2025 De Kiem 2

ZONDER MEER

DRIEMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT VAN DE KIEM VZW JG. 32 NR. 2 - APRIL, MEI, JUNI 2025

EEN BIJZONDER JAAR

In dit tijdschrift kijken we terug naar het vorige werkjaar.

Een druk maar ook bijzonder jaar. Een jaar met lange wachtlijsten, inspirerende buitenlandse bezoeken en boeiende nieuwe projecten.

Alle ambulante centra van De Kiem werden vorig jaar geconfronteerd met behoorlijk lange wachtlijsten. Een situatie die niet alleen spijtig is voor de cliënt die iets aan zijn verslaving wil doen, maar evenzeer ontmoedigend is voor de medewerkers. Dit fenomeen speelt zich niet alleen af in de ambulante centra van De Kiem. Ook de collega-organisaties gegroepeerd binnen de Vlaamse Vereniging van Behandelcentra Verslaafdenzorg (VVBV) worden met wachtlijsten geconfronteerd.

In een nota hebben we de nieuwe Vlaamse Minister, Caroline Gennez al gevraagd om de gespecialiseerde zorg voor mensen met een middelenafhankelijkheid te versterken.

Uit de cijfers van het residentieel behandelprogramma blijkt duidelijk dat het succes van een behandeling die gebaseerd is op zelfhulp en waarbij de groep het belangrijkste therapeutisch

middel is, sterk afhankelijk is van de dynamieken binnen die groep. In het begin van het werkjaar functioneerde de groep niet zo goed. Veel bewoners verlieten in die periode vroegtijdig het programma. Er werden daardoor veel nieuwe bewoners opgenomen en halfweg het jaar bestond de groep in de Therapeutische Gemeenschap uit veel nieuwe bewoners. Nieuwe cliënten die het programma wel ernstig nemen, de therapiegroepen goed gebruiken om aan zichzelf te werken en elkaar ook goed vooruit helpen in het programma. Met als resultaat dat gedurende verschillende maanden bijna niemand nog voortijdig het programma verlaat. Een ontmoeting met veel ‘oud-bewoners’ motiveert zo’n groep nog verder en ook het betrekken van ouders en familie bij het programma helpt de bewoners om gemotiveerd te blijven om aan zichzelf te werken en voor een nieuwe levenswijze te kiezen. Zo’n stabiele groep betekent ook dat er op het eind van het jaar een wachtlijst ontstond en dat het Halfweghuis binnenkort heel wat nieuwe bewoners mag verwachten.

Niet alleen uit de cijfers van De Kiem blijkt dat er een aantal nieuwe drugs in opmars zijn.

Vooral Mephedrone en Ketamine komen meer en meer voor. Ook in Vlaamse en Europese statistieken is die evolutie duidelijk vast te stellen.

Yoel en Maarten waren allebei verslaafd aan cocaïne. Beiden zijn redelijk laat beginnen gebruiken en hun gebruik escaleerde vrij snel na een emotioneel moeilijke periode. De een volgde het residentieel programma in De Kiem, de ander een ambulant traject. Allebei staan ze vandaag opnieuw met beide voeten op de grond.

Een familielid verwoordt dan weer zeer mooi hoeveel energie ouders kunnen opbrengen voor hun kind en hoe belangrijk het is om mee te werken, te participeren aan de behandeling van je zoon of dochter.

Ik ben blij en trots op de resultaten die de teams van De Kiem afgelopen jaar hebben behaald. De werking van De Kiem is tegenwoordig ruim! Met 85 medewerkers begeleiden we ongeveer 2000 cliënten: in ambulante of residentiële programma’s, in gevangenissen, via activeringstrajecten, in liaisonprojecten binnen de netwerken GGZ of als preventiewerkers.

Dirk Vandevelde Directeur

EEN JAAR VAN VERDER KIJKEN…

2024 werd het jaar van ‘verder kijken’. Verder kijken dan het heden, om de toekomst voor te bereiden. Verder kijken dan in eigen land, om innovatieve werkingen in het buitenland te bezoeken. En verder kijken dan het eigen aanbod, om andere sectoren en cliënten met psychische aandoeningen te ondersteunen.

Met steun vanuit Impact Together (een samenwerking tussen de Koning Boudewijnstichting en BNP ParisbasFortis) konden we een consultant inhuren om ons te begeleiden om een nieuwe visietekst voor De Kiem uit te werken en een evenwichtige beleidsstructuur voor de toekomst uit te tekenen. Enkele ervaren leden van het beleidsteam verlaten immers binnenkort de organisatie. Beide trajecten verliepen in een proces van co-creatie en transparantie, met vertegenwoordigers vanuit vrijwel alle afdelingen.

Met Europese middelen vanuit Erasmus+ konden we verschillende malen een aantal medewerkers op buitenlands studiebezoek sturen. Het betrof werkbezoeken naar Ierland, Griekenland, Italië en Nederland. Doel van deze bezoeken was om innovatieve vormen van ambulante en residentiele drughulpverlening voor kwetsbare groepen te verkennen.

Nieuw is ook dat De Kiem binnen de GGZ-netwerken Het Pakt en ADS participeert aan de uitbouw van zorgtrajecten voor personen met een primaire diagnose van psychische aandoening die rechtstreeks verband houdt met hun gebruik van illegale drugs. Het betreft hierbij dataverzameling om de doelgroep en problematiek beter in beeld te krijgen; vorming en opleiding binnen de ontvangende voorzieningen en de uitbouw van een liaisonfunctie om de in- en uitstroom te ondersteunen en vervolgtrajecten uit te werken. De Kiem participeert zowel in het netwerk geestelijke gezondheidszorg Het

Pakt als in het GGZ-netwerk ADS (Aalst, Dendermonde, Sint-Niklaas) waar het in samenwerking met Traject Aalst gestart is met de uitbouw van het liaisonproject. In de ADS-regio Midden en Zuid wordt nu samengewerkt met de PAAZ-afdelingen OLV en ASZ (nu samen AZORG), de PAAZ Sint-Blasius, de HIC (High Intensive Care, Ariadne) en de mobiele teams. In de ADS-regio Noord stemt men momenteel af met de PAAZ van VITAZ, PZ Sint-Hiëronymus, PZ Sint Lucia en de mobiele teams.

Zowel de nieuwe visietekst als de buitenlandse studiebezoeken en ook onze liaison-projecten binnen Het Pakt en ADS kwamen reeds uitvoering aan bod in ons tijdschrift. In de marge bij dit jaarverslag, alvast een tipje van de sluier betreffende het nieuwe organisatiemodel voor de toekomst.

Kijken we naar de cijfers van het voorbije werkjaar, dan merken we een gemengd beeld.

In het ambulant centrum te Gent blijft het bezettingscijfer net als in 2023 108%. Het aantal aanmeldingen daalt naar 234 (vs 326 in 2023 en 255 in 2022).

