SPRAWY OFFU
Młody, prOFFesjonalny, świadomy Z Agatą Życzkowską rozmawia Justyna Stanisławska
Justyna Stanisławska: Gdzie zaczyna się dla ciebie off? Agata Życzkowska: Moim zdaniem off jest tam, gdzie kończy się mainstream. W Polsce jest często utożsamiany z nurtem amatorskim, a słowo „amatorski” kojarzy nam się nie do końca pozytywnie, bo jest w opozycji do „profesjonalnego”. Ale widziałam wiele teatrów wywodzących się z nurtu amatorskiego, które były na wysokim poziomie i śmiało można uznać je za profesjonalne. W tej chwili różnica polega już tylko na tym, że taki teatr może być teatrem instytucjonalnym, wspieranym przez różnego rodzaju urzędy czy samorządy – wtedy przestaje być offem, staje się instytucją. W przypadku tańca te granice są jeszcze trudniejsze do uchwycenia. Kiedy skończyłam Wydział Aktorski szkoły teatralnej w Łodzi, stałam się profesjonalistką – bo mam dyplom aktora. Tyle tylko, że jeżeli nie pracuję w teatrze instytucjonalnym, to co wtedy? Kiedy pracowałam w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, wtedy byłam traktowana jako osoba, która działa w nurcie profesjonalnym, a w momencie kiedy założyłam swój własny, prywatny Teatr Hoteloko Movement Makers – to co wtedy? Czy to jest teatr offowy, amatorski czy profesjonalny? Można się zastanawiać.
116 |
Nazewnictwo jest bardzo różnorodne, ale jedno wiem na pewno – to jest teatr, który jest teatrem nieinstytucjonalnym; teatrem, który działa poza głównym nurtem i który zaprasza do współpracy osoby na bardzo wysokim poziomie rozwoju tanecznego oraz profesjonalistów do tworzenia poszczególnych spektakli. Czy można powiedzieć, że taneczny off to teatr autorski, eksperymentujący zarówno z technikami tańca, tematyką spektakli, ale też z samymi metodami pracy? Też nie do końca. Czy teatr Cricot 2 Tadeusza Kantora był teatrem offowym, czy mainstreamowym? Moim zdaniem mainstreamowym, ale jednocześnie szedł swoją własną drogą, miał swoją własną, autorską metodę pracy, więc to jest naprawdę wszystko bardzo płynne. Podobnie dzieje się z teatrami tańca, kolektywami tanecznymi, dance companies – jest bardzo wiele różnych grup, pracujących różnymi technikami, różniących się stopniem profesjonalizmu. Centrum Sztuki Tańca w Warszawie próbuje od kilku lat zrzeszać wszystkie te grupy twórcze: małe teatry tańca, grupy choreograficzne zajmujące się nową choreografią, bo nie wszyscy chcą