‘boven’ elke leeftijds-

Ook het onderhouden van goed contact met de ouders hoort bij de jeugdopleiding. ,,We hebben dit jaar voor het eerst een algemene ouderavond gehouden en houden per team kleedkamersessies om afspraken te maken over zaken als wassen, rijden en vlaggen. Zo willen we voorkomen dat er ouders zijn die nooit bij Unitas binnenkomen. Die betrokkenheid is belangrijk; mijn netwerk stopt ook een keer als er een elftal zonder trainer zit. Des te meer mensen dan meedenken, des te beter.’’

Eigen jeugdspelers trainen en begeleiden zeer regelmatig jongere elftallen. ,,Voor de spelers is het leuk als ze hun trainers later op de dag in actie kunnen zien. Dat zorgt voor herkenbaarheid binnen de vereniging. En sommige jongens die jeugdteams trainen, gaan daarin verder en halen vervolgens hun officiële trainersdiploma’s’’, besluit Hans Bos. ,,Op die manier leidt Unitas naast spelers ook trainers op.’’

Jasper van Dijk, selectietrainer JO11

,,De nadruk in de O10 en O11 ligt nog op de ontwikkeling van het kind en op het aanleren van de basale technische bagage: dribbelen, schieten, de bal afpakken. In de O11 komt daar nog een facet bij: hoe gebruik ik die vaardigheden in een wedstrijd? Of zelfs: hoe doen we dat met z’n tweeën? Hoe kunnen we samen de bal afpakken en samen scoren?’’ ,,We trainen in cycli van vier weken, waarin steeds een technische oefening centraal staat. De schaar of de overstap bijvoorbeeld. Die oefenen we één-tegen-één en passen we later toe in de voetbalvorm. In de O10 3 of 4 is de handeling op zich al een uitdaging, in de O11 1 kun je spelvormen neerzetten waarin de kinderen meer moeten nadenken. Voor elke training staan we daar even bij stil met alle trainers.’’ ,,Ik doe dit nu een jaar of vijf, zes. Twee jaar geleden heb ik mijn UEFA C-trainersdiploma gehaald. Met deze leeftijdsgroep heb ik veel affiniteit. Als je als trainer liever meer tactisch te werk gaat ben je waarschijnlijk beter op je plek in de O17 of O19 bijvoorbeeld, maar ik haal hier veel energie uit.’’

Noam van Wijk, selectietrainer JO13

,,In de O13 speel je voor het eerst op een groot veld. Alles is dus nieuw voor deze kinderen. Ze leren nu om minder te lopen met de bal, het veld groter of kleiner maken, druk zetten op de tegenstander, opbouwen. Samen met Arion Bosch train ik dit seizoen de JO13 1 en zijn we selectietrainer. Vorige jaren heb ik de O12 gedaan en de O15 2. Dat vond ik ook erg leuk, maar het heeft mijn voorkeur om met kinderen op een groot veld te werken. En liefst met een selectieteam, omdat die spelers net iets gretiger zijn om te leren en beter te worden. Met de JO13 1 spelen we dit seizoen tweede divisie. We zijn daarmee in deze leeftijd het hoogst spelende team in de wijde omgeving. Er zitten zeker spelers in die het talent hebben om later Unitas 1 te halen.’’ ,,Zelf speel ik normaal gesproken in de zaterdag 1, maar ik ben aan mijn heup geopereerd en mag de komende maanden niet voetballen. Met het trainen wil ik zeker verder. Ik volg de ALO in Den Haag, dus ik ben veel met sport en kinderen bezig. Dit seizoen ga ik mijn trainingsdiploma UEFA C halen. Unitas helpt me daarbij, daar ben ik de club heel dankbaar voor. Daarna wil ik zo snel mogelijk door voor UEFA B.’’

Wij zijn de mannen van rood en wit!