In de andere ambulante centra (Ronse, Geraardsbergen, Ninove en Dendermonde) wordt een bezettingsgraad gehaald van 103,63% (vs. 110,25% in 2023 en 112% in 2022) en tellen we 639 aanmeldingen (vs. 736 in 2023 en 779 in 2022). Het feit dat onze ambulante centra in het voorbije werkjaar (meer nog dan in andere jaren) kampen met lange wachtlijsten is de verklaring voor deze dalende cijfers.

In de antenne te Zele tellen we in 2024 drie nieuwe aanmeldingen en 36 (lopende) behandelingen.

In het najaar werd met de leden van het beleidsteam en 7 medewerkers vanuit verschillende deelwerkingen werk gemaakt van het uittekenen van een nieuw organisatiemodel voor de toekomst. Deze werkgroep kwam vijfmaal samen en het nieuwe model werd tweemaal besproken op een personeelsvergadering. Bij het uittekenen werd rekening gehouden met de groei van de organisatie (en de huidige deelwerkingen), het beschikbare urenpakket voor de verantwoordelijken en de noden en feedback vanuit de basis. We kiezen voor korte communicatie- en beslislijnen, gezamenlijke beleidsvoering door een beleidsteam, afdelingsoverschrijdende aandacht voor kwaliteit en innovatie, aanwezigheid van de verantwoordelijken in de teams, connectie en samenwerking tussen alle afdelingen en extra aandacht voor zorgtrajecten bij complexe hulpvragen. Voor alle beleidsfuncties werden ook de resultaatsgebieden geëxpliciteerd en uitgeschreven. In november zaten de leden van het beleidsteam en het bestuursorgaan ook samen om na te denken over een straf bestuur voor de toekomst.

Jaarverslag

Binnen de liaison-projecten werden er 102 cliënten gezien, binnen de WSEprojecten werden er 25 trajecten opgestart, binnen Housing First 2 trajecten en binnen het zorgaanbod voor justitiabelen met een mentale beperking/ ontwikkelingsstoornis en een verslavingsproblematiek (project Historische saldi) tellen we 99 dossiers. Deze aantallen worden in rekening gebracht bij bovenstaande cijfers wanneer het een effectieve aanmelding in onze centra betreft.

In het residentieel programma halen we een bezetting van 101,6 % (vs. 97,02 % in 2023 en 90% in 2022). Het aantal aanmeldingen gaat in stijgende lijn, nl. 312 (vs. 272 in 2023 en 269 in 2022), maar het aantal opnames daalt van 63 in 2023 naar 53. Het aantal vroeginterventies in de verschillende Drugpunten (in de politiezones Rhode-Schelde, Wetteren-LaarneWichelen, Assenede-Evergem en de Regio Puyenbroeck) stijgt verder naar 273 (vs. 255 in 2023 en 218 in 2022).

In de gevangeniswerking zien we een aanzienlijke stijging van het aantal aanmeldingen en behandelingen, doordat de Drugs- en Detentie-teams in de gevangenissen te Gent en te Dendermonde voor het eerst een volledig werkjaar actief zijn. Het betreft voor alle gevangenissen waar De Kiem actief is (Brugge, Ruiselede, Gent, Dendermonde, Oudenaarde en Beveren) 560 aanmeldingen (vs. 343 in 2023 en 203 in 2022) en 352 behandelingen

(vs. 258 in 2023 en 132 in 2022).

Ondanks de dalende cijfers in de ambulante centra (door de lange wachtlijsten), zien we voor alle deelwerkingen samen toch opnieuw een stijging van het totale aantal aanmeldingen (van 1941 in 2023 naar 2021 aanmeldingen). Het aantal behandelingen is vergelijkbaar met vorig werkjaar, nl.1027 (vs. 1035 in 2023).

Wat de cliëntkenmerken betreft is de analyse van het voorbije werkjaar beperkter dan vorige werkjaren, aangezien 2024 het eerste volledige werkjaar is dat we met een nieuw registratie- en facturatieprogramma werken (Ecqare). Gezien dit programma nog in ontwikkeling is kunnen we nog niet alle gewenste data voor het jaarverslag verkrijgen. Vooral de ambulante gegevens zijn dit jaar zeer beperkt.

In het residentieel programma spreken we over een gemiddelde leeftijd van 31 jaar (vs. 35 jaar in 2023), met 31% vrouwelijke cliënten (vs. 25% in 2023) en 53% van de cliënten heeft kinderen (vs. 48% in 2023). Als voornaamste producten worden alcohol (31%) en cocaïne (28% vs. 34% in 2023) vermeld en betreffende heroïne zien we een verdere daling van 15% (in 2023) naar 6%.

In de ambulante afdelingen tellen we 22% vrouwelijke cliënten en als voornaamste producten worden cocaïne

(31%), alcohol (20%) en cannabis (18%) vermeld.

Naast het dagelijkse werk met bewoners en cliënten en bovengenoemde projecten en engagementen vermelden we nog volgende initiatieven in 2024.

In het voorjaar werd de procedure voor de sociale verkiezingen vroegtijdig stopgezet, doordat er bij neerlegging van de lijsten geen kandidaten bleken te zijn. De arbeidsinspectie bracht ons een bezoek wat naderhand leidde tot een aantal verbeteracties en het aanstellen van een intern vertrouwenspersoon. In mei werd de graduatie van een 7-tal bewoners gevierd en in juni volgde een teambuildingsdag aan zee voor alle medewerkers. Tijdens de zomer werd dan weer werk gemaakt van een video op enkele werkplekken van De Kiem, waarbij verschillende medewerkers de nieuwe visietekst naar voor brengen.

In het najaar werd een GDPR audit uitgevoerd door Saskia Monseur die als externe DPO (data protection officer) enkele VVBV-centra adviseert en ook werd gestart met de implementatie van Multi-Factor Authenticatie (MFA).

En last but not least vermelden we hier nog dat Dirk Vandevelde op het EFTC-congres in Gdansk de EFTC-Eric Broekaert Award ontving, voor zijn jarenlange inzet als secretaris en penningmeester onder 3 EFTC-voorzitters.

Alle deelwerkingen samen genomen blijft de stijgende trend van het totaal aantal aanmeldingen zich verder doorzetten (van 1941 aanmeldingen in 2023 naar 2021). Dit door een toenemend aantal vroeginterventies en residentiele behandelvragen, maar vooral door het stijgend aantal aanmeldingen in de gevangeniswerkingen. In de ambulante centra zien we een opvallende daling van de eerste contacten, te verklaren door de lange wachtlijsten.

Aantal aanmeldingen

Gent

R/G/N/D

Gevangenis

Drugpunt

Residentieel

Zele

Aantal behandelingen

Aantal behandelingen

Het aantal effectief opgestarte behandelingen blijft vrij stabiel, nl. 1027 vs. 1035 in 2023.In de Drugpunten en vooral in de gevangeniswerkingen zien we een stijging. In de ambulante centra spreken we naast dalende aanmeldingscijfers ook over een dalend aantal lopende behandelingen. In deze centra kunnen minder behandelingen worden opgestart door het feit dat er lange wachtlijsten zijn en er voor geopteerd wordt om toch een eerste verkennend gesprek te blijven doen bij nieuwe aanmeldingen.

