Thai jogging - runner's diary

THE RUNNER’S DIARY e เส้นชัย

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

18 JANUARY 2014 ชมภาพ VDO LINK ได้ที่นี่

เสาร์ที่ 18 มกราคม 2557 ขณะทีม่ อื ทัง้ สองข้างวางสงบนิง่ อยูบ่ นแป้นพิมพ์เป็นนานสองนาน สมองก็ไล่เรียงหารูปประโยคเด็ดๆ เพือ่ น�ำมาขึน้ ต้นเรือ่ งทีก่ ำ� ลังคิดว่า จะเขียน.... แต่กน็ นั่ ล่ะครับ เมือ่ คุณเห็นว่าผมขึน้ ต้นเรือ่ งอย่างนีแ้ ล้ว ก็ให้สรุปเอาเองได้เลยว่า เป็นเพราะผมคิดประโยคเด็ดที่ว่าไม่ออก นั่นเอง (หึ หึ) เมื่อปีก่อน เดือนก่อน วันก่อน หรือกระทั่งเมื่อวานนี้ ผมอาจจะ เป็นเพียงแค่นกั อยากวิง่ คนหนึง่ และผมก็มกั รูส้ กึ กระดากอายทุกครัง้ ที่ผมวิ่งออกก�ำลังกายอยู่ตามท้องถนน หรือในสวนสาธารณะ แล้วมี ใครก็ตามเข้ามาทักทาย หรือพูดคุยกับผมในท�ำนองเหมือนเห็น ผมเป็น “นักวิ่ง” ยังครับ... ในวันเก่าก่อนทีว่ า่ นัน้ ผมยังไม่ถอื ว่าตัวเองเป็นนักวิง่ แม้ว่าจะตื่นแต่ไก่โห่ออกไปวิ่งออกก�ำลังกายอยู่เป็นนิจก็เถอะ แต่ส�ำหรับวันนี้ หลังจากที่ผมตัดสินใจตบเท้าเข้าร่วมงานวิ่ง เป็นครั้งแรกในงาน 33rd Annual Dick Batchelor Run for the Children 5K นั่นล่ะครับ หลังจากจบการวิ่ง หัวใจของผมก็พองโต ฮึกเหิม รู้สึกว่าพร้อมแล้วที่จะมอบค�ำว่า “นักวิ่ง” ให้เป็นรางวัลกับ ตัวเอง ใครไม่เจอกับตัวคงยากทีจ่ ะเข้าใจนะครับ การลงไปร่วมวิง่ กับ นักวิ่งคนอืน่ ๆ อีกกว่า 2,000 คนนัน้ ถือเป็นความสุขอย่างประหลาด ชนิดทีต่ ัวผมเองก็อธิบายไม่ถูกเลยจริงๆ ผมเคยได้ยินเรื่องราวมากมาย เกี่ยวกับใครหลายๆ คนที่ไม่ สามารถเอาชนะใจตัวเอง ในการเริ่มสตาร์ทก้าวแรกของการวิ่งได้ 12 THAI JOGGING

ณ วันนี้ วันทีผ่ มออกวิง่ มาได้ไกลระดับหนึง่ แล้ว ผมอยากบอกกับคุณว่า ผมเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นครับ... ผมคือชายไทยแท้ ในวัยกลางหนุม่ กลางแก่ ธรรมดาๆ คนหนึง่ ทีใ่ ช้ชวี ติ เกือบครึง่ หนึง่ อยูใ่ นสหรัฐอเมริกา รัฐทีผ่ มอยูน่ นั้ มีชอื่ เรียกเล่นๆ ว่า ซันไชน์ สเตท (Sunshine State) และมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการ ที่เชื่อว่าทุกคนคงเคยได้ยิน และรู้จักกันเป็นอย่างดีว่า ฟลอริดา (Florida) ส่วนเมืองที่ผมอยู่นั้น ก็เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ทางตอนกลางของ รัฐฟลอริดา มีชื่อเมืองเหมือนกับชื่อของพระเอกหนุ่มผู้โด่งดังมาจาก บทของ เลโกลัส ในภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ของปีเตอร์ แจ็คสัน อย่าง Lord of the Ring นั่นเอง ใช่ครับ และชื่อเมืองที่ว่าก็คือ ออร์แลนโด (Orlando) นั่นเอง (ยิ้ม) ออร์แลนโด มีเขตเมืองใหญ่เป็นอันดับที่สามของรัฐ รองจาก ไมอามี และแทมปา ตัวเมืองมีประชากรมากเป็นอันดับที่ 6 ของ รัฐฟลอริดา และเป็นอันดับที่ 85 ของสหรัฐอเมริกา ทั้งยังเป็นที่รู้จัก กั น ดี ใ นนามของเมื อ งที่ มี ส ถานที่ ท ่ อ งเที่ ย วน่ า สนใจจ� ำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็น ซีเวิลด์ ยูนิเวอร์แซล หรือแม้แต่วอล์ทดิสนีย์เวิลด์ เอาล่ะครับตอนนี้ผมกับคุณ เราก็รู้จักกันแล้ว แบบนี้ต่อไปคุณ คงพอจะนึกภาพออก เวลาที่ผมเริ่มขยับมือเล่าเรื่องวิ่งของผม อย่าง งานวิ่งงานแรกในชีวิตของผม ที่ผมเพิ่งกล่าวไปหมาดๆ งานนั้นก็ จัดขึ้นที่ ยูนิเวอร์แซล สตูดิโอ ครับ

เช้าตรู่วันนี้ วันที่ผมเลือกให้เป็นวันเปิดซิงสู่สนามวิ่งให้กับ ตัวเอง อุณหภูมิน่าจะประมาณ 4 องศาเซลเซียส เรียกได้ว่าเป็นเช้า ที่หนาวเอาการอยู่ส�ำหรับเมืองร้อนอย่างฟลอริดา และผมเชื่อว่าเช้า นีข้ องผมก็คงไม่แตกต่างอะไรกับเช้าของนักวิง่ อีกหลายๆ คนทีจ่ ะต้อง งัดตัวเองออกจากที่นอนอุ่นๆ เพื่อออกไปวิ่ง แต่เนื่องจากเป็นงานวิ่ง งานแรกของผม เช้านี้ ผมจึงกระตือรือร้น และตืน่ มาด้วยความสดชืน่ เป็นพิเศษ ผมขับรถไปถึงบริเวณงานเวลาประมาณ 6 โมงเศษเห็นจะได้-ตามก�ำหนดการ ที่แจ้งมาหลังจากที่ผมลงทะเบียนสมัครวิ่งออนไลน์ โดยจ่ายเงินค่าสมัคร หรืออีกนัยหนึ่งก็คือเงินที่จะถูกรวบรวมน�ำไป บริจาคให้กบั โรงพยาบาลเด็กไป $29 ก็ตกอยูท่ ปี่ ระมาณเก้าร้อยบาท ทันทีทลี่ งจากรถ ลมเจ้ากรรมก็ได้หอบเอาความหนาวมาปะทะ ร่างกายของผม--ร่างกายซึง่ มีเพียงเสือ้ กีฬาแขนยาว และกางเกงกีฬา ขายาวตัวหนึ่งเป็นตัวกลางกั้นระหว่างอากาศหนาวๆ กับเรือนร่าง จ�้ำม�่ำของผม ผมยกมือขึ้นมากอดอก พร้อมกับวิ่งฝ่าฝูงชนกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า ไปยังจุดรับเสื้อ และหมายเลขส�ำหรับ “นักวิ่ง” และแล้ว หมายเลขที่ ออก... 2148 ผมรับเสือ้ และหมายเลขมาถือไว้ในมือ พลิกซ้าย พลิกขวา ดูอยู่หลายที พลางกระหยิ่มยิ้มอย่างเป็นสุขอยู่ในใจ ก่อนจะสวมเสื้อ ทีไ่ ด้รบั มา ทับลงไปบนเสือ้ กีฬาอีกชัน้ และล้วงมือหยิบเข็มกลัด 4 ตัว ในถุงเสื้อออกมาบรรจงติดแผ่นหมายเลข เข้ากับเสื้อด้านหน้าอย่าง ตั้งอกตั้งใจ จากนัน้ ก็เดินไปยังจุดบริการเครือ่ งดืม่ สัง่ ช็อกโกแลตร้อนมาดืม่ แก้หนาวไปหนึง่ แก้ว ซึง่ ช็อกโกแลตร้อนแก้วนัน้ ก็ทำ� หน้าทีข่ องมันได้ อย่างดีเยีย่ ม--ผมเดินลัดเลาะไปในบริเวณงาน นักวิง่ หลายคนแต่งกาย ด้วยชุดแฟนซี มาวิ่งเพื่อช่วยสร้างสีสันให้แก่งาน เรียกว่ามีตั้งแต่ สวมหมวกตัวการ์ตูน ไปจนถึงกลุ่มของนักผจญเพลิง ซึ่งแต่งกาย ด้วยเครื่องแบบผจญเพลิงแบบเต็มยศมาวิ่งกันเลยก็มี เวลาประมาณ 7 โมง นักวิ่งที่ได้รับหมายเลขแล้วทุกคนมารอ พร้อมกันอยู่ ณ จุดปล่อยตัว เพื่อร่วมพิธีเปิดงานอย่างเป็นทางการ พิธีกรของงาน ซึ่งคาดว่าน่าจะผ่านการเป็นพิธีกรงานวิ่งของเมืองนี้ มาแล้วอยากโชกโชน ทักทาย และแซวนักวิง่ ขาประจ�ำคนโน้นที คนนี้ ที่ผ่านเครื่องขยายเสียง เรียกรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะได้อย่าง ไม่ขาดสาย ก่อนเริ่มพิธีก็มีนักร้องสาวเสียงสวยขึ้นมาร้องเพลงชาติ เพื่อเป็นการเปิดงาน จากนั้นก็มีบุคคลส�ำคัญของงานขึ้นมากล่าว เปิดงานอย่างเป็นกันเอง 7:15 น. แล้วช่วงเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง... เมื่อสิ้นเสียง ประกาศว่า “ไป” เท่านั้นล่ะครับ กองทัพนักวิ่งกว่าสองพันชีวิตก็ ไหลเลือ่ น เคลือ่ นตัวไปข้างหน้า--และแน่นอนว่า ผมเองก็คอื หนึง่ ในนัน้ ผมเองคือหนึ่งในนักวิ่งที่วิ่งไปยิ้มไปจนรู้สึกเมื่อยหน้า จากก้าวแรกทีอ่ อกตัว ผมไม่ได้พยายามเร่งสปีดตัวเองให้วงิ่ แซง คนรอบข้างแต่อย่างใด ผมใช้ความเร็วระดับปานกลางแบบไม่เร็วมาก และไม่ชา้ มาก ซึง่ ผมก็วงิ่ ของผมอย่างนัน้ มาได้ระยะหนึง่ จากนัน้ ผม ว่าอาจจะเป็นเพราะผมสูดหายใจเอาอากาศเย็นเฉียบเข้าไปจนเต็ม ปอดอยู่หลายเฮือก ท�ำให้จู่ๆ ผมก็เกิดเหนื่อยลิ้นห้อยขึ้นมาจนต้อง

หยุดวิ่ง และเปลี่ยนมาเป็นเดินแทน ถึงตรงนี้ คุณหลายคนอาจจะมี ความคิดแล่นเข้ามาในหัวประมาณว่า “อะไรกัน วิ่งแค่ 5 กิโลเอง ไปได้แค่ไม่เท่าไหร่ ถึงกับเหนื่อยลิ้น ห้อยเลยเนี่ยนะ!!! โอ้วแม่เจ้า” ถึงตรงนี้ ผมจึงต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า ก่อนทีผ่ มจะมาวิง่ งานนี้ ผมป่วยหนักเนือ่ งจากอากาศทีเ่ ปลีย่ นแปลงแบบขึน้ ๆ ลงๆ จนร่างกาย ของผมปรับสภาพไม่ทันต้องนอนซมอยู่ร่วมอาทิตย์ กระทั่งถึงวันนี้ ขณะที่ผมวิ่งอยู่ ตัวผมเองก็ยังไม่หายไข้ดีเท่าไหร่ ยังไอ ค่อกแค่ก ยัง ท�ำจมูกฟึ้ดฟัดอยู่เลยครับ (ขอความเห็นใจสุดฤทธิ์) และจากที่คิดไว้ เมือ่ ครัง้ ลงสมัคร ว่าก่อนวันงานจะต้องตืน่ เช้าไปซ้อม ซ้อม และก็ซอ้ ม กลับกลายเป็น นอน นอน และก็นอนซมเพราะพิษไข้ ไม่ได้ออกไป ซ้อมวิ่งเลยสักวัน เพราะอย่างนี้ล่ะครับผมจึงท�ำได้เพียงเดินๆ วิ่งๆ อยู่แบบนั้น มีความสุขที่ได้มองนักวิ่ง วิ่งผ่านผมไปคนแล้ว คนเล่า (ยิ้ม) แรกเริ่มเลยผมประเมินสภาพของตัวเองเอาไว้ว่า จากอาการ ป่วยระดับนี้ ผมอาจต้องใช้เวลาร่วม 2 ชั่วโมง กว่าจะวิ่ง (เดิน) เข้า เส้นชัยกะเค้าได้ เนือ่ งจากผมไม่อยากฝืนเอาแต่วงิ่ อย่างไม่ลมื หูลมื ตา แล้วกลับไปบ้านอาการทรุดหนักกว่าเดิม โดยปกติแล้ว ผมใช้เวลาประมาณ 2 ชัว่ โมง ในการวิง่ ออกก�ำลังกาย ในตอนเช้า ระยะทางร่วม 6-8 กิโลเมตร ก็นนั่ ล่ะครับ วิง่ บ้าง เดินบ้าง แต่ถงึ จุดหมายแน่นอน--ดังนัน้ ผมจึงประหลาดใจ และภูมใิ จในตัวเอง อยู่ไม่น้อย ที่ในวันนี้ผมวิ่งเข้าเส้นชัยด้วยเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงเศษ ผิดจากที่ตีราคาสภาพของตัวเองเอาไว้ในตอนแรก อ้อ... อีกเรื่องหนึ่งที่เกือบลืมบอกไป คุณๆ หลายคนอาจสนใจ อยากทราบว่า งานวิง่ ระยะสัน้ ๆ ในต่างประเทศแบบนี้ เขามีจดุ บริการ อาหาร น�้ำดื่ม ให้กับบรรดานักวิ่งรึเปล่า? แม้ผมยังไม่เคยไปร่วมงานวิ่งในเมืองไทย แต่ผมก็เคยติดตาม ข่าวคราว เคยเห็นภาพงานวิง่ ผ่านตามาบ้างแล้วหลายงานอยูค่ รับ ซึง่ ผมก็ขอบอกตรงนี้เลยครับว่า ที่นี่มีจุดบริการน�้ำดื่มแบบเดียวกันเลย ครับ เหล่านักวิง่ คว้าแก้วน�ำ้ ไปดืม่ แล้วก็ทงิ้ แก้วไว้เต็มถนนเหมือนกัน ด้วยครับ (หัวเราะ) จากนัน้ ก็จะมีเจ้าหน้าที่ หรือพวกอาสาสมัครทีม่ า ช่วยงาน ก็จะช่วยกันเก็บแก้วไปทิ้ง พอวิง่ เข้าเส้นชัยแล้วก็ยงั มีจดุ บริการน�ำ้ ดืม่ และผลไม้ทงั้ กล้วย ทั้งส้มเพิ่มพลังให้อีกด้วยครับ หลังจากที่เข้าเส้นชัยมาแล้ว ผมก็นั่งพักพลางทอดสายตามอง นักวิ่งที่เหลือทยอยวิ่งเข้าเส้นชัยตามๆ กันมา ทั้งรุ่นใหญ่ รุ่นเล็ก โดย เฉพาะนักวิง่ รุน่ เยาว์ทปี่ ล่อยตัวทีเ่ วลาประมาณ 8 โมงกว่า ก็ทยอยวิง่ เข้าเส้นชัยกันอย่างครื้นเครง หากคุณๆ ได้มีโอกาสไปวิ่งในงานที่มี เด็กๆ ร่วมวิ่งอยู่ด้วยเยอะๆ ล่ะก็ ลองนั่งมองพวกเขา อย่างที่ผมนั่ง มองพวกเขาวิง่ เข้าเส้นชัยในวันนีส้ คิ รับ สายตาอันมุง่ มัน่ ของพวกเขา จับจ้องไปทีเ่ ส้นชัย โดยมีรอยยิม้ ปริม่ เปือ้ นอยูท่ วั่ ใบหน้า--ตลอดระยะ เวลาทีผ่ มนัง่ ดูพวกเขาอยูน่ นั้ คุณๆ เชือ่ หรือไม่ครับว่า ไม่มเี ด็กคนไหน เลยทีเ่ ดินเข้าเส้นชัย ทุกคนวิง่ ผ่านเส้นชัยไปพร้อมๆ กับเสียงเฮทัง้ นอก และในใจ ช่างเป็นภาพที่งดงาม และน่าประทับใจมากจริงๆ ^_^ VOLUME 13 ISSUE 93 13

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY

e A เส้นชัย / A Jonathan Torrell : Cupid’s Undie Run

ชนะใคร ไม่เท่า ชนะตัวเอง เชื่อมั้ยครับ ตัวผมเองเมื่อก่อนเวลาจะ ออกกำ�ลังกายทีหนึง่ ก็ตอ้ งขับรถไปฟิตเนส ซึ่ ง ก็ ไ ม่ ไ ด้ อ ยู่ ใ ก ล้ บ้ า น เ อ า เ สี ย เ ล ย บางวันไปถึงฟิตเนสแล้วก็ได้แต่เดินแกร่ว อยู่ในนั้น ยกเวทไป 2-3 ทีก็วาง ขึ้นไปวิ่ง บนลู่วิ่งได้ 5 นาที 10 นาทีก็ลงมา นั่งๆ ยืนๆ มองคนอื่นเขาออกกำ�ลังกายกันเสีย มากกว่าออกเอง เป็นเช่นนี้อยู่นาน จนเมื่อได้กลับไปตรวจเลือดที่เมืองไทยก็ พบว่า ตัวเองในวัยใกล้ 40 นั้น ก็มีระดับ คอเลสเตอรอลสูงเกือบ 300 เลยทีเดียว จึ ง คิ ด จะเปลี่ ย นวิ ธี อ อกกำ�ลั ง กายดู บ้ า ง จนสุดท้ายผมก็มาจบที่การวิ่ง

10 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 94

ที่ อ เมริ ก ามี ค นที่ นิ ย มออกก� ำ ลั ง กาย ด้วยการวิง่ และปัน่ จักรยานกันเยอะมากครับ ดังนั้นเขาจึงท�ำทางเพื่อนักวิ่ง นักปั่นขึ้นมา โดยเฉพาะ เรียกได้ว่าปลอดภัย หายห่วง ไม่ต้องไปวิ่งแข่งกับรถบนถนนเหมือนเมือง ไทย อากาศ และทัศนียภาพรอบข้างก็ไม่ต้อง พูดถึงครับ สวยงาม เพลิดเพลินจ�ำเริญใจ กันเลยทีเดียว เมื่ อ วิ่ ง อยู ่ ค นเดี ย วมาได้ ร ะยะหนึ่ ง ภรรยาก็แนะน�ำให้ไปวิ่งร่วมกับคนอื่นๆ ใน งานวิ่งดูบ้าง ผมก็เลยลองดู และก็ตกหลุมรัก การวิ่งในงานวิ่งจนหมดใจเลยจริงๆ ครับ และเมือ่ รูว้ า่ มีงานวิง่ จัดขึน้ อีกในวันเสาร์ ถัดมา ผมจึงคิดที่จะชวนเด็กข้างบ้าน ซึ่งรัก การวิ่งอยู่แล้ว มาวิ่งด้วยกัน การวิ่งครั้งที่ 2 ของผม ในงาน Run Park Ave. 5.2K ผมตัง้ ใจเอาไว้เป็นมัน่ เหมาะ ว่าจะต้องท�ำเวลาให้ได้ดีกว่าเดิมมากๆ ว่าแล้วผมก็ตงั้ หน้าตัง้ ตาตืน่ เช้ามาซ้อม ซ้อม และซ้อม แม้ว่าอากาศจะหนาว หรือฝน จะตกผมก็ไม่หวั่น อย่างวันไหนที่ฝนตก ผมก็ ขับรถไปวิ่งบนลู่ในฟิตเนส โดยที่คราวนี้ในใจ มีแต่เพียงความกระตือรือร้นอยู่เต็มเปี่ยม และผลลั พ ธ์ ที่ ไ ด้ จ ากการวิ่ ง ครั้ ง ที่ 2 ของผม ก็ไม่ท�ำให้ตัวผมเองผิดหวัง หนนี้ผม ท�ำเวลาไป 39 นาทีเศษ จ�ำได้ว่าพอตัวเอง มองเห็นเวลาขณะที่วิ่งเข้ามา ก็ไม่สามารถ ควบคุมรอยยิม้ ให้หบุ ลงได้ และผมก็ปฏิญาณ กับตัวเองว่า มันจะต้องดียิ่งขึ้นในหนต่อๆ ไป การฝึกซ้อมให้ผลที่คุ้มค่าเสมอ และไม่ ท�ำให้ใ ครผิดหวัง ครับ ผมท�ำเวลาจาก 39 นาทีเศษ เหลือเพียง 33 นาทีเศษในการวิ่ง ครั้งที่ 3 ในงาน Get Fit for FIT 5K ทั้งๆ ที่ การวิ่ ง ในครั้ ง นี้ นั ก วิ่ ง ทุ ก คนต้ อ งใช้ ค วาม ระมัดระวังเป็นพิเศษเนื่องจากหมอกที่ลงจัด

ชนิดที่วิ่งผ่านไปเพียงไม่กี่นาที หัวหูก็เปียกไป หมดแล้ว ดังนัน้ เรือ่ งทัศนวิสยั คงไม่ตอ้ งพูดถึง เพราะคุณจะมองเห็นเส้นทางเพียงไม่กี่เมตร เบื้องหน้าเท่านั้น อ้อ...จะว่าไปก็ไม่ใช่การซ้อมเพียงอย่าง เดียวหรอกครับ ทีท่ ำ� ให้เราสามารถวิง่ ท�ำเวลา ได้ดีขึ้น และดีขึ้น มีสิ่งหนึ่งที่ไม่รู้ว่ามีผมรู้สึก อยู่คนเดียว หรือมีเพื่อนนักวิ่งคนไหนที่คิด เหมือนผมบ้างหรือเปล่าว่า เพือ่ นนักวิง่ ทีว่ งิ่ ใน สนามเดี ย วกั น กั บ เรานี่ แ หละครั บ ถื อ เป็ น พาวเวอร์บาร์ หรือเรียกง่ายๆ ว่าเป็นแรงพลัง ผลักให้เรามีลูกฮึดได้เป็นอย่างดี อย่างเจ้าเด็กหนุ่มข้างบ้านผม ก็ท�ำลาย สถิติของตัวเองลงได้เพราะเด็กผู้หญิงนักวิ่ง ทีว่ งิ่ สปีดขึน้ มาตีเสมอก่อนเข้าเส้นชัยเพียงไม่ กี่สิบเมตร เด็กนั่นบอกกับผมว่า ในขณะที่เขา ก�ำลังจะหมดแรง พลันหางตาก็ปะเข้ากับเด็ก สาวอายุรนุ่ ราวคราวเดียวกันทีก่ ำ� ลังพยายาม สปีดตัวเองขึ้นมาเพื่อแซงเขาไป “โอ้ ม ายก้ อ ด—ตอนนั้ น ฉั น รู ้ แ ค่ เ พี ย ง อย่างเดียวว่า ฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนไหน แซงหน้าฉันไปอย่างเด็ดขาด” และนั่นก็ท�ำให้เด็กหนุ่มคนดังกล่าวเข้า เส้นชัยโดยท�ำลายสถิตทิ ตี่ วั เองเคยท�ำไว้ อย่าง ชนิดที่เจ้าตัวเองก็ยังงงเองว่าท�ำไปได้ยังไง ผมเองก็เช่นกัน ในงานเดียวกันนั้นเอง ขณะทีเ่ รีย่ วแรงเฮือกสุดท้ายของผมได้หมดสิน้ ลงไปนานแล้ว คือ เอาเป็นว่าผมเริ่มที่จะเดิน แล้วล่ะครับ ณ เวลานั้นเอง มีผู้หญิงผิวสี รูปร่างอวบท้วมคนหนึ่งวิ่งตามมาทัน และ ขณะทีเ่ ธอก�ำลังจะแซงผมไป เธอก็พดู กับผมว่า “ไปเถอะ วิ่ ง ต่ อ อี ก นิ ด เราสามารถ ท�ำเวลาประมาณ 30 ต้นๆ ที่เส้นชัยได้นะ ไป เถอะ เร็ว” และเสียงนั้นเองท�ำให้ผม ซึ่งก�ำลังเดิน

อยู ่ พุ ่ ง ทะยานออกวิ่ ง ไปอี ก ครั้ ง หนึ่ ง และ ท�ำเวลาได้ดีขึ้นตามที่ตั้งใจไว้จริงๆ (ยิ้ม) เอาล่ะครับ และส�ำหรับงานสุดท้ายทีผ่ ม จะไม่พูดถึงก็คงไม่ได้ นั่นคืองานวิ่งที่มีชื่อว่า Cupid’s Undie Run ซึ่งจะจัดขึ้นพร้อมกัน หลายเมืองในทุกๆ วันที่ 15 กุมภาพันธ์ หรือ อีกนัยหนึ่งคือหลังวาเลนไทน์ หนึ่งวันนั่นเอง เป็นงานที่จัดขึ้นเพื่อหาเงินสมทบทุนบริจาค ให้แก่ The Children’s Tumor Foundation โดยในแต่ละปีมูลนิธิดังกล่าวก็ได้รับเงินจาก งานนี้ไปเป็นล้านเหรียญเลยทีเดียว งานนี้มีคอนเซ็ปต์ชุดวิ่งที่ทั้งหวือหวา และวาบหวิว คือชุดที่จะใส่มาวิ่งจะต้องเป็น ชุดเก่งที่ใส่ในห้องนอนครับ ฝรั่งเขาไม่ได้ใส่ กางเกงเล เสื้อกล้าม หรือเสื้อยืดน้องเน่า กับ กางเกงขาสั้ น นอนเหมื อ นพี่ ไ ทยเราหรอก นะครับ พวกเขาเน้นความสบาย จึงมักใส่ ชิ้นน้อยๆ และน้อยชิ้นมากที่สุดเพื่อความ สบายยามหลับ แม้ชื่องานจะบอกว่าเป็นงานวิ่ง แต่ใน งานจริงๆ น้อยคนนักที่จะวิ่งกันอย่างเอาเป็น เอาตายเหมือนในงานวิง่ ทัว่ ไป งานนีก้ งึ่ ๆ เป็น เดิน-วิ่งสไตล์พาเหรด วิ่งไป เต้นไปรอบๆ ใน ชุดชั้นในทั้งชาย และหญิง โทนสีที่จะเห็นคน ใส่มาวิ่งกันมากที่สุดก็เห็นจะเป็นสีแดง กับ สีชมพู แม่เจ้า!!! คนไม่เคยอย่างผม พอไปวิ่ง เป็นครั้งแรก เรียกว่าสมาธิหลุด วอกแวกได้ ง่ายๆ เลยครับ มองแต่คนข้างๆ จนไม่เป็นอัน มองทางเลยทีเดียว (หัวเราะ) แต่สนุกครับ สนุกมาก ปีนี้รูปร่างไม่ค่อยเป็นใจ ช่วงนี้ขอ เร่งลบฉายาจ�้ำม�่ำยอดนักวิ่งที่ภรรยามอบให้ ก่อน ปีหน้า Cupid’s Undie Run คงได้ ต้อนรับโฉมใหม่ทไี่ ฉไลกว่าเดิมของผม!!!

11

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

Michael Aviles

เด็กหนุม่ ยอดนักวิง่ (ตอนที่ 1) ผมมีเรื่องของเด็กหนุ่มอายุ 19 ปี คนหนึ่งอยากจะเล่าให้ฟัง-เขา คนนี้มีชื่อตามนักบุญคนหนึ่งของศาสนาคริสต์ว่า “ไมเคิล” แต่ผมขอ เรียกเขาสั้นๆ ว่า “ไมค์” ผมกับภรรยา เคยเช่าบ้านอยูใ่ กล้ๆ กับบ้านของไมค์ และภาพหนึง่ ซึง่ ถือเป็นภาพชินตาส�ำหรับพวกเรา และเพือ่ นบ้านคนอืน่ ๆ ในละแวกนัน้ นั่นก็คือ ภาพของเด็กหนุ่มคนดังกล่าว ซึ่งแต่งกายด้วยชุดเสื้อกล้าม กางเกงขาสัน้ ดูทะมัดทะแมง มีปลอกแขนส�ำหรับใส่เครือ่ งเล่นไอพอด ติดอยู่ที่แขนข้างซ้าย วิ่งผ่านบ้านของเราไปวันแล้ววันเล่า เรียกได้ว่า เป็นกิจวัตรอย่างหนึ่งในชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผมจะนึกถึงเด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นมา เมื่อคิดว่า จะหาบัดดี้ดีๆ สักคนไปร่วมวิ่ง ในงานวิ่งด้วยกัน-วันหนึ่ง ทันทีที่คิดได้ ดังนั้น ผมไม่รอช้า จัดแจงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาไมค์ในบัดดลเขาไม่ได้รับสายของผมในวินาทีนั้น แต่ส่งข้อความตอบกลับมาในอีก หลายนาทีให้หลังว่า 12 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 95

“มีอะไรรึเปล่า? ฉันก�ำลังเตรียมตัวจะออกไปวิ่ง” นั่นไง!!! เข้าทางผมพอดี “ไม่มอี ะไรมาก แต่อยากจะชวนยูไปวิง่ ด้วยกันในงานวิง่ วันเสาร์นี้ ไม่รู้ว่ายูมีแพลนอะไรรึยัง?” ผมส่งข้อความตอบกลับไป “แน่นอน ฉันอยากไป” เขาตอบกลับมาทันควันในเสี้ยววินาที จากนั้นผมกับไมค์ เด็กหนุ่มยอดนักวิ่ง (ฮ่า ฮ่า ผมแอบตั้งฉายา ให้เขา เพื่อให้เข้ากับฉายาที่ภรรยาตั้งให้ผมว่า จ�้ำม�่ำยอดนักวิ่ง เราจะ ได้ดเู ป็นทีมเดียวกัน หรือคุณว่าไง?) ก็โทรนัดแนะ และได้ไปวิง่ ด้วยกัน เป็นครั้งแรก (ของไมค์) ในวันเสาร์ถัดมา ซึ่งเป็นการลงวิ่งในงานที่ 2 ของผม 6 โมง 15 นาที ขณะทีผ่ มกับภรรยาก�ำลังแต่งตัว และเตรียมพร้อม ทีจ่ ะออกไปยังงานวิง่ เด็กหนุม่ ยอดนักวิง่ คนดังกล่าวได้โทรขึน้ มาบอก ว่าเขาพร้อมแล้ว และรออยู่ที่หน้าบ้าน-ตอนนั้น พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น ด้วยซ�้ำ และอากาศข้างนอกก็หนาวมากจริงๆ การตื่นเช้าผิดจากเวลา ปกติไป 3 ชั่วโมง ยังถือเป็นเรื่องที่ยากอยู่เช่นเคย เราคุยกันตลอดทางระหว่างที่ขับรถไปยังงานวิ่ง ไมค์พร่างพรู เรื่องราวมากมายที่เกี่ยวกับการวิ่ง ซึ่งอยู่ภายในใจของเขาออกมา เขา บอกว่า การมาวิ่งในงานวิ่งเช่นนี้ถือเป็นสิ่งที่เขาฝันอยากท�ำมาตลอด แต่ไม่เคยรูว้ า่ จะต้องเริม่ ตรงไหน ยังไง อีกอย่างหนึง่ ก็คอื ไม่มใี ครสนใจ ไปกับเขาเลย ทุกวันเขาจึงท�ำได้เพียงวิง่ อยูใ่ นละแวกบ้านเพียงคนเดียว

ผมถามเขาด้วยความใคร่รู้ส่วนตัว ถึงที่มาที่ไป เหตุใดเด็กหนุ่ม ในวัยเช่นเขาจึงรักการวิ่ง ทั้งๆ ที่เด็กฝรั่งส่วนใหญ่เวลาว่างก็มักจะไป เตะบอล เล่นสเก็ตบอร์ด โยนโบว์ลิ่ง หรือท�ำอะไรห่ามๆ เป็นหมู่คณะ กันเสียมากกว่า ไมค์เล่าว่า เขาเคยเป็นคนที่อ้วนมากๆ น�้ำหนักร่วมร้อยกิโลเลย ทีเดียว แรกเริ่มเลยก็ไม่ได้สนใจว่าคนอื่นจะมองตัวเองว่าอ้วนยังไง แต่แล้วก็...

