Smile
Short Story
เรื่อง พรทิพย์ สาทิสสะรัต
“คุณเคยฆ่าใครสักคนไหม” แน่นอนล่ะ ว่าพวกเราย่อมไม่เคยฆ่าใคร เพราะศาสนาพุทธของเรา สอนไม่ให้ฆา่ สัตว์ตดั ชีวติ คนทีฆ่ า่ คนอืน่ ด้วยไม่มเี หตุผลจากการป้องกันตัว คนผูน้ น้ั ย่อมมีจติ ใจทีผ่ ดิ แปลกไปจากผูอ้ น่ื ซ้�ำ ยังจะมีผลทางด้านกฏหมาย ไม่มใี ครปล่อยให้ใครฆ่าใครได้งา่ ยๆ แค่อารมณ์ชว่ั วูบ คงได้ไปนอนในคุก ถาวร สำ�หรับฉัน ฉันไม่เคยฆ่าคน แต่ฉนั มักจะฝันแปลกๆ อยูเ่ สมอ ฉัน ฝันทุกๆ คืนทีห่ ลับตาลง ไม่มคี นื ไหนเลยทีฉ่ นั จะไม่ฝนั ไม่มคี นื ไหนเลย ที่ ฉันจะได้หลับสนิทสมองหยุดคิด ฉันฝันตลอดว่า “ฉันกำ�ลังฆ่าใครสักคน หนึง่ ” วัน เวลา และสถานที่ มักจะไปเปลีย่ นไปเสมอ แต่สง่ิ หนึง่ ทีไ่ ม่เคย เปลีย่ นคือ ฉันเป็นคนฆ่าและมีใครคนหนึง่ เป็นผูถ้ กู ฆ่า ในความฝันของฉัน ผูถ้ กู ฆ่ามักเป็นผูช้ าย สูงใหญ่ ผมทอง ตาสีฟา้ ก่อนตายเขามักจะมองฉัน ด้วยสายตาวิงวอน แต่ฉนั ไม่เคยหยุด ในฝันของฉัน ฉันลงมือฆ่าเขาอย่าง เลือดเย็น พร้อมกับฉันต้องตกใจตืน่ อย่างสุดขีดทุกคืน เพราะทนการกระ ทำ�ในความฝันของตัวเองไม่ได้ ฉันตืน่ มาพร้อมกับเหงือ่ ไหลย้อย หน้าตา อิดโรย เนือ้ ตัวเย็นเฉียบ หายใจแรง หอบเหนือ่ ย “โสภา คุณฝันร้ายอีกแล้วเหรอ ร้องซะเสียงดังลัน่ ผมไม่เคยได้ หลับสนิทเพราะคุณร้องกลางดึกตลอด ผมทนไม่ไหวแล้วนะ ต่อไปผมจะ ไปนอนอีกห้อง ผมว่าเราต้องแยกห้องกันนอน ไม่งน้ั ผมไม่มแี รงไปทำ�งาน แน่” จอห์น สามีของฉัน เขาลุกขึน้ มาโวยวาย พร้อมหอบหมอนไปนอน ห้องว่างสำ�หรับแขก ก่อนไปเขายังบ่นพึมพำ� “ถามก็ไม่เคยตอบว่าฝันร้ายอะไร แล้วจะช่วยอะไรได้เล่า” เขาปิด ประตูดงั ปัง แล้วทุกอย่างก็เงียบลง “จอห์นคะ ฉันจะเล่าให้คุณฟังได้อย่างไร ว่าฉันฝันว่าฉันฆ่าคน ฉันไม่อยากไปอยูโ่ รงพยาบาลโรคจิต และมันก็แค่ความฝัน” ฉันได้แต่พดู เบาๆ ในความมืดคนเดียว คืนนีเ้ ป็นคืนเดือนแรม ท้องฟ้ามืดสนิท อากาศหนาวเย็นเพราะ เป็นช่วงปลายปี มองไปมีแต่ความอ้างว้างเปล่าเปลีย่ ว ฉันหมุนตัวรอบๆ มี แต่ตน้ ไม้ใหญ่ยนื ต้น กับใบไม้แห้งกรอบตามพืน้ ดิน พอฉันก้าวเดิน ได้ยนิ เสียงเดินยํา่ ใบไม้ตามจังหวะการก้าวเดินของฉัน กรอบ แกรบ “ทีน่ ท่ี ไ่ี หนกัน” ฉันพยายามมองหาแสงสว่างเพือ่ หาทางออกจาก ป่า ฉันเดินยํา่ ไป ยํา่ ไป ตอนนีฉ้ นั รูส้ กึ กลัวจับใจ เพราะเดินมานาน ยังมอง ไม่เห็นแสงไฟสักดวง นํา้ ตาฉันเริม่ ไหล “ได้โปรดเถิด ขอให้นค่ี อื ความฝัน ตืน่ สิโสภา ตืน่ ได้แล้ว” ฉัน พยายามปลุกตัวเอง เพราะฉันรูด้ วี า่ อะไรจะเกิดขึน้ ต่อไป
68
• 106 108