Gent

R/G/N/D

Gevangenis

Drugpunt

Residentieel

Zele

Gemiddelde leeftijd

Gemiddelde leeftijd & percentage vrouwelijke cliënten

Een analyse van de cliëntkenmerken leert ons dat de gemiddelde leeftijd van de cliënten residentieel daalt van 35 jaar naar 31 jaar. Ambulant konden we, gezien het nieuw registratie- en facturatieprogramma, de gemiddelde leeftijd niet achterhalen.

Percentage vrouwelijke cliënten

In de ambulante centra worden cocaïne (31%) en alcohol (20%) net als in voorgaande jaren (in het AC Gent) het vaakst vermeld als voornaamste product. Wat heroïne betreft blijft de dalende trend doorgaan (van 17%

Voornaamste product

Het percentage vrouwelijke cliënten bedraagt ambulant 22% en residentieel zien we na de daling in de voorgaande jaren, opnieuw een stijging in 2024 naar 31%.

53% van de cliënten in het residentieel programma heeft kinderen.

Residentieel in 2023 en 16% in 2022 naar 7% in 2024).

In het residentieel programma wisselen alcohol (31%) en cocaïne (28%) van plaats als vaakst vermeld voornaamste product (vs. respectievelijk 22% en 34% in 2023) en blijft de dalende trend wat heroïne betreft (nu 6% vs. 15% in 2023).

De scoring van het voornaamste product door cliënten blijft natuurlijk enigszins subjectief, maar de trend is duidelijk.

Verwijzer

Doorverwijzers (in %)

In Gent wordt 58% van de cliënten doorverwezen vanuit Justitie en in Ronse/G’bergen/Ninove/D’monde en ook residentieel komt de grootste groep op initiatief van de druggebruiker zelf of van zijn omgeving (respectievelijk 46% en 53%). Deze cijfers zijn vergelijkbaar met die van vorige werkjaren.

De Kiem bereikt in zijn verschillende afdelingen vnl. cliënten uit Oost-Vlaanderen. In het residentieel programma komt 44% uit Oost-Vlaanderen, 25% uit West-Vlaanderen en 23% uit Antwerpen.

De Onthaalafdeling slaagt er in zo’n 68% van de opgenomen bewoners te motiveren voor een verdere behandeling in de TG (vs 49% in 2023).

De gemiddelde verblijfsduur in deze afdeling is 38 dagen (vs.32 in 2023).

In 2022 tellen we 7 vangnetopnames (vs.13 in 2023) voor de TG, Tipi of het Halfweghuis.

In de Therapeutische Gemeenschap halen we een gemiddelde verblijfsduur van 200 dagen (6,6 maanden) tegenover 214 dagen in 2023.

Het bewonersaantal in de TG start in 2024 op 18 en eindigt op 25 bewoners. 15 personen (vs. 14 in 2023) verlaten vroegtijdig het programma. In 2023

Residentieel programma

starten in totaal 36 bewoners hun programma in de TG en 9 bewoners kiezen voor een vervolgbehandeling in het Halfweghuis van De Kiem.

In 2024 waren er 4 nieuwe opnames in de Tipi. De gemiddelde verblijfsduur bedraagt er 257 dagen (vs. 190 dagen in 2023). Van de 3 ouders die er in de loop van 2024 verbleven zijn 2 moeders eind december nog in opname. De Tipi-studio’s werden in weekends en vakantieperiodes ook gebruikt door meerdere bewoners uit de TG die daar tijdelijk de zorg voor hun kind op zich konden nemen. Al deze ouders (met een kind buiten het programma) krijgen ook opvoedingsondersteuning via de ouderwerking vanuit het Tipi-team.

Bij de start van 2024 verbleven 11 personen in het residentieel Halfweghuis. In de loop van het jaar werden 9 personen vanuit de TG opgenomen. Vier personen verlaten het HWH-programma en 7 personen gaan over naar de ambulante begeleiding. De gemiddelde verblijfsduur in het residentieel HWH bedraagt 7,8 maanden (vs. 7,6 maanden in 2023).

Bij de start waren er 6 personen in ambulante nazorg. In de loop van het jaar kwamen er 7 personen bij vanuit de residentiele nazorg (het HWH). Drie personen rondden de ambulante begeleiding af in onderling akkoord en twee personen rondden af na graduatie. Acht bewoners werden tijdens het graduatiefeest gevierd voor hun afgelegd herstel-traject.

Spuitenruil

Sinds mei 2015 bieden de ambulante centra van De Kiem in Ronse en Geraardsbergen spuitenruil aan in samenwerking met Spuitenruil Vlaanderen. In het ambulant centrum van Gent kan spuitenruil enkel voor bestaande cliënten. In Ninove werd hiermee in oktober 2021 gestart en in Dendermonde startte men met spuitenruil in september 2022.

Spuitenruil heeft tot doel besmettelijke aandoeningen en andere gezondheidsrisico’s te voorkomen, besmettingsaccidenten bij andere bevolkingsgroepen te voorkomen en het aanzetten tot meer zorg en hulpverlening via gerichte doorverwijzing.

In De Kiem gaan de cijfers voor het verdelen en recupereren van spuiten en het aantal contacten nog steeds in dalende lijn.

Spuitenruil De Kiem Ambulant Ronse – GeraardsbergenGent – Ninove – D’monde

In alle ambulante centra samen zijn 1150 spuiten verdeeld en 4675 spuiten gerecupereerd. Ondanks de verdere

blijven deze cijfers bevestigen dat spuitenruil zinvol is en dat er vraag naar is.

In 2024 blijft De Kiem actief in 6 gevangenissen. In het penitentiair landbouwcentrum te Ruiselede engageert al vele jaren in het “B.leave-project”. De Kiem haalde in 2024 opnieuw de gunning binnen voor welzijnsprojecten ‘Kortdurend Drugprogramma Terugvalpreventie voor druggebruikende gedetineerden’ gefinancierd vanuit de

Gevangeniswerking

FOD Justitie. in de gevangenissen van Beveren, Oudenaarde en Brugge. Ook de “Drugs en Detentie”-projecten in de gevangenissen van Gent en Dendermonde-Nieuw, gefinancierd vanuit de FOD Volksgezondheid, werden gecontinueerd. Alle projecten in de Oost-Vlaamse gevangenissen gebeuren nu in partnerschap met CGG

Adentro, MSOC Gent, Tandem en (voor Dendermonde-Nieuw) CGG ScheldeDender-Waas.

Doordat beide Drugs en Detentie-projecten voor het eerst terugblikken op een volledig werkjaar, stijgt het totale aantal aanmeldingen en behandelingen in 2024 aanzienlijk.

De Kiem heeft vier Drugpunten, met name in de politiezones Rhode-Schelde (de gemeenten Oosterzele, Melle, Merelbeke en Destelbergen), WetterenWichelen-Laarne, Assenede-Evergem en in de politiezone Regio Puyenbroeck (de gemeenten Lochristi, Wachtebeke en Zelzate). Twee strategische doelstellingen staan bij deze diensten voorop: lokale preventie en vroeginterventie (informatie, advies en begeleiding), verder afgekort als VI.