13

“มีอยู่วันหนึ่ง ฉันนั่งอยู่กับเพื่อน เมื่อมองไปรอบๆ ก็เห็นแต่คน รูปร่างดีๆ มีกล้าม มีซิกซ์แพค กัน เห็นแล้วก็รู้สึกชื่นชมเขาเหล่านั้นนะ ฉันว่าพวกเขาจะต้องเป็นคนที่มีวินัยมากๆ ไหนจะเรื่องออกก�ำลังกาย ไหนจะเรือ่ งของการกินอีก แล้วจูๆ่ ฉันก็คดิ ได้วา่ ควรจะเริม่ ออกก�ำลังกาย บ้างแล้วล่ะ” เขาเริ่มต้นจากลู่วิ่ง และเครื่องออกก�ำลังกายที่มีอยู่ที่บ้าน 14 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 95

“ฉันเริม่ วิง่ บนลูว่ งิ่ ทีบ่ า้ นก่อน โดยมักจะวิง่ ตอนทีไ่ ม่มใี ครอยูบ่ า้ น เพราะฉันจะเปิดเพลงดังลั่นบ้านเลย (หัวเราะ) วิ่งทีก็วิ่งนานมากๆ เรียกว่าออกก�ำลังกายอยากหนัก เหงือ่ ออกชนิดทีเ่ ปียกไปทัง้ ตัวเหมือน เพิ่งเดินขึ้นมากจากสระน�้ำยังไง อย่างงั้นเลย (หัวเราะ) พอมาเริ่ม ออกก�ำลังกายถึงได้รู้ว่า ชีวติ ดีขึ้นมากๆ ได้เหงื่อออกเยอะๆ ก็ท�ำให้เรา สดชื่น ตอนกลางคืนก็นอนหลับสบาย…

…ตอนนั้นฉันก็วิ่งบนลู่วิ่งที่บ้านอยู่นานเหมือนกันนะ แล้วก็มา คิดว่า ท�ำไมเราไม่ลองออกไปวิ่งข้างนอกดูบ้าง เพราะวิ่งแต่ในบ้านก็ อุดอู้ ก็เลยลองออกไปวิ่งข้างนอก วิ่งไปสวนสาธารณะใกล้บ้าน วิ่งไป หมู่บ้านข้างๆ วิ่งไปทั่วเลย (หัวเราะ)… …หลังจากได้ออกไปวิ่งบนพื้นข้างนอกบ้าน ก็ตกหลุมรักเลย (ยิม้ กว้าง) นีแ่ หละคือสิง่ ทีฉ่ นั ชอบล่ะ ฉันเชือ่ ว่าคนแถวบ้านทุกคนก็รนู้ ะ ว่าฉันชอบวิง่ เพราะก็วงิ่ ผ่านบ้านทุกคนแทบทุกวัน (หัวเราะ) คือถ้าฝน ไม่ตก รับรองว่าจะต้องเห็นฉันวิง่ แน่ ชีวติ ของฉันนับจากเริม่ วิง่ ก็ไม่เคย มีค�ำว่า ‘ไม่มีเวลาวิ่ง’ อยู่ในหัวเลย คืออาจจะมีวันที่มีเวลาน้อยหน่อย เพราะบางวันกลับจากเรียนมาก็ตอ้ งไปท�ำงานพาร์ทไทม์อกี แต่ยงั ไงก็ ต้องวิ่ง จะมากจะน้อยก็ว่ากันอีกที” จากวันแรกที่เริ่มวิ่ง กระทั่งวันนี้ที่ไมค์นั่งอยู่กับผมในรถ ซึ่งก�ำลัง วิ่งตรงไปยังงานวิ่งซึ่งจัดขึ้นที่ดาวน์ทาวน์ออแลนโด เวลาก็ผ่านไปราว 3 ปีเศษเห็นจะได้แล้ว-ในวันนีไ้ ม่มภี าพของเด็กชายอ้วนจ�ำ้ ม�ำ่ คางสองชัน้ คนเดิมให้เห็นอีกต่อไปแล้ว เด็กหนุ่มซึ่งนั่งอยู่บริเวณเบาะหลังบนรถของผมในขณะนี้ คือ เด็กหนุ่มเชื้อสายละตินหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงโปร่ง ไม่เหลือเค้า ของความอวบอ้วนให้เห็นอีกเลย...

โปรดติดตามตอนจบในฉบับหน้า

15

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

Michael Aviles

เด็กหนุ่มยอดนักวิ่ง (ตอนจบ) “แล้วเมื่อเสาร์ที่แล้ว ที่ยูไปวิ่งมา ยูใช้เวลาไปเท่าไหร่” ไมเคิลถามผมบ้าง “เสาร์ที่แล้ววิ่ง 5K ไอใช้เวลาไปเกือบชั่วโมงครึ่ง” ผมกล้อมแกล้มตอบแบบอายๆ “โอ้มายก้อด!!! ท�ำไมนานจัง” เด็กหนุม่ อุทานตามแบบฉบับของคนทีเ่ กิดมาในบ้าน ที่เคร่งศาสนาที่มีพระเยซูเจ้าเป็นศาสดา ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผมหัวเราะกลบเกลือนพลาง บอกไปว่า หนแรกที่วิ่งนั้นผมป่วยหนัก เลย เดินเสียมากกว่าวิ่ง กว่าจะเข้าเส้นชัยเลยปา เข้าไปชั่วโมงกว่า “ฉันคิดว่าระยะทาง 5K ฉันน่าจะวิง่ เสร็จ ภายในเวลา 22 นาที เพราะแอพพลิเคชั่น Running ของไนกี้ ทีด่ าวน์โหลดมาในโทรศัพท์ มันบอกว่าอย่างงั้น ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้แหละ จะได้รู้กัน (ยิ้มกว้าง)” เขาอธิบาย --ที่จุดเส้นชัย ภรรยาของผมซึ่งนั่งรอดู พวกเราวิ่งเข้าเส้นชัยอยู่ เล่าให้ผมฟังว่า ทันที ที่เครื่องบอกเวลาแบบดิจิตอลขนาดใหญ่ซึ่ง ติ ด อยู ่ เ หนื อ ซุ ้ ม เส้ น ชั ย เปลี่ ย นตั ว เลขไปที่ 22:09 เธอก็ได้มองเห็นไมเคิลวิ่งเลี้ยวมาใน โค้งสุดท้าย แม่เจ้า (โว้ย)!!! ผมอุทานดังๆ ในใจ คนเดี ย ว--เป็ น ไปตามที่ แ อพพลิ เ คชั่ น ใน โทรศัพท์ของไมเคิลบอกไว้จริงๆ เด็กหนุ่ม คนนั้นวิ่งเข้าเส้นชัยด้วยเวลา 22 นาทีกว่า ภรรยาของผมวิง่ น�ำ้ ตารืน้ ไปหาไมค์ (เธอ บอกว่าเธอรู้สึกตื้นตันที่ได้เห็นคนรู้จักวิ่งเข้า เส้นชัยเป็นกลุ่มแรกๆ) เธอบอกเขาว่า เขา ท�ำเวลาได้ดี เรียกว่าเป็นกลุ่มแรกๆ ที่วิ่งเข้า เส้นชัยมา เด็กหนุ่มรีบถามกลับว่า คนแรกที่ เข้าเส้นชัยมาท�ำเวลาไปเท่าไหร่ 14 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 96

“16 นาทีกว่า” ภรรยาผมตอบ เด็ ก หนุ ่ ม เบิ ก ตากว้ า ง “จริ ง เหรอ โอ้มายก้อด ท�ำได้ยงั ไง นัน่ แสดงว่าเขาใช้เวลา แค่ 5 นาทีกว่าในการวิ่งต่อ 1 ไมล์นะ” เขา ค�ำนวนเสร็จสรรพในใจ ภรรยาของผมปลอบใจ บอกไปว่า คนที่ วิ่งเข้ามาราว 20 กว่าคนแรกเป็นพวกนักกีฬา ที่ ม าวิ่ ง เพื่ อ สร้ า งสี สั น ให้ ง าน พลางชี้ ใ ห้ ดู นักกีฬาหลายๆ คนทีย่ งั ยืนให้ชา่ งภาพถ่ายรูป และสัมภาษณ์อยู่ข้างๆ เส้นชัย “พวกนี้ เ ป็ น นั ก กี ฬ าทั้ ง นั้ น ดู ที่ ป ้ า ย หมายเลขบนเสื้ อ ของพวกเขาสิ เห็ น มั้ ย ด้านล่างมีชื่อของพวกเขาอยู่ด้วย อย่างยูเพิ่ง มาวิ่งงานนี้เป็นงานแรก ยูไม่เคยรู้เลยว่าคนที่ ว่าวิ่งเร็ว เขาท�ำเวลากันคนละเท่าไหร่ …แต่นบั จากวันนีไ้ ป ยูรแู้ ล้ว ได้เห็นแล้ว ฉันเชื่อว่ายูจะท�ำเวลาได้ดีขึ้นในครั้งต่อไป เห็นมัย้ วันนีม้ ชี า่ งภาพมาขอถ่ายรูปยูหลังจาก ยูวงิ่ เข้าเส้นชัย เพราะอะไร--เพราะยูเป็นนักวิง่ หน้าใหม่ ยังไม่มีใครรู้จัก แต่ท�ำเวลาได้ดีแล้ว ส�ำหรับการเป็นบุคคลธรรมดาคนหนึ่ง ฉัน เชือ่ ว่าถ้ายูมาวิง่ ในงานแบบนีไ้ ปเรือ่ ยๆ วันหนึง่ ยู จ ะสามารถมี ห มายเลขติ ด เสื้ อ ที่ เ ขี ย นชื่ อ ‘ไมเคิล’ ไว้ข้างใต้ได้เหมือนกัน”

ไมเคิลยิ้มกว้างแทนค�ำขอบคุณ พร้อม กับรับปากว่าจะท�ำให้ดยี งิ่ ขึน้ ในการวิง่ ครัง้ ต่อ ไป และเขาก็ท�ำได้อย่างที่พูดจริงๆ เพราะใน การวิ่ ง ในงานวิ่ ง ครั้ ง ที่ 2 ของเขา ไมเคิ ล สามารถท� ำ เวลาเหลื อ เพี ย ง 20 นาที เ ศษ เท่านั้นในการวิ่งระยะทางเท่าเดิม และเมื่อเช็คดูที่บอร์ดแสดงผลการวิ่ง สิง่ ทีป่ รากฏตรงหน้าท�ำให้เด็กหนุม่ ของเรายิม้ ไม่หุบ เขาวิ่งมาหาผมและละล�่ำละลักบอก อย่างดีใจว่า “ฉันเข้ามาเป็นที่ 4 ในรุ่นอายุของ ฉัน!!!”

“เย้!!! เห็นมั้ย ฉันรู้ว่ายูต้องท�ำได้” ทั้งผม และภรรยาต่างก็ดีใจด้วยกับไมค์ เรา สามคนกระโดดกอดกันกลมด้วยความลิงโลด --เท่ า ที่ ผ มรู ้ จั ก เด็ ก คนนี้ ม า เขาเป็ น เด็กหนุ่มที่สุภาพ ขี้อาย ยิ้มง่าย และเป็นที่รัก ของทุกคน ผิดกับเด็กฝรั่งทั่วไปที่มักจะชอบ เล่นอะไรห่ามๆ ไม่ค่อยมีความเคารพย�ำเกรง ต่อผู้ใหญ่ ครอบครัวของไมค์มีพื้นเพมาจาก เวเนซูเอล่า ที่บ้านของเขามีกันอยู่ 3 คน คือ เขา แม่ และน้องสาววัย 16 ชื่อ มิเชล เขาไม่ได้อยู่กับพ่อแท้ๆ--ตั้งแต่เกิดมา เขาก็มพี อ่ เลีย้ งเป็นพ่อ ซึง่ โชคดีมากทีพ่ อ่ เลีย้ ง รักเขาเหมือนลูกแท้ๆ แต่เมื่อ 8 ปีที่แล้ว พ่อ เลี้ยงก็มีอันต้องแยกทางกับแม่ของเขา และ ไปแต่งงานมีครอบครัวใหม่ เขาเคยบอกผมว่า เขาและน้องไม่เคย รู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กที่ขาดพ่อเลย เพราะแม่ เป็นผู้หญิงที่เก่งมาก “แม่เป็นได้ทั้งพ่อ และแม่ในเวลา เดียวกัน (ยิ้มอย่างภูมิใจ)” เขาจัดแจงงัดโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป ผลการวิง่ ทีแ่ สดงอยูบ่ นบอร์ด จากนัน้ ก็งว่ นอยู่ กับโทรศัพท์พักหนึ่ง ก่อนบอกกับพวกเราว่า เขาได้ส่งผลการวิ่งที่มีชื่อของเขาขึ้นมาเป็น อันดับที่ 4 ไปให้พ่อแท้ๆ ของเขาดู “ยูรู้มั้ยว่าพ่อแท้ๆ ของฉันเป็นนักวิ่งนะ พ่อเป็นนักวิง่ มาราธอน พ่อลงแข่งวิง่ เยอะมาก เคยลงแข่งไอรอนแมน (Iron Man) ทีต่ อ้ งทัง้ วิง่ ว่ายน�้ำ และปั่นจักรยานด้วย ฉันคิดว่าฉันคง ได้สิ่งนี้มาจากพ่อ ฉันจะส่งรูปไปให้พ่อดู พ่อ ฉันจะต้องภูมใิ จ และมีความสุขมาก ยูวา่ มัย้ ?” อย่าว่าแต่คนเป็นพ่อเลย เพราะแม้แต่ ผมซึ่งเป็นเพียงเพื่อนคนหนึ่ง ยังมีความสุขที่ ได้เห็นเด็กหนุม่ กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ถึงเพียงนี้ แล้วคนเป็นพ่อล่ะ จะมีความสุข มากขนาดไหน และในงานวิ่งงานสุดท้ายที่ผมกับไมค์ ได้วิ่งด้วยกัน ก่อนที่ผมกับภรรยาจะย้ายจาก Sunshine State (ฟลอริดา) ไปยัง Windy City (ชิคาโก) ในอีกหนึ่งอาทิตย์ถัดมา บัดดี้คนนี้ ของผมก็ได้ท�ำลายสถิติของตัวเองลงอีกครั้ง โดยวิ่งเข้าเส้นชัยเป็นที่ 2 ได้ถ้วยรางวัลจาก

พ่อเป็นนักวิ่งมาราธอน

พ่อลงแข่งวิ่งเยอะมาก เคยลงแข่ง ไอรอนแมน (Iron Man) ที่ต้อง

ทั้งวิ่ง ว่ายน้ำ� และปั่นจักรยานด้วย ฉันคิดว่าฉันคงได้สิ่งนี้มาจากพ่อ

ฉันจะส่งรูปไปให้พ่อดู พ่อฉันจะต้อง ภูมิใจ และมีความสุขมาก

การได้ท�ำในสิ่งที่เขารัก ถ้วยแรกในชีวิตกลับ บ้านไปนอนกอดให้ชื่นใจ ผมขอไม่บอกเวลา ที่เขาท�ำได้ เพราะส�ำหรับเด็กหนุ่มยอดนักวิ่ง ในตอนนี้ เวลาที่เหลือระหว่างเขากับพวกเรา ซึ่งได้เริ่มนับถอยหลังลงแล้วนั้น ส�ำคัญเสีย ยิง่ กว่าเวลาทีเ่ ขาวิง่ เข้าเส้นชัย และแน่นอนว่า ส�ำคัญยิ่งกว่าถ้วยรางวัลในมือ

15

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

It’s Never Too Cold To Run และแล้ว การเริม่ ต้น ทีเ่ รียกได้วา่ เป็นการ เริ่มต้นจริงๆ ในชีวิตของผมก็ได้เริ่มต้นขึ้น เมื่อ ผมและภรรยาตัดสินใจย้ายรัฐเพื่อไปตั้งต้น ชีวิตใหม่ ที่เราต่างก็คาดหวังเอาไว้ว่าทุกอย่าง จะต้องดียิ่งๆ ขึ้นไปกว่าเดิม จาก Sunshine State ออแลนโด, ฟลอริดา สู่ Windy City ชิคาโก, อิลลินอยส์ ผมขับรถซึ่งมีเทรเลอร์ขนาดย่อมพ่วงติดหลัง แถมเทินจักรยานไว้บนหลังคารถอีก ก็กะว่าจะ ขับเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก ถือโอกาส แวะกินลม

12 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 97

ชมวิว ลงวิง่ หรือถีบจักรยานตามสวนสาธารณะ ต่างที่ ต่างถิน่ บ้าง ไม่ได้รบี ร้อนอะไร การขับรถ ย้ายจาก ออแลนโด ไปยัง ชิคาโก ของผมใน ครานี้ ถือเป็นโร้ดทริปทีไ่ กลทีส่ ดุ ในชีวติ ของผม ซึง่ คิดเป็นระยะทาง 1,160 ไมล์ หรือราว 1,870 กิโลเมตร และถ้าจะให้เห็นภาพมากขึ้น ระยะ ทางที่ที่ผมกล่าวมานี้ก็เทียบได้กับการขับรถ ไป-กลับ ภูเก็ต-เชียงใหม่ และแน่นอนว่า มันไม่ใช่การขับรถกินลม ชมวิ ว แบบง่ า ยๆ อย่ า งที่ คิ ด เพราะการติ ด เทรเลอร์ซ่ึงบรรทุกสัมภาระทั้งหมดที่ผมจะน�ำ ไปตั้งรกราก และก่อร่างสร้างตัวได้ในที่ใหม่ ด้วยนัน้ ท�ำให้รถหนักขึน้ เรียกว่าทัง้ ใหญ่ ทัง้ ยาว การขับจึงต้องเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้น อีกหลายเท่า

แต่รวมๆ แล้ว ถือเป็นประสบการณ์ที่ สนุกมากๆ ครับ ทั้งผม และภรรยารู้สึกตื่นตา ตื่นใจกับเมืองน้อยใหญ่ที่เราขับผ่าน ไม่ว่าจะ เป็นแอตแลนตา เมืองหลวงและเมืองขนาดใหญ่ ในรัฐจอร์เจีย รัฐอินดีแอนา ซึง่ ตัง้ อยูท่ างตอนกลางของ สหรัฐอเมริกา และรัฐสุดท้ายก่อนถึงจุดหมาย ปลายทางนั่ น ก็ คื อ รั ฐ ซึ่ ง เป็ น ต้ น ก� ำ เนิ ด ของ เหล้าเบอร์เบน อย่างเคนทักกี เราเดิ น ทางออกจากออแลนโดในเช้ า วันหนึ่งกลางเดือนกุมภาฯ ช่วงนั้นที่ออแลนโด ยังเป็นฤดูหนาวอยู่ แต่ก็เริ่มมีลมอุ่นๆ สลับสับ เปลี่ยนเข้ามาบ้างแล้วในบางวัน แต่ส�ำหรับ จุดหมายปลายทางที่ผมก�ำลังมุ่งหน้าไปนั้น ส�ำนักข่าวทุกส�ำนักทั่วโลกก�ำลังประโคมข่าว

วิกฤติการณ์ความหนาวยะเยือกในระดับติดลบ ราว 30 องศาเซลเซียส ซึ่งส�ำหรับที่ชิคาโกแล้ว ถือเป็นปีที่หนาวที่สุดในรอบเกือบ 20 ปีเลย ก็ว่าได้ ระหว่างทางอุณหภูมิเริ่มลดต�่ำลงเรื่อยๆ แต่เชือ่ มัย้ ครับ สิง่ หนึง่ ทีย่ งั คงเดิมไม่เปลีย่ นแปลง ไม่วา่ ผมจะอยูใ่ นสภาพภูมปิ ระเทศ หรือสภาพ ภูมิอากาศร้อน หรือหนาวจนจับใจแค่ไหน นั่น ก็คอื ตามสวนสาธารณะยังคงมีคนแวะเวียนมา ออกก�ำลังกายอยู่เสมอ ไม่ว่าจะมาเดิน มาวิ่ง ถีบจักรยาน หรือแม้แต่เต้นแอโรบิก ยิง่ ในเมือง ที่ มี อ ากาศติ ด ลบมากเท่ า ไหร่ วั น ไหนมี

แสงแดดร� ำ ไรเล็ ด ลอดออกมาให้ เ ห็ น เพี ย ง นิดหนึ่ง... เท่านั้นแหละครับ ชาวเมืองเค้าถือ เป็นวันอากาศดีของเขาแล้ว เราก็จะได้เห็นคน เฮโลออกมาท� ำ กิ จ กรรมนอกบ้ า นกั น อย่ า ง เนืองแน่น เมื่อขับรถเข้าสู่เคนตักกี้ เราเริ่มสังเกต เห็นว่าสองข้างทางขาวโพลนเพราะถุกปกคลุม ไปด้ ว ยหิ ม ะ---นี่ แ หละครั บ ที่ ผ มเรี ย กการ เดินทางในครั้งนี้ว่ามันคือการขับรถข้ามฤดู เราถึงชิคาโกโดยสวัสดิภาพ ในช่วงบ่ายแก่ๆ ของการเดินทางวันที่ 3 ไม่ว่าจะหันไปทางไหน ในขณะนัน้ ก็เห็นแต่สขี าวของหิมะ แต่ชวี ติ ชีวา และสี สั น ของความเป็ น เมื อ งใหญ่ ก็ ยั ง คง ฉูดฉาด และเคลือ่ นไหวไปอย่างรวดเร็ว ผมขับรถ เลียบเลค มิชิแกน ที่บัดนี้ความเย็นยะเยือกได้ แปรสภาพพื้นน�้ำให้กลายเป็นแผ่นน�้ำแข็งไป เรี ย บร้ อ ยแล้ ว มี วั ย รุ ่ น หญิ ง ชาย กลุ ่ ม แล้ ว กลุม่ เล่า วิง่ เหยาะๆ ผ่านสายตาเราไปเห็นแล้ว ท�ำให้ผมเกิดความฮึกเหิม อยากกระโดดลงไป วิ่งกับพวกเขาซะเดี๋ยวนั้น ทั น ที ที่ เ สร็ จ สิ้ น กั บ การเซ็ ท อั พ ชี วิ ต ครอบครัวในที่ ใหม่ ผมรีบรุดไปยั งร้านขาย เสื้อผ้ากีฬาใกล้บ้าน และทันทีที่ก้าวพ้นประตู ไปได้ ผมก็ตรงดิง่ ไปยังโซนของชุดกีฬาแบรนด์ โปรด ซึง่ เราท่านอาจจะเคยคุน้ เห็นนักมวยปล�ำ้ คนดังอย่างเดอะ ร็อค ใส่ผ่านตามาแล้วจาก ภาพยนตร์หลายๆ---และในมุมนี้เอง ที่ผมได้ เหลือบไปเห็นป้ายค�ำว่า It’s Never Too Cold

To Run ด้านล่างของป้ายมีเสื้อแขนยาวแขวน เรียงรายอยู่ 3-4 แถว ผมยิ้มกว้าง ตาลุกวาว เลื อ กหยิ บ เสื้ อ ตั ว หนึ่ ง ในไซส์ ข องผมลงมา ลูบคล�ำดูอย่างใกล้ชิด ราคาของมันนั้นไม่ใช่ น้อยเลยทีเดียว ---ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษในวันรุ่งขึ้น และ ใส่เสื้อตัวใหม่ ที่ตั้งใจซื้อมาตามค�ำโฆษณา ออกไปวิ่งในขณะที่อากาศภายนอกติดลบราว 5 องศาเซลเซียส ท�ำให้ภรรยาทักท้วงขึ้นมา ทันทีก่อนที่ผมจะก้าวออกจากห้องไป “จะใส่แค่เสือ้ ตัวนีอ้ อกไปวิง่ จริงๆ เหรอ--ไม่พอหรอก ใส่แจ็คเก็ตออกไปอีกตัวดีกว่า” แน่นอนว่าผมปฏิเสธด้วยความอยากรู้ อยากเห็น และอยากพิสูจน์ว่าเสื้อยืดแขนยาว ราคาแพงตัวนี้จะอบอุ่นสมค�ำร�่ำลือรึเปล่า ประมาณ 30 นาทีให้หลัง ผมวิ่งกระหืด กระหอบกลับมาที่ห้อง ภรรยาถามทันทีที่ผม เปิดประตูเข้าไป “ตกลงใช้ได้มั้ย---ใส่แค่เสื้อตัวนี้ตัวเดียว ออกไปวิ่งแล้วไม่หนาวจริงๆ เหรอ??!!!” “ก็โอเค แต่ห้ามหยุดวิ่งนะ” ผมตอบ พลางถูมอื ทัง้ สองเข้าด้วยกัน จากนัน้ ก็กระโดด ลงไปทีเ่ ตียง รวบผ้าห่มทัง้ สามผืนมาห่มกองไว้ บนตัวที่ขดอยู่ใต้ผ้า พลางคิดถึงป้ายโฆษณา เหนือราวเสื้อ-- (ไหนบอกว่า) It’s Never Too Cold To Run!!!

13

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

อันที่จริงผมได้ปวารณาตัวเอาไว้แล้วว่า จะต้องขยับขยายการวิ่งจาก 5K เป็น 10K เสี ย ที เ มื่ อ ได้ ย ้ า ยมาอยู ่ ที่ ชิ ค าโก แต่ ก็ ต ้ อ ง ยอมรับว่า งานวิง่ งานแรกทีผ่ มเข้าร่วมทีช่ คิ าโก นี้ เป็นงานวิ่ง 5K ที่ผมใฝ่ฝันจะเข้าร่วมมานาน ตั้งแต่เมื่อครั้งที่ตัวยังอยู่ออแลนโดโน่น แค่ชื่อ และสโลแกนของงานนี้ ต้องบอกว่า ใครได้ยิน ก็ยากจะหักห้ามใจไม่ให้ตบเท้าเข้า ร่วม งานนี้มีชื่องานว่า The Color Run และ สโลแกนของงานก็คือ The Happinest 5K on the Planet - เป็นอย่างไรบ้างครับ รู้สึกว่า งานนี้น่าสนใจขึ้นมาบ้างรึยัง?

The Happinest

5K 8 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 98

on the Planet

ผมพยายามที่ จ ะลงทะเบี ย นสมั ค รวิ่ ง ออนไลน์ผ่านทางเว็ปไซด์ของงานนี้ แต่เชื่อมั้ย ครับว่าบัตรงาน The Color Run หมดเกลี้ยง ก่อนวันงานถึง 3 เดือน แรกเลยผมก็ยงั ไม่ยอ่ ท้อ นะครับ ยังแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าทางทีมงาน อาจเห็นว่ามีคนสนใจกันอย่างล้นหลาม แล้ว อาจเปิดขายบัตรก๊อกสองก็เป็นได้ ทุกๆ อาทิตย์ ราวอาทิตย์ละ 1-2 วัน ผมจะต้องแวะเวียน เข้าไปเยีย่ มชมทางเว็ปไซด์ โดยหวังเพียงว่าจะ ป๊ะเข้ากับข่าวดีสักวัน แต่สุดท้ายก็แห้ว หนึง่ เดือนก่อนวันงาน ผมพยายามโทรติดต่อ ไปทางออฟฟิศที่จัดงานนี้ เพื่อถามไถ่ถึงบัตร ก๊อก 2 แต่กเ็ หมือนจะเปล่าประโยชน์ ทางทีมงาน เพียงแค่แนะน�ำให้ผมเข้าไปทิ้งข้อความไว้ใน หน้าเพจเฟซบุ๊คของงาน The Color Run แจ้ง ความจ�ำนงในนั้นไปว่า ต้องการซื้อบัตรเผื่อว่า ใครที่มีบัตรครอบครองอยู่แล้วเกิดเปลี่ยนใจ ไม่อยากไปขึ้นมาเสียอย่างนั้น ก็จะได้เอามา ขายต่อเอาก�ำไรกันไป ซึง่ แน่นอนว่าผมตัง้ ใจไว้ แล้วว่าจะทุ่มไม่อั้น เชือ่ มัย้ ครับ ผมคลิกเข้าไปในเฟซบุค๊ เพจตาม ค�ำแนะน�ำในทันที โอ้โห... มีคนมาทิ้งข้อความ ไว้แบบทีผ่ มก�ำลังจะท�ำ ยาวเหยียดเป็นหางว่าว ผมพยายามคลิกย้อนกลับไปดู เพราะอยากจะ รู้ว่าตัวเองยังพอจะมีหวังกับเขาบ้างหรือไม่--แต่ ยิ่ ง คลิ ก ย้ อ นกลั บ ไป ก็ ยิ่ ง เห็ น ข้ อ ความ ในท� ำ นองอ้ อ นวอนขอซื้ อ บั ต รต่ อ จากคนที่ ครอบครองบัตรอยู่ เรียงรายแบบไม่มที สี่ นิ้ สุด...

สุดท้าย เมื่อวันงานมาถึง แม้ผมจะไม่มีบัตร แต่ผมก็ตื่นตั้งแต่ไก่โห่ เพราะกะจะไปหาบัตร เอาดาบหน้า (ท�ำอย่างกะบัตรคอนเสิร์ต) และ โชคก็เข้าข้างผม เมื่อผมเดินไปเลียบๆ เคียงๆ ถามบริ เ วณจุ ด ลงทะเบี ย น ก็ ป รากฏว่ า มี ครอบครัวหนึง่ ทีก่ ำ� ลังลงทะเบียนอยู่ เสนอขาย บัตรให้ผมในราคาปรกติ แต่เขาขอเก็บเสื้อยืด และของช�ำร่วย (ทีผ่ มพึงจะได้จากการซือ้ บัตร) เอาไว้ให้ลกู สาว ซึง่ ไม่สามารถมาร่วมงานได้ใน วันนั้น ซึ่งแน่นอนว่าผมตกลง งานนี้จัดขึ้นบริเวณ Grant Park ซึ่งอยู่ย่าน ถนนมิชิแกน ใกล้กับ Millenium Park ซึ่งเป็น จุดท่องเที่ยวแห่งหนึ่งที่น่าสนใจประจ�ำเมือง ชิคาโก---บอกได้ค�ำเดียวครับว่า นี่เป็นงานวิ่ง ครัง้ แรกทีผ่ มได้เห็นคนตบเท้ามาร่วมงานเยอะ ทีส่ ดุ เท่าทีผ่ มเคยเห็นมา คะเนด้วยสายตาแล้ว ผมว่าหลายพันคน ถึงเฉียดๆ หมื่น เยอะมาก จริงๆ ครับ แล้วภายในงานก็มีเวที มีเกมการ ละเล่น มีซุ้มถ่ายรูปให้เหล่านักวิ่งได้เข้าไป สนุกสนานกันอย่างชนิดทีล่ มื เวลาปล่อยตัวกัน เลยทีเดียว สิง่ หนึง่ ทีผ่ มสังเกตเห็นในงานนีก้ ค็ อื นักวิง่ ที่ เข้าร่วมแทบจะทั้งหมด (ราว 98%) เป็นเด็ก วั ย รุ ่ น อี ก 2% ที่ เ หลื อ ก็ คื อ พวกที่ ม าเป็ น ครอบครัว และก็นักวิ่งรุ่นใหญ่ และรุ่นใหญ่ใน ที่นี้ก็คืออายุประมาณ 30 ตอนปลาย อย่างผม นี่ แ หละครั บ แต่ ถ ้ า มากกว่ า นั้ น เท่ า ที่ ผ ม พยายามมองหาดู ผมคิดว่าผมไม่เห็นนะครับ

รู ป แบบของงานก็ ง ่ า ยๆ ไม่ ซั บ ซ้ อ น แต่ สนุกสนาน และเรียกสีสันได้แน่นอน คือนักวิ่ง ทุกคนเมือ่ ถูกปล่อยตัวออกจากจุดสตาร์ทแล้ว ก็จะวิ่งไปเรื่อยๆ จนเจอกับซุ้มเป่าลมรูปโค้งสี ต่างๆ เมื่อวิ่งผ่านซุ้มเหล่านั้น ก็จะมีทีมงาน ทั้งเป่า ทั้งโปรย และทั้งปาแป้งสีตามสีซุ้ม เข้าทีน่ กั วิง่ บางคนก็โดนปาเข้าทีห่ น้าแบบจังๆ ก็หน้าเขียว หน้าฟ้า กันไปตามระเบียบ นักวิ่งที่มาวิ่งในงานนี้ จะไม่ค่อยวิ่งกันอย่าง เอาเป็นเอาตายหรอกครับ คือจะวิง่ เหยาะๆ ไป เป็นกลุ่ม เม้าท์มอยกับเพื่อนไปเรื่อยๆ พอผ่าน ซุ้มที ก็ฮากันที ซึ่งซุ้มแป้งสีที่ว่าก็จะมีทั้งหมด ประมาณ 5-6 ซุ้มเห็นจะได้ มีสีชมพู สีส้ม สีฟ้า สีม่วง สีเขียว และสีเหลือง ต้องยอมรับครับว่า The Color Run เป็นงาน วิ่งที่สนุก และมีความสุข สมกับสโลแกน The Happinest 5K on the Planet จริงๆ ระยะทาง 5K ในวันนั้น ดูใกล้กว่าระยะทาง 5K ที่ผมเคย วิ่งมา รึอาจจะเป็นเพราะว่าความสุข จากรอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะของกลุ่มคนที่ร่วมวิ่งไปใน เส้นทางเดียวกันในวันนั้น ท�ำให้ผมอยากวิ่งไป เรื่อยๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุดก็เป็นได้

9

i NSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e เส้นชัย A Evan Grace

10 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 99

ไดอารี่หน้านี้ของผม แม้จะไม่มีเรื่องการวิ่ง หรืองานวิ่งใดๆ มาเกี่ยวข้อง แต่ก็เป็น เรื่องราวเรื่องหนึ่งที่ผมอยากบอกเล่า และเขียนถึงอยู่เสมอในช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่ ก็หาโอกาสที่เหมาะเจาะไม่ได้สักที เพราะว่าเรื่องที่ผมอยากเขียนถึงนี้ มันไม่เกี่ยวกับ เรื่องวิง่ เลยสักนิด แต่ที่ผมตัดสินใจทีจ่ ะแชร์เรือ่ งนีใ้ ห้ทกุ คนได้อา่ น ก็เพราะผมเห็นว่า เดือนสิงหา ตรงกับวันแม่ของไทย...

ภรรยาของผมเป็น Newborn Photographer หรือเรียกแบบ ไทยๆ ว่า ช่างภาพเด็กแรกเกิด อยู่ที่ชิคาโกนี่แหละครับ เธอเพิ่งเริ่ม ท�ำงานนี้ได้เพียง 3 เดือนเท่านั้น ตอนที่ส่งใบสมัครเข้าไป และถูก เรียกไปสัมภาษณ์ แค่นนั้ เจ้าตัวก็ดใี จมากแล้ว ยิง่ พอรูว้ า่ ได้รบั เลือก ให้เป็นส่วนหนึ่งของการบันทึกภาพแรกในชีวิตของคนคนหนึ่ง เธอ ยิ่งดีใจใหญ่ ผมสังเกตเห็นว่าตั้งแต่ที่ภรรยาได้มาท�ำงานนี้ ดัชนีความสุข ของเธอก็ดจู ะเพิม่ มากขึน้ ทุกวัน--ทุกวัน เมือ่ ผมกลับมาจากทีท่ ำ� งาน ผมไม่เคยได้ฟงั เรือ่ งราวน่าเบือ่ ซ�ำ้ ซาก ของ ลูกค้า หรือเพือ่ นร่วมงาน อย่างทีเ่ คยเกิด ขึ้ น เมื่ อ ครั้ ง ที่ เ ธอท� ำ งานเสิ ร ์ ฟ อยู ่ ร ้ า น อาหารอีกเลย ทุกวัน เมือ่ ผมกลับมาจากท�ำงาน ทุกครั้งที่เปิดประตูห้องเข้าไป สิ่งที่ผม เห็นเป็นภาพชินตา เหมือนๆ กันทุกวันก็ คือ ภรรยาจะนั่งไล่ดูภาพของบรรดา ลูกค้าอายุ 1 วัน ทีเ่ ธอเพิง่ ไปถ่ายมาบาง วันก็ถ่ายแค่ 3-4 คน หรือบางวันก็ถ่าย เยอะถึง 7-8 คนเลยก็มี พอเห็นหน้าผม เธอก็ไม่เคยลืมที่ จะเล่ า เรื่ อ งราวที่ เ กิ ด ขึ้ น ในแต่ ล ะวั น ระหว่างการท�ำงานของเธอให้ผมฟัง...