Trouwe sponsor

Bakker Bas: meesterpatissier en voetbalfijnproever

Bas Hendrikx vierde in het afgelopen seizoen een bijzonder Unitas-jubileum. Vrijwel gelijktijdig met het 25-jarig bestaan van zijn Bakker Bas kon hij stilstaan bij 25 jaar verbondenheid bij Unitas als een van de trouwste sponsoren van de club.

ook voor een bord. Mijn medewerkers sporten ook, mijn eigen zoon voetbalt bij Unitas. Ik vind het leuk om clubs een beetje te kunnen helpen. Meestal sponsor ik voor een paar jaar, maar bij Unitas en SVW ben ik al die jaren gebleven.’’

,,Ik doe ook al jaren mee in het programmaboekje Unitas Thuis, in de Unitasser en ik ben lid geweest van de Unitas Business Club. Het is voor mij ideaal dat Unitas op zondag speelt. Het is de enige dag dat ik kan kijken. Zelf tennis ik op zaterdag. Dan werk ik de nacht ervoor, kom ik om 10 uur thuis en word ik om 13 uur opgepikt voor de wedstrijden. Trainen tot ’s avonds laat zit er voor een bakker helaas niet in. Ik heb in Dorst wel gevoetbald bij Neerlandia, maar ik was geen hoogvlieger hoor.’’

Een Unitasser is hij inmiddels wel geworden. Als het maar enigszins mogelijk is staat bakker en meesterpatissier Bas Hendrikx op zondagmiddag langs de lijn bij de thuiswedstrijden van het eerste elftal. Vijfentwintig jaar geleden was dat niet zo vanzelfsprekend. Hij was immers vanuit Dorst naar Gorinchem gekomen. ,,Ik kende Hein Linders en Paul van Opstal al. Zij kwamen in Dorst

weleens in het café van mijn ouders. Hein had me geholpen met onze eerste bakkerij in Gorinchem, in de Willem van Arkellaan, en hij nam me eens mee naar Unitas. Ik was er nooit eerder geweest, maar kreeg meteen een reclamebord aangesmeerd’’, lacht hij.

,,Bij SVW hadden ze dat snel gezien, want die kwamen twee maanden later

Een voetbalvolger is Bas wel. Hij kwam in het verleden veel bij NAC, zat 25 jaar bij PSV op de tribune en gaat tegenwoordig regelmatig de grens over om wedstrijden te bezoeken. ,,Ik heb een clubkaart bij Bayern München en ga eens per jaar bij Borussia Mönchengladbach kijken.’’

Bakker Bas is alweer jaren gevestigd in het Piazza Center, met de bakkerij achter de winkel. Hij bakt heerlijk ambachtelijk brood en creëert als toppatissier het mooiste en lekkerste gebak. Samen met zijn vrouw is hij sinds een paar jaar ook de eigenaar van Délifrance, de buren in het Piazza Center.

MACHINEFABRIEK

In onze machinefabriek verrichten we uiteenlopende assemblage-, montageen constructiewerkzaamheden.

Vanaf enkele stuks tot grotere aantallen. Een van onze specialiteiten is het assembleren van rolstoelen en fietsen.

Van Nunen is dé specialist op het gebied van op maat gemaakte handbikes. Daarnaast hebben in samenwerking met TNS revalidatieservice we 4 verschillende typen roelstoelen ontwikkeld. Dit zijn ADL (algemeen gebruik) en sportrolstoelen.

Heeft u maatwerk op het gebied van draai-, frees- en slijpwerkzaamheden?

Dan bent u bij ons aan het juiste adres. Wilt u een offerte van ons ontvangen of wilt u ons bedrijf bezoeken?

Neem dan contact met ons op.

archieF

unitas op de top van de olympus

Met de promotie naar de derde divisie keerde Unitas afgelopen seizoen terug naar de top van het Nederlandse amateurvoetbal. Dat valt mooi in een lustrumjaar, want het is dit seizoen 35 jaar geleden dat Unitas zijn grootste succes behaalde in de recente clubgeschiedenis: het kampioenschap in de hoofdklasse in 1985/1986.

verloren) haast onverslaanbaar werd. Nipius, Zwaan en Van Eck vormden een ijzersterke voorhoede. Jos van Eck, die later nog trainer van Unitas-zondag werd, werd dat jaar topscorer in de hoofdklasse. Terwijl hij eigenlijk als middenvelder was gehaald.