Drugpunt organiseert preventieactiviteiten op maat van verschillende doelgroepen en volgens hun behoeften: kinderen en jongeren in lager of secundair onderwijs, jongvolwassenen die een rijbewijs halen, jongeren die fuiven of op kamp gaan, ouders, ouderen en alle volwassen burgers. Hierbij wordt gebruik gemaakt van bestaande of nieuw uitgedachte preventiepakketten of –campagnes en ook van eigen workshops op maat.

In het voorbije werkjaar werden in de politiezone Wetteren-Wichelen-Laarne 76 begeleidingen gerealiseerd, in Rhode-Schelde betrof dit 52 begeleidingen, in Regio Puyenbroeck 101 en in Assenede-Evergem 44 begeleidingen. Alles samen steeg het aantal vroeginterventies naar 273, het hoogste cijfer in de voorbije vijf jaar.

Bekijken we het type begeleiding, dan zien we dat dit voornamelijk vroeginterventies betreft (45,8%), met daarnaast ook advies- en infogesprekken (16,1%), doorverwijzingen (12 %) en context-gesprekken (9,5%). Het aantal no shows of vroegtijdige afhakers betreft zo’n 14,6%.

Naast de aanmeldingen op eigen initiatief en via familie en vrienden (samen 79) blijft de politie in alle zones de belangrijkste doorverwijzer.

Het belangrijkste product bij aanmelding in de 4 politiezones blijft cannabis (32,6%), met daarna alcohol (20,1%) en vervolgens cocaïne (11,3%). Opvallend is dat net als in 2023, 29 cliënten (10,6%) Mephedrone als belangrijkste product vermelden.

Met financiële steun van de stad Geraardsbergen biedt De Kiem extra ondersteuning aan druggebruikende ouders. De centrale doelstelling van deze ‘verruimde’ begeleiding is om een betere omkadering te voorzien voor de ouder(s) en de kind(eren) door organisatie-overschrijdend te werken en op die manier de alertheid en de expertise bij een ruimer netwerk van hulpverleners te bevorderen.

In 2024 tellen we sinds de start van het project (in juni 2020) 36 lopende ‘actieve’ dossiers met kinderen tot de leeftijd van 12 jaar. Deze gezinnen kunnen dankzij dit project veel intensiever opgevolgd worden.

Het betreft vooral langdurige trajecten omwille van de chronische en complexe problematiek.

Ambulante projecten

In het kader van het Europees Sociaal Fonds participeerde De Kiem in 2023 als ‘experten-partner’ aan 5 projecten in Zuid-Oost-Vlaanderen. Deze ESFprojecten zijn nu allemaal afgerond. Ondertussen participeert De Kiem sinds begin 2024 aan 3 gelijkaardige projecten binnen het kader van WSE (Werk & Sociale Economie). Het betreft B’OOST partnerschappen in de regio’s Scheldeland, Vlaamse Ardennen en Dender Zuid (Ninove-DenderleeuwGeraardsbergen). De doelstelling – de kloof naar de arbeidsmarkt verkleinen – is dezelfde gebleven. De doelgroep is uitgebreid naar alle volwassenen (en niet enkel personen tussen 18 en 30 jaar). In de partnerschappen neemt De Kiem de rol op van “expert” en niet van trajectbegeleider, maar medewerkers

van De Kiem worden soms ingeschakeld om de intakes te doen. Ze hebben zelf 25 trajecten opgestart, specifiek rond een drugproblematiek.

In het voorjaar van 2023 werd de projectoproep “Ambulant Zorgaanbod voor niet-gedetineerde justitiabelen met een psychische problematiek” gelanceerd vanuit het Agentschap Justitie en Handhaving. Voor de doelgroep “Justitiabelen met een mentale beperking/ontwikkelingsstoornis en een verslavingsproblematiek” werden 3 projectvoorstellen ingediend door De Sleutel, De Kiem en CGG ZuidOost-Vlaanderen. De Kiem richt zich hierbij op Dendermonde en Ninove. Doelstellingen zijn het verlagen van de drempels inzake toeleiding, het voor-

zien in bijkomende capaciteit en het inzetten op expertisedeling onder de betrokken partners.

In dit project tellen we sinds de start 99 dossiers. In 2024 zijn 37 dossiers afgerond, waarvan 60 % (22) positief. 76 % van de lopende dossiers verlopen positief. Slechts 3 dossiers werden niet opgestart.

Sinds 2024 participeert De Kiem, naast verschillende andere partners, aan Housing First Dender. Housing First betreft het aanbieden van een permanente woonvorm met eigen huurcontract en langdurige multidisciplinaire ondersteuning aan mensen die langere tijd (>1jaar) dakloos zijn en kampen met een verslaving- en/ of psychiatrische problematiek. De aanwezige ondersteuning – met het oog op het behoud van de woonst en harmreduction/herstel – daagt de huurder uit een passend traject op te starten om finaal de zelfredzaamheid en kwaliteit van bestaan te verhogen.

De opdracht van De Kiem bestaat uit deelname aan het instroomoverleg en uit begeleiding van mensen die te kampen hebben met een afhankelijkheidsproblematiek. De Kiem begeleide in 2024 twee personen op de wachtlijst voor een huis. Voor deze begeleiding ontvangt De Kiem geen extra middelen.

Laat ons eindigen met de reeds in de inleiding vermelde zorgtrajecten voor personen met een primaire diagnose van psychische aandoening die rechtstreeks verband houdt met hun gebruik van illegale drugs. Het betreft hierbij dataverzameling om de doelgroep en problematiek beter in beeld te krijgen; vorming en opleiding binnen de ontvangende voorzieningen en de uitbouw van een liaisonfunctie om de in- en uitstroom te ondersteunen en vervolgtrajecten uit te werken. In het GGZ-netwerk ADS neemt De Kiem samen met Traject Aalst het voortouw en werd een samenwerking vorm gegeven en uitgebouwd met PAAZ OLV Aalst, PAAZ ASZ, HIC Ariadne, PAAZ afdeling sint Blasius-Dendermonde en met de Mobiele teams Dender Zuid en

Aalst. In het laatste kwartaal van 2024 werden 74 cliënten gezien om waar mogelijk een zorgplan uit te werken. In het netwerk Geestelijke Gezondheidszorg Het PAKT nemen De Sleutel, PC Frapello, Karus, UZ Gent, PC GentSleidinge en De Kiem de opdracht op zich. De coördinatie gebeurt door een medewerker van Karus. De Kiem

Op 13 mei 2025 werd op een feestelijke personeelsvergadering het nieuwe organisatiemodel met naam en toenaam voorgesteld en werd de nieuwe visietekst nogmaals in de kijker gezet met een persoonlijke attentie voor iedere medewerker.

ondersteunt hier de PAAZ Glorieux in Ronse door participatie aan de teammomenten en aan de middelengroep en door het ondersteunen van cliënten in het opstellen van een zorgtraject. In 2024 werden aldus 28 cliënten gezien.