Newborn Photographer ในแบบ ทีภ่ รรยาของผมเป็นอยูน่ ี้ คือการไปถ่าย ภาพให้ลูกค้าถึงในโรงพยาบาล เรียกว่าเด็กบางคน คลอดออกมา อายุยังไม่ทันถึง 1 วันดี ก็จับมาถ่ายรูปซะแล้ว ความตื่นเต้นมันไม่ใช่เพียงแค่การได้พบเจอกับชีวิตใหม่ๆ ที่ ได้ลืมตาดูโลกทุกๆ วัน แต่ความตื่นเต้น และตื้นตันที่ภรรยาผมได้ รับ และเรียกได้ว่าเป็นรางวัลจากการท�ำงานในทุกๆ วันก็คือปฏิ กริยาของคนเป็น “แม่” ที่มีต่อภาพถ่ายของเธอ ปฏิกิริยาของคนเป็นพ่อ แม่ เมื่อได้เห็นภาพแรกของชีวิต ลูกน้อยของตัวเองอยู่ตรงหน้า---ลืมตาครั้งแรก รอยยิ้มแรก จาม ครั้งแรก หรือท�ำหน้าตาแปลกประหลาดอีกหลายๆ หน้า

70% ของบรรดาคุณแม่ที่ได้เห็นภาพ ถึงกับต่อมน�้ำตาแตก มีทงั้ แบบน�ำ้ ตาซึม น�ำ้ ตาไหลพราก น�ำ้ ตาไหลแบบพรัง่ พรู ถึงร้องไห้ โฮใหญ่ออกมาเลยก็มี คุณแม่เหล่านั้นจะพร�่ำพูดค�ำว่าขอบคุณกับ ช่างภาพเป็นร้อยๆ ครั้ง ขณะที่นั่งดูสไลด์โชว์ คุณแม่คนหนึ่งที่เพิ่งผ่านการคลอดมาหมาดๆ ในขณะที่ ภรรยาผมเข้าไปถ่ายรูปนัน้ เธอแทบจะขยับตัวลงจากเตียงไม่ได้เลย แต่หลังจากที่เธอได้ดูภาพสไลด์โชว์ น�้ำตาแห่งความชื่นมื่น ตื้นตัน ก็รินไหลลงมาแบบไม่ขาดสาย เธอสะอื้นไห้พลางบอกให้สามีของ เธอประคองเธอเดินมาหาภรรยาของผมที่ ยืนอยู่ตรงมุมห้อง เธอค่อยๆ เดินโขยกเขยกตรงมาหา ภรรยาของผมแล้วพูดว่า “ฉั น ต้ อ งกอด คุณ--ขอบคุณมากที่ท�ำสิ่งนี้” แล้วเธอก็ สวมกอดภรรยาของผมแน่น...นาน ภรรยาของผมกลับมาเล่าให้ฟังว่า ความรู้สึกที่ถูกคุณแม่ท่านนั้นเดินกะโผลก กะเผลกเข้ า มากอดนั้ น มั น เหมื อ นเป็ น รางวัลทีม่ คี า่ มากกว่าเงินทอง เล่นเอาน�ำ้ ตา เธอรื้นไปเลยเหมือนกัน มันเป็นความปลื้ม ปิติ ที่ไม่สามารถหาได้จากที่ไหน กับการได้ มีโอกาสเป็นส่วนเล็กๆ ส่วนหนึง่ ในการสร้าง ความสุขให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็น “แม่” ขอบคุณ “แม่” ทุกคน รวมไปถึงคนที่ ก�ำลังจะเป็น “แม่” ที่ท�ำให้ผมเชื่อในความ มหัศจรรย์แห่งชีวิต และเชื่อในความรักที่อยู่เหนือทุกๆ ความ มหัศจรรย์บนโลกนี้ ปล. น่าเสียดายทีผ่ มไม่อาจน�ำภาพสวยๆ ของเด็กๆ ทีม่ คี วาม น่ารัก สดใส บริสทุ ธิเ์ หล่านัน้ มาให้ทกุ คนชืน่ ชมได้ เนือ่ งจากพ่อ แม่ ส่วนใหญ่มักไม่ยินยอมให้เปิดเผยภาพถ่ายของเด็กเหล่านี้ ภาพที่ ผมใช้ประกอบในคอลัมน์วันนี้ จึงเป็นภาพน่ารักๆ จากครอบครัวที่ น่ารักๆ ครอบครัวหนึ่งที่อนุญาตให้ผมหยิบยืมภาพมาใช้ได้-ขอบคุณมากครับ

11

i NSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

Get

Ready for My First

10K!!!

24 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 100

ช่ ว งเดื อ น สองเดื อ นที่ ผ ่ า นมานี้ อ ากาศ ในชิ ค าโกก� ำ ลั ง อยู ่ ใ นช่ ว งที่ เ รี ย กว่ า “ช่วงกอบโกย” — ทุกวัน... ไม่เฉพาะแต่ วันหยุด หรือในช่วงเสาร์-อาทิตย์เท่านั้น ตามสวนสาธารณะ ตามท้องถนน และ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตามริมทะเลสาบ จะมี ผูค้ นแวะเวียนไปท�ำกิจกรรมกันอย่างเนือ่ ง แน่น พลุกพล่านแทบจะทั้งวัน ใครท�ำงานกะสายๆ ก็หอบเอาลูกเอา เต้าไป สูดอากาศบริสุทธิ์กันในตอนเช้า ใครท�ำงานกะเช้า ก็ไปกันตอนบ่าย...ฝรั่ง เป็นอย่างงี้จริงๆ ครับ คือยังไงก็ต้องไป จะ ท�ำงานมาเหนือ่ ยๆ หรือแม้วา่ จะรูส้ กึ ง่วงงุน ยังไง ก็ต้องออกไปท�ำกิจกรรมนอกบ้าน โดยเฉพาะบ้านที่มีลูก

ในช่วงหน้าร้อนของที่นี่ บางวันจะมี ฝนครั บ บางวั น ก็ จ ะครึ้ ม ทั้ ง วั น เลย ใน พยากรณ์อากาศเขาจะบอกว่า คลาวดี้ (Cloudy) คือฟ้าเป็นสีหม่นๆ เทาๆ อย่างนัน้ ทั้งวัน ไม่มีแดด อากาศไม่ร้อน แต่ก็ไม่เย็น (งงมั้ยครับ) ฝนเหมือนท�ำท่าจะตกแต่ก็ ไม่ตก พยากรณ์อากาศที่นี่ เรียกว่าเชื่อถือ ได้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เลยครับ ถ้าวันไหน บอกว่ามีโอกาสที่ฝนจะตก 50% ขึ้นไป วันนัน้ ก็พกร่มไปได้เลย แต่ถา้ น้อยกว่านัน้ ... อย่าง 40% ก็ถือว่ายังมีโอกาสตกนะครับ แต่ไม่ต้องพกร่มไปก็ได้ เพราะถึงตกก็จะ ตกแบบเป็นละออง เหมือนเวลาหมอกลงจัด

ในช่วงเดือนที่ผ่านมานี้ ผมตั้งใจที่จะฟิต ซ้อมร่างกายอย่างหนัก เพือ่ เตรียมรับมือกับการ วิง่ 10K สนามแรกของผมในงาน Chicago 10K —ผมรู้สึกแปลกใจไม่น้อย ที่การวิ่งท�ำให้ผม กลายเป็นคนมีวนิ ยั มากขึน้ อย่างเห็นได้ชดั โดย เฉพาะอย่างยิง่ เมือ่ ผมมีเป้าหมายด้วยแล้ว ผม ยิ่งจริงจังกับมันมาก ในหนึ่งสัปดาห์ผมจะตื่นแต่เช้าเพื่อไป ซ้อมวิ่งรอบพาร์คใกล้บ้านประมาณ 2-3 วัน แล้วแต่สถานการณ์ สัปดาห์ไหนทีผ่ มกับภรรยา ไม่ได้หยุดตรงกัน ผมก็จะออกไปวิง่ ทัง้ เช้าทัง้ เย็น ส่วนวันทีเ่ หลือผมก็จะไปเข้าคลาส Body Works ไม่ก็ Kickbox Cardio ที่ฟิตเนสใกล้บ้านซึ่งผม เป็นสมาชิกอยู่ ผมว่าการเข้าคลาสท�ำกิจกรรมร่วมกับ คนหมูม่ าก ก็ทำ� ให้เรามีความฮึกเหิม กระตือรือร้น ที่ จ ะท� ำ สิ่ ง นั้ น เพิ่ ม มากขึ้ น ด้ ว ย ใครที่ เ คยมี ประสบการณ์มาก่อน เชื่อว่าคงเข้าใจเรื่องนี้ ได้เป็นอย่างดี ผมตั้งเป้าเอาไว้ ส�ำหรับการก้าวขึ้นสู่การ วิ่ง 10K สนามแรกของผม ผมกะว่าอยากจะใช้ เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ถ้าท�ำได้น้อยกว่านั้น ก็คงจะดีใจมาก แต่ถ้าจะมากกว่านั้น ก็ขอให้ ไม่เกิน 1 ชั่วโมง 10 นาที ผมเป็นคนวิ่งช้าครับ วิ่งเรื่อยๆ เหนื่อย ก็เดิน มีพี่ท่านหนึ่งแนะน�ำผมว่า ให้เดินสลับวิ่ง อย่าไปฝืน หรือดันทุรงั ตัง้ หน้าตัง้ ตาวิง่ อย่างเดียว เพราะร่ า งกายของคนเราแต่ ล ะคนต่ า งก็ มี ขีดจ�ำกัดกันทั้งนั้น ว่าแล้วก็ตื่นเต้นจังครับ---ตั้งแต่ที่ผมลง ทะเบียนสมัครวิ่งออนไลน์ ผมก็ตั้งใจฝึกซ้อม และเร่งนับถอยหลัง อยากให้ถึงวันงานเร็วๆ ความรู้สึกนี้ ท�ำให้ผมเหมือนกลับไปเป็น เด็กอีกครัง้ ---คงเหมือนกับช่วงใกล้สอบ เมือ่ เรา ได้ เ ตรี ย มความพร้ อ มอ่ า นหนั ง สื อ ครบหมด ทุกวิชามาแล้วเป็นอย่างดี เราก็อยากรีบๆ สอบ ให้เสร็จ จะได้เลิกลุน้ เสียทีวา่ ผลจากการอดหลับ อดนอนทุ่มเทอ่านหนังสือทุกวันอย่างหนักนั้น มันจะออกมาเป็นเช่นไร เอาใจช่วยผมด้วยนะครับ 25

i NSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

Chicago 10K และแล้ววันที่ผมเฝ้านับถอยหลังรอคอยก็มาถึง วันที่ ไอ้หนุ่ม 5K อย่างผม เลื่อนต�ำแหน่งให้ตัวเองมาเป็น พ่อหนุ่ม 10K กับเขาเสียที ผมไม่อยากเขียนเล่าบรรยายซ�ำ้ ไปซ�ำ้ มา ถึงความยากล�ำบากในการทีจ่ ะต้องแซะตัว เองให้ลุกขึ้นจากที่นอนไปงานวิ่งแต่ไก่โห่--แต่เพราะครั้งนี้ แปลกและแตกต่างออก ไปจากทุก ๆ ครั้ง เชือ่ มัย้ ครับว่าคืนก่อนงานวิง่ ทัง้ ผมและ ภรรยาต่างก็นอนไม่หลับ...ส�ำหรับตัวผม สาเหตุที่นอนไม่หลับ บอกได้เลยว่าเป็น เพราะตื่นเต้น ตื่นเต้นมาก ๆ บางคนอาจ จะคิดว่ามันไม่ใช่เรือ่ งทีน่ า่ ตืน่ เต้น ซึง่ จริง ๆ แล้วผมเองก็คิดเช่นนั้น แต่ก็ไม่รู้ว่าเกิด อะไรขึน้ ไม่วา่ ผมจะข่มตา ข่มใจเท่าไหร่ ยัง ไง้ ยังไงก็ไม่หลับ เล่นเอาผมกังวลไปเลย เหมือนกันว่า 10K สนามแรกของผมอาจ ไปไม่ถึงฝัน 20 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 101

และที่แปลกก็คือทันทีที่นาฬิกาปลุกดัง ขึ้น เราทั้ง 2 คน ต่างก็ลุกออกจากเตียง อย่างไม่มีอิดออด ไม่มีการมานั่งสะบัด ความง่วงงันเหมือนเช่นทีผ่ า่ นมา ทัง้ ทีน่ อน น้อย แต่ผมกลับรูส้ กึ สดชืน่ อย่างประหลาด นี่คงถือเป็นนิมิตหมายอันดีสินะ งานนีย้ งั คงจัดขึน้ ที่ Grant Park เช่นเดียว กับงาน The Color Run แต่ด้วยความที่ Grant Park เป็นสวนสาธารณะทีใ่ หญ่มาก ภายในพื้นที่ของ Grant Park จึงแยกเป็น สวนสาธาณะน้อยใหญ่อกี มากมาย---หนึง่ ในนั้น ก็คือที่จัดงาน Chicago 10K ผมไปถึงบริเวณงานก่อนการปล่อยตัว เกื อ บหนึ่ ง ชั่ ว โมง การได้ เ ดิ น ไปรอบ ๆ ซึมซับบรรยากาศของงานวิ่ง ถือเป็นความ

ชอบ และเป็นหนึ่งในสิ่งที่ท�ำให้ผมรักที่จะ วิ่งมาตั้งแต่ต้น จนมาถึงทุกวันนี้ แม้ว่า บรรยากาศโดยรอบของงานวิ่งจะมีความ คล้ายคลึงกันในทุก ๆ งาน แต่ก็ยังคงน�ำ ความแช่มชื่นใจมาสู่ผมทุก ๆ ครั้งที่ได้มา เยือนเช่นกัน ต้องยอมรับครับว่า 10K แรกของผมนั้น ไม่ได้หมูอย่างทีค่ ดิ เลย แม้วา่ ผมจะซุม่ ซ้อม ทั้งกาย ทั้งใจมาอย่างหนัก และเป็นระยะ เวลานานแค่ไหนก็ตาม เพราะสถานที่จัด งานวิ่งในครั้งนี้ เป็นที่ลุ่ม ๆ ดอน ๆ มีเนิน ยาวเป็นระยะ ๆ เรียกว่าปราบคนไม่เซียน อย่างผมได้อย่างอยู่หมัดเลยเชียวครับ ดีอย่างตรงที่ผมไม่ได้คิดที่จะมาตะบี้ ตะบันวิ่ง ฝืนศักยภาพตัวเองอยู่แล้ว ตอน ทีล่ งสมัครวิง่ ออนไลน์ เขาก็มแี บบสอบถาม เกี่ยวกับสมรรถภาพ และความเร็วของเรา ให้กรอกอย่างละเอียด เท่าที่ผมเคยจับ เวลาเอาไว้ในระหว่างการซ้อม ผมเชื่อว่า ผมน่าจะใช้เวลาในการวิ่งอยู่ที่ 11 นาที/ ไมล์ (10K ก็ตก 6.2 ไมล์) แต่เมือ่ ถึงวันงาน จริง ๆ (ก่อนทีผ่ มจะทราบว่าสนามวิง่ มีเนิน ยาวเป็นระยะ ๆ) ผมรูส้ กึ ว่าตัวเองได้เตรียม ตัวมาอย่างดีมาก ๆ ขณะปล่อยตัว ผมจึง ไปเข้าแถวรวมกลุ่มอยู่กับนักวิ่งอยู่ในช่วง เวลา ระหว่าง 9-10 นาที/ไมล์ ก่อนถึงวันงาน มีพี่นักวิ่งที่ผมเคารพ รัก ท่านหนึ่งแนะน�ำผมว่า ให้วิ่งสลับกับเดิน และไม่ตอ้ งสปีดตัวเองมาก ให้วงิ่ ไปเรือ่ ย ๆ ซึง่ ผมก็ทำ� ตามค�ำแนะน�ำทุกอย่าง จ�ำได้วา่ มีหยุดดื่มน�้ำ หายใจหายคอให้เต็มปอดถึง

2 ครัง้ ในระหว่างการวิง่ (หัวเราะ) แถวบ้าน ผมเรียก “แฮ่ก” ครับ แฮ่กมาก ๆ แต่ในทีส่ ดุ ก็สามารถพาตัวเองเข้าเส้นชัยมาด้วยเวลา 1 ชั่วโมง 7 นาที 58 วินาที ซึ่งส�ำหรับผม ถือว่าพอใจมากแล้วครับกับสนามปราบ เซียนสนามนี้ (ยิ้ม) เวลาที่ท�ำได้ในการวิ่ง 10K สนามแรก ของผม เรียกได้ว่าเซอร์ไพรส์ตัวผมเองอยู่ ไม่น้อย ทีแรกผมคิดว่า ผมคงใช้เวลาไป

นานกว่านั้น เพราะหยุดยืนดื่มน�้ำถึง 2 จุด แต่ก็นั่นแหละครับ เวลาที่ออกมานี้ ผมไม่ ได้ตงิ๊ ต่างขึน้ มาเอง แต่มนั มีลสิ ต์ออกมาให้ เข้าไปเช็คที่หน้าเว็บไซต์ในช่วงเย็นวันนั้น ปลื้มปริ่ม คือค�ำที่ผมพอจะนึกออก จ�ำ ได้ว่าผมนั่งยิ้มคนเดียวอยู่เป็นนานสอง นาน อย่างน้อย ๆ มันก็ท�ำให้ผมรู้ว่า ผมจะ สามารถท�ำได้ดีกว่านี้ในสนามหน้าอย่าง แน่นอน

21

i NSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

(ตอน

ที่ 1)

ต้องบอกว่า ผมตื่นเต้นมากจริงๆ ที่ ครั้งหนึ่งในชีวิต ได้มีโอกาสเข้าร่วม (ชม) งานวิ่งมาราธอน งานใหญ่ งานหนึ่งของ โลก นั่นก็คืองาน Chicago Marathon หรือ ที่มีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า Bank of America Chicago Marathon ซึ่งในปี 2014 นี้ ถือเป็นการจัดงานครั้งที่ 37 โดยการจัดงาน Chicago Marathon ครัง้ แรกนัน้ เกิดขึน้ ในปี 1977 ในปีแรกนัน้ มีนักวิ่งเข้าร่วมงานเพียงแค่ 4,000 กว่าคน เท่านัน้ เองครับ แต่ในปีลา่ สุดนี้ แว่วมาว่า ยอดนักวิ่งอาจจะแตะถึง 40,000 กว่าคน เลยเชียวครับ Chicago Marathon ถือเป็นงานวิ่ง มาราธอนที่ใหญ่อยู่ในอันดับต้นๆ ของ โลก รองจาก บอสตัน, นิวยอร์ก, ลอนดอน, เบอร์ลิน, และโตเกียว

22 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 102

แม้ว่าตัวผมเองยังไต่เต้าไปไม่ถึงระดับ มาราธอน แต่ผมเชื่อว่าความตื่นเต้นของผม นัน้ ไม่ได้ยงิ่ หย่อนไปกว่านักวิง่ คนอืน่ ๆ ทีไ่ ด้ลง วิ่งจริง ๆ เลย—จะว่าไป ก่อนที่จะถึงวันงาน ผมก็พยายามนัง่ นึกภาพบรรยากาศดูวา่ งานนี้ มันจะยิ่งใหญ่อลังการถึงเพียงไหน แต่นึก เท่าไหร่ก็นึกไม่ออก

ด้ ว ยความที่ ง านนี้ เ ป็ น งานวิ่ ง ที่ ใ หญ่ มากๆ เรียกว่าแทบจะต้องปิดเมืองวิ่งกันเลย เพราะเส้นทางวิ่งจะต้องผ่านถนนเส้นหลักๆ หลายสาย ทาง Bank of America ซึ่งเป็น ผู้สนับสนุนหลักของงานนี้ก็ได้มีการจัดพิมพ์ Spectator Guide หรือคู่มือผู้เข้าชมงานออก มาแจกก่อนล่วงหน้าเป็นเดือนๆ เลยทีเดียว

ภายในคู่มือผู้เข้าชมก็จะมีแผนที่เส้น ทางวิ่ง โดยแจกแจงจุดต่างๆ อย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็น เชียร์โซน, จุดปฐมพยาบาล, จุดห้องน�้ำห้องท่า, จุดบริการพาวเวอร์เจล, จุดบริการน�ำ้ ดืม่ และเกเตอร์เรด เรียกว่าไม่ได้ มีประโยชน์ต่อกองเชียร์เพียงเท่านั้น แต่มี ประโยชน์กับตัวนักวิ่งเองด้วย

นอกจากนี้ ยั ง มี ข ้ อ มู ล การเดิ น ทาง แผนที่ทางเดินรถไฟ เช่นถ้าจะไปเชียร์ที่จุดนี้ จะต้องขึน้ รถไฟสายสีอะไร ไปลงทีส่ ถานีอะไร คือ… ทุกอย่างที่เราพึงจะรู้เกี่ยวกับงานนี้ ได้

ถูกรวบรวมไว้อยูใ่ น Spectator Guide ทัง้ หมด

ตัวผมเอง บอกเลยครับว่ามีเจ้าคูม่ อื กอง เชียร์ อยู่กับมือเป็นอาทิตย์ก่อนวันงาน แต่พอ เอาเข้าจริงๆ เมื่อถึงวันงาน ผมกลับไม่รู้ว่า ตัวเองจะไปเริ่มต้นที่จุดไหนดี ทั้งผม และ ภรรยาจึงตกลงกันว่า เราจะขึน้ รถไฟไป เพราะ ปรกติเวลาผมขึน้ รถไฟไปงานวิง่ ผมมักจะเจอ คนทีไ่ ปวิง่ ในงานเดียวกัน อยูใ่ นขบวนด้วยเสมอ มากบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่ความป๊อปปูลา่ ของ งานนั้นๆ

เช้าวันนัน้ ผมเดินออกจากอพาร์ทเม้นท์ มา พบกับถนนที่เกือบจะว่างเปล่า อย่างที่ ไม่เคยเกิดขึน้ มาก่อน ทีแรกตกใจ นึกว่าตัวเอง หลงมาเดินอยู่ในซีรีส์ฝรั่งสุดฮิตอย่าง The Walking Dead (ว่าไปนั่น)

จริงอยูท่ ใี่ นเช้าวันอาทิตย์ ตามปรกติ เรา ก็มักจะไม่พบรถราวิ่งขวักไขว่เท่าไหร่นัก แต่ แน่นอนว่า ไม่ได้โล่ง และร้างเหมือนอย่าง อาทิตย์นี้

ผมตั้งความหวังว่าจะเจอกับผู้คน และ รถรา แออัด จอแจ แต่ครึกครื้น (เพราะคิดว่า เป็นงานใหญ่ มีนักวิ่งมาจากทุกมุมโลก) แต่ สิ่งที่พบกลับตรงกันข้าม ที่แรกยอมรับครับว่า “งง”

ที่ ด ้ า นหน้ า อพาร์ ท เม้ น ท์ ข องผม มี เจ้าหน้าทีต่ ำ� รวจน�ำรัว้ มากัน้ ปิดถนนไป 1 เลน ทีแรกผมกับภรรยายังคุยกันว่า “จะวิง่ ผ่านมา ถึงแถวนีก้ นั เลยเหรอ” เพราะแถวทีผ่ มอยูน่ นั้ ไม่ใช่ย่านใจกลางเมือง

เมื่อขึ้นไปบนชานชาลา เพื่อรอรถไฟ ก็ มีเรื่องให้ผมต้อง “งง” เป็นรอบที่ 2 นั่นก็คือ มี คนเพียง 3 คนเท่านั้นที่ดูท่าทางเหมือนกอง เชียร์ โดยสารมาในรถไฟขบวนนี้ คือที่ผมรู้ว่า พวกเขาจะไปเชียร์เพื่อน (หรือญาติ) ก็เพราะ เขาเอารูปหน้าคนที่ลงวิ่ง มาขยายแล้วตัด เอาแต่รูปหน้าใหญ่ยักษ์มาท�ำป้ายเชียร์--จุดนัน้ ผมกับภรรยา ก็แอบซุบซิบปรึกษากันว่า

เราจะไปลงที่เดียวกับเขานี่แหละ

เมื่ อ ถึ ง สถานี ที่ 3 คนนั้ น ลง ผม กั บ ภรรยาก็เดินแบบลอยๆ เดินตามพวกเข้าออก ไปอย่าง “งงๆ” ว่าเอ๊ะ... ที่นี่ที่ไหน นี่เรามาถูก ที่แน่แล้วหรือ ท�ำไมมองไป รอบๆ แล้วมันดู โหรงเหรงพิลึก

ตลอดทางทีเ่ ราสองคนเดินตามคนกลุม่ นั้นไป ภรรยาผมก็งึมงัมออกมาเป็นระยะๆ ท�ำนองว่า “งานมันจัดวันนี้แน่หรือ, หรือเค้า เปลี่ยนวัน แล้วเราไม่รู้, คนหายไปไหนหมด, อะไร ยังไง ฯลฯ” ตลอดทาง จนเราเริ่มเจอกับ กลุม่ กองเชียร์ ทีค่ อ่ ยๆ เผยตัว เดินออกมาตาม ซอกซอย และร้านรวงแถวนั้น มากขึ้น และ มากขึ้น

ผมโชคดี เดินผ่านไปพบกับกลุ่มของ อาสาสมัครกลุม่ ใหญ่ เกือบร้อยชีวติ ซึง่ รวมตัว กันในช่วงเช้าเพือ่ รับฟังหน้าที่ ความรับผิดชอบ ในส่วนต่างๆ ซึ่งในปีนี้ทางผู้จัดงานเน้นเรื่อง ความปลอดภัยมาเป็นอันดับต้นๆ สืบเนื่อง จากเหตุ ก ารณ์ ว างระเบิ ด ในงาน บอสตั น มาราธอน เมื่อวันที่ 15 เมษายน ปีที่แล้ว

ทางเจ้ า หน้ า ที่ ข องงานได้ ข อความ ร่ ว มมื อ จากกลุ ่ ม อาสาสมั ค ร ให้ ช ่ ว ยกั น สอดส่องดูแล บุคคลที่มีพฤติกรรมต้องสงสัย รวมไปถึงกล่อง หรือหีบห่อต้องสงสัย ทีถ่ กู วาง ทิ้งไว้ผิดที่ผิดทาง

“ในระหว่างที่พวกคุณมือระวิงอยู่กับ การแจกน�้ำ พวกคุณต้องไม่ลืมที่จะมองไป รอบๆ สังเกตบุคคลทีช่ วนให้สงั เกต หากมีหนึง่ คนในกลุม่ คนดู มองมาทีค่ ณ ุ บ่อยครัง้ แล้วหัน ไปมองบนยอดตึกบ่อยๆ รึเดินด้อมๆ มองๆ วนไปวนมารอบๆ ถังขยะหรือในมือมีถงุ กระเป๋า หรือกล่องหน้าตาแปลกๆ ทีด่ ไู ม่นา่ จะถือมาใน งานอย่างนี้ ให้จบั ตาดูคนคนนัน้ ไว้ หรือมาแจ้ง กับทางเจ้าหน้าที่” เสียงผ่านไมโครโฟนจาก เจ้าหน้าที่ ที่ก�ำลังให้ข้อมูลกับอาสาสมัครซึ่ง ก�ำลังฟังทุกถ้อยค�ำอย่างตั้งอกตั้งใจ

โอ้ โ ห... ผมกั บ ภรรยามองหน้ า กั น “ยอดตึก” นี่เราพาลคิดกันไปถึงภาพยนตร์ แอ็คชั่นอย่าง Shooter หรือ Vantage Point กันเลยนะเนี่ยะ ให้ช่วยกันสังเกตตามยอดตึก เพราะอาจมีมือสไนเปอร์มาดักซุ่มยิงอย่างงั้น หรือ??!!

“เฮ้!!! ดูนนั่ สิ” เสียงหนึง่ ดังขึน้ ใกล้ๆ จุด ที่ผมยืนอยู่ ผมหันไปหาต้นตอของเสียงนั้น เห็นเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปบนยอดตึก หลังหนึ่ง... ท�ำให้ผมเองต้องหันขวับ มองตาม นิ้วชี้นั้นขึ้นไป

เฮ้ย!! นั่นมัน.....

โปรดติดตามตอนต่อไป

23

i NSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

Chicago Marathon (ตอนจบ)

นก!!! แต่ไม่ใช่นกที่ดูเหมือนนก ที่เราเห็น ทัว่ ไปอยูท่ กุ วันนะครับ มันคือกลุม่ นกสีดำ� ดู เหมือนมีเป็นพันๆ ตัว ก�ำลังบินพาดผ่าน ท� ำ ให้ ท ้ อ งฟ้ า บางส่ ว นดู ท ะมึ น ๆ ยั ง ไง ชอบกล คือถ้ามากันแค่โหลสองโหล ผมยัง อาจพอเห็นเป็นเรื่องธรรมดาได้ แต่นี่มา เยอะชนิดที่เห็นแล้วต้องอ้าปากค้าง แอบ สงสัยอยู่เหมือนกันว่าพวกมันก�ำลังจะไป ไหน คนที่อยู่รอบๆ ตัวผมในขณะนั้น ต่าง แหงนหน้ามองฟ้าเป็นทางเดียวกัน ราวกับ มีมโหรสพ โหมโรงอยู่ข้างบนนั่น

28 THAI JOGGING VOLUME 13 ISSUE 103

ใจนึงผมยังแอบคิดไปถึงเรื่องท�ำนอง “ฝูงสัตว์เตือนภัย” แต่อีกใจก็นึกไป ว่า ช่วงนีก้ ำ� ลังเป็นช่วงเปลีย่ นฤดู ดังนัน้ การย้ายถิน่ ฐานของสัตว์บางชนิด ย่อม เกิดขึ้นได้ตามธรรมชาติ เอาละครับ กลับมาทีเ่ รือ่ งของเรากันต่อ สรุปว่า ไม่ได้มใี ครมองเห็นมือปืน บนยอดตึกอย่างที่คุณ ๆ บางคนก�ำลังคิดอยู่หรอกครับ ฮิ ฮิ จากจุดนี้ ผมก็เดินเลี้ยวลัดไปตามซอกซอย พลางหยุดซักถามเจ้าหน้าที่ คนนั้นที คนนี้ทีไปเรื่อยว่าเราควรจะไปเชียร์กันที่จุดไหน หรือเส้นทางลัดไป ตรงนี้ ไปยังไง ซึ่งเจ้าหน้าที่ทุกคนก็ให้ข้อมูลเราได้เป็นอย่างดี บางคนถึงกับ เขียนแผนที่ให้เลยก็มีครับ อุณหภูมิในวันนั้น อยู่ที่ราว ๆ 8-10 องศาเซลเซียส แต่เราจะไม่ค่อยเห็น คนที่มาเชียร์อัดเสื้อกันหนาว หรือแอกเซสซอรี่ มาเต็มตัวเนื่องจากต้องวิ่งเชียร์ จากจุดนั้น ไปจุดนี้ เหมือนได้ออกก�ำลังกายไปในตัว ท�ำให้ร่างกายอบอุ่นไป โดยปริยาย เอาง่าย ๆ อย่างตัวผมเอง เดินไปจุดนัน้ จุดนีแ้ บบมีหยุดบ้าง ก็แอบ มีเหงื่อซึมได้เหมือนกัน ในช่วงเช้า นักกีฬาจะถูกปล่อยตัวตามไมล์ไล่ๆ กันไปโดยจะปล่อย นักกีฬาวีลแชร์ สลับกับนักวิง่ ทัว่ ไป ไปเรือ่ ยๆ จนหมด... ส่วนตัวผม และภรรยา เราไม่ได้ไปชมบรรยากาศการปล่อยตัวนักวิ่งกันที่จุดสตาร์ท แต่เราสองคน นั่งรถไฟ และเดินตระเวนไปตามจุดเชียร์ และจุดให้น�้ำในหลายๆ จุด ส�ำหรับบรรดากองเชียร์ แทบจะทุกคนท�ำป้าย เขียนข้อความฮาบ้าง ไม่ ฮาบ้างมาจากบ้าน มีทั้งแบบท�ำมาเพื่อเชียร์นักวิ่งโดยรวม อาทิ Keep it up, Good Job Random stranger, You = Amazing หรือแบบทีม่ าเชียร์เพือ่ น เชียร์ญาติเป็นคนๆ ไปก็มี อาทิ Run Derek Run, Alex - Chris - Liz - Paul Born to Run, Go Nick ฯลฯ เยอะมากๆ ครับ เรียกว่าเป็นสีสนั ให้กบั เส้นทางวิง่ ได้เป็นอย่างมาก ขนาดผมยังเดินอ่านป้ายจน

เพลินเลย อ่านไปยิม้ ไป ปลืม้ ใจ อย่างกะเค้ามาเชียร์ เรา อย่างนั้นแหละ (หัวเราะ) ธงชาติจากหลายๆ ประเทศก็เป็นอีกสิ่งหนึ่ง ทีเ่ ห็นได้เป็นระยะๆ กลุม่ คนบางกลุม่ ก็ใส่ชดุ ประจ�ำ ชาติมาโบกธง ร้องเพลง เต้นร�ำข้างสนามกันเลยก็ มี---ผมออกจากบ้านประมาณ 6 โมงครึ่ง นั่งรถไฟ ไป 1 ต่อ และเดิน เดิน เดิน ไปตามจุดเชียร์จุดแล้ว จุดเล่า จากจุดนัน้ ไปจุดนี้ อย่างไม่รจู้ กั เหน็ดเหนือ่ ย เชียร์ไปยิ้มไป ตบมือบ้าง โห่ร้องบ้าง เป็นส่วนหนึ่ง ของกองเชียร์ เป็นส่วนหนึง่ ... ทีม่ คี วามสุข... กับการ ได้เชียร์ และแล้วเราก็เริ่มเห็นนักวิ่งกลุ่มแรกๆ วิ่งน�ำ โด่งเข้ามาบริเวณจุดเชียร์ทผี่ มปักหลักอยู่ กลุม่ แรก ที่วิ่งเข้ามา จะดูบางตาเป็นพิเศษ ฮึ่ม ก็แน่ละครับ! พวกเขาวิ่ ง ผ่ า นไปโดยมี ร ถบอกเวลา รถ มอเตอร์ไซค์พ่วงของต�ำรวจ ขับขนาบไปเรื่อยๆ ดู วีไอพีมากจริงๆ นักวิง่ บางคน นอกจากจะติดหมายเลข ทีไ่ ด้มาจากการลงทะเบียนเอาไว้ทเี่ สือ้ แล้ว ก็ยงั ติด เวลาที่คาดว่าจะเข้าเส้นชัยเอาไว้ เพื่อประกาศให้ โลกรูด้ ว้ ย บางคนถึงกับท�ำเป็นป้าย ติดด้ามไม้ แล้ว ถือวิ่งไปด้วยตลอดทาง กลุม่ ลมกรด กลุม่ นีม้ จี งั หวะการวิง่ ทีส่ ม�ำ่ เสมอ จนเกือบจะพร้อมเพรียงกัน พวกเขาไม่ได้พงุ่ ทะยาน ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเหมือนกับนักวิ่งในการวิ่ง 4x100 หรืออะไรเทือกนั้น แต่ความสม�่ำเสมอแบบ ที่เรียกว่า แรงดีไม่มีตก นี่เองกระมัง ท�ำให้พวกเขา วิ่งน�ำมาเป็นกลุ่มแรก และคนที่วิ่งฝ่าเส้นชัยเข้าไป เป็นคนแรก ก็อยู่ในกลุ่มที่ว่านี้เช่นเดียวกัน Eliud Kipchoge นักวิ่งชาวเคนย่า วิ่งเข้าเส้น ชัยเป็นคนแรกไปด้วยเวลา 2 ชั่วโมง 4 นาที 11 วินาที ช้ากว่าสถิตทิ ตี่ วั เขาเองทีเ่ คยท�ำไว้ในเบอร์ลนิ มาราธอน เมือ่ ปีทแี่ ล้วไป 6 วินาที—ชายชาวเคนย่า ผู้นี้ เคยเป็นที่หนึ่งจากการวิ่งมาราธอนมาแล้วถึง 3 ครั้ง แต่ถ้าพูดกันถึงงานใหญ่ระดับโลก... ชิคาโก มาราธอน ถือเป็นงานแรกครับ และตัวเขาเองก็ ภูมิใจเอามาก ๆ ด้วย และคงไม่มีใครแปลกใจ หากผมจะบอกว่า นักวิ่งที่วิ่งเข้ามาเป็นอันดับที่ 2 และ 3 นั้น ล้วนเป็น ชาวเคนย่าทั้งสิ้น โดยผู้เข้าเส้นชัยอันดับที่ 2 ได้แก่ Sammy Kitwara และที่ 3 ได้แก่ Dickson Chumba ซึ่งเวลาที่พวกเขาท�ำได้ก็คือ 2 ชั่วโมง 4 นาที 28 วินาที และ 2 ชั่วโมง 4 นาที 32 วินาที ตามล�ำดับ เรียกว่าทั้ง 3 คนนี้ เฉือนชนะกันที่หลักวินาที!!!