Op een prachtige voorjaarsdag moest in Utrecht de laatste klus dus nog worden geklaard. Gijs Zwaan zorgde na een knappe solo voor een prima start, maar Elinkwijk was taai en kwam met 2-1 voor. De verlossing kwam in de slotfase en Peter Nipius zorgde ervoor dat zijn naam voor eeuwig herinnerd zal worden bij Unitas. Zijn 2-2 bracht de club het historische kampioenschap. Hoe spannend het seizoen geweest was, was makkelijk af te lezen van de eindstand: AFC op één punt, AFC’34 op twee punten, DWV op drie punten en Elinkwijk op vier punten.

18 mei 1986 was de dag dat Gorinchem Utrecht veroverde. Massaal reisden Unitas-supporters, en dat waren er duizenden in die jaren, naar het sportpark van Elinkwijk op de slotdag van een lang, spannend seizoen in de Hoofdklasse A, destijds het hoogste amateurniveau. Na een zware competitiestart had Unitas zich herpakt met een sterke serie in de tweede periode, die daarmee ook gewonnen was. Unitas greep de leiding en hield die vast tot aan de slotdag, maar AFC lag tot het einde op de loer. Een nederlaag bij het gevaarlijke Elinkwijk zou alsnog fataal zijn voor Unitas. Het moest een punt pakken voor het kampioenschap.

Het was het seizoen van de vermaarde ‘Rotterdamse trein’. Unitas had in 1984 een jonge, ambitieuze trainer aangesteld: Pim Verbeek. Die hield de club keurig in de hoofdklasse in zijn eerste seizoen, maar wilde meer en ging op zoek naar versterking vanuit zijn eigen netwerk. Zo kwamen enkele illustere aanwinsten sportpark Molenvliet opgewandeld: Pims broertje Robert Verbeek,

De Rotterdamse bravoure en directheid kwamen binnen, maar werden geaccepteerd, want voetballen konden de nieuwkomers en ze waren echte winnaars bovendien. Pim Verbeek wist een hechte eenheid te smeden die in de loop van het seizoen (van de eerste zeven wedstrijden gingen er nog vier

Jos van Eck haalde een paar jaar geleden herinneringen op aan het feest dat volgde: ,,We werden binnengehaald in de stad alsof we de Champions League gewonnen hadden.’’ De Gorcumse politie verzorgde een escorte over de snelweg naar Gorinchem waar overal de mensen met vlaggen uit de ramen hingen. Het was een voetbalfeest zonder weerga dat na ontvangst door de burgemeester in het oude stadhuis op de Grote Markt tot diep in de nacht doorging in de kantine.

Gijs Zwaan, Peter Nipius, Jos van Eck en Bennie Rüter, om er maar een paar te noemen.

Snijkeuken

Jeugdvoorzitter Unitas

Unitas en ZVG werken samen:

‘Een win-win-win-situatie’

drie seizoenen slaat Unitas de handen ineen met zaalvoetbalvereniging ZVG/Cagemax. Jeugdvoorzitter

ene kant worden de spelertjes begeleid door topgasten van ZVG. Zo krijgt ZVG natuurlijk meer aanwas vanuit de jeugd. Wie weet speelt er over vijf jaar wel een jeugdspeler van Unitas in het eerste van ZVG of het eerste van Unitas”, legt Chambone uit. Aan de andere kant heeft Unitas weer voordeel van het feit dat haar jeugdleden weer een extra sportmoment hebben in de week. ,,Ze krijgen daardoor een betere techniek, die op het veld ook weer toe te passen is. Meer duels, meer balcontacten, andere bal, andere ondergrond. Eigenlijk is het gewoon een derde trainingsmoment in de week. In de zaal leer je toch weer andere dingen dan op het veld en dat is voor de ontwikkeling van de spelers natuurlijk hartstikke goed.”

dames

,,Mannenvoetbal, damesvoetbal, G-voetbal, Walking Football, zeven tegen zeven: we hadden het allemaal”, vertelt Chambone. ,,We willen voetbal voor zoveel mogelijk doelgroepen faciliteren. We willen bij Unitas meer bieden dan twee keer in de week trainen en één wedstrijdje op zaterdag of zondag. Het enige wat we daardoor nog wilden toevoegen, was zaalvoetbal”, legt Chambone uit waarom drie jaar geleden besloten werd om samen te gaan werken met de Gorcumse zaalvoetbalvereniging ZVG.