Dirk Calle Beleidsmedewerker

2023 > 2024 IN CIJFERS

108 % > 108 % Gent

1941 > 2021 aanmeldingen

1035 > 1027 behandelingen

1580 > 1150 verdeeld 6545 > 4675 gerecupereerd

37 > 16 contacten

LIAISONPROJECTEN

110,25 % > 103,63 % RGND 97,02 % > 101,6 % Residentieel

GAVERE - MERELBEKE GENT - RONSE

GERAARDSBERGEN - NINOVE DENDERMONDE + ZELE

BRUGGE – RUISELEDE GENT - DENDERMONDE OUDENAARDE – BEVEREN

RHODE&SCHELDE

WETTEREN-LAARNE-WICHELEN ASSENEDE-EVERGEM REGIO PUYENBROEK

72 > 81 medewerkers

gemiddelde leeftijd 44 > 42,95 gemiddelde anciënniteit 13,57 > 12,32

Ambulant 35 jaar

man

cocaïne

255 > 273 vroeginterventies Residentieel

#KOM MAAR AF Een nieuwe visietekst

Een organisatiemodel voor de toekomst Werkbezoeken Griekenland – Italie – Nederland

NIET ALS VERWACHT

Ik ben klaar voor mijn vroegdienst. De nachtwacht laat me weten dat het gisteren rustig was. Gelukkig, want er staat van alles in mijn agenda. Ik schakel mijn laptop aan en geef de aanwezigheden in. Alle bewoners zijn er nog. Top!

Terwijl ik in het stafdagboek lees over de huidige groepsdynamiek, druppelen de bewoners één voor één naar beneden. Ze wensen me een goeiemorgen terwijl ze de slaap nog wat uit hun ogen wrijven.

Om kwart voor acht schuif ik mee aan tafel voor het ontbijt. De bewoners vertellen vol enthousiasme over hun avond. Een aangenaam begin van de dag, dit zijn vaak de momenten waarop je de bewoners het best leert kennen. Na het ontbijt is het tijd voor het ochtendpraatje. Ik wil weten hoe iedereen er bij zit en welke doelen ze zich vandaag stellen. De ene moet ik temperen omdat hij teveel hooi op zijn vork neemt en de andere spoor ik aan om meer verantwoordelijkheid te nemen en te durven veranderen.

Een derde gaat vandaag voor de eerste keer in de TG meedraaien en ervaart wat stress. Een vierde zit er niet goed bij; de zucht naar gebruik trekt hem naar buiten. Ik nodig hem uit om straks met mij te komen spreken.

In het gesprek vertelt hij over de rotnacht vol gepieker die hij achter de rug heeft en hij wil er de brui aan geven. Ik probeer hem uit te leggen dat vluchtgedachten normaal zijn en dat ik begrijp dat hij het lastig heeft. Tegelijk zou ik niets liever willen dan dat hij de moed vindt om door te zetten en dat hij aan zichzelf kan bewijzen dat hij moeilijke momenten clean kan doormaken. Het doet hem zichtbaar deugd om te spreken en hij kiest er vooralsnog niet meer voor om te vertrekken. Even later zie ik een medebewoner hem een bemoedigend klopje op de schouder geven. Het voelt goed om deze betrokkenheid te zien.

Na de morgenmeeting, die om 9u15 gepland stond, kom ik via onze dag-

dienst te weten dat een bewoonster een deadline niet heeft gehaald. Ze had afgesproken dat ze vandaag een opdracht zou binnen brengen, en heeft zich hier dus niet aan gehouden. Ik stap op haar af en spreek haar hierover aan. Het ene excuus volgt het andere op: “Was dat vandaag?”, “Ik wist dat niet…”, “Ik had het te druk gisteren”, “Ik kon niet op de laptop”, “Huh? Ik heb dat toch wel gedaan?”. Soit, ik krijg het op mijn heupen van deze technieken en vraag haar om gewoon eerlijk te zijn. Deze vraag komt duidelijk verkeerd binnen en ze verheft haar stem. “Noem je mij een leugenaar?!”. Oké, dit gaat de verkeerde kant op. Daarom vraag ik haar om naar de intro-kamer te gaan (een moment voor individuele feedback). Tijdens de intro maak ik haar duidelijk dat ik niet gediend ben met al haar uitvluchten en leg ik uit dat fouten maken kan, als je ze maar recht zet.

Ik wil aan het lijstje in mijn agenda beginnen, maar krijg op dat moment telefoon van de ploeg ‘Was en Strijk’: de onthaal-bewoners hebben hun was niet goed gesorteerd en zouden hierop aangesproken moeten worden. Bij het verlaten van mijn bureau zie ik dat een TG-bewoner in de leefruimte staat. Hij is een half uur te vroeg om de onthaalbewoner op te halen om mee te draaien, dus ik zoek samen met hem uit waar de communicatie is fout gelopen en stuur hem terug. Nadat ik de onthaalbewoners heb verzameld, spreek ik hen aan over de was. Ze beloven hierin aandachtiger te zijn. Oké! Een bewoner vraagt mij om een gesprek maar ik zie de dagdienst teken doen dat ik best even naar het bureau kom. Ik beloof de bewoner dat ik straks met hem zal spreken en ga het bureau binnen. Daar verneem ik dat een halfweghuisbewoner een terugval heeft gehad en in vangnet wenst te komen. Altijd spijtig om te horen, maar goed dat ze zich niet verder laten afglijden. We spreken een moment af waarop de vangnetopname kan gebeuren en ik concentreer mij verder op de huidige

bewonersgroep en doe het beloofde gesprek.

Om 10u30 komt een nieuwe bewoner in opname. Ik ontvang hem en zijn ouders en beantwoord de vragen die ze nu al hebben. Na een half uurtje ronden we dit gesprek af en is het tijd voor de check van kledij, douche en urinecontrole. Daarna doorlopen we de papieren voor de administratieve intake en breng ik alles in orde op ons online platform. Het gaat vlot! Ik ben net op tijd rond om voor het middagmaal aan te schuiven bij de bewonersgroep.

Bij het overleg breng ik mijn collega, die de groep straks van mij overneemt, op de hoogte en ondertussen kan ik genieten van een stuk taart dat een andere collega zomaar heeft meegebracht. De dag liep niet zoals verwacht, maar was niettemin boeiend en zinvol. En als je dit in een machtig team kunt bespreken, dan ben je blij deze job te kunnen doen.

Goed, hoog tijd om aan het lijstje te beginnen.

Martijn Waignein, begeleider in de onthaalafdeling

Een dag in het leven van een begeleider in de onthaalafdeling.