ผมอยากจะเก็ บ บรรยากาศ บริ เ วณหน้ า เส้ น ชั ย มาให้ เ พื่ อ นๆ นักวิ่งได้ชมกัน แต่อย่างที่บอกครับ ว่า ด้วยมาตรการความปลอดภัยที่ ค่อนข้างจะเข้มงวดในปีนี้ ท�ำให้ผชู้ ม และผู้เชียร์ ไม่สามารถเดินเข้าไปยัง จุดเส้นชัยได้ แต่ทางผู้จัดงานก็ได้ ท�ำการติดตัง้ จอภาพ ขนาดใหญ่ยกั ษ์ เอาไว้ แสดงบรรยากาศบริ เ วณ ดังกล่าวให้เราได้เห็นกันแบบเรียลไทม์ งานนี้ได้รับความร่วมมือจาก ทั้งต�ำรวจ และทหาร มายืนประจ�ำ อยู่ตามจุดต่างๆ ตลอดเส้นทาง ให้ นักวิง่ ทีเ่ ดินทางมาจากทัว่ ทุกสารทิศ ได้อุ่นใจ ส่วนตัวผมเองนัน้ ก็อนุ่ ใจไม่แพ้ กันครับ (ยิ้ม)

29

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

ชีวิตที่ไม่หยุดนิ่งของ

Erin Drewitz ผมมีเรื่องราวของเพื่อนคนหนึ่งอยาก เล่ า ให้ ฟ ั ง ครั บ เธอคนนี้ มี ชื่ อ ว่ า เอริ น เดรวิทซ์ (Erin Drewitz) ผมจะไม่เท้า ความไปไกลถึงจุดที่ว่าผมกับเพื่อนคนนี้ มาพบ และรู้จักกันได้ยังไง แต่บอกได้ คร่าวๆ ว่าเป็นเพราะกิจกรรมนีแ่ หละครับ ที่น�ำพาให้เราได้มารู้จักกัน เอริน ถือเป็น เพือ่ นคนแรกๆ ของผมในชิคาโกเลยก็วา่ ได้ เอรินเป็นพี่สาวคนโตของบ้าน และมี น้องชาย 3 คน มีคุณแม่เป็นติวเตอร์ มี คุณพ่อเป็นช่างภาพ และตัวเธอเองก็เป็น ช่างภาพฝีมอื เยีย่ มไม่ตา่ งจากพ่อของเธอ ในบรรดาเพือ่ นทีผ่ มรูจ้ กั มาแทบจะทัง้ ชีวติ เอรินถือเป็นเพือ่ น ซึง่ เป็นนักกิจกรรม อันดับต้นๆ ของผม ดูเหมือนว่าในชีวิต ของเธอจะไม่รู้จัก หรือคุ้นเคยกับค�ำว่า เหน็ดเหนือ่ ยเท่าไหร่นกั เพราะแม้ในวันที่ เธอมีคิวงานยาวเหยียดตลอดวัน ตั้งแต่ เช้าจรดเย็น หลังเลิกงาน ไม่ว่าจะดึกดื่น แค่ไหน ก็ยังมีกิจกรรมที่รอเธออยู่เสมอ อย่างน้อยๆ ผมก็รู้ว่าทุกๆ วันจันทร์ เพื่อนของผมคนนี้ไม่เคยพลาดกิจกรรม Swing Dance ซึ่งเธอเองก็เคยชวนผม และภรรยาให้ ไ ปลองชิ ม ลางกั บ คลั บ ดังกล่าวด้วยอยูบ่ อ่ ยๆ อ๊ะๆ พูดถึง Swing Dance ก็อย่าเพิ่งคิดเลยเถิดไปถึงการไป เต้นร�ำ ดื่มกินตามไนต์คลับอย่างนั้นนะ ครับ คลับที่เอริน ชวนเราไปอยู่แทบจะ ทุกวันจันทร์ มันเป็นเหมือนกับชมรมเต้นร�ำ แบบที่ จั ด ตั้ ง ขึ้ น มาเพื่ อ ให้ ค นที่ มี ใ จรั ก และความชอบเหมือนๆ กันได้มาพบปะ และท�ำกิจกรรมนั้นๆ ร่วมกัน อย่างชมรม 8 THAI JOGGING

เต้นร�ำที่เอรินไป ก็เหมือนกับไปเต้น เพื่อ ออกก� ำ ลั ง กายไปพร้ อ มๆ กั บ การได้ มี สังคม แถมยังเป็นสังคมของคนที่มีความ ชอบเดียวกับเราด้วย เรียกได้วา่ มีแต่สงิ่ ดีๆ ครับ ---แต่โอ้โห...บอกตามตรง อย่างผม คงให้ไปชมรมแบบนั้นไม่ไหว เพราะเรื่อง ร้อง เต้น และเอนเตอร์เทนนัน้ บอกเลยว่า ผมไม่ค่อยถนัดเอาซะเลยครับ ท�ำงานมา ก็เหนื่อยทั้งวันแล้ว ตอน 2 ทุ่มยังต้อง ออกจากบ้านไปแดนซ์อกี คือผมว่า ผมขอ ตื่นเช้าออกไปวิ่งริมทะเลสาบเหมือนเดิม อันนี้น่าจะถูกใจผมมากกว่า นอกจากการท�ำงานเป็นช่างภาพแล้ว ตัวเอรินเองก็ยังเป็นนักกีฬาด้วยนะครับ เธอเป็นนักกีฬาอัลทิเมท ฟริสบี้ (Ultimate Frisbee) หรือเรียกง่ายๆ ว่ากีฬาจานร่อน

นั่นเองครับ จานร่อนในที่นี้ ก็เหมือนกับ จานร่อนทีบ่ างท่านน�ำไปร่อนเล่นกันเวลา ทีเ่ ราไปเทีย่ วทะเลกับกลุม่ เพือ่ นนัน่ แหละ ครับ แต่ที่อเมริกานี่ เขาเล่นจานร่อนกัน เป็นกีฬาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว โดยมี กฎกติ ก าการเล่ น คล้ า ยๆ กั บ อเมริ กั น ฟุตบอล “คือจริงๆ แล้วฉันเป็นคนที่ชอบเล่น กีฬาแบบเป็นทีมมากๆ แต่ด้วยความที่ ตารางงานไม่ค่อยจะเอื้ออ�ำนวยเท่าไหร่ ฉั น จึ ง หั น มาวิ่ ง เพราะการวิ่ ง นั้ น จะท� ำ เมือ่ ไหร่กไ็ ด้ คือยิง่ มีงานมากเท่าไหร่ ก็ได้ วิ่งมากเท่านั้น เพราะไม่มีเวลาไปร่วมทีม ฟริสบี้กับเพื่อนๆ”

เธอบอกว่าคนส่วนใหญ่มักตื่นมาวิ่ง กันตอนเช้าๆ แต่ตัวเธอเองด้วยความที่ ต้องออกไปท�ำงานแต่เช้า เธอจึงกลับบ้าน มาวิ่งตอนกลางคืน และเธอก็รู้สึกชอบ การวิ่ ง ตอนกลางคื น มากกว่ า เพราะ อากาศเย็นสบาย “ลองวิ่ ง ตอนกลางคื น บ่ อ ยๆ แล้ ว เปลี่ยนมาวิ่งกลางวันดูบ้าง โอ้โห...รู้สึก เลยว่า ในระยะทางวิ่งที่เท่ากัน วิ่งตอน กลางวันมันเหนือ่ ยกว่าเยอะเลย คงเพราะ อากาศร้อนมั้ง (ยิ้ม)" เพื่อนสาวเจ้าแห่งกิจกรรมคนนี้เท้า ความให้ ผ มฟั ง ว่ า สมั ย ที่ เ ธอเรี ย นอยู ่ ไฮสคูล เธอเคยลงวิ่ง 5K กับเพื่อนๆ เป็น กลุ่มอยู่บ้าง พอต่างคนต่างเรียนจบและ แยกย้ายกันไปเรียนต่อในที่ต่างๆ เธอก็ แทบจะไม่ได้ไปวิ่งตามงานอีกเลย แต่ถึง แม้วา่ ตัวเธอจะไม่ได้ลงวิง่ ในงานวิง่ อย่าง เป็นเรือ่ งเป็นราว แต่เธอก็เป็นอาสาสมัคร พาเด็กๆ จากองค์กรประเภท คริสเตียน ออร์กาไนเซชั่น เข้าร่วมวิ่งในงาน Hot Chocolate มาแล้วถึง 2 ปีซ้อน “การพาเด็กๆ วิ่ง มันก็ไม่ค่อยได้ว่ิง แบบจริงจังเท่าไหร่หรอก ส่วนใหญ่เด็กๆ จะเดินกันซะมากกว่า เราก็แบบว่า...เดิน ต้อนเด็กไปจนจบ (หัวเราะ)"

เมื่อไม่นานมานี้เธอ ได้ ล งวิ่ ง ในรายการวิ่ ง รายการหนึ่ง ด้วยระยะ ทาง 10K วันรุ่งขึ้น เธอ มาบ่นกับผมว่า ร่างกาย ของเธอแทบแหลกสลาย ในเช้าถัดมา “ตอนที่วิ่งอยู่ มีช่วงที่ ฉั น รู ้ สึ ก เหนื่ อ ยมากนะ ทางวิ่งหลายช่วงก็เป็น เนิน และระยะทางทีว่ งิ่ ก็ ยาวกว่าระยะทางที่ฉัน ซ้ อ ม ที่ ส� ำ คั ญ คื อ วั น นั้นแดดแรงมากๆ อากาศก็รอ้ น หลายครัง้ ทีฉ่ นั อยากจะหยุด หรือวิ่งให้ช้าลง เพื่อสูดหายใจเข้าไปให้ เต็มๆ ปอดสัก 2-3 เฮือก แต่เมือ่ เหลือบไป มองข้างๆ คนทีว่ งิ่ เคียงบ่าเคียงไหล่กบั ฉัน มากลับเป็นผูช้ ายคนหนึง่ ดูเหมือนจะอายุ ซัก 50 กว่าเห็นจะได้... …ไม่นะ ฉันจะให้ผู้ชายคนนี้แซงฉัน ไปไม่ได้ (หัวเราะ) และนั่นก็ท�ำให้ฉันวิ่ง ไปเรื่อยๆ แบบไม่หยุด เพราะหยุดไม่ได้ นั่นเอง ถ้าฉันแพ้ผู้ชายอายุ 50 กว่าล่ะก็ อายเขาตายเลยนะ” เล่าถึงตอนนี้เอริน หัวเราะจนหัวหูแดงไปหมด เอรินปิดท้ายประสบการณ์ในการวิ่ง ของเธอว่า

“มีสิ่งหนึ่งที่ฉันชอบมากในงานวิ่ง คือ การได้ออกมายืนข้างสนามแล้วตะโกน เชี ย ร์ ค นอื่ น ๆ ที่ ก� ำ ลั ง จะวิ่ ง เข้ า เส้ น ชั ย ไม่รู้สิ ส่วนตัวฉันเอง ฉันชอบนะ เวลาที่ เราก�ำลังรูส้ กึ เหนือ่ ยแบบสายตัวแทบขาด แต่พอได้ยินเสียงตะโกนบอกว่า อีกนิด เดียว 'แค่โค้งหน้านีก่ จ็ ะถึงแล้ว สูๆ้ อีกนิด เดียวเท่านั้น’ แค่นี้ก็ท�ำให้ฉันมีแรงฮึดขึ้น มาได้มากแล้ว ดังนั้นทุกๆ ครั้ง เมื่อฉันถึง เส้นชัยแล้ว เดินเลาะข้างสนามมายืนเชียร์ อยู่ช่วงโค้งสุดท้ายก่อนเข้าเส้นชัยเสมอ (ยิ้ม)” 2 อาทิตย์ถัดมา หลังจากผมนั่งคุย เรื่องวิ่งกับเธอ ผมมีอันบังเอิญพบเธอเข้า ในช่วงเย็นวันหนึง่ เนือ่ งจากทีท่ ำ� งานของ เราอยูใ่ กล้กนั เวลาขณะนัน้ น่าจะอยูร่ าวๆ ทุ่มนึงเห็นจะได้ ผมเห็นเธอเข็นจักรยาน อยู่จึงเข้าไปทักทาย ถามไถ่ว่าเธอก�ำลัง จะไปไหน อะไร ยังไง “พอดีวนั นีฉ้ นั เลิกงานเร็ว แต่ตอนเย็น ดันมีประชุม ฉันเลยกลับบ้านเอาของไป เก็บ แล้วก็ถีบจักรยานกลับมาที่ออฟฟิศ ใหม่ และนีก่ เ็ พิง่ ประชุมเสร็จ วันนีฉ้ นั มีนดั แข่งฟริสบี้ ดีใจทีง่ านนีจ้ ดั ช่วงค�ำ่ ไม่งนั้ ฉัน คงอดไปเล่นอีกตามเคย” นี่แหละครับ คือชีวิตที่ไม่หยุดนิ่งของ Erin Drewitz เพื่อนสาวคนเก่งของผม

THAI JOGGING 9

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

อบอุ่น กรุ่นกลิ่นช็อคโกแลต ในงาน

Hot Chocolate 15K

บันทึกหน้านีผ้ มอยากจะเล่าถึงงานวิง่ ซึง่ เรียกได้วา่ น่าจะเป็นงานวิง่ งานสุดท้าย ในช่วงหน้าหนาวของผม เพราะหน้าหนาว ที่นี่หิมะลงจัด และอากาศหนาวมากๆ พวกงานวิ่งต่างๆ จึงอาจเว้นช่วงยาวไป จนถึงเดือนเมษา หรือพฤษภาโน่น ถึงเริม่ จัดกันอีกครั้ง งานที่ผมตั้งใจจะบอกเล่าในวันนี้ มี ชือ่ งานทีแ่ สนจะอบอุน่ และหอมหวาน ว่า Hot Chocolate 15K ซึ่งจัดว่าเป็นงานวิ่ง ทีใ่ หญ่มากอีกงานหนึง่ ของชิคาโก โดยใน ปีนี้ถือเป็นปีที่ 7 ของการจัดงาน---และ อีกเช่นเคยทีผ่ มเข้าไปลงทะเบียนสมัครวิง่ ออนไลน์ล่วงหน้ายาวนานถึง 2 เดือน เนื่องจากแว่วๆ มาว่างานนี้จะเต็มและ ปิดการรับสมัครลงอย่างรวดเร็ว ซึ่งก็เป็น เช่นนั้นจริงๆ ครับ ด้วยความทีม่ นี กั วิง่ เข้าร่วมงานหลาย หมื่นคน ท�ำให้ไม่มีการเปิดรับหมายเลข และเสื้อที่หน้างานเพราะทีมงานเกรงว่า จะวุ่นวาย การเปิดรับเบอร์ และเสื้อจึง 8 February 2015

จัดขึ้นอย่างเป็นเรื่องเป็นราวไปพร้อมๆ กับงาน รันนิง่ แฟร์ ณ McCormick Place ซึง่ เป็นศูนย์การประชุมขนาดใหญ่ของทีน่ ี่ ผมตื่นเต้นตั้งแต่วันที่เดินทางไปรับ หมายเลขติดเสือ้ ตามก�ำหนดการบอกว่า เปิดรับเบอร์ตงั้ แต่เวลา 10 โมงเช้าเป็นต้น ไป ผมดันถ่อไปเข้าแถวเป็นคนแรกตัง้ แต่ 9 โมง เพราะเกรงว่าคนจะมาเยอะ แล้ว ต้องรอนาน---แต่เปล่าเลยครับ นึกแล้วยัง ทึ่งกับระบบ และระเบียบการจัดการที่ดี เยี่ยมของทางทีมงานอยู่เลย ตอนที่ผม เข้าแถวอยู่ ผมมองเข้าไปเห็นทีมงานตั้ง โต๊ะยาวเหยียด 2 แถว ซึ่งแบ่งเป็นจุด สแกนหมายเลขเพื่อรับเบอร์เกือบ 20 จุด ในมือผมมีบาร์โค้ดที่พริ้นท์ออกมา จากอีเมล์ยืนยันการลงทะเบียนออนไลน์ อ้อ…ลืมบอกไปว่า ระหว่างรอ มีเจ้าหน้าที่ เดินถือถาดที่เต็มไปด้วยช็อคโกแลต มา แจกให้หยิบกันคนละก�ำ สองก�ำด้วยครับ พอ 10 โมงตรงเป๊ะ เจ้าหน้าที่เปิดให้ เข้าไปรับเบอร์ได้ ผมเดินงงเข้าไปคนแรก สบตากับเจ้าหน้าทีค่ นหนึง่ ซึง่ ยืนอยูท่ โี่ ต๊ะ ตัวหน้าสุด และยิงค�ำถามด้วยสายตา และท่าทางประมาณว่า “จะให้ไปทีไ่ หนดี เพราะมีทใี่ ห้เลือกไป เยอะเหลือเกิน” เจ้าหน้าทีค่ นดังกล่าว อ่านสายตาผม ออก จึงตอบออกมาด้วยเสียงดัง ฟังชัด พร้อมรอยยิ้มว่า “เลือกเอาเลย โต๊ะไหนก็ได้ครับ" ผมจึ ง พุ ่ ง ตรงไปที่ โ ต๊ ะ ตรงหน้ า ยื่ น กระดาษบาร์โค้ดให้เจ้าหน้าที่ ตี๊ด ตี๊ด.. เสียงเจ้าหน้าที่ใช้เครื่องสแกนบาร์โค้ด หลังจากนัน้ เพียง 1..2..3!!! ใช่ครับ เพียงแค่ 3 วินาที หมายเลขติดเสื้อก็มาอยู่ในมือ ของผม

หลังจากได้หมายเลขติดเสื้อแล้ว ผม ก็เดินไปรับเสื้อบริเวณทางออก แล้วผมก็ เดินไปขึ้นรถขับกลับบ้านแบบงงๆ อะไร มันจะเร็วปานนั้น ………… แล้ววันงานก็มาถึง...อากาศวันนั้น หนาวมากครับ น่าจะประมาณ 4-5 องศา เซลเซียสเห็นจะได้ ช่วงที่จัดงาน หิมะยัง ไม่ทนั ลง แต่เป็นช่วงทีอ่ ากาศดรอปลงมาก คนมาร่วมงานในวันนัน้ เยอะมากพอๆ กับงาน The Color Run แต่ในความรู้สึก ของผม ผมว่างาน Hot Chocolate คน เยอะกว่ามาก เพราะระยะที่วิ่งแบ่งออก เป็น 2 ระยะ คือมีทั้ง 5K และ 15K คือ สมาชิ ก ในครอบครั ว สามารถมาลงวิ่ ง ร่วมกันได้ ใครอยากวิ่งน้อยก็ลง 5K ไป

ส่วนใครอยากวิง่ เส้นทางทีย่ าวขึน้ มาหน่อย ก็ลง 15K การปล่ อ ยตั ว ยั ง คงแบ่ ง ออกตาม ความเร็วเช่นเคย แต่ใช้ตัวอักษร A B C D… เป็นตัวแบ่ง แทนที่จะเป็นเวลา 7 นาที 8 นาที 9 นาที….เหมือนงานอื่นๆ ตัวผมเมือ่ ค�ำนวณๆ ดูแล้ว ก็ให้เครดิต ตัวเองที่อักษรตัวที่ 5 ในภาษาอังกฤษ ว่า แล้ ว ก็ ไ ปรวมกลุ ่ ม กั บ พวก E ด้ ว ยกั น ขนาดว่าไปถึงเช้าแล้ว แต่กว่าจะหาที่ลง ให้ ตั ว เองได้ ก็ เ ล่ น เอาเกื อ บไม่ ทั น ช่ ว ง ปล่อยตัว เส้ น ทางวิ่ ง ก็ ยั ง คงเลี้ ย วลั ด อยู ่ ใ น ตัวเมือง ช่วงออกวิ่งแรกๆ ต้องยอมรับ ครับว่าหนาวสะท้านไปถึงขั้วหัวใจเลย ผมเองก็ พ ยายามที่ จ ะวิ่ ง รั ก ษาจั ง หวะ และความเร็วให้คงที่ ไม่ได้เร่งสปีด และ ไม่ได้หยุดพักแบบเป็นเรื่องเป็นราว เมื่อ ได้วิ่งไปเรื่อยๆ สักพักหนึ่ง ร่างกายก็เริ่ม อุ่นขึ้น ผมว่าอากาศที่หนาวเย็นก็มีส่วน ท�ำให้เหนือ่ ยช้าลง การวิง่ ในวันนัน้ ของผม เลยดูชิลล์ๆ เรื่อยๆ สบายๆ ภรรยาของผมบอกว่าจะไปยืนรอเชียร์ อยู่บริเวณโค้งสุดท้ายก่อนเข้าเส้นชัย ผม รู้สึกเหมือนวิ่งไปได้ไม่ทันเท่าไหร่ ก็วิ่งมา เจอะหน้าภรรยาที่ยืนยิ้มแป้นรออยู่แล้ว ตอนนั้นในใจยังแอบงงว่า นี่ผมวิ่งมาถึง โค้งสุดท้ายแล้วเหรอ ท�ำไมเร็วจัง (หึ หึ) ส�ำหรับเวลาที่ผมท�ำได้ในวันนั้น กับ การวิ่ง 15K ครั้งแรกของผม คือ 1 ชั่วโมง 38 นาที 25 วินาทีครับ (ยิ้ม) หลังจากที่วิ่งเข้าเส้นชัยกันมาแล้ว นักวิง่ ทุกคนก็ตบเท้ามุง่ หน้าไปรับ Finisher Mug ซึ่ ง มี ก ล้ ว ยหอม พาวเวอร์ บ าร์ ช็อกโกแลตร้อน และช็อกโกแลตฟองดู พร้อมขนมขบเคี้ยวบรรจุอยู่ โอ้โห...ณ จุดนี้ขอบอกว่า นักวิ่งทุกคนดูยิ้มแย้ม มี ความสุขกับการจิบช็อกโกแลตร้อน ไม่ตา่ งจากตอนวิง่ เข้าเส้นชัยเลยครับ THAI JOGGING 9

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

Kimberly Mok

“ถ้าเหนื่อยก็แค่วิ่งให้ช้าลง แต่ฉันจะไม่หยุดวิ่ง” การเป็ น เชฟอยู ่ ที่ นี่ ท� ำ ให้ ตารางงานของผมไม่ค่อยจะ ตายตัวเท่าไหร่นัก เรียกได้ ว่าเปลี่ยนวันหยุดแทบจะทุก อาทิตย์ ซึ่งงานวิ่งของที่นี่ ก็ เหมือนกับงานวิ่งที่เมืองไทย นั่นแหละครับ คือมักจะจัดใน ช่ ว งวั น หยุ ด เสาร์ อาทิ ต ย์ หรือวันหยุดนักขัตฤกษ์

8 March 2015

บางครั้ ง ผมตื่ น ไปงานวิ่ ง ตั้ ง แต่ 6-7 โมงเช้า วิ่งเสร็จ 11-12 โมงก็ต้องตรงไป ท�ำงานต่อ และในหลายๆ ครั้ง เมื่อไปถึงที่ ท�ำงาน ก็มกั จะเจอกับเพือ่ นทีท่ ำ� งานคนหนึง่ ทีก่ ระหืด กระหอบมาจากงานวิง่ งานเดียวกัน เสมอ... คิมเบอร์ลี่ ม็อก หรือ “คิม” ที่ผมเรียก เธอคนนี้ท�ำงานอยู่ที่เดียวกับผมครับ แต่ คนละแผนกกัน คิมอยู่แผนกท�ำขนมของ ร้าน NOMI Kitchen โรงแรม Park Hyatt Chicago ทุกครั้งที่เดินผ่าน หรือแวะเวียน ไปที่แผนกนี้ ผมมักต้องเหลียวหลังไปมอง หาต้นตอของกลิ่นขนมอบหอมๆ เสมอ จ�ำได้วา่ ครัง้ แรกทีร่ วู้ า่ คิมก็เป็นอีกคนหนึง่ ที่ขยันไปวิ่งในงานวิ่งอยู่เสมอๆ ก็คือตอนที่ ผมไปวิ่งในงาน 10K งานหนึ่งแล้ว ตรงดิ่ง กลับไปท�ำงานต่อที่โรงแรมในช่วงสาย ใน ชุดนักวิ่งแบบเต็มยศ พร้อมหมายเลขที่ยัง ติดคาอยูบ่ นเสือ้ (ด้วยความภาคภูมใิ จ) และ

ก็มีเพื่อนๆ ที่เห็นเข้ามาทักทาย และถามไถ่ พร้อมกับตบท้ายด้วยค�ำถามว่า “เจอคิมมั้ย คิมก็ไปนะ งานเดียวกัน นี่แหละ” ในงานวันนั้นที่ว่า ผมไม่ได้เจอคิมหรอก ครับ หรือถึงแม้วา่ บังเอิญเจอกัน เราก็อาจจะ จ�ำกันไม่ได้ดว้ ยซ�ำ้ เพราะผมเริม่ มาสังเกตได้ เองในช่วงหลังๆ ว่า เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมถอด ชุดเชฟ กับหมวกเชฟออก เมื่อนั้นก็แทบจะ ไม่มีใครจ�ำผมได้เลย (หัวเราะ) ผมว่ากับคิม เองก็คงเป็นเหมือนกัน และก็ ไ ม่ ใ ช่ แ ค่ ผ มคนเดี ย วนะครั บ ที่ โดนถาม เพราะคิมเองก็เจอค�ำถามเช่นกันว่า เจอผมมั้ยในงานวิ่งวันนั้น? จากวันนั้นเป็นต้นมา เราก็เริ่มมีเรื่องคุย กันมากขึน้ ครับ เวลาคิมมีงานวิง่ ทีน่ า่ สนใจ ก็ มักจะมาชวนผม หรือผมมีงานวิ่งที่ผมอยาก จะไป ผมก็จะไปชวนคิม คราวนี้เราเจอกัน แน่นอนแทบจะทุกงานครับ คิมเล่าให้ผมฟังว่า

เธอเริ่มวิ่งตั้งแต่สมัยอยู่คอลเลจ "การวิ่ ง เป็ น การออกก� ำ ลั ง กายเพี ย ง อย่างเดียวที่ฉันชอบ คือฉันไม่เคยรู้สึกเบื่อ ที่จะออกไปวิ่ง ที่ส�ำคัญคือมันช่วยให้รูปร่าง ของฉันดีขนึ้ ด้วย (ยิม้ ) แรกเริม่ เลยฉันเริม่ ต้น ด้วยการวิง่ บนเทรดมิลล์ โอ้..วิง่ บนเทรดมิลล์ อยู่ระยะนึงเห็นจะได้ จากนั้นก็เปลี่ยนไปวิ่ง กั บ เพื่ อ นๆ ที่ ลู ่ วิ่ ง ในร่ ม ในโรงยิ ม ของ มหาวิทยาลัย …และฉันก็เริม่ มาวิง่ ในงานวิง่ ช่วงหน้าร้อน ในปีหนึ่ง เพื่อนสนิทของฉันซึ่งเป็นกูรูด้าน ฟิตเนส พยายามคะยั้นคะยอให้ฉันลงวิ่งกับ เธอ เผอิญว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราต่างก็เพิ่ง เรียนจบและเริ่มแยกย้ายกันไปท�ำงาน รวม ทั้งเราต่างก็ยุ่งกับงานมากๆ สุดท้ายฉันจึง ตัดสินใจลงวิ่งในงานกับเธอ เพื่อที่เราจะได้ ใช้เวลาร่วมกันบ้าง …อีกอย่างหัวหน้าแผนกของฉันก็เป็น อีกคนนึงที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันลงวิ่งใน งานวิ่ง เธอบอกกับฉันว่า ตัวเธอเองท�ำงาน วั น ละ 12 ชั่ ว โมง แทบจะทุ ก วั น และยั ง สามารถลงวิ่งฮาล์ฟมาราธอนได้ เพราะงั้น ฉันเองก็ต้องท�ำได้เหมือนกัน และฉันก็เชื่อ เธอ (ยิ้ม)" งานวิ่งงานแรกของคิมเป็นการวิ่ง 5K ที่ สวนสัตว์ Lincoln Park โดยเธอลงวิง่ ร่วมกับ เพื่อนสนิท และน้องชายของเธอ “ฉันยังจ�ำได้ดีว่า ในวันนั้นเพื่อนฉันวิ่ง ไปด้วย และถ่ายรูปสัตว์ที่เราวิ่งผ่านไปด้วย อย่างเมามัน (หัวเราะ) โอ้โห...มันสนุกมาก จริงๆ และจากวั้นนั้นฉันก็วิ่งในงานเรื่อยมา ไม่ว่าจะเป็น Color in Motion 5K งานวิ่งที่มี แป้งสีปลิวว่อนไปทั่ว หรือ Big 10 Network 5K ซึ่งเป็นงานวิ่งของมหาวิทยาลัยฉันเอง รวมทั้งงาน Hot Chocolate 15K”

แต่งานทีค่ มิ รูส้ กึ ประทับใจทีส่ ดุ กลับเป็น งาน Halloween-Themed Monster Dash 10K ซึ่งคิมบอกว่าเส้นทางวิ่งนั้นจะวิ่งเลียบ ริมฝั่งทะเลสาบ ในช่วงกลางของฤดูใบไม้ ร่วง ซึ่งนอกจากจะมีใบไม้หลากสีปูลาดบน เส้นทางวิง่ แล้ว คิมเองยังสนุกกับการได้มอง เพือ่ นนักวิง่ ทีต่ า่ งก็รงั สรรค์ชดุ วิง่ แบบแปลกๆ เพื่อใส่มาวิ่งกันอีกด้วย ในส่ ว นของการเตรี ย มตั ว คิ ม เบอร์ ลี่ บอกว่ า คื น ก่ อ นงานวิ่ ง เธอจะต้ อ งเช็ ค สภาพอากาศเสมอ เพื่อที่จะจัดชุดวิ่งได้ถูก เพราะบางครั้ ง อากาศที่ นี่ ก็ เ ดี๋ ย วร้ อ น เดี๋ยวหนาวแบบแปลกๆ แล้วตอนเช้า ก่อน ออกไปงานวิ่งเธอจะรองท้องด้วยแอปเปิ้ล หั่นชิ้น แล้วปาดด้วยเนยถั่ว เพื่อเป็นการ เพิม่ พลัง และทีแ่ น่ๆ คือเมือ่ ไปถึงงานวิง่ แล้ว ก็จะต้องเข้าห้องน�้ำก่อนปล่อยตัวเสมอ