Waar Unitas de tenues verzorgt, daar verzorgt ZVG de training en begeleiding. ,,Die samenwerking is hartstikke leuk. John Wijnbelt trekt de kar namens ZVG en hij zet zich namens hen ook

honderd procent in voor deze samenwerking. Het was eerst even zoeken: krijg je elftallen bij elkaar zonder al te grote leeftijdsverschillen? Dat loopt nu hartstikke goed. We hebben komend seizoen zes jeugdteams, variërend van de JO16 tot en met de JO9 en de JO15-1 gaat zelfs voor het eerst in een KNVB-competitie gaat spelen. Die gaan spelen tegen ploegen zoals Feyenoord en Heerjansdam. Dat is hartstikke goed natuurlijk. Met Naser El Mousati verzorgt ZVG weer een coach. Hij zal dan goed contact houden met Maikel Nijst, onze trainer van de JO15-1, zodat ze goed de belastbaarheid van de spelers in de gaten kunnen houden”, aldus Chambone. De jeugdvoorzitter spreekt dan ook van een win-win-win-situatie: ,,Aan de

De samenwerking tussen Unitas en ZVG leverde dit seizoen ook nog eens een geheel vernieuwd dameselftal op. Meerdere dames van ZVG besloten een nieuwe uitdaging op het veld aan te gaan en onder begeleiding van coach Kamal Ettaoufiki, eveneens bestuurslid bij ZVG, werd een bijna heel nieuw elftal gecreëerd. ,,De dames van ZVG zaten bij allerlei verschillende clubs en spelen in de zaal in de Eredivisie. Dan wil je natuurlijk ook kunnen trainen. Maar als je bij verschillende clubs op het veld speelt, vind je geen dag waarop alle dames vrij zijn. Nu zitten die dames allemaal bij Unitas en kunnen Unitas en ZVG de trainingen op elkaar afstemmen. Zo kunnen ze één keer bij ZVG trainen en twee keer bij Unitas. Zo houd je mooi rekening met elkaar.”

Al

Francois Chambone spreekt van een win-win-win-situatie, die uitstekend bevalt: ,,Goed voor de kinderen, goed voor Unitas én goed voor ZVG.”

raymond erkelens

Jeugdtrainer

‘Voor de training een grote lach, na de training een nóg grotere lach’

Raymond Erkelens trainde al de Ukkies en de enthousiaste stuiterballen van Unitas Onder-7, maar sinds dit seizoen neemt hij ook de Onder-8 en Onder-9 onder zijn hoede. Daarmee staat hij aan de basis van misschien wel glansrijke voetbalcarrières.

Barcelona, Galatasaray, Ajax, Feyenoord: de kleinste voetballertjes van Unitas lopen al in shirtjes van de mooiste clubs. Clubs waar zij natuurlijk later voor hopen te spelen. ,,Schitterend toch? Van die kleintjes die nog amper weten wat voetbal is in dat soort shirts.” Raymond geniet met volle teugen van het trainerschap van de jongste kinderen van Unitas, de club waar hij zelf twaalf jaar lang gevoetbald heeft. ,,Ik was een simpele voetballer. Beetje rennen, dat kon ik wel. Ik voetbalde vooral voor mijn plezier, haha.”

Waar hij naar eigen zeggen begon als huis-tuin-en-keuken-vader, daar is Raymond inmiddels een ervaren jeugdtrainer. ,,Ik heb eigenlijk alle teams tot en met de Onder-15 wel getraind. Ik begon bij mijn zoon Adil, gewoon voor de lol. Ik heb altijd wel iets met kinderen gehad, eigenlijk wilde ik ook leraar worden. Dat is er niet van gekomen, maar kinderen iets bijbrengen vind ik toch iets moois hebben.”