STEUN OM VOL TE HOUDEN…

Best wel spannend. Die dag kwamen 18 ex-bewoners op bezoek in de TG, om hun ervaringen te delen met de huidige bewoners. Zowel bewoners die nog recent de overgang maakten richting halfweghuis als bewoners die reeds jaren geleden een TGprogramma volgden waren present. Iedereen werd verwelkomd in een ‘general meeting’ en alle bezoekers konden zelf kiezen in welke afdeling ze wilden aansluiten, om samen aan het werk te gaan. In een afdelingspraatje, tijdens het werk en tijdens het gezamenlijke middagmaal was er meer dan tijd genoeg om elkaar te leren kennen en ervaringen en herinneringen uit te wisselen. In de namiddag werd de groep opgesplitst in verschillende ‘peergroepen’. Iedereen was vooraf uitgenodigd een voorwerp mee te brengen dat hem of haar tijdens het programma steun en moed gaf/geeft om vol te houden. Een mooie manier om hierover in gesprek te gaan, met vaak heel herkenbare en bemoedigende getuigenissen. De dag werd klassiek afgesloten met een middagmeeting waarin iedereen de kans kreeg nog even te reflecteren en een persoonlijke dank of waardering uit te spreken.

“In de voormiddag kreeg ik de kans om wat bij te praten met iemand die hier zijn programma deed in 2021. ’s Namiddag nam ik mijn piano/ keyboard mee naar de peergroep. Muziek is mijn passie en mijn beste vriend als ik me even minder voel. Hiernaast nam ik ook nog mijn klein appelboompje ‘Pommelientje’ mee, dat samen met mij groeit in het programma. Het verhaal van ‘Pommelientje’ is als volgt ontstaan. Op een zondag in De Kiem at ik een appel en zag ik in het klokhuis dat één van de pitjes al ontkiemd was in de appel. Ik heb het pitje dan meteen geplant in een pot en na 3 dagen kwam er al een eerste blaadje tevoorschijn. Zoals de appel groeit ben ook ik hier aan het ontkiemen en groeien in mijn herstel. Ik heb enorm genoten van deze dag en veel opgestoken van de oudere bewoners. Het gaf me nieuwe motivatie om het hier goed te doen en door te zetten. Ooit wil ik hier zelf terugkomen om mijn ervaringen door te geven aan een nieuwe generatie. – Nant

Ik moet toegeven dat ik niet had gedacht dat ik zoveel uit deze dag ging halen. Mijn voorwerp van houvast is een trui van mijn dochter. Ik ben al snel te weten gekomen dat kinderen een rode draad zijn in het programma van alle bewoners die ouder zijn. Onze kindjes zijn een grote motivatieboost om door te zetten. De persoon met wie ik een uitgebreid gesprek heb gehad over onze voorwerpen had gekozen voor een kaart met een foto van haar zoon en haar verhaal was echt herkenbaar waardoor ik onmiddellijk verbinding ervaarde. Ik keek op naar haar afgelegde weg als ex-bewoonster en als ouder. Alle bezoekers hebben mij bewezen dat een nuchter en gelukkig leven mogelijk is als je er maar blijft voor kiezen om dat te bereiken.- Matthias

“Voor mij was de terugkomdag iets waar ik veel kracht en voldoening heb uitgehaald. Dit is mijn tweede programma en ik zag de mensen uit mijn vorige opname hier en hoe goed ze het wel doen nu. Dit geeft me kracht om te blijven vechten voor wat zij al hebben opgebouwd. De verhalen van de mensen die hier doorheen de jaren hebben gezeten hebben hebben me echt laten inzien wat het programma kan betekenen als je het met beide handen vastneemt. Ik ben blij dat zo’n dagen worden georganiseerd. - Kiefer

Ik koos als voorwerp een kledingstuk van mijn dochtertje dat altijd bij mij ligt in bed. Voor ik ga slapen neem ik dat even bij me en kus ik mijn dochter denkbeeldig slaapwel. Ik heb mijn verhaal hierover gedeeld en ik was ook ontroerd door de verhalen van anderen. Er was onder meer iemand met een steen die hij had gekregen tijdens de kampweek met de TG – mensen met foto’s van kinderen en dieren – een kussen van een mama die ziek was – een logo van Krav Maga sport dat iemand houvast biedt… Een programma in een TG volgen is een aparte ervaring die alleen mensen kunnen begrijpen die het ook hebben gedaan. Bij vele mensen is het in of na de TG een verhaal van vallen en terug opstaan. Dit wist ik wel al, maar het blijft toch een confrontatie met de realiteit. Dit heeft me het inzicht gegeven om alles uit mijn programma te halen om zo sterk mogelijk terug naar buiten te kunnen gaan. In de slotmeeting voelde ik veel oprechte warmte en vriendschap. De terugkomdag deed me beseffen dat ik niet alleen ben in mijn gevecht tegen mijn verslaving en dat ik anderen nodig heb in mijn herstel. - Geoffrey

Op 29 maart ging er voor de zesde maal een terugkomdag door in de therapeutische gemeenschap.

Op 27 april ging er ook een meedraaidag door voor de ouders en familie van de bewoners. Een dag waar ze kunnen proeven van wat het betekent om in een therapeutische gemeenschap te leven. Op zo’n dag kunnen de bewoners hun familie laten ervaren hoe het werk er aan toe gaat in de verschillende afdelingen doordat ze zelf mee aan de slag moeten gaan. Ze nemen daarnaast ook deel aan een workshop lichaamswerk; voor velen een indrukwekkende ervaring. Er wordt samen gegeten en afgesloten met een gezamenlijke middagmeeting. Naast het beter leren kennen van de TG-werking, is het mooi dat bewoners elkaars familieleden leren kennen en dat de bezoekers gedurende die dag alle bewoners leren kennen. Steeds weer een deugddoende ervaring.

VERSLAVING, GEESTELIJKE

GEZONDHEID EN HERSTEL: VAN ONDERZOEK NAAR PRAKTIJK

Het EWODOR 2025-symposium, georganiseerd in samenwerking met het Braga Solidarity Centre - Homem Project en de European Working Group On Drug-Oriented Recovery Research (EWODOR), vindt plaats op 9 en 10 oktober in de Aula Magna van de Faculteit Filosofie en Sociale Wetenschappen (FFCS) van de Katholieke Universiteit Portugal (UCP) in Braga.

Dit evenement heeft een traditie om onderzoekers en professionals uit heel Europa samen te brengen, met als doel ideeën en recente bevindingen over de behandeling en het herstel van drugsverslaving uit te wisselen. Het thema van dit jaar is 'Verslaving, geestelijke gezondheid en herstel: van onderzoek naar praktijk' …

… en omhelst volgende hoofdonderwerpen:

- Middelengebruik en -misbruik –inclusief preventiestrategieën, schadebeperking, behandelingsmethoden en sociaal-culturele perspectieven op verslaving.

- Geestelijke gezondheid en psychologisch welzijn – het verkennen van diagnostische, therapeutische en gemeenschapsgerichte reacties op uitdagingen op het gebied van geestelijke gezondheid gedurende de hele levensduur.

- Herstel en veerkracht – het aanpakken van persoonlijke, klinische en systemische paden naar herstel, evenals factoren die veerkracht bevorderen bij individuen en gemeenschappen.

- Trauma en negatieve ervaringen – het onderzoeken van de impact van trauma op de geestelijke gezondheid en het gedrag, en effectieve interventies voor genezing en integratie.

- Kwetsbaarheid en sociale uitsluiting – het richten op risicogroepen, zoals mensen die dakloos zijn, gevangen zitten, migreren of in armoede leven.

