Ljósmyndun

Mín reynsla af íþróttaljósmyndun

Íþróttir eru með því skemmtilegasta sem ég tek ljósmyndir af enda svo mikið sem getur gerst á meðan leikurinn eða keppnin er í gangi. Það tekur á að taka íþróttaljósmyndir því hugurinn þarf að vera á tveimur stöðum í einu, bæði þarf að fylgjast með leiknum/ keppninni og um leið þarf athyglin að vera á því sem þú ert að gera með myndavélinni og móta þá skoðun á því sem maður er að ná.

Stillingar á vélinni skipta máli en ekki mestu máli því mómentin skipta mestu máli. Svo er spurningin hvort mómentið er hreyft eða fryst (engin hreyfing í myndinni). Mér finnst skemmtilegt að gera íþróttamyndirnar mínar aðeins listrænar með því að taka ekki hefðbundnar, frystar myndir heldur leika mér með ljós, skugga, forgrunn, hreyfingu og taka myndir sem tengjast viðkomandi íþrótt en ekki taka bara myndir af leiknum sjálfum heldur öðrum hlutum.

Það sem ég er búinn að reka mig mest á er að maður þarf að standa fyrir sínu og sjálfum og láta ekki vaða yfir sig.

Íþróttagreinarnar sem ég er mest að mynda eru: íshokkí, mótorkross, rallý og hestaíþróttir.

Mín reynsla af viðburðaljósmyndun

Viðburðaljósmyndun er mjög stórt hugtak yfir tegund ljósmyndunar. Það getur náð yfir tónleika, leiksýningar, opnunarpartí, listræna ljósmyndun og ýmislegt fleira. Þessi tegund ljósmyndunar finnst mér skemmtilegust því að það er svo fjölbreytt hvað maður getur gert, allt frá einhverju tónlistartengdu og yfir í eitthvað allt annað. Viðburðaljósmyndun er hægt að líkja við fréttaljósmyndun. Það er einhver viðburður í gangi og maður þarf að fanga þá stemningu með myndum. Munurinn á fréttaljósmyndun og viðburðaljósmyndun er sá að það er strangara hvernig fréttaljósmyndir eiga að vera. Viðburðaljósmyndun er frjálslegri, hlutirnir mega vera listrænni og skemmtilegri og sú nálgun í ljósmyndun hefur breytt mér sem ljósmyndara, enda fæ ég að gera það sem mér finnst skemmtilegt og spennandi.

Texti og ljósmyndir: Hafsteinn Snær Þorsteinsson