Komend seizoen heeft Raymond de leiding over de Ukkies, Unitas Onder-7, Unitas Onder-8 én Unitas Onder-9. Teams die een heel verschillende aanpak vereisen. Bij de jongste jeugd houdt Raymond zich bepaald nog niet bezig met 4-3-3, 4-4-2 of anderen tactieken. Nee, daar gaat het nog vooral om plezier maken. ,,Bij de jongste jeugd proberen we ze spelenderwijs balgevoel te laten krijgen. Ze weten vaak niet eens welke kant ze op moeten rennen en papa en mama moeten ook in de buurt zijn, want anders huilen ze al. We proberen vooral ook de algemene ontwikkeling van het kind te verbeteren. Tot

ze hier komen voetballen, bestaat hun wereld vooral uit papa en mama en dan ineens staan ze tussen twintig andere kinderen. Hoe ga je om met andere kinderen? Dat is belangrijk. Je kunt bij kinderen van deze leeftijd een belangrijke bijdrage leveren aan de rest van hun maatschappelijke leven.”

Het belangrijkste daarbij? ,,Respect”, stelt Raymond vastberaden. ,,Ik vind het belangrijk dat de kinderen eerst de trainer even komen groeten voordat ze beginnen aan de training. Contact maken met iemand, dat is heel belangrijk. Vervolgens ruimen we aan het einde van de training ook met z’n allen op en we sluiten gezamenlijk af in een kring met een gesprekje. Ik zeg dan bijvoorbeeld dat ik weer een paar Messi’s heb zien spelen en laat de jongens nog eens de trainers bedanken. Zij zijn er immers

voor de kinderen. Dat is een stukje discipline die je ook in teams daarna nodig hebt.”

Bij de allerkleinsten draait het dus vooral om spelvreugde, maar uiteraard worden ook enkele basiselementen van het voetbal aangeleerd: ,,Hoe kun je een bal schoppen? Hoe stop je een bal? Wat is links en rechts? Dat soort dingen. Maar in het algemeen hebben we één regel: de jongens en meisjes moeten met een lach het veld op komen en als ze het veld verlaten moet die lach nog groter zijn. Bij de acht- en negenjarigen gaan we wel echt aan de slag met voetballen: schijnbewegingen, een schaar, overstapjes.”

Raymond heeft met zijn verantwoordelijkheid over de kleinste Unitassers dan ook een belangrijke taak op zich genomen, op zowel voetballend als maatschappelijk gebied. Een taak die zij zeer serieus neemt en in de toekomst ook graag wil uitbreiden: ,,Er was tot voor kort weinig aanwas van jeugd bij Unitas. Je wilt eigenlijk minstens veertig kinderen in de onderbouw. Zij vormen namelijk de basis voor de club. Daarom vinden we het ook goed om ouders betrokken te laten raken met de club, zodat we weten wat de wensen zijn. Ik spreek ouders vaak even aan. Vinden ze dat het goed gaat? Wat kan er beter? Zo wil ik de drempel met ouders verlagen, want zij spelen een belangrijke rol bij jonge kinderen. Omdat ouders het belangrijk vinden dat hun kind gaat sporten, komen ze bij Unitas.”

Raymond roept ouders ook van harte op om vrijwillig een steentje bij te dragen: ,,Elke vorm van hulp is welkom. Het trainerschap is misschien nog een grote stap, maar ze kunnen mij bijvoorbeeld ook helpen met verschillende dingen: helpen bij trainingen, spullen aangeven, trainingshesjes wassen. Het kunnen kleine dingen zijn. Uiteindelijk zorg je er met elkaar voor dat die kinderen lekker kunnen voetballen.”

Als

in prefab HSB producten, is K&A constant in ontwikkeling voor de meest passende oplossingen in wand-, vloer- en dakelementen. Om die ontwikkeling kracht bij te zetten, presenteert K&A met gepaste trots Kroonhout. Ons eigen label speciaal voor prefab HSB oplossingen op het hoogste niveau. Volg ons op Linkedin of kijk op onze

G-Voetbal

Unitas

De voetballende broers Joop en Leen: nestors van het G-team

Het G-team van Unitas bestaat liefst 27 jaar dit seizoen. De broers Joop en Leen (47) Verhoeven waren er vanaf de allereerste minuut bij en zijn dolgelukkig dat ze weer competitievoetbal spelen.