(ยิ้ม) และสิ่งที่จะขาดไม่ได้เลยก็คือการได้ กลั บ บ้ า นไปอาบน�้ ำ ใต้ ฝ ั ก บั ว ที่ มี น�้ ำ อุ ่ น ๆ ไหลลงมา--เรียกว่าเป็นการให้รางวัลชีวิต เลยก็ว่าได้" ครั้งแรกที่เริ่มวิ่งเพื่อนผมคนนี้บอกว่า เธอต้องการเพียงแค่วิ่งเข้าเส้นชัย แต่เมื่อได้ ลงวิ่งมากขึ้น และมากขึ้นเป้าหมายของเธอ กลับกลายเป็นการท�ำเวลาให้ได้ดีกว่าเดิม ทุกครั้งเท่าที่เธอจะท�ำได้ ทุกครั้งที่ท�ำเวลา ได้ดีกว่าเดิม “ส�ำหรับฉันมันคือชัยชนะ” ทุกวันนี้สิ่งที่คิมยังคงฝึกฝนอยู่อย่างไม่ ลดละคือการควบคุมการหายใจขณะที่วิ่ง “เหมือนว่าฉันวิ่งมานานเป็นปีๆ แล้ว แต่ฉันไม่เคยคิดจะหยุดฝึกฝน ควบคุมการ หายใจเลย เพราะฉั น เชื่ อ ว่ า มั น เป็ น สิ่ ง ที่ ส�ำคัญมากๆ ที่สามารถส่งผลไปยังร่างกาย ในส่วนอืน่ ๆ ของเรา อีกอย่างคือเราต้องใส่ใจ ร่างกายของเรา ถ้าหากว่าส่วนใดส่วนหนึ่ง เกิดเจ็บ หรือปวดระหว่างวิ่ง หรือหลังการวิ่ง เราก็ต้องมองดูแล้วว่าอาการดังกล่าวเกิด จากอะไร? เราวิ่ ง ผิ ด ท่ า มั้ ย ? ซึ่ ง เราต้ อ ง ปรับเปลี่ยน ปรับปรุง และหาวิธีแก้ แต่ที่ แน่ๆ คือ ถ้ า เหนื่ อ ยฉั น ก็ จ ะวิ่ ง ให้ ช ้ า ลง แต่ ฉั น ไม่เคยหยุดวิ่ง ไม่ว่าระยะทางจะไกลแค่ไหน ก็ตาม"

"ส่วนการปิดท้ายการวิง่ ฉันว่ากล้วยหอม นี่แหละ ดีที่สุด อีกอย่าง ตามงานวิ่งก็มักจะ มีกล้วยหอมเตรียมไว้ให้นักวิ่งทุกคนอยู่แล้ว อย่างในหน้าร้อน ในบางงานก็จะมีไอติม แท่งไว้ให้เรากินเมื่อเข้าเส้นชัย ถ้างานไหน ฉันไปกับเพื่อนๆ พอวิ่งเสร็จปุ๊ปเราก็มักจะ ไปหาอะไรกินกัน เป็น Big Brunch เลยล่ะ THAI JOGGING 9

INSPIRE

THE RUNNER’S DIARY e A เส้นชัย

วันที่หนาวเหน็บ กับ

HALF MARATHON ครั้งแรกของผม นึกว่าจะไม่ได้ลงวิ่งในงานอีกแล้วในช่วงหน้าหนาว เพราะฤดูหนาวที่เมืองนี้ บางปี ก็หิมะเยอะเสียจนแทบจะหยิบจับ ท�ำกิจกรรมอะไรนอกบ้านไม่ได้เลย แต่ใครที่เคยลง วิ่งตามงานอยู่บ่อยๆ คงเข้าใจความรู้สึกของผม คือแค่คิดว่าเราอาจต้องหยุดไป ระยะหนึง่ ไม่วา่ จะเป็นด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม ใจมันจะรูส้ กึ หวิวๆ และเมือ่ เวลาล่วงผ่าน ไป เราก็จะรู้สึกโหยหา คิดถึงบรรยากาศ คิดถึงเส้นชัยยังไงบอกไม่ถูก ว่าแล้วผมจึงยังแวะเวียนเข้าไปดูเว็บไซต์รวมงานวิ่งอยู่ไม่ขาด แล้วก็ลองชั่ง ตวง วัดดูวา่ งานไหนทีพ่ อจะมีความเป็นไปได้ในฤดูกาลนีบ้ า้ ง แล้วผมก็ปะเข้ากับงานนีค้ รับ

22 April 2015

F3 Lake Half Marathon ที่ดูเข้าเป้า ลงตัวทุกอย่างส�ำหรับผม คืองานนี้จัดขึ้น ในช่วงปลายเดือนมกราคม ซึ่งเป็นช่วงที่ ถึงแม้วา่ จะมีหมิ ะโปรยปรายลงมาบ้างแล้ว แต่กย็ งั บางๆ ไม่ใช่ถงึ กับคลุมขา คลุมเข่า อะไรอย่างนั้น ที่ส�ำคัญคือผมก�ำลังมอง หาจุดเริม่ ต้นของการก้าวจาก 15K ไปเป็น ฮาล์ฟมาราธอนอยู่พอดี และงานนี้ก็จะ ถือเป็นฮาล์ฟมาราธอนแรกของผม พอได้วันมา ผมก็ลองเช็กยาวๆ ไปถึง สภาพอากาศทีค่ าดว่าจะเป็นในช่วงดังกล่าว เอาวะ มีลุ้น ว่าแล้วก็จัดแจงลงทะเบียน ออนไลน์ไปดังเช่นทุกครั้ง และก็ได้แต่ หวังว่าสภาพอากาศคงไม่เลวร้ายลงไป กว่าทีท่ งั้ ทีมงานและตัวผมคาดคะเน ทีแ่ น่ๆ คือขอให้งานไม่ล่ม และแล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง ใน ช่วงดังกล่าว อากาศที่นี่เรียกว่าหนาวจัด มากแล้ว แต่โชคดีที่ในวันงานเป็นวันที่มี แดด ฟ้าเปิด อากาศสดชื่น สดใส หิมะที่ ตกลงมาปกคลุมพืน้ ถนนแบบเบาๆ ก็ละลาย หายไปจากเส้นทางวิ่ง งานนี้จัดขึ้นที่ Soldier Field ซึ่งเป็น ที่ตั้งของ Chicago Bears Stadium หรือ สนามอเมริกันฟุตบอลชื่อดังของที่นี่ ในช่วงเช้าผม กับภรรยาโดยสารรถบัส จากบ้านไปลงบริเวณด้านหน้าของ Soldier Field ในรถบัสมีคนแต่งตัวให้เดาได้ว่า น่าจะมาวิ่งงานเดียวกับผมแบบบางตา มาก ถึงมากที่สุด ทันทีที่ลงรถ ผมมองไป รอบๆ ไม่เจอคน ไม่เจอเต็นท์ ไม่ได้ยิน เสียงคนผ่านเครื่องกระจายเสียงอย่างที่ เคยคุ้น เล่นเอาผมใจหายไปเหมือนกัน

ผมแอบดุ่มเดินตามนักวิ่ง 2 คนที่ขึ้น รถมาด้วยกันไป ก็พบว่า เนือ่ งจากอากาศ ทีห่ นาวจัด กิจกรรมต่างๆ อันพึงมีอยูก่ อ่ น งานวิ่งจะเริ่ม ทุกอย่างได้เข้าไปจัดใน ตัวอาคารเพื่อให้นักวิ่งได้วอร์มร่างกาย ก่อนออกมาปล่อยตัวที่ด้านนอก ที่ด้านใน นักวิ่งหลายพันคนต่างจับ กลุ ่ ม ยื น บ้ า ง นั่ ง บ้ า ง ยื ด เส้ น ยื ด สาย กระจายกันอยู่ มีเต็นท์ชมรมวิ่ง เต็นท์ สปอนเซอร์ หลายเต็นท์เปิดอยูร่ อบๆ ห้อง โถงใหญ่ ก่อนการวิ่งจะเริ่มขึ้นก็ได้มีฟิตเนสกูรู ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในหมู่นักวิ่ง ได้ขึ้นเวทีมา น� ำ นั ก วิ่ ง ให้ ข ยั บ แข้ ง ขยั บ ขา ยื ด เส้ น ยืดสายไปพร้อมๆ กัน จากนั้นคลื่นนักวิ่ง นั บ พั น ๆ คนก็ ค ่ อ ยๆ เคลื่ อ นตั ว ออกสู ่ ลานปล่อยตัวด้านหน้าอาคาร Soldier Field นักวิ่งแต่ละคนก็เดินลัดเลาะไปยัง จุดปล่อยตัวใน pace ของตัวเอง ส่วนผมนัน้ ได้ให้เครดิตตัวเองไว้ที่ pace 10 เส้ น ทางวิ่ ง ในวั น นั้ น ก็ เ ป็ น ไปตาม ชือ่ งานครับ คือวิง่ ลัดเลาะทะเลสาบไปเรือ่ ยๆ ถึงอากาศจะหนาวจัด แต่ผมก็เตรียมตัว

เตรียมเครือ่ งแต่งกายมาพร้อมพอสมควร ผมจึงไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่นัก แดดสีทองทอประกายลงกระทบแผ่น น�้ำใสในทะเลสาบสะท้อนเป็นประกาย ระยิบระยับ สวยงาม ต้นไม้รอบๆ ทะเลสาบ ส่งอากาศสดชื่นให้ผมและเพื่อนๆ นักวิ่ง ได้สดู เข้าไปอย่างเต็มปอด ในช่วง 10 ไมล์ แรก เรียกว่าเป็น 10 ไมล์ทผี่ มวิง่ ไปยิม้ ไป แต่ เ มื่ อ มาถึ ง ไมล์ ที่ 11 โอ้ โ ห... ความลั้ลลาพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะเส้นทางส่วนใหญ่เป็นเนินเกือบจะ ตลอดเส้นทาง ผมจ�ำได้วา่ ตัวเองคิดในใจ ว่าวิ่งมาเป็นปีๆ ไม่เคยรู้สึกเหนื่อยเท่านี้ มาก่อน เหมือนการก้าวขาออกไปข้าง หน้าเริม่ ท�ำได้ยากขึน้ หายใจเข้าไปก็รสู้ กึ เหมือนไม่ค่อยจะทั่วท้องไปเสียอย่างงั้น นี่ใช่มั้ยคือความรู้สึกของการก้าวไป อีกขัน้ ---ในหัวของผมในตอนนัน้ คือวิง่ ไป และมีความคิดมากมายว่ายวนเข้ามา

เป็นระยะๆ “นี่ขนาดซ้อมวิ่งทุกวัน อยู่ที่ 8-9 ไมล์ ตลอดนะเนี่ ย ตกลงเราพลาดอะไรไป แล้วเวลา 2 ชั่วโมงที่เราตั้งเป้าเอาไว้ล่ะ มันจะเลยไปถึง 3 ชั่วโมงมั้ย??!!” สุดท้าย ผมเข้าเส้นชัยไปด้วยเวลา 2 ชั่วโมง 31 นาที 24 วินาที ครับ วิ่งเข้าไป แบบหอบแฮก ลิ้นห้อย แถมโดนภรรยา ต่อว่าอีก เธอบอกว่า ยืนเชียร์นกั วิง่ คนอืน่ อยู่ข้างเส้นชัยก็สนุกดีอยู่หรอก สนุกมาก ด้วย เพราะได้เห็นนักวิ่งหลายๆ กลุ่ม ขับเคี่ยวกันมาเพื่อเร่งสปีดที่ 100 เมตร สุดท้าย แล้วก็แอบลุ้น แอบเชียร์พวกเขา อย่างบ้าคลั่ง แต่เมื่อผ่านไป 2 ชั่วโมง 15 นาที เธอ บอกว่า ที่หน้าเส้นชัยเหมือนทุกอย่าง เคลือ่ นไหวช้าลง ดูซบเซา นักวิง่ ทีข่ บั เคีย่ ว กันมาเริ่มบางตาจนแทบไม่มีเลย เพราะ คนที่วิ่งเร็วๆ ก็เข้ามากันหมดแล้ว ผมก็ท�ำได้เพียงให้ค�ำมั่นกับเธอว่า ฮาล์ฟมาราธอนรอบหน้าจะไม่ท�ำให้เธอ ต้องรอนานอย่างวันนี้แน่นอน แล้ว... ผมก็กลับบ้านมาซ้อม ซ้อม ซ้อม และ ซ้อม (วิ่ง) ต่อไป เพื่อพรุ่งนี้ที่ดีกว่าครับ (ยิ้มแฉ่ง) THAI JOGGING 23

THE R U NNE R ’S DIAR Y

I e A เส้นชัย

RUNNING IN THE CITY…

RUN THIS WAY ผมติดตามข่าวสารเรื่องการวิ่งและงาน วิง่ ทีจ่ ดั ขึน้ ทีเ่ มืองไทยอยู อ่ ย่างไม่ขาดสาย หลายครั ง้ หลายหนก็มีข่าวอุ บัติเหตุให้ ต้องตกใจ สงสัย และข้องใจอยู ่เสมอ อย่ า งล่ า สุ ด ก็ เ ห็ น จะเป็ น ข่ า วของน้ อ ง กระเฉด ที่ตัวผมเองแม้จะอยู ่ไกลถึงทีน่ ่ี แต่กไ็ ด้คอยส่งใจ เป็นก�ำลังใจ และเอาใจ ช่ วยทัง้ ตัวน้องกระเฉดรวมไปถึงครอบครัว ของน้องตลอดมา ตอนนี้ก็ โ ล่ ง ใจที่ ไ ด้ ทราบว่าน้องกระเฉดปลอดภัยดีแล้ว

20 THAI JOGGING

พฤษภาคม 2558

ผมอาจจะเป็นมือใหม่หดั วิง่ เป็นน้องใหม่ ในวงการ แต่จะว่าไป ผมก็ได้เริ่มต้นบน เส้นทางสายสุขภาพสายนี้มาแล้วกว่า 2 ปี ไปวิ่งตามงานต่างๆ ทั้งในฟลอริดา ชิคาโก และเมืองเล็กๆ ใกล้เคียง ทั้งงานเล็กๆ ที่มี นักวิ่งเป็นหลักร้อย ไปจนถึงงานใหญ่ๆ ที่มี นักวิง่ เป็นหลักหลายหมืน่ มาแล้วนับไม่ถว้ น เชือ่ มัย้ ครับ ผมไม่เคยได้ยนิ หรือประสบ เหตุนักวิ่งถูกรถชนเลยแม้สักครั้งเดียว--ค�ำว่า 'ไม่เคยอยูใ่ นเหตุการณ์ ของผม' ไม่ได้ หมายความว่าไม่เคยมีเหตุการณ์ดังกล่าว เกิดขึน้ เพราะแน่นอนครับ ขึน้ ชือ่ ว่าอุบตั เิ หตุ แล้ว มันย่อมเกิดขึน้ ได้ทกุ ทีท่ กุ เวลา บางครัง้ ตั ว เราคิ ด ว่ า เราระวั ง ตั ว เองดี แ ล้ ว แต่ อุ บั ติ เ หตุ ส ่ ว นมากที่ เ กิ ด ขึ้ น กั บ คนที่ ช ่ า ง ระแวดระวั ง ก็ มั ก เกิ ด ขึ้ น จากคนอื่ น ที่ ประมาทเลินเล่อนัน่ เอง ในอเมริกามีผลส�ำรวจพบว่า 72% ของ คนอเมริกันใช้โทรศัพท์มือถือขณะขับรถ ในขณะทีบ่ ริษทั ประกันภัยเคยเผยผลส�ำรวจ ย้อนกลับไปประมาณเมื่อ 8 ปีที่แล้วว่า www.thaijoggingclub.or.th

1 ใน 5 ของคนทีข่ บั รถพิมพ์สง่ ข้อความไป ด้วยขณะที่ขับรถ!!! คิดดูแล้วกันครับว่านี่คือผลส�ำรวจที่ ย้อนกลับไป 8 ปี ช่วงทีส่ มาร์ทโฟนทัง้ หลาย ยังไม่สมาร์ทเท่าทุกวันนี้ แล้วในยุคปัจจุบนั ที่ใครหลายๆ คนถึงกับพูดคุย เป็นเพื่อน กับมือถือแล้วเนีย่ ยอดของคนทีใ่ ช้โทรศัพท์ มือถือ ท�ำโน่น ท�ำนี่ในขณะที่ขับรถนั้น จะ พุ่งเพิ่มเป็นเท่าไหร่---ผมเองก็ไม่อยาก จะคิด ส�ำหรับในอเมริกา สิ่งที่สมาคมอย่าง Road Runners Club of America ผู้ซึ่ง เป็นตัวแทนสมาคมวิง่ กว่า 1,000 สมาคม ในอเมริ ก าให้ ค วามส� ำ คั ญ มาก นั่ น คื อ ความปลอดภัยของผู้ที่วิ่งออกก�ำลังกาย ตามท้องถนน---ในเมืองใหญ่ๆ อย่างเช่น ที่ชิคาโก ผมค่อนข้างพูดได้อย่างเต็มปาก เต็ ม ค� ำ ว่ า ความปลอดภัยในการใช้ร ถ ใช้ ถ นนของคนที่ นี่ อ ยู ่ ใ นขั้ น ดี เ ยี่ ย ม ที่ ส�ำคัญคือมีทางเท้า ทางวิ่ง ทางจักรยาน

กระจายอยู่ตามสวนสาธารณะใหญ่ๆ ทั่ว เมือง อย่างเป็นกิจจะลักษณะ ที่ ชิ ค าโกเอง เส้ น ทางวิ่ ง ยอดนิ ย ม หลายๆ สายก็สร้างขนานไปกับถนน ดังนัน้ นักวิ่งจึงไม่ต้องเสี่ยงกับการลงไปวิ่งบน ถนนคู่ไปกับรถครับ อีกอย่างคือบริเวณทางเท้าหน้าห้าง ร้าน อาคารบ้านเรือน โรงแรม หรือตามตึก ใหญ่ๆ ก็มักจะมีคนดูแล ท�ำความสะอาด

ผมมี ก ฎส� ำ หรั บ การวิ่ง ตามท้ อ งถนน เพื่อหลีกเลี่ยงอุ บัติเหตุมาฝากครับ 1. อย่าคิดเอาเองว่ายังไงเสียคนขับรถก็ มองเห็นเรา 2. บริ เ วณป้ า ยให้ ร ถหยุ ด หรื อ บริ เ วณ สั ญ ญาณไฟ สบตากั บ คนขั บ รถสั ก นิ ด โบกมื อ ขอทางจากเขา และอย่ า ลื ม รอ สัญญาณมือให้ทางจากคนขับด้วย 3. ขณะที่วิ่ง ให้พยายามรักษาระยะห่าง ระหว่ า งตั ว เรากั บ พาหนะที่ เ คลื่ อ นที่ อย่างน้อยๆ 3 ฟุต หรือมากกว่านั้นได้ยิ่งดี 4. ถ้าซ้อมวิ่งเป็นกลุ่ม ให้วิ่งแถวเรียงหนึ่ง เมื่อเห็นว่ามีรถก�ำลังจะแล่นผ่าน 5. ใช้สัญญาณมือให้เป็นประโยชน์เมื่อ ต้องวิ่งเลี้ยวไปทางซ้ายหรือขวา 6. พยายามหลีกเลีย่ งการซ้อมวิง่ ในชัว่ โมง เร่งด่วน และหากเลือกได้ ไม่ควรวิ่งบน เส้นทางที่มีรถพลุกพล่าน 7. แม้ไปซ้อมวิ่งในละแวกบ้านก็ควรพก บัตรประจ�ำตัวและโทรศัพท์มอื ถือทีม่ เี บอร์ ติดต่อฉุกเฉินติดเทปไว้ด้านหลังเสมอ 8. สุดท้ายคือเมื่อเราก็เป็นหนึ่งคนที่วิ่งอยู่ บนท้องถนน ดังนั้น จงเคารพผู้ใช้รถใช้ ถนนทุกคน รวมไปถึงต้องเคารพกฎจราจร ด้วยครับ

ให้ดนู า่ อยู่ สบายตา และปลอดภัยกับผูค้ น ที่ต้องใช้ทางเท้าเดิน วิ่ง สัญจรไปมาอยู่ ทุกวัน อย่างเช่น ในช่วงของการผลัดฤดู จากฤดูหนาวมาเป็นใบไม้ผลิ ซึ่งแม้ว่า หิมะจะเลิกตกไปแล้ว แต่อากาศในช่วง ตอนต้นของฤดูใบไม้ผลิก็ยังเย็นเจี๊ยบอยู่ เป็นพักๆ ท�ำให้หมิ ะทีล่ ะลายลงกลายเป็น แอ่งน�ำ้ แข็งตืน้ ๆ หลงเหลืออยูเ่ ป็นหย่อมๆ และเจ้าหย่อมน�้ำแข็งที่ว่านี้เอง หากเดิน วิ่งไปเหยียบเข้าแบบไม่ระวัง อาจล้มคว�่ำ ได้อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะเหตุ น้ี ตามตึ ก น้ อ ยใหญ่ จึ ง จัดการให้ผู้ดูแลอาคารได้ออกมาฉีดน�้ำ หรือล้างท�ำความสะอาด เพื่อให้แน่ใจว่า จะไม่มีใครเดินหรือวิ่งมาลื่นล้มในบริเวณ ส่วนรับผิดชอบของตัวเอง แต่กน็ นั่ แหละครับ ไม่มใี ครดูแลตัวคุณ ได้ดเี ท่ากับตัวคุณเองหรอกครับ เชือ่ ผม

www.thaijoggingclub.or.th

พฤษภาคม 2558 THAI JOGGING

21

THE R U NNE R ’S DIAR Y

I e A เส้นชัย

MIRACLE OF LIFE มีคนเคยบอกกับผมว่า การมีลูก และ ความรู้สึกเมื่อได้พบหน้าลูกเป็นครัง้ แรก ตอนที่เขาเกิดมา มันเป็นความรู้สึกที่เต็ม ตื้ น ชนิ ด ที่ ไ ม่ ว่ า จะฟั ง คนเป็ นร้ อ ยมา สาธยายให้ฟังยังไง คนที่ไม่เคยเป็นพ่อ อย่างผมก็ไม่มีวันเข้าใจ

22 THAI JOGGING

มิถุนายน 2558

ผมกับภรรยาแต่ง งานกันมาก็หลายปี และเราทั้งสองก็เฝ้ารอคอยวันที่จะเข้าใจ ความรู้สึกข้างต้นมานานแสนนาน นานจน เกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ�ำ้ ว่าเรายังคงรอคอย ชีวิตเล็กๆ อีกชีวิตหนึ่งอยู่ เราพยายามกันอยูน่ านครับ ท�ำทุกวิถที าง ใครก็ตามบอกว่าดีกท็ ำ� หมด อย่างมีครัง้ หนึง่ ที่ภรรยาของผมผู้ซึ่งคร�่ำหวอดอยู่ตามกระทู้ ผูม้ บี ตุ รยาก ได้เข้าไปเจอกระทูห้ นึง่ ทีบ่ อกว่า แครอทเป็นผักทีช่ ว่ ยเสริมสร้างประสิทธิภาพ การท�ำงานของสเปิร์มได้ดีกว่าพืชผักผลไม้ ใดๆ ทัง้ สิน้ เพราะมีผลจากการศึกษาวิจยั พบ ว่า พืชผักผลไม้ทมี่ สี สี ม้ จะช่วยส่งเสริมระบบ สืบพันธุข์ องผูช้ าย และแครอทเป็นตัวทีใ่ ห้ผล ดีที่สุดในทุกๆ ด้าน โอ้โห... ผมต้องออกตัวก่อนเลยครับว่า ผมเป็นคนกิน-อยูง่ า่ ย บริโภคผักเยอะเป็นวัว เป็นควายเลยครับ แต่ผักอย่างแครอทกลับ เป็นผักที่ผมไม่ค่อยจะรับประทานเท่าไหร่ เวลาท�ำกับข้าวให้ภรรยากิน เธอมักบอก เสมอว่ า ต้ อ งกิ น ให้ ค รบทุ ก สี ผั ด ผั ก ต้ ม จับฉ่าย ก็ให้โยนแครอทลงไปบ้าง แต่ผมก็มกั มองข้ามมันมาโดยตลอด

แต่เมื่อภรรยาอ่านบทความดังกล่าวให้ ฟัง ผมก็แทบจะกินแครอทเป็นอาหารหลัก เลยครับ คือกินแทบจะทุกวัน แม้จะเบื่อก็ยัง กินอยู่ แต่จนแล้วจนรอด แครอทก็ยงั ไม่สร้าง ปาฏิหาริย์ให้เกิดขึ้นในชีวิตของเรา เราหวัง และสิน้ หวัง เดือนแล้วเดือนเล่าผ่านไปอย่าง น่าเศร้าและหดหู่ แล้วความหดหู่ก็น�ำไปสู่ ความตึ ง เครี ย ด จนผมต้ อ งคอยบอกกั บ ภรรยาเสมอว่าให้ลืมๆ เรื่องนี้ไปบ้าง จากนัน้ ผมก็เข้าไปอ่านเจอบทความทีว่ า่ การออกก�ำลังกายเป็นประจ�ำสม�่ำเสมอ จะ ช่วยลดความเครียด แต่เราก็ควรออกก�ำลังกาย อย่างระมัดระวัง และการออกก�ำลังหนักๆ มากเกินไป อาจท�ำให้เราบาดเจ็บและส่งผล เสียต่อการท�ำงานของอัณฑะได้ อย่างเช่น การขี่จักรยานนานๆ และจากบทความนี้เอง ท�ำให้ผมขาย จักรยานสุดรักของผมทิ้งในอาทิตย์ถัดมา แล้วก็ตั้งเป้าไปที่การวิ่ง ควบคู่ไปกับการเข้า ฟิตเนส เพราะดูแล้วสองสิ่งนี้น่าจะไม่ส่ง ผลกระทบอะไรต่อการท�ำงานของอัณฑะผม มากนัก

www.thaijoggingclub.or.th

ผมขายจักรยานสุดรักของผมทิ้ง แล้วก็ตั้งเป้าไปที่การวิ่ง เป้าหมายของผมคือ การตื่นเช้ามาวิ่งให้ได้ทุกวัน

เวลาผ่านไป เราทั้งสองพยายามใช้ชีวิต ให้เป็นปกติ และไม่คุยถึงเรื่องความเพียรที่ เรายังพยายามอยู่มากนัก เป้าหมายของผม คือการตื่นเช้ามาวิ่งให้ได้ทุกวัน วันไหนที่ ฝนตกหรืออากาศไม่ดกี ต็ อ้ งกระเสือกกระสน ไปฟิตเนสให้จงได้ ช่วงสายของวันหนึ่ง ในขณะที่ผมก�ำลัง ต่อโต๊ะท�ำครัวขึน้ เอง ภรรยาของผมก็งว่ นอยู่ กับอะไรบางอย่างทีด่ เู หมือนสิง่ ประดิษฐ์ของ เธอเช่นกัน ผมเห็นมีกระดาษสีหวานกองโต กับสีเมจิกอีกหนึ่งก�ำมือวางอยู่ข้างๆ เธอ ผ่ า นไป 15 นาที ที่ เ ธอง่ ว นอยู ่ กั บ กอง กระดาษตรงหน้า เธอเรียกผมไปทีห่ อ้ งรับแขก และบอกผมว่า เธอโทร.ไปคุยเรือ่ งสัพเพเหระ กับ “แจง” น้องสาวของเธอเมื่อเช้านี้ และ น้องสาวของเธอ (ซึ่งก�ำลังมีแผนจะเดินทาง มาเยี่ยมเราที่ชิคาโกในอีก 2 เดือนข้างหน้า) ก็ฝากเกมมาให้ผมเล่น ผมพยายามบ่ายเบี่ยงในทีแรก เพราะ ต้ อ งการจะต่ อ โต๊ ะ ในครั ว ให้ เ สร็ จ ก่ อ นไป ท�ำงาน แต่ภรรยาของผมก็พยายามบอกให้ มาเล่นเกมก่อน แค่ 3 นาทีก็จบ ผมจึงไม่

อยากขัดเธอ ก่อนเล่น เธอบอกว่า น้องสาว ของเธอให้ถา่ ยคลิปแล้วส่งไปให้ดดู ว้ ย ว่าแล้ว ภรรยาของผมก็จดั แจงหยิบกล้องขึน้ มาถ่าย ช่วงเวลาแห่งการเล่นเกมแบบงงๆ ของผม ตรงหน้าผมมีกล่องใบเล็กๆ ผอมๆ รูป สีเ่ หลีย่ มผืนผ้า ห่อกระดาษแบบกระดาษห่อ ของขวัญวางอยู่ ภรรยาของผมบอกให้แกะ ห่อกระดาษออก ข้างในจะมีปริศนาเขียนไว้ เป็นแผ่นๆ ให้ผมเปิดออกอ่านทีละแผ่นตาม หมายเลขที่ติดไว้ ผมแกะห่อกระดาษออก เปิดกล่องและ เทสิ่งที่อยู่ภายในออกมาทั้งหมด มีกระดาษ สีหวานพับแบบพอเป็นพิธีอยู่ 4 แผ่น ด้าน หน้ามีหมายเลข 1, 2, 3 และ 4 เขียนเอาไว้ และมีของอีกอย่างรูปทรงเป็นแท่งเล็กๆ ห่อ กระดาษเอาไว้อกี ชัน้ ด้านหน้าห่อเขียนค�ำว่า “สุดท้าย" เอาไว้ ผมเปิดแผ่นกระดาษออกทีละแผ่น ตาม หมายเลข และอ่านข้อความที่เขียนเอาไว้ ด้านในของแต่ละแผ่นออกมาเสียงดังฟังชัด หมายเลข 1 “แจงบอกว่าอาจไม่ได้มาชิคาโก เดือน July แล้วนะ”

หมายเลข 2 “เพราะมีญาติที่แจงไม่เคยเจอ จะมาที่ชิคาโกในช่วงเดือน November ไม่ก็ December” หมายเลข 3 “แจงเลยจะรอบินมาช่วงนั้น แทน” หมายเลข 4 “ญาติคนนัน้ ชือ่ … (ภรรยาของ ผมเขียนชื่อที่เธอเคยบอกว่าตั้งเอาไว้เป็นชื่อ ลูกของเราลงไป) และลงท้ายที่มุมกระดาษ แผ่นนั้นว่า …สวัสดีคุณพ่อ...” ผมอ่านกระดาษหมายเลข 4 ด้วยเสียงที่ ขาดๆ หายๆ และด้วยความรูส้ กึ ทีห่ ลากหลาย ปนเป---ยังไม่ทนั ได้แกะกระดาษห่อออกจาก ของชิ้นสุดท้าย ผมโผเข้ากอดภรรยาที่นั่ง ถ่ายคลิปอยู่ตรงหน้า เธอกอดตอบผมพร้อม กั บ หั ว เราะปนสะอื้ น บอกให้ ผ มแกะของ ชิ้นสุดท้ายออกมาดู---มันคือ Pregnancy Test ที่มีขีด 2 ขีดชัดปรากฏขึ้น...ปาฏิหาริย์ หน้าตามันเป็นแท่งๆ อย่างนี้นี่เอง “…แล้ววันหนึ่ง เธอนั้นก็มา....”

มิถุนายน 2558 THAI JOGGING 23

THE R U NNE R ’S DIAR Y

I e A เส้นชัย

ว่ า งเว้ น ไปพั ก ใหญ่ หลั ง จากฮาล์ ฟ มาราธอนครั ้ง แรก ที่ ผ มได้ สั ญ ญิ ง สั ญ ญากั บ ภรรยาของผมเอาไว้ ว่ า จะ ท�ำเวลาให้ได้ดีกว่าเดิม ในที่สุดโอกาสที่จะ ท�ำสัญญาให้เป็นจริงก็มาถึง

จบแบบเจ็บๆ กับ

CHI TOWN HALF MARATHON

18 THAI JOGGING

กรกฎาคม 2558

เพื่อนที่ท�ำงานของผมได้ชกั ชวนกันไปวิง่ ในงาน Chi Town Half Marathon ซึ่ง เป็นอีกงานใหญ่ประจ�ำเมือง ซึ่งมักจะจัด ขึน้ ในช่ วงปลายของฤดูหนาว ต้นของฤดู ใบไม้ผลิ ซึ่งงานนีไ้ ด้แบ่งระยะทีว่ งิ่ ออกเป็น 2 ระยะด้วยกัน คือ 10 กิโลเมตร และ ฮาล์ฟมาราธอน

www.thaijoggingclub.or.th

มารู้ตัวอีกทีประมาณช่วงไมล์ที่ 11 ว่าเข่าของตัวเองเจ็บ จนแทบก้าวออกไปข้างหน้าไม่ไหว

แหม…แค่ได้ทราบถึงช่วงเวลาของการจัดงาน ผมก็ ตื่ น เต้ น และเตรี ย มตื่ น ตากั บ ภาพบรรยากาศของ เส้นทางวิ่งที่จะได้เห็นต้นไม้ ดอกไม้ ผลิดอกออกใบ ให้นกั วิง่ ได้สดชืน่ ตลอดเส้นทาง หลังจากทีต่ น้ ไม้ไร้ใบ มานานตลอดช่วงฤดูหนาว แล้ววันงานก็มาถึง... โอ้โห...ปลายหนาวของที่นี่ยัง หนาวจัดอยู่มากครับ แต่ท้องฟ้าวันนั้นสดใส มีแดด แบบที่ฝรั่งเรียกว่า Sunny Day หรือ Sunshine Day มีนักวิ่งมาวิ่งในงานนี้อยู่หลายพันคนด้วยกัน โดย งานนี้จัดขึ้น ณ สวนสาธารณะใกล้ที่จอดเรือในย่าน Lakeshore ก่อนการปล่อยตัวก็มีการยืดเส้นยืดสายกันตามปกติ ครับ และส�ำหรับการวิ่งครั้งนี้ ผมก็ได้จัดวางตัวเองให้ อยูร่ ะหว่าง Pace 10 กับ Pace 11 ทีจ่ ดุ สตาร์ท มีเพือ่ น รุ ่ น น้ อ งคนหนึ่ ง ของผม ที่ ผ มชวนมาวิ่ ง ด้ ว ย ซึ่ ง นี่ ถือเป็นการวิ่งครั้งแรกของเขา ทีแรกผมกะให้มันลอง เริ่มที่ 10 กิโลเมตรก่อน เพราะอายุมันยังน้อย แม้ ไม่เคยวิ่งมาก่อนก็น่าจะรอดส�ำหรับ 10 กิโลเมตร แต่ มันก้าวกระโดดครับ มันเห็นว่าทุกคนจากที่ท�ำงาน เดียวกัน ต่างก็ลงวิ่งในระยะฮาล์ฟมาราธอนกันหมด มันก็เลยเอาบ้าง โอ้มาย...ลงฮาล์ฟมาราธอนในการ วิ่งครั้งแรกในชีวิต ผมเตือนมันแล้ว...