- Therapeutische processen en innovatie – het presenteren van nieuwe methodologieën, reflectieve praktijken en opkomende benaderingen in therapie en psychosociale ondersteuning.

- Interdisciplinaire benaderingen –het aanmoedigen van de dialoog tussen psychologie, maatschappelijk werk, psychiatrie, onderwijs en volksgezondheid.

GEVOELENS ALS STEUN

De voorbije 20 maanden heb ik ervaren als een emotionele achtbaan, met veel hoop, maar ook angsten over het risico van het verlaten van het programma en paniek bij het denken aan deze mogelijkheid en een opnieuw sombere toekomst.

Ik ben "slechts" pleegmama, de mama van het hart. Toch waren de emoties, de tranen soms en de boosheid ook reëel. Waarom die boosheid? Omdat, soms, mijn dochter van het hart - die ik uiteindelijk als mijn eigen dochter beschouw - leek te verzwakken, te twijfelen, te willen opgeven. En ik dacht aan al onze teleurstellingen, aan het steeds opnieuw moeten starten wat eindeloos leek, aan die uitweg die me puur utopisch leek. Ik was ook boos op al diegenen en datgene wat, in het verleden, mijn "dochter" zo diep in de put duwde. Ik was boos op mezelf omdat ik niet, vóór haar programma, had kunnen voorkomen dat ze naar de hel ging en ik het niet op tijd had gezien. Omdat ik er niet was toen ze me het meest nodig had of haar had bedreigd, omdat ik dacht dat een "elektroshock" voldoende zou zijn.. maar de boosheid, op dat niveau, is altijd een slechte raadgever.

Ik stel me ook voor hoe al deze gevoelens nog sterker zijn voor de ouders en naasten "van hetzelfde bloed".

En toen voelde ik me schuldig dat ik medelijden had met mijn eigen lot terwijl mijn dochter zich te eenzaam, te ver weg voelde, om haar eigen angsten te beleven. En snel nam de rede weer de overhand. Hier moet ik mijn echtgenoot bedanken die me steunt en me volgt in alle stappen voor onze "dochter" want wij, ouders en naasten, hebben ook onze eigen zwakheden en behoefte aan steun in zulke momenten.

Onze kinderen steunen vereist ook dat we tijd aan hen besteden, deelnemen aan vergaderingen en hen vaak schrijven, vooral aan het begin van hun programma. Dat we soms zorgen voor materiële zaken, hun achtergelaten huisvesting en zorgen voor hun kind(eren) en dat we ons eigen werk en dagelijks leven op zijn kop zetten om hen prioriteit te geven en vooral, hen al onze liefde te bewijzen.

In de loop van de maanden waren er steeds meer tevredenheden. Eerst was er het geluk om elkaar weer te ontmoeten en opnieuw indrukken uit te wisselen. Daarna bracht elk bezoek positieve gevoelens met zich mee omdat je de vooruitgang kon zien.

Je kind zijn leven weer in eigen handen zien nemen, zich weer bewust zien worden van de realiteiten van het leven, het werk in gemeenschap, de reintegratie in de samenleving voorbij de moeilijkheden van het opnieuw volgen van regels, brengt rust en hoop.

Ik weet nu dat je soms enkele gevechten moet verliezen om een oorlog te winnen, dat niemand ongedeerd blijft van de schadelijke effecten van verslavingen, die op een gezin inwerken als een dominospel; dat je soms de dialoog moet heropenen, maar vooral sterk, zelfverzekerd en volhardend moet blijven. Je moet je eigen teleurstellingen of emoties weten te verbergen om te blijven ondersteunen met begrip, geduld en oneindig veel liefde. Een terugval is altijd mogelijk en

waakzaamheid blijft geboden. Ik denk vaak dat niets volledig gewonnen is, maar als steun heb ik mezelf beloofd de hand van mijn dochter niet meer los te laten en er te zijn om haar te helpen opstaan, zelfs als ze struikelt of valt. De strijd, zowel die van onze kinderen als die van onszelf, is veel meer waard dan wanhoop of onverschilligheid, die alleen maar zou kunnen leiden tot uiteindelijk misschien een leven zonder hen.

Momenteel vervolgt mijn dochter haar traject in Merelbeke en deze derde fase, die meer vrijheden biedt, is een nieuwe ervaring. Een vertrouwensrelatie is noodzakelijk, maar de steun blijft ook belangrijk, evenals een regelmatige ontvangst thuis of geplande bezoeken, samen wandelen of gewoon praten over de toekomst, het hervatten van werk en een stabiel leven. We bellen elkaar praktisch elke dag en dat zijn echt gelukkige momenten. Ik wens alle ouders toe dat ze hun kind zo lang mogelijk kunnen begeleiden en ondersteunen, want het programma van De Kiem is echt voordelig, positief en het is een geweldige kans om eraan deel te nemen.

Sylviane

STRENG MAAR RECHTVAARDIG EN BEGRIPVOL

Hallo, ik ben Maarten. Op mijn 25ste ben ik in contact gekomen met cocaïne. Onder vrienden. Initieel een keer per maand. Maar al vrij vlug bij iedere gelegenheid om uit te gaan. Wekelijks dus en vaak twee keer in het weekend.

Op dat moment slaagde ik er wel lang in om impact te vermijden op werk, vrienden en relatie. Misschien minder lang dan ik mezelf wijs heb gemaakt. Maar vooral, achteraf gezien, was

er eigenlijk vrij snel al geen sprake meer van "onder controle". Uitgaan moest twee keer per weekend, ieder weekend. Liefst ook nog eens op donderdagen na het werk. Coke was een even groot doel geworden als gewoon plezier hebben. Of plezier ging zeker wel volgen na coke.

Echt helemaal uit de hand lopen deed het na mijn 30ste verjaardag. Na 12 jaar heb ik toen een punt gezet achter een relatie, op het moment dat we heel concreet over kinderen nadachten. Hoewel ik dat lang heb trachten te ontkennen, moet ik vandaag toegeven dat coke uiteindelijk aan de oorzaak lag van die relatiebreuk. Fysiek en mentaal niet meer in orde nam ik verkeerde beslissingen met weinig respect voor de persoon waar ik een relatie mee had.

Hoe dan ook was toen het hek van de dam. Van meerdere gram per weekend ging het naar meerdere gram per dag. Ik takelde verder af, fysiek en mentaal; ik maakte schulden en raakte mijn job kwijt. Toch slaagde ik er in de schijn hoog te houden, tot bij een nieuwe vriendin en haar zoon toe.

Het is die vriendin die zo’n twee jaar terug ingreep. In een roes van vreugde dat alles voorbij zou zijn zocht ik toen alleen hulp bij een dokter. Dat bleek even arrogant als naïef te zijn. Ik wou uiteindelijk de confrontatie met mezelf misschien niet aangaan. Soms denk ik zelf dat ik onbewust toch nog de optie open hield om misschien ooit nog ge-

controleerd gebruik te overwegen. Dat bleek uiteindelijk ook de doorslag te geven want stilletjes aan maar zeker ben ik weer volledig hervallen. De afkeuring die ik voelde bij de dokter en bij mijn omgeving hielpen niet.