,Het G-team had de afgelopen jaren niet genoeg spelers om competitievoetbal te spelen en was naarstig op zoek naar nieuwe spelers. Die zijn nu gevonden. ,,We hebben wel twee of drie jaar niet meer in de competitie gevoetbald”, zegt Joop. ,,En toen kwam daarna ook nog het coronavirus”, zegt Leen, die daarmee maar wil zeggen dat het hoog tijd werd om weer een lekker potje te gaan voetballen.

coach klaas leenman over Joop en leen ,,Joop en Leen zijn de nestors van het team. Ze hebben alles en iedereen al meegemaakt in dit team. Ze zijn multifunctioneel inzetbaar en ze gaan zelfs op doel als dat nodig is. Ze zorgen voor een leuke sfeer en hebben ook hun mondje bij. Als er iets gezegd moet worden, dan doen ze dat en als iets hen niet bevalt, zeggen ze het ook”, zegt coach Klaas Leenman over Joop en Leen. De coach van het G-team is blij dat er weer competitievoetbal gespeeld gaat worden, maar hoopt dat er nog meer versterkingen komen voor het team: ,,Joop en Leen gaan hopelijk nog wel even mee, maar er zijn absoluut meer mensen welkom. Ook jonge jongens.”

Al twee keer werden ze kampioen met het G-team. Of dit seizoen de derde keer wordt durven ze niet te zeggen, maar ze zijn in elk geval topfit. ,,We joggen veel. Ik ben wel meer dan twintig kilo afgevallen”, vertelt Leen trots. ,,Onze conditie is goed. We zitten namelijk ook nog op handbal. Dat doen we elke woensdag. Sporten zit er gewoon bij ons in. We gooien ook nog een pijltje in een dartscompetitie”, vertelt Joop, die met trots vertelt regelmatig 180’ers en 140’ers te gooien. ,,En Leen is heel goed in hoge finishes.” Dat kan Leen uiteraard niet ontkennen: ,,Ik heb al drie keer 170 uitgegooid!”

Het is duidelijk: sporten is belangrijk voor Joop en Leen, twee broers van een drieling. De andere broer, Peter, kon het plezier in voetbal nooit vinden. ,,Joop en ik zijn echt samen opgegroeid. Wij doen alles met z’n tweeën. We speelden in onze straat ook altijd toernooitjes. Wat waren we toen goed hè? We zijn zelfs een keer tweede geworden”, vertelt Leen. Joop knikt instemmend: ,,Ik was toen keeper. Ik was echt goed.”

Hoewel Joop en Leen broers zijn en qua uiterlijk veel op elkaar lijken, zijn er ook verschillen. Joop is verdediger en supporter van Feyenoord, Leen is aanvaller en supporter van Ajax. ,,Nu ben ik verdediger, maar ik ben ook keeper geweest en daarvoor zelfs nog spits. Toen stond ik samen met Leen voorin”,

vertelt Joop. ,,We konden elkaar ook goed vinden. Maar soms ook niet”, vult Leen aan. ,,Nee, soms ook niet. Dan stond ik te zwaaien en schoot jij weer op doel”, zegt Joop lachend. Leen toont zich schuldbewust: ,,Ja, soms heb ik een beetje oogkleppen op.”

Toch zijn Joop en Leen tot slot vooral complimenteus naar elkaar. ,,Leen kan echt heel goed schieten. Als hij zijn dag heeft, schiet hij alles erin”, zegt Joop vol lof over zijn broer. Leen blijft niet achter: ,,Joop kan heel goed passen”, zo luidt de waarschuwing van Leen. Want inderdaad: als Joop mooie passes geeft en Leen schiet alles erin. Dan kan het wel eens een heel mooi seizoen worden voor het G-team van Unitas.