เมื่อปล่อยตัวจากจุดสตาร์ทไปได้ระยะหนึ่ง ผมและ เพื่อนๆ ยังคงเกาะเกี่ยวเหนียวแน่นกันอยู่เป็นกลุ่ม ก้อน มองซ้ายมองขวายังคงเห็นหลังเห็นไหล่กันอยู่ เป็นระยะๆ พักใหญ่ๆ และโดยไม่ทันสังเกต จู่ๆ ผม ก็รู้สึกว่าตัวเองทิ้งห่างออกมาจากทุกคน แต่ผมก็ยัง คงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ โดยพยายามรักษาสปีดที่ไม่เร็ว และไม่ช้าจนเกินไปของตัวเองเอาไว้ มารู ้ ตั ว อี ก ที ป ระมาณช่ ว งไมล์ ที่ 11 ว่ า เข่ า ของ ตั ว เองเจ็ บ จนแทบก้ า วออกไปข้ า งหน้ า ไม่ ไ หว สุดท้าย จากทีเ่ คยตัง้ ใจและสัญญากับภรรยาเอาไว้ ว่าจะท�ำเวลาให้ได้ดีกว่าเดิม กลับกลายเป็นว่า ผมท� ำ เวลาได้ แ ย่ ล งกว่ า เดิ ม แถมยั ง ต้ อ งวิ่ ง กะโผลกกะเผลกเข้าเส้นชัยอีก ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่า หนนี้ตัวเองได้วิ่ง ผิดท่าผิดทางตอนช่วงไหน ท�ำให้จู่ๆ เกิดเจ็บเข่า ขึ้ น มาระหว่ า งการวิ่ ง เสี ย อย่ า งงั้ น เจ็ บ ชนิ ด ที่ ว ่ า อยากจะเดินออกจากการวิง่ วันนัน้ ไปเลย แต่สดุ ท้าย แล้ว ก็ตัดสินใจวิ่งให้ช้าลง สลับกับการเดินจนเข้า เส้นชัย ได้ในที่สุด ซึ่ง บริเวณเส้นชัย ผมก็พบว่า เพื่อนๆ ของผมทุกคนได้วิ่งเข้ามารออยู่นานแล้ว รวมทัง้ เจ้าเพือ่ นคนทีม่ าวิง่ ครัง้ แรกในชีวติ นัน่ ด้วย กรกฎาคม 2558 THAI JOGGING 19

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

วิ่งกับไผ่ กายพร้อม ใจพร้อม ที่ออฟฟิศของผมมีเพื่อนร่วมงานใหม่ชื่อ “อู้ด” เพิ่งย้ายมาจากโรงแรมไฮแอทอีกสาขาหนึ่ง ซึ่งอยู่ไกลจากดาวน์ทาวน์ออกไปเล็กน้อย อู้ดเป็นซูชิเชฟที่เก่งมากคนหนึ่ง เขาเดินทางอยู่บนถนนสายนี้มาแล้วกว่า 10 ปี

“เหตุนเี้ อง” ทีผ่ มพูดถึงคือ การยืนท�ำซูชมิ าตลอดระยะ เวลากว่า 10 ปีของอู้ด ท�ำให้อู้ดมีปัญหาข้อเท้าบวม และปวด อู้ดเคยเปิดข้อเท้าที่บวมเป่งให้ผมดู เห็นแล้ว ก็น่าเห็นใจ แต่ผมก็ยังไม่วาย พยายามคะยั้นคะยอให้ อู้ดมาวิ่งออกก�ำลังกายด้วยกัน เผื่อว่าอาจจะสามารถ ช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้บ้าง ผมคุยเรื่องวิ่งกับอู้ดบ่อยครั้ง อู้ดจึงบอกกับผมว่า “ไผ่” ภรรยาของอู้ดก็ชอบวิ่ง ชอบออกก�ำลังกายเหมือนกัน กับผม และเคยลงวิ่งในงานมาแล้วหลายรายการด้วย กัน แต่ช่วงนี้ไผ่ติดเรียน และเรียนหนักมาก ท�ำให้หา่ ง หายจากการวิง่ ไป แล้วก็มาสนใจการออกก�ำลังกายแบบ เผาผลาญ สร้างกล้ามเนื้อสไตล์ฟิตแอนด์เฟิร์มแทน

และด้วยเหตุนี้เอง เมื่อผมชวนอู้ดไปวิ่งออกก�ำลังกายด้วยกัน ท�ำให้อู้ดลังเลและปฏิเสธผมในเบื้องต้น

14 THAI JOGGING

สิงหาคม 2558

www.thaijoggingclub.or.th

ผมกลับมาเล่าเรื่องของไผ่ให้ภรรยาของผมฟัง เธอ ไม่รอช้า แอบย่องเข้าไปท�ำความรู้จักกับไผ่ผ่านทาง เฟซบุก๊ ทันที แล้วภรรยาก็บอกกับผมว่า ไผ่ออกก�ำลังกาย อย่างจริงจังมาก หน้าท้องแบนราบอย่างกับนักกีฬา ได้ฟังดังนั้นผมก็ไม่รอช้า ท�ำการนัดแนะกับอู้ดเพื่อ ชวนไผ่ไปวิ่งออกก�ำลังกายด้วยกันทันที เผื่อว่าอู้ดจะ เปลีย่ นใจมาเดินๆ วิง่ ๆ ไปด้วยกันกับเรา ไผ่ตอบตกลง อย่างไม่ลังเล เราจึงพบตัวเป็นๆ กันครั้งแรกในเช้าที่ อากาศสดใสวันหนึ่ง ระหว่างยืดเส้นยืดสาย ผมได้มีโอกาสคุย ขุดคุ้ยเรื่อง ของไผ่ มาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังครับ ไผ่มีชื่อจริงว่า “รพี อภินันทฤกษ์” เธอได้ย้ายตามอู้ด มาอยู่ที่ชิคาโกเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ปัจจุบันไผ่ท�ำงานเป็น พนักงานเสิรฟ์ ทีร่ า้ นอาหารญีป่ นุ่ ในตัวเมืองชิคาโก ไผ่ เล่าว่าการท�ำงานร้านอาหารเป็นการท�ำงานทีม่ ชี วั่ โมง ยาวนานมาก อย่างน้อยๆ ก็วนั ละไม่ตำ�่ กว่า 12 ชัว่ โมง กว่าจะเลิกงานก็หมดวันเสียแล้ว “ยิ่งตอนนี้ไผ่กลับไปเรียนต่อด้าน Health Care ท�ำให้ มีภาระหน้าที่เพิ่มขึ้นอีก เวลาว่างที่มีอยู่ก็แทบจะ หายไปหมด” เมื่อผมถามถึงเรื่องการวิ่ง ไผ่หัวเราะก่อนเล่าให้ฟังว่า จริงๆ แล้วไผ่เป็นคนที่เกลียดการวิ่งมาตลอด เพราะ ตอนมัธยมต้น ช่วงกีฬาสีนกั เรียนทุกคนต้องมีกจิ กรรมท�ำ ตอนนัน้ ไผ่อยากเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอล แต่ไปลงชือ่

ไม่ทัน และความที่เธอไม่อยากเป็นกองเชียร์ เมื่อ เพือ่ นชวนไปลงวิง่ ก็เลยได้เป็นนักกีฬาวิง่ อย่างไม่ได้ ตั้งใจ “พอครูนัดไปซ้อมก็แอบเบี้ยวประจ�ำ (หัวเราะ) ครู ที่สอนก็ดุ ท�ำให้ยิ่งรู้สึกไม่ชอบมากๆ ถึงวันแข่ง ก็ ท�ำได้แย่อีก และหลังจากวันนั้นก็ไม่เคยคิดที่จะวิ่ง อีกเลย” แต่สุดท้ายไผ่ก็หนีเรื่องวิ่งไม่พ้นครับ “พอเริ่มเข้ามาท�ำงานที่ร้านอาหารญี่ปุ่น เจ้าของซึ่ง เป็นชาวจีนอเมริกัน ชื่อบ๊อบซัง (Bob San) ดันเป็น นักวิ่งมาราธอนตัวยง เขาก็เลยชวนเรามาวิ่ง เพราะ เห็นว่าเรารักการออกก�ำลังกาย แต่ในรูปแบบอื่น มาตลอด เขาชวนไผ่อยูเ่ รือ่ ยๆ นะ และก็มกั สาธยาย ถึงข้อดีต่างๆ นานาของการวิ่งให้เราฟัง (ยิ้ม) แต่ไผ่ ก็ปฏิเสธมาตลอด ...จนในที่สุด ก็แบบ...เอาล่ะ ต้องลองสักตั้ง และ บ๊อบเองก็เสนอตัวเป็นเทรนเนอร์ให้ ซึ่งเราไปฝึกวิ่ง ที่ Lake Michigan อยู่หลายครั้ง และความรู้สึก หลังจากได้กลับมาวิ่งอีกครั้งก็ไม่เหมือนตอนที่เป็น เด็กแล้ว อาจเพราะเราได้เจอคนเทรนที่ดี เจอกลุ่ม เพือ่ นร่วมงานทีว่ งิ่ ด้วยกัน ท�ำให้เรารูส้ กึ สนุก ท้าทาย และกล้าทีจ่ ะลองวิง่ จากระยะทางสัน้ ๆ ขยับไกลขึน้ ทีละนิด จนกระทั่งตัดสินใจลงวิ่งในงานวิ่งครั้งแรก ที่ชิคาโกในปี 2009”

สิงหาคม 2558 THAI JOGGING 15

“งานวิ่ง 2 ครั้งแรกของไผ่คืองาน Soldier Field Marathon ตอนนัน้ ไผ่ลงระยะ 10 ไมล์ ที่ตัดสินใจลงรายการนี้ก็เพราะทุกคนที่ ร้านลงวิ่งกันหมด (หัวเราะ) เราก็เลยขอ ไปด้วยคน และพอดีมลี กู ค้าทีร่ า้ นแนะน�ำ ให้ซอ้ มวิง่ ตามตารางของฮัล ฮิกดอน (Hal Higdon) เราก็ทำ� ตามอย่างขมีขมัน ตืน่ แต่ เช้าไปวิง่ ที่ Lake และค่อยไปท�ำงานต่อ”

เฉพาะตอนเพิ่งเริ่มสตาร์ทออกวิ่งได้สัก สองไมล์ และอีกทีคือไมล์สุดท้ายก่อนถึง เส้นชัย แต่ทุกครั้งก็จะวิ่งไปจนถึงเส้นชัย ให้ได้ นั่นแหละคือการเอาชนะใจตนเอง

ก็จะค่อยๆ ไปเรื่อยๆ จะมีบ้างแค่อาการ ปวดขาด้านหลังจากการวิง่ ระยะไกลมากๆ แบบบางครัง้ เจ็บจนแทบจะเดินขึน้ บันได ไม่ได้เลย แต่ก็จะพยายามยืดเส้นบ่อยๆ และดื่มเบียร์บ้าง เพราะเบียร์ช่วยไปลด ...แต่ถ้านอกสนามส�ำหรับไผ่ตอนนี้ เป้า กรดแล็กติกในกล้ามเนื้อ ท�ำให้บรรเทา หมายคือต้องการเผาผลาญแคลอรีและ อาการปวดได้ (หัวเราะ) นี่คือสิ่งที่ไผ่ได้ ฝึกคาร์ดิโอค่ะ (ยิ้ม)” ทราบมานะ และพอลองดู มันก็เวิรก์ กับเรา

ไผ่บอกว่าความทีภ่ าระหน้าทีเ่ ยอะ ครัง้ นัน้ จากที่เคยเกลียดการวิ่ง ตอนนี้เรียกได้ว่า เลยฝึกได้แค่ประมาณ 70% และลองวิ่ง ไผ่กลายเป็นคนรักการวิง่ ไปแล้ว แม้วา่ เธอ แบบไกลสุดได้เพียงแค่แปดไมล์เท่านั้น จะไม่ได้มีลงวิ่งตามงานมาพักใหญ่แล้ว เพราะต้องท�ำงานอาทิตย์ละ 5 วัน และ “ที่เหลืออีก 2 ไมล์ ก็คิดเหมาเอาเองว่า ยังเรียนหนักจนแทบไม่มีเวลาปลีกตัวไป ไม่น่าจะยากเกิน (หัวเราะ) และสุดท้ายก็ ท�ำอย่างอืน่ แถมค่าสมัครวิง่ ก็แพงขึน้ เป็น ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ภูมิใจมากที่สามารถ เท่าตัว แต่ไผ่ยงั คงออกก�ำลังกายด้วยการ ก้าวข้ามขีดจ�ำกัดของตัวเองไปได้ (ยิ้ม)” วิง่ ระยะสัน้ อย่างต่อเนือ่ งอาทิตย์ละสามวัน โดยหวังว่าหากมีเวลาก็อยากลงวิง่ มาราธอน นอกจากนี้ ไผ่ยังเข้าร่วมงาน Chicago อีก เพราะเป็นความท้าทาย ทีน่ ำ� ความสุข Half Marathon โดยถือเป็นการวิ่งฮาล์ฟ มาให้เธอเสมอ มาราธอนครั้ ง แรกของเธออี ก ด้ ว ย แต่ งานที่ เ ธอประทั บ ใจมากที่ สุ ด กลั บ เป็ น ความที่ตัวผมเองเคยบาดเจ็บจากการวิ่ง งานวิ่งงานแรกของเธอ เพราะทุกอย่างดู ท�ำให้อดที่จะถามไผ่ไม่ได้ว่าเธอเคยได้ สดใหม่ ตื่นเต้น และตื่นตาตื่นใจส�ำหรับ รับบาดเจ็บจากการวิ่งระยะยาวบ้างหรือ เธอไปเสียหมด ไม่ ซึง่ ไผ่กบ็ อกว่า เธอไม่เคยบาดเจ็บจาก การวิ่งเลย “ทุกครั้งที่ได้วิ่ง ถ้าในสนาม เป้าหมาย ของไผ่กค็ อื เส้นชัย ขณะทีว่ งิ่ อาจจะมีชว่ ง “ไผ่ว่าตัวเองเป็นคนเซฟตัวเองค่อนข้างดี เวลาทีเ่ รารูส้ กึ เหนือ่ ยจนอยากถอดใจ โดย นะ (ยิ้ม) ถ้ารู้สึกว่ามันหนักไปก็จะไม่ฝืน 16 THAI JOGGING

สิงหาคม 2558

...เคล็ดลับในการวิ่งของไผ่ไม่มีอะไรมาก ส�ำหรับเรา ทุกครั้งที่เริ่มวิ่ง จ�ำเป็นอย่าง มากที่จะต้องยืดเส้นยืดสายก่อน และจะ เริ่มจากการออกตัววิ่งช้าๆ จนเมื่อวิ่งไป ระยะหนึ่ง รู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็วขึ้นระดับ หนึ่ง จึงค่อยเพิ่มสปีด หลังจากนั้นก็จะ รักษาสปีดนั้นไปเรื่อยๆ แล้วค่อยมาเร่ง ตอนใกล้จบอีกครั้ง ...อีกอย่างหนึ่งคือเราจะไม่หยุดวิ่ง ถ้าจะ ต้องแวะดื่มน�้ำ หรือเติมสารอาหาร ก็จะ วิ่งเหยาะๆ ไปเรื่อยๆ เพราะเคยหยุดแล้ว ท�ำให้ไม่อยากออกตัววิ่งอีก (หัวเราะ) คือ ไผ่อยากจะแนะน�ำให้ทกุ คนสังเกตตัวเอง ว่าเราเหมาะกับอะไรมากที่สุด” เธอปิดท้ายให้ฟังว่า “แม้ จ ะต้ อ งลองผิ ด ลองถู ก ไปบ้ า ง แต่ สุดท้ายเราจะหาสิง่ ทีเ่ หมาะกับเราจนเจอ และมันก็คุ้มค่าที่จะลอง” www.thaijoggingclub.or.th

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

WIPEOUT RUN... ธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา

แวะเวียนไปงานวิ่งทั้งน้อยใหญ่มาแล้วก็มาก แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่ ผมเคยไปวิ่งมา มักเป็นงานวิ่งแบบธรรมด๊าธรรมดา ตามระยะ เช่น 5K, 10K, 15K กระทั่งระยะไกลที่สุดที่ผมเคยลงมา ซึ่งนั่นก็ คือ Half Marathon

แล้ววันหนึ่งภรรยาของผมซึ่งเห็นผมออกไปวิ่ง ไม่ก็ไปออกก�ำลังกายที่ ฟิตเนสแทบจะทุกวัน ก็แนะน�ำให้ผมทดสอบสมรรถภาพความแข็งแกร่ง ของร่างกายโดยการลงแข่งวิ่งในรายการที่ไม่ธรรมดาดูบ้าง ยิ่งในช่วงฤดูร้อนอย่างนี้ด้วย ที่ชิคาโกก็มีงานวิ่งแบบไม่ธรรมดาผุดขึ้น มาให้บรรดานักวิง่ ได้เลือกตบเท้าลงไปแจมกันอย่างเมามัน โดยงานวิง่ ที่ว่าก็เช่น Warrior Dash: The World’s Largest Obstacle Race Series, Rugged Maniac, Spartan Race Super Spartan 2015, Wipeout Run และ Chicagoland Badass Dash เป็นต้น 14 THAI JOGGING

กันยายน 2558

www.thaijoggingclub.or.th

แต่หลังจากทีผ่ มได้ลองศึกษาหาข้อมูลของงานแต่ละงานแล้ว สุดท้าย มือใหม่หัดท้าทายอย่างผม ก็ขอเลือก Wipeout Run ให้เป็นงานแรก แบบเบาๆ ส�ำหรับตัวเอง เพราะงานอื่นๆ ดูแล้วออกจะหนักหนาอย่าง กับไปเข้าค่ายรักษาดินแดน หรือฝึกทหารยังไงยังงัน้ ทัง้ ปีนป่าย มุดลวด หนาม ลุยบ่อโคลน หรือแม้แต่กระโดดข้ามกองไฟ เมือ่ เลือกได้แล้วว่าจะไปเปิดหูเปิดตาในงาน Wipeout Run ผมก็เข้าไป ศึกษาถึงด่านต่างๆ ว่ามีอะไรบ้าง ซึ่งในเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของ เขาก็ได้แจกแจงรายละเอียดและวิธผี า่ นด่านต่างๆ เอาไว้อย่างละเอียด จ�ำได้บา้ งจ�ำไม่ได้บา้ ง แต่กก็ ะเอาไว้วา่ คงไปถูไถเอาดาบหน้าได้ไม่ยาก ฮ่าฮ่า งานนี้จัดขึ้นที่ U.S. Cellular Field ซึ่งถือเป็นบ้านของทีมเบสบอลชื่อ ดังอย่าง Chicago White Sox ครับ แม้จะแบ่งด่านต่างๆ ให้นักวิ่งต้อง ฝ่าฟันกันไปออกเป็นหลายด่าน แต่ระยะวิ่งรวมทั้งหมดตามรายการก็ คือ 5K เท่านั้น ในวันทีไ่ ปรับแพ็กเกจ รวมทัง้ หมายเลขติดเสือ้ ทุกคนจะได้รบั สติกเกอร์ เวลาปล่อยตัวมาด้วย เนือ่ งจากการปล่อยตัวจะทยอยปล่อยออกไปเป็น กลุ่มๆ ประมาณกลุ่มละ 20-30 คน เพื่อไม่ให้เกิดความติดขัดในการ เข้าไปตามฐานต่างๆ ส่วนตัวผมได้รับสติกเกอร์ปล่อยตัวที่เวลา 8:30 น. ครับ ………………………………………….. เช้าวันนั้น ผมไปถึงก่อนเวลาปล่อยตัวของผมพอสมควร เพราะชอบที่ จะไปเดินชมบรรยากาศรอบๆ และยิง่ เป็นงานวิง่ ทีไ่ ม่ได้เพียงแค่ตงั้ หน้า ตั้งตาวิ่งอย่างเดียวงานแรกของผม ผมยิ่งอยากไปส�ำรวจเส้นทาง หรือ ฐานต่างๆ ก่อนเพื่อความอุ่นใจ ฐานทุกฐานมีลกั ษณะเป็นเหมือนบ้านลม ทีม่ ใี ห้เด็กๆ เล่นตามสวนสนุก

หรือตามงานวัดบ้านเรานั่นแหละครับ เพียงแค่จะมีความแข็งแรง และมัน่ คงมากกว่า และมีสงิ่ กีดขวางหรืออุปสรรคทีแ่ ตกต่างกันไป ในแต่ละด่านก็เท่านั้น และแล้ว...เวลาปล่อยตัวของผมก็มาถึง---จากจุดสตาร์ท วิ่งตีโค้ง ไปเพียง 500 เมตรก็เจอเข้ากับฐานบอลลูนด่านแรก ทีด่ เู หมือนจะ ง่าย เพราะไม่ต้องลุยน�้ำ ไม่ต้องปีนป่าย ตลอดจนไม่มีสิ่งกีดขวาง อะไรอยู่เลย---ผมเห็นคนเฮโลวิ่งขึ้นแบบหน้าระรื่น ผมเองก็กะวิ่ง ขึ้ น ไปกระโดด กระโดดแบบหน้ า ระรื่ น เช่ น กั น แต่ ก็ ต ้ อ งพบ เซอร์ไพรส์ เมื่อฐานบอลลูนดังกล่าวยวบยาบกว่าที่ผมคาดเอาไว้ เยอะมาก ก้าวแรกที่เหยียบลงไป ท�ำให้ผมต้องเกร็งขาขวาแบบ กะทันหัน เพื่อให้ทรงตัวยืนอยู่ได้ ใครจะไปรู้ว่าการเกร็งขาอย่างกะทันหันตั้งแต่ก้าวแรก จะท�ำให้ ความเจ็บแล่นแปล๊บมายังสะโพก และไล่ไปทัว่ ตลอดด้านข้างของ ต้นขา เรียกว่าเจ็บเข้าขัน้ กระโผลกกระเผลกเลยครับ ในใจตอนนัน้ คิดว่า เอาล่ะสิ...เจ็บมากนะ!!! ผมกัดฟันไปต่อ จนวิง่ ผ่านพ้นฐานแรกไปได้ ขณะทีล่ งมาวิง่ บนพืน้ ทางเรียบเพื่อไปยังฐานต่อไป ผมยังคงรู้สึกถึงความเจ็บที่ตามติด ไปกับผมในทุกๆ ก้าวที่ขาขวาผมแตะพื้น เจ็บชนิดที่ในใจแอบคิด ว่า อาจไม่สามารถฝ่าฟันไปจนจบครบทุกฐานได้ แต่ขณะที่วิ่งบนทางเรียบ เพื่อไปยังฐานที่สอง ผมก็วิ่งไป พลางใช้ มือขวากดๆ นวดเบาๆ บริเวณที่เจ็บ คล้ายๆ วิ่งไปยืดเส้นยืดสาย ไปด้วย ปรากฏว่าความเจ็บดังกล่าวเริ่มทุเลาขึ้น จนเกือบจะหาย เป็นปลิดทิง้ ก่อนทีผ่ มจะวิง่ ไปถึงฐานทีส่ อง ซึง่ ยังคงเป็นด่านทีง่ า่ ย และไม่มีสิ่งกีดขวางอีกเช่นเคย เพียงแค่ต้องวิ่งขึ้นๆ ลงๆ และ ทรงตัวให้ดี เพื่อไม่ให้ล้มหน้าคะม�ำก็เท่านั้น

กันยายน 2558 THAI JOGGING

15

ฐานที่สามเริ่มมีอุปสรรคเล็กๆ เข้ามา นั่นก็คือน�้ำ และฟองสบู่ ซึง่ ฐานนีส้ ร้างสีสนั และเสียงหัวเราะ ได้มาก เมื่อวิ่งมาถึงทางเข้า จะมีเจ้าหน้าที่คอย บอกให้เราพุง่ ตัวไปข้างหน้าเหมือนซูเปอร์แมนใน ช่องทางแคบๆ ซึ่งลาดยาวอยู่ตรงหน้า แล้วผม ก็ได้เสียป้ายนัมเบอร์ของผมไปในด่านนี้นี่เอง ที แรกผมพยายามทีจ่ ะกระเสือกกระสนกลับไปเอา แต่เจ้าหน้าที่ประจ�ำจุดจะคอยตะโกนบอกให้ไป ต่อ ห้ามถอยหลังเนื่องจากยังมีนักวิ่งคนอื่นๆ ที่ ตามมาติ ด ๆ อี ก เพี ย บ---ผมเห็น นักวิ่งบางคน สไลด์ผ่านด่านนี้ออกไปแบบที่หัวหูเต็มไปด้วย ฟอง สนุกสนานกันน่าดูครับ แล้วการวิ่งบนทางเรียบสลับกับการตัดเข้าด่าน ต่างๆ ก็ผา่ นพ้นไป ด่านแล้วด่านเล่า มีทงั้ กระโดด ข้ามบอลลูนยักษ์หลายลูกต่อๆ กัน ทั้งปีน ทั้ง สไลด์ ทั้งต้องตกน�้ำตกท่าก็มี แต่จะสนุกแค่ไหน นั้น เอาเป็นว่า ผมมีภาพสวยๆ มาให้ชมกัน เพราะผมเชื่ อ ว่ า ภาพทุ ก ภาพนั้ น จะบรรยาย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ดี และสนุกกว่าค�ำบอกเล่า จากปากของผมเป็นแน่

16 THAI JOGGING

กันยายน 2558

www.thaijoggingclub.or.th

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

MY PERFECT RUNNING SHOES หลังจากที่ผมเคยประสบปั ญหาเรื่องปวดขา เจ็บเข่า ในรายการที่ต้องวิ่งระยะยาวไปครัง้ หนึ่ง ท�ำให้ผมเริ่ม ที่จะหันกลับมามองหาสาเหตุว่า มีข้อบกพร่องตรง ส่ ว นไหนที่ เ กิ ด จากท่ า วิ่ ง ประกอบกั บ รองเท้ า วิ่ ง ที่ ผมใช้ บ้าง แล้ ว เพื่ อ นคนหนึ่ ง ของผมก็ ไ ด้ แ นะน� ำ ให้ ผ มรู้ จั ก กั บ Road Runner Sports หรือร้านขายรองเท้าวิง่ ที่ใหญ่ ที่ สุ ด แห่ งหนึ่ง พร้ อ มด้ ว ยบริ ก ารที่จ ะสามารถช่ วย ชีแ้ นะ แนะน�ำ และสร้างสรรค์รองเท้าวิง่ ส�ำหรับนักวิง่ ที่ ต้ อ งการจะซื้ อ รองเท้ า ที่ เ หมาะกั บ ตั ว เองได้ อ ย่ า ง ครบวงจร

22 THAI JOGGING

ตุลาคม 2558

www.thaijoggingclub.or.th

โชคดีที่ร้าน Road Runner Sports ที่ว่านี้มีสาขาอยู่ไม่ไกลจาก น�ำ้ หนักของเท้าในขณะทีเ่ รายืน (ตามท่ายืนโดยธรรมชาติ บ้านผมนัก ผมจึงมีโอกาสได้แวะเวียนไปด้อมๆ มองๆ ทั้งสินค้าและ ของเรา) โดยดู จ ากความโค้ ง ของฝ่ า เท้ า ว่ า โค้ ง น้ อ ย การบริการอยูห่ ลายครา ก่อนตัดสินใจว่าจะลองใช้บริการการคัดเลือก โค้งปานกลาง หรือโค้งมาก อย่างไรบ้าง และสร้างสรรค์รองเท้าวิ่งของร้านนี้ดูสักหน ไฮไลต์ของโปรแกรมนีค้ อื การทดสอบวิง่ บนเทรดมิลล์ เพือ่ เชื่อมั้ยครับว่า ทุกครั้งที่ผมไปที่ร้าน ผมมักเห็นคนมาลงชื่อรอคิวเพื่อ ถ่ายวิดโี อและฉายเป็นภาพสโลว์โมชัน่ ให้เราเห็นถึงท่าทาง ใช้บริการที่ว่านี้แบบยาวเหยียด โดยบริการนี้มีชื่อว่า Shoe Dog ครับ ในการวิ่งของเรา การทิ้งน�้ำหนักลงบนเท้า หรือที่เรียกว่า Pronator ซึ่งก็คือลักษณะการหมุนของเท้าจากข้างนอก บริการนี้จะมีพนักงานมาให้บริการเราอย่างใกล้ชิดแบบตัวต่อตัว เข้าข้างใน ตามปรกติคนเราเวลาเดินหรือวิ่ง ส่วนของเท้า อย่างวันทีผ่ มไป ผมก็ได้ผจู้ ดั การสาขา นามว่าไมเคิล มาให้ขอ้ มูล และ ด้านนอกจะสัมผัสพื้นก่อนเสมอ หลังจากนั้นแล้วจะมี ท� ำ การทดสอบต่ า งๆ ให้ กั บ ผม โดยขั้ น ตอนแรกก็ เ ป็ น การตอบ การหมุนเข้าข้างใน เป็นกลไกในการรองรับแรงกระแทก แบบสอบถามเพือ่ ประเมินผลการใช้งานของรองเท้า ถามถึงจุดประสงค์ อย่างหนึ่ง ถ้าไม่มีการหมุนของข้อเท้าเลย แรงกระแทก ของการใช้งาน ทั้งหมดจะถูกส่งตรงขึ้นไปที่หัวเข่า สะโพก แต่ปัญหา อย่างหนึ่งก็คือว่า เวลาวิ่งหรือเดิน บางคนหมุนปกติ แต่ จากนั้นก็สอบถามระยะทางในการวิ่งของเราว่า โดยมากแล้ว เราวิ่ง บางคนมากไป บางคนน้อยไป ซึง่ ถ้าเดินเฉยๆ จะไม่ถอื ว่า ใกล้หรือไกลแค่ไหนเป็นหลัก แล้วก็มีการวัดขนาดเท้า วัดจุดรับ ตุลาคม 2558

THAI JOGGING 23

เป็นเรื่องผิดปกติ แต่ว่าถ้าวิ่ง ซึ่งแรงกระแทกมัน เยอะกว่า คนทีเ่ ท้าหมุนมากไปกับคนทีห่ มุนน้อยไป ก็จะมีโอกาสบาดเจ็บมากกว่า จากภาพสโลว์โมชัน่ ก็ได้แสดงให้เห็นว่า ในขณะที่ วิ่งนั้น ผมลงน�้ำหนักบริเวณส้นเท้าด้านนอก และ ปลายเท้าของผมแบะออกไปด้านข้างทั้งเท้าซ้าย และเท้าขวา โดยไมเคิลได้คลิกค�ำนวณองศาและ ต�ำแหน่งที่ผมมักได้รับบาดเจ็บได้อย่างแม่นย�ำ สุ ด ท้ า ยแต่ ไ ม่ ท ้ า ยสุ ด คื อ การประเมิ น ผลโดย คอมพิวเตอร์ โดยผู้ประเมินจะแนะน�ำว่ารองเท้า ของเราควรมี หรื อ ไม่ มี ส ่ ว นไหน และรู ป แบบ รู ป ทรงของรองเท้ า ควรเป็ น ยั ง ไง เพราะอะไร ต้องยอมรับเลยครับว่า ผมได้ความกระจ่าง และ บทวิ เ คราะห์ ท ่ า ยื น รวมทั้ ง ท่ า วิ่ ง ของผมโดย ละเอียด ท�ำให้ผมถึงบางอ้อ... เข้าใจแจ่มแจ้งอย่าง เป็นเหตุและเป็นผล เสร็จสรรพจากการประเมิน เจ้าเครื่องวิเคราะห์ ตรงหน้ า ผมก็ ส ่ ง เสี ย งตื๊ ด ตี๊ ด เหมื อ นเครื่ อ ง

24 THAI JOGGING

ตุลาคม 2558

พรินเตอร์ แล้วก็ได้ส่งแผ่นรองรองเท้าร้อนๆ ออกมา 1 คู่ จากนั้นไมเคิลก็ จัดแจงให้ผมขึ้นไปยืนบนแท่นปรับแผ่นรอง โดยให้ผมเหยียบลงไปบนพื้น ทีม่ ลี กั ษณะยวบยาบเหมือนแม่พมิ พ์เท้า จากนัน้ ก็เอาแผ่นรองทีย่ งั อุน่ ๆ อยู่ มานาบให้แนบสนิทไปกับความโค้งเว้าของรูปเท้าผมทั้งซ้ายและขวา แล้ว แผ่นรองดังกล่าวก็แข็งตัวตามความโค้งของเท้าผมทั้งสองข้างเลยครับ ขั้นตอนสุดท้ายคือไมเคิลไปหยิบรองเท้าวิ่งตามประเภทที่คอมพิวเตอร์ ประเมินออกมาให้ผมลองสวมใส่ คูก่ บั แผ่นรองทีส่ ร้างสรรค์ออกมาเพือ่ เท้า ผมโดยเฉพาะ---ก็ลองกันสนุกล่ะครับ ผมลองไปทัง้ หมด 5 คู่ แล้วก็ได้เลือก คู่ที่ถูกเท้ามากที่สุด 1 คู่กลับไปนอนกอดที่บ้าน โดยเสียค่าบริการ (นอก เหนือจากค่ารองเท้า) เพิ่มเติมไปเพียง $30 เท่านั้น ซึ่งก็นับว่าคุ้ม เพราะ ทางร้านมีข้อมูลของผมเก็บบันทึกเอาไว้แล้ว หากจะมาซื้อรองเท้าหนหน้า ก็ไม่จ�ำเป็นต้องท�ำการทดสอบอีกครั้งให้เสียเวลา แหม…ผมแทบรอให้ถึงพรุ่งนี้เช้าไม่ไหว อยากจะพาเจ้ารองเท้าคู่ใหม่คู่นี้ ออกไปวิ่งเสียตอนนี้เลยจริงๆ ป.ล. ไมเคิ ล เน้ น ย�้ ำ กั บ ผมว่ า โปรแกรมนี้ คื อ โปรแกรมช่ ว ยเลื อ กและ สร้างสรรค์รองเท้าวิ่งให้เหมาะกับบุคคลนั้นๆ ไม่ใช่โปรแกรมปรับท่าวิ่ง เพราะท่าวิง่ มันอยูก่ บั เรามาทัง้ ชีวติ แล้ว การจะไปปรับเปลีย่ นมันจึงเป็นเรือ่ ง ที่ท�ำได้ยากครับ

www.thaijoggingclub.or.th

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

CHICAGO MARATHON 2015 ส�ำหรับผม ค�ำกล่าวที่ว่า “หนึ่งปี ผ่านไปไวเหมือนโกหก” นัน้ จริงแท้ ่ มได้ไปยืนเชียร์บรรดา แน่นอนอย่างไม่ตอ้ งสงสัย เพราะความทรงจ�ำทีผ นักวิง่ ที่มาจากทัว่ ทุกมุ มโลกในงาน Chicago Marathon 2014 ยัง ชัดเจน และเป็นภาพประทับใจของผมมาจนถึงวันนี้ วันที่ผมได้มายืน ปรบมือ ร้องตะโกนเชียร์นักวิง่ ในงานเดิมอีกครัง้ ...