Na een tweede interventie, bijna exact een jaar na de eerste, kwam ik in contact met De Kiem. Initieel had ik die optie nooit overwogen, te trots om toe te geven dat ik dit soort hulp nodig zou hebben. Misschien zelf wat neerkijkend. Uiteindelijk heb ik er het streng maar rechtvaardig en vooral begripvol klankbord gevonden dat ik nodig had. Het - voor mij ambulante - traject was niet eenvoudig. De confrontatie met mezelf was evenveel een trigger tot gebruik als een antwoord op veel vragen.

We zijn nu ongeveer 9 maand na het afsluiten van mijn traject. Ik ben evenveel maanden clean. Ik kan weer papa zijn voor ondertussen twee prachtige kinderen en kan weer vriend zijn voor een vriendin die me, zelfs als het onuitstaanbaar moeilijk was, de kans is blijven geven om mezelf terug te vinden, door en bij De Kiem. Ik ga nog iedere maand langs in De Kiem. In de eerste plaats omdat ik op mijn hoede wil blijven voor herval, maar evenzeer omdat ik voorlopig ook geen afscheid kan nemen van dat klankbord dat mijn redding is gebleken.

Het kan als je je laat helpen!

Maarten

HET RECHTE PAD

Een aantal jaar geleden ging alles nog goed. Ik was verliefd en verloofd met een prachtige vrouw.

Bij haar begonnen de kriebels, na 4 jaar samenzijn, om aan kinderen te beginnen. Voor mij was dat nog te vroeg en ik had nog niet genoeg geld gespaard om een huis te kopen om kinderen in groot te brengen. Hierdoor begonnen we uit elkaar te groeien en ben ik meer en meer beginnen drinken en coke gebruiken. We zijn uit elkaar gegaan en toen waren voor mij de remmen volledig los. Heel snel is mijn coke-verslaving vervolgens uit de hand gelopen. Ik trok meer op met andere mensen die ook gebruikten en sprak bijna niet meer af met mijn goede vrienden die geen drugs gebruiken. Ik kwam vaak te laat op het werk en begon ook op mijn werk te gebruiken zonder dat mijn baas het doorhad.

Het laatste jaar voor mijn opname was ik zelfstandig tuinaannemer/boomverzorger, maar door mijn gebruik werkte ik nog nauwelijks. Ik reed veel rond om telkens mijn behoefte om te gebruiken te kunnen bevredigen. Meermaals ben ik dan door politie tegengehouden onder invloed en met drugs op zak. Op een gegeven moment ben ik dan in elkaar gezakt als een emotioneel wrak en trok ik aan de alarmbel. Mijn eerst

opname in de eenheid psychiatrische spoedinterventie in Kortrijk duurde 3 weken. Na 4 weken clean te zijn, ben ik echter heel snel terug de dieperik in gegaan. Zo'n korte opname was niet voldoende.

Na 8 maanden intensief gebruik heb ik dan met behulp van mijn moeder de stap gezet om me te laten opnemen in De Kiem. Ik was heel blij dat ik een week na mijn introductiegesprek al mocht binnengaan in de onthaalafdeling, want overal was het met wachtlijsten van enkele maanden. Het TG-programma was niet evident en meermaals heb ik getwijfeld om vroeger het programma te verlaten. Nu ben ik trots dat ik het heb volgehouden. Mezelf en anderen confronteren, leren strijken, eten maken, werken in de emo-groepen,... het waren allemaal noodzakelijke stappen om een clean, gezond en gelukkig leven te kunnen leiden.

Dan kwam de stap naar het halfweghuis. Ik dacht eerst dat het ook ging lukken zonder het HWH te doen, maar al snel werd ik overtuigd om het volledig residentieel traject uit te doen.

Het HWH was voor mij de ideale manier om alles wat ik geleerd had in de TG ook in de praktijk uit te voeren.

Nu woon ik al 9 maanden alleen en ben ik De Kiem heel dankbaar om mij op het rechte pad te trekken en te houden. Ik ben ook heel trots op mezelf dat ik doorgezet heb en eind mei zal gradueren! Ik ben mijn lotgenoten en de medewerkers van De Kiem heel dankbaar om mij altijd het juiste voor te houden. Ik hoop dat mijn verhaal hoop kan geven aan mensen die na mij het programma doen.

Yoel

ERVAREN IN HERSTEL

De Kiem biedt hulp aan personen die problemen ervaren door het gebruik van drugs en aan mensen uit hun omgeving.

Het residentiële luik van het programma te Gavere omvat een onthaalafdeling, een therapeutische gemeenschap (T.G.), een woonhuis voor moeders / vaders met kinderen en verschillende halfweghuizen.

Het ambulante luik omvat ambulante centra te Gent, Ronse, Geraardsbergen, Ninove en Dendermonde een gevangeniswerking en vier regionale preventiediensten.

Colofon

Redactie

Dirk Calle, Jo Thienpont, Dirk Vandevelde

Eindredactie en Directie Dirk Vandevelde

Fotografie

Dirk Calle, Jo Thienpont, Krista De planter

Vormgeving dotplus

Abonnement

Abonnementen kosten 15,- euro voor vier nummers, te storten op rekeningnummer BIC GEBABEBB / IBAN BE 270012 1652 3173 van v.z.w. De Kiem, 9890 Gavere.

Voor giften vanaf 40,00 euro kan u een attest voor fiscale vrijstelling bekomen.

Adressen

Contactadres voor opname of begeleiding (elke werkdag te bereiken van 8u30 tot 17u00)

Ambulant Centrum Gent Kortrijksesteenweg 185, 9000 Gent

Tel. 09/245.38.98 Fax 09/245.41.71 ambulant.gent@dekiem.be

Ambulant Centrum Ronse Oswald Ponettestraat 31 9600 Ronse Tel. 055/21.87.00 ambulant.ronse@dekiem.be

Ambulant Centrum Geraardsbergen Abdijstraat 2, 9500 Geraardsbergen Tel. 055/21.87.00 ambulant.geraardsbergen@dekiem.be

Ambulant Centrum Ninove Brusselsesteenweg 3 9400 Ninove Tel. 054/33.31.65 ambulant.ninove@dekiem.be

Ambulant Centrum Dendermonde Noordlaan 19 9200 Dendermonde Tel. 052/46.63.32 ambulant.dendermonde@dekiem.be

V.U. Dirk Vandevelde –Vluchtenboerstraat 7A, 9890 Gavere

ZONDER MEER

Contactadres voor Administratie – Directie (sociale dienst, familiebegeleiding, stages)

Vluchtenboerstraat 7A 9890 Gavere

Tel. 09/389.66.66

Fax 09/384.83.07 admin@dekiem.be

Stages ambulante werkingen anne.dekkers@dekiem.be

Stages residentiële werkingen dirk.calle@dekiem.be

Inhoud

2 Voorwoord

3 Jaarverslag 2024

11 2024 in cijfers

12 Een dag in het leven van

14 Terugkomdag

16 Symposium

17 Familie aan het woord

18 Cliënt aan het woord

19 Bewoner aan het woord