Chicago Marathon ถือเป็นงานวิง่ ทีใ่ หญ่ทสี่ ดุ ของเมืองแห่งสายลม เจ้าภาพ อย่าง Bank of America ได้ท�ำการโปรโมตงานนี้ล่วงหน้านานเกือบครึ่งปี ทั้งการติดป้ายเชิญชวนให้มาวิ่ง มาเป็นอาสาสมัคร หรือแม้แต่แค่มาเชียร์ ผมได้เรียนรู้เรื่องของระบบความปลอดภัยจากปีที่แล้ว ปีนี้ผมจึงไม่ดื้อดึง ที่จะไปชมภาพบรรยากาศจากจุดปล่อยตัว เพราะถึงดั้นด้นไปยังไงก็คง เข้าไปถึงจุดนั้นไม่ได้อยู่ดี ผมจึงมาปักหลักเชียร์อยู่ที่ไมล์ที่ 9 โดยผมมุ่งหวัง เหลือเกินว่าจะได้เห็นนักวิ่งที่วิ่งน�ำมาเป็นกลุ่มแรกที่จุดนี้ ณ จุดที่ผมยืนอยู่นั้น ช่วงเช้ากองเชียร์ยังบางตา แต่ผู้คนก็ทยอยหลั่งไหล มาจนเต็มพื้นที่ในเวลาอันรวดเร็ว อุปกรณ์การเชียร์ ทั้งป้าย ทั้งพู่ รวมไปถึง เครื่องทุ่นแรงอย่างเครื่องเป่าก็มาเต็มเช่นเคยครับ---ที่ดูจะมีความสุขและ สนุกมากที่สุดเห็นทีจะเป็นเด็กๆ ที่วันนี้พ่อแม่อนุญาตให้ตะโกนโหวกเหวก ได้โดยไม่โดนปราม

22 THAI JOGGING

พฤศจิกายน 2558

www.thaijoggingclub.or.th

พฤศจิกายน 2558 THAI JOGGING 23

ผู้ปกครองบางคนก็หอบโต๊ะ หอบเก้าอี้ ซื้อโดนัท หรือน�้ำผลไม้แพ็กใหญ่ๆ มาให้ลูกๆ นั่งแบ่งขายกันที่ข้างทาง มีเครื่องคิดเงินของเล่นที่ดูเหมือนจริง มาตั้งแบบเป็นเรื่องเป็นราว ให้เด็กๆ ได้เรียนรู้การท�ำงานแลกเงินกันอย่าง สนุกสนาน ก่อนที่จะมีนักกีฬาวีลแชร์กลุ่มแรกผ่านมาให้พวกผมได้เชียร์กัน ก็ได้มีรถ เจ้าหน้าทีต่ ำ� รวจน�ำขบวนมาก่อน โดยเจ้าหน้าทีท่ อี่ ยูใ่ นรถก็คอยตะโกนบอก เราว่า นักกีฬากลุ่มแรกจะผ่านมาจุดนี้ภายใน 2 นาที เพื่อให้กองเชียร์ ตื่นตัวและเตรียมพร้อมเปล่งเสียงเชียร์กัน นักกีฬาวีลแชร์ผา่ นไปกลุม่ แล้วกลุม่ เล่า ไม่นานนัก นักวิง่ กลุม่ แรกก็วงิ่ มาถึง บริเวณที่ผมยืนเชียร์อยู่ โดยมีเจ้าหน้าที่ต�ำรวจขี่รถจักรยานยนต์คันโต ขนาบข้างมาด้วยไปจนตลอดเส้นทาง (คล้ายๆ กับการอารักขายังไงอย่างงัน้ ) ซึ่งก็เป็นไปตามคาดครับ นักวิ่งกลุ่มแรกที่วิ่งผ่านหน้าผมไป เกือบทั้งหมด เป็นชาวเคนยา มีฝรั่งตัวขาววิ่งโผล่แพลมๆ ตามหลังมาประปราย---และ หลังจากนักวิ่งกลุ่มแรกๆ วิ่งผ่านไปได้พักเล็กๆ ก็เริ่มมีนักวิ่งขบวนใหญ่ ทยอยวิ่งผ่านไปเป็นสาย และเป็นอยู่เช่นนั้นนานร่วม 3 ชั่วโมง ต้องยอมรับครับว่า ระบบการจัดงานและการจัดการของงาน Chicago Marathon ดีมากๆ ทั้งการกระจายข่าวให้ชาวเมืองมาร่วมเชียร์ การแจ้ง ข้อมูลเส้นทางการวิ่ง การปิดถนน ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นและเป็น ระเบียบ 24 THAI JOGGING

พฤศจิกายน 2558

www.thaijoggingclub.or.th

ผมยืนมองนักวิ่งวิ่งผ่านไปคนแล้วคนเล่า ตั้งแต่คนแรกไปจนถึง คนเกื อ บสุ ด ท้ า ย ซึ่ ง จะมี ร ถของเจ้ า หน้ า ที่ และอาสาสมั ค ร เก็บกวาด เคลื่อนปิดท้ายขบวนมาอย่างช้าๆ เกือบสิบคัน จุดให้น�้ำแต่ละจุดก็ทยอยเก็บกวาดกันเป็นระบบ คนหนึ่งกวาด แก้ว มากองรวมกันไว้ สองคนช่ว ยกันกางถุง ขยะขนาดใหญ่ รอรับการตักแก้วใส่ของอาสาสมัครอีกคน เมื่อแก้วน�้ำเต็มถุง 2-3 คนตรงนั้นก็ช่วยกันกดๆ ทับๆ ถุงให้แก้วกระดาษบุบบี้ลงไป เพื่อเพิ่มพื้นที่ให้ใส่แก้วลงไปได้อีก พอแก้วเต็มถุง ก็ผูกปากถุง ให้แน่นหนา และเมื่อรถขยะที่เคลื่อนปิดขบวนผ่านมา ก็สามารถ โยนถุงขยะขึ้นไปที่ท้ายรถได้เลย เป็นเช่นนี้ไปตลอดทาง เรียกว่า ไม่ต้องมาตามเก็บหลังงานจบ แถมยังเปิดใช้ถนนได้ตามเวลา ที่ก�ำหนดไว้อีกด้วย ระหว่างทางกลับบ้าน ผมเห็นเด็กๆ ที่มาตั้งโต๊ะขายโดนัทกัน ตั้งแต่เช้าตรู่ยังคงขายอยู่ ผมจึงเดินแวะเข้าไปช่วยซื้อโดนัท ลูกเล็กๆ 4 ลูก $1 เด็กๆ ยิ้มกว้างดีใจขณะที่รับเงินไปจากมือ ของผม ผมเองก็ยิ้มกว้าง พลางคิดในใจว่า อีก 2 ปีจะต้มชาด�ำเย็นมาให้ ลูกสาวผมนั่งขายบ้าง เธอจะได้มีอะไรท�ำ ขณะที่นั่งรอให้พ่อของ เธอวิ่งผ่านมา (ยิ้มกริ่ม)

พฤศจิกายน 2558 THAI JOGGING 25

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

GOODBYE SUMMER

@ LAKEVIEW EAST FESTIVAL OF ART ่ มตัง้ ใจไว้วา่ จริงๆ มีเรือ่ งหนึ่งทีผ อยากเขียนให้เพือ่ นๆ ทีเ่ มืองไทยได้เห็น ถึงกิจกรรมและชีวติ ในช่ วงหน้าร้อน ของคนทีน่ -่ี --ต้องยอมรับเลยครับว่า คนทีช่ ิคาโกนีเ่ ค้าใช้ชีวติ ในหน้าร้อนได้ อย่างคุม้ ค่า ในเวลาทีจ่ ำ� กัดจริงๆ

18 THAI JOGGING

ธันวาคม 2558

www.thaijoggingclub.or.th

ผมลองมานั่งนับนิ้วค�ำนวณดู ก็พบว่าช่วงหน้าร้อนที่ อากาศร้อนจริงๆ ของที่นี่นั้นกินเวลาเพียงแค่หนึ่งเดือน เศษเท่านั้น แถมในช่วงหนึ่งเดือนเศษที่ว่า ก็ยังมีอีก หลายๆ วันที่แอบไม่ร้อน รึไม่ก็ฝนตก ท�ำให้อากาศดร็อป ลงไปเอาดื้อๆ จากการสังเกตของผม ฝรั่ง (โดยเฉพาะวัยท�ำงาน) เป็น ชนชาติที่ตื่นเช้ามากครับ ยิ่งในช่วงหน้าร้อน พวกเค้ายิ่ง ต้องตื่นมากอบโกยความสุขกับกิจกรรมนอกบ้าน ตาม แต่ใครจะคิดได้ บางคนแค่เอาเก้าอีอ้ อกมาตัง้ กลางแดด แล้วนั่งอ่านหนังสือดีๆ สักเล่ม เพียงแค่นั้นก็สุขมากแล้ว

แต่ก็นั่นแหละครับ ส�ำหรับหน้าร้อนปีนี้ ผมยอมรับว่า ผมพลาด ท�ำงานมากไป เลยไม่ไ ด้ไ ปเก็บภาพ เก็บ บรรยากาศกิจกรรมต่างๆ ที่ว่ามา มารู้ตัวอีกทีก็เข้าช่วง ปลายร้อน ต้นใบไม้ร่วงซะแล้ว และอุณหภูมิที่นี่ก็ลดลง แบบฮวบฮาบ หน้ามือเป็นหลังมือภายในชั่วข้ามคืน สุดท้าย คงได้เพียงแค่เก็บงานดีๆ ทีม่ คี นจัดทิง้ ท้ายบ๊ายบาย หน้าร้อนมาฝากทุกคน ซึง่ งานดังกล่าวใช้ชอื่ ว่า “Lakeview East Festival of Art” ซึ่งมีคอนเซ็ปต์ว่าเป็นงาน Art, Music, Food & Family Activities งานนี้จัดใกล้บ้านผม และปีนี้ก็จัดตรงกับวันหยุดของผม พอดี ผมและภรรยาจึงมีโอกาสแวะเวียนไปเดินเล่น เก็บ ภาพบรรยากาศชิลล์ชิลล์มาให้ชม

ธันวาคม 2558 THAI JOGGING 19

20 THAI JOGGING

ธันวาคม 2558

www.thaijoggingclub.or.th

จะว่าไปงานนีก้ ค็ ล้ายๆ กับถนนคนเดินบ้านเรานัน่ แหละ ครับ เพียงแต่กจิ กรรม และของทัง้ หมดทีน่ ำ� มาจัดจ�ำหน่าย รวมไปถึ ง แสดงจะเกี่ ย วข้ อ งกั บ ศิ ล ปะในแขนงต่ า งๆ ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นการวาด การเพนต์ การปั้น งาน เครื่ อ งประดั บ การผสมผสานศิ ล ปะร่ ว มสมั ย การ ประดิดประดอย งานฝีมอื การย้อม รวมไปถึงงานผ้าทีใ่ ช้ เทคนิคต่างๆ มากมาย รึแม้กระทัง่ ศิลปะการจัดสวนก็ถกู น�ำมารวมไว้ที่นี่ โดยผู้เข้าชมทุกคนจะต้องเสียเงินค่าเข้า (ซึง่ ฝรัง่ มักเรียกว่าเป็นเงินบริจาคให้กบั องค์กรนัน้ องค์กรนี้ ก็ว่าไป) คนละ $5 ภายในงานก็จะแบ่งออกเป็นเต็นท์เล็กๆ เรียงรายกัน ไปตลอดสองข้างทาง และส่วนใหญ่จะ 1 เต็นท์ 1 ศิลปิน เริ่มตั้งแต่ถนน Broadway, Belmont เรื่อยไปจนถึง ถนน Hawthorne รวมระยะทางแล้วก็ไม่ใกล้ไม่ไกลครับ

เรียกว่าก�ำลังดี ได้เดินกลางแสงแดดอ่อนๆ พร้อมรับลม แรกหนาวแบบเย็นสบาย และภาพหนึ่งซึ่งเห็นได้ตลอด เส้นทางคือ ภาพของคนอุ้มลูก จูงสุนัขมาเดินเล่นกันจน เต็มถนน เป็นภาพที่สร้างรอยยิ้มให้แก่ทุกคนที่พบเห็น ได้เป็นอย่างดี

นอกจากเต็นท์จัดแสดงและจ�ำหน่ายผลงานทางศิลปะ ซุม้ อาหาร และลานแสดงดนตรีสดแล้ว ก็ยงั มีซมุ้ เกมและ ซุ้มงานประดิษฐ์ให้ศิลปินตัวน้อยได้เข้าร่วมอีกหลายซุ้ม ด้วย หันไปทางไหนก็เห็นแต่เด็กๆ ยิ้มกว้าง ได้ยินเสียง หัวเราะเอิ๊กอ๊ากตลอดทาง

ช่างเป็นภาพและเสียงที่บันดาลความสุขได้มากจริงๆ ครับ

ธันวาคม 2558 THAI JOGGING 21

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

MONSTER DASH

ในวันที่ฝนโปรย และเหน็บหนาว Monster Dash ถือเป็ นอีกงานหนึ่งที่ผมตัง้ หน้าตัง้ ตารอที่จะร่วมเป็ นส่วนหนึ่ง เพราะ งานนี้จะจัดขึ้นในช่ วงเทศกาลวันปล่อยผี หรือ Halloween ของทุกปี ระยะทางที่ว่งิ ก็ มีตงั ้ แต่ 5K, 10K และ Half Marathon---นักวิ่งส่วนมากที่มาร่วมวิ่งทัง้ แบบเป็ นทีม หรือแม้แต่มาเดี่ยว ก็มกั จะแต่งกายด้วยชุ ดคอสตูมของเหล่าบรรดาซูเปอร์ฮโี ร่ การ์ตนู คาแร็กเตอร์ รวมไปถึงคาแร็กเตอร์ท่โี ดดเด่นจากภาพยนตร์ดงั ๆ เช่ น ซูเปอร์แมน, แบท แมน, วันเดอร์วูแมน, พิกเซล, หรือฟอร์เรสต์ กัมพ์ เป็ นต้น 18 THAI JOGGING

มกราคม 2559

www.thaijoggingclub.or.th

ส่วนตัวผมเองได้ลงทะเบียนวิ่งในระยะ Half Marathon เอาไว้นานแล้ว ทั้งยังเตรียมตัวพร้อมส�ำหรับการแปลงกายเป็นเดอะฮัค มนุษย์ยักษ์ตัว เขียวในงานวิ่งครั้งนี้ แต่สุดท้าย ในเช้าวันนั้นฝนดันกระหน�่ำเทลงมา ดื้อๆ ภรรยาของผมจึงขอไม่ให้ผมลงวิ่งในงานนี้ เนื่องจากผมเป็นไข้ หวัด และยังไม่หายดี แต่ถึงกระนั้น เราสองคนก็กางร่มคันโตไปเก็บภาพบรรยากาศของงาน Monster Dash มาฝากกันครับ... งานนี้จัดขึ้นวันเดียวกับงาน Hot Chocolate งานวิ่งใหญ่ยักษ์อีกงาน ของที่นี่ บริเวณที่จัดงานก็อยู่ในละแวกเดียวกัน ท�ำให้ต้องปิดถนนบาง สาย---ซึง่ ส�ำหรับทีน่ ี่ การปิดถนนบางสายในเช้าวันอาทิตย์นนั้ ไม่ใช่เรือ่ ง ยาก หรือเป็นปัญหาเลยครับ เพราะทางผู้จัดงานจะมีการติดประกาศ แจกใบปลิวแจ้งให้ผู้ใช้รถใช้ถนนทราบล่วงหน้าอย่างทั่วถึงอยู่แล้ว มกราคม 2559 THAI JOGGING 19

20 THAI JOGGING

มกราคม 2559

www.thaijoggingclub.or.th

เช้าวันจัดงาน นอกจากฝนจะเทลงมาอย่าง ไม่ ข าดสายแล้ ว อากาศก็ยังหนาวจับ จิต ระหว่างทาง ขณะที่ผมขับรถมุ่งตรงไปยัง Grant Park ซึ่งเป็นจุดสตาร์ท ผมกวาด สายตามองไปรอบๆ กลับมองไม่เห็นนักวิ่ง จับกลุ่มเดินอยู่ตามข้างทางอย่างที่ผมเคย เห็ น และควรจะเป็ น เลยแม้ แ ต่ ค นเดี ย ว ตอนนัน้ ยังแอบคิดว่า งานอาจจะต้องยกเลิก เพราะฝนเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

พวกเขาไม่ได้เลยจริงๆ (ยิ้ม)

แต่เมื่อขับรถเข้าใกล้บริเวณงานขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มมองเห็นนักวิ่งกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า เดิน ลัดเลี้ยวออกมาจากสุมทุมพุ่มไม้ บ้างก็จับ กลุ่มกันอยู่ตามใต้ต้นไม้ใหญ่ หลายคนใช้ ถุงขยะสีด�ำเจาะรูบริเวณคอและแขนเพื่อ ใส่ต่างเสื้อกันฝน และอีกหลายคนก็สวมใส่ เสื้อกันฝนแบบที่เป็นพลาสติกใส ซึ่งเผยให้ เห็นคอสตูมด้านใน

ผมไม่เคยไปเห็นงานวิ่งคอสตูมที่เมืองไทย ด้วยตาตัวเองจริงๆ เลยสักครั้ง แต่ก็เคยเห็น ผ่านตามาบ้างในเฟซบุ๊กของเพื่อนๆ นักวิ่งที่ เมืองไทยหลายคน ต้องยอมรับครับว่า นักวิง่ ไทย จัดเต็มชุดวิ่งในงานวิ่งที่เน้นเครื่องแต่งกาย ได้อลังการและปังกว่าที่นี่เยอะ

ยิง่ เข้าใกล้บริเวณงาน ก็ยงิ่ เห็นนักวิง่ ละลานตา อยูท่ วั่ บริเวณ---สายฝนและลมหนาวท�ำอะไร

เส้นทางวิง่ ของงานนีถ้ กู จัดไว้อย่างปลอดภัย และดีเยีย่ มอย่างเช่นทุกงาน และแม้จะต้องวิง่ ฝ่าสายฝนไปในทุกเส้นทาง แต่บรรดานักวิ่ง ต่างก็ดมู คี วามสุขกับการได้วงิ่ ตัดเข้าไปตาม สวนสาธารณะขนาดใหญ่ของเมือง รวมถึง การวิ่งเลียบ Lake Michigan เพื่อชมคลื่น ลมแรงที่โถมใส่ฝั่งในขณะนั้น

ถ้ามีโอกาส ผมคงได้ไปวิ่งเอากระด้งติดปีก เป็นผีกระหังในงาน Ghost Run ที่เมืองไทย สักครั้ง มกราคม 2559 THAI JOGGING 21

THE RUNNER’S DIARY l e เส้นชัย A Peter Dean Thompson, เส้นชัย

I KNEW I LOVED YOU BEFORE I MET YOU. รักตั้งแต่ยังไม่พบ

และแล้วการรอคอยอันสุดแสนจะยาวนาน (10 เดือน กับอีก 2 วัน) ของผมและ ภรรยาก็สนิ้ สุดลง เด็กหญิงตัวจ้อยที่เรา ต่างเฝ้าคอยก็ตัดสินใจที่จะออกมาจาก ท้องอุ ่นๆ ของแม่เสียที

วันอาทิตย์ที่ 27 ธันวาคม… เลยก�ำหนด คลอดมาแล้ว 1 วัน แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือน เดิม ผมยังคงตืน่ ไปท�ำงานเหมือนๆ กับทุกวัน ส่วนภรรยาของผมก็ยังคงเดินอุ้ยอ้ายรอการ มาเยือนของเจ้าตัวน้อยอยู่เช่นเคย น้องสาวของภรรยาผมซึ่งบินมาถึงที่ชิคาโก ตั้งแต่คืนวันที่ 24 ธันวาฯ เพื่อมาพบหน้า หลานสาวคนแรกของบ้าน ก็ตอ้ งมานัง่ แกร่ว รอด้วยอีกคน และในเช้าวันอาทิตย์ที่ 27 ธันวาฯ นั้นเอง ก่อนที่ผมจะออกไปท�ำงาน น้องสาวของภรรยายังพูดกับผมแบบติดตลก ว่า “เย็นนี้เจอกันที่โรงบาล” ว่าแล้วเรา สามคนก็ประสานเสียงหัวเราะกัน ค�ำ่ วันนัน้ เอง ผมได้รบั ข้อความจากภรรยาส่ง มาบอกว่า เธอกับน้องสาวตัดสินใจเดินไป โรงพยาบาล เพราะเธอสงสัยว่าน�ำ้ คร�ำ่ อาจจะ รั่วมาตั้งแต่เมื่อวาน และหลังจากที่ตรวจดู

20 THAI JOGGING

กุมภาพันธ์ 2559

อย่างถี่ถ้วนแล้ว หมอก็ยืนยันว่าน�้ำคร�่ำของ เธอรั่วจริงๆ หมอจึงให้เธออยู่ที่โรงพยาบาล เพื่อรอคลอดเลย ผมเดินทางออกจากทีท่ ำ� งานแทบจะในทันที ในใจตอนนัน้ คิดอะไรแปดพันล้านสิง่ ---ภาพ ทีผ่ มเอือ้ มมือไปลูบท้องโย้ๆ ของภรรยาพลาง พูดว่า “ออกมาเจอกันได้แล้ว” ผุดพรายขึน้ มาในห้วงความคิด (นีจ่ ะออกมาเจอกันจริงๆ แล้วสินะ) ที่โรงพยาบาล ภรรยาของผมยังคงยิ้มได้ ขณะทีผ่ มไปถึง แต่เพียงไม่กชี่ วั่ โมงหลังจากนัน้ เธอก็ตอ้ งนอนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด เป็นระยะๆ มารูต้ วั อีกทีก็ 14 ชัว่ โมงผ่านไปแล้ว วันจันทร์ที่ 28 ธันวาคม, เวลาประมาณเกือบ 11 โมง มี ห มอเข้ า มาตรวจปากมดลู ก ของภรรยาแล้วบอกว่า ตอนนีป้ ากมดลูกเปิด www.thaijoggingclub.or.th

เด็กหญิงจันกระจ่างฟ้า ซันเดย์ กิตยานพลักษณ์ สาวน้อยที่จะวิ่งไปกับพ่อในทุกๆ ที่ นับจากวันนี้เป็นต้นไป... พ่อรักหนูที่สุดในโลกเลยคนดี

9.5 เซนฯ แล้ว (ต้องเปิด 10 เซนฯ จึงคลอดได้) และหัวของเด็กก็เคลือ่ นลงต�ำ่ มากๆ แล้วด้วย รออีกเดี๋ยวคงได้เริ่มเบ่ง... แล้วภาพก็ตัดมาที่หน้าของหมอ ซึ่งก�ำลัง ถามภรรยาผมว่า “รู้สึกอยากเบ่งแล้วรึยัง” ภรรยาผมตอบรับ แล้วทุกอย่างก็ด�ำเนินไป อย่างรวดเร็ว พยาบาลคนหนึง่ ดึงไฟดวงใหญ่ ลงมาจากบนเพดาน ในขณะที่ พ ยาบาล อีกคนกดปุ่ม ดึง ชัก บิดเตียงคนไข้ที่ภรรยา ผมนอนอยู่นั้นให้กลายเป็นเตียงท�ำคลอด ผมและน้องสาวของภรรยาก็อยูใ่ นห้องคลอด นัน้ ด้วย... บรรยากาศและทุกอย่างรอบตัวใน ขณะนัน้ มันอือ้ อึงไปหมด จนวินาทีทหี่ มอพูดว่า “เห็นหัวแล้ว, อีกนิดเดียว, เบ่งๆๆๆๆๆ” ในห้องนั้นเต็มไปด้วยเสียงเชียร์ราวกับพวก เรายืนอยูข่ า้ งสนามแข่งขันกีฬาอะไรสักอย่าง

พรวด!! เด็กน้อยพุ่งเหมือนโดนผลักออกมา จากท้อง ส่งเสียงร้องไห้จ้าในทันที หมอ จัดแจงวางเธอลงบนอกของผู้เป็นแม่ ใน ขณะที่เธอยังคงร้องไห้ปากคอสั่น... ภรรยา ของผมจ้องมองเด็กตัวจ้อยที่วางอยู่บนอก ของเธออย่างพินจิ พิเคราะห์ น�ำ้ ตาไหลไม่หยุด “มันน่ารักมากนะ” คือประโยคแรกที่เธอหัน มาพูดกับผม ผมยิ้ม พลางพยักหน้าในขณะ ที่สายตาก็ยังไม่ได้ลดละไปจากเด็กที่ร้องไห้ แขนขาชี้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่พยาบาลจะอุ้ม เธอไปเช็ดตัวท�ำความสะอาดแบบคร่าวๆ จากนั้ น หมอก็ ยื่ น กรรไกรให้ ผ มเป็ น ผู ้ ตั ด สายสะดือ ผมรับกรรไกรมาแบบงงๆ จ�ำได้ว่าตัวเองมือ สัน่ จนต้องใช้มอื อีกข้างหนึง่ มาช่วยจับกรรไกร ให้มนั่ น�ำ้ ตาลูกผูช้ ายเอ่อรืน้ ขึน้ มาอย่างมิอาจ

ต้านทานได้ ผมต้องใช้ทั้งพลังกาย พลังใจ ทั้ ง หมดที่ มี ใ นขณะนั้ น ช่ ว ยออกแรงจรด กรรไกรลงบนสายสะดือถึงสองครัง้ กว่าทีม่ นั จะขาดออกจากกัน พยาบาลน�ำเสื้อมาใส่ให้เด็กน้อย และใช้ผ้า ห่อตัวเธออีกชัน้ แบบคร่าวๆ จากนัน้ จึงส่งเธอ ให้กับผม ผมยื่นมือออกไปประคอง และ ตระกองกอดเด็กน้อยตรงหน้าอย่างทะนุถนอม ประหนึ่งเธอเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิต เด็กน้อยหลับตาพริ้ม อมยิ้มอยู่ในอ้อมกอด ของผม คนที่เธอจะเรียกว่า “พ่อ” เด็กหญิงจันกระจ่างฟ้า ซันเดย์ กิตยานพลักษณ์ สาวน้อยที่จะวิ่งไปกับพ่อในทุกๆ ที่นับจาก วันนี้เป็นต้นไป... พ่อรักหนูที่สุดในโลกเลย คนดี

กุมภาพันธ์ 2559 THAI JOGGING 21

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

TURKEY DAY RUN

วันของครอบครัว พอรูว้ า่ ก�ำลังจะมีลกู ผม ก็ เ ริ่ ม มองหากิ จ กรรมที่ ครอบครัวของเราจะได้ ท�ำร่วมกันมากขึ้น และ Turkey Day Run ก็เป็น หนึ่งในกิจกรรมที่ว่า...

16 THAI JOGGING

มีนาคม 2559

www.thaijoggingclub.or.th

ผมลงทะเบียนเข้าร่วมงาน Turkey Day Run ได้ แ บบเฉี ย ดฉิ ว เพี ย ง 3 วั น ก่ อ นวั น งาน เนือ่ งจากงานนีจ้ ะจัดตรงกับวัน Thanksgiving หรือวันขอบคุณพระเจ้าเสมอ และคนท�ำงาน โรงแรมอย่างผมก็มกั ต้องท�ำงานในทุกเทศกาล อยูแ่ ล้ว ในปีกอ่ นๆ แม้จะอยากมาวิง่ ในงานนี้ มากแค่ไหน แต่ก็ต้องขอบายเนื่องจากเวลา ไม่เอื้ออ�ำนวย ปี นี้ เ นื่ อ งจากมี เ พื่ อ นร่ ว มงานมาขอแลก วันหยุด ท�ำให้ผมได้หยุดตรงกับวันขอบคุณ พระเจ้าพอดิบพอดี ต้องขอบคุณพระเจ้าจริงๆ (ยิ้ม)---ผมนึกถึงงาน Turkey Day Run ใน ทันที และไม่รอช้า รีบเข้าไปเช็กในเว็บไซต์ ของงาน เมื่อเห็นว่ายังเปิดรับสมัครอยู่ ผมจึง ไม่ลงั เลทีจ่ ะลงทะเบียนเข้าร่วมวิง่ ในระยะ 8K เนื่ อ งจากงานนี้ ค ่ อ นข้ า งเป็ น งานส� ำ หรั บ ครอบครัว บรรดานักวิง่ มักจูงลูกจูงหลาน หรือ แม้แต่จูงสุนัขมาวิ่ง ภายในงานจึงมีเกมการ ละเล่นมากมายให้เด็กๆ และผู้ปกครองได้ สนุกสนานกับการใช้เวลายามเช้าร่วมกัน ก่อน รวมตัวรับประทานมื้อค�่ำกันอย่างอบอุ่นแบบ เต็มครอบครัวที่บ้านในช่วงค�่ำ

นักวิง่ หลายคนแต่งกายด้วยชุดไก่งวงมาวิง่ ให้ เข้ากับบรรยากาศ ช่วยสร้างสีสันให้กับงาน ไม่น้อยเลย---และงาน Turkey Day Run นี้เอง ที่ผมได้หมายมั่นปั้นมือเอาไว้แล้วว่า ปีหน้าระหว่างทีผ่ มวิง่ ผมจะเข็นรถพาลูกสาว ชมวิวไปด้วยกัน แค่คิดความสุขก็ปริ่มจะล้น แล้วครับ งานนี้จัดขึ้นในบริเวณ Diversey Harbor ซึ่ง เป็นที่ส�ำหรับจอดเรือเล็ก ช่วงหน้าร้อนคนใน ย่านนั้น บ้านไหนที่มีเรือก็จะน�ำมาจอดใน บริเวณนี้ และพอใกล้หน้าหนาวก็จะต้องมา เก็ บ เรื อ ไป เพราะน�้ ำ จะกลายเป็ น น�้ ำ แข็ ง วันนั้นจึงยังเหลือเรือที่จอดไว้ให้เห็นอยู่เพียง ไม่กี่ล�ำ พยากรณ์ อ ากาศในวั น นั้ น บอกว่ า จะมี ฝ น (อีกแล้ว) แต่โชคดีที่ในช่วงเช้า ท้องฟ้าแค่ ครึม้ ๆ ขมุกขมัว ส่วนเรือ่ งอากาศก็หนาวจับจิต เช่นเคย แต่ผมก็พยายามทีจ่ ะไม่แต่งกายด้วย ชุ ด ที่ รุ ่ ม ร่ า มมากนั ก เพราะคิ ด ว่ า เมื่ อ ได้ ออกวิ่งไปแล้ว คงพอท�ำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น ได้เอง แล้วก็เป็นจริงเช่นนั้น มีนาคม 2559 THAI JOGGING 17

ไม่ทนั ไรก็วงิ่ ผ่านภรรยาตัวเอง และเข้าเส้นชัย ไปแบบงงๆ แต่เมื่อเข้าไปเช็กเวลาที่ท�ำได้ก็ แอบขัดใจตัวเองอยู่ไม่น้อย เพราะ 8K หนนี้ ผมท�ำเวลาไปมากถึง 55 นาที ทั้งๆ ที่คิดเอา ไว้แต่แรกว่าเพียงแค่จะไปวิ่งเก็บบรรยากาศ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็อยากที่จะท�ำเวลาให้ได้ ดีกว่านี้ เพื่อเป็นสถิติของตัวเอง เอาน่า...สนามหน้าแก้ตัวใหม่ (ผมพร�่ำ บอกกับตัวเองอย่างนั้นเสมอ)

หลังจากที่ก้าวกระโดดไปลงวิ่งระยะ Half Marathon อยูห่ ลายสนาม เมือ่ ย้อนกลับมาวิง่ ด้วยระยะ 8K ในวันนี้ ผมจึงไม่ได้วางแผนการ วิ่งอะไรไว้อย่างเป็นเรื่องเป็นราว ผมเพียงแต่ บอกกับภรรยาเอาไว้วา่ “รับรองวันนีไ้ ม่ตอ้ ง รอนาน” แต่ดว้ ยความทีเ่ ส้นทางวิง่ ของงานนี้ มีบางช่วง ที่ต้องวิ่งบนถนนใหญ่ ซึ่งแม้มีการตั้งกรวย ปิดครึง่ ถนนเอาไว้แล้ว แต่เพือ่ ความปลอดภัย ทางผู้จัดงานจึงเลือกที่จะค่อยๆ ปล่อยตัว 18 THAI JOGGING

มีนาคม 2559

นักวิ่ง โดยแบ่งออกเป็นกลุ่ม ย่อยๆ ไม่ไ ด้ ปล่ อ ยให้ วิ่ ง เฮโลออกไปพร้ อ มกั น ทั้ ง หมด เหมือนอย่างงานทั่วไป เนื่องจากมีเด็กเล็กๆ มาร่วมอยู่บนเส้นทางวิ่งเยอะพอสมควร การวิง่ ในครัง้ นี้ ผมไม่ได้พยายามทีจ่ ะวิง่ อย่าง เอาเป็นเอาตาย และไม่ได้มีความคาดหวัง เรือ่ งเวลาแต่อย่างใด ผมกลับพอใจทีจ่ ะวิง่ ไป มองเพื่ อ นนั ก วิ่ ง รอบๆ ตั ว ที่ ม ากั น เป็ น ครอบครัว เข็นลูก จูงสุนัข มาวิ่งกัน www.thaijoggingclub.or.th

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

NAPERVILLE TRAIL HALF MARATHON

20 THAI JOGGING

เมษายน 2559

www.thaijoggingclub.or.th

ความสนุกของการลงวิง่ ที่ชิคาโกคือ มีโลเกชัน่ หลากหลาย รูปแบบให้คุณได้เลือกสรร

ผมเริ่มต้นการวิ่งที่นี่ด้วยการวิ่งอยู่แต่งานวิ่ง ในเมือง เนื่องจากผมเป็นผู้มาใหม่ จึงยังใหม่ กับเส้นทางและบ้านเมืองนีอ้ ยูม่ าก การเดินทาง ไปวิ่งตามจุดต่างๆ ในเมืองจึงเป็นทางเลือก ที่ง่าย สะดวกสบายที่สุดส�ำหรับผม และผมก็ ต้องยอมรับครับว่า แม้เวลาจะผ่านไปร่วม 2 ปี แล้ว แต่ในเมืองใหญ่ทตี่ อ้ งมนต์อย่างชิคาโกนี้ ยั ง คงน� ำ พาความตื่ น ตาตื่ น ใจมาให้ ผ มได้ เสมอครับ (ยิ้ม)

Naperville เป็นเมืองที่สงบ ร่มรื่น สวยงาม น่ า อยู ่ กระทั่ ง เคยได้ รั บ การโหวตให้ เ ป็ น อันดับที่ 2 ของเมืองที่น่าอยู่ที่สุดในอเมริกา ถนนหนทางในตัวเมืองเนเปอร์วิลล์จะเป็น ถนนเส้นเล็กๆ เนื่องจากการจราจรของเค้า ไม่พลุกพล่าน มีรา้ นรวงชิคๆ คูลๆ ให้ชาวเมือง รวมทั้งนักท่องเที่ยวได้แวะเวียนเข้าไปเยือน อยู่มากมาย รอบๆ เมืองก็จะมีพวกป่าสงวน และอุ ท ยานแห่ ง ชาติ ใ ห้ ค นที่ นี่ ไ ด้ เ ข้ า ไป พักผ่อนหย่อนใจ ตั้งแคมป์ หรือขี่ม้ากันด้วย โดยสถานที่ จั ด งานวิ่ ง ในครั้ ง นี้ ก็ เ ป็ น เขต ป่าสงวนทีม่ ชี อื่ ว่า Danada Forest Preserve

หลังจากที่เริ่มคุ้นชิน สนิทสนมกับเส้นทาง และบ้านเมือง ตอนนี้ผมเริ่มมองหางานวิ่ง ที่ไกลออกไป เช่น ตามนอกเมือง หรือเมือง เล็กๆ ใกล้ๆ ดูบ้าง เพื่อขยายฐานและเปิด ประสบการณ์การวิ่งของตัวเอง และผมก็เปิด ประเดิมงานแรกที่ชานเมืองของชิคาโกอย่าง เนเปอร์วิลล์ (Naperville) ในงานวิ่ง Trail ครั้งแรกของผมที่งาน “Naperville Trail Half Marathon” เมษายน 2559 THAI JOGGING 21

22 THAI JOGGING

เมษายน 2559

www.thaijoggingclub.or.th

ส�ำหรับการวิ่งในงานนี้ เป็นงานแรกของผม กับรองเท้าคู่ใหม่ ผมจึงตั้งใจเอาไว้ว่าจะต้อง ท�ำเวลาให้ดขี นึ้ กว่า Half Marathon ครัง้ ก่อนๆ ซึ่ ง การวิ่ ง ฮาล์ ฟ ฯ ของผมมั ก จบลงที่ เ วลา ประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่ง ถึง 2 ชั่วโมง 35 นาที เสมอ แต่ครั้งนี้ผมมีครูดีคอยให้ค�ำปรึกษา แถมยังมีเวลาซ้อมวิ่งระยะยาวแบบเต็มๆ อยู่ ร่วม 2 เดือน ผมจึงตัง้ ความหวังว่าจะพยายาม จบลงที่เวลาไม่เกิน 2 ชั่วโมง 20 นาทีให้ได้ ทีไ่ ม่ได้หวังเอาไว้มากมายไปกว่านีก้ เ็ นือ่ งจาก งานนี้มันไม่ใช่งานวิ่งทางเรียบทั่วไปแบบที่ ผมเคยวิ่งมา แต่มันคือการวิ่ง Trail งานแรก ของผม ผมต้ อ งตื่ น เช้ า กว่ า ทุ ก ครั้ ง เนื่ อ งจากต้ อ ง ขับรถไป โดยใช้เวลาเกือบ 1 ชั่วโมงจากบ้าน ---ผมไปถึงบริเวณงานแบบฉุกละหุก เพียง ครึ่งชั่วโมงก่อนเวลาปล่อยตัว เนื่องจากที่ จอดรถซึ่งอยู่ใกล้บริเวณงานเกิดเต็ม ผมจึง ต้องขับรถไปยังทีจ่ อดรถอีกแห่งซึง่ ทางทีมงาน ได้จัดเตรียมเอาไว้ แต่อยู่ห่างออกไป การปล่ อ ยตั ว เริ่ ม ขึ้ น เวลา 8 โมงครึ่ ง โดย เส้นทางแรกที่บรรดานักวิ่งต้องวิ่งผ่านเป็น สนามหญ้านุ่มๆ ความกว้างเกือบเท่าสนาม ฟุตบอล น�้ำค้างยอดหญ้าท�ำให้นักวิ่งที่สูง อายุหน่อยบางคนวิ่งเป๋ๆ ไปบ้างเหมือนกัน ผมตั้งใจว่าจะวิ่งไปเรื่อยๆ ไม่เร่ง และไม่หยุด

เส้นทาง Trail ในงานนี้ไม่ได้โหดอย่างที่ผม เห็นเพื่อนๆ พี่ๆ ที่เมืองไทยไปวิ่งกัน คือไม่มี ลุ ย น�้ ำ ไม่ ต ้ อ งเดิ น ไต่ ขึ้ น ไต่ ล งบนเส้ น ทาง ต่างระดับ ไม่ตอ้ งวิง่ ลัดเลีย้ ว คดเคีย้ วไปในป่า ---Trail แรกของผมมีเพียงสนามหญ้าและ เส้นทางที่โรยด้วยกรวดทราย สองข้างทางมี ทุ่งดอกไม้เป็นอาหารตาอยู่เป็นระยะๆ และผมก็ส ามารถท�ำลายสถิติก ารวิ่งระยะ ฮาล์ ฟ ฯ ของตั ว เองได้ ส� ำ เร็ จ อย่ า งที่ ตั้ ง ใจ เอาไว้ โดยการวิ่งครั้งนี้ของผมจบลงที่เวลา 2:19:12.7 ชั่วโมง สิ่งเล็กๆ เพียงเสี้ยววินาทีแค่นี้ก็ท�ำให้ผมยิ้ม หน้าบานได้ทั้งวันแล้วครับ เมษายน 2559 THAI JOGGING 23

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

CLAIRE EMMALINE RICHARDSON ผู ้หญิงที่มีดวงตาสีท้องฟ้า และเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ Claire Emmaline Richardson หญิงสาวผู ้มีอายุ เพียง 21 ปี แต่เป็นทัง้ ช่ างภาพ นักร้อง และนักแต่งเพลงที่มีพรสวรรค์ และระหว่างที่ผมก�ำลังจรดปลายนิ้วบอกเล่าเรื่องราวของเธอ ผ่านตัวหนังสืออยู ่นี้ แคลร์ก็ก�ำลังเก็บเกี่ยวประสบการณ์ไปพร้อมๆ กับการเดินทางท่องเที่ยวอยู ่ในประเทศฝรั่งเศส

“ฉันจะไปผจญภัยอยูท่ ฝี่ รัง่ เศสหนึง่ ปี และฉันก็ตนื่ เต้นกับ มันมาก” คือสิ่งที่แคลร์บอกกับผมก่อนไป แคลร์เป็นหญิงสาวที่มีความสดใส ร่าเริง ช่างเจรจา และมี เรื่องเล่าอยู่เสมอ ผมสามารถนั่งคุยเรื่องต่างๆ กับเธอได้แบบ ไม่มีเบื่อเลย โดยเฉพาะเรื่องวิ่ง เธอบอกกับผมว่า เธอเริ่มวิ่ง อย่างเป็นเรื่องเป็นราวตอนอายุประมาณ 17 แต่แรกเลยคือ เริ่มต้นจากการวิ่งออกก�ำลังกายบนลู่วิ่งก่อน “ฮ่าๆ เขินจัง คือต้องบอกว่าจุดประสงค์หลักในการวิ่งของฉัน ในตอนนั้น ก็เพื่อลดน�้ำหนัก ก็คือฉันอยากจะฟิตแอนด์เฟิร์ม แบบเด็กสาวคนอื่นๆ บ้าง” (ยิ้ม) แต่หลังจากที่วิ่งอยู่บนลู่วิ่งเพียงไม่นาน แคลร์ก็กระโดดเข้า ร่วมงานวิ่ง โดยเริ่มต้นงานแรกที่ระยะฮาล์ฟมาราธอนกันเลย ทีเดียว “ตอนนั้นฉันเรียนอยู่ปีสุดท้ายในไฮสคูล และต้องการจะหา ประสบการณ์เพือ่ เขียนเรียงความแนบไปกับใบสมัครเรียนต่อ ในระดับคอลเลจ ฉันจึงคิดว่า ฉันน่าจะลงวิ่ง และเขียนถึงมัน ฉันก็เลยลงวิง่ ระยะฮาล์ฟมาราธอน โดยตัง้ ใจทีจ่ ะท�ำมันอย่าง จริงๆ จังๆ ฉันฝึกซ้อมโดยอาศัย Higdon's Running Plan ซึ่ง สามารถหาได้ตามเว็บไซต์

28 THAI JOGGING

พฤษภาคม 2559

www.thaijoggingclub.or.th

…ฉั น ลงวิ่ ง Chicago Half Marathon ในปี 2011 และก็ เริ่มต้นรักในการวิ่ง จึงลงวิ่งใน งานต่างๆ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หลั ง จาก Chicago Half Marathon ฉั น ก็ ไ ปต่ อ ที่ Hot Chocolate 15k จากนั้ น ก็ The Polar Dash Half-Marathon ซึ่งจัดขึ้นในช่วงฤดูหนาว”

เพื่อนๆ นักวิ่งคนไหนยังไม่เคย ไปวิ่งที่งาน L. A. Marathon ล่ะ ก็ ฉันขอบอกว่า ควรไปลองดู สักครั้ง เพราะมันเป็นงานวิ่งที่ เยี่ยมมากจริงๆ

…เราเริ่มต้นวิ่งจาก Dodger's Stadium จากนั้นก็วิ่งไปทั่วตัว เมืองแอลเอเลย ผ่าน Hollywood Boulevard, China Town, หลังจากผ่านงานวิ่งใหญ่ๆ ไป Beverly Hills คือไปทัว่ เลย และ เพียงไม่กี่งาน แคลร์ก็ตัดสินใจ ไปสิ้ น สุ ด ที่ Santa Monica ที่จะลงวิ่งในระยะฟูลมาราธอน Beach คิดดูสวิ า่ มันวิเศษขนาด ไหน” (ยิ้ม) “ฉันตัดสินใจทีจ่ ะวิง่ ในระยะฟูล มาราธอนครั้งแรกในงาน L. A. แคลร์ได้แชร์เคล็ดลับส่วนตัว Marathon ปี 2012 ก่อนที่ฉัน เกี่ยวกับการวิ่งว่า จะเรียนจบจากไฮสคูล และถ้า พฤษภาคม 2559 THAI JOGGING 29

“ฉันจะกินอาหารเช้าเบาๆ ในวันงาน คือ ต้องไม่ท�ำให้ตัวเองอึดอัด และระหว่างการ วิง่ ก็อย่าให้รา่ งกายขาดน�ำ้ เด็ดขาด ส�ำหรับ ฉัน ระหว่างทางฉันดื่มน�้ำเยอะมากเลยนะ คือน�ำ้ ทีจ่ ดั ไว้ตามจุดต่างๆ มักไม่พอ (ฮ่าๆ)” ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่แคลร์วนเวียนอยู่ใน แวดวงของการวิง่ แคลร์บอกว่าเธอประทับใจ ทุกครั้งที่ได้วิ่งระยะฟูลมาราธอน “เมือ่ เราวิง่ จนถึงเส้นชัย ระยะฟูลมาราธอน จะท�ำให้เรารู้สึกถึงความส�ำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ได้มากกว่าระยะอืน่ ๆ แต่กว่าจะส�ำเร็จได้นี่ ก็เล่นเอาร่างกายบอบช�ำ้ ไม่เบาเลยนะ (ยิม้ ) คือต้องใช้ทงั้ แรงกายแรงใจอย่างมากเลยล่ะ …ส�ำหรับคนทีเ่ พิง่ เริม่ วิง่ ฉันอยากจะให้หา เพซทีเ่ หมาะกับตัวเอง คืออย่ากดดันตัวเอง ให้มาก และอย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบ กับนักวิ่งคนอื่นๆ คือเมื่อได้วิ่งก็ขอแค่ให้มี ความสุขกับเส้นทางข้างหน้า และระหว่าง วิ่ ง ถ้ า ได้ ฟ ั ง เพลงเพราะๆ ที่ ช อบ ก็ ช ่ ว ย ให้การวิ่งผ่อนคลาย และน่าสนุกขึ้นเยอะ เลยด้วย …มีหลายๆ ช่วงในระหว่างทีว่ งิ่ ทีฉ่ นั เชือ่ ว่า นักวิ่งเกือบทุกคนจะรู้สึกว่าเหนื่อยมากๆ คือแทบไม่ต่อไม่ไหวแล้ว ฉันเองก็เป็น ซึ่ง เมื่อถึงจุดนั้น แรงฮึดของฉันคือกองเชียร์ นี่แหละ ช่วยฉันได้มากเลยทีเดียว” ตอนนีแ้ คลร์เว้นวรรคเรือ่ งของการวิง่ ไปบ้าง เพือ่ หันไปลองการออกก�ำลังกายแบบใหม่ๆ อย่างการยกเวท หรือการสมัครเข้าคลาส ต่างๆ ในฟิตเนส เพราะนอกจากจะได้เพือ่ น และสังคมใหม่ๆ แล้ว ก็ยังช่วยให้ร่างกาย แข็งแรงและแข็งแกร่งได้เช่นกัน ก่อนจาก แคลร์ได้ทิ้งท้ายเอาไว้ว่า “ฉันไม่ใช่นกั วิง่ ทีว่ งิ่ เร็วเลย เพราะเป้าหมาย ของฉันไม่ใช่ชัยชนะเหนือคนอื่น แต่ เป็นเพียงการวิ่งเข้าเส้นชัยเท่านั้น” ผมเองก็เช่นกัน

30 THAI JOGGING

พฤษภาคม 2559

www.thaijoggingclub.or.th

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

CASCADE MOUNTAIN ขุนเขาแห่งความสนุก ฤดูหนาวที่ชิคาโกนี่บางปี อากาศก็โหดชนิดที่ผู้คนแทบ จะต้องเก็บตัวอยู ่แต่ในบ้าน พวกงานวิ่งและพวกกิจกรรม เอาต์ดอร์อีกมากมายที่เคยจัด กันอย่างครึกโครมในช่ วง หน้าร้อน ก็ต้องหดหายไป ตามระเบียบ เมื่อแดดมา ฟ้าเปิ ดหน่อย ผู ้คนก็แห่ไป เที่ยวบรรดาสกีรีสอร์ต เพื่อไป เล่นสกี สโนว์บอร์ด ไปขึ้น กระเช้าเล่นสนุกแบบหนาวๆ กันบนเขาแทน

ผมเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เฮโลขึ้นเขาตามๆ เขา ไป แต่กไ็ ม่ได้ลงเอยด้วยการเล่นสกีหรือสโนว์บอร์ด เท่ๆ อย่างคนอืน่ เขาหรอกครับ ทริปนีข้ องผมจบด้วย การเล่นสโนว์ ทูบบิง้ (Snow Tubing) หรือการนัง่ ใน ห่วงยางแล้วลื่นลงมาจากเนินหิมะ ซึ่งก็สนุกไป อีกแบบ และถ้าไปกันเป็นกลุ่ม ยังสามารถแข่งกัน ว่าใครลื่นไปได้ไกลกว่ากันได้อีก Cascade Mountain คือที่ที่ผมเลือกไปตาม ค�ำแนะน�ำของเพื่อนคนหนึ่ง สกีรีสอร์ตแห่งนี้ตั้งอยู่ ที่เมืองวิสคอนซิน (Wisconsin) โดยผมใช้เวลาขับ รถไปจากชิคาโกราว 3 ชัว่ โมง ในวันนัน้ เป็นวันทีแ่ ดด มา ฟ้าเปิด คนทีอ่ าศัยอยูใ่ นเมืองหนาวจะรูด้ วี า่ แดด แรงๆ กับอากาศเย็นๆ นัน้ มันเข้ากัน๊ เข้ากันเป็นทีส่ ดุ ผมเลือกไปเยือนภูเขาแห่งนีใ้ นวันธรรมดา เนือ่ งจาก ไม่อยากต้องขับรถไปต่อคิวขึ้นเขาในช่วงวันหยุด 28 THAI JOGGING

มิถุนายน 2559

สุดสัปดาห์ และก็ถือว่าคิดถูกครับ ผู้คนที่มาเยือน อย่างบางตาในวันนั้น ท�ำให้ผมได้สัมผัสและชื่นชม กับทัศนียภาพโดยรอบได้อย่างเต็มที่ หากไม่มสี กีหรือสโนว์บอร์ดไป ทางรีสอร์ตก็มใี ห้ เช่าในราคาไม่แพง ค่าบัตรผ่านในแต่ละกิจกรรมก็ เป็นราคาที่รับได้ หรือใครที่อยากพาลูกหลานไปฝึก เล่นสกี ทางรีสอร์ตก็มหี ลักสูตรทีน่ า่ สนใจให้เลือกลง เรียนได้อีก รีสอร์ตแห่งนี้ได้จัดสรรพื้นที่ส�ำหรับกิจกรรม อย่างสกี สโนว์บอร์ดดิ้ง และสโนว์ ทูบบิ้ง เอาไว้ อย่างเป็นสัดส่วน คนทีจ่ ะเล่นสกีกม็ กี ระเช้าแบบนัง่ ห้ อ ยขา (มี ชื่ อ เรี ย กหลายชื่ อ ครั บ ไม่ ว ่ า จะเป็ น Detachable Quad Chair, Detachable Ski Lifts หรือ Peak Chair) ให้นั่งขึ้นไปด้านบน เมื่อนั่งกระเช้าชมวิวไปถึงด้านบนแล้ว ก็เลือก www.thaijoggingclub.or.th

มิถุนายน 2559 THAI JOGGING 29

หาจุดที่จะสกีลงมาได้ตามชอบใจครับ มีทั้ง แบบทางลาดตรงลงมาง่ายๆ หรือคดเคี้ยว แบบยากขึน้ มาหน่อย ส่วนผมซึง่ เพิง่ จะมาอยู่ เมื อ งหนาวเป็ น ครั้ ง แรกในชี วิ ต แถมยั ง มี ทักษะการทรงตัวที่แย่มาก จ�ำต้องขอบายทั้ง สกีและสโนว์บอร์ด หันไปสนุกแบบเด็กๆ กับ สโนว์ ทูบบิง้ ซึง่ แยกห่างออกไปอีกจุดหนึง่ แทน ตรงจุดนี้ พ่อแม่จะพาเด็กเล็กๆ มาเล่นกัน เยอะ ห่วงที่ใช้เป็นอุปกรณ์ก็มีให้เลือกหลาย แบบ คือ จะลงมาแบบเดีย่ วๆ ตัวคนเดียวก็ได้ หรือใครทีม่ ากันเป็นกลุม่ และต้องการจะลงมา พร้อมๆ กัน เจ้าหน้าที่บริเวณจุดปล่อยตัวก็ สามารถน�ำห่วงมาผูกติดกันให้ได้ ซึง่ ก็สนุกไป อีกแบบครับ ที่ส�ำคัญคือเมื่อลื่นลงมาแล้ว ไม่ต้องเดินกลับขึ้นไปให้เหนื่อยครับ เพราะ ด้านข้างมีรางเลื่อนพาเราขึ้นไปได้แบบชิลๆ ผมใช้เวลาอยูท่ นี่ กี่ ว่าครึง่ ค่อนวันเห็นจะได้ เรียกว่าอยูต่ งั้ แต่แดดเปรีย้ ง เห็นเงาของต้นไม้ สูงโปร่งไร้ใบพาดพรมลงมายังลานหิมะ เกิด เป็นเส้นสายสวยงามแปลกตา จนถึงตอนที่ แดดร่มลมตกกันเลยทีเดียว ขนาดไม่ตอ้ งคอย เดินขึ้นไปยังเล่นเอาเหนื่อยใช่ย่อย อากาศ หนาวๆ อย่างนัน้ ยังเล่นเอาหลังเปียกเบาๆ ได้ แต่ก็ถือได้ว่าเป็นอีกหนึ่งวันหยุดที่มีความสุข มากๆ ความรู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นเด็ก อีกครั้ง ได้ยิ้มกว้าง และหัวเราะจนเมื่อยหน้า ความรู้สึกเช่นนี้มันดีจริงๆ ครับ 30 THAI JOGGING

มิถุนายน 2559

www.thaijoggingclub.or.th

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

NAPERVILLE MARATHON ผมตัง้ ใจเอาไว้วา่ ช่ วงที่ลกู ยังเล็กอยู น่ ี้ ผมจะกลับไปเริ่มนับหนึ่งใหม่ โดยกลับไปลงวิ่งแต่ระยะสัน้ ๆ และท�ำสถิติของตัวเองให้ดีขึ้น ในระยะสัน้ ก่อน แล้วจึงค่อยๆ ไต่เต้าขึ้นมาใหม่อย่างมีคุณภาพ

แต่ก่อนที่จะกลับไปตั้งต้นใหม่นั้น ผมก็ได้วิ่งในระยะฮาล์ฟ มาราธอนทิ้งท้ายเอาไว้ในงาน Naperville Marathon เพราะ ติดใจบรรยากาศ บ้านเมือง และผูค้ นในเมือง Naperville ตัง้ แต่ เมื่ อ ครั้ ง ที่ ผ มไปวิ่ ง ชิ ม ลางในงาน Naperville Trail Half Marathon อีกทั้งยังได้ไปอ่านเจอแต่ข้อความรีวิวดีๆ จาก งานวิ่งงานนี้เมื่อปีที่แล้ว ท�ำให้ผมตัดสินใจได้ไม่ยาก

18 THAI JOGGING

กรกฎาคม 2559

การซ้อมทุกอย่างราบรืน่ เป็นไปได้ดว้ ยดี และผมเองก็หวังเพียง แค่ท�ำเวลาได้ไม่เกิน 1 ชั่วโมง 20 นาที เพียงแค่นี้ก็พอใจมาก แล้ว (ระยะฮาล์ฟมาราธอนครั้งก่อนของผม ผมท�ำเวลาได้ 2:19:12.7 ชั่วโมง ดังนั้นความคาดหวังในครั้งนี้ผมจึงถือว่า สมตัว ไม่มาก ไม่น้อยจนเกินไป)

www.thaijoggingclub.or.th

หนึ่ ง วั น ก่ อ นงานวิ่ ง ผมมี นั ด ฉี ด วั ค ซี น ป้องกันไวรัสตับอักเสบ บี เข็มสุดท้ายพอดี แต่ผมก็ไม่ได้คดิ ว่าสิง่ นีจ้ ะมาเป็นอุปสรรค กั บ การท� ำ เวลาของผม เนื่ อ งจากการ ฉีดวัคซีน 2 เข็มก่อนหน้านี้ ก็ไม่เกิดผล ข้างเคียงอะไรกับผม แต่ก็นั่นแหละครับ ความประหลาดใจมักมาตอนที่เราไม่ได้ ตั้งตัว คืนนั้นผมท�ำงานเลิกดึกมากๆ แถมกลับ บ้านมาจับไข้อกี แขนข้างทีฉ่ ดี ยาก็ยกแทบ ไม่ขึ้น ตอนเช้ า ก็ ต้ องตื่ นก่ อนไก่ โ ห่ เ พื่ อ ขับรถไปวิ่งที่เมืองข้างๆ เรียกว่าคืนนั้นได้ นอนน้อยมาก ทุกอย่างดูผิดแผนไปหมด

แรกเลยภรรยาผมท้วงว่า ถ้าไม่สบายก็ไม่ควร ไปวิ่ง เพราะอากาศวันนั้นก็หนาวมากด้วย ผมได้เพียงบอกเธอไปว่าผมโอเค กินยาแล้ว ดีขึ้นมาก จากทีซ่ มๆ อยู่ แต่เมือ่ ขับรถไปถึงบริเวณงาน มันเหมือนมีความฮึกเหิมเกิดขึน้ ในใจ ดูจาก จ�ำนวนนักวิ่งที่มาร่วมงานแล้ว ผมว่างานนี้ น่าจะเป็นงานใหญ่ทสี่ ดุ หรือใหญ่ในระดับต้นๆ ของเมืองนีเ้ ลยก็วา่ ได้ ช่วงเปิดงานมีนกั การเมือง ท้องถิ่นมาร่วมด้วย เรือ่ งการรักษาความปลอดภัย ดูแล้วก็ไม่ได้ ยิง่ หย่อนไปกว่า Chicago Marathon เลย ทัง้ ที่ Naperville เป็นเมืองทีเ่ ล็กกว่า Chicago มาก การจัดงานทุกอย่างดูเป็นระบบ เป็นระเบียบ เป็นมืออาชีพมากๆ แค่เดินดูงานโดยรอบ ผมก็กล้าพูดได้แล้วว่าผมประทับใจงานนี้ มากๆ ตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มวิ่งแล้วครับ เส้นทางการวิ่งในวันนั้น ก็วิ่งลัดเลาะอยู่ใน เมืองเล็กๆ แห่งนี้ ซึ่งเรียกได้ว่ามีแทบทุก รูปแบบครับ ทั้งทางเรียบ ทางตรง ขึ้นเนิน คดเคีย้ ว มีบางช่วงทีว่ งิ่ เข้าไปในหมูบ่ า้ นใกล้ๆ บ้านคนในเมืองนีส้ ว่ นใหญ่เป็นบ้านหลังใหญ่ๆ แทบทัง้ นัน้ เนือ่ งจาก Naperville เป็นจุดหมาย ปลายทางของฝรั่งที่เกษียณอายุ ได้เงินถุง เงินถังมาใช้ในชีวิตบั้นปลายกัน งานวันนัน้ เป็นการปิดเมืองวิง่ บรรดาชาวเมือง ก็ออกมาเชียร์กันตามสองข้างทาง บ้างก็ กรกฎาคม 2559 THAI JOGGING 19

พาลูกออกมานั่งเชียร์กันที่หน้าบ้าน เค้านั่ง ดูเรา เราก็วงิ่ ดูเค้า ก็ตา่ งคนต่างเพลิน อบอุน่ ดีครับ ท�ำให้ผมลืมปวดหัวและปวดแขนไป ได้เป็นพักๆ ช่วงกลางทาง ผมรู้สึกวูบๆ ดูท่า จะไปต่อไม่ไหวอยู่หลายครั้ง แต่ก็พยายาม วิง่ สลับกับเดิน และคิดในใจว่ายังไงก็จะต้อง เข้าเส้นชัยให้ได้ แม้ว่าจะต้องเดินเข้าก็ตาม สุดท้ายผมก็เข้าเส้นชัยไปด้วยเวลา 2:27:08 ชัว่ โมง-ไม่ได้รสู้ กึ ผิดหวังครับ เพราะถือว่าผม ได้ท�ำดีที่สุดแล้ว ตามศักยภาพและสภาพ ของผมในวันนั้น เมื่ อ เข้ า เส้ น ชั ย ไปก็ ไ ด้ พ บกั บ ลานอาหาร เครือ่ งดืม่ ทีล่ ะลานตาทีส่ ดุ ตัง้ แต่ผมเคยเห็น มาจากงานวิง่ ทีเ่ คยได้เข้าร่วมทัง้ หมด โอ้โห... แค่มองก็อิ่มแล้วครับ แล้ววันนั้นก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ใบหน้าของผม เปือ้ นยิม้ ไปตลอดเส้นทางทีข่ บั รถกลับบ้าน... แช่มชื่นใจ เมื่อได้วิ่ง 20 THAI JOGGING

กรกฎาคม 2559

www.thaijoggingclub.or.th

THE RUNNER’S DIARY l e A เส้นชัย

RUN FOR THE ZOO หลังจากทีต่ งั้ ใจไว้วา่ จะกลับไปวิง่ ระยะสัน้ ๆ เพื่อท�ำเวลาของตัวเองให้ดียิ่งๆ ขึ้นไปก่อน ผมก็ได้ฤกษ์กลับไปวิ่งระยะ 5K อีกครั้งใน งาน Run for the Zoo ซึ่งจัดขึ้นที่ Lincoln Park Zoo โดยงานนี้ได้ชื่อว่าเป็นงานวิ่งที่ เก่าแก่มากงานหนึ่งของชิคาโกเลยก็ว่าได้ จุดประสงค์ของการจัดงานวิ่งภายในสวน สัตว์แห่งนีก้ เ็ พือ่ ระดมเงินสนับสนุนสวนสัตว์ นั่นเอง เนื่องจาก Lincoln Park Zoo เป็น สวนสัตว์ที่ทางรัฐเปิดให้เข้าชมฟรีตลอดปี และจากการที่ผมมีโอกาสได้แวะเวียนไป สวนสัตว์แห่งนีบ้ อ่ ยมากๆ ผมสามารถพูดได้ เต็มปากเลยครับว่า Lincoln Park Zoo มี ระบบการจัดการที่ดีมาก สะอาดสะอ้าน บรรดาสัตว์น้อยใหญ่ก็ดูสุขภาพดี ทั้งนี้ก็ 22 THAI JOGGING

สิงหาคม 2559

เพราะชาวเมื อ งพร้ อ มใจกั น บริ จ าคเงิ น ช่วยเหลือในโอกาสต่างๆ อยูต่ ลอด เพือ่ เป็น น�้ำหล่อเลี้ยงให้สวนสัตว์แห่งนี้ได้เดินหน้า อยูเ่ ป็นสถานบันเทิงของเด็กๆ และครอบครัว ชาวเมืองชิคาโกตราบนานเท่านาน หากเข้าไปเช็กยอดของนักวิ่งที่ลงทะเบียน เข้ า ร่ ว มงาน จะพบว่ า บั ต รงานวิ่ ง งานนี้ ขายหมดลงอย่างรวดเร็ว โดยยอดผู้สมัครมี มากถึงเกือบ 6,000 คน แต่ในวันงาน มี นักวิ่งมาลงสนามจริงเพียงแค่เกือบ 3,000 คนเท่านั้น นั่นก็เป็นเพราะว่า ส่วนต่างที่ ไม่ได้มาร่วมงาน เขาเพียงแค่ต้องการช่วย บริจาคเงินให้กบั ทางสวนสัตว์เท่านัน้ พอจะ มองเห็นความรักที่ชาวเมืองมีต่อสวนสัตว์ แห่งนี้กันรึยังครับ www.thaijoggingclub.or.th

และแน่นอนครับว่างาน Run for the Zoo นี้ ย่ อ มมี เ ด็ ก ๆ กระโดดโลดเต้ น อยู ่ ร อบๆ บริ เ วณ ส่ ง เสี ย งหั ว เราะ เจี๊ ย วจ๊ า วไปทั่ ว เพราะถือเป็นงานวิ่งของครอบครัวอีกงาน หนึง่ ระยะทางทีว่ งิ่ แบ่งออกเป็น 2 ระยะด้วย กัน คือ 5K กับ 10K โดยปล่อยตัวกันคนละ รอบ คือให้ 5K วิ่งจบก่อนแล้วจึงปล่อยตัว 10K ต่อ

ภาพรวมของงานนีจ้ ะดูคล้ายๆ กับภาพของ งาน Turkey Day Run คือมีเด็กๆ เยอะ พอๆ กับพ่อแม่ที่วิ่งไปพร้อมๆ กับเข็นรถพาลูกๆ ไปด้วย ปูย่ า่ ตายายก็ยกโขยงกันมาเชียร์ลกู หลาน เป็นภาพทีส่ นุกสนาน และอบอุน่ มาก ครั บ ---ผมเองก็ มี ภ รรยาเข็ น ลู ก มาเชี ย ร์ เพราะลูกยังเล็กอยู่จึงไม่ได้เข็นพาลูกวิ่งชม สัตว์ไปด้วยกัน

สิงหาคม 2559 THAI JOGGING 23

จุดสตาร์ทเริ่มต้นบริเวณด้านหน้าของสวนสัตว์ จากนั้นจึงวิ่งไปตามถนนด้านนอกก่อน แล้วจึง เลี้ ย วเข้ า ไปวิ่ ง วนด้ า นใน ผ่ า นสิ ง สาราสั ต ว์ มากมาย สัตว์บางตัวก็รู้งาน ออกมายืนโชว์ตัว หราให้นักวิ่งได้มองกันเพลินๆ โดยเฉพาะกลุ่ม ของนั ก วิ่ ง วั ย กระเตาะนั้ น ดู จ ะตื่ น เต้ น ตื่ น ตา ตื่นใจกับสิงสาราสัตว์โดยรอบกันเป็นพิเศษ งานนีแ้ ทบไม่มใี ครมาวิง่ กันอย่างเอาเป็นเอาตาย เลยครับ เรียกว่ามาเดินสลับวิ่งชิลล์ๆ กันเสีย มากกว่า อุปสรรคของงานนี้น่าจะเป็นเรื่องของ เส้นทางวิง่ ด้านในสวนสัตว์ทคี่ อ่ นข้างคับแคบเมือ่ เทียบกับจ�ำนวนนักวิ่งที่มีมาก ท�ำให้ต้องชะลอ หรือเดินตามๆ กันไปในหลายจุด ผมวิ่งจบระยะ 5K ไปด้วยเวลา 30:45 นาที ซึ่ง ผมเองก็ไม่ได้รู้สึกพอใจหรือไม่พอใจกับเวลาที่ ตัวเองท�ำได้ในครัง้ นี้ เนือ่ งจากผมเองก็เป็นอีกคน ที่ไม่ได้มาวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย และไม่ได้ ตั้งเป้าเอาไว้ว่าจะต้องท�ำเวลาได้เท่าไหร่ งานนี้ ผมเพี ย งแค่ ม าวิ่ ง เอาบรรยากาศและตั ก ตวง รอยยิ้มกลับบ้านเท่านั้น และก็ถือว่างานนี้ไม่ได้ท�ำให้ผมผิดหวังเลยครับ เพราะการได้เห็นใบหน้าของลูกสาวที่ยิ้มให้กับ การเห็นสิงโตเจ้าป่าเป็นครัง้ แรกนัน้ มีคา่ มากกว่า การวิ่งเข้าเส้นชัยมากเหลือเกินจริงๆ 24 THAI JOGGING

สิงหาคม 2559

www.thaijoggingclub